سلام من مي خوام اينجا فقط رجع به دف حرف بزنم اميدوارم خوشتون بياد
Printable View
سلام من مي خوام اينجا فقط رجع به دف حرف بزنم اميدوارم خوشتون بياد
برو بریم.دمت گرم.البته من فقط دف دوست دارم ولی دف زن نیستم!نقل قول:
منتظریم
منم نوازنده دف نیستم ولی دوست دارم
من سنتور میزنم
اگه در مورد نوازندهاس هم حرف میزنید
فقط بیژن کامکار و بس!!
نه من يه همچين حرفي رو قبول ندارم
بعدا بهت مي گم چرا فعلا دارم مطلي آماده مي كنم
منتظریم بفرمایید
فقط سعی کنید حدید باشه
من بهتر دونستم كه اول از تاريخچه دف شرو كنم اينم اولين مطلب البته اگه يه كم دي ميشه ببخشيد چون من فارسي تايپ كردنم ضعيفه اميدوارم خوشتون بياد و اگه نقصي داشت بگين كه با هم بر طرف كنيم
[QUOTE]
بين نظرات و فرض هاي گوناگوني كه در باره مبدا پيايش آلات موسيقي در جهان پذيرفته شده است اين عقيده بيش از همه مورد تاكيد و تاييد است كه قديمي ترين و اساسي ترين نمونه آلت موسيقي سازهاي ضربه اي هستند. شاخص ترين مورد كاربرد اين سازها در طول تاريخ آن است كه خواص وزني يك آهنگ را ( كه مي تواند به عنوان اساسي ترين اصل آن در آيد ) طرح و ترسيم مي كند . و سازهاي ضربه اي در تمام فرهنگ ها يكي از ساز هاي اوليه و بومي بوده است.
ذكر اين نكته در اينجا ضرورت دارد كه در اقوام بدوي بشر موسيقي كه عموما نتيجه يك سري سلسله اعتقادات ديني كه مبتني بر تسلط ارواح بر روح بشر بوده است به وجود آمده است و موسيقي هم در ابتدا چيزي به جز تقليد صداي ارواح نيك و بد نبوده . از بييان اين نكات مي توان نتيجه گرفت كه هر كدام از اقوام بشر كه توانسته است به نيروي خرد و دانش خود را به مرحله ي كمال و معرفت نزديك سازد و تظاهرات خود را بر اساس عقل و منطق قرار دهد زود تر از اين تصورات واهي در آمده است.
با نگاهي به سيرو تكامل موسيقي در كشور هاي كهن اين چنين استنباط مي شود كه اين پديده ابتدا از جنوب باختري آسيا نشات گرفته و به طور كلي در اين مقوله نقش دف بسيار عميق بوده است.
لغت ((دف)) از كلمه عبري ((تف)) كه به معناي زدن و كوبيدن است مشتق گرديده است . اين لفظ به زبان سومري ((دوب))dub)) تلفظ مي شود و از اين زبان وارد اكدي شده ((دوپو)) (duppu) يا ((توپو)) (tuppu) گرديده و از اين زبان وارد آرامي گشته ((دوپ)) شده و بعد ها در زبان عربي به ((دف)) (doff) و دف تبديل گشته است .
دايرة المعارف گروو (grove) ريشه كلمه دف را تَف عبري ذكر مي كند و مي گويد در اسپانيا به آن ادوف مي گويند
صاحب فرهنگ انندراج نوشته : ((دف -بالفتح-فارسي-سازي است معروف،بالضم و تشديد ،معرب آن است ))
در فرهنگ ناظم الطبا آمده است ((دف(daff) و (doff) سازي است كه در سور ها مي نوازند .
طبل و دهل و طبل يك پوسته و تنبوراك . جمع آن دفوف است دفوفيdofuffiyy)) به معناي دف ساز و دف فروش است . دف در لغت محلي شوشتر به معناي چيزي است كه پوستي بر آن كشند و قوالان نوازند.
المنجد نيز نوشته است ((الدف آلة الطرب ، جمع آن دفوف است .)) اين فرهنگ تصوير دايره زنگي را چاپ كرده و زير آن نوشته دف المنجد لفظ دف را با فتح اول نيز ثبت كرده و مرقوم داشته است ((الدفة. الجنب من كل شي او صفعة دفتا الطبل : الجلدتان التان تكتفانه و يضرب عليهما)). به اين معني كه ((دفه)) و تمام صفحه اشيا اطلاق مي شود – دو پوست طبل پوششي است كه روي دايره مي كشند و بر روي آن مي زنند . اعراب پوستي را كه روي دف و همچنين روي دايره مي كشند دفه مي گويند و مراد از پوست كه در جمله فوق آمده است پوست هايي است كه روي دف هاي دو رويه مي كشند
يكي از نخستين اشاره ها به خنياگران در آثار شوش ، ايلام و در سده ي بيست و هفتم پيش از ميلاد مي توان يافت . يك فنجان برنز كنده كاري شده از لرستان در موزه ي ايران باستان يك دف ، چنگ و ني در آيين مذهبي يا درباري نشان مي دهد و نظير آن را در مصر ، كلده و بابل كه در كار خنياگري آن ها گروه هاي بزرگي از اراد شركت مي جست اند نيز مي توان ديد . نقش هاي ر جسسته كاخ آشور بانيپال (هزاره اول ق.م) در موزه ي بريتانيا موسيقيدانان ببلي را تصوير كرده است كه از آن جمله نوازندگان دف مي باشند . سنگ تراشي ها و نگاره هاي برجسته ي ديگري نيز كه از دوره هاي نخستين تاريخ در دست است ، آلات موسيققي از جمله دف را نشان مي دهد كه از جمله قديمي ترين اين آثار نقش برحسته ايلامي كه در كوه فرعون مي باشد . در اين نقش كاهنان هنگام قرباني كردن همراه سازهايي چون دف و چنگ نشان داده شده اند
در مرد استفاده اين ساز در دوران ساساني شواهد بسيار زيادي وجود دارد .در نقش هاي برجسته شكار گوزن وقع در طاق بستان در كو ه هاي بيستون (بغستان) شخص اول از دست چپ ناي يا سورناي مي نوازد و شخص دوم الت چهار گوشي در دست دارد كه به اغلب احتمال نوعي از دف مي باشد يادآوري اين نكته ضروري مي نمايد كه بيشتر اين آلات در صحنه هاي مربوط به جنگ و شكار به كار مي رفته است
يكي ديگر از نقش هايي كه قدمت اين ساز را متجلي مي سازد ، آثاري است كه از تپه هاي ((كيونجيك)) (كوئون جيك) بدست آمده است . در يكي ازاين نقش برجسته ها نوازنده اي ديده مي شود كه ايستاده و دف م نوازد . شكل دف و طرز به دست گرفتن آن و نواختن آن كاملا شبيه دف امروزي در روزگار ماست .
ميداني نيشابوري در كتاب (0السامي في الاسامي)) در دف به عنوان يكي از ساز هاي باستاني ايران بحث مي كند . هم چنين رازاني در كتاب شعر و موسيقي اين نظر را تاييد مي كند .
.... به هر حال در هنر سامي قديم دف با قاب مستطيل و مستدير هر دو ديده شده است . در مشرق زمين دف را بر حسب شكل قاب (مستطيل يا مستدير ) و دارا بودن اوتار ، سنج ها و صفحات جرنگي، جلاجل يا حلقه هاي جرنگي و يا فقدان آن ها به 7 دسته تقسيم كرد ه اند كه يكي از آن ها داراي قاب مستطيل شكل است و يكي داراي قاب مربع است كه بر دو طرفش پوست كشيده شده است و حلقه ها روي قاب نصب شده اند و سايرين داراي قابه هاي مستديرند . از اقسام اخير ،دف داراي حلقه بيشتر در ايران زمين رايج بوده و دف داراي زنگ ها بيشتر در آسياي مركزي مورد استفاده قرار مي گيرد
بر طبق رواياتي كه از روزگاران كهن در متون ادبيات فارسي آمده است مراسم جشن نوروز و تحويل سال نوي پارسيان در دوارن شاهنشاهي هخامنشيان و بعد ها در دوران ساساني توسط نواي دف همراه مي شده است .دف در ايران ساساني به گفته ي تاريخ ونويسان ، نقوش ظرف ها و كتيبه هاي باستاني همراه با (( سرود هاي خسرواني)) و جشن هاي شاهان ساساني از جمله خسرو پرويز به طور گروه نوازي در كنار آنابل و ناكرد قرار گرفته است . همچنين تصاوير به دست آمده از نوازندگان دف بر روي سفال ها ، حجاري ها و نقوش بناهاي باقي مانده هزاره هاي پيش از ميلاد مسيح خود سند و گواهي است معتبر بر قدمت و اصالت اين ساز
ادامه دارد....
الووووووووووووووووووووووو و
چي شد مشتاقان
نظري ندارين؟
چیو قبول نداریننقل قول:
؟
راستی شما کجایی هستین؟؟
بیشتر خانومها که به موسیقی سنتی کشیده میشن ستار میزنن
خوبه شما عشق دف هستین. نوازنده هم هستین؟؟؟