مشاهده نسخه کامل
: V E S T A
31-07-2014, 01:41
بیگ بنگ: کشف فسیل کولیندادروموس زابایکالیکوس(Kulindadromeus zabaikalicus)، استنباط های موجود درباره تکامل دایناسورها را به چالش کشید، نتایج یک پژوهش نشان داده است که سطح پوست تمام دایناسورها با پر پوشیده شده بود یا این ظرفیت را داشت که پر داشته باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
پژوهشگران بلژیکی و روسیه منطقه‌ای را در کولیندا، جنوب شرق سیبری، کشف کردند که مملو از استخوان‌های دیرین دایناسورهاست
به گزارش BBC، در پی کشف یک فسیل ۱۵۰ میلیون ساله در سیبری مشخص شد که داشتن پر بین دایناسورها بسیار گسترده‌تر از چیزی بود که قبلا تصور می‌شد. دکتر پاسکال گادفرویت، از موسسه سلطنتی علوم طبیعی بلژیک در بروکسل که هدایت این مطالعات را در دست داشته است، گفت که این یافته دیدگاه پژوهشگران را نسبت به دایناسورها “کاملا تغییر داد.” دایناسوری که فسیلش کشف شده ، کولیندادروموس زابایکالیکوس نامیده می‌شود. این دایناسور حدود یک متر طول داشت با یک پوزه کوتاه، پاهای بلند در عقب، بازوهایی کوتاه و پنج انگشت قوی. بررسی فسیل دندان‌هایش هم نشان داد که برای جوییدن گیاهان سازگار بوده‌اند.
تاکنون، فسیل‌های مربوط به دایناسورهای پردار در چین یافت شده بود و مربوط به گونه‌ای دایناسور گوشتخوار بود. اما تازه‌ترین اکتشاف در سیبری به گروه کاملا متفاوتی از دایناسورها مربوط است که گیاهخوار هستند. پژوهشگران بلژیکی و روسیه منطقه‌ای را در کولیندا، جنوب شرق سیبری، کشف کردند که مملو از استخوان‌های دیرین دایناسورهاست دکتر پاسکال گادفرویت گفت: با این یافته جدید، منشاء دایناسورهای پردار به میلیون‌ها سال قبل‌تر از زمانی برمی‌گردد که تصور می‌شد.
او اضافه کرد: “این واقعیت که الان مشخص شده است در دو منطقه مجزا (چین و روسیه) دایناسورهای پردار زندگی می‌کردند، به این معناست که نیای مشترک این دو گونه که احتمالا ۲۲۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد هم پر داشته است.” او گفت که این اکتشاف “یک شگفتی بزرگ” به دنبال داشته است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
کشف فسیل کولیندادروموس زابایکالیکوس، استنباط های موجود درباره تکامل دایناسورها را به چالش کشید
دکتر ماریا مک‌نامارا از دانشگاه کورک ایرلند که در این مطالعه مشارکت داشته است، گفت: “به جای این که دایناسورها را موجوداتی فلس‌دار و ترسناک با پوست‌هایی خشک تصور کنیم، باید در نظر داشته باشیم که آنها پوستی کرکی و پرزدار داشتند، چیزی مثل آنچه جوجه‌ها دارند.” دیدگاهی دیگر به باور پژوهشگران، بخش‌های تیره رنگ در این فسیل دایناسور به پرهای آن مربوط است. به این ترتیب، آیا لازم است با بازبینی در عکس‌های دایناسورها در کتاب‌های کودکان، برایشان کرک و پر اضافه شود؟ به نظر پروفسور مایک بنتون از دانشگاه بریستول که او هم در این پژوهش نقش داشت، شاید تا حدی این بازبینی لازم باشد.
او گفت: “پژوهش ما به این معنا نیست که تمام دایناسورها پر داشته‌اند، مخصوصا دایناسورهای بالغ.” او اضافه کرد: “بعضی (از دایناسورها) در سن کم پر داشته‌اند و در طول زندگی هم این پرها را حفظ کرده‌اند. بعضی دیگر ممکن است با رشد و افزایش سن و سال، پرهایشان را از دست بدهند یا به جایشان فلس‌دار شوند.” پروفسور بنتون گفت: “مساله اصلی این است که در ابتدا تمام دایناسورها پردار و خونگرم بودند.” او اضافه کرد: “پرها ابتدا برای محافظت از بدن دایناسورها در برابر تغییر دما و نیز ارتباط آنها با یکدیگر به کار می‌رفتند و بعدها برای پرواز سازگاری پیدا کردند.”جزئیات این پژوهش در نشریه ساینس منتشر شده است.
منبع: B*B*C ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
پژوهشگران بلژیکی و روسیه منطقه‌ای را در کولیندا، جنوب شرق سیبری، کشف کردند که مملو از استخوان‌های دیرین دایناسورهاست
به گزارش BBC، در پی کشف یک فسیل ۱۵۰ میلیون ساله در سیبری مشخص شد که داشتن پر بین دایناسورها بسیار گسترده‌تر از چیزی بود که قبلا تصور می‌شد. دکتر پاسکال گادفرویت، از موسسه سلطنتی علوم طبیعی بلژیک در بروکسل که هدایت این مطالعات را در دست داشته است، گفت که این یافته دیدگاه پژوهشگران را نسبت به دایناسورها “کاملا تغییر داد.” دایناسوری که فسیلش کشف شده ، کولیندادروموس زابایکالیکوس نامیده می‌شود. این دایناسور حدود یک متر طول داشت با یک پوزه کوتاه، پاهای بلند در عقب، بازوهایی کوتاه و پنج انگشت قوی. بررسی فسیل دندان‌هایش هم نشان داد که برای جوییدن گیاهان سازگار بوده‌اند.
تاکنون، فسیل‌های مربوط به دایناسورهای پردار در چین یافت شده بود و مربوط به گونه‌ای دایناسور گوشتخوار بود. اما تازه‌ترین اکتشاف در سیبری به گروه کاملا متفاوتی از دایناسورها مربوط است که گیاهخوار هستند. پژوهشگران بلژیکی و روسیه منطقه‌ای را در کولیندا، جنوب شرق سیبری، کشف کردند که مملو از استخوان‌های دیرین دایناسورهاست دکتر پاسکال گادفرویت گفت: با این یافته جدید، منشاء دایناسورهای پردار به میلیون‌ها سال قبل‌تر از زمانی برمی‌گردد که تصور می‌شد.
او اضافه کرد: “این واقعیت که الان مشخص شده است در دو منطقه مجزا (چین و روسیه) دایناسورهای پردار زندگی می‌کردند، به این معناست که نیای مشترک این دو گونه که احتمالا ۲۲۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد هم پر داشته است.” او گفت که این اکتشاف “یک شگفتی بزرگ” به دنبال داشته است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
کشف فسیل کولیندادروموس زابایکالیکوس، استنباط های موجود درباره تکامل دایناسورها را به چالش کشید
دکتر ماریا مک‌نامارا از دانشگاه کورک ایرلند که در این مطالعه مشارکت داشته است، گفت: “به جای این که دایناسورها را موجوداتی فلس‌دار و ترسناک با پوست‌هایی خشک تصور کنیم، باید در نظر داشته باشیم که آنها پوستی کرکی و پرزدار داشتند، چیزی مثل آنچه جوجه‌ها دارند.” دیدگاهی دیگر به باور پژوهشگران، بخش‌های تیره رنگ در این فسیل دایناسور به پرهای آن مربوط است. به این ترتیب، آیا لازم است با بازبینی در عکس‌های دایناسورها در کتاب‌های کودکان، برایشان کرک و پر اضافه شود؟ به نظر پروفسور مایک بنتون از دانشگاه بریستول که او هم در این پژوهش نقش داشت، شاید تا حدی این بازبینی لازم باشد.
او گفت: “پژوهش ما به این معنا نیست که تمام دایناسورها پر داشته‌اند، مخصوصا دایناسورهای بالغ.” او اضافه کرد: “بعضی (از دایناسورها) در سن کم پر داشته‌اند و در طول زندگی هم این پرها را حفظ کرده‌اند. بعضی دیگر ممکن است با رشد و افزایش سن و سال، پرهایشان را از دست بدهند یا به جایشان فلس‌دار شوند.” پروفسور بنتون گفت: “مساله اصلی این است که در ابتدا تمام دایناسورها پردار و خونگرم بودند.” او اضافه کرد: “پرها ابتدا برای محافظت از بدن دایناسورها در برابر تغییر دما و نیز ارتباط آنها با یکدیگر به کار می‌رفتند و بعدها برای پرواز سازگاری پیدا کردند.”جزئیات این پژوهش در نشریه ساینس منتشر شده است.
منبع: B*B*C ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])