تانگو Tango سبکی از موسیقی است که از میان مهاجران آرژانتین و اوروگوئه به اروپا به وجود آمده است. این موسیقی به طور سنتی توسط یک گروه سکستت (شش نفره) نواخته میشود و به نام اورکوئستا تیپیکا orquesta típica شناخته میشود. این سکستت شامل دو ویولون، پیانو، دبل بیس و دو باندونیون Bandoneón (سازی از خانواده آکاردئون) است.
ترکیبهای قدیمی تر این مجموعه گاهی شامل فلوت، کلارینت و گیتار نیز بود. موسیقی تانگو و همچنین رقص تانگو در اکثر نقاط جهان شناخته شده است.
اولین تانگوی ضبط شده توسط انجل ویلولدو Angel Villoldo ساخته و توسط گارد ملی فرانسه در پاریس اجرا شد. ویلولدو به دلیل نبودن استودیوی ضبط در آرژانتین، موسیقی خود را در پاریسس ضبط کرد.
اولین قطعات تانگو توسط اولین نسل تانگو نوازان که گاردیا ویه ها Guardia Vieja (گارد قدیمی) نامیده شده و از مهاجران بوینوس آیرس بودند، اجرا میشد
در پایان قرن 19، این ترکیب موسیقی سالون (موسیقی رومانتیکی که در قرن 19 رواج یافته و معمولا برای یک پیانو نوشته و توسط آهنگساز اجرا میشد) و موسیقی اروپایی در سرتاسر شهر بزرگ بوئنوس آیرس شنیده میشد.
ورود این موسیقی به محدوده ای وسیعتر مدتی به طول انجامید، در اوایل قرن بیستم تانگو موسیقی محبوب گانگسترها و تبه کارانی بود که در سال 1914، به خانه های بدنام شهری که تعداد مردان آن 100 هزار تن بیش از زنان بود، رفت و آمد میکردند.
رقصهای پیچیده ای که از این موسیقی غنی برآمد نیز منعکس کننده عادت مردانی بود که رقص تانگو را با یکدیگر تمرین میکردند، این رقص نه تنها به ابراز امیال جسمانی میپردازد، بلکه هردو رقصنده آن حامل نوعی روحیه خشن و مردانه هستند، تمام اینها به فرمی انجامید که ترکیبی از حساسیت و تهاجم را به نمایش میگذارد. در آن زمان موسیقی با سازهای قابل حملی چون فلوت، گیتار، باندونیون و گروههای سه نفره ویولون نواخته میشد. ورود اورگانیتو organito-نوعی ارگ قابل حمل- به محبوبیت بعضی از ترانه ها افزود.
ادواردو آرولاس Eduardo Arolas یکی از افراد موثر در افزایش محبوبیت باندونیون بود. وینسنت گرکو Vicente Greco نیز به استاندارد سازی سکستتی شامل پیانو، دبل بیس، دو ویولون و دو باندونیون پرداخت.
تانگو نیز مانند بسیاری از فرمهای محبوب موسیقی بیشتر با افراد طبقه پایین سر و کار داشت و آرژانتینیهای غنی و سطح بالا کوشش میکردند به هر شکل ممکن از تاثیر آن بکاهند.
علی رغم این بی اعتنایی، عده ای، مانند ریکاردو گوئیرالدز Ricardo Güiraldes نویسنده و شاعر آن دوره، از هواداران تانگو بودند. گوئیرالدز نقش مهمی در محبوبیت جهانی تانگو – که بالاخره در اواخر جنگ جهانی دوم جهان را فتح کرد- ایفا کرد. او شعری با عنوان تانگو نوشت که در آن به شرح این موسیقی پرداخته بود.
گفتگوی هارمونی
