دنیای حقیقی VS دنیای مجازی

[Sara]

دنیای حقیقی
همه ما نقش هایی در زندگی واقعی داریم، نقش هایی در خانواده، محیط آکادمیک، کاری و ... . این نقش ها شامل وظایفی هستند که در ازای انجام این وظایف یک سری ارزش ها دریافت می کنیم، ارزش ها رو می تونیم به مادی و غیرمادی تقسیم بندی کنیم و میل به دستیابی به این ارزش ها انگیزه ما برای تلاش و به کارگیری منابع (فیزیکی و زمانی ) برای پذیرش و ایفای این نقش هاست.

دنیای مجازی
با شکل گیری محیط های مجازی، افراد حقیقی جذب دنیای مجازی شده و مثل دنیای حقیقی میل دستیابی به یک سری ارزش ها انگیزه فعالیت در این محیط هاست، ارزش هایی مانند محبوبیت، رسیدن به سلسه مراتب بالاتر، رفع نیازهای عاطفی، بیان راحت تر عقاید و سلیقه ها، دسترسی و گفتگوی ساده تر با افرادی که با سلایق ما نزدیکتر هستند و ... -در دنیای مجازی-، اهرم حرکت ما در در این محیط هستن و دستیابی به این ارزش ها بخشی از منابع قابل استفاده در دنیای حقیقی رو به کار می گیرند.

با این توضیح می تونیم بگیم که نقش ما در دنیای مجازی یکی از نقش های ما در زندگی محسوب میشه، نقشی که انسان حقیقی با منابع حقیقی در دنیای مجازی به عهده می گیره.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اما...

از ارزش هایی اسم برده شد که مشابه قابل لمس اون در دنیای واقعی وجود داره اما آدم ها به سمت مجازی اون تمایل پیدا می کنن و این یک چرا می تونه باشه. چرا؟

و اهمیت این چرا به این دلیل هست که یک دکمه off کافی هست تا به ما یادآوری کنه ما در دنیای واقعی زندگی می کنیم، در دنیای واقعی که امروزه بدون دنیای مجازی شاید خیلی کسل کننده به نظر بیاد.

*در این بحث ما از نگاهی بررسی می کنیم که فعالیت در دنیای مجازی از محدوده سرگرمی پا رو فراتر گذاشته و همچنین خارج از مبحث سودآوری مالی -کاری و یا آموزشی هست.

[Saeed Dz]

اما...

از ارزش هایی اسم برده شد که مشابه قابل لمس اون در دنیای واقعی وجود داره اما آدم ها به سمت مجازی اون تمایل پیدا می کنن و این یک چرا می تونه باشه. چرا؟

و اهمیت این چرا به این دلیل هست که یک دکمه off کافی هست تا به ما یادآوری کنه ما در دنیای واقعی زندگی می کنیم، در دنیای واقعی که امروزه بدون دنیای مجازی شاید خیلی کسل کننده به نظر بیاد.

به عقیده بنده به هیچ وجه اینطور نیست که دنیای مجازی جای دنیای واقعی رو گرفته باشه یا اینکه استفاده از دنیای مجازی معنیش جایگزین کردن اون با برای مثال روابط یا ... در دنیای واقعی باشه. استفاده از دنیای مجازی امروزه یک مسئله روتین هستش که ما از اون برای رفع نیاز ها و ذخیره وقت و هزینه ها استفاده میکنیم معمولن. اینکه گفته میشه روابط مجازی شده و ... و این مسئله یک نکته منفی تلفی میشه غلط ترین نکته ی موضوع هستش چون در اصل دنیای مجازی برای افزایش ارتباط ها بنا نهاده شده و امروزه هم به سمت همین هدف پیش میره و در اینده هم همینطور خواهد بود.

در رابطه با سوال ..
مهمترین جواب رو وجود هزینه میدونم و این موضوع هستش که باعث میشه ما برای بسیاری از کار ها از دنیای مجازی یا من ترجیح میدم بگم وسایل ارتباطی استفاده کنیم. گجت ها و وسایلی که برای این منظور وجود دارن هزینه های ما در مورد رابطه با افراد، با بانک و هر چیز دیگه ای که فکرش رو بکنید کاهش میدن به طور محسوسی و مهمترین دارایی ما یعنی زمان رو برامون ذخیره میکنن.

به هر حال استفاده از وسایل ارتباطی امروزه مثل پوشیدن کفش هستش و سوال در مورد اینکه چرا ما کفش میپوشیم و اینطور و اونور میریم همونقدر مسخره هستش که پرسیده بشه چرا ما از وسایل ارتباطی مدرن استفاده میکنیم. ما به این دلیل از دنیای مجازی استفاده میکنیم چون باید بکنیم!

[Lord-Voldemort]

من دنیای مجازی رو به خاطر آزادی عملی که توش دارم (از بین بردن محدودیتها) + اختیاری که دارم بیشتر دوست دارم نه اینکه از این آزادی عمل برای بزرگتر نشون دادن خودم و متخصص نشون دادن خودم استفاده کنم نه ...
مثلا می تونم به علایقم بپردازم و اونا رو یاد بگیرم ، مثلا توی شهر من محدودیت کلاس آموزشی وجود داره ولی توی دنیای مجازی این محدودیت از بین رفته ...
یا مثلا از سبک هیپ پاپ طرفداری کردن یا سبک های زیبای دیگه
-
به نظر من انسان ها توی دنیای مجازی تونستن خودشون رو به اون چیزی که دوست دارن یا آرزشونه تبدیل کنن برای همین براشون جذاب تره ، مثلا توی فیسبوک به شخصه به غیر از اون ترولایی که ساخته شده :دی افرادی رو دیدم که خودشون رو فیلسوف نشون میدن و همیشه جملات فیلسوفان رو می نویسن یا چیزهای جالب دیگه ... در حالی که توی خیابون یه کارایی می کنن که از یه فرد متوسط جامعه توقع نداریم چه برسه فیلسوف جامعه :دی
توی همین انجمن افرادی رو داریم که خودشون رو متخصص در همه چیز ، یا متخصص در یه چیز خاص می دونن ، در حالی که اصلا اسمش رو کامل نمی دونه .

[Sara]

به عقیده بنده به هیچ وجه اینطور نیست که دنیای مجازی جای دنیای واقعی رو گرفته باشه یا اینکه استفاده از دنیای مجازی معنیش جایگزین کردن اون با برای مثال روابط یا ... در دنیای واقعی باشه. استفاده از دنیای مجازی امروزه یک مسئله روتین هستش که ما از اون برای رفع نیاز ها و ذخیره وقت و هزینه ها استفاده میکنیم معمولن. اینکه گفته میشه روابط مجازی شده و ... و این مسئله یک نکته منفی تلفی میشه غلط ترین نکته ی موضوع هستش چون در اصل دنیای مجازی برای افزایش ارتباط ها بنا نهاده شده و امروزه هم به سمت همین هدف پیش میره و در اینده هم همینطور خواهد بود.

در رابطه با سوال ..
مهمترین جواب رو وجود هزینه میدونم و این موضوع هستش که باعث میشه ما برای بسیاری از کار ها از دنیای مجازی یا من ترجیح میدم بگم وسایل ارتباطی استفاده کنیم. گجت ها و وسایلی که برای این منظور وجود دارن هزینه های ما در مورد رابطه با افراد، با بانک و هر چیز دیگه ای که فکرش رو بکنید کاهش میدن به طور محسوسی و مهمترین دارایی ما یعنی زمان رو برامون ذخیره میکنن.

به هر حال استفاده از وسایل ارتباطی امروزه مثل پوشیدن کفش هستش و سوال در مورد اینکه چرا ما کفش میپوشیم و اینطور و اونور میریم همونقدر مسخره هستش که پرسیده بشه چرا ما از وسایل ارتباطی مدرن استفاده میکنیم. ما به این دلیل از دنیای مجازی استفاده میکنیم چون باید بکنیم!

البته سعید جان صحبت شما درست هست و بهترین و مناسب ترین دلیل لزوم وجود دنیای مجازی.اما منظور اصلی من زمانی هست که جایگزینی پیش میاد و البته منظور من این نیست که همیشه جایگزینی پیش میاد! در مواردی که این مساله اتفاق می افته رو می خوایم بحث کنیم. و اینکه جایگزینی وایبر با قبض بلند بالای مخابرات قطعاً یک کار عاقلانه هست :D

هدف افزایش ارتباط رو خیلی خوب بهش اشاره کردید، اما حتما دیدید یا شنیدید به عنوان مثال ارتباط های عاطفی که بدون اینکه دو فرد همدیگر رو هرگز از نزدیک ببینند شکل گرفته شده، رسیدن به یک عنوان در یک فروم به عنوان مثال دغدغه بزرگ ذهنی یک فرد بوده و ... شکل اغراق آمیز مساله رو ببینید که وجود داره و شاید حتی برای خود ما هم پیش اومده باشه.
و شما این رو در حالتی در نظر بگیر که فرد می تونسته روی روابط احساسی دنیای حقیقی یا سلسه مراتب تحصیلی و شغلی خودش کار کنه و این دستاوردهای دنیای مجازی باعث احساس رسیدن به هدف در اون میشه و نیاز به تلاش در دنیای واقعی رو کمتر می کنه...

حتی در این حالت هم نمی خوام بگم که اشتباه هست، به هیچ وجه... می خوام بدونم با وجود زندگی حقیقی چرا باید این ارزش ها در دنیای مجازی جای زندگی حقیقی رو بگیره؟
آیا در دنیای مجازی رسیدن به اینها برای ما راحت تر بوده؟ آیا ابزار لازم رو در زندگی واقعی در اختیار نداشیم؟

[Saeed Dz]

البته سعید جان صحبت شما درست هست و بهترین و مناسب ترین دلیل لزوم وجود دنیای مجازی.اما منظور اصلی من زمانی هست که جایگزینی پیش میاد و البته منظور من این نیست که همیشه جایگزینی پیش میاد! در مواردی که این مساله اتفاق می افته رو می خوایم بحث کنیم. و اینکه جایگزینی وایبر با قبض بلند بالای مخابرات قطعاً یک کار عاقلانه هست :D

هدف افزایش ارتباط رو خیلی خوب بهش اشاره کردید، اما حتما دیدید یا شنیدید به عنوان مثال ارتباط های عاطفی که بدون اینکه دو فرد همدیگر رو هرگز از نزدیک ببینند شکل گرفته شده،

رسیدن به یک عنوان در یک فروم به عنوان مثال دغدغه بزرگ ذهنی یک فرد بوده و ... شکل اغراق آمیز مساله رو ببینید که وجود داره و شاید حتی برای خود ما هم پیش اومده باشه.

و شما این رو در حالتی در نظر بگیر که فرد می تونسته روی روابط احساسی دنیای حقیقی یا سلسه مراتب تحصیلی و شغلی خودش کار کنه و این دستاوردهای دنیای مجازی باعث احساس رسیدن به هدف در اون میشه و نیاز به تلاش در دنیای واقعی رو کمتر می کنه...

حتی در این حالت هم نمی خوام بگم که اشتباه هست، به هیچ وجه... می خوام بدونم با وجود زندگی حقیقی چرا باید این ارزش ها در دنیای مجازی جای زندگی حقیقی رو بگیره؟
آیا در دنیای مجازی رسیدن به اینها برای ما راحت تر بوده؟ آیا ابزار لازم رو در زندگی واقعی در اختیار نداشیم؟
الان بهتر متوجه شدم، نفس صحبت و خوبیش همینکه که معمولن از سکوت بهتره و باعث میشه خیلی از چیزا سوتفاهم در موردشون حل بشه.

خب بیا از این زاویه به موضوع نگاه کنیم که دنیای مجازی با چه میدونم ابزارش برای طیفی از افراد که قدرت برقراری ارتباط در دنیای واقعی به واسطه خیلی از موضوعات (شیوه غلط تربیت مذهبی، سنت های غلط و ...) که خودشون درش دخیل نبودن فضایی باز میکنه تا بتونن این ارتباط رو داشته باشن. مطمئنن کسی که میتونه ارتباط هایی در دنیای واقعی داشته باشه به واسطه خیلی از چیز ها، این روابط رو به رابطه های مجازی ترجیح خواهد داد! اما موضوع اینکه در بیشتر موارد افراد بیمار هستند به دلایلی و قدرت برقراری ارتباط در دنیای واقعی رو ندارن و نه اینکه دنیای مجاری رو برای مثال جایگزین کنن با دنیای واقعی در این نوع از ارتباطات.
به قول یه دوستی اردو های راهین نور هم فرصتی برای آشنایی دخترها و پسر های اون طیف از جامعه ما هستن.

در رابطه با رسیدن به یک عنوان و موضوعاتی از این قبیل متاسفانه بنده با شکل افراطی از این افراد درگیر بودم و باید گفت که در این صورت فرد بیماره و باید به یک مشاور مراجعه کنه.

در مورد قسمت چهارم (که البته من جدا کردم) دقیقن دیدگاهی برعکس دارم. فکر میکنم افرادی که در دنیای واقعی به آمال و آرزو هاشون نمیرسن به دنیای مجازی پناه میارن و قصد ارضای احساسات و نیازهاشون رو دارن.

راستش در پایان متوجه شدم سوالاتی هم بوده (:n02:). از دید من به خاطر راحتتر بودن و این مسایل نیست این موضوع، البته بستگی داره که برای مثال میشه خانم ها رو مثال زد که در دنیای مجازی محدودیت ها براشون خیلی کمتره یا پست میتونن داشته باشن در حالی که در دنیای واقعی و در کشور ما پستهای مهم از طرف مردان و جامعه مرد سالار ما اشغال شده و کسی خانم ها رو حتا برای تماشای مسابقات فوتبال یا ... بازی نمیده! اما به نظر من اینکه افراد رجوع میکنن به دنیای مجازی به خاطر اینکه طبیعت انسان این هستش که وقتی یک مسیر براش بسته میشه سعی میکنه از مسیر دیگه ای اقدام کنه یا وقتی جایی نمیتونه فعالیت داشته باشه سعی میکنه اینکار رو جای دیگه ای انجام بده.

[roya.rashidi]

به شخصه که دنیای مجازی خیلی کمکم کرده مخصوصا اینجا کلی سوال داشتم دوستان همه کامل و مفید جواب دادن
ولی چون
تو زندگی واقعی خیلی محدود هستم ، بخاطر همین نمیتونستم با هرکسی برخورد کنم . مخصوصا خانوما تو دنیای واقعی نمیتونن به هرکسی اعتماد کنن و مشکلات علمی یا چیزایی دیگشونو در جریان بزارن .

در کل دنیای مجازی واسه خانوما خیلی خوبه . البته دنیای مجازی من فقط در حد p30world هستش.

[halflife g]

به نظر من علت رجوع ما به دنياي مجازي به ٣ علت :

١-گرفتن اطلاعات بيشتر و سريعتر كه در دنياي واقعي امكانش نيست
٢-ايجاد ارتباطهاي بيشتر و متفاوتتر كه اونم در دنياي واقعي امكانش نيست(مثل fb)
٣-قرار گرفتن در شخصيت و فضايي خاص كه اونم باز امكانش نيست و به منزله يه جور تنوع و فرار از روزمزگي هست(مثل video games)

در مورد اول كه نميشه براش وابستگي يا پناه بردني به سمتش رو متصور شد چون در حد همون گرفتن اطلاعات و كلا سريعتر راه افتادن كارهاي دنياي واقعي هست.....ولي در مورد ٢ و ٣ متاسفانه در برخي افراد به علت اينكه به اون ايده ال يا فضا يا توجه يا موقعيت اجتماعي در دنياي واقعي نرسيدن يا براشون امكانپذير نيست در دنياي مجازي به اين موارد پناه مي برن كه ميتونه خطرناك باشه


.

[Arash4484]

سلام،

یکسری تعریف از نظر شخصیم میدم:

دنیای مجازی: با این اصطلاح در این کاربرد موافق نیستم، بعلت اینکه این دنیا وجود داره، شاید در مجاز از واقعیت شاید در وجه دیگری، اگر شما دنیای وب رو مجازی تلقی کنید همین الان بسیاری از کتابها و آثار هنری رو باید دور بریزید، آیا تعریف دنیای حقیقی آنچه است که ما با تنمون انجام میدیم؟ با وجود این تعریف هم این موضوع واقعیت نداره.در وب هم سر و چشم و دست و اندیشه و درون و منویات شما درگیر میشه...

آیا کسی نمیتونه اینجا شما رو برنجونه، خشمگینتون کنه، خوشحالتون کنه، بر اطلاعات بیافزاید، از علمتون بکاهد و...؟ این چجور "مَجاز"ی است؟؟ وقتتون اندیشه تون فعالیتتون میتونه در وب درگیر بشه

از سویی

آیا شما وقتی یک جریده رو میخونید به دنیای غیر حقیقی وارد میشوید؟ بله و نه، بستگی داره به صداقت بکار رفته در نوشتارهاش، آیا دوربین به شما یک تصویر واقعی رو نشون میده، بله ونه، هر دوربینی میتونه دروغ بگه، آیا آنچه با حواس خود دریافت میکنید صددرصد صحیحه؟
وب میتونه حقیقی باشه، میتونه دروغین باشه، این هم یک دنیاست...در کنار دنیای تلویزیون، دنیای نشریات، دنیای هنر، دنیاهایی که ما خلق میکنیم، چطور به دنیای دیجیتال که میرسه تا ته خیار تلخ میشه، دنیا دنیایی مجازی میشه؟
این از نظر من یک بحث فلسفی است...

------

فروم: فروم چیست، بُردها مکان سخن گفتن هستند، فروم در لغت مکان گردهمایی ، گفتگو است،"میدان" است، به سیستمی که الان دارید باش کار میکنید دقت کنید، برای چه کاری بهتر به نظر میرسه؟ سه مثال میزنم... مطالعه منابع؟ خیر ویکی سازها بشدت بهترن برای مطالعه، خبر رسانی ؟ خیر پورتال های خبری بشدت سهل الوصول تر از فروم هستند برای خبرگیری...فروم بشدت برای اشتراک گذاری کوتاه(لینک و...) و مباحثه مناسب به نظر میرسه...همه موارد گفته شده میتونند در فروم بکار برند و بلعکس...شما میتونید در پای یک خبر بحث کنید، میتونید در صفحه بحث ویکی بحث کنید....میتونید در فروم هم خبر بزارید و مطلب طولانی بزارید...ممکنه در آینده گزینه های بهتری هم عرضه بشوند که دستمون باز باشه...ولی الان خیلی از سایتها هم فروم دارند هم بخش ویکی دارند هم پورتال دارند...
نمیتونم تعریف بهتری بدم از:

An Internet forum, or message board, is an online discussion site where people can hold conversations in the form of posted messages.[1] They differ from chat rooms in that messages are often longer than one line of text, and are at least temporarily archived. Also, depending on the access level of a user or the forum set-up, a posted message might need to be approved by a moderator before it becomes visible
+ ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

این سیستم برای بحثه، برای جدله! برای گفتگوست، برای فحصه، برای پژوهشه ، برای طلبه، برای صحبته،این صحبت میتونه از تاپیک"بچه ها هر کی میاد اینجا سلام کنه" باشه تا تاپیک پیچیده ترین مسایل علمی...از تحلیل فلان نرم افزار باشه تا هوادرای فلان آرتیست...
چرا بعضی چیزها رو فقط میشه در فروم ها پیدا کرد؟
فروم مدون کردن دانش شفاهی است.
چرا بعضی چیزها رو میشه در فروم ها بهتر فهمید؟
فروم میتونه نقش درس گفتار رو پیدا کنه.
میتونیم سوال کنیم ...فلانی اینجا چی شد؟
...

یک نگاهی به هم اکنون فیس بوک بکنید؟ خنده داره سیستم بحثی که داره...فیس بوک پدید آمد که حلقه های کوچک دوستان از هم خبر باشند...نه نیم کیلومتر زیر یک لینک بحث بشه...نوشته ها گم بشه ...کیوت مشکل باشه...فضا تنگ باشه...
با 140 کاراکتر تویتر میتونید بحث کنید؟ میتونید چیزی رو روشن کنید؟خیر تویت میکنید...تویتر سیستم روده درازی نیست!تویتر و فیس یک سیستم خبری و احساسی است...محیط گفتگوی علمی نیست به اونصورت.

آیا صرف مناسب بودن یک سیستم، عامل برتریشه؟ خیر، میتونه براحتی توسط عوامل اجرا(آونر و مدیر و...) و نیز اجتماع مخاطب(گیمر، کرم کتاب، دیوانه علم، گیکها، برنامه باز، عشق ورزش و... و خلاصه هر زمینه که اون فروم ساپورت میکنه) درست پیش نره...پس صحبتهای من در مدح و ذم نیست..بطور کلی قابلیت یک سیستم رو دارم بررسی میکنم.

خلاصه در این سیستم یکی از حیرت آورترین حرفها برای من اینه: چه بحثی میکنید ها بچه ها بیخیال بوس بوس...کسی منو نقل قول نکنه...بهتره بریم بیرون و..

مثل اینکه شما بایستی سر چهارراه هر چی فحش دوست داری بدی بعد بگی کسی با من صحبت نکنه، وسط کلاس درس پاشی نظرتو بدی بعد دوستات تو همون کلاس اجازه نقل قولتو نداشته باشن.(بحث من در اقرب موارده نه حالا برای یک تاپیکی که تعریف شده شما فقط شعرتو بزاری، پس موارد استثنا مد نظرم نیست)
یا بریم قهوه خونه بگیم بسه اینجا چقدر چایی میخورید از فردا آش رشته بخورید، بریم سالن تنیس بگیم یک دانسی هم برگزار کنید.
یا اینجا بحث مجازیه...خوب بفرمایید تو خیابون، کلاس، محیط کار... بحث حقیقی.
این سیستم مبتنی بر بازخورده، من الان این پست رو دارم میدم، طاقت بازخوردش رو ندارم بهتره ندم.


رفتار فردی:
امکان نداره شما وجهی از خودتون رو در فروم و در بعد بالاتر وب بروز ندید، و این مضحکه که این وجه رو مجازی بدونیم! مثل اینکه شما پشت رل دویست و بیست کیلومتر سرعت برید و بگید این فقط وجه رانندگی منه ، من آدم تندرویی نیستم. این رو در تحلیل رفتار من بزارید کنار.
من فقط در فروم عصبانی میشم ، تو دنیای واقعی پروانه ها دورم پرواز میکنند و کسی از گل نازکتر از من نشنیده.

من(نوعی) به وجه واقعی اونجوری تو علاقه ندارم! تو هم نداشته باش به وجه واقعی من! وجه واقعی کسی رو میخایم؟ بفرماییم روی ارتباط با من کلیک کنیم اگه توش شماره تلفن بود دنبالش باشیم.
اونچه من از تو و تو از من میبینیم اینجاست...
درست مثل اینه در دنیای بیرون بریم و تا یکی رو دیدیم فلانی آی دی های وبت رو بده ببینیم کجاهایی؟ یارو هاج و واج نگاهمون میکنه. لابد هم نمیده.
اینکه مدام این دو وجه مقایسه بشه نشون میده یک جای کار میلنگه...ما به اطلاعات علمی یک ورزشکار توجه خاصی نداریم و به طریقه ورزش یک عالم چندان اهمیتی نمیدیم. این دو وجه هم به همون شکل، پرت هستن از هم.

مقام: فروم پادگان نیست! در اون ارتشبد و سپهبد و جناب تیمسار و برو تا سرباز صفر براه نیست....در بحثها هیچ سلسله مراتبی نیست، یکسری از کاربران فروم برای کمک به محیطی که توش بسر میبرند انتخاب میشوند، شما میتونی بری تمام نظام فکری فرماندار رو زیر سوال ببری، والبته ربطی هم نداره که اگه سر شهروندی رو با سنگ شکستی پلیس جلوی سنگ زدن مجددت رو بگیره، ربطی هم نداره با موتور اومدی تو پیاده رو کسی که میاد جلوت رو میگیره دیکتاتور باشه.

بازتاب فردی : حکایت خر ملا(ملا و پسرش خرشون رو برای تیمار به شهر میبردن و...)، بهترین چیزیه که حق مطلب رو ادا میکنه...
هر چه کنید میتونه توش حرفی باشه(همون لینک رو برید پایین تا به ترول برسید و به مقاله اصلی سوییچ کنید)

آواتارت چهره ات رو شامل میشه؟
خودت رو داری در وب بُروز میدی

آواتارت هنرپیشه ای چیزیه؟
خودت رو داری بهتر از چیزی که هستی نشون میدی

آواتارت اثری است هنری ، نشانه ای ،چیزی؟
خودت رو پشت نشانگان مخفی کردی

جدی هستی؟
خودت رو گرفتی

شوخی؟
خودتو ولا کردی

رفیق نداری؟
آدم یبسی هستی

رفیق بازی؟
باند بازی

ارتباط دیگران بیرون وب رو سهل الوصول تعریف کردی؟
دنبال مسایل خاصی هستی

ارتباط رو بستی؟
آدم مرموزی هستی اونچه که نشون میدی نیستی

بلا بلا بلا...پس بقول یکی از قدیمیهای جناب سندی: برو آقا برو آقا برو آقا D:
بهتره قضیه رو انقدر سخت و جناییش نکنیم! بهتره هدف اصلی رو از یاد نبریم. داریم در وب چه کار میکنیم؟مگه سر در این تالاری که توشیم نزده: برای مثال علمی یا ادبی یا هنری یا ورزشی و...نوشته جُک؟ نوشته کشف الاسرار؟ مفهوم ترین حرکت ترولی انجام کاری در جای نابجایی است...و همونقدر که در فرومی تفریحی بحث جدی خُنکه برعکسش هم صادقه! یا همونقدر که فروم قرار نیست جای دنیای واقعی رو بگیره برعکسش هم صادقه.

صحبتهای من جهانشمول! بود، با گشتن دنبال مثالها و ما به ازاهای کوچک و طرح موردی، این پست نابود شده در حقیقت.
این بحث خیلی مفصله ادامه میدم...همش نظرات شخصی بود(اینم از امراضی بود که در فروم بهش دچار شدم:p، انگار قراره نظرات بغل دستیم باشه...خوب نظرات خودمه دیگه)

راستی ....نقل قولم نکنید=))

[B.Russell]

سوای بخش نیاز علمی و مادی فضای مجازی که فقط میتونی وارد مغازه بشی و کالات رو بخری و بری.

بقیه نیازهای فضای مجازی صرفا به خاطر باور نشدن هست.

اگر آدمی چه از سوی خودش، چه اطرافیانش، چه جامعه و حکومتش باور نشه، محیط مجازی براش خانه دوم میشه !!

و این حاکی از زندگی یک انسان سوخته است از نسلی سوخته.

[Mr_100_dolari]

خوب در مورد گرفتن اطلاعات بیشتر و سریعتر از نت غیر از موارد خاص و افرادی که واقعا دنبال به دست آوردن اطلاعات راجب موضوع خاصی هستند و نه وقت گذرونی در خیلی موارد می بینی افرادی رو که مثلا میخوان راجب موردی اطلاعاتی به دست بیارن (مثلا مدل یک گوشی یا یه برنامه خاص ) انقدر از این لینک به اون لینک میرن که اصلا یادشون میره از اول دنبال چی بودن و کم کم این عادت براشون ایجاد میشه که بدون اینکه بدونن چرا می بینن توی نت هستن و دارن در مورد چیزهایی مطالعه و جستجو میکنند که اصلا در واقعیت نه به کارشون میاد نه میتونند اون چیز رو داشته باشن و استفاده کنند

برای مثال دوستی که در مورد آخرین مدل های گوشی بهترین اطلاعات رو داره وقتی ازش میپرسی خوب حالا گوشی خودت چیه می بینی اصلا گوشی خاصی نداره و وقتی می پرسی حالا این اطلاعاتت در چه موردی به کارت اومده مثلا منبع درآمدی برات ایجاد کرده یا به پیشرفت زندگیت کمکی کرده و ... بازم می بینی که در نهایت جز وقت تلف کردن چیزی براش نداشته ....

مثلا من (نوعی) ساعت ها بدون اینکه بدونم چرا توی انواع فروم ها به سر ببرم و وقتی نگاه کنم ببینم هر چند در خیلی موارد شاید اطلاعاتم زیاد شده یا با نظرات مختلف آشنا شدم ولی در واقعیت چه کاربردی برام داشته واقعا ... شاید بگین خوب میشد توی موارد کاربردی وقت بزاری ولی بازم میرسیم به این نکته که واقعا چند درصد از افرادی که وارد نت میشن واقعا فقط دنبال به دست آوردن اطلاعات در مورد موضوع خاصی هستن و در خیلی از موارد به علت گستردگی مطالب اصلا یادمون میره هدف از ورود به نت چی بوده و دچار این عادت میشیم که بدون دلیل ساعت ها (البته مثلا با نیت بالا بردن سطح آگاهی و ... ) داریم وقتمون رو تلف میکنیم .


در مورد برقراری ارتباط های دوستانه و شبکه های اجتماعی درسته که شاید فرد توی واقعیت به دلیل انواع محدودیت ها نمیتونه به راحتی ارتباط برقرار کنه و شاید اصلا بلد نباشه ولی آیا واقعا یک پست بی مزه توی یک شبکه اجتماعی که هزار تا لایک زیرش بخوره چه طوری میتونه جای گزینی برای ابراز وجود حقیقی فرد باشه و برای فرد مقابل هم جز اینکه دچار توهماتی بشه بدون اینکه اصلا بدونه طرف مقابلش کی هستش به دنبال شکل گیری ارتباط هستن و بدتر ازاون اینکه حالا یک نوع ارتباط غیر قابل لمس هم به صورت مجازی شکل بگیره و به خاطراین نوع ارتباطی که اصلا وجود خارجی نداره حالا طرفین دچار خشم / عصابانیت / و در گیری فکری /بی خوابی و ... هم بشن جایی که به قول دوستمون با یک دکمه آف همه چیز به راحتی تموم میشه ...

برای مثال خیلی از افراد توی شبکه های اجتماعی رو وقتی میخوای بیرون ببینی خارج از محدودیت به دلیل گوشه گیرشدن و عدم ارتباطات درست طوری وانمود میکنن که انگاری 24 ساعت درگیر درس و کار هستن ولی وقتی دقت میکنی می بینی 24 ساعت درگیر پست دادن و چک کردن لایک هاشون هستن و اتفاقا خودشون رو هم خیلی اجتماعی میدونن که با افراد زیادی در ارتباط هستن ...

و در یک کلام زندگی تا وقتی که در جریان باشه میشه اسمش رو گذاشت زندگی و جریان زندگی جایی نیستش جز دنیای واقعی و دنیای مجازی فقط میتونه به عنوان کمک در موارد خاص یا سرگرمی در حد معقول مناسب باشه و وقتی از حد خودش خارج بشه آدم به راحتی توش گم میشه که صدمات جبران ناپذیری رو هم در پی داره ...

[Atghia]

بنظر من دنیای مجازی برای افراد مختلف متفاوته
برای همه نمیشه قضاوت یکسانی داشت هرچند که مشابهت ها زیاد هست

اما من شاید بتونم در مورد خودم صحبت کنم و نمیتونم قاطعانه از نوع و میزان و چرایی فعالیت افراد دیگه مطمئن باشم!

من شخصا با فعالیت در دنیای مجازی علاوه بر استفاده های علمی(جهت تحقیق و افزایش اطلاعات مرتبط با رشته خودم و دریافت انواع کتابها و...)
تونستم اطلاعاتم رو در خیلی از مسائل بالا ببرم از اطلاعات عمومی(شناخت انواع و اقسام مسائل در زمینه های مختلف) گرفته تا نکاتی در مورد فوتبال، موبایل، کامپیوتر ،نرم افزارهای مختلف و....

اینقدر هرکدوم از این مقوله ها گسترده هستند که به جرات میتونم بگم من هرگز با زندگی عادیم و در برخورد با اطرافیان و دوستانم نمیتونستم اطلاعاتی که الان دارم رو داشته باشم! و از این بابت واقعا خوشحالم در واقع احساس میکنم اونقدرها هم زمانم هرز نرفته!

البته موافق این قضیه نیستم که به قیمت حضور بیش از حد در عالم مجازی زندگی عادی دچار اختلال بشه
اما اون اطلاعات به چه دردی میخوره؟ شما مطمئنا وقتی در یک جمع واقعی حضور داشته باشید با ادمهای متفاوت و از هرقشری برخورد دارید چقدر خوبه که ادمی از هر مسئله ای حداقل نکات پایه رو بدونه! و بتونه در مباحث شرکت کنه
بتونه اظهار نظر کنه

من ارتباط اجتماعی دنیای واقعیم رو و اون درصد موفقیتش رو تا حد خیلی زیادی مدیون دنیای مجازیم هستم!
همچنین من تونستم اشعار بی شماری ببینم، بشنوم و...که همین هم به من کمک کرد خودم بتونم تا اندازه ای بیان احساساتم رو به تحریر در بیارم ((اگرچه مبتدیانه)) حالا اینو تعمیم بدید به توانایی های دیگه ی ادمی

در واقع دنیای مجازی بنظرم میتونه سبب پرورش علایق و شکوفاییش در دنیای واقعی ما باشه

قابلیت خوب دیگه ای رو که مدیون عالم مجازی هستم نوع صحبت کردن و ارتباطاتم با دیگران (چه دختر چه پسر ) هست
من با حضور در جمع دوستانه ی انجمن ها و بعضا محیط هایی مثل مسنجر تواناییم رو در ارتباط با افراد بالا بردم در واقع تمرینی بود برای ارتباط واقعی در عالم حقیقی

البته معایبی هم داشته مثل تلف شدن وقت در بعضی موارد اما فکر میکنم میشه زمانبندی کرد و جلوی این امر رو گرفت

در مورد شبکه های اجتماعی نظیر fb نظری ندارم چون بنظرم غیر از موارد معدودی فایده خاصی نداری و صرفا ترویج یک مشت حرف بی خاصیت بیش نیست!

در نهایت از نظر من دنیای مجازی ابزاری برای بهبود عملکرد و رفتار در دنیای واقعی هست
یک کمک هست نه یک مانع!
البته بستگی به خوده آدمها هم داره که چطور بخوان از گوشه و کنار این جهان گسترده استفاده ببرن:n06:

[Mehran]

سلام

موافقم

دنیای مجازی میتونه برای هرکس مفهومی داشته باشه یا هر رنگی داشته باشه. میتونه
به رنگ "دروغ" یا به رنگ "حقیقت" باشه، میتونه مجازی تر از مجازی یا واقعی تر از واقعی
باشه. میتونه ذات واقعی هرکس یا یه نقاب باشه...

به نظر من نکته و نقطه ی قوت دنیای مجازی، میتونه نکته و نقطه ی ضعفش هم باشه !
خیلی از مفاهیم بلند انسانی که اتفاقا اکثریت هم بر اونها اتفاق نظر دارن از جمله اولویت
شخصیت و کارکتر وجودی و درون مایه ی هر فرد به تیپ و قیافه ی ظاهری، عملا تو دنیای
واقعی در حد یه حرف و شعار قشنگ باقی میمونه، خیـلی از دوستی های دنیای واقعی
دلایل دروغین دارن، اما دنیای مجازی، نه ! / راستش دنیای مجازی رو بیشـتر دوست دارم
چون میشه به واقعیت آدما پی برد... / و البته هــمه ی این ها به شـرط "صداقت" هست
صداقتی که هیچ تبصره ای در موردش صادق نیست ! این مهمترین جنبه ی دنیای مجازی
هست. من از وقتی خودم رو شناختم تو دنیای مجازی بودم وقتی رفتم تو جامعه و دنیای
واقعی [با توجه به شخصیتم] دیدم اگه تو دنیای مجازی نبودم، الان چقــدر عقب بودم ! و
خیلی خیلی خودم رو مدیونم دنیای مجازی میدونم...

صحبت راجع به تفاوت های دنیای مجازی و واقعی بسیاره، ایشالا در فرصت های دیگه...

با تشکر مهران...

[B.Russell]

دختری بود صاحب آواتاری با موهای پریشان و دامنی کوتاه، اما در واقعیت یک دختر چادری با سبیل !!!
پسری بود که اینقدر در مجازی حرف میزد همه به او میگفتند ساکت شو، اما در واقعیت حتی به زور میشد ازش بخواهی بگوید سلام !!!

فردی بود با آواتار یک فیلسوف پیر، اما در واقعیت جوانی بود که حتی ریش هایش هم جوانه نزده بود !!!
فردی بود با اوتار یک جوجه که پس از بیرون آمدن از تخم مرغ شاد بود، اما در واقعیت مردی بود میانسال با کلی چروک روی پیشانی !!!

فردی بود که در مجازی مرا فحش میداد، اما در واقعیت مرا در اغوش گرفت !!!

اینایی که گفتم نه داستان بود نه لطیفه، فقط یک تجربه قدیمی پر از تعجب بود.
هیچ وقت نتوانستم بفهمم :

ما در دنیای واقعی در حال بازی کردن شخصیتی مجازی هستیم، یا در دنیای مجازی در حال بازی کردن شخصیت حقیقیمان؟

هرچه هست پارادوکس های تلخ و شیرین زیادی رو بهت وارد میکنه.

نه شیرینی های این فضای مجازی یادت میره نه تلخی هاش، مخصوصا وقتی با برخی آدماش زندگی کنی.

گاهی وقت ها میگم کاش دنیای مجازی مثل مترو بود، فقط مدتی کنار یکسری بودم و بعدش تمام ....
شاید برای من هم روزی این دنیای مجازی همانند مترو شود و پیاده شوم و بگویم تمام ...

[B.Russell]

بعضی از آدما رو تو واقعیت دیدین؟ به نظر میاد از خیلی چیزا خسته اند !
سرشون پایین هست، راه میرن، گهگاهی با خودشون حرف میزنن.
در حین حرف زدن با خودشون ممکنه بخندن، ممکن هم هست یکی بزنن به پیشانی شان !
شاید هم من و شما هم در دنیای واقعی خودمان با خودمان حرف زدیم و خندیدیم و...

چنین شیوه رفتاری در دنیای مجازی هم دیده میشه.
طرف در یک لباس میاد از چیزی دفاع میکنه، در لباس دیگه میاد از خودش نقل قول میگیره و خودش رو به چالش میکشه !
یک جا به حرف خودش میخنده و یک جا به خودش فحش میده !!

نمیدونم، چرا ما آدما گاهگاهی دوست داریم با خودمان هم درگیر شویم و با خودمان حرف بزنیم، چه در این دنیای مجازی چه در دنیای واقعیت.
دلیلش هرچه که هست، زیاد نمیتونه منطقی به نظر بیاد!
آدم اگر زیادی هم خودش به خودش بخندد نمیتواند انتظار داشته باشد دیگران به او نخندند.

پس بیایید در دنیای مجازی و دنیای واقعی، کمتر به خودمان بخندیم، تا مبادا روزی دیگران به ما نیشخند بزنند یا احساس ترحم کنند.

[مهندس مسعود]

بنده معتقدم دنیای مجازی در صورتی که کنترل شده و محدود باشد و دسترسی فقط به منابع تایید شده وجود داشته باشد مناسب است ولی زمانی که فحشا و شبکه های اجتماعی و آزادی بیان وجود داشته باشد محیطی خطرناک است.

[PLAΨMID]

بنده معتقدم دنیای مجازی در صورتی که کنترل شده و محدود باشد و دسترسی فقط به منابع تایید شده وجود داشته باشد مناسب است ولی زمانی که فحشا و شبکه های اجتماعی و آزادی بیان وجود داشته باشد محیطی خطرناک است.

یعنی منظورتون اینه که فحشا = شبکه اجتماعی = آزادی بیان !!!

[مهندس مسعود]

یعنی منظورتون اینه که فحشا = شبکه اجتماعی = آزادی بیان !!!

درست است حق با شماست به نظر حقیر این سه مترادف هستند. کافی است به شبکه های اجتماعی سر بزنید تا وضع هموطنان را ببینید چقدر افتضاح است.

[B.Russell]

به نظر میاد هرچه سرعت انتقال اندیشه از مغز به دست هایِ جاگرفته روی کیبوردهای دنیای مجازی؛ بیشتر میشه، به همان اندازه سرعت چرخیدن زبان ما در دنیای واقعی کندتر میشه !!

همیشه تاریخ گویی همینطور بوده، حتی زمانی که دنیای مجازی به مفهوم امروز در کار نبوده، اونایی که در دنیاهای مجازی زمان خودشون بیشتر مینوشتن در دنیای واقعی معاصرشون کمتر حرف میزدن.
همین باعث میشد اونایی که کمتر تو فضای مجازی زمانشون بودن، بیشتر حرف بزنن و نبض جوامع رو بهتر تو دستشون بگیرن !!

به نظر من دستاورد جالبی نیست، شاید انسان های صاحب اندیشه در فرآیند انتخاب طبیعی روزی زبانشان را از دست دادن !!
و فقط بتوانی نوشته هایشان را بخوانی و وقتی کنارشان هستی به زور از انها یک لبخند ببینی و یک سلام و خوبم بشنوی.....

چیزا که این روزا در واقعیت خیلی زیاد میبینم، اونایی که دوست داری بیشتر باهاشون حرف بزنی به زور باید ازشون حرف کشید و اونایی که دوست داری بهشون بگی لطفا سکوت کن، یه ریز ادامه میدن ....

قدرت زبان در واقعیت را به دست های روی کیبورد در مجازی نفروشیم.

[Sara]

به نظر میاد هرچه سرعت انتقال اندیشه از مغز به دست هایِ جاگرفته روی کیبوردهای دنیای مجازی؛ بیشتر میشه، به همان اندازه سرعت چرخیدن زبان ما در دنیای واقعی کندتر میشه !!

همیشه تاریخ گویی همینطور بوده، حتی زمانی که دنیای مجازی به مفهوم امروز در کار نبوده، اونایی که در دنیاهای مجازی زمان خودشون بیشتر مینوشتن در دنیای واقعی معاصرشون کمتر حرف میزدن.
همین باعث میشد اونایی که کمتر تو فضای مجازی زمانشون بودن، بیشتر حرف بزنن و نبض جوامع رو بهتر تو دستشون بگیرن !!

به نظر من دستاورد جالبی نیست، شاید انسان های صاحب اندیشه در فرآیند انتخاب طبیعی روزی زبانشان را از دست دادن !!
و فقط بتوانی نوشته هایشان را بخوانی و وقتی کنارشان هستی به زور از انها یک لبخند ببینی و یک سلام و خوبم بشنوی.....

چیزا که این روزا در واقعیت خیلی زیاد میبینم، اونایی که دوست داری بیشتر باهاشون حرف بزنی به زور باید ازشون حرف کشید و اونایی که دوست داری بهشون بگی لطفا سکوت کن، یه ریز ادامه میدن ....

قدرت زبان در واقعیت را به دست های روی کیبورد در مجازی نفروشیم.
صحبت کردن, نوشتن, نقاشى و ... هر کدوم ابزارى براى بيان انديشه هاى يک فرد هستند و اون هست که انتخاب مى کنه از چه ابزارى استفاده کنه و به چه صورت پيامش رو منتقل کنه. ترجيحى بر هيچ کدام نيست. به عنوان مثال آيا کسى که فرد درونگرايى هست و بيشتر با نوشتن ارتباط برقرار مى کنه, پيامى که انتقال مى ده به اندازه گفتار ارزش نداره؟
اينترنت هم تنها يک ابزار هست.

در مورد بخش اول صحبتتون هم من موافق نيستم چون مثال هاى نقض زيادى ديدم, از خودم :d گرفته تا افرادى که همزمان در دنياى مجازى و حقيقى با اونها در ارتباط بودم.

[B.Russell]

صحبت کردن, نوشتن, نقاشى و ... هر کدوم ابزارى براى بيان انديشه هاى يک فرد هستند و اون هست که انتخاب مى کنه از چه ابزارى استفاده کنه و به چه صورت پيامش رو منتقل کنه. ترجيحى بر هيچ کدام نيست. به عنوان مثال آيا کسى که فرد درونگرايى هست و بيشتر با نوشتن ارتباط برقرار مى کنه, پيامى که انتقال مى ده به اندازه گفتار ارزش نداره؟
اينترنت هم تنها يک ابزار هست.

در مورد بخش اول صحبتتون هم من موافق نيستم چون مثال هاى نقض زيادى ديدم, از خودم :d گرفته تا افرادى که همزمان در دنياى مجازى و حقيقى با اونها در ارتباط بودم.

من نگفتم نوشتن و نقاشی و ... راهی برای بیان اندیشه ها نیست !!!
شما باید ببینی با اون راه بیان اندیشه چه تعداد مخاطب رو داری تحت تاثیر قرار میدی.

زبان و سخنرانی بیشترین تاثیر رو برای تحت تاثیر قرار گذاشتن مخاطبین دارن وگرنه نمایندگانی که میخوان رای جمع کنن به جای سخنرانی، کتاب چاپ میکردن میدادن دست مردم.
و تاثیر یک سری مناظره بسیار کوتاه کلامی رو به مراتب بیشتر از مناظره های نوشتاری نمیدونستن.
مسلما کتاب های مفید میتونن تاثیر گذار باشن، اما تاثیرشون هم زمان بر هست و هم بدون تریبون های کلامی مبلغین، موفق نخواهند بود.

در ضمن دقت بفرمایید ما در مورد تاثیر آنلاین ارتباط در دو دنیای واقعی و مجازی صحبت میکنیم نه کتابی که ممکنه ده ها سال بعد اثرش دیده بشه یا نشه.
یعنی تبادل اندیشه مجازی و واقعی به صورت تقریبا زنده یا با فاصله زمانی کم.

اینکه میفرمایید من موافق بخش اول صحبت هاتون نیستم و مثال های نقض فراوان دیدم رو هم باید امتحان بفرمایید.
که در مورد یک مسئله عمومی مانند همین تاپیکتون اگر بهتون در دانشگاه تریبون بدن، چند دقیقه بدون تُپُق میتوانید صحبت کنید و جلوی چه تعداد مخاطب.
و در فضای مجازی جلوی چه تعداد مخاطب میتونین حرفتون رو بزنین و اونارو تحت تاثیر قرار بدین و چرا تپقتون به مراتب کمتر خواهد بود و آیا سرعت بیان اندیشه تون در این دو دنیا یکسان هست یا متفاوت.

وگرنه هر کسی بالاخره یک تعداد دوستی داره که با اونا خوش و بش میکنه و خیلی هم کم پیش میاد مسائل با دقت نوشتاری فضای مجازی تحلیل بشن !!
جان کلام من درباره توانایی ما در میزان تاثیر گذاری سخنانمان در واقعیت و مجازی هست و اینکه در کدام تواناتریم و بهتر میتوانیم اندیشه رو بسط بدیم.
(نه خوش و بش های دوستانه و گپ های عامیانه)

[Sara]

من نگفتم نوشتن و نقاشی و ... راهی برای بیان اندیشه ها نیست !!!
شما باید ببینی با اون راه بیان اندیشه چه تعداد مخاطب رو داری تحت تاثیر قرار میدی.

زبان و سخنرانی بیشترین تاثیر رو برای تحت تاثیر قرار گذاشتن مخاطبین دارن وگرنه نمایندگانی که میخوان رای جمع کنن به جای سخنرانی، کتاب چاپ میکردن میدادن دست مردم.
و تاثیر یک سری مناظره بسیار کوتاه کلامی رو به مراتب بیشتر از مناظره های نوشتاری نمیدونستن.
مسلما کتاب های مفید میتونن تاثیر گذار باشن، اما تاثیرشون هم زمان بر هست و هم بدون تریبون های کلامی مبلغین، موفق نخواهند بود.

در ضمن دقت بفرمایید ما در مورد تاثیر آنلاین ارتباط در دو دنیای واقعی و مجازی صحبت میکنیم نه کتابی که ممکنه ده ها سال بعد اثرش دیده بشه یا نشه.
یعنی تبادل اندیشه مجازی و واقعی به صورت تقریبا زنده یا با فاصله زمانی کم.

اینکه میفرمایید من موافق بخش اول صحبت هاتون نیستم و مثال های نقض فراوان دیدم رو هم باید امتحان بفرمایید.
که در مورد یک مسئله عمومی مانند همین تاپیکتون اگر بهتون در دانشگاه تریبون بدن، چند دقیقه بدون تُپُق میتوانید صحبت کنید و جلوی چه تعداد مخاطب.
و در فضای مجازی جلوی چه تعداد مخاطب میتونین حرفتون رو بزنین و اونارو تحت تاثیر قرار بدین و چرا تپقتون به مراتب کمتر خواهد بود و آیا سرعت بیان اندیشه تون در این دو دنیا یکسان هست یا متفاوت.

وگرنه هر کسی بالاخره یک تعداد دوستی داره که با اونا خوش و بش میکنه و خیلی هم کم پیش میاد مسائل با دقت نوشتاری فضای مجازی تحلیل بشن !!
جان کلام من درباره توانایی ما در میزان تاثیر گذاری سخنانمان در واقعیت و مجازی هست و اینکه در کدام تواناتریم و بهتر میتوانیم اندیشه رو بسط بدیم.
(نه خوش و بش های دوستانه و گپ های عامیانه)
زبان و سخنرانى در حوزه هاى مربوطه بيشترين تاثير رو دارن و نه در تمام حوزه ها. بله... نماينده شدن حوزه ايى هست که ابزار کلام رو مى طلبه. اما آيا شما منکر تاثير گذارى نويسندگان مشهور ( که قطعا آشنايى داريد و نياز به ذکر نام نيست) در زندگى ديگران هستيد؟
ببينيد شما طورى عنوان مى کنيد که انگار کسى که در دنياى مجازى فعاليت داره و انديشه اش رو انتقال مى ده اگر دنياى مجازى نبود مى تونست اين فعاليت رو در دنياى حقيقى داشته باشه اما لزوما اينطور نيست. هر فرد بستر و فضاى مناسب خودش رو انتخاب مى کنه. همين... استعدادى از کسى هدر نرفته!
در مورد مخالفت با بخش اول صحبتتون اتفاقا وقتى مى خوندم قدرت شرکت در بحث خودم رو در دانشگاه و فروم مقايسه مى کردم و براى شخص من تفاوتى نداشت و مسلما مصداق بحث هم تخصصى هست دوست عزيز و فکر نمى کنم فضاى صحبت ما شامل خوش و بش هاى دوستانه باشه.
در کل منظور من اين نيست نظر شخصى شما در تمام موارد اشتباه هست اما در تمام موارد هم درست نيست.

[B.Russell]

زبان و سخنرانى در حوزه هاى مربوطه بيشترين تاثير رو دارن و نه در تمام حوزه ها. بله... نماينده شدن حوزه ايى هست که ابزار کلام رو مى طلبه. اما آيا شما منکر تاثير گذارى نويسندگان مشهور ( که قطعا آشنايى داريد و نياز به ذکر نام نيست) در زندگى ديگران هستيد؟
ببينيد شما طورى عنوان مى کنيد که انگار کسى که در دنياى مجازى فعاليت داره و انديشه اش رو انتقال مى ده اگر دنياى مجازى نبود مى تونست اين فعاليت رو در دنياى حقيقى داشته باشه اما لزوما اينطور نيست. هر فرد بستر و فضاى مناسب خودش رو انتخاب مى کنه. همين... استعدادى از کسى هدر نرفته!
در مورد مخالفت با بخش اول صحبتتون اتفاقا وقتى مى خوندم قدرت شرکت در بحث خودم رو در دانشگاه و فروم مقايسه مى کردم و براى شخص من تفاوتى نداشت و مسلما مصداق بحث هم تخصصى هست دوست عزيز و فکر نمى کنم فضاى صحبت ما شامل خوش و بش هاى دوستانه باشه.
در کل منظور من اين نيست نظر شخصى شما در تمام موارد اشتباه هست اما در تمام موارد هم درست نيست.

اگر من از شما به عنوان یک ایرانی بپرسم، سه تا از تاثیر گذار ترین کتاب ها بر زندگی ایرانی هارو نام ببرید، با ذکر شماره 1و2و3 کدام کتاب هارو نام میبرید؟
(دقت کنید من در مورد کل جامعه ایرانی صحبت میکنم نه محیط اطراف و دوست و آشنا، اونوقت شاید جواب سئوال خودتون رو بگیرید)

از طرفی من دقیقا فکر میکنم دنیای مجازی در کشور ما به کند شدن حرکت بسیاری از جریان های مدنی در دنیای واقعی کمک کرده.
البته من یک اشتباه لوپی هم انجام دادم فکر میکردم تعداد تاپیک هاتون در این تالار زیاد هست، بعدا دیدم فقط همین یک تاپیک رو دارین و خوب شاید تو دنیای واقعی هم زیاد براتون مشکلی نباشه که تفکرات اینجا رو در اونجا هم دنبال کنید و ازتون عذر میخوام.

اما برای شخص من که خیلی مشکل بوده بتونم این حرفا و تاپیک هارو در محیط های رسمی تر این کشور مثل دانشگاه و... پیگیری کنم.
نه ابزارش هست و نه فکر میکنم جرات لازمش وجود داشته باشه.
کسایی رو هم که میشناسم که بحث های خیلی جدی تری رو در دنیای مجازی دنبال میکردن، در دنیای واقعی کامل کنار کشیدن.
شاید اگر کشور ما و دانشگاه های ما افرادی با تفکرات شما داشت که دنیای مجازی و واقعی برای بیان هرگونه عقیده ای براش فرقی نمیکرد!!، موفق تر عمل میکرد و حرفاش رو در واقعیت راحت تر میزد و به جای اینکه فضای مجازی مکانی برای تخلیه باشه، فضای واقعی رو انتخاب میکرد.
(جدی گفتم، لطفا حمل بر جسارت و تیکه پرانی و... نشه)

موفق باشید. :n16:

[Sara]

اگر من از شما به عنوان یک ایرانی بپرسم، سه تا از تاثیر گذار ترین کتاب ها بر زندگی ایرانی هارو نام ببرید، با ذکر شماره 1و2و3 کدام کتاب هارو نام میبرید؟
(دقت کنید من در مورد کل جامعه ایرانی صحبت میکنم نه محیط اطراف و دوست و آشنا، اونوقت شاید جواب سئوال خودتون رو بگیرید)

از طرفی من دقیقا فکر میکنم دنیای مجازی در کشور ما به کند شدن حرکت بسیاری از جریان های مدنی در دنیای واقعی کمک کرده.
البته من یک اشتباه لوپی هم انجام دادم فکر میکردم تعداد تاپیک هاتون در این تالار زیاد هست، بعدا دیدم فقط همین یک تاپیک رو دارین و خوب شاید تو دنیای واقعی هم زیاد براتون مشکلی نباشه که تفکرات اینجا رو در اونجا هم دنبال کنید و ازتون عذر میخوام.

اما برای شخص من که خیلی مشکل بوده بتونم این حرفا و تاپیک هارو در محیط های رسمی تر این کشور مثل دانشگاه و... پیگیری کنم.
نه ابزارش هست و نه فکر میکنم جرات لازمش وجود داشته باشه.
کسایی رو هم که میشناسم که بحث های خیلی جدی تری رو در دنیای مجازی دنبال میکردن، در دنیای واقعی کامل کنار کشیدن.
شاید اگر کشور ما و دانشگاه های ما افرادی با تفکرات شما داشت که دنیای مجازی و واقعی برای بیان هرگونه عقیده ای براش فرقی نمیکرد!!، موفق تر عمل میکرد و حرفاش رو در واقعیت راحت تر میزد و به جای اینکه فضای مجازی مکانی برای تخلیه باشه، فضای واقعی رو انتخاب میکرد.
(جدی گفتم، لطفا حمل بر جسارت و تیکه پرانی و... نشه)

موفق باشید. :n16:
به دليل اينکه من فکر مى کنم براى بحث با شما بايد خودم رو بر اساس معيارهاى شما به اثبات برسونم و دليلى هم نمى بينم که براى شما ليست فعاليت هام در محيط مجازى و حقيقى رو ذکر کنم, مايل به ادامه بحث با شما نيستم.

با احترام

Sent from my Nexus 4