مشاهده نسخه کامل
: softcontactlens
22-08-2013, 16:00
چرا بايد از لنزهاي نرم تماسي سيليكون هايدروژل استفاده كرد؟
ماده سازنده لنزهاي قديمي هايدروژل است. كه اكثرا در ويال هاي شيشه اي (مانند شيشه پني سيلين) بسته بندي مي شوند. هايدروژل از دو كلمه هيدرو (آب) و ژل (كه عموما يك نوع پليمر پلاستيكي مي باشد) تشكيل شده است. اين ماده اصولا از نوع زيستي بوده و با بافت سلول هاي چشم (قرنيه) تطابق داشته و خاصيت سمي كه بدن عليه آن واكنش نشان دهد، ندارد.
اشك چشم انسان از آب، چربي، پروتئين و موكوس تشكيل يافته است. در 5 دقيقه اول استفاده از هر نوع لنز نرم تماسي، چربي و پروتئين موجود در اشك به صورت رسوب روي لنزها ته نشين مي گردد و هر چقدر مدت زمان استفاده از آنها افزايش پيدا كند به همان نسبت ميزان رسوبات افزايش پيدا كرده و محيط لنز را براي رشد انواع ميكرو ارگانيزم هاي مضر فراهم مي سازد. اين مساله در طي زمان باعث ايجاد حالت هاي آلرژيك نسبت به لنز، خراش قرنيه، زخم روي ملتحمه، عدم احساس راحتي با لنز (به خصوص در زمان پلك زدن) و مشكلات مشابه مي گردد. بنابراين با تعويض مكرر لنزها، اين آلودگي ها نيز به همراه آنها دور انداخته مي شوند. در حال حاضر در كشورهاي پيشرفته از لنزهاي يك روزه استفاده مي گردد بدين صورت كه بيمار، صبح هنگام لنز را در چشم گذاشته و در هنگام شب (در زمان خواب) آنها را از چشم در آورده و دور مي اندازد. اما متاسفانه در كشور ما، اين لنزها بعلت گران بودن، در اولويت مصرف نيستند. اما روش ديگري براي استفاده وجود دارد. در اين روش لنزهاي ماهانه موجود در بازار را مي توان به مدت 2 تا 3 ماه مصرف كرد، كه اين مساله به روش نگهداري بيمار و شرايطي كه از لنزها استفاده مي نمايد ارتباط پيدا مي كند. ( اين امر صرفا به دليل اقتصادي مي باشد)
مساله ديگر نياز قرنيه به اكسيژن است. قرنيه قسمت عمده اكسيژن مورد نياز خود براي سوخت و ساز سلولي را مستقيما از هوا تامين مي كند. وقتي فردي از لنز تماسي استفاده مي كند روي سطح قرنيه مسدود گشته و نقل و انتقال اكسيژن هوا با مشكل روبرو مي گردد. كمبود اكسيژن باعث قرمزي قسمت سفيد چشم (صلبيه)، عدم راحتي و از دست رفتن امكان استفاده طولاني مدت از لنز مي گردد. در لنزهاي هايدروژل براي ايجاد راهي در جهت سهولت تبادل اكسيژن دو روش را مي توان به كار بست. اول افزايش ميزان آب لنز است. اكسيژن در مولكول هاي آب موجود در اشك حل گشته و از سطح لنز با گردش اشكي به پشت لنز رفته و به قرنيه انتقال مي يابد. در واقع آب موجود در لنز به ميزان جذب اشك توسط بافت اسفنجي لنز مربوط مي باشد و اين ميزان در لنزهاي مختلف، متفاوت است. در روش دوم بايد ضخامت لنز را كاهش داد تا تبادل اكسيژن راحت تر انجام پذيرد. در هر دو روش چه با افزايش ميزان آب و چه با كاهش ضخامت، لنز نرم قوام و استحكام مورد نياز خود را از دست داده و نه تنها كاربرد مناسبي نخواهد داشت، بلكه سريع تر نيز پاره مي شود. اين در حالي است كه كل ميزان عبور اكسيژن در لنزهاي هايدروژل حداقل 5 واحد و در بهترين حالت آنها حداكثر 35 واحد مي باشد.(عموما از اين لنزها بين 5 تا 8 ساعت در روز مي توان استفاده نمود)
در سال هاي اخير پژوهشگران علم شيمي توانستند نوعي ماده جديد براي لنزهاي تماسي بسازند كه در اين روش سيليكون را با ماده هايدروژل تركيب نموده و ماده سيليكون هايدروژل را توليد نمايند. سيليكون توانايي بالايي در تركيب با اكسيژن و تبادل آن دارد و اصولا بالاي 60 واحد اكسيژن را منتقل مي كند. مشكل اصلي در توليد لنزهاي سيليكون هايدرژل آب گريز بودن آنهاست كه اين لنزها را در جذب اشك چشم دچار مشكل مي كند. با استفاده از لايه هاي آب دوست در سطح لنز و يا ماده هاي خاصي در خود لنز اين مشكل نيز رفع گرديد. اين لنزها در دو مدل دو هفته اي و يك ماهه به بازار عرضه شده كه عموما داراي امكان استفاده شبانه روزي در اين مدت زمان هستند. در غير اين صورت از مدل دو هفته اي به مدت دو ماه و از مدل ماهانه به مدت سه تا چهار ماه مصرف روزانه مي توان استفاده نمود كه اصطلاحا در ايران به آنها لنز فصلي گفته مي شود. اين لنزها عموما بالاي 100 واحد اكسيژن از خود عبور مي دهند و به همين دليل ساعات بيشتري در روز مي توان از آنها استفاده نمود (بين 12 تا 18 ساعت در روز).
بيش از 50 درصد مصرف كنندگان لنز بعد از استفاده طولاني مدت از آنها دچار خشكي چشم مي شوند. لايه اشكي چشم در استفاده از لنز به دو قسمت، در زير و سطح لنز تقسيم مي گردد. لايه اشكي قسمت سطحي لنز كه در مجاورت هوا قرار دارد خاصيت چسبندگي كمتري داشته و رطوبت موجود در آن سريع تر تبخير مي گردد و گهگاه به دليل اصطكاكي كه سطح لنز با پلك در هنگام پلك زدن ايجاد مي نمايد از راحتي آن مي كاهد. بنابراين لنزهايي كه ميزان آب كمتري دارند و به خصوص لنزهايي كه ميزان رطوبت كمتري در ماه از دست مي دهند (دهيدراتاسيون كمتر) از ميزان اين مشكل كاسته و به بهبود استفاده از لنز نرم تماسي مي افزايند. سيليكون هايدروژل ها اكثرا ميزان آب كمي دارند. (زير 50 درصد آب دارند) و ميزان آب موجود در آنها صرفا جهت راحتي بيشتر آنها است.
اين لنزها كمي گران تر هستند ولي مزاياي استفاده از آنها بسيار است.
به ياد داشته باشيد كه انتخاب حق مصرف كننده است
ماده سازنده لنزهاي قديمي هايدروژل است. كه اكثرا در ويال هاي شيشه اي (مانند شيشه پني سيلين) بسته بندي مي شوند. هايدروژل از دو كلمه هيدرو (آب) و ژل (كه عموما يك نوع پليمر پلاستيكي مي باشد) تشكيل شده است. اين ماده اصولا از نوع زيستي بوده و با بافت سلول هاي چشم (قرنيه) تطابق داشته و خاصيت سمي كه بدن عليه آن واكنش نشان دهد، ندارد.
اشك چشم انسان از آب، چربي، پروتئين و موكوس تشكيل يافته است. در 5 دقيقه اول استفاده از هر نوع لنز نرم تماسي، چربي و پروتئين موجود در اشك به صورت رسوب روي لنزها ته نشين مي گردد و هر چقدر مدت زمان استفاده از آنها افزايش پيدا كند به همان نسبت ميزان رسوبات افزايش پيدا كرده و محيط لنز را براي رشد انواع ميكرو ارگانيزم هاي مضر فراهم مي سازد. اين مساله در طي زمان باعث ايجاد حالت هاي آلرژيك نسبت به لنز، خراش قرنيه، زخم روي ملتحمه، عدم احساس راحتي با لنز (به خصوص در زمان پلك زدن) و مشكلات مشابه مي گردد. بنابراين با تعويض مكرر لنزها، اين آلودگي ها نيز به همراه آنها دور انداخته مي شوند. در حال حاضر در كشورهاي پيشرفته از لنزهاي يك روزه استفاده مي گردد بدين صورت كه بيمار، صبح هنگام لنز را در چشم گذاشته و در هنگام شب (در زمان خواب) آنها را از چشم در آورده و دور مي اندازد. اما متاسفانه در كشور ما، اين لنزها بعلت گران بودن، در اولويت مصرف نيستند. اما روش ديگري براي استفاده وجود دارد. در اين روش لنزهاي ماهانه موجود در بازار را مي توان به مدت 2 تا 3 ماه مصرف كرد، كه اين مساله به روش نگهداري بيمار و شرايطي كه از لنزها استفاده مي نمايد ارتباط پيدا مي كند. ( اين امر صرفا به دليل اقتصادي مي باشد)
مساله ديگر نياز قرنيه به اكسيژن است. قرنيه قسمت عمده اكسيژن مورد نياز خود براي سوخت و ساز سلولي را مستقيما از هوا تامين مي كند. وقتي فردي از لنز تماسي استفاده مي كند روي سطح قرنيه مسدود گشته و نقل و انتقال اكسيژن هوا با مشكل روبرو مي گردد. كمبود اكسيژن باعث قرمزي قسمت سفيد چشم (صلبيه)، عدم راحتي و از دست رفتن امكان استفاده طولاني مدت از لنز مي گردد. در لنزهاي هايدروژل براي ايجاد راهي در جهت سهولت تبادل اكسيژن دو روش را مي توان به كار بست. اول افزايش ميزان آب لنز است. اكسيژن در مولكول هاي آب موجود در اشك حل گشته و از سطح لنز با گردش اشكي به پشت لنز رفته و به قرنيه انتقال مي يابد. در واقع آب موجود در لنز به ميزان جذب اشك توسط بافت اسفنجي لنز مربوط مي باشد و اين ميزان در لنزهاي مختلف، متفاوت است. در روش دوم بايد ضخامت لنز را كاهش داد تا تبادل اكسيژن راحت تر انجام پذيرد. در هر دو روش چه با افزايش ميزان آب و چه با كاهش ضخامت، لنز نرم قوام و استحكام مورد نياز خود را از دست داده و نه تنها كاربرد مناسبي نخواهد داشت، بلكه سريع تر نيز پاره مي شود. اين در حالي است كه كل ميزان عبور اكسيژن در لنزهاي هايدروژل حداقل 5 واحد و در بهترين حالت آنها حداكثر 35 واحد مي باشد.(عموما از اين لنزها بين 5 تا 8 ساعت در روز مي توان استفاده نمود)
در سال هاي اخير پژوهشگران علم شيمي توانستند نوعي ماده جديد براي لنزهاي تماسي بسازند كه در اين روش سيليكون را با ماده هايدروژل تركيب نموده و ماده سيليكون هايدروژل را توليد نمايند. سيليكون توانايي بالايي در تركيب با اكسيژن و تبادل آن دارد و اصولا بالاي 60 واحد اكسيژن را منتقل مي كند. مشكل اصلي در توليد لنزهاي سيليكون هايدرژل آب گريز بودن آنهاست كه اين لنزها را در جذب اشك چشم دچار مشكل مي كند. با استفاده از لايه هاي آب دوست در سطح لنز و يا ماده هاي خاصي در خود لنز اين مشكل نيز رفع گرديد. اين لنزها در دو مدل دو هفته اي و يك ماهه به بازار عرضه شده كه عموما داراي امكان استفاده شبانه روزي در اين مدت زمان هستند. در غير اين صورت از مدل دو هفته اي به مدت دو ماه و از مدل ماهانه به مدت سه تا چهار ماه مصرف روزانه مي توان استفاده نمود كه اصطلاحا در ايران به آنها لنز فصلي گفته مي شود. اين لنزها عموما بالاي 100 واحد اكسيژن از خود عبور مي دهند و به همين دليل ساعات بيشتري در روز مي توان از آنها استفاده نمود (بين 12 تا 18 ساعت در روز).
بيش از 50 درصد مصرف كنندگان لنز بعد از استفاده طولاني مدت از آنها دچار خشكي چشم مي شوند. لايه اشكي چشم در استفاده از لنز به دو قسمت، در زير و سطح لنز تقسيم مي گردد. لايه اشكي قسمت سطحي لنز كه در مجاورت هوا قرار دارد خاصيت چسبندگي كمتري داشته و رطوبت موجود در آن سريع تر تبخير مي گردد و گهگاه به دليل اصطكاكي كه سطح لنز با پلك در هنگام پلك زدن ايجاد مي نمايد از راحتي آن مي كاهد. بنابراين لنزهايي كه ميزان آب كمتري دارند و به خصوص لنزهايي كه ميزان رطوبت كمتري در ماه از دست مي دهند (دهيدراتاسيون كمتر) از ميزان اين مشكل كاسته و به بهبود استفاده از لنز نرم تماسي مي افزايند. سيليكون هايدروژل ها اكثرا ميزان آب كمي دارند. (زير 50 درصد آب دارند) و ميزان آب موجود در آنها صرفا جهت راحتي بيشتر آنها است.
اين لنزها كمي گران تر هستند ولي مزاياي استفاده از آنها بسيار است.
به ياد داشته باشيد كه انتخاب حق مصرف كننده است