مشاهده نسخه کامل
: satttanism
30-10-2009, 14:21
روز گذشته اينترنت 40 ساله شد.
به گزارش ايسنا، بزرگ‌ترين ابداع بشر بعد از چاپ کتاب، هنگام اولين آزمايش با اختلالي در کامپيوتر فرستنده مواجه شد، با اين همه سنگ بناي ارتباط جهاني کامپيوترها با اينترنت از همين لحظه گذاشته شد و دنيا را تغيير داد. دوران اينترنت از ساعت 9 شب روز 29 اکتبر 1969 شروع شد. روزي که در دانشگاه کاليفرنيا برنامه‌نويسي با نام چارلز کلاين تحت نظارت پروفسور لئونارد کلاينراک حرف "L" را روي صفحه کليد کامپيوتري بسيار بزرگ فشار داد. او همزمان با فرانک هارت حرف مي‌زد که 500 کيلومتر دورتر در مرکز تحقيقات دانشگاه استنفورد پشت يک کامپيوتر بزرگ نشسته بود و بي‌صبرانه به مانيتور خود نگاه مي‌کرد.
بنا بر اين بود که کلاين کلمه "LOG " را تايپ کند و هارت در جواب "IN" را بنويسد اما در کار کامپيوتر کلاين بعد از نوشتن حرف دوم اختلالي بوجود آمد و به اين ترتيب اولين پيام کامپيوتري فرستاده دو حرف "LO" شد.
پروفسور کلاينراک دراين خصوص مي‌گويد که آن پيام‌هاي کوتاه در مقايسه با حجم پيام‌ها و اطلاعاتي که امروزه با اينترنت جابجا مي‌شوند، بسيار ناچيز بودند. در آن روز هيچ خبرنگار و عکاسي و هيچ محقق ديگري در هنگام ارسال اولين پيام‌هاي اينترنتي حضور نداشت و اين برقراري موفق ارتباط اينترنتي فقط در دفاتر ثبت شد زيرا کسي فکر نمي‌کرد که با اين کار بعدها چه پيشرفت بزرگي به دست خواهد آمد.
آن زمان اينترنت هنوز آرپانت نام داشت و براي اين به وجود آمده بود که دانشگاها و مراکز تحقيقاتي را در آمريکا به هم ارتباط دهد. هدف هم اين بود که هيچ کامپيوتري نقش کامپيوتر مرکزي را بازي نکند. يعني‌اگر در نقطه‌اي خط ارتباطي‌از کار بيافتد، ارتباط از طريق كامپيوتر ديگري ادامه پيدا کند و با اين کار همه به راحتي به اطلاعات دسترسي پيدا کنند.
البته شعار "همگان بايد به اطلاعات دسترسي داشته باشند" در عمل حتي امروز هم کار ساده‌اي نيست زيرا وجود زبان‌هاي مختلف در دنيا خود مشکلي بزرگ در برقراري ارتباطات جهاني با اينترنت است. استفاده از تکنيک و فن‌آوري براي وصل شدن به اينترنت هم همچنان بستگي به ميزان سرمايه‌گذاري هر کشور در تهيه جديدترين امکانات را دارد.
گزارش‌ها نشان مي‌دهند كه در 37 کشور دنيا دسترسي به تمام بخش‌هاي شبکه‌ي جهاني امکان پذير نيست زيرا دولت‌ها آنها را سانسور مي‌کنند و حتي هنوز هم در بسياري از بخش‌هاي دنيا مانند روستا‌هاي آفريقايي سيستم برق وجود ندارد.
با اين همه در کشورهاي پيشرفته نيز همگان از امکانات فراوان اينترنت استفاده نمي‌کنند.
به گزارش ايسنا، بزرگ‌ترين ابداع بشر بعد از چاپ کتاب، هنگام اولين آزمايش با اختلالي در کامپيوتر فرستنده مواجه شد، با اين همه سنگ بناي ارتباط جهاني کامپيوترها با اينترنت از همين لحظه گذاشته شد و دنيا را تغيير داد. دوران اينترنت از ساعت 9 شب روز 29 اکتبر 1969 شروع شد. روزي که در دانشگاه کاليفرنيا برنامه‌نويسي با نام چارلز کلاين تحت نظارت پروفسور لئونارد کلاينراک حرف "L" را روي صفحه کليد کامپيوتري بسيار بزرگ فشار داد. او همزمان با فرانک هارت حرف مي‌زد که 500 کيلومتر دورتر در مرکز تحقيقات دانشگاه استنفورد پشت يک کامپيوتر بزرگ نشسته بود و بي‌صبرانه به مانيتور خود نگاه مي‌کرد.
بنا بر اين بود که کلاين کلمه "LOG " را تايپ کند و هارت در جواب "IN" را بنويسد اما در کار کامپيوتر کلاين بعد از نوشتن حرف دوم اختلالي بوجود آمد و به اين ترتيب اولين پيام کامپيوتري فرستاده دو حرف "LO" شد.
پروفسور کلاينراک دراين خصوص مي‌گويد که آن پيام‌هاي کوتاه در مقايسه با حجم پيام‌ها و اطلاعاتي که امروزه با اينترنت جابجا مي‌شوند، بسيار ناچيز بودند. در آن روز هيچ خبرنگار و عکاسي و هيچ محقق ديگري در هنگام ارسال اولين پيام‌هاي اينترنتي حضور نداشت و اين برقراري موفق ارتباط اينترنتي فقط در دفاتر ثبت شد زيرا کسي فکر نمي‌کرد که با اين کار بعدها چه پيشرفت بزرگي به دست خواهد آمد.
آن زمان اينترنت هنوز آرپانت نام داشت و براي اين به وجود آمده بود که دانشگاها و مراکز تحقيقاتي را در آمريکا به هم ارتباط دهد. هدف هم اين بود که هيچ کامپيوتري نقش کامپيوتر مرکزي را بازي نکند. يعني‌اگر در نقطه‌اي خط ارتباطي‌از کار بيافتد، ارتباط از طريق كامپيوتر ديگري ادامه پيدا کند و با اين کار همه به راحتي به اطلاعات دسترسي پيدا کنند.
البته شعار "همگان بايد به اطلاعات دسترسي داشته باشند" در عمل حتي امروز هم کار ساده‌اي نيست زيرا وجود زبان‌هاي مختلف در دنيا خود مشکلي بزرگ در برقراري ارتباطات جهاني با اينترنت است. استفاده از تکنيک و فن‌آوري براي وصل شدن به اينترنت هم همچنان بستگي به ميزان سرمايه‌گذاري هر کشور در تهيه جديدترين امکانات را دارد.
گزارش‌ها نشان مي‌دهند كه در 37 کشور دنيا دسترسي به تمام بخش‌هاي شبکه‌ي جهاني امکان پذير نيست زيرا دولت‌ها آنها را سانسور مي‌کنند و حتي هنوز هم در بسياري از بخش‌هاي دنيا مانند روستا‌هاي آفريقايي سيستم برق وجود ندارد.
با اين همه در کشورهاي پيشرفته نيز همگان از امکانات فراوان اينترنت استفاده نمي‌کنند.