مشاهده نسخه کامل
: Ahmad
21-05-2015, 23:11
خواهرزاده‌ها، وقتی بمیرم، می‌خواهم بدنم را بسوزانند و خاکسترم را با هواپیمای امداد روی مردم شهر پخش کنند.
خاکسترم همچون دانه‌های برف روی آنان بریزد و به موها و شانه‌هایشان بچسبد، مانند شوره‌ی سر.
از میان صنوبرهای سیاه
جوزف بویدن
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شاید این سوال هم برای شما پیش آمده باشد که واقعا کدام یک را ترجیح بدهیم؟
آداب و رسوم و شیوه‌ی غالب بر جامعه و مهمتر از همه دین (دین‌داران) آیا به ما این اجازه را خواهد داد؟
اگر واقعا برای خود حق انتخابی قائل شویم، کدام را انتخاب می‌کردیم؟
شيوه تدفين اجساد در دوره‌هاي مختلف تاريخي
انديشه زايش و فرسايش، هستي و نيستي ازجمله مقوله‌هايي است كه انسان زميني از ديرباز با آن آشنا بوده و همواره با اين مسئله دست‌و‌پنجه نرم كرده است. انديشه مرگ و نيستي يكي از دغدغه‌هاي اصلي بشر بوده و امكان زندگي پس از مرگ نيز هميشه سئوال اصلي ذهن او.
بديهي است كه بشر درمقابل اين سئوالات و دغدغه‌ها، واكنشي نشان مي‌دهد كه در طول تاريخ، به‌صورت آيين و سنت درميآيد و اين خود قسمتي از شكل‌گيري اديان را شامل مي‌شود. مردگان كه وجود آنها در ابتدا مشكلي بردوش بازماندگان بود و به طريق طبيعي مانند خورده شدن توسط حيوانات و با شيوه‌هاي معقول‌تر مانند سوزاندن و يا تدفين ازبين مي‌رفتند به مرور زمان و با رشد انديشه بشر، به‌جايگاهي رسيدند كه بعضاً مورد پرستش قرار مي‌گرفتند.
البته به سوزاندن اجساد هم خود دليلي بر ارزش قائل بودن براي مردگان تلقي مي‌شود چرا كه آريايي‌ها كه از سيبري وارد فلات مركزي ايران شدند،انديشه‌اي با خود آوردند كه مبني بر اهميت آتش بود. اين مردمان در سيبري كه منطقه‌اي سرد مي‌باشد،آتش را به‌عنوان نجات‌دهنده شناختند و اين تفكر را با خود به ديگر مناطق انتقال دادند. به مرور زمان آتش به‌عنوان عنصر مقدس و نماد مذهبشان، شناخته شد و در ادامه اين تفكر و با ارزشمند شدن جسد مردگان، سوزاندن اجساد نيز نوعي تطهير و زدودن كثيفي براي انتقال به دنياي ديگر عنوان گرفت.
البته قبل از ورود آريايي‌ها،مردماني در منطقه تپه‌سيلك كاشان زندگي مي‌كرده‌اند (حدد هفت هزار تا هفت هزار و 500 سال پيش) كه نحوه‌اي خاص براي دفن اجساد داشتند كه در ساير تپه‌هاي باستاني ايران (تپه حسنلو، تپه مارليك،شهر سوخته سيستان و ..) شبيه آن ديده شده است. مردمان سيلك در ابتدايي‌ترين فرهنگ، اجساد را در كف خانه‌هايشان دفن مي‌كرده‌اند. اهميت اجساد و حفظ آنها از گزند حيوانات وحشي و يا شايد حس نزديك بودن با جسد مي‌تواند دلايلي باشد تا مردگان را در نزديك‌ترين جاي ممكن دفن كرده باشند. مطلب مهمتر درباب اين موضوع، نحوه قرارگيري جسد بود. از كاوش‌هاي باستان‌شناسان در تپه‌سيلك وساير مناطق ايران، چنين استنباط مي‌شود كه آن مردمان، اجساد را به‌صورت جنين و چمباتمه دفن مي‌كرده‌اند. تفكري كه گمان‌زده مي‌شود در پشت اين سنت بوده باشد،اين است كه همان‌طور كه انسان به‌صورت جنيني به‌دنيا ميآيد،بايد از دنيا برود تا براي زندگي ديگر آماده شود. همراه اجساد نيز ظروف سفالي و يا غذاهايي دفن مي‌كرده‌اند كه در نقاط مختلف متفاوت است. در كنار اين نحوه تدفين، روشي ديگر و محدودتر نيز وجود داشته كه به تدفين خمره‌اي معروف است. در اين روش (كه بيشتر براي دفن كودكان و نوزادان به‌كار گرفته مي‌شد) جسد را در هواي آزاد مي‌گذاشتند تا گوشت و پوست آن تجزيه مي‌شد و پس از آن، باقيمانده جسد را در خمره‌هايي سفالي، قرار داده و با آن دفن مي كردند.
درمورد اهميت مردگان براي مردم تمدن سيلك و تمدن‌هاي شبيه به آن،همين بس كه بدانيم براي محافظت از آنها،خمره‌ها را به‌كار مي‌بردند و درمورد دفن جنيني لايه‌اي از گل اخري (گل قرمز رنگي به نام اكسيد آهن) بر روي اجساد مي‌كشيدند. اين گل به گونه‌اي داراي تقدس بوده و از همين رو،گذاشتن مقداري از آن بر روي اجساد را براي حفظ و نگهداري آنها، انجام مي‌دادند. البته اين عمل باعث ماندگاري هرچه بيشتر اجساد مي‌شده به‌طوري كه اكنون اجسادي، با قدمت پنج‌هزار و 500 ساله در منطقه سيلك در حال نگهداري هستند.
با پيشرفت بشر در زمينه صنعت و زندگي، عقايد و سنت‌هاي او هم شكلي كامل‌تر به‌خود مي گيرد و درمورد خاكسپاري اجساد، زمين‌هايي در بيرون از شهر درنظر مي‌گيرد تا محلي شود براي دفن مردگان: قبرستان.
در كاوش‌هايي كه در قبرستان‌هاي “الف” و “ب” در منطقه سيلك انجام شده،اسكلت‌هايي متعلق به سه هزار و 200 سال پيش كشف شده است كه نحوه دفن آنها نيز جنيني بوده است. گفته مي‌شود با ورود آريايي‌ها، فرهنگ قبرستان‌سازي به‌ميان اين مردم آمد كه از آن زمان به بعد،قبرستان‌سازي به‌نوعي فرهنگ پذيرفته‌شده و قطعي درميان اقوام مختلف رواج پيدا كرد.
البته درزمان‌هاي معاصرتر، نوع دفن حفره‌اي نيز استفاده مي‌شدكه مي‌توان از اين نمونه به نقش رستم اشاره كرد.
ارج نهادن به مردگان و ارزش قائل‌شدن براي حفظ آنها،هنوز هم در برخي اديان رواج دارد.
استفاده از تابوت در دين مسيحيت و پوشاندن آن با لباس نو، خود نمونه‌اي از عقايد به‌جا مانده از زمان‌هاي دور است. همچنين سوزاندن مردگان نزد بوداييان نيز هنوز رواج دارد كه اين سنت هم قدمتي چندهزارساله دارد.
انسان هرچقدرهم كه در راه پيشرفت و ترقي، به سمت جلو حركت كند،بازهم از فكر مرگ و زندگي پس از مرگ غافل نمي‌شود. انسان،موجودي است جاودانه‌خواه و مرگ براي او مسئله‌اي است حل‌نشدني، از اين روست كه هر ملت و قومي، در مناطق مختلف به اقتضاي زمان و مكان قرارگيريشان،سنتي را ابداع كردند براي تسكين درد ميرايي خود.
(ابوافضل قاضی)
منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
بعد از مرگ چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟
در دقايق اوليه بعد از مرگ، ابتدا قلب و شش‌ها از كار مي‌افتد. و اين بدان معنا است كه سلول‌هاي بدن قادر به دريافت خون و اكسيژن نيستند و چون خون داخل رگ‌ها پمپاژ نمي‌شود در قسمت‌هاي فوقاني بدن خون در رگ‌ها خشك شده و در نواحي تحتاني جمع مي‌شود. به همين دليل نواحي‌اي از بدن مانند صورت بي‌رنگ و نواحي تحتاني مانند پاها كبود و تيره مي‌شوند.
در اين زمان، اكثر سلول‌هاي بدن هنوز زنده‌اند در حالي كه سلول‌هاي مغزي در همان دقايق اوليه بعد از توقف قلب مي‌ميرند، سلول‌هاي ماهيچه‌اي قادرند چندين ساعت بعد از مرگ زنده بمانند و سلول‌هاي پوست و استخوان مي‌توانند چندين روز بعد از مرگ زنده بمانند. اما اين چطور امكان‌پذير است؟ سلول‌ها در زمان حيات موجود زنده با اكسيژن تنفس مي‌كنند ولي هنگام مرگ سلول‌ها حيات خود را بدون اكسيژن ادامه مي‌دهند.
فرآيند تجزيه بعد از مرگ طي پنج مرحله صورت مي‌گيرد:
1- از يك تا سه روز بعد از مرگ اگرچه ظاهر جسد سالم به نظر مي‌رسد، اما فرآيند تجزيه و فساد از داخل جسد در حال انجام است.
باكتر‌هايي كه به‌طور معمول در روده فرد زنده موجود هستند، شروع به تغذيه از تركيبات درون روده كرده و سپس روده را تجزيه و متلاشي مي‌كنند. سپس اين باكتري‌ها به ديگر ارگان‌هاي بدن نفوذ كرده و شروع به هضم و از بين بردن آنها مي‌كنند. با از بين رفتن نسوج روده، آنزيمي كه جهت هضم غذا در روده و معده جاندار نگهداري مي‌شود به كل بدن تراوش مي‌كند و موجب تخريب اعضاي ديگر مي‌شود. همچنين آنزيم‌هاي درون هر سلول به خارج ترشح شده و موجب قطع‌كردن ارتباط سلول‌ها به ديگر سلول‌ها شده و موجب متلاشي‌شدن آنها مي‌شود.
در همان لحظات ابتدايي مرگ بوي جسد در حال فساد، حشرات را جذب مي‌كند. اين حشرات قادرند روي زخم‌ها و شكاف‌‌هاي بدن جاندار (چشم، گوش، دهان و بيني) تخم‌گذاري كنند و طي 24 ساعت تخم‌ها به درون بدن رفته و نسوج را از ببرند.
2- بعد از 4 تا 10 روز بعد از مرگ جسد شروع به توليد گاز مي‌كند. اين گازها عبارتند از هيدروژن سولفيد و متان كه واقعا بدبو هستند ولي اين بو حشرات را جذب مي‌كند. اين گازها موجب تورم و باد كردن بدن مي‌شود كه در نتيجه آن مايعات از سلول‌ها و رگ‌هاي خوني خارج مي‌شود و اين مايعات غذاي حشرات و باكتري‌ها را فراهم مي‌كند.
3- در اين مرحله كه 10 تا 20 روز بعد از مرگ اتفاق مي‌افتد، گوشت بدن نرم و پنيري‌مانند مي‌شود و به شدت بوي نامطلوبي مي‌دهد و قسمت‌هاي بيروني جسد به رنگ تيره درمي‌آيند و اكثر مايعات بدن به حالت جامد درمي‌آيند. حرارت جسد به دليل فعاليت بيش از حد حشرات و سوسك‌ها افزايش مي‌يابد.
4- 20 تا 50 روز بعد از مرگ باقيمانده گوشت جسد از بين مي‌رود و جسد شروع به خشك‌شدن مي‌كند. جسد در اين مرحله بوي پنيرمانندي از خود متصاعد مي‌كند كه اين بو دسته جديدي از موجودات را به خود جذب مي‌كند. قارچ‌ها در قسمتي كه جسد با بدن تماس دارد شروع به رشد مي‌كنند و به دليل جامد و خشك‌شدن جسد كرم‌ها قادر به خوردن آن نيستند و در نتيجه سوسك‌ها وارد عمل مي‌شوند.
5- بعد از 50 تا 365 روز جسد كاملا خشك و شكننده است.
سرعت تمامي اين مراحل به عوامل مختلفي از جمله آب و هوا، رطوبت و درجه حرارت بستگي دارد مثلا در تابستان فساد و تجزيه جسد سريع‌تر از زمستان و همچنين سرعت متلاشي‌شدن جسد زير خاك كمتر از جسدي است كه مدفون نشده است.
منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
مرده سوزی در جهان از "الف" تا "ی"!
تاریخ مرده سوزی بین بشر به 20 هزار سال پیش و به جسد فردی موسوم به مونگو لیدی در دریاچه مونگو استرالیا بر می گردد. پیش از زرتشتیان نیز مرده سوزی در برخی اقوام داخل پارس ها نیز به قولی رایج بوده اما با ورود زرتشت این عمل کامات منسوخ می شود.(ثابت نشده است)
فرایند کاهش حجم بدن انسان مرده و تبدیل ان به ترکیبات شیمیایی به شکل قعات ریز و استخوانهای کوچک را مرده سوزی می گویند. این کار از طریق سوزاندن در کوره و یا در فضای باز با استفاده از درجه حرارات بسیار بالا صورت می پذیرد. این عمل ممکن است بعنوان مراسم تشییع جنازه در برخی فرهنگها و یا عملی بعد از مرگ و به جای تشییع جنازه صورت گیرد. این کار همچنین به جای دفن بدن کامل داخل تابوت و یا بدون تابوت انجام شود.
بقایای بدست آمده از مرده سوزی یا در معابد جای داده شده و یا به آب روان ریخته شده و یا جایی که بازماندگان تعیین می کنند، قرار داده شود. حتی ممکن است طبق مراسم خاص بقایای مرده سوزی شده در نقاط مختلف و زمانهای مختلف عمدا پراکنده گردد.
در اغلب کشورها مرده سوزی در قبرستانها انجام می شود اما در برخی کشورهای دیگر در کارخانه های مخصوص نزدیک معابد و یا گورستانها و یا نزدیک رودخانه و دریا در فضای باز (هند و نپال) انجام می شود. درجه حرارات لازم در کوره های مرده سوزی به 1150 درجه سانتی گراد می رسد که برای سوزاندن جسدکافی است. سوخت لازم از طریق سوخت دیزل، گاز طبیعی، یا گاز شهری (در هنگ کنگ) تامین می گردد. قبلا سوخت عمده ذغال سنگ بوده است. کوره های جدید سیستم مانیتورینگ در خود داشته و مسوول این کار همه چیز را رایانه ای مدیریت می کند.برای هر 45 کیلو جسد یک ساعتی وقت لازم است تا جسد سوزانده شود. برای بدنهای بزرگ تا 2 ساعت وقت لازم است. در بسیاری کشورها سوزاندن چند جسد همزمان (مانند امریکا) غیر قانونی است. البته دو قلوها و مادران همراه نوزاد مرده به صورت همزمان سوزانده می شوند.
اتاقکی که جسد در آن سوزانیده می شود از جنس آجر نسوز است که هر 5 سال یکبار عوض می شود. برخی مراسم مرده سوزی با حضوربستگان انجام می شود (مانند هند که بستگان باید حضور داشته باشند.) در برخی نقاط نیز کوره های مخصوص کودکان یا افراد بزرگسال که وزن 220 کیلو را می توانند تحمل کنند، وجود دارد.
در امریکا تابوتها اجاره داده شده و قبل از مراسم مرده سوزی از بدن جدا می شود. در انگلستان جسد همراه با کفن سوزانده می شود و جنس کفن باید از مواد قابل استفاده مجدد باشد. جواهر و قطعات متصل به مرده قبل از سوزاندن، جدا خواهد شد. جسد همچنین از اسکنر حساس به فلزات عبور داده می شود تا فلزات احتمالی از بدن جدا شود. بدلیل کاهش هزینه ها همچنین کفن های قابل استفاده مجدد طراحی شده است تا بازماندگان دچار دردسر مالی نشوند!
دلایل مرده سوزی
مذهب عمده ترین دلیل برای مرده سوزی اعلام شده است. برخی اقوام مانند اقوام هندی با مذهب بودا برای آمرزش مردگان، این کار را انجام می دهند دلیل عمده بعدی هزینه های گزاف است که باعث شده برخی بدلایل اقتصادی اجازه دهند تا مردگانشان را بسوزانند. عمده مذاهب دنیا معتقدند بعد از مرگ روح از بدن جدا می شود و به همین خاطر جسم را می توان پراکنده کرد و یا سوزاند. تدفین نقش غالبی را به جای مرده سوزی داشته اما با افزایش جمعیت این موضوع در جهان تحت الشعاع قرار گرفته است. در بلایای طبیعی رخ داده در جنوب هند در سال 2004 بیش از 300 هزار نفر به یکباره کشته شدند و به همین خاطر ترجیح داده شد تا اجساد سوزانده شود. در برخی از مذاهب نیز مردم معتقدند بعد از مرگ جسد به طبیعت بر می گردد و سوزاندن راهی آسان برای برگرداندن آسان و سریعتر جسم به طبیعت است.
از آنجایی که کاتولیک مذهبها مراسم خاصی برای تدفین دارند، هزینه ها بشدت زیاد است و به همین خاطر اغلب از روحانیون خود پرسیده اند که ایا می شود چنین کاری کرد که در پاسخ جواب منفی شنیده اند. بنا براین کاتولیکها رسما حق مرده سوزی ندارند.
درآوردن برخی ابزار مانند قلب و دندان مصنوعی و پلاتین و ... قبل از مرده سوزی واجب است و ابزار مذکور به فرد متعهد و همراه مرده داده خواهد شد.
برخی نیز به دلایل شخصی و اینکه جسد کم کم زیر خاک تخریب می شود، ترجیح میدهند بدلیل وابستگی شدید به فرد از دست رفته ، به مرده سوزی و نگهداشتن خاکستر جسد دست بزنند.
خاکستر سازی از بقایای سوزانده شده
بعد از اینکه جسد سوزانده شد، با دستگاه کوبنده که مانند توپهای فلزی قوی هستند، جسد به خاکستر تبدیل می شود. در ژاپن و تایوان عملیات کوبش جسد بدون اجازه انجام نمی شود. در ژاپن اغلب خانواده ها بقایای سوزانده شده را با خود به خانه برده و سالیان سال در گوشه ای از خانه در ظرفی مخصوص همراه با نمک و سدیم و پتاسیم نگه داشته و با آن به عبادت می پردازند.
برخی مذاهب و اقوام خاکستر را دفن می کنند. برخی نیز در رودخانه یا دریا می ریزند. در برخی کشورها مانند هند (آیین جین، هندوئیسم، سیک و بودایی) و نپال مراسم مرده سوزی کنار آب انجام شده و همان وقت نیز خاکستر مرده را به آب می دهند.
مرده سوزی در عصر مدرن
در سال 1873 پروفسور برونتی فرهنگ مرده سوزی را در وین نمایش داد و بعد در انگلیس به سال 1874 جنبشی در این رابطه بوجود آمد و اولین عملیات مرده سوزی در اروپا به صورت رسمی در ووکینگ انگلیس در 1878 انجام شد. در سال 1876 در واشنگتن امریکا توسط کتر فرانسیس لموین انجام گردید. این اعمال بین پروتستانها و نه کاتولیکها که با این عمل مخالف سرسخت بودند، رخ داد. در سال 1963 پاپ ممنوعین مرده سوزی را رفع کرد و کلیسای کاتولیک در سال 1966 اجازه محدود این کار را داد که دوباره با مخالفت گسترده روبرو شد. در استرالیا در سال 1925 رسما کارخانه مرده سوزی افتتاح شد.
دکتر استیو لوکر صاحب کارخانه B&L Cremation Systems Inc سیستم مرده سوزی جدیدی بنام Hot Hearth را در دهه 1980 اختراع کرد و با استفاده از گاز و حرارت پایین کوره مرده زودتر به خاکستر تبدیل شود. در واقع حرارت بیشتری با گاز کمتر درست می شد و هزینه مرده سوزی را نیز کاهش می داد. برای هر مرده بر اساس وزن، زمان خاصی به رایانه مرکزی و کنترل کننده مرکزی داده می شود.
آمار مرده سوزی در کشورهای مختلف
ژاپن با 99 درصد (در سال 2008) بالاترین آمار مرده سوزی در جهان را دارد. بدین معنی که 99 درصد از ژاپنی ها وقتی می میرند، راهی مرده سوز خانه ها می شوند و اجساد سوزانده می شود.
این در حالی است که ایتالیا و لهستان با 10 درصد کمترین آمار مرده سوزی را در بین کشورهای کرده سوز به خود اختصاص داده اند. در آسیا و در کشور چین طبق آمار ارائه شده در سال 2008 کل مرگ و میرها 9348453 نفر بوده که از این تعداد بیش از 4534000 یعنی 48 درصد را سوزانده اند.
در اروپا ودر انگلیس آمار مرده سوزی در سال 2008 به 72 درصد رسیده است. در کانادا این رقم به 68 درصد در سال 2009 رسیده، در حالی که در دهه 1970 این رقم تنها 5 درصد بوده است. در امریکا 36 درصد از مردگان در سال 2009 سوزانده شده اند. طبق پیش بینی ها این رقم در سال 2015 به 46 درصد و در سال 2025 به 58 درصد خواهد رسید. در استرالیا نیز رقم 65 درصد و در نیوزیلند به 70 درصد رسیده است.
منبع:
برترین‌ها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) <--- خبرآنلاین ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] 9A%C2%AC%C3%85%C2%A15twes0gxa4ediw%29%29/detail/159655/society/4588)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بیشترین مقدار سوزاندن جسد در هند چین ، ژاپن و تایوان در آسیا دیده شده که ژاپن با 99.85٪ جمعیت خود بالاترین نرخ را داراست.
و بطور مثال در فرانسه 1979 تنها 1٪ اینگونه بود . در 2012 به 32٪ رسید و رد خود پاریس به 45٪
و اطلاعات بیشتر:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
البته شیوه‌های مختلف دیگری نیز وجود دارد که مثلا می‌توان به دفن در دریا اشاره کرد:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
و یا اهدای بدن برای تحقیقات و آموزش پزشکی Body Donation .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"Even in death do we serve life"
Inscription on a communal grave dedicated to body donors
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با تمام این مطالبی که نوشته شد و احتمالا خود شما دیده یا خوانده‌اید
یا با این تاپیک می‌توانید با جستجویی به اشاراتی دیگر برسید. افراد مشهوری که سوزانده شده‌اند و ...
اهدای بدن برای تحقیقات پزشکی
یا دیدگاه دین بخصوص اسلام در این موارد
و ...
حال با تمام این اوصاف اگر واقعا برای خود حق انتخابی قائل شویم، کدام را انتخاب میکنیم؟
خاکسترم همچون دانه‌های برف روی آنان بریزد و به موها و شانه‌هایشان بچسبد، مانند شوره‌ی سر.
از میان صنوبرهای سیاه
جوزف بویدن
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شاید این سوال هم برای شما پیش آمده باشد که واقعا کدام یک را ترجیح بدهیم؟
آداب و رسوم و شیوه‌ی غالب بر جامعه و مهمتر از همه دین (دین‌داران) آیا به ما این اجازه را خواهد داد؟
اگر واقعا برای خود حق انتخابی قائل شویم، کدام را انتخاب می‌کردیم؟
شيوه تدفين اجساد در دوره‌هاي مختلف تاريخي
انديشه زايش و فرسايش، هستي و نيستي ازجمله مقوله‌هايي است كه انسان زميني از ديرباز با آن آشنا بوده و همواره با اين مسئله دست‌و‌پنجه نرم كرده است. انديشه مرگ و نيستي يكي از دغدغه‌هاي اصلي بشر بوده و امكان زندگي پس از مرگ نيز هميشه سئوال اصلي ذهن او.
بديهي است كه بشر درمقابل اين سئوالات و دغدغه‌ها، واكنشي نشان مي‌دهد كه در طول تاريخ، به‌صورت آيين و سنت درميآيد و اين خود قسمتي از شكل‌گيري اديان را شامل مي‌شود. مردگان كه وجود آنها در ابتدا مشكلي بردوش بازماندگان بود و به طريق طبيعي مانند خورده شدن توسط حيوانات و با شيوه‌هاي معقول‌تر مانند سوزاندن و يا تدفين ازبين مي‌رفتند به مرور زمان و با رشد انديشه بشر، به‌جايگاهي رسيدند كه بعضاً مورد پرستش قرار مي‌گرفتند.
البته به سوزاندن اجساد هم خود دليلي بر ارزش قائل بودن براي مردگان تلقي مي‌شود چرا كه آريايي‌ها كه از سيبري وارد فلات مركزي ايران شدند،انديشه‌اي با خود آوردند كه مبني بر اهميت آتش بود. اين مردمان در سيبري كه منطقه‌اي سرد مي‌باشد،آتش را به‌عنوان نجات‌دهنده شناختند و اين تفكر را با خود به ديگر مناطق انتقال دادند. به مرور زمان آتش به‌عنوان عنصر مقدس و نماد مذهبشان، شناخته شد و در ادامه اين تفكر و با ارزشمند شدن جسد مردگان، سوزاندن اجساد نيز نوعي تطهير و زدودن كثيفي براي انتقال به دنياي ديگر عنوان گرفت.
البته قبل از ورود آريايي‌ها،مردماني در منطقه تپه‌سيلك كاشان زندگي مي‌كرده‌اند (حدد هفت هزار تا هفت هزار و 500 سال پيش) كه نحوه‌اي خاص براي دفن اجساد داشتند كه در ساير تپه‌هاي باستاني ايران (تپه حسنلو، تپه مارليك،شهر سوخته سيستان و ..) شبيه آن ديده شده است. مردمان سيلك در ابتدايي‌ترين فرهنگ، اجساد را در كف خانه‌هايشان دفن مي‌كرده‌اند. اهميت اجساد و حفظ آنها از گزند حيوانات وحشي و يا شايد حس نزديك بودن با جسد مي‌تواند دلايلي باشد تا مردگان را در نزديك‌ترين جاي ممكن دفن كرده باشند. مطلب مهمتر درباب اين موضوع، نحوه قرارگيري جسد بود. از كاوش‌هاي باستان‌شناسان در تپه‌سيلك وساير مناطق ايران، چنين استنباط مي‌شود كه آن مردمان، اجساد را به‌صورت جنين و چمباتمه دفن مي‌كرده‌اند. تفكري كه گمان‌زده مي‌شود در پشت اين سنت بوده باشد،اين است كه همان‌طور كه انسان به‌صورت جنيني به‌دنيا ميآيد،بايد از دنيا برود تا براي زندگي ديگر آماده شود. همراه اجساد نيز ظروف سفالي و يا غذاهايي دفن مي‌كرده‌اند كه در نقاط مختلف متفاوت است. در كنار اين نحوه تدفين، روشي ديگر و محدودتر نيز وجود داشته كه به تدفين خمره‌اي معروف است. در اين روش (كه بيشتر براي دفن كودكان و نوزادان به‌كار گرفته مي‌شد) جسد را در هواي آزاد مي‌گذاشتند تا گوشت و پوست آن تجزيه مي‌شد و پس از آن، باقيمانده جسد را در خمره‌هايي سفالي، قرار داده و با آن دفن مي كردند.
درمورد اهميت مردگان براي مردم تمدن سيلك و تمدن‌هاي شبيه به آن،همين بس كه بدانيم براي محافظت از آنها،خمره‌ها را به‌كار مي‌بردند و درمورد دفن جنيني لايه‌اي از گل اخري (گل قرمز رنگي به نام اكسيد آهن) بر روي اجساد مي‌كشيدند. اين گل به گونه‌اي داراي تقدس بوده و از همين رو،گذاشتن مقداري از آن بر روي اجساد را براي حفظ و نگهداري آنها، انجام مي‌دادند. البته اين عمل باعث ماندگاري هرچه بيشتر اجساد مي‌شده به‌طوري كه اكنون اجسادي، با قدمت پنج‌هزار و 500 ساله در منطقه سيلك در حال نگهداري هستند.
با پيشرفت بشر در زمينه صنعت و زندگي، عقايد و سنت‌هاي او هم شكلي كامل‌تر به‌خود مي گيرد و درمورد خاكسپاري اجساد، زمين‌هايي در بيرون از شهر درنظر مي‌گيرد تا محلي شود براي دفن مردگان: قبرستان.
در كاوش‌هايي كه در قبرستان‌هاي “الف” و “ب” در منطقه سيلك انجام شده،اسكلت‌هايي متعلق به سه هزار و 200 سال پيش كشف شده است كه نحوه دفن آنها نيز جنيني بوده است. گفته مي‌شود با ورود آريايي‌ها، فرهنگ قبرستان‌سازي به‌ميان اين مردم آمد كه از آن زمان به بعد،قبرستان‌سازي به‌نوعي فرهنگ پذيرفته‌شده و قطعي درميان اقوام مختلف رواج پيدا كرد.
البته درزمان‌هاي معاصرتر، نوع دفن حفره‌اي نيز استفاده مي‌شدكه مي‌توان از اين نمونه به نقش رستم اشاره كرد.
ارج نهادن به مردگان و ارزش قائل‌شدن براي حفظ آنها،هنوز هم در برخي اديان رواج دارد.
استفاده از تابوت در دين مسيحيت و پوشاندن آن با لباس نو، خود نمونه‌اي از عقايد به‌جا مانده از زمان‌هاي دور است. همچنين سوزاندن مردگان نزد بوداييان نيز هنوز رواج دارد كه اين سنت هم قدمتي چندهزارساله دارد.
انسان هرچقدرهم كه در راه پيشرفت و ترقي، به سمت جلو حركت كند،بازهم از فكر مرگ و زندگي پس از مرگ غافل نمي‌شود. انسان،موجودي است جاودانه‌خواه و مرگ براي او مسئله‌اي است حل‌نشدني، از اين روست كه هر ملت و قومي، در مناطق مختلف به اقتضاي زمان و مكان قرارگيريشان،سنتي را ابداع كردند براي تسكين درد ميرايي خود.
(ابوافضل قاضی)
منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
بعد از مرگ چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟
در دقايق اوليه بعد از مرگ، ابتدا قلب و شش‌ها از كار مي‌افتد. و اين بدان معنا است كه سلول‌هاي بدن قادر به دريافت خون و اكسيژن نيستند و چون خون داخل رگ‌ها پمپاژ نمي‌شود در قسمت‌هاي فوقاني بدن خون در رگ‌ها خشك شده و در نواحي تحتاني جمع مي‌شود. به همين دليل نواحي‌اي از بدن مانند صورت بي‌رنگ و نواحي تحتاني مانند پاها كبود و تيره مي‌شوند.
در اين زمان، اكثر سلول‌هاي بدن هنوز زنده‌اند در حالي كه سلول‌هاي مغزي در همان دقايق اوليه بعد از توقف قلب مي‌ميرند، سلول‌هاي ماهيچه‌اي قادرند چندين ساعت بعد از مرگ زنده بمانند و سلول‌هاي پوست و استخوان مي‌توانند چندين روز بعد از مرگ زنده بمانند. اما اين چطور امكان‌پذير است؟ سلول‌ها در زمان حيات موجود زنده با اكسيژن تنفس مي‌كنند ولي هنگام مرگ سلول‌ها حيات خود را بدون اكسيژن ادامه مي‌دهند.
فرآيند تجزيه بعد از مرگ طي پنج مرحله صورت مي‌گيرد:
1- از يك تا سه روز بعد از مرگ اگرچه ظاهر جسد سالم به نظر مي‌رسد، اما فرآيند تجزيه و فساد از داخل جسد در حال انجام است.
باكتر‌هايي كه به‌طور معمول در روده فرد زنده موجود هستند، شروع به تغذيه از تركيبات درون روده كرده و سپس روده را تجزيه و متلاشي مي‌كنند. سپس اين باكتري‌ها به ديگر ارگان‌هاي بدن نفوذ كرده و شروع به هضم و از بين بردن آنها مي‌كنند. با از بين رفتن نسوج روده، آنزيمي كه جهت هضم غذا در روده و معده جاندار نگهداري مي‌شود به كل بدن تراوش مي‌كند و موجب تخريب اعضاي ديگر مي‌شود. همچنين آنزيم‌هاي درون هر سلول به خارج ترشح شده و موجب قطع‌كردن ارتباط سلول‌ها به ديگر سلول‌ها شده و موجب متلاشي‌شدن آنها مي‌شود.
در همان لحظات ابتدايي مرگ بوي جسد در حال فساد، حشرات را جذب مي‌كند. اين حشرات قادرند روي زخم‌ها و شكاف‌‌هاي بدن جاندار (چشم، گوش، دهان و بيني) تخم‌گذاري كنند و طي 24 ساعت تخم‌ها به درون بدن رفته و نسوج را از ببرند.
2- بعد از 4 تا 10 روز بعد از مرگ جسد شروع به توليد گاز مي‌كند. اين گازها عبارتند از هيدروژن سولفيد و متان كه واقعا بدبو هستند ولي اين بو حشرات را جذب مي‌كند. اين گازها موجب تورم و باد كردن بدن مي‌شود كه در نتيجه آن مايعات از سلول‌ها و رگ‌هاي خوني خارج مي‌شود و اين مايعات غذاي حشرات و باكتري‌ها را فراهم مي‌كند.
3- در اين مرحله كه 10 تا 20 روز بعد از مرگ اتفاق مي‌افتد، گوشت بدن نرم و پنيري‌مانند مي‌شود و به شدت بوي نامطلوبي مي‌دهد و قسمت‌هاي بيروني جسد به رنگ تيره درمي‌آيند و اكثر مايعات بدن به حالت جامد درمي‌آيند. حرارت جسد به دليل فعاليت بيش از حد حشرات و سوسك‌ها افزايش مي‌يابد.
4- 20 تا 50 روز بعد از مرگ باقيمانده گوشت جسد از بين مي‌رود و جسد شروع به خشك‌شدن مي‌كند. جسد در اين مرحله بوي پنيرمانندي از خود متصاعد مي‌كند كه اين بو دسته جديدي از موجودات را به خود جذب مي‌كند. قارچ‌ها در قسمتي كه جسد با بدن تماس دارد شروع به رشد مي‌كنند و به دليل جامد و خشك‌شدن جسد كرم‌ها قادر به خوردن آن نيستند و در نتيجه سوسك‌ها وارد عمل مي‌شوند.
5- بعد از 50 تا 365 روز جسد كاملا خشك و شكننده است.
سرعت تمامي اين مراحل به عوامل مختلفي از جمله آب و هوا، رطوبت و درجه حرارت بستگي دارد مثلا در تابستان فساد و تجزيه جسد سريع‌تر از زمستان و همچنين سرعت متلاشي‌شدن جسد زير خاك كمتر از جسدي است كه مدفون نشده است.
منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
مرده سوزی در جهان از "الف" تا "ی"!
تاریخ مرده سوزی بین بشر به 20 هزار سال پیش و به جسد فردی موسوم به مونگو لیدی در دریاچه مونگو استرالیا بر می گردد. پیش از زرتشتیان نیز مرده سوزی در برخی اقوام داخل پارس ها نیز به قولی رایج بوده اما با ورود زرتشت این عمل کامات منسوخ می شود.(ثابت نشده است)
فرایند کاهش حجم بدن انسان مرده و تبدیل ان به ترکیبات شیمیایی به شکل قعات ریز و استخوانهای کوچک را مرده سوزی می گویند. این کار از طریق سوزاندن در کوره و یا در فضای باز با استفاده از درجه حرارات بسیار بالا صورت می پذیرد. این عمل ممکن است بعنوان مراسم تشییع جنازه در برخی فرهنگها و یا عملی بعد از مرگ و به جای تشییع جنازه صورت گیرد. این کار همچنین به جای دفن بدن کامل داخل تابوت و یا بدون تابوت انجام شود.
بقایای بدست آمده از مرده سوزی یا در معابد جای داده شده و یا به آب روان ریخته شده و یا جایی که بازماندگان تعیین می کنند، قرار داده شود. حتی ممکن است طبق مراسم خاص بقایای مرده سوزی شده در نقاط مختلف و زمانهای مختلف عمدا پراکنده گردد.
در اغلب کشورها مرده سوزی در قبرستانها انجام می شود اما در برخی کشورهای دیگر در کارخانه های مخصوص نزدیک معابد و یا گورستانها و یا نزدیک رودخانه و دریا در فضای باز (هند و نپال) انجام می شود. درجه حرارات لازم در کوره های مرده سوزی به 1150 درجه سانتی گراد می رسد که برای سوزاندن جسدکافی است. سوخت لازم از طریق سوخت دیزل، گاز طبیعی، یا گاز شهری (در هنگ کنگ) تامین می گردد. قبلا سوخت عمده ذغال سنگ بوده است. کوره های جدید سیستم مانیتورینگ در خود داشته و مسوول این کار همه چیز را رایانه ای مدیریت می کند.برای هر 45 کیلو جسد یک ساعتی وقت لازم است تا جسد سوزانده شود. برای بدنهای بزرگ تا 2 ساعت وقت لازم است. در بسیاری کشورها سوزاندن چند جسد همزمان (مانند امریکا) غیر قانونی است. البته دو قلوها و مادران همراه نوزاد مرده به صورت همزمان سوزانده می شوند.
اتاقکی که جسد در آن سوزانیده می شود از جنس آجر نسوز است که هر 5 سال یکبار عوض می شود. برخی مراسم مرده سوزی با حضوربستگان انجام می شود (مانند هند که بستگان باید حضور داشته باشند.) در برخی نقاط نیز کوره های مخصوص کودکان یا افراد بزرگسال که وزن 220 کیلو را می توانند تحمل کنند، وجود دارد.
در امریکا تابوتها اجاره داده شده و قبل از مراسم مرده سوزی از بدن جدا می شود. در انگلستان جسد همراه با کفن سوزانده می شود و جنس کفن باید از مواد قابل استفاده مجدد باشد. جواهر و قطعات متصل به مرده قبل از سوزاندن، جدا خواهد شد. جسد همچنین از اسکنر حساس به فلزات عبور داده می شود تا فلزات احتمالی از بدن جدا شود. بدلیل کاهش هزینه ها همچنین کفن های قابل استفاده مجدد طراحی شده است تا بازماندگان دچار دردسر مالی نشوند!
دلایل مرده سوزی
مذهب عمده ترین دلیل برای مرده سوزی اعلام شده است. برخی اقوام مانند اقوام هندی با مذهب بودا برای آمرزش مردگان، این کار را انجام می دهند دلیل عمده بعدی هزینه های گزاف است که باعث شده برخی بدلایل اقتصادی اجازه دهند تا مردگانشان را بسوزانند. عمده مذاهب دنیا معتقدند بعد از مرگ روح از بدن جدا می شود و به همین خاطر جسم را می توان پراکنده کرد و یا سوزاند. تدفین نقش غالبی را به جای مرده سوزی داشته اما با افزایش جمعیت این موضوع در جهان تحت الشعاع قرار گرفته است. در بلایای طبیعی رخ داده در جنوب هند در سال 2004 بیش از 300 هزار نفر به یکباره کشته شدند و به همین خاطر ترجیح داده شد تا اجساد سوزانده شود. در برخی از مذاهب نیز مردم معتقدند بعد از مرگ جسد به طبیعت بر می گردد و سوزاندن راهی آسان برای برگرداندن آسان و سریعتر جسم به طبیعت است.
از آنجایی که کاتولیک مذهبها مراسم خاصی برای تدفین دارند، هزینه ها بشدت زیاد است و به همین خاطر اغلب از روحانیون خود پرسیده اند که ایا می شود چنین کاری کرد که در پاسخ جواب منفی شنیده اند. بنا براین کاتولیکها رسما حق مرده سوزی ندارند.
درآوردن برخی ابزار مانند قلب و دندان مصنوعی و پلاتین و ... قبل از مرده سوزی واجب است و ابزار مذکور به فرد متعهد و همراه مرده داده خواهد شد.
برخی نیز به دلایل شخصی و اینکه جسد کم کم زیر خاک تخریب می شود، ترجیح میدهند بدلیل وابستگی شدید به فرد از دست رفته ، به مرده سوزی و نگهداشتن خاکستر جسد دست بزنند.
خاکستر سازی از بقایای سوزانده شده
بعد از اینکه جسد سوزانده شد، با دستگاه کوبنده که مانند توپهای فلزی قوی هستند، جسد به خاکستر تبدیل می شود. در ژاپن و تایوان عملیات کوبش جسد بدون اجازه انجام نمی شود. در ژاپن اغلب خانواده ها بقایای سوزانده شده را با خود به خانه برده و سالیان سال در گوشه ای از خانه در ظرفی مخصوص همراه با نمک و سدیم و پتاسیم نگه داشته و با آن به عبادت می پردازند.
برخی مذاهب و اقوام خاکستر را دفن می کنند. برخی نیز در رودخانه یا دریا می ریزند. در برخی کشورها مانند هند (آیین جین، هندوئیسم، سیک و بودایی) و نپال مراسم مرده سوزی کنار آب انجام شده و همان وقت نیز خاکستر مرده را به آب می دهند.
مرده سوزی در عصر مدرن
در سال 1873 پروفسور برونتی فرهنگ مرده سوزی را در وین نمایش داد و بعد در انگلیس به سال 1874 جنبشی در این رابطه بوجود آمد و اولین عملیات مرده سوزی در اروپا به صورت رسمی در ووکینگ انگلیس در 1878 انجام شد. در سال 1876 در واشنگتن امریکا توسط کتر فرانسیس لموین انجام گردید. این اعمال بین پروتستانها و نه کاتولیکها که با این عمل مخالف سرسخت بودند، رخ داد. در سال 1963 پاپ ممنوعین مرده سوزی را رفع کرد و کلیسای کاتولیک در سال 1966 اجازه محدود این کار را داد که دوباره با مخالفت گسترده روبرو شد. در استرالیا در سال 1925 رسما کارخانه مرده سوزی افتتاح شد.
دکتر استیو لوکر صاحب کارخانه B&L Cremation Systems Inc سیستم مرده سوزی جدیدی بنام Hot Hearth را در دهه 1980 اختراع کرد و با استفاده از گاز و حرارت پایین کوره مرده زودتر به خاکستر تبدیل شود. در واقع حرارت بیشتری با گاز کمتر درست می شد و هزینه مرده سوزی را نیز کاهش می داد. برای هر مرده بر اساس وزن، زمان خاصی به رایانه مرکزی و کنترل کننده مرکزی داده می شود.
آمار مرده سوزی در کشورهای مختلف
ژاپن با 99 درصد (در سال 2008) بالاترین آمار مرده سوزی در جهان را دارد. بدین معنی که 99 درصد از ژاپنی ها وقتی می میرند، راهی مرده سوز خانه ها می شوند و اجساد سوزانده می شود.
این در حالی است که ایتالیا و لهستان با 10 درصد کمترین آمار مرده سوزی را در بین کشورهای کرده سوز به خود اختصاص داده اند. در آسیا و در کشور چین طبق آمار ارائه شده در سال 2008 کل مرگ و میرها 9348453 نفر بوده که از این تعداد بیش از 4534000 یعنی 48 درصد را سوزانده اند.
در اروپا ودر انگلیس آمار مرده سوزی در سال 2008 به 72 درصد رسیده است. در کانادا این رقم به 68 درصد در سال 2009 رسیده، در حالی که در دهه 1970 این رقم تنها 5 درصد بوده است. در امریکا 36 درصد از مردگان در سال 2009 سوزانده شده اند. طبق پیش بینی ها این رقم در سال 2015 به 46 درصد و در سال 2025 به 58 درصد خواهد رسید. در استرالیا نیز رقم 65 درصد و در نیوزیلند به 70 درصد رسیده است.
منبع:
برترین‌ها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) <--- خبرآنلاین ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] 9A%C2%AC%C3%85%C2%A15twes0gxa4ediw%29%29/detail/159655/society/4588)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بیشترین مقدار سوزاندن جسد در هند چین ، ژاپن و تایوان در آسیا دیده شده که ژاپن با 99.85٪ جمعیت خود بالاترین نرخ را داراست.
و بطور مثال در فرانسه 1979 تنها 1٪ اینگونه بود . در 2012 به 32٪ رسید و رد خود پاریس به 45٪
و اطلاعات بیشتر:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
البته شیوه‌های مختلف دیگری نیز وجود دارد که مثلا می‌توان به دفن در دریا اشاره کرد:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
و یا اهدای بدن برای تحقیقات و آموزش پزشکی Body Donation .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"Even in death do we serve life"
Inscription on a communal grave dedicated to body donors
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با تمام این مطالبی که نوشته شد و احتمالا خود شما دیده یا خوانده‌اید
یا با این تاپیک می‌توانید با جستجویی به اشاراتی دیگر برسید. افراد مشهوری که سوزانده شده‌اند و ...
اهدای بدن برای تحقیقات پزشکی
یا دیدگاه دین بخصوص اسلام در این موارد
و ...
حال با تمام این اوصاف اگر واقعا برای خود حق انتخابی قائل شویم، کدام را انتخاب میکنیم؟