برای کشتن کودک/ترک بیروت

صرف نظر از اپرای کا-ایرا Ça Ira، دو تک ترانه برای کشتن کودک و ترک بیروت To Kill the Child/Leaving Beirut، که در سال 2004 به صورت CD –و تنها در ژاپن- منتشر شد، از جمله تازه ترین آثار استودیویی راجر واترز Roger Waters هستند که بحث و گفتگوی بسیاری را نیز به دنبال داشته اند. او این اثر را به صورت دیجیتال در اینترنت قرار داد و به گفته خودش ترانه ترک بیروت برای اولین بار در تور اخیر او به صورت زنده اجرا شده است.

واترز در باره آغاز کار خود بر این ترانه چنین میگوید: " من کار بر روی اشعار را بلافاصله پس از حمله به عراق آغاز کردم، که البته در حال حاضر (زمان گفتگو) 15 ماه از آن میگذرد. قرار دادن آن در نت، قبل از شروع انتخابات، کار درستی به نظر میرسید. در تاریخ همواره افرادی در جامعه هنری وجود داشته اند که اعتقادات خود را به زبان آورده اند و اکنون هم باید اینطور باشد. من بدون شک به این کار ادامه خواهم داد، چه تاثیری داشته باشد و چه نداشته باشد، زیرا احساس میکنم که در مقابل خوم مسئول هستم."

بهانه ای برای کشتن کودک
اولین ترانه این مجموعه، برای کشتن کودک یا To Kill the Child، 3 دقیقه و 31 ثانیه است. اشعار با ترسیم تصویری از کودک خوابیده "در پرتو چراغ خوابی به شکل دانلد داک" آغاز میشوند. این آغاز شاید اشاره ای به ترانه The Tide Is Turning نیز باشد. واترز در ادامه ترانه این پرسش را مطرح میکند که آیا فرهنگی که از ارزشهای پست، تجمل و مصرف گرایی حمایت میکند، ارزش این را دارد که کودکی به خاطرش کشته شود؟ او کشته شدن کودکان بی گناه را به تعصبات دینی، نژادی، ترس از بی آبرویی و شرمندگی میداند.


شکی نیست که واترز جنگ را وسیله ای میداند که بدون توجه به اینکه چه کسانی قربانی میشوند، به دنبال ارضای اشتهای سیری ناپذیر تولید انبوه است. ترانه با آرزو و درخواست حمایت از کودکان ادامه یافته و واترز در انتها میخواهد که آنان به مقامی ارتقا داده شوند که بتوانند به متعصبان و زورگویانی که به دنبال قدرت نمایی هستند با دیده تحقیر بنگرند.

ترک بیروت
بخش اصلی اشعار در دومین ترانه این CD، که 12 دقیقه و 29 ثانیه است، به شرح داستان سفری اختصاص یافته که در آن راجر واترز نو جوان، با اتو استاپ زدن به گشت و گذار در کشور لبنان پرداخته است. او در طی سفر از میهان نوازی خانواده ای بسیار فقیر برخوردار میشود که او را مانند رحمتی الهی گرامی داشته و خاطره ای فراموش نشدنی برای باقی عمر او باقی میگذارند. واترز پس از حکایت این ماجرا از مخاطبین خود میپرسد که آیا اینها، مردمانی هستند که بمب بر سرشان بریزیم؟


این قطعات با برگردانهای جدیدتری که گویای احساس و واکنش واترز نسبت به دست داشتن آمریکا و بریتانیا در جنگ عراق است، همراه شده اند و در مجموع واکنشهای متفاوتی را در سراسر جهان برانگیخته اند. به خصوص که واترز ترک بیروت را در تمام 108 شب اجرای خود در تور دور دنیای "نیمه تاریک ماه" The Dark Side of the Moon (از دوم ژوئن 2006 تا 14 جولای 2007) اجرا کرد.

نقدی بر این اثر از جیم کلارک
تا کنون پیش نیامده که راجر واترز در واکنش نسبت به یک جنگ ، ساکت بنشیند. این ترانه سرای سابق گروه پینک فلوید، در آلبوم "دیوار" The Wall درباره جنگ جهانی دوم نوشت، نبرد فالکلند را در The Final Cut، اولین جنگ خلیج را در آلبوم Amused To Death، نبرد یوگوسلاوی در اواخر دهه نود را در Each Small Candle و حتی جنگ سرد را هم در Radio KAOS مطرح کرد. اکنون واترز توجه خود به جنگ اخیر عراق معطوف کرده که میتوانید نتیجه آنرا را در قالب دو تک ترانه که در بسیاری از منابع موسیقی آنلاین در دسترس هستند، بشنوید.

واترز که پدر خود را در جنگ جهانی دوم از دست داده است، همواره ترانه هایی بسیار تلخ و نیشدار درباره مصائب جنگ نوشته است و نوازندگان چیره دستی که همراه وی بوده اند نیز توانسته اند به خوبی تصاویر موسیقایی ذهن او را به حقیقت تبدیل کنند. اما در مورد این یکی، واترز نواختن بسیاری از سازها- بیس، گیتار و کیبورد- و همچنین خواندن ترانه را خود به عهده گرفته است.

هرچند که او در این اجرا از حضور همراهان قدیمی خود اندی فیر ودر لو Andy Fairweather Low نوازنده گیتار و گراهام براد Graham Broad نوازنده درامز و همچنین کیتی کیسون Katie Kissoon، کارول کنیون Carol Kenyon و پی.پی. آرنولد P.P. Arnold به عنوان همخوانان بهره مند بوده، اما این موسیقی دانان همه نوازندگان با استعدادی برای گروه پشتیبانی محسوب میشوند و این ترانه ها به شدت نیازمند حضور افرادی چون جف بک Jeff Beck (که در آلبوم Amused To Death حضور داشت)، اریک کلپتون Eric Clapton (با حضور درخشانش در آلبوم Pros And Cons Of Hitch Hiking و اجرای بی نظیر سولوهای این آلبوم) و اگر جرات داشته باشم، دیوید گیلمور David Gilmour بوده اند.

گیلمور در جایی گفته است که واترز مستعد این است که موسیقی را در اولویت دوم و تنها به عنوان وسیله ای برای انتقال اشعارش به کار برد، و این گفته در هیچ جا به اندازه این دو ترانه آشکار نیست.

"ترک بیروت" بیش از 12 دقیقه است و هر ثانیه آن به معنای واقعی صرف تک خوانی واترز یا همخوانی او با گروه همراهان شده است. این ترانه شامل 1300 کلمه است و هیچ وقفه سازی در میان ادای این کلمات وجود ندارد. به این ترتیب، در حالی که واترز در این اثر، به وضوح حرفهای فراوانی درباره حمله به عراق دارد، اما از نظر موسیقایی حرف چندانی برای گفتن ندارد.

ترانه "برای کشتن کودک"، حالتی دارد که گویی در اصل متعلق به آلبوم Radio KAOS بوده است. حتی وجود "چراغی به شکل دانلد داک" در آن که برای اولین بار در ترانه The Tide Is Turning مربوط به همین آلبوم در سال 1987، آورده شد، این حالت را تشدید میکند. از نظر شعری نیز، واترز از شیوه آزموده شده و موفق آوردن فهرست وار موارد مختلف استفاده کرده است که قبل از این در ترانه هایی چون Dogs، It’s A Miracle و What God Wants نیز به کار برده بود.

در اینجا، واترز فهرستی از مواردی چون تولیدات تجاری و محصولات نفتی، درگیریهای مذهبی و فرهنگی که به نظرش از جمله دلایل حمله به عراق هستند را به کار برده است. این ترانه نسبت به ترک بیروت بهتر به نظر میرسد اما در اینجا هم، جای یک موسیقی قویتر برای انتقال منظور واترز خالی است.