مشاهده نسخه کامل
: Saeed Dz
04-03-2013, 01:48
ما به كمك دو نوع حسگر میله‌ای و مخروطی موجود در شبكیه چشم می‌توانیم رنگ‌ها را ببینیم.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حسگرهای میله‌ای یا استوانه‌ای به نور كم حساسند در حالی كه حسگرهای مخروطی به نور شدید واكنش نشان می‌دهند و در واقع این حسگرهای مخروطی هستند كه رنگ را تشخیص می‌دهند، سپس پیامی به عصب‌های بینایی ارسال می‌كنند كه آن نیز به مغز مخابره می‌شود.
چشم انسان به‌طور طبیعی حدود 120 میلیون حسگر میله‌ای و شش تا هفت میلیون حسگر مخروطی دارد؛ گرچه حسگرهای میله‌ای هزاربار حساس‌تر از حسگرهای مخروطی هستند، آنها به رنگ واكنش نشان نمی‌دهند و تنها می‌توانند تصاویر سیاه و سفید و سایه‌های متفاوتی از رنگ خاكستری را درك كنند.
حسگرهای میله‌ای به نور آبی حساس‌تر هستند، اما در برابر نور قرمز چندان عكس‌العملی ندارند. هر یك از حسگرهای مخروطی سه رنگدانه قرمز، سبز و آبی دارند و هر رنگدانه طول موج خاصی از رنگ را جذب می‌كند. سه نوع حسگر مخروطی وجود دارد كه هریك به ترتیب به طول موج كوتاه، متوسط و بلند حساس هستند و اولی نور آبی، دومی نور سبز و سومی نور قرمز را جذب می‌كند. وقتی طول موج رنگی بین طول موج سه رنگ اصلی قرمز، سبز و آبی قرار داشته باشد برای مشاهده آن تركیبی از سه حسگر مخروطی تحریك می‌شوند.
تعداد حسگرهای مخروطی در افرادی كه به كوررنگی مبتلا هستند به نسبت افراد عادی كمتر است؛ بنابر این آنها رنگ‌ها را به درستی تشخیص نمی‌دهند. از طرفی به‌دنبال تحقیقاتی كه انجام شده است، محققان به افرادی برخوردند كه می‌توانند رنگ‌هایی را كه از دید دیگران نامرئی است، ببینند و پس از بررسی‌ها معلوم شده چشم این افراد كه همگی زن بودند چهار نوع حسگر مخروطی دارد. این حسگر مخروطی چهارم می‌تواند صدها میلیون رنگ متفاوت را تشخیص دهد.
رنگ‌هایی كه نه نامی برایشان انتخاب شده است و نه به صورت رنگ‌های در دسترس تولید شده‌اند. ازآنجا كه دیدن این رنگ‌ها تجربه‌ای شخصی است این افراد گاهی خودشان نمی‌دانند رنگ‌هایی را می‌بینند كه دیگران نمی‌بینند.
اگر به دلیلی بینایی‌مان را ازدست بدهیم، بدن خود را با شرایط جدید وفق داده و تشعشعات رنگی را از طریق پوست دریافت می‌كند و می‌تواند رنگ را تشخیص دهد.
به این توانایی دید پوستی (dermo-optic) می‌گویند. در این حالت گیرنده‌های پوستی رنگ را تشخیص می‌دهند و برای این‌كه بدن فرد تازه نابینا شده بتواند به چنین تطبیقی دست یابد، مدتی طول می‌كشد. افرادی كه از بدو تولد نابینا بوده‌اند می‌توانند بین رنگ‌های متفاوت تمایزی قائل شوند.
sciencedaily
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حسگرهای میله‌ای یا استوانه‌ای به نور كم حساسند در حالی كه حسگرهای مخروطی به نور شدید واكنش نشان می‌دهند و در واقع این حسگرهای مخروطی هستند كه رنگ را تشخیص می‌دهند، سپس پیامی به عصب‌های بینایی ارسال می‌كنند كه آن نیز به مغز مخابره می‌شود.
چشم انسان به‌طور طبیعی حدود 120 میلیون حسگر میله‌ای و شش تا هفت میلیون حسگر مخروطی دارد؛ گرچه حسگرهای میله‌ای هزاربار حساس‌تر از حسگرهای مخروطی هستند، آنها به رنگ واكنش نشان نمی‌دهند و تنها می‌توانند تصاویر سیاه و سفید و سایه‌های متفاوتی از رنگ خاكستری را درك كنند.
حسگرهای میله‌ای به نور آبی حساس‌تر هستند، اما در برابر نور قرمز چندان عكس‌العملی ندارند. هر یك از حسگرهای مخروطی سه رنگدانه قرمز، سبز و آبی دارند و هر رنگدانه طول موج خاصی از رنگ را جذب می‌كند. سه نوع حسگر مخروطی وجود دارد كه هریك به ترتیب به طول موج كوتاه، متوسط و بلند حساس هستند و اولی نور آبی، دومی نور سبز و سومی نور قرمز را جذب می‌كند. وقتی طول موج رنگی بین طول موج سه رنگ اصلی قرمز، سبز و آبی قرار داشته باشد برای مشاهده آن تركیبی از سه حسگر مخروطی تحریك می‌شوند.
تعداد حسگرهای مخروطی در افرادی كه به كوررنگی مبتلا هستند به نسبت افراد عادی كمتر است؛ بنابر این آنها رنگ‌ها را به درستی تشخیص نمی‌دهند. از طرفی به‌دنبال تحقیقاتی كه انجام شده است، محققان به افرادی برخوردند كه می‌توانند رنگ‌هایی را كه از دید دیگران نامرئی است، ببینند و پس از بررسی‌ها معلوم شده چشم این افراد كه همگی زن بودند چهار نوع حسگر مخروطی دارد. این حسگر مخروطی چهارم می‌تواند صدها میلیون رنگ متفاوت را تشخیص دهد.
رنگ‌هایی كه نه نامی برایشان انتخاب شده است و نه به صورت رنگ‌های در دسترس تولید شده‌اند. ازآنجا كه دیدن این رنگ‌ها تجربه‌ای شخصی است این افراد گاهی خودشان نمی‌دانند رنگ‌هایی را می‌بینند كه دیگران نمی‌بینند.
اگر به دلیلی بینایی‌مان را ازدست بدهیم، بدن خود را با شرایط جدید وفق داده و تشعشعات رنگی را از طریق پوست دریافت می‌كند و می‌تواند رنگ را تشخیص دهد.
به این توانایی دید پوستی (dermo-optic) می‌گویند. در این حالت گیرنده‌های پوستی رنگ را تشخیص می‌دهند و برای این‌كه بدن فرد تازه نابینا شده بتواند به چنین تطبیقی دست یابد، مدتی طول می‌كشد. افرادی كه از بدو تولد نابینا بوده‌اند می‌توانند بین رنگ‌های متفاوت تمایزی قائل شوند.
sciencedaily