مشاهده نسخه کامل
: V E S T A
23-05-2013, 02:12
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بسیاری از منجمان در هشت سال گذشته با مرکز ثبت شهاب‌سنگ‌ها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) در ناسا (MEO) همکاری می‌کنند تا ساعت‌های متوالی ویدیوهای معمولاً یکنواختی از ماه را بررسی کنند. علت این بررسی ثبـت
برخوردهای اجرام آسمانی با ماه است.
روز ۱۷ مارچ/۲۷ اسفند گروهی از این منجمان با تلسکوپ ۱۴ اینچی (در نزدیکی مرکز فضایی مارشال) نور درخشانی را ثبت کردند که درواقع درخشان‌ترین نوری اسـت که تا به حال در این جسـت‌وجوی ۸
ساله ثبت شده است. نوری با قدر ۴ که با چشم غیر مسلح هم دیده می‌شد.
با این حال این نور درخشان تا بیش از یک ماه بعد هم کشف نشده بود. شهاب‌سنگی با برخـورد به دریای ایمبریوم Imbrium (مکان دقیـق آن ۲۳٫۸°W, 20.6,°N و در لبه‌ی جنوبی این دریا است) باعـث بـه
وجود آمدن این نور شده بود. این‌که اندازه‌ی شهاب‌سنگ چقدر بوده است با این‌که از بررسی میزان نور ایجاد شـده و مدت زمـان درخشـش ممکـن است اما می‌توان گـفت کاری است که فـقط بر حـدس و
گمان استوار است. شهاب‌سنگ‌هایی که با زمین برخورد می‌کنند به علت ورود به جوّ می‌سوزند اما ماه جوّی ندارد که چنین اثری ایجاد کند پس علت ایجاد نور چیست؟
در واقع مقدار انرژی جنبشی لحظه‌ای که سنگ طی حرکت خود و حین برخورد دارد باعث به وجود آمدن درخشش می‌شود.نکـته‌ی جالب این‌جا است که دوربین‌های رو به آسمان دو گروه، یکی در جورجیا
و دیگری در جنوب کانادا، پنج نور درخشان دیگر هم در همان شب ثبت شد. محاسبات این‌طور نشان می‌دهند که کشـیدگی بسیار مـداری این اجرام مسافر تا داخل داخل کمربند سیـارک‌ها امـتداد یافتـه
است. شهاب‌سنگ‌ها با سرعت ۲۵٫۶ کیلومتر در ثانیه با ماه برخورد کردند.
ویلیام کوک، مدیر هماهنگ‌کننده‌ی فعالیت‌های مرکز ثبت شهاب‌سنگ‌ها، معتقد است که برخورد دریای ایمبـریوم و پنج برخورد همزمان دیگر به هم مربـوطند. بنابراین او با استفاده از فرمـول‌های پایـه‌ی
فیزیکی مانند: E = ½mv2 ، اندازه‌ی این مهاجمان را، گوی‌هایی با ۳۰-۴۰ سانتی‌متر پهنا، برآورد کرد. برخورد همین گوی‌های کوچک نیرویی برابر با پنج تُن TNT آزاد می‌کنند.
با این اندازه و با این سرعت برخورد، گودالی با بیش از ۶ متر پهـنا باید روی ماه ایجاد شده باشد. شش متر آن‌قدر هست که در تصاویر ناسا با قدرت تفکیک‌پذیری بالا به خوبی دیده شود. اکنون دوربین‌های
مدارگرد اکتشافی ماه رو به سوی منطقه‌ی برخورد است و به احتمال بسـیار زیاد به زودی تصاویری دقیق از گـودال یا گودال‌ها به دست خواهـد آمد. کوک معتـقد اسـت که برخوردهای ۲۷ اسفند از بارش
شهابی کم‌تر شناخته‌شده‌ی اتا-ویرجینید (Eta Virginids ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])) نشأت می‌گیرند.
از سال ۲۰۰۵/۱۳۸۴ محققان MEO بیش از ۳۰۰ برخورد با ماه را ثبت کرده‌اند و به‌طور میانگین در هر دو سـاعت رصـد، یک برخـورد روی داده است. بیشـتر برخوردهایی که نورهای درخشـانی ایجاد می‌کننـد
معمولاً طی بارش شهابی جوزایی رخ می‌دهند. این‌که چه زمان‌هایی بیشتر برخورد شهاب‌سنگ‌ها با ماه روی می‌دهد و آیا این برخوردها پیش‌بینی‌پذیر هستند یا خیر، هدف این گروه است. دسـت یافتن
به این هدف امنیت سفرهای آینده به ماه را تأمین می‌کند.
منبع :
Sky&Telescope
([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
ترجمه:
canot.ir
بسیاری از منجمان در هشت سال گذشته با مرکز ثبت شهاب‌سنگ‌ها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) در ناسا (MEO) همکاری می‌کنند تا ساعت‌های متوالی ویدیوهای معمولاً یکنواختی از ماه را بررسی کنند. علت این بررسی ثبـت
برخوردهای اجرام آسمانی با ماه است.
روز ۱۷ مارچ/۲۷ اسفند گروهی از این منجمان با تلسکوپ ۱۴ اینچی (در نزدیکی مرکز فضایی مارشال) نور درخشانی را ثبت کردند که درواقع درخشان‌ترین نوری اسـت که تا به حال در این جسـت‌وجوی ۸
ساله ثبت شده است. نوری با قدر ۴ که با چشم غیر مسلح هم دیده می‌شد.
با این حال این نور درخشان تا بیش از یک ماه بعد هم کشف نشده بود. شهاب‌سنگی با برخـورد به دریای ایمبریوم Imbrium (مکان دقیـق آن ۲۳٫۸°W, 20.6,°N و در لبه‌ی جنوبی این دریا است) باعـث بـه
وجود آمدن این نور شده بود. این‌که اندازه‌ی شهاب‌سنگ چقدر بوده است با این‌که از بررسی میزان نور ایجاد شـده و مدت زمـان درخشـش ممکـن است اما می‌توان گـفت کاری است که فـقط بر حـدس و
گمان استوار است. شهاب‌سنگ‌هایی که با زمین برخورد می‌کنند به علت ورود به جوّ می‌سوزند اما ماه جوّی ندارد که چنین اثری ایجاد کند پس علت ایجاد نور چیست؟
در واقع مقدار انرژی جنبشی لحظه‌ای که سنگ طی حرکت خود و حین برخورد دارد باعث به وجود آمدن درخشش می‌شود.نکـته‌ی جالب این‌جا است که دوربین‌های رو به آسمان دو گروه، یکی در جورجیا
و دیگری در جنوب کانادا، پنج نور درخشان دیگر هم در همان شب ثبت شد. محاسبات این‌طور نشان می‌دهند که کشـیدگی بسیار مـداری این اجرام مسافر تا داخل داخل کمربند سیـارک‌ها امـتداد یافتـه
است. شهاب‌سنگ‌ها با سرعت ۲۵٫۶ کیلومتر در ثانیه با ماه برخورد کردند.
ویلیام کوک، مدیر هماهنگ‌کننده‌ی فعالیت‌های مرکز ثبت شهاب‌سنگ‌ها، معتقد است که برخورد دریای ایمبـریوم و پنج برخورد همزمان دیگر به هم مربـوطند. بنابراین او با استفاده از فرمـول‌های پایـه‌ی
فیزیکی مانند: E = ½mv2 ، اندازه‌ی این مهاجمان را، گوی‌هایی با ۳۰-۴۰ سانتی‌متر پهنا، برآورد کرد. برخورد همین گوی‌های کوچک نیرویی برابر با پنج تُن TNT آزاد می‌کنند.
با این اندازه و با این سرعت برخورد، گودالی با بیش از ۶ متر پهـنا باید روی ماه ایجاد شده باشد. شش متر آن‌قدر هست که در تصاویر ناسا با قدرت تفکیک‌پذیری بالا به خوبی دیده شود. اکنون دوربین‌های
مدارگرد اکتشافی ماه رو به سوی منطقه‌ی برخورد است و به احتمال بسـیار زیاد به زودی تصاویری دقیق از گـودال یا گودال‌ها به دست خواهـد آمد. کوک معتـقد اسـت که برخوردهای ۲۷ اسفند از بارش
شهابی کم‌تر شناخته‌شده‌ی اتا-ویرجینید (Eta Virginids ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])) نشأت می‌گیرند.
از سال ۲۰۰۵/۱۳۸۴ محققان MEO بیش از ۳۰۰ برخورد با ماه را ثبت کرده‌اند و به‌طور میانگین در هر دو سـاعت رصـد، یک برخـورد روی داده است. بیشـتر برخوردهایی که نورهای درخشـانی ایجاد می‌کننـد
معمولاً طی بارش شهابی جوزایی رخ می‌دهند. این‌که چه زمان‌هایی بیشتر برخورد شهاب‌سنگ‌ها با ماه روی می‌دهد و آیا این برخوردها پیش‌بینی‌پذیر هستند یا خیر، هدف این گروه است. دسـت یافتن
به این هدف امنیت سفرهای آینده به ماه را تأمین می‌کند.
منبع :
Sky&Telescope
([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
ترجمه:
canot.ir