مشاهده نسخه کامل
: mobin
09-07-2009, 19:57
با استفاده از فناوری نانو می‌توان متن‌هایی را نوشت که بعد از خوانده شدن، خود به خود پاک شوند.
این نوشته تا ثانیه‌هایی دیگر پاک میشود؛ دست‌کم اگر آن را روی نواری بنویسید که از خاصیت تغییر رنگ ریزذرات استفاده کند!
گروهی در دانشگاه نورث‌وست در ایلی‌نوی، ریزذرات طلا را با لایه‌ای از مولکول‌های مویین که مرکاپتوآندکانوکسی‌آزوبنز ن یا ام.یو.ای نامیده می‌شوند، پوشاند. این رشته‌ها بعد از این‌که در معرض نور فرابنفش قرار گرفتند، سبب می‌شوند که ریزذرات به هم بچسبند و تغییر رنگ بدهند.
بارتوز گریزبوفسکی، سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گوید: «رنگ ریزذرات بستگی به این دارد که چقدر نزدیک به هم باشند. برای مثال، ریزذرات طلا وقتی از هم دور باشند، قرمز رنگند، ولی وقتی متراکم می‌شوند، ابتدا بنفش، سپس آبی و در انتها وقتی‌که کاملا به هم چسبیدند، بی‌رنگ می‌شوند».
گروه برای این‌که بتواند از این خاصیت تغییر رنگ استفاده بهینه‌ای ببرد، ریزذرات را در یک ژلاتین پخش کرد، سپس آن‌را بین صفحات پلاستیک محبوس کرد تا یک نوار باریک قرمز تولید شود.
هنگامی‌که گرابوفسکی و همکارانش نور فرابنفش را به نوار تاباندند، چه از طریق یک ماسک نقش‌دار و چه از طریق یک قلم فرابنفش، دریافتند که می‌توانند روی آن تصاویری دلخواه ایجاد کنند و حتی کلماتی را با استفاده از قلم روی آن بنویسند.
ولی این تغییر رنگ دائمی نیست. در غیاب نور فرابنفش، ام.یو.ای به تدریج به رنگ اصلی خود برمی‌گردد و به ریزذرات اجازه می‌دهد که متفرق شوند و تصویر به وجود آمده محو شود.
این نوشته تا ثانیه‌هایی دیگر پاک میشود؛ دست‌کم اگر آن را روی نواری بنویسید که از خاصیت تغییر رنگ ریزذرات استفاده کند!
گروهی در دانشگاه نورث‌وست در ایلی‌نوی، ریزذرات طلا را با لایه‌ای از مولکول‌های مویین که مرکاپتوآندکانوکسی‌آزوبنز ن یا ام.یو.ای نامیده می‌شوند، پوشاند. این رشته‌ها بعد از این‌که در معرض نور فرابنفش قرار گرفتند، سبب می‌شوند که ریزذرات به هم بچسبند و تغییر رنگ بدهند.
بارتوز گریزبوفسکی، سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گوید: «رنگ ریزذرات بستگی به این دارد که چقدر نزدیک به هم باشند. برای مثال، ریزذرات طلا وقتی از هم دور باشند، قرمز رنگند، ولی وقتی متراکم می‌شوند، ابتدا بنفش، سپس آبی و در انتها وقتی‌که کاملا به هم چسبیدند، بی‌رنگ می‌شوند».
گروه برای این‌که بتواند از این خاصیت تغییر رنگ استفاده بهینه‌ای ببرد، ریزذرات را در یک ژلاتین پخش کرد، سپس آن‌را بین صفحات پلاستیک محبوس کرد تا یک نوار باریک قرمز تولید شود.
هنگامی‌که گرابوفسکی و همکارانش نور فرابنفش را به نوار تاباندند، چه از طریق یک ماسک نقش‌دار و چه از طریق یک قلم فرابنفش، دریافتند که می‌توانند روی آن تصاویری دلخواه ایجاد کنند و حتی کلماتی را با استفاده از قلم روی آن بنویسند.
ولی این تغییر رنگ دائمی نیست. در غیاب نور فرابنفش، ام.یو.ای به تدریج به رنگ اصلی خود برمی‌گردد و به ریزذرات اجازه می‌دهد که متفرق شوند و تصویر به وجود آمده محو شود.