مشاهده نسخه کامل
: 3274
17-06-2016, 09:42
مهندس فرهاد کاشانی
وی از نخبگان ایرانی-آمریکایی مقیم کالیفرنیا و از مدیران سابق IBM وشرکتهای حوزه ICT در پایتخت فناوریهای پیشرفته ی آمریکا یعنی دره ی سیلیکن (سیلیکان ولی Silicon Valley) است دارای سه مدرک مهندسی است و چندین دوره کوتاه مدت مدیریت را در دانشگاههای استنفورد، هاروارد، کرنل و دانشگاه کالیفرنیا گذرانده است. از دهه ی 90 میلادی ریاست هیأت مدیره ی انجمن متخصصین ایرانی دره ی سیلیکن را بر عهده داشته است.در سن 25 سالگی به مدیریت عامل شرکت خصوصی صنعتی و مهندسی ایرانی سیمیران رسید که چندی بعد ملی شد. بمدت 13 سال قائم مقام ارشد و قائم مقام مدیر عامل در چند شرکت الکترونیک در "سیلیکان ولی" بود و کارخانجاتی را در مکزیکو، تایوان، آلمان، هلند و انگلیس علاوه بر امریکا و در زمانهای مختلف مدیریت می کرد که سپس وی از طرف شرکت مادیران برای همکاری به ایران دعوت شد.
طی دهه ی اخیر به انتقال تجربیات، فناوری های نو و کارآفرینی در ایران روی آورده که تاسیس چند شرکت در ایران از جمله شرکت آریادیزل (نمایندگی کامیونهای رنو Renault Trucks) و شرکتهای حوزه ی سخت افزار، کامپیوتر و الکترونیک نمونه ی فعالیتهای وی است
تالیفات وی در زمینه ی مدیریت منتشر شده و نیز مقالات گوناگون وی راجع به فناوریهای نوین برای چند دهه است که در ماهنامه های علمی و فنی ایرانی مانند مجله ی ماشین، نوآور و غیره مورد اقبال خوانندگان است ...
به عقیده وی مدیر خوب هم در "سیلیکان ولی" و هم در "جاده مخصوص" چه در صنعت کامپیوتر و چه در صنعت کامیون می تواند موفق عمل کند و مدیر ضعیف نیز هم در ایران و هم در امریکا در هر صنعتی که فعالیت کند ناموفق خواهد بود
او سه کلید از کلیدهای مهم موفقیت را اینطور بیان می کنند:
داشتن هدف، اهداف بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت
داشتن استقامت و روحیه پیگیری اهداف
ارتباطات
یکی از تعاریف مدیریت از نگاه وی: "مدیریت یعنی هنر انجام بیشتر با کمتر"
مستمندي بگيران آمريكا
سال 1986 پدرم براي اولين و آخرين بار آمده بود امريكا ديدن ما. سه ماهي اينجا بود و يك روز از من پرسيد اين حقوقي كه دولت امريكا به افرادي كه گرين كارت دارند مي دهد چيست؟ حقيقتش آن موقع اصلاً اطلاعي در اين مورد نداشتم گفتم يعني چي؟ ايشان گفتند كه دوستاني دارم در ايران كه آمده اند امريكا گرين كارت گرفته اند و دولت به آنها ماهي 500 دلار حقوق يا حقوق بازنشستگي مي دهد. پرسيدم يعني كار نكرده؟ گفتند بله. گفتم امكان ندارد. مگر دولت امريكا احمق است كه چنين پولي را به كسانيكه تازه گرين كارت گرفته اند و سابقه كار هم ندارند بدهد؟ پدرم گفتند كه ولي من مي شناسم كساني را كه اين پول را مي گيرند. چند سالي گذشت تا بفهمم كه بله چنين چيزي وجود دارد ولي نه بعنوان حقوق بلكه بعنوان كمك به افراد ندار. داستان از اين قرار است كه اين افراد مي آيند گرين كارت مي گيرند و حتي سيتي زن هم مي شوند و هيچ پولي از ايران نمي آورند و يا اگر مي آورند آنرا به اسم فرزندانشان مي آورند و بعد مي روند به دولت اعلام مي كنند كه پول ندارند و كار ندارند و احتياج به بيمه هم دارند دولت هم همه را به آنها مي دهد زيرا اينجا هنوز بسياري از چيزها هنوز بر اساس Honor System است يعني حرف شما را باور كردن با فرض اينكه شما دروغ نمي گوييد. بنابراين ميليونرهاي ايراني در اينجا پول گدائي نيز دريافت مي كنند و با افتخار آنرا حقوق مي نامند.
براي من هميشه عجيب بوده و هست كه چرا دولت امريكا در اين مورد سخت گيري نمي كند كه پيدا كند ببيند اين دوستان چقدر پول در حساب هاي ايرانشان هست؟ به تنها نتيجه اي كه رسيدم اينستكه چون اين دولت از اوائل سال هاي 60 ميلادي وام گرفتن را شروع كرد و اكنون ده درصد بودجه سالانه اش از وام تأمين مي گردد اصلاً برايش مهم نيست كه اين وام بيشتر بشود با توجه به اينكه بودجه ثابتي براي پرداخت اين مستمري ها و پول بيمه وجود ندارد و هر مريضي و هر پرداختي عملاً بدهكاري دولت امريكا را اضافه مي كند آنها حسابشان لابد اينستكه بگذار بدهكاري افزايش بيابد زيرا فرزند و نوه همين شخص در آينده اين بدهكاري ها را به ارث مي برند و آنها هستند كه يا بايد اين بدهكاري را بدهند يا بدبخت بشوند پس بگذار فكر كنند كه زرنگي كرده اند و سر دولت امريكا را كلاه گذاشته اند. اينها در واقع سر فرزند و نوه خود كلاه گذاشته اند در حال حاضر بدهكاري دولت امريكا به بانك هاي چين و داخلي تقسيم بر جمعيت امريكا عدد 50000 دلار را نشان مي دهد.
يعني همين الان خانواده من 200000 دلار بدهكار است و اين بدهكاري هر ثانيه در حال افزايش است و يادم هست كه در جايي دستگاه شمارنده اي را ديدم كه هر ثانيه در حال افزايش بود و بدهكاري هاي دولت امريكا را نشان مي داد.
دفعه بعد كه شخص متمكني كه هرگز در امريكا كار نكرده به شما گفت دارد حقوق مي گيرد و بيمه دارد بدانيد كه حقوق و بيمه گدائي دريافت مي كند و دروغگو نيز هست زيرا اگر حقيقت را مي گفت يك سنت مجاني دريافت نمي كرد نه حقوق و نه بيمه.
من اكنون پس از ميليونها دلار ماليات و بيمه و بازنشستگي دادن اكنون بايد سالي ١٦٠٠٠ دلار پول بيمه بدهم و بازنشستگي زودرس (٦٢) هم اگر بگيرم بايد نصفش را ماليات بدهم چرا چون آينده نگر بوده ام و پولي در حساب دارم ولي در همين حال افراد متمكن از ايران ميايند و با يك كلمه دروغ نداريم همه چيز را مجاني ميگرند و به ريش من و امثال من ميخندند.
من كلاً از كسانيكه وضع مالي اشان خوب است و در ايران زندگي مي كنند ولي نه از ماهي 40000 تومان يارانه ايران مي گذرند و نه از ماهي 800 دلار گدايانه امريكا، خوشم نمي آيد. آنوقت اينها به بابك زنجانيها مي خندند. خبر ندارند كه خودشان ورژن كوچك بابك زنجاني هستند كه موقعيت بيشتر گيرشان نيامده و گرنه كارهاي بزرگتر مي كردند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وی از نخبگان ایرانی-آمریکایی مقیم کالیفرنیا و از مدیران سابق IBM وشرکتهای حوزه ICT در پایتخت فناوریهای پیشرفته ی آمریکا یعنی دره ی سیلیکن (سیلیکان ولی Silicon Valley) است دارای سه مدرک مهندسی است و چندین دوره کوتاه مدت مدیریت را در دانشگاههای استنفورد، هاروارد، کرنل و دانشگاه کالیفرنیا گذرانده است. از دهه ی 90 میلادی ریاست هیأت مدیره ی انجمن متخصصین ایرانی دره ی سیلیکن را بر عهده داشته است.در سن 25 سالگی به مدیریت عامل شرکت خصوصی صنعتی و مهندسی ایرانی سیمیران رسید که چندی بعد ملی شد. بمدت 13 سال قائم مقام ارشد و قائم مقام مدیر عامل در چند شرکت الکترونیک در "سیلیکان ولی" بود و کارخانجاتی را در مکزیکو، تایوان، آلمان، هلند و انگلیس علاوه بر امریکا و در زمانهای مختلف مدیریت می کرد که سپس وی از طرف شرکت مادیران برای همکاری به ایران دعوت شد.
طی دهه ی اخیر به انتقال تجربیات، فناوری های نو و کارآفرینی در ایران روی آورده که تاسیس چند شرکت در ایران از جمله شرکت آریادیزل (نمایندگی کامیونهای رنو Renault Trucks) و شرکتهای حوزه ی سخت افزار، کامپیوتر و الکترونیک نمونه ی فعالیتهای وی است
تالیفات وی در زمینه ی مدیریت منتشر شده و نیز مقالات گوناگون وی راجع به فناوریهای نوین برای چند دهه است که در ماهنامه های علمی و فنی ایرانی مانند مجله ی ماشین، نوآور و غیره مورد اقبال خوانندگان است ...
به عقیده وی مدیر خوب هم در "سیلیکان ولی" و هم در "جاده مخصوص" چه در صنعت کامپیوتر و چه در صنعت کامیون می تواند موفق عمل کند و مدیر ضعیف نیز هم در ایران و هم در امریکا در هر صنعتی که فعالیت کند ناموفق خواهد بود
او سه کلید از کلیدهای مهم موفقیت را اینطور بیان می کنند:
داشتن هدف، اهداف بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت
داشتن استقامت و روحیه پیگیری اهداف
ارتباطات
یکی از تعاریف مدیریت از نگاه وی: "مدیریت یعنی هنر انجام بیشتر با کمتر"
مستمندي بگيران آمريكا
سال 1986 پدرم براي اولين و آخرين بار آمده بود امريكا ديدن ما. سه ماهي اينجا بود و يك روز از من پرسيد اين حقوقي كه دولت امريكا به افرادي كه گرين كارت دارند مي دهد چيست؟ حقيقتش آن موقع اصلاً اطلاعي در اين مورد نداشتم گفتم يعني چي؟ ايشان گفتند كه دوستاني دارم در ايران كه آمده اند امريكا گرين كارت گرفته اند و دولت به آنها ماهي 500 دلار حقوق يا حقوق بازنشستگي مي دهد. پرسيدم يعني كار نكرده؟ گفتند بله. گفتم امكان ندارد. مگر دولت امريكا احمق است كه چنين پولي را به كسانيكه تازه گرين كارت گرفته اند و سابقه كار هم ندارند بدهد؟ پدرم گفتند كه ولي من مي شناسم كساني را كه اين پول را مي گيرند. چند سالي گذشت تا بفهمم كه بله چنين چيزي وجود دارد ولي نه بعنوان حقوق بلكه بعنوان كمك به افراد ندار. داستان از اين قرار است كه اين افراد مي آيند گرين كارت مي گيرند و حتي سيتي زن هم مي شوند و هيچ پولي از ايران نمي آورند و يا اگر مي آورند آنرا به اسم فرزندانشان مي آورند و بعد مي روند به دولت اعلام مي كنند كه پول ندارند و كار ندارند و احتياج به بيمه هم دارند دولت هم همه را به آنها مي دهد زيرا اينجا هنوز بسياري از چيزها هنوز بر اساس Honor System است يعني حرف شما را باور كردن با فرض اينكه شما دروغ نمي گوييد. بنابراين ميليونرهاي ايراني در اينجا پول گدائي نيز دريافت مي كنند و با افتخار آنرا حقوق مي نامند.
براي من هميشه عجيب بوده و هست كه چرا دولت امريكا در اين مورد سخت گيري نمي كند كه پيدا كند ببيند اين دوستان چقدر پول در حساب هاي ايرانشان هست؟ به تنها نتيجه اي كه رسيدم اينستكه چون اين دولت از اوائل سال هاي 60 ميلادي وام گرفتن را شروع كرد و اكنون ده درصد بودجه سالانه اش از وام تأمين مي گردد اصلاً برايش مهم نيست كه اين وام بيشتر بشود با توجه به اينكه بودجه ثابتي براي پرداخت اين مستمري ها و پول بيمه وجود ندارد و هر مريضي و هر پرداختي عملاً بدهكاري دولت امريكا را اضافه مي كند آنها حسابشان لابد اينستكه بگذار بدهكاري افزايش بيابد زيرا فرزند و نوه همين شخص در آينده اين بدهكاري ها را به ارث مي برند و آنها هستند كه يا بايد اين بدهكاري را بدهند يا بدبخت بشوند پس بگذار فكر كنند كه زرنگي كرده اند و سر دولت امريكا را كلاه گذاشته اند. اينها در واقع سر فرزند و نوه خود كلاه گذاشته اند در حال حاضر بدهكاري دولت امريكا به بانك هاي چين و داخلي تقسيم بر جمعيت امريكا عدد 50000 دلار را نشان مي دهد.
يعني همين الان خانواده من 200000 دلار بدهكار است و اين بدهكاري هر ثانيه در حال افزايش است و يادم هست كه در جايي دستگاه شمارنده اي را ديدم كه هر ثانيه در حال افزايش بود و بدهكاري هاي دولت امريكا را نشان مي داد.
دفعه بعد كه شخص متمكني كه هرگز در امريكا كار نكرده به شما گفت دارد حقوق مي گيرد و بيمه دارد بدانيد كه حقوق و بيمه گدائي دريافت مي كند و دروغگو نيز هست زيرا اگر حقيقت را مي گفت يك سنت مجاني دريافت نمي كرد نه حقوق و نه بيمه.
من اكنون پس از ميليونها دلار ماليات و بيمه و بازنشستگي دادن اكنون بايد سالي ١٦٠٠٠ دلار پول بيمه بدهم و بازنشستگي زودرس (٦٢) هم اگر بگيرم بايد نصفش را ماليات بدهم چرا چون آينده نگر بوده ام و پولي در حساب دارم ولي در همين حال افراد متمكن از ايران ميايند و با يك كلمه دروغ نداريم همه چيز را مجاني ميگرند و به ريش من و امثال من ميخندند.
من كلاً از كسانيكه وضع مالي اشان خوب است و در ايران زندگي مي كنند ولي نه از ماهي 40000 تومان يارانه ايران مي گذرند و نه از ماهي 800 دلار گدايانه امريكا، خوشم نمي آيد. آنوقت اينها به بابك زنجانيها مي خندند. خبر ندارند كه خودشان ورژن كوچك بابك زنجاني هستند كه موقعيت بيشتر گيرشان نيامده و گرنه كارهاي بزرگتر مي كردند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]