پهنای باند و ميزان تاخير

اول از همه این مقاله توسط دو تیم امنیتی شبگرد و دلتا نوشته شده:10: گفتم که نگید جایی دیدم و من هم یکی از اعضای تیم امنیتی دلتا هستم:46:

پهنای باند از جمله واژه های متداول در دنيای شبکه های کامپيوتری است که به نرخ انتقال داده توسط يک اتصال شبکه و يا يک اينترفيس ، اشاره می نمايد . اين واژه از رشته مهندسی برق اقتباس شده است . در اين شاخه از علوم ، پهنای باند نشان دهنده مجموع فاصله و يا محدوده بين بالاترين و پائين ترين سيگنال بر روی کانال های مخابرانی ( باند ) ، است. به منظور سنجش اندازه پهنای باند از واحد " تعداد بايت در ثانيه " و يا bps استفاده می شود .
پهنای باند تنها عامل تعيين کننده سرعت يک شبکه از زاويه کاربران نبوده و يکی ديگر از عناصر تاثيرگذار ، "ميزان تاخير" در يک شبکه است که می تواند برنامه های متعددی را که بر روی شبکه اجراء می گردند، تحت تاثير قرار دهد .

پهنای باند چيست ؟
توليد کنندگان تجهيزات سخت افزاری شبکه در زمان ارائه محصولات خود تبليغات زيادی را در ارتباط با پهنای باند ، انجام می دهند . اکثر کاربران اينترنت نسبت به ميزان پهنای باند مودم خود و يا سرويس اينترنت braodband دارای آگاهی لازم می باشند.پهنای باند، ظرفيت اتصال ايجاد شده را مشخص نموده و بديهی است که هر اندازه ظرفيت فوق بيشتر باشد ، امکان دستيابی به منابع شبکه با سرعت بيشتری فراهم می گردد . پهنای باند ، ظرفيت تئوری و يا عملی يک اتصال شبکه و يا يک اينترفيس را مشخص نموده که در عمل ممکن است با يکديگر متفاوت باشند . مثلا" يک مودم V.90 پهنای باندی معادل 56 kbps را در حالت سقف پهنای باند حمايت می نمايد ولی با توجه به محدوديت های خطوط تلفن و ساير عوامل موجود، عملا" امکان رسيدن به محدوده فوق وجود نخواهد داشت . يک شبکه اترنت سريع نيز از لحاظ تئوری قادر به حمايت پهنای باندی معادل 100Mbps است ، ولی عملا" اين وضعيت در عمل محقق نخواهد شد ( تفاوت ظرفيت تئوری پهنای باند با ظرفيت واقعی ) .

پهنای باند بالا و broadband :
در برخی موارد واژه های "پهنای باند بالا" و " braodband " به جای يکديگر استفاده می گردند . کارشناسان شبکه در برخی موارد از واژه "پهنای باند بالا " به منظور مشخص نمودن سرعت بالای اتصال به اينترنت استفاده می نمايند . در اين رابطه تعاريف متفاوتی وجود دارد . اين نوع اتصالات، پهنای باندی بين 64Kbps تا 300kbps و يا بيشتر را ارائه می نمايند . پهنای باند بالا با broadband متفاوت است . broadband ، نشاندهنده روش استفاده شده به منظور ايجاد يک ارتباط است در صورتی که پهنای باند ، نرخ انتقال داده از طريق محيط انتقال را نشان می دهد .

اندازه گيری پهنای باند شبکه
به منظور اندازه گيری پهنای باند اتصال شبکه می توان از ابزارهای متعددی استفاده نمود . برای اندازه گيری پهنای باند در شبکه های محلی ( LAN ) ، از برنامه هائی نظير netpref و ttcp ، استفاده می گردد. در زمان اتصال به اينترنت و به منظور تست پهنای باند می توان از برنامه های متعددی استفاده نمود . تعداد زيادی از برنامه های فوق را می توان با مراجعه به صفحات وب عمومی استفاده نمود . صرفنظر از نوع نرم افزاری که از آن به منظور اندازه گيری پهنای باند استفاده می گردد ، پهنای باند دارای محدوده بسيار متغيری است که اندازه گيری دقيق آن امری مشکل است .

تاخير :
پهنای باند صرفا" يکی از عناصر تاثير گذار در سرعت يک شبکه است . تاخير( Latency ) که نشاندهنده ميزان تاخير در پردازش داده در شبکه است ، يکی ديگر از عناصر مهم در ارزيابی کارآئی و سرعت يک شبکه است که دارای ارتباطی نزديک با پهنای باند می باشد . از لحاظ تئوری سقف پهنای باند ثابت است . پهنای باند واقعی متغير بوده و می تواند عامل بروز تاخير در يک شبکه گردد . وجود تاخير زياد در پردازش داده در شبکه و در يک محدوده زمانی کوتاه می تواند باعث بروز يک بحران در شبکه شده و پيامد آن پيشگيری از حرکت داده بر روی محيط انتقال و کاهش استفاده موثر از پهنای باند باشد .

تاخير و سرويس اينترنت ماهواره ای :
دستيابی به اينترنت با استفاده از ماهواره به خوبی تفاوت بين پهنای باند و تاخير را نشان می دهد . ارتباطات مبتنی بر ماهواره دارای پهنای باند و تاخير بالائی می باشند . مثلا" زمانی که کاربری درخواست يک صفحه وب را می نمائيد ، مدت زمانی که بطول می انجامد تا صفحه در حافظه مستقر گردد با اين که کوتاه بنظر می آيد ولی کاملا" ملموس است. تاخير فوق به دليل تاخير انتشار است .علاوه بر تاخير انتشار ، يک شبکه ممکن است با نوع های ديگری از تاخير مواجه گردد . تاخير انتقال ( مرتبط با خصايص فيزيکی محيط انتقال ) و تاخير پردازش ( ارسال درخواست از طريق سرويس دهندگان ------ و يا ايجاد hops بر روی اينترنت ) دو نمونه متداول در اين زمينه می باشند .

اندازه گيری تاخير در يک شبکه :
از ابزارهای شبکه ای متعددی نظير ping و traceroute می توان به منظور اندازه گيری ميزان تاخير در يک شبکه استفاده نمود . برنامه های فوق فاصله زمانی بين ارسال يک بسته اطلاعاتی از مبداء به مقصد و برگشت آن را محاسبه می نمايند . به زمان فوق round-trip ، گفته می شود . round-trip تنها روش موجود به منظور تشخيص و يا بدست آوردن ميزان تاخير در يک شبکه نبوده و در اين رابطه می توان از برنامه های متعددی استفاده نمود .

پهنای باند و تاخير دو عنصر تاثير گذار در کارائی يک شبکه می باشند .معمولا" از واژه ( QoS ( Quality of Service به منظور نشان دادن وضعيت کارآئی يک شبکه استفاده می گردد که در آن دو شاخص مهم پهنای باند و تاخير مورد توجه قرار می گيرد.

لطفآ سوالی در مورد کپی برداری نکنید چون بالا توضیح دادم :46:

سلام من این مقاله رو اشتباه گذاشتم

این مقاله ی اصلی است

اول از همه این مقاله توسط دو تیم امنیتی شبگرد و دلتا نوشته شده [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] گفتم که نگید جایی دیدم و من هم یکی از اعضای تیم امنیتی دلتا هستم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تنظیماتIP و شبکه در گنو / لینوکس

در هرشبکه بطورمعمول نخستین لایه یعنی سخت افزار از یک کارت شبکه یا اترنت تشکیل شده و برای اینکه این کارت بعنوان یک رابط درمحیط شبکه بکارگرفته شود بایستی اولا آدرس واحدی تحت عنوان IP address به آن اختصاص یافته و ثانیا"بسته ها یا packet های اطلاعاتی برای رسیدن به این رابط مسیر دهی شوند که به این عمل routing گفته میشود.
در اغلب توزیعهای لینوکس راههای خاصی برای انجام تنظیمات رابط یا کارت شبکه گنجانده شده که در اینجا روش ساده استفاده از فرامین متنی در محیط shell بررسی میشود :
باید دانست که هسته یا کرنل سیستم عامل لینوکس بطورپیش فرض از یک رابط مجازی یا loopback interface (lo) بعنوان یک ابزار مجازی برای ارتباط با خود سیستم استفاده میکند .
این ابزار مجازی بطور معمول IP 127.0.0.1 و نام localhost را برمی گزیند و در هنگام بوت سیستم بطور ازپیش تعریف شده فعال میگردد .
قسمت اصلی سخت افزار شبکه یک رایانه کارت شبکه network interface میباشد که در محیط گنو/لینوکس معمولا با اسامی eth0 یا eth1 و ... بسته به تعداد کارتهای شبکه متصل به سیستم آدرس دهی و نامگذاری میشود.
برای تنظیم IP یک کارت شبکه بافرض اینکه این کارت اولین و تنها کارت شبکه نصب شده در سیستم است تنها چیزی که لازم داریم برنامه ifconfig (interface configure) میباشد و میبایست بعنوان مثال از دستور زیر در محیط shell با مجوز کاربر ریشه استفاده کنیم :

/sbin/ifconfig eth0 192.168.3.9 broadcast 192.168.3.255 netmask 255.255.255.0 #

همانطوریکه ملاحظه میشود در اینجا یک IP کلاس C شامل آی پی اختصاص یافته به کارت شبکه 192.168.3.9 و یک پوشانه زیر شبکه کلاس c شامل 255.255.255.0 به کارت شبکه ما eth0 اختصاص می یابد . و آی پی broadcast نیز شامل IP خاصی است که کلیه کامپیوترهای شبکه به آن پاسخ میدهند و معمولا آخرین شماره آی پی یک کلاس شبکه میباشد .
در ادامه برای بررسی صحت عملیات انجام شده و عملکرد کارت شبکه از دستور ifconfig به تنهائی استفاده کرده و پاسخ سیستم را که چیزی مشابه زیر خواهد بود مشاهده میکنیم :

/sbin/ifconfig#

eth0

Link encap:Ethernet HWaddr 00:00:E8:3B:2D:A2

inet addr:192.168.3.9 Bcast:192.168.3.255 Mask:255.255.255.0

UP BROADCAST RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1

RX packets:1359 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0

5 TX packets:1356 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0

collisions:0 txqueuelen:100

Interrupt:11 Base address:0xe400

Lo

Link encap:Local Loopback

10 inet addr:127.0.0.1 Mask:255.0.0.0

UP LOOPBACK RUNNING MTU:3924 Metric:1

RX packets:53175 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0

TX packets:53175 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0

collisions:0 txqueuelen:0

دراین گزارش حتی آدرس سخت افزاری کارت شبکه eth0 هم مشخص شده 00:00:E8:3B:2D:A2 که در نوع خود با توجه با سادگی دستورات داده شده نتایج جالبی به نظر میرسد .
در این مرحله کارت شبکه فعال گردیده و آماده بکار میباشد و چون هیچ چیزی وجود ندارد که به هسته لینوکس بگوید که کدام بسته اطلاعاتی ارسال شده برروی شبکه به کدام کارت شبکه ارائه شود میبایست در ادامه برای آدرس دهی routing اینترفیس مربوطه در شبکه از دستور زیر یا مشابه آن باتوجه به آی پی مورد نظر هر کاربر استفاده کرد :

/sbin/route add -net 192.168.3.0 netmask 255.255.255.0 eth0 #

و سپس برای تست کردن این دستور از فرمان rout –n میتوان بهره گرفت که بایستی نتایج مشابه زیر را دربر داشته باشد :

# /sbin/route -n

Kernel IP routing table

Destination Gateway Genmask Flags Metric Ref Use Iface

127.0.0.0 0.0.0.0 255.0.0.0 U 0 0 0 lo

192.168.3.0 0.0.0.0 255.255.255.0 U 0 0 0 eth0

شکل کامل دستورات مسیر دهی به شرح زیر میباشد که برای اختصار توضیحات بیشتر داده نمیشود :

# /sbin/route add -net <network-address> netmask <netmask> gw \<gateway-ip-address> <interface>

یا به طور خلاصه :

# /sbin/route add default gw <gateway-ip-address> <interface>

# /sbin/route add -net 0.0.0.0 netmask 0.0.0.0 gw <gateway-ip-address> \ <interface>

این نتایج به این معناست که کلیه packet های دارای آدرس مقصد 127.0.0.0 و زیر شبکه 255.0.0.0 بایستی به اینترفیس مجازی سیستم یا localhost ارسال و کلیه packet ها با مقصد 192.168.3.0/255.255.255.0 میبایست به نخستین کارت شبکه سیستم eth0 ارسال شوند .
بدیهی است که انجام این تنظیمات در هر بار راه اندازی سیستم کاری خسته کننده و ملال آور خواهد بود و به همین لحاظ کلیه توزیع کننده های لینوکس از روش startup scripting برای خودکار سازی این روند بهره جسته اند . شما میتوانید تنظیمات Ip و netmask و gateway و hostname و ... سایر تنظیمات شبکه را در اسکریپتها و فایلهای راه انداز موجود در مسیرهای زیر مشاهده و بنا به دلخواه خود تنظیم نمائید :
برای کارت شبکه اول

/etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-eth0

/etc/sysconfig/network

/etc/init.d/network

/etc/rc.d/init.d/network

برای کارت شبکه دوم

/etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-eth1

نکته :
درتوزیعهای لینوکسی مثل دبیان debian linux مسیر فایلهای پیکربندی و اسکریپتها کمی متفاوت است که بطور اختصار در زیر آورده شده است :

/etc/network/interfaces

/etc/network/options

/etc/init.d/networking

نکته : Interface aliasing
اگر ما فقط یک کارت شبکه داشته باشیم و بخواهیم چندین شماره آی پی به آن اختصاص دهیم روش کار بسیارساده خواهد بود . برای اینکاراز دستور ifconfig استفاده کرده و کارت شبکه را به سادگی eth0:n نامگذاری میکنیم و بجای حرف n هر عددی را از صفر با بالا میتوانیم اختصاص دهیم . و در این مورد محدودیتی در استفاده از دستور از نظر تعداد وجود ندارد و هرچند بار که بخواهیم میتوانیم آنرا تکرار و آی پی جدیدی را به کارت اختصاص دهیم .
مثالی برای شکل کلی دستورات به شرح زیرمیباشد :

/sbin/ifconfig eth0:0 192.168.4.1 broadcast 192.168.4.255 netmask 255.255.255.0

/sbin/ifconfig eth0:1 192.168.5.1 broadcast 192.168.5.255 netmask 255.255.255.0

/sbin/ifconfig eth0:2 192.168.6.1 broadcast 192.168.6.255 netmask 255.255.255.0

بطور کلی اختصاص چند آدرس آی پی به یک اینترفیس شبکه در مواردی صورت میگیرد که یک کارت بخواهد همزمان با چند شبکه LAN ارتباط برقرار کند و نبایستی فراموش کرد که پس از اختصاص یک آی پی جدید بایستی مسیردهی صحیح به این شبکه های جدید یا همان routing بصورت فوق الذکر بدرستی صورت پذیرد
لطفآ سوالی در مورد کپی برداری نکنید چون بالا توضیح دادم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مقاله ی پهنای باند اشتباهی است

بله توضیح جالبی بود . کلا به همین دلیل امنیت در این نوع سیستم عامل ها خیلی خوبه . یه سمینار در مورد fedora core 6 داشتیم که توضیح مفصلی از نسخه در حال حاظر داشت و البته بیشتر در مورد redhat نسخه رایگان صحبت شد که فدورا ادامه همون محسوب میشد .