مشاهده نسخه کامل
: V E S T A
05-04-2013, 15:18
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در این نمای جدید از ابرستاره‌‍سـاز W3، تلسکوپ فضایی هرشل داستان متـولد شدن ستاره‌های پُرجرم را بازگو می‌کند. ناحـیه‌ی W3 ابر وسیعی است که زایشگاه ستارهای محسوب می‌شود و در
فاصله‌ی ۶۲۰۰ سال نوری دورتر در بازوی برساوش که یکی از بازوان مارپیچی اصلی کهکشان راه شیری است، آرمیده است.
دانشمندان با مطالعه‌ی نواحی ستاره‌ساز در این ابر وسیع می‌توانند به چگـونگی تشکیل آن‌ها یعنی یکی از معماهای اصلی تولد ستاره‌های پرجرم پی ببرند. مساله ایـن اسـت در حین شکل‌گیری
این ستاره‌ها تابش انفجاری این ستاره‌ها آنقدر قوی است که می‌بایست مواد زیادی که از آن تغذیه می‌کنند را به اطراف پرتاب کنند پس چگونه ستارهای می‌تواند پر جرم شود؟
به نقل از وب‌سایت تلسکوپ هرشل ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) مشاهدات W3 راه حل ممکن را این طور بـیان می‌کند: به نظر می رسد در این نواحی بسیار چگال فرآیند متوالی در حال انجام است؛ مواد خام جابه‌جا می‌شوند،
فـشرده می‌شـوند و تحت تاثیر خوشـه‌های ستارهای جوان و پرجـرم محبوس می‌شـوند که به آن‌ها پیش سـتاره می‌گویـیم. سپس در اثر تابـش‌های قوی و بادهای قدرمتند، این سـتاره‌های پر جـرم
می‌توانند ساخته شود و تودههایی از مواد متمـرکز شـده را در خود نـگه دارند و به رغم انـرژی خروجی باورنـکردنی‌شان، طی سـال‌های پرهیاهوی نخـست زندگی‌شان به تغـذیه از آن‌ها ادامه دهنـد.
ناحیه‌ی ستاره‌ساز پیچیده‌ی W3، یکی از بزرگ‌ترین نواحی در حاشیه‌ی بیرونی راه‌شیری است که میزبان ستاره‌های کم‌جرم و پرجرم است. تفاوت بین ستاره‌های کم‌جرم و پرجرم می‌توانند تا ۸ برابر
جرم خورشید ما باشد.
گره‌های آبی درخشان و پرتراکم از غبار که در ستاره‌های پرجـرم را شکل می‌دهـند ناحیـه‌ی چپ بالای تصویر را احـاطه کردند. تابش‌های شدید که از این نـوزادان ستارهای ساطع می‌شوند گاز و غبـار
پیرامون‌شان را داغ کرده‌اند که باعث شده است از نگاه چشمان تیزبین فروسرخ هرشل بیشتر بدرخشند. ستاره‌های پرجرم پیرتری نیز این تصـویر دیده می‌شوند که آبی به نـظر می‌رسند و نمـونه‌ای
از آن در پایین و چپ تصویر دیده می‌شود. شبکه‌های گسترده‌ای از گاز و غبار سرد نیز در این صحنه تنیده شده است که به شکل ساختارهای ستون مانند و رگه‌های سـرخ دیده می‌شوند. تـعدادی از
این هسته‌های سرد نواحی ستاره‌سازِ ستاره‌های کم جرم را پوشانده است که زرد دیده می‌شوند.
منبع:
canot.ir
در این نمای جدید از ابرستاره‌‍سـاز W3، تلسکوپ فضایی هرشل داستان متـولد شدن ستاره‌های پُرجرم را بازگو می‌کند. ناحـیه‌ی W3 ابر وسیعی است که زایشگاه ستارهای محسوب می‌شود و در
فاصله‌ی ۶۲۰۰ سال نوری دورتر در بازوی برساوش که یکی از بازوان مارپیچی اصلی کهکشان راه شیری است، آرمیده است.
دانشمندان با مطالعه‌ی نواحی ستاره‌ساز در این ابر وسیع می‌توانند به چگـونگی تشکیل آن‌ها یعنی یکی از معماهای اصلی تولد ستاره‌های پرجرم پی ببرند. مساله ایـن اسـت در حین شکل‌گیری
این ستاره‌ها تابش انفجاری این ستاره‌ها آنقدر قوی است که می‌بایست مواد زیادی که از آن تغذیه می‌کنند را به اطراف پرتاب کنند پس چگونه ستارهای می‌تواند پر جرم شود؟
به نقل از وب‌سایت تلسکوپ هرشل ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) مشاهدات W3 راه حل ممکن را این طور بـیان می‌کند: به نظر می رسد در این نواحی بسیار چگال فرآیند متوالی در حال انجام است؛ مواد خام جابه‌جا می‌شوند،
فـشرده می‌شـوند و تحت تاثیر خوشـه‌های ستارهای جوان و پرجـرم محبوس می‌شـوند که به آن‌ها پیش سـتاره می‌گویـیم. سپس در اثر تابـش‌های قوی و بادهای قدرمتند، این سـتاره‌های پر جـرم
می‌توانند ساخته شود و تودههایی از مواد متمـرکز شـده را در خود نـگه دارند و به رغم انـرژی خروجی باورنـکردنی‌شان، طی سـال‌های پرهیاهوی نخـست زندگی‌شان به تغـذیه از آن‌ها ادامه دهنـد.
ناحیه‌ی ستاره‌ساز پیچیده‌ی W3، یکی از بزرگ‌ترین نواحی در حاشیه‌ی بیرونی راه‌شیری است که میزبان ستاره‌های کم‌جرم و پرجرم است. تفاوت بین ستاره‌های کم‌جرم و پرجرم می‌توانند تا ۸ برابر
جرم خورشید ما باشد.
گره‌های آبی درخشان و پرتراکم از غبار که در ستاره‌های پرجـرم را شکل می‌دهـند ناحیـه‌ی چپ بالای تصویر را احـاطه کردند. تابش‌های شدید که از این نـوزادان ستارهای ساطع می‌شوند گاز و غبـار
پیرامون‌شان را داغ کرده‌اند که باعث شده است از نگاه چشمان تیزبین فروسرخ هرشل بیشتر بدرخشند. ستاره‌های پرجرم پیرتری نیز این تصـویر دیده می‌شوند که آبی به نـظر می‌رسند و نمـونه‌ای
از آن در پایین و چپ تصویر دیده می‌شود. شبکه‌های گسترده‌ای از گاز و غبار سرد نیز در این صحنه تنیده شده است که به شکل ساختارهای ستون مانند و رگه‌های سـرخ دیده می‌شوند. تـعدادی از
این هسته‌های سرد نواحی ستاره‌سازِ ستاره‌های کم جرم را پوشانده است که زرد دیده می‌شوند.
منبع:
canot.ir