چه بلایی سر سامسونگ اومد که اینطور شد؟
چه بلایی سر سامسونگ اومد که اینطور شد؟
نوشته شده بر اساس واقعیت.
و در نهایت یک پیش بینی.
یکی بود یکی نبود. روزی روزگاری در این کشور پهناور، بیشتر آدمای پولداری که به فکر خرید گوشی می افتاد، دو تا مارک تو ذهنش برق میزد: نوکیا و سامسونگ.
(البته برای این میگم پولدار، چون اون وقتا مثل الان نبود که همه بتونن موبایل بخرن و بیشتر یه وسیله تجملی و گرون بود.)
خلاصه که یه سری گوشی های نوکیا رو می خریدن و اکثراً هم که از مدلای خشک نوکیا (مثل 3310) خوششون نمی اومد، می رفتن سراغ گوشی های شیک و انصافاً خوب سامسونگ. مدل هایی مثل N100 و T100 که در بازار ایران غوغا کردن.
تجارت گوشی های سامسونگ اینقدر خوب می گشت که حتی یه فروشنده رو دیدم که می گفت: "اون روزا فروش گوشی های سامسونگم، به روزی 70 تا می رسید"
تا اینکه یک اشتباه بزرگ رخ داد. اشتباهی که باعث شد تمام این بازار از دست این شرکت خارج بشه و اون هم ورود گوشی های A800 و مخصوصاً مخصوصاً X600 بود. گوشی های خراب X600 که خیلی زود بازار رو پر کردن، به یک فاجعه در بازار موبایل تبدیل شدند. گوشی هایی که از سر تا پا اشکال بودند. نمایندگی سامسونگ در ایران تمام سعیش رو برای جمع آوری این گوشی ها انجام میده ولی نمی تونه اونطور که باید این کار رو انجام بده. دیگه تموم شده بود. بازار گوشی های سامسونگ در ایران از دست این شرکت رفته بود. همون فروشند هم می گفت: "فروش گوشی های سامسونگم، حتی به روزی 7 تا هم نمی رسید"
حالا مردم منتظر بودن. یه پتانسیل درونی داشتن. خیلی ها هنوز هم شکل ظاهری گوشی های نوکیا رو نمی پسندیدن. حالا دیگه شرکت هایی بودن که این بازار رو پر کنن. اول از همه پن تک شروع کرد. تبلیغات گسترده این گوشی ها رو توی تلویزیون یادم هست. بعد از اون هم سونی اریکسون حمله کرد. موتورولا که تا این موقع رسماً گوشی وارد ایران نکرده بود هم دست به کار شد ولی شرکت های دیگه زودتر رسیده بودن. برندهای چهارم و ششم تونستن در ایران جای برند های دوم و سوم رو بگیرن.
امروز جایگاه قدیمای سامسونگ رو سونی اریکسون تصاحب کرده و با نوکیا در بازار ایران می تازند اما از این نکته اطمینان داشته باشید که برندهای دوم و سوم بیکار نمی شینن. سونی اریکسون هم باید یک سقوط رو تجربه کنه ...
(ببینید من چه تاریخی اینو دارم میگم. از روی کل کل هم نمیگم. خواهید دید.)
