مشاهده نسخه کامل
: امداد رساني و كمكهاي اوليه
mahe ziba
02-02-2006, 18:21
امداد رساني و كمكهاي اوليه
تاريخچه
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Henry Dunant
در 24 ژوين 1984 نام شهر كوچكي به اسم Solferino در استان Mantoue واقع در شمال ايتاليا در تاريخ براي هميشه ثبت شد. اين در زماني بود كه ارتش franco-pemontaise به سركردگي ناپليون سوم اطريشيان را شكست داد. اين جنگ خونين هزاران مجروح داشت كه معالجه نكردن انان منجر به مرگشان شد.
يك سويسي به نام Henry Dunant كه شاهد اين تراژدي بود به كمك افراد محلي در صدد كمك به مجروهان برامد. او بدون تعصب و تبعيض به ياري مجروهان هر دو سپاه شتافت. اولين داوطلبين اين كمك به مجروهين جنگي فرياد ميزدند Tutti fratelli يعني ما همگي برادريم.
Henry Dunant در بازگشت اولين خبر جنگي خود را به نام خاطره اي از سولفرينو نوشت و در ان نفرت انگيز بودن جنگ را خاطر نشان كرد.
از ان زمان به بعد هزارن فرد سرباز يا غير سرباز و زندانيان حق اين را يافتند تا براي اينكه لحظات ازمايشهاي سخت و دردها كمتر ظالمانه باشند از اين حركت برادرانه يا كمك برخوردار شوند.
ايده Henry Dunant منجر به تشكيل كميته اي 5 نفره در سويس براي بررسي امكانات اجراي عمليات كمك رساني به مجروحين جنگي شد.
يك كنفرانس بين امللي در ژنو انجام شد و 16 كشور كه يكي از انها كشور فرانسه بود در اين كنفرانس حضور يافتند. انان تصمصم گرفتند كه در هر كشور كميته هاي كمك رساني تشكيل دهند و يك نشان و علامت نيز براي اين كميته ها انتخاب كردند : صليبي سرخ بر زمينه اي سفيد.
اين دولتها همچنين قوانيني بين المللي در مورد اسراي جنگي كه در جنگ شركت نمي كنند وضع كردند كه تحت عنوان كنوانسيون ژنو كه اولين انها در 22 اوت 1864وضع شد معروفند.
جايزه صلح نيز توسط كارخانه دار سويدي (1833-1896) Alfred Bernhard Nobel ايجاد شد و در قوانين ان قيد شده بود كه اين جايزه ميبايست هر سال به افرادي كه در برادري بين ملت ها سهم بسزايي داشته و تلاش كرده اند اهدا شود.
تنها جايزه صلح نوبل در زمان جنگ جهاني اول در سال 1917 به كميته بين المللي صليب سرخ اهدا شد و همچنين در سال 1944 اين كميته به خاطر تلاش بي وقفه در طول جنگ جهاني دوم باري ديگر جايزه صلح نوبل را دريافت كرد.
در سال 1963 يا صدمين سال تاسيس صليب سرخ جايزه صلح نوبل به كميته بين المللي صليب سرخ و مجمع متحد صليب سرخ و هلال احمر كه امروزه فدراسيون بين المللي مجتمع صليب سرخ و هلال احمر ميباشد تعلق گرفت.
mahe ziba
03-02-2006, 02:10
انچه كه صليب سرخ به هنگام بروز حادثه توصيه ميكند :
بخش اول
1- به هنگام بروز حادثه
پيشگيري از بروز حادثه اي جديد در محل از كارهاي مهم ميباشد.
به هنگام بروز حادثه در خيابان يا جاده محل حادثه را همانند تصوير زير با گذاشتن باليز محدود كنيد.
اگر حادثه برق گرفتگي ميباشد بلافاصله برق را قطع كنيد.
حادثه را به پليس و يا اتش نشاني و پزشك اطلاع دهيد. هميشه شماره تلفن ارگانيزمهاي اينچنين و سرويس اورژانس بيمارستانها و يا امبولانس را در نزديكي تلفن و يا در كيف خود داشته باشيد.
به انان ادرس دقيق محل وقوع حادثه و تعداد نفرات و وضعيت انان و كمكهاي اوليه اي را كه انجام داده ايد را اطلاع داده و فراموش نكنيد كه شماره تلفن خود را نيز بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2 - امداد و كمكهاي اوليه :
در صورت بروز خونريزي فرد را به حالت خوابيده نگاهداشته و با قدرت هر چه تمامتر با كف دست به روي محل خونريزي تا رسيدن كمك فشار دهيد. فراموش نكنيد كه براي اينكار از دستكش پلاستيكي يا كيسه پلاستيكي در صورت نداشتن دستكش و يانظاير ان استفاده كنيد . اين براي پيشگري از سرايت احتمالي بعضي بيماريها توسط خون مبتلا به ان بيماري ميباشد. دراز كردن فرد براي جلوگيري از بيهوشي و اغما به دليل از دست دادن زياد خون ميباشد.
سه چيز را هميشه به خاطر داشته باشيد :
-هرگز مصدوم را ايستاده نگاه نداريد
-هرگز سعي نكنيد تا جسمي خارجي را كه در داخل جراحت ميباشد خارج كنيد
-هرگز ولو مصدوم از شما تقاضا كرد به او اب و غذا ندهيد
mahe ziba
03-02-2006, 21:36
بخش دوم
نارسايي و ناراحتي قلبي
چگونه متوجه ناراحتي قلبي بشويم؟
فردي كه دچار ناراحتي قلبي ميشود شكايت از دردهاي شديدي در قفسه سينه خواهد كرد كه همانند منگنه اي او را ميفشرد. مضطرب است. همچنين ممكن است دردي در بازو يا در پشت قفسه سينه يا فك يا شكم داشته باشد.
چه بايد كرد؟
بايد به او پيشنهاد داد كه دراز بكشد مگر اينكه خود او حالت ديگري را ترجيح بدهد.
سپس بايد از او پرسيد كه از چه زماني دردش اغاز شده است و ايا اولين بار است كه چنين دردي را دارد يا خير. در صورتيكه قبلا هم دچار اين درد گشته ايا دارويي استفاده ميكرده است؟ ايا تحت مداوا و زير نظر پزشك ميباشد؟ ايا تا به حال در بيمارستان بستري شده است؟ جواب اين سوالها ميتواند براي توضيح دقيق به پزشك اورژانس و كمك بهتر و سريعتر موثر باشد.
تا رسيدن پزشك يا انتقال بيمار به بيمارستان در صورتيكه براي اينگونه دردها دارويي ميخورده است ان دارو را به اندازه اي كه توسط پزشك تجويز شده به اوبدهيد ولي بهيچوجه سعي نكنيد كه سرخودي خود دارويي براي رفع دردها به او بدهيد. تا رسيدن پزشك و يا امبولانس در كنار او بمانيد.
از كار ايستادن قلب :
شخصي كه دچار سكته قلبي شده در حالت بيخودي فرو ميرود و عكس العملي نشان نميدهد و هرگاه از او سوال كنيد جواب نداده و نفس هم نمي كشد.
از كار ايستادن قلب در بزرگسالان اغلب بعد از توقف تنفس و يا انفاركتوس پيش ميايد.
چه بايد كرد؟
فرد در حالت بيخودي بوده و عكس العملي نشان نميدهد.
ارام و با احتياط سر او را نظير شكل زير به عقب كشيده و چانه اش را به طرف بالا بگيريد تا مانع از افتادن زبان به عقب و گلو شده و تنفس را مشكل كند. داخل دهان او را نگاه كنيد تا اگر چيزي نظير پروتز يا دندان مصنوعي دارد ان را در اوريد.
از تنفس نكردن مطمين شويد. دقت كنيد و اگر شكم و سينه ان شخص بالا و پايين نميشود و هيچگونه صداي نفسي و دمي مشاهده نميگردد يعني عمل تنفس متوقف گشته است. اگر شخص ديگري حضور دارد از او بخواهيد كه بلافاصله براي خبر كردن پزشك و امبولانس اقدام كند و در غير اينصورت خود اينكار را بكنيد.
تا قبل از رسيدن انان اقدام به دادن تنفس مصنوعي كنيد. با هر دمي كه در دهان او ميدميد قفسه سينه اش بالا خواهد امد.
اگر با تنفس مصنوعي عكس العملي مشاهده نكرديد تنفس دادن و ماساژ قلب را تواما انجام دهيد.
براي اينكار 15 بار برقسمت تحتاني قفسه سينه در زير محل تلاقي دنده ها و هر دقيقه 100 بار فشار دهيد.
بعد از هر 15 بار فشار بر قفسه سينه دوبار عميقا در دهانش بدميد و بلافاصله دوباره 15 بار برقسمت تحتاني قفسه سينه همانند قبل فشار دهيد. مرتبا دقيقه اي يكبار دقت كنيد تا بينيد كه ايا فرد عكس العملي نشان ميدهد يا خير و اگر باز هم تنفس نميكرد اين روش را ادامه دهيد.
روش تنفس دهان به دهان :
با يك دست چانه را به طرف بالا كشيده و با انگشت شصت دهان را باز كنيد. دست ديگر را روي پيشاني قرار داده و سر را بعقب كشيده و با انگشتان منافذ بيني را همانند گيره اي براي مانع شدن خروج هوا محكم ببنديد. دهانتان را بر روي دهان شخص قرار داده و هوا را به تدريج در دهان او تا بالا امدن قفسه سينه بدميد. سپس دهانتان را از روي دهان او برداشته صاف بنشينيدو نفس بكشيد و منتظر شويد تا قفسه سينه فرد دوباره خالي از هوا شود و فرو رود. اين عمل را تا رسيدن به نتيجه ادامه دهيد.(عكسهاي تنفس دهان به دهان را بالاتر مشاهده ميكنيد).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در زماني كه فرد شروع به نفس كشيدن كرد او را به پهلو قرار دهيد. زانو زده و پاهاي او را در كنار هم قرار دهيد. بازوي او را كه به شما نزديكتر است در زاويه راست بدنش قرار داده و ارنجش را در حاليكه كف دستش رو به بالاست خم كنيد.
پشت دست ديگرش را بفل گوش او كه در سمت شما ميباشد قرار دهيد. اينكار براي ثابت نگاه داشتن سر و مانع شدن از خطر صدمه ديدن مهره هاي پس گردن ميباشد.
با دست ديگر خود پاي ديگر او را گرفته زانويش را خم كرده و بلند كنيد و به ارامي در حالي كه زانويش را به سمت خود ميكشد و در حاليكه دست او را همچنان كه در كنار گوشش قرار داده ايد و بدون اينكه سرش حركت كند بدن او را چرخانده و او را به پهلو قرار دهيد.
زانوي خم شده را طوري قرار دهيد كه زاويه اي مستقيم با باسن داشته باشد و طوري بر زمين تكيه كند كه ثابت بوده و مانع حركت وي شود و دهانش را باز بگذاريد. (تصويرهاي زير )
توجه داشته باشيد كه هرگز زماني كه شروع به نفس كشيدن كرد و تا زماني كه هنوز بخود نيامده است هرگز او را به پشت نبايد نگاه داريد بلكه همانطور كه بالاتر توضيح داده شد بايد او رد به پهلو قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
روش ماساژ دادن قلب :
براي ماساژ دادن قلب حتما بايد فرد را روي محلي صاف و سخت نظير چوب يا زمين قرار داد و نه روي تختخواب.
دركنار فرد و نزديك قفسه سينه او زانو زده و تكمه هاي لباس او را باز كنيد بطوري كه قفسه سينه كاملا لخت باشد.
قسمت پايين يك كف دست خود را بدون اينكه فشاري وارد كنيد در نيمه پاييني قفسه سينه قرار داده و دست ديگر خود را در قسمت بالاي قفسه سينه و به طوري كه انگشتان روي قفسه سينه گذاشته نشوند. سپس بدون اينكه دستهايتان را از روي قفسه برداريد در هر دقيقه و منظما 100 بار بر روي قفسه سينه فشار وارد كنيد. بعد از هر 15 بار كه اين عمل را انجام داديد دو بار تنفس دهان به دهان به گونه اي كه بالاتر گفته شد بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بيهوشي و اغما
فردي كه در حالت بيخودي و بيهوشي و يا اغماست نه قادر است كه به سوالاتي ساده نظير صداي مرا ميشنويد؟ چه اتفاقي افتاده؟ جواب دهد ونه به انچه كه به او گفته ميشد نظير چشمهايتان را
باز نيد و ياذدست مرا بفشاريد عمل كند.
چه بايد كرد؟
همانگونه كه در بالاتر براي فردي كه دچار نارحتي قلبي توضيح داده شده بايد عما شود و اورا به همان صورت به پهلو و دهان باز دراز كرده و براي اينكه راحتتر تنفس كند دكمه هاي پيراهن او را در قسمت قفسه سينه باز كنيد.
mahe ziba
05-02-2006, 03:16
بخش سوم
سوختگي
چه بايدكرد؟
به مدت 5 دقيقه محل سوختگي را بدون مالش ان در زير اب سرد قرار دهيد.
اگر قسمت سوخته شده در زير لباس قرار گرفته لباس را از تن شخص در اوريد مگر اينكه لباس بر اثر سوختگي به بدن چسبيده باشد.
اگر وسعت سوختگي زياد است و يا طاول هايي بيش از وسعت كف دست فرد وجود دارند سوختگي مهم به حساب ميايد و ميبايست شخص را از سمتي كه سوخته نشده دراز كرد. اما اگر مشكل تنفسي دارد او را به حالت نيمه نشسته قرار داده و بلافاصله اتش نشاني و امبولانس و پزشك را مطلع كنيد و تا رسيدن انان مراقب فردي كه دچار سوختگي شده باشيد.
اگر سوختگي از اهميت زيادي بر خوردار نيست ميتوان محل سوختگي را براي التيام درد بيشتر از 5 دقيقه در زير اب سرد قرار داد. اما مراقب باشيد و اگر محل سوختگي گرم بود و يا ورم كرد و يا پس از گذشت 24 ساعت همچنان درد داشت ميبايست به پزشك مراجعه كرد.
چرا محل سوختگي را در زير اب سرد ميگيريم؟
- اين عمل باعث خنك شدن محل سوختگي ميشود
- درد سوختگي را التيام ميدهد
- در صورتيكه سوختگي با موادشيميايي باشد مانع وسعت و عميق شدن سوختگي ميگردد
- در صورتيكه سوختگي مهم باشد حداكثر ميبايست كه محل سوختگي را 5 دقيقه در زير اب سرد قرار داد چون بيشر از 5 دقيقه منجر به سرد شدن بدن فرد خواهد شد.
mahe ziba
05-02-2006, 03:16
بخش چهارم
خوردن مواد شيميايي
فرد را دراز كرده و بدون اتلاف وقت و سريعا گروه امداد را خبر كنيد.
- به هيچوجه هيچگونه نوشيدني به شخص ندهيد چون خطر استفراغ شخص و بالا اوردن ماده شيميايي وجو دارد
- به هيچوجه شخص را مجبور به استفراغ نكنيد چون عبور مجدد ماده شيميايي از مجراهاي گوارشي زخمهاي ايجاد شده را بيشتر و عميقتر خواهد كرد.
mahe ziba
05-02-2006, 09:41
بخش پنجم
جراحت
چگونه جراحتي مهم را تشخيص دهيم؟
اگر وسعت جراحت زياد و جراحت الوده ميباشد و يا جسمي خارجي در داخل جراحت است و يا جراحت روي شكم و يا سينه و يا چشم ميباشد بايد به ان اهميت داده شده و جدي گرفته شود.
چه بايد كرد؟
بطور عموم بهتر است كه شخص را دراز كنيد و مانع تقلا و تلاش او شده و بگذاريد استراحت كند.
گروه امداد را خبر كرده و تا رسيدن انان مراقب فرد باشيد.
موارد استثنايي :
- اگر جراحت در قسمت قفسه سينه ميباشد شخص را به حالت نيمه نشسته نگاه داريد تا مشكلي براي تنفس نداشته باشد.
- اگر جراحت در ناحيه شكم ميباشد فرد را دراز كرده و زانوهايش را براي تخفيف دادن درد و كمك به راحتتر تنفس كردن خم كنيد.
- اگر جراحت در چشم ميباشد فرد را به پشت خوابانده و سر او را به عقب خم كرده و چشمش را ببنديد.
كارهايي كه هرگز نبايد كرد :
- ايستاده نگاه داشتن شخص
- ضد عفوني كردن جراحت
- بيرون كشيدن جسمي خارجي از جراحت
- غذا و يا نوشيدني دادن به فرد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mahe ziba
05-02-2006, 09:47
بخش ششم
خفگي
گاهي به هنگام عمل بلع لقمه در گلو و يا مجراي تنفسي گير كرده و توليد خفگي ميكند و شخص نه قادر است نفس بكشد و نه صحبت و نه سرفه كند.
چه بايد كرد؟
- سريع پنج ضربه با كف دست به پشت شخص بزنيد :
پشت سر شخص كه نشسته است يا ايستاده بايستيد او را به طرف جلو خم كرده و در حالي كه يك دست خود را روي قفسه سينه او قرار داده ايد با دست ديگر خود پنج ضربه محكم به قسمت فوقاني پشت او مطابق شكل بزنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در صورتيكه روش بالا موفقيت اميز نبود عمل Heimlich را انجام دهيد :
- مطابق شكل در حالي كه پشت سر او قرار گرفته ايد بازوهايتان را از زير بازوهاي او رد كنيد
- يك دست خود را مشت كرده و بالاي ناف او قرار دهيد
- دست ديكر خود را بر روي مشت خود قرار دهيد
- مشت خود راخيلي محكم به سمت خود و به طرف بالا فشار دهيد
اين عمل را پنج بار تكرار كنيد.
عمل Heimlich باعث ميشود تا فشار وارده بر بالاي ناف فشار به شش ها وارد كرده و لقمه يا جسمي كه در مجراي تنفسي گير كرده به خارج پرتاب شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گرفتن مجراي تنفسي در نزد كودكان بيشتر از يكسال :
به همان ترتيبي كه در مورد بزرگسالان گفته شد ولي با احتياط بيشتر عمل كنيد و قدرت ضربه اي كه وارد ميكنيد ميبايد مناسب با وزن و سن كودك باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گرفتن مجراي تنفسي در نزد نوزادان :
- نوزاد را به روي شكم و در حاليكه سرش كمي سرازير است روي ساعد خود قرار داده و با دست خود 5 ضربه به
قسمت فوقاني پشت او بزنيد
- در همان حالتي كه هنوز رو به شكم ميباشد با انگشتان جسم را از دهان او بيرون بكشيد و احتياط كنيد تا انگشتانتان
را در حلقش فرو نكنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در صورتيكه با اين عمل موفق به خارج كردن جسم نشديد :
- نوزاد را به پشت روي پاها و ساعد خود قرار داده و سر او را به پايين خم كنيد
- با دو انگشت در وسط سينه و در زير محل تلاقي دنده ها فشار دهيد و توجه داشته باشيد كه روي محل تلاقي
دنده ها فشار ندهيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mahe ziba
06-02-2006, 01:07
بخش هفتم
كمكهاي اوليه به غريق بزرگسال :
در صورتيكه غريق نفس نميكشد بلافاصله گروه امداد را خبر كنيد.
تا رسيدن كمك غريق را روي زمين دراز كنيد و همانطور كه بالاتر براي كمك به فردي كه دچار ناراحتي قلبي شده عمل كنيد يعني :
تنفس دهان به دهان :
با يك دست چانه را به طرف بالا كشيده و با انگشت شصت دهان را باز كنيد. دست ديگر را روي پيشاني قرار داده و سر را بعقب كشيده و با انگشتان منافذ بيني را همانند گيره اي براي مانع شدن خروج هوا محكم ببنديد. دهانتان را بر روي دهان شخص قرار داده و هوا را به تدريج در دهان او تا بالا امدن قفسه سينه بدميد. سپس دهانتان را از روي دهان او برداشته صاف بنشينيدو نفس بكشيد و منتظر شويد تا قفسه سينه فرد دوباره خالي از هوا شود و فرو رود. اين عمل را تا رسيدن به نتيجه ادامه دهيد.(عكسهاي تنفس دهان به دهان را بالاتر مشاهده ميكنيد).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در زماني كه فرد شروع به نفس كشيدن كرد او را به پهلو قرار دهيد. زانو زده و پاهاي او را در كنار هم قرار دهيد. بازوي او را كه به شما نزديكتر است در زاويه راست بدنش قرار داده و ارنجش را در حاليكه كف دستش رو به بالاست خم كنيد.
پشت دست ديگرش را بفل گوش او كه در سمت شما ميباشد قرار دهيد. اينكار براي ثابت نگاه داشتن سر و مانع شدن از خطر صدمه ديدن مهره هاي پس گردن ميباشد.
با دست ديگر خود پاي ديگر او را گرفته زانويش را خم كرده و بلند كنيد و به ارامي در حالي كه زانويش را به سمت خود ميكشد و در حاليكه دست او را همچنان كه در كنار گوشش قرار داده ايد و بدون اينكه سرش حركت كند بدن او را چرخانده و او را به پهلو قرار دهيد.
زانوي خم شده را طوري قرار دهيد كه زاويه اي مستقيم با باسن داشته باشد و طوري بر زمين تكيه كند كه ثابت بوده و مانع حركت وي شود و دهانش را باز بگذاريد. (تصويرهاي زير )
توجه داشته باشيد كه هرگز زماني كه شروع به نفس كشيدن كرد و تا زماني كه هنوز بخود نيامده است هرگز او را به پشت نبايد نگاه داريد بلكه همانطور كه بالاتر توضيح داده شد بايد او رد به پهلو قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در صورتيكه غريق نفس ميكشيد :
ماساژ دادن قلب :
براي ماساژ دادن قلب حتما بايد فرد را روي محلي صاف و سخت نظير چوب يا زمين قرار داد و نه روي تختخواب.
دركنار فرد و نزديك قفسه سينه او زانو زده و تكمه هاي لباس او را باز كنيد بطوري كه قفسه سينه كاملا لخت باشد.
قسمت پايين يك كف دست خود را بدون اينكه فشاري وارد كنيد در نيمه پاييني قفسه سينه قرار داده و دست ديگر خود را در قسمت بالاي قفسه سينه و به طوري كه انگشتان روي قفسه سينه گذاشته نشوند. سپس بدون اينكه دستهايتان را از روي قفسه برداريد در هر دقيقه و منظما 100 بار بر روي قفسه سينه فشار وارد كنيد. بعد از هر 15 بار كه اين عمل را انجام داديد دو بار تنفس دهان به دهان به گونه اي كه بالاتر گفته شد بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كمكهاي اوليه به غريق نوزاد :
1 - در صورتيكه نوزاد نفس نميكشد به او تنفس دهان به دهان و بيني بدهيد.
دهانتان را طوري بر روي صورت نوزاد قرار دهيد كه هم در دهان و هم در بيني او همزمان بدميد. عمل نفس دميدن
در دهان و بيني نوزاد بايد سريعتر از دميدن نفس در دهان بزگسالان بوده ولي ملايمتر باشد.
اگر بعد از دو دميدن در دهان و بيني او نوزاد هنوز تنفس نميكرد و يا به سرفه نيفتاد بلافاصله اقدام به ماساژ قلبي
بكنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2 - براي ماساژ دادن قلب نوزاد فقط بايد دو انگشت به كار برد. در روي خطي فرضي كه از زير دو سر سينه هايش
ميگذرد با دو انگشت فشار دهيد.
سرعت اين فشارها بايد 100 فشار در هر دقيقه باشد. بعد از هر پنج بار فشار در قسمت تحتاني قفسه سينه و زير
محل تلاقي دنده ها يكبار با دهان و همزمان در بيني و دهان او بدميد.
اين عمل را تا رسيدن گروه امداد ادامه دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ترجمه َFutura-Sciences - كمكهاي اوليه (صليب سرخ)
سلام
ممنون از مطالب خوبتون
ـــــــــــــــــــــــــ ــــ
تنفس مصنوعي
باز كردن راه هواييAir way
اولين قدم باز كردن راه هوايي فرد است .در فرد بيهوش تمامي ماهيچه ها شل شده اند.عضلات زبان و گردن هم از اين قاعده مستثني نيستند و احتمال دارد كه زبان به طرف حلق بر گردد و راه هوايي را مسدود كند .
كف دست را روي پيشاني مصدوم گذاشته و سر او را به طرف عقب بر گردانيد . همزمان با اين كار دست ديگر را زير چانه او قرار داده و به سمت بالا فشار دهيدبه طوريكه دندانهاي فك بالا و پايين در مقابل هم قرار گيرند . در صورت انجام صحيح اين مراحل شما موفق به باز كردن را ه هوايي مصدوم خواهيد شد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مراقب باشيد كه دهان فرد را بيش از حد باز نشود چون در اين صورت ممكن است زبان به عقب برگردد و راه هواي را مسدود كند .
دادن تنفس مصنوعيBreathing
پس از بازكردن راه هوايي بايد از وضعيت تنفس مصدوم أگاه باشيد.ابتدا قفسه سينه فرد را برهنه كنيد.
اگر صورت مصدوم كبود و رنگ پريده باشد .
نه جريان هوا از بيني و دهان فرد حس شو د و نه صدايي كه نشانگر جريان هوا باشد به گوش برسد.
قفسه سينه حركت نداشته باشد.
تنفس وي قطع شده است و بايد تنفس مصنوعي را آغاز كنيد حتي اگر نتوانستيد تشخيص دهيد كه فرد مذكورتنفس دارد يا نه نفس مصنوعي را آغاز كنيد چون اگر فرد تنفس داشته باشد شما در هنگام تنفس مصنوعي متوجه مي شويد.
* تكنيك دادن تنفس مصنوعي *
سررابه عقب متمايل كنيد به صورتيكه دهان كمي بازتر باشد (نحوه باز كردن راه هوايي در مبحث قبل آمده است.)با انگشتان دستي كه روي پيشاني مصدوم است سوراخهاي بيني فرد را ببنديد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دهان خود را روي دهان مصدوم بگذاريد بطوريكه , لبهاي شما كاملا اطراف دهان اورا بگيرد.با يك بازدم عميق هوارا وارد دهان فرد مصدوم كنيد.همزمان از گوشه چشم خودبه قفسه سينه فردنگاه كنيد وببينيد آيا هنگامي كه درون مجاري هوايي اومي دميد قفسه سينه بالا مي رود يا نه ؟
وقتي قفسه سينه فرد بالا مي آيد تنفس را قطع كنيد ودهان خود را از دهان فرد دا كرده و بيني اورا آزاد بگذاريد و خودتان برا ي تنفس بعدي نفس بگيريد.
هنگام تنفس موثر سينه وشكم مصدوم بالاو پايين مي آيد , احياگر حس مي كند كه بادكنكي را پر ميكند و پس از دميدن حجم معيني , مقابل ورود هواي اضافه تر مقاومت احساس ميكند .به تدريج رنگ پوست فرد از زردي و كبودي به صورتي تغيير مي يابد.
ماساژ قلبيCirculation
پس ازدادن يك يا دو تنفس مصنوعي در صورتيكه فرد تنفس خود را بازنيابد بايد نبض فرد را كنترل كرد.
طريقه كنترل كردن نبض :
پس از آنكه تنفس مصنوعي تمام شد كف دست را از روي پيشاني فرد بر نداريد و دو انگشت دست ديگر را در وسط گردن بالاي ناي و حنجره روي برآمدگي جلوي گردن ( سيب آدم ) بگذاريد .
انگشتان خود را به آرامي به سمت پايين و كنار آن قسمت بلغزانيد و سپس كمي فشار دهيد . به مدت 5-10 ثانيه اين كار را ادامه دهيد تامطمئن شويد كه نبض را حس ميكنيد يا نه؟
كنترل كردن نبض احتياج به مهارت و دقت خاصي دارد شما نيز ميتوانيد با تمرين كردن و شركت در كارگاههاي عملي احيا تنفسي اين مهارت را كسب نماييد .
اگر فرد نبض داشت به تنفس مصنوعي با اندزه’ دوازده بار در دقيقه ادامه دهيد . بيشتر
اگر فرد نبض نداشت بايد بي درنگ ماساژ قلبي را همراه با تنفس مصنوعي آغاز كنيد.زيرا فرد دچار ايست قلبي شده و احتمال دارد صدمات جبران ناپذيري به مغز وي برسد.
براي دادن يك ماساژ قلبي موثر علاوه بر اينكه بايد ماساژ را با تكنيك صحيح انجام داد لازم است كه وي را در وضعيت مناسبي بخوابانيد.
بيمار را به پشت خوابانده , مطمئن شويد كه وي روي يك سطح سخت قرار گرفته است . اما اگر فرد در رختخواب يا هر سطح نرم ديگري است وقت را تلف نكنيد و فقط كافيست كه اورا روي روي زمين بلغزانيد يا اينكه يك تخته با هر شي صاف و سخت را از بين پشت او و ملحفه قراردهيد .
كنار مصدوم زانو بزنيد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آخرين حددنده هاي او را با دو انگشت دستي كه بالاي فرد نزديكتر است بيابيد انگشتان خود را بسمت بالا بلغزانيد تا يك فرو رفتگي در محل اتصال دنده هاي دو طرف برسيد .
يك انگشت را در محل فرورفتگي بگذاريد و انگشت ديگر را كنار آن قرار دهيد سپس ته دست ديگر را در كنار آن دو انگشت قرار دهيد .بعد ته دست دوم را روي دست اولي بگذاريد .
موقعيت بدن خود را طوري تنظيم كنيد كه بازوها خم نشوند و شانه ها در امتداد نقطه اتكا دستها باشند . به اندازه اي بر جناغ فرد فشار وارد كنيد كه 4-5 سانتي متر پايين برود.
پس از انجام 15 عدد ماساژ پشت سر هم ( اين 15 ماساژ در مدت 11 ثانيه خواهد بود ) دو عددتنفس مصنوعي به فرد بدهيد شما براي انجام اين دو تنفس 4 ثانيه فرصت داريد .اين سيكل بايد چهار بار در دقيقه تكرار شود براي اينكه بتوانيد نسبت 15:2 را در هر دوره رعايت كنيد بهتر است با هر ماساژ شماره آن را بلند بگوييد .
بعد از يك دقيقه وضعيت مصدوم را ازريابي كنيد .
اگرضربان مداوم رگ گردن باز نگشته باشد دوباره احياي قلبي ريوي را با دو تنفس و 15 ماساژ قلبي از سر بگيريد . شما براي انجام اين دو تنفس و 15 ماساژ , 15 ثانيه فرصت داريد.
اين كار را براي مدت 3 دقيقه ديگر ادامه دهيد .
اگردراين مدت تنفس منظم فرد بازگشت نيازي به تكرار احياي قلبي ريوي نيست بلكه بايد مرتب تنفس و نبض فرد را چك كنيد .
اگرتنفس منظم فرد برنگشت تنفس مصنوعي را با سرعت 12 عدد در دقيقه شروع كنيد و همزمان نبض فرد را چك كنيد .
***************************
توجه داشته باشيد كه وقفه در انجام مراحل احياي قلبي ريوي بيشتر از 5 ثانيه نشود.
***************************
mahe ziba
07-02-2006, 05:53
مرسي از توجهتون . خيلي ممنون براي تكميل نبض.
اونچه رو كه نوشتم ترجمه كتابچه كلاسهاي كمكهاي اوليه صليب سرخ هست كه در َFutura-Sciences هم چاپ شده بود.
البته ماخذ رو هم نوشتم.
Boye_Gan2m
01-12-2006, 22:46
امداد سوختگىها
سوختگى در اثر آتش، تابش آفتاب، مواد شيميايى، مايعات داغ، وسايل داغ، بخار آب، برق و ساير مواد مى تواند ايجاد شود. سوختگى مى تواند سطحى باشد و با امكانات اوليه پزشكى درمان شود و يا به قدرى شديد باشد كه زندگى را به خطر بيندازد و نياز به كمك هاى اورژانس داشته باشد. براى تشخيص سوختگى خفيف از سوختگى شديد و مخاطره آميز بايد درجه و عمق صدمه به بافت هاى بدن را مشخص كرد. سه نوع تقسيم بندى وجود دارد:
سوختگى درجه اول
در اين نوع سوختگى فقط لايه خارجى پوست (اپيدرم) مى سوزد. پوست قرمز و احتمالاً توام با تورم و درد است ولى سوختگى در همان سطح محدود است. اين نوع سوختگى با توجهات و كمك هاى اوليه قابل التيام است.
سوختگى درجه دو
چنانچه لايه سطحى پوست و لايه دوم يعنى (درم) هر دو بسوزند به آن سوختگى درجه دو گويند. تاول و برآمدن پوست و ظاهر قرمز و تكه تكه و كنده شدن پوست از علايم اين درجه بندى است، درد شديد و تورم نيز همراه علايم فوق وجود دارد. چنانچه اين سوختگى محدود به يك منطقه در حدود10-5 سانتى متر باشد داروهاى خانگى موثر است. ولى چنانچه منطقه وسيع ترى سوخته و يا سوختگى روى دست ها، پاها، صورت، ناحيه سرين، كشاله ران و يا يك مفصل مهم باشد بايد سريعاً از كمك هاى پزشكى برخوردار شود.
سوختگى درجه سه
جدى ترين نوع سوختگى كه تمام لايه هاى پوست را درگير مى كند يعنى چربى، اعصاب، عضلات و حتى استخوان ها ممكن است بسوزند. معمولاً در اين نوع سوختگى بعضى از نواحى ممكن است مثل زغال سوخته باشند و يا به صورت خشك سفيد باشند. امكان وجود درد شديد است ولى چنانچه اعصاب ناحيه سوخته باشند به طور كلى دردى وجود نخواهد داشت. در اين نوع سوختگى ها بايد سريعاً اقدامات لازم انجام گيرد.
* معالجات فورى انواع سوختگى ها
سوختگى هاى بزرگ بايد سريعاً معالجات پزشكى دريافت كنند. در مدت زمانى كه كمك پزشكى مى رسد اقدامات زير بايد صورت گيرد:
- مواظب باشيد پارچه يا لباس روى محل سوختگى را برنداريد.
- وسايل يا مواد سوزاننده را از مريض دور كنيد.
- مواظب وضعيت تنفس بيمار باشيد.
- نواحى سوخته را با پارچه اى تميز يا پانسمان استريل سرد و مرطوب بپوشانيد.
اقدامات اوليه سوختگى درجه يك و دو در حدود10-5 سانتى متر:
خنك نگاه داشتن ناحيه سوخته
ناحيه سوخته را حدود15 دقيقه زير آب خنك نگاه داريد و يا درون آب خنك فرو ببريد و يا كمپرس خنك كنيد. اين كار از تورم مى كاهد.
لوسيون
بعد از خنك كردن محل سوخته از لوسيونى حاوى Aloe Vera و يا مرطوب كننده براى راحت تر كردن بيمار و جلوگيرى از خشك شدن ناحيه سوخته استفاده كنيد. در آفتاب سوختگى از پماد هيدوركريژون يك درصد يا يك پماد ضد عفونت استفاده كنيد.
بانداژكردن
روى محل سوخته را با گاز استريل بپوشانيد، از پنبه استفاده نكنيد، پنبه محرك است. روى پانسمان را بانداژ آزادى بگذاريد و از فشار روى ناحيه سوخته ممانعت كنيد. بانداژ مانع تماس هوا با ناحيه سوخته مى شود در نتيجه درد را كاسته و از تاول ها محافظت مى كند.
- از مسكن هاى معمولى استفاده كنيد.
- مواظب علايم عفونت باشيد سوختگى هاى خفيف ممكن است ظرف2-1 هفته بدون درمان بيشترى بهبود يابند، مگر آن كه دچار عفونت شوند.
توجه: از به كار بردن يخ روى محل سوختگى پرهيز كنيد زيرا ممكن است باعث يخ زدگى (سرمازدگى) ناحيه شود و در نتيجه صدمه بيشترى وارد كند. از پاره كردن تاول ها خوددارى كنيد زيرا مايع درون آن مانع از عفونت مى شوند. ولى چنانچه تاول ها به خودى خود پاره شدند محل را با آب ولرم و صابون ضعيف بشوييد و سپس از يك پماد آنتى بيوتيك و گاز استريل استفاده كنيد. اين پانسمان بايد روزانه تعويض شود.
* سوختگى با مواد شيميايى
خودامدادى
عامل سوزاننده را دور كنيد. مايع شيميايى سوزاننده را با آب شير به مدت 20 دقيقه يا بيشتر از سطح پوست بشوييد. اگر ماده شيميايى پودرمانند است اول پودر را از روى پوست بزداييد سپس آن را بشوييد.
مواظب علائم شوك باشيد
شامل حالت غش، رنگ پريده، تنفس سطحى قابل ملاحظه. لباس ها و جواهرات را بيرون بياوريد به خصوص آنهايى كه با ماده شيميايى آلوده شده اند. محل سوخته را ببنديد چنانچه ممكن است با پانسمان خشك استريل يا پارچه اى تميز محل را بپوشانيد.
چنانچه بيمار پس از شست وشو باز هم اظهار سوزش كرد مجدداً ناحيه را بشوييد.
پيشگيرى
هنگام كار با مواد شيميايى از لباس و عينك محافظ استفاده كنيد. در مورد مواد شيميايى مورد مصرف شناخت داشته باشيد، با خواندن بروشور آنها و يا تماس با اماكنى كه اطلاعات كافى در اين مورد دارند.
امداد پزشكى
سوختگى هاى خفيف معمولاً بدون درمان بهبود مى يابند. ولى در موارد زير حتماً از امداد پزشكى كمك بخواهيد: چنانچه سوختگى درجه دوم در ناحيه اى بيش از 10 سانتى متر باشد يا چنانچه سوختگى در ناحيه دست ها، پاها، صورت، كشاله ران، باسن و يا مفاصل بزرگ باشد. توجه كنيد محصولات شوينده و پاك كننده خانگى به خصوص آنهايى كه حاوى مواد سفيدكننده و يا آمونياك و يا سموم نباتى هستند ممكن است صدمات شديد و جدى به چشم ها يا پوست وارد كنند.
* آفتاب سوختگى
نور آفتاب به رغم فوايدى كه دارا است مى تواند در پوست ايجاد سوختگى كند و يا خطر ابتلا به سرطان پوست را بالا ببرد علائم آفتاب سوختگى معمولاً ظرف چند ساعت بروز مى كند شامل: درد، قرمزى، تورم و گاهى تاول.معمولاً به علت اين كه نواحى وسيعى از بدن در معرض نور خورشيد قرار مى گيرد احتمال سردرد، تب و خستگى مفرط نيز وجود دارد.
خود امدادى: حمام خنك بگيريد، مى توانيد از بيكينگ پادر BAKING POWDER و يا نصف فنجان نشاسته ذرت محلول در آب استفاده كنيد تا كمى به پوست آرامش دهد.
- به تاول ها دست نزنيد تا از عفونت هاى بعد پيشگيرى كنيد و بهبود را سرعت ببخشيد. ولى چنانچه تاول ها پاره شده اند پماد ضدباكترى روى نواحى باز بگذاريد.
- از مسكن هاى معمولى استفاده كنيد.
- از محصولاتى كه به عنوان ضدعفونى حاوى بنزوكائين Benzocaine هستند به خاطر ايجاد واكنش هاى آلرژيك پرهيز كنيد.
پيشگيرى: بين ساعات 10 صبح تا سه بعدازظهر كه نور خورشيد در شدت است در معرض آفتاب قرار نگيريد. نواحى باز را بپوشانيد، كلاه لبه پهن بگذاريد و از كرم هاى ضدآفتاب با SPF حدود15 به بالا استفاده كنيد.چشم هاى خود را با عينك محافظت كنيد. عينك هايى كه مانع ورود حدود95 درصد اشعه ماوراءبنفش شوند.ولى چنانچه مجبوريد مدت زيادى در آفتاب باشيد و يا عمل جراحى آب مرواريد انجام داده ايد و يا داروهايى مصرف مى كنيد كه حساسيت شما را به اشعه ماوراء بنفش زياد مى كند لازم است لنز عينك شما مانع ورود اشعه ماوراء بنفش به ميزان99 درصد باشد.
امداد پزشكى: چنانچه سوختگى ها وارد مرحله تاول شده اند و يا احساس بيمارى و كسالت شما دست داده بايد به پزشك مراجعه كنيد. او احتمالاً از كريتزن خوراكى مثل پردنيزولون استفاده خواهد كرد.توجه كنيد به طور معمول اشعه آفتاب مانع فعاليت شما نخواهد بود ولى چنانچه مجبوريد تمام روزها را در معرض اشعه ماوراء بنفش باشيد به پوست شما صدمه وارد خواهد شد و ريسك سرطان بالا مى رود. چنانچه در اثر آفتاب سوختگى دچار كهير، خارش و تب شديد بايد با پزشك تماس بگيريد.
* سوختگى با برق
همه گونه سوختگى با برق بايد توسط پزشك معاينه شود. ممكن است ظاهراً سوختگى خفيف باشد ولى صدمات آن به بافت هاى زير پوست برسد. ريتم ضربات متغير- ايست قلبى و يا صدمات داخلى ديگر در صورتى اتفاق مى افتد كه مقدار جريان الكتريسيته كه از بدن عبور كرده زياد بوده باشد.گاهى اوقات تكان شديد همراه با برق گرفتگى باعث پرتاب فرد شده و يا به زمين مى افتد در نتيجه مى تواند منجر به انواع شكستگى و يا ضربه مغزى و يا ساير صدمات همراه با سوختگى شود.
*سرمازدگى
سرمازدگى مى تواند در هر ناحيه از بدن اتفاق بيفتد، دست ها، پاها، بينى و گوش ها بيشتر در معرض سرمازدگى هستند. در درجه حرارت هاى زير صفر جدار رگ هاى خونى كوچك تر تنگ مى شوند بنابراين خون و اكسيژن كمترى به بافت ها مى رسد و در نهايت سلول ها مى ميرند.اولين علائم سرمازدگى احتمالاً دردناكى و گزگز ناحيه است. سپس به دنبال آن بى حسى پديد مى آيد. پوست به صورت پريدگى مرگبار و سخت و سرد و بى حس مى شود.سرمازدگى مى تواند به بافت هاى عمقى تر نيز صدمه بزند. در اين صورت ممكن است ايجاد تاول كند كه معمولاً ظرف2-1 روز ايجاد مى شود. افرادى كه داروهاى قلبى مصرف مى كنند و يا تصلب شرايين (آترواسكلروزين) دارند استعداد بيشترى براى سرمازدگى دارند.
خودامدادى: ناحيه سرمازده را بايد با احتياط و به تدريج به گرماى معمولى برگرداند. اگر بيرون از خانه هستيد دست هايتان را در زير بغل ببريد و يا در جوار نواحى گرم بدن گرم كنيد. اگر سرمازدگى در گوش يا بينى است با دست هاى گرم خود آنها را بپوشانيد.
- چنانچه امكان دارد در آبى كه درجه حرارت آن كمى بيشتر از درجه حرارت بدن باشد فرو ببريد، آبى كه براى ديگران گرم باشد.
- نواحى سرمازده را به هيچ وجه ماساژ ندهيد و يا برف روى آن نماليد.
- سيگار نكشيد، نيكوتين باعث تنگى عروق شده و جريان خون به محل را كم مى كند.
- اگر پاها سرمازده اند پس از گرم كردن آنها را بالاتر از سطح بدن بگذاريد.
- از گرماى مستقيم بپرهيزيد.
- نواحى اى كه در معرض يخ زدگى مجدد است را گرم نكنيد.
بررسى : نواحى سرمازده ممكن است قرمز و ضربان دار باشند يا در حين برگشت گرما درد و سوزش داشته باشند. حتى در سرمازدگى متوسط هم ممكن است احساس معمولى عضو فوراً برنگردد.اگر سرمازدگى شديد و جدى باشد احتمالاً ناحيه تا درمان كامل بى حس خواهد ماند.در موارد شديد درمان ماه ها به طول خواهد انجاميد و يا عوارض احساس لمس احتمالاً دائمى خواهد بود. در موارد شديد كه عفونت نيز بعد از گرم كردن موضع ايجاد شود بايد آنتى بيوتيك مصرف شود. همچنين بى حركتى و فيزيوتراپى نيز ممكن است لازم باشد. سيگار نبايد مصرف شود.
اقدامات پزشكى فورى: اگر بى حسى در طول زمان برگشت درجه حرارت ادامه پيدا كرد بايد از توجهات پزشكى برخوردار شود. در سرمازدگى دست ها و پاها احتمال پايين آمدن درجه حرارت بدن وجود دارد.
توجه از كودكان: به كودكان بياموزيد در هواى سرد بيرون از تماس دست برهنه با فلز و يا زبان زدن به وسايل فلزى سرد خوددارى كنند.
Boye_Gan2m
02-12-2006, 20:28
سرما زدگي
دماي بدن در آب و هواي خيلي سرد ممکن است پايين بيايد. بدن در برابر اين حالت يک سري عکس العمل از خود نشان مي دهد. در صورت عدم موفقيت عکس العمل هاي جبراني در جهت حفظ حرارت طبيعي بدن، دماي بدن به تدريج از 37 درجه به کمتراز 35 درجه مي رسد. علائمي که در سرمازدگي مشاهده مي شود، از خفيف تا بسيار شديد، عبارت اند از: احساس سرما و لرز، رنگ پريدگي، گيجي و کاهش سطح هوشياري، سفتي عضلات و تکلم نامشخص، کبودي لب ها و انگشت ها، از دست دادن حافظه و قدرت شناخت، کاهش ضربان قلب و تنفس، کاهش فشارخون.
در سرمازدگي شديد نبايد از منابع حرارتي مستقيماً استفاده شود چرا که مي تواند بسيار خطرناک باشد و بيمار دچار شوک شود. مصدوم اجازه نوشيدن مايعات و اجازه فعاليت ندارد. در صورت امکان، دادن اکسيژن به وي بسيار حائز اهميت است.
اقدامات اوليه:
در چنين شرايطي بايد از گرم کردن ناگهاني فرد مستقيماً خودداري نماييد و به مصدوم کمک کنيد تا به تدريج و با حرارت بدن خود دماي بدن را به حد طبيعي برساند.
به همين منظور بايد فرد مصدوم را به مکاني گرم منتقل کرد و لباس هاي خيس او را در آورد و دور بدنش پتو پيچاند. اگر مصدوم بيهوش باشد علاوه بر انجام موارد فوق، او را به پهلو بخوابانيد. در صورتي که سرمازدگي در حد متوسط باشد مي توان از منابع حرارتي ملايم مثل کيسه آب گرم استفاده کرد ولي در سرمازدگي شديد نبايد مستقيماً از منابع حرارتي استفاده شود چرا که مي تواند بسيار خطرناک باشد و بيمار دچار شوک شود. مصدوم اجازه نوشيدن مايعات و اجازه فعاليت ندارد. در صورت امکان، دادن اکسيژن به وي بسيار حائز اهميت است؛ کنترل مرتب نبض و تنفس و در صورت ايست قلبي- تنفسي، انجام Cpr (عمليات احيا) ضروري است.
Boye_Gan2m
02-12-2006, 20:32
غرق شدگي
غرق شدگي از علل مرگ و مير بخصوص در ميان بچه ها و نوجوانان است. عوامل زمينه ساز عبارت اند از:
بيماري صرع، عقب ماندگي ذهني، نداشتن آشنايي کافي با قواعد شنا و افزايش استفاده از قايق هاي روباز و تندرو ، به خصوص شنا در مناطق حفاظت شده.
اقدامات اوليه
در مواجهه با فرد غرق شده، ابتدا وي را به کمک وسايلي از قبيل حلقه نجات، تکه الوار يا طناب بلند از آب خارج کنيد. بايد اين نکته را در نظر داشت که تنها زماني فرد مي تواند مستقيماً اقدام به نجات مصدوم کند که اولاً دوره آموزش نجات غريق را گذرانده باشد و ثانياً از نظر بدني به اندازه کافي قوي باشد چرا که امکان غرق شدن يک ناجي فاقد صلاحيت بسيار زياد است.
بلافاصله پس از خروج مصدوم بيهوش از آب، ابتدا دهان وي را از گل و لاي و شن پاک کنيد. نبايد وقت را براي خارج کردن آب از ريه ها و معده هدر داد زيرا علت خفگي در آب در اکثر موارد ورود آب به ريه نيست و اسپاسم و گرفتن عضلات حنجره و طناب هاي صوتي باعث جلوگيري از ورود آب به ريه مي شود.
بايد بلافاصله پس از خروج مصدوم بيهوش از آب، ابتدا دهان وي را از گل و لاي و شن پاک کنيد. نبايد وقت را براي خارج کردن آب از ريه ها و معده هدر داد زيرا علت خفگي در آب در اکثر موارد ورود آب به ريه نيست و اسپاسم و گرفتن عضلات حنجره و طناب هاي صوتي باعث جلوگيري از ورود آب به ريه مي شود. به وضعيت تنفسي و ضربان قلب دقت کنيد. چنانچه تنفس خود به خودي از کار افتاده باشد فوراً تنفس مصنوعي را شروع کنيد و چنانچه ضربان قلب از کار ايستاده باشد به سرعت ماساژ قلب را به طور صحيح و اصولي انجام دهيد. مجدداً تأکيد مي شود، نبايد وقت را براي خارج کردن آب از ريه ها تلف کرد، چرا که با ادامه دادن تنفس مصنوعي قوي و مناسب تمام آب از ريه ها جذب بدن مي شود. در اوايل تنفس مصنوعي قدري مشکل است ولي با جذب آب به بدن تنفس راحت تر مي شود.
فردي مي تواند مستقيماً اقدام به نجات مصدوم کند که اولاً دوره آموزش نجات غريق را گذرانده باشد و ثانياً از نظر بدني به اندازه کافي قوي باشد چرا که امکان غرق شدن يک ناجي فاقد صلاحيت بسيار زياد است.
اگر طي عمليات احياء فرد مصدوم استفراغ کند فوراً او را به پهلو برگردانيد تا مواد خارج شده وارد ريه ها نشود. گاه ممکن است طي تنفس مصنوعي مقداري هوا وارد معده شود که خطر استفراغ دارد. در چنين مواردي فرد مصدوم را به شکم خوابانيده و دست هاي خود را به صورت ضربدر به دور شکم حلقه نماييد و مختصري بالا بکشيد تا هوا و آب از معده خارج شود. بايد توجه داشت اين عمل تنها در مواردي که اشکال تنفسي وجود دارد انجام مي گيرد.
نکته:
در فردي که به داخل آب هاي کم عمق شيرجه رفته و با سر به زمين برخورد کرده است خطر شکستگي مهره ها و قطع نخاع گردني و فلج اندام ها وجود دارد. در مواجهه با چنين مواردي، هنگام جابه جايي و عمل احياء بسيار احتياط نماييد و سعي کنيد کوچکترين حرکتي به سر و گردن مصدوم وارد نشود. در خاتمه بايد متذکر شد تمام افراد غرق شده پس از نجات و اقدامات اوليه، حتي اگر کاملاً هوشيار باشند، بايد به سرعت به بيمارستان منتقل شوند چرا که آب جذب شده مي تواند عوارض خطرناک و کشنده اي براي فرد داشته باشد.
Boye_Gan2m
02-12-2006, 20:37
برق گرفتگي
برق گرفتگي مي تواند از يک منبع برق يا ولتاژ بالا يا پايين باشد.
علايم و عوارض
علايم برق گرفتگي مي تواند بسيار شديد و عميق و شامل سوختگي مختصر تا شديد پوست و ساير بافت هاي بدن و احشاء، مورمور شدن بدن، نامنظمي يا ايست ضربان قلب، ايست تنفس، کاهش سطح هوشياري، تشنج، نارسايي کليوي، شکستگي و دررفتگي استخوان ها و مفاصل و ... باشد.
هنگام رعد و برق براي حفاظت در برابر برق گرفتگي و صاعقه زدگي به مکان هاي سرپوشيده پناه ببريد و از ايستادن در مکان هاي باز، کنار درختان يا باجه تلفن و ماندن داخل آب (دريا، استخر و ...)خودداري کنيد.
اقدامات اوليه
در مواجهه با فردي که دچار برق گرفتگي شده است ابتدا منبع برق را قطع کنيد. مثلاً دو شاخه را از برق بکشيد يا برق را از کنتور قطع نماييد يا به کمک يک شيء پلاستيکي يا يک تکه چوب خشک تماس مصدوم را با منبع برق قطع کنيد. (فرد امدادگر بايد مواظب باشد خود دچار برق گرفتگي نشود.) هر سيم بدون پوشش را در محل حادثه داراي برق فرض نماييد حتي اگر سيم آنتن يا تلفن باشد. هرگونه شعله اي در لباس مصدوم را خاموش کنيد، لباس هاي سوخته و نيمه سوخته را از بدن او خارج نماييد و چنانچه ضربان قلب مصدوم متوقف شده باشد فوراً عمليات احياء را شروع کنيد. ناحيه سوخته بدن را با گاز استريل يا يک تکه پارچه تميز بپوشانيد و هرگونه شکستگي اندام ها را آتل بندي کنيد. توجه کنيد در فرد دچار برق گرفتگي احتمال آسيب مهره هاي گردني و متعاقباً فلج اندام ها بسيار زياد است؛ پس در حمل و نقل مصدوم تلاش کنيد هيچ گونه حرکتي به سر و گردن وي داده نشود. مصدومين فوق بايد پس از کمک هاي اوليه حتماً به بيمارستان منتقل شوند چرا که برق گرفتگي مي تواند عوارض تأخيري خطرناکي داشته باشد.
نکته
جريان برق با ولتاژ بالاي کابل هاي صنعتي مي تواند تا چندين متر قوس الکتريکي داشته باشد. بنابراين به قربانيان اين نوع برق گرفتگي نبايد نزديک شد مگر اين که به طور رسمي اطلاع داده شود که برق قطع شده است. لازم به ذکر است عمليات نجات در فردي که دچار صاعقه زدگي شده، مشابه حالت برق گرفتگي است.
پيشگيري
استفاده از دستکش هاي پلاستيکي مخصوص و کفش هاي خشک هنگام کار با مدارهاي الکتريکي، محکم بستن جعبه هاي تقسيم برق، مسدود نمودن پريزهاي برق با درپوش هاي پلاستيکي و استفاده نکردن از وسايل الکتريکي در حمام، از موارد مهم پيشگيري است. هنگام رعد و برق، براي حفاظت در برابر برق گرفتگي و صاعقه زدگي به مکان هاي سرپوشيده پناه ببريد و از ايستادن در مکان هاي باز، کنار درختان يا باجه تلفن و ماندن داخل آب (دريا، استخر و ...) خودداري کنيد.
Boye_Gan2m
30-12-2006, 11:11
غش كردن و از حال رفتن
غش، نوعي از دست دادن هوشياري زودگذر است كه در اثر كاهش موقت جريان خون به مغز ايجاد ميشود. غش كردن ممكن است در واكنش به درد، خستگي شديد، كمبود غذا يا استرس هيجاني روي دهد. اين حالت همچنين بعد از دورههاي طولاني بيحركتي فيزيكي (مثل ايستادن يا نشستن بدون تحرك) بهخصوص در آب و هواي گرم رخ ميدهد. اين عدم تحرك سبب ميشود كه خون در اندامهاي پاييني جمع شود و مقدار كمتري از آن به مغز برسد. سرعت نبض در فردي كه غش كرده است بسيار كند ميشود. با اين حال، نبض سريعاً بالا ميرود و به حد طبيعي ميرسد. بيماري كه دچار غش شده است، معمولاً روند بهبود سريع و كاملي دارد.
تشخيص
از دست رفتن زودگذر هوشياري كه سبب ميشود بيمار به زمين بيفتد.
كند شدن نبض
پوست سرد رنگپريده و عرق كردن
اين مبحث را هم ببينيد:
اقدامات نجاتدهنده حيات.
--------------------------------------------------------------------------------
اهداف
بهبود رسيدن جريان خون به مغز
اطمينان و آرامش دادن به بيمار پس از به هوش آمدن
1) وقتي احساس غش كردن به بيمار دست ميدهد، به او توصيه كنيد كه دراز بكشد. زانو بزنيد، پاهاي او را بلند كنيد و مچ پاها را روي شانههايتان بگذاريد؛ اين عمل به بهبود جريان خون مغز كمك ميكند.
2) مطمئن شويد كه هواي تازه به مقدار زياد به بيمار ميرسد؛ از يك نفر بخواهيد كه پنجره اتاق را باز كند. همچنين، از ناظران بخواهيد كه از بيمار فاصله بگيرند.
3) وقتي بيمار به هوش آمد، به وي اطمينان خاطر بدهيد و به او كمك كنيد تا تدريجاً بنشيند. اگر مجدداً دچار احساس غش كردن شد، به او توصيه كنيد كه دوباره دراز بكشد و تا زماني كه كاملاً بهبود پيدا كند، پاهاي او را بلند كنيد و نگه داريد.
هشدار!
اگر بيمار سريعاً هوشياري خود را به دست نياورد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (فصل « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
Boye_Gan2m
30-12-2006, 11:15
خونريزي داخلي
خونريزي داخل حفرات بدن ميتواند به دنبال يك آسيب (مثل شكستگي يا جراحت نافذ) روي دهد ولي ممكن است به صورت خودبهخودي هم اتفاق بيفتد (مثلاً خونريزي از زخم معده). مهمترين خطر خونريزي داخلي، شوك است. بهعلاوه، خون ميتواند در اطراف اعضايي مثل ريهها يا مغز تجمع كند و فشار تخريبكنندهاي بر آنها اعمال كند. در صورتي كه در يك بيمار، نشانههاي شوك بدون وجود خونريزي آشكار بارز شده باشند، بايد به خونريزي داخلي مشكوك شويد. به دنبال خونريزي از سوراخهاي بدن (گوش، دهان، پيشابراه يا مقعد) بگرديد.
مباحث زير را هم ببينيد:
فشردگي مغز ، آسيب لهشدگي . «شوك» را (در صورت وجود) درمان كنيد.
تشخيص
در ابتدا، پوست رنگپريده، سرد و مرطوب است. با ادامه خونريزي، رنگ پوست ممكن است به آبي ـ خاكستري (سيانوز) تغيير پيدا كند.
نبض سريع و ضعيف
تشنگي
تنفس سريع و كمعمق
منگي، بيقراري و تحريكپذيري
امكان دارد بيمار از حال برود يا بيهوش شود.
خونريزي از سوراخهاي بدن
در موارد آسيبهاي شديد و خشونتبار «الگوي كبودشدگي» (ناحيهاي از پوست دچار تغيير رنگ كه از نظر شكل با طرح لباس، اشياي لهكننده يا ابزارهاي مهاركننده [ مثل كمربند ايمني ] مطابقت دارد) قابل مشاهده است.
درد
اطلاعاتي از بيمار كه حكايت از آسيب يا بيماري اخير دارد؛ داشتن سابقه از حادثه خونريزي داخلي مشابه؛ يا استفاده از داروها براي كنترل كردن بيماريهاي طبي مثل ترومبوز (در اين وضعيت، لختههاي ناخواستهاي در رگهاي خوني تشكيل ميشود).
نشانههاي احتمالي خونريزي داخلي
(جدول)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Boye_Gan2m
30-12-2006, 16:10
شكستگي عمده صورت
شكستگي استخوانهاي صورت معمولاً در اثر تصادفات شديد روي ميدهد. شكستگيهاي شديد صورت ميتوانند ظاهري وحشتانگيز داشته باشند. ممكن است كاسههاي چشم از شكل طبيعي خارج شده باشند و تورم كلي، كبودي و خونريزي از بافتهاي جابهجا شده يا از بيني و دهان روي دهد. خطر اصلي در تمام انواع شكستگيهاي صورت، انسداد راه تنفسي در اثر خون، بزاق يا بافتهاي متورم و ايجاد مشكلات تنفسي است. هنگامي كه به معاينه مصدوم دچار آسيب صورت ميپردازيد، به دنبال صدمات وارد به جمجمه، مغز يا گردن بگرديد. نسبت دادن نادرست علايم شكستگي صورت به سياه شدن دور چشم، خطري است كه همواره وجود دارد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد در اطراف محل آسيبديده؛ اشكال در صحبت كردن، جويدن يا بلع كردن در صورت درگير شدن فك.
اشكال در تنفس
تورم و از ريخت افتادن صورت
كبودي و يا سياهي دور چشم
--------------------------------------------------------------------------------
اهداف
باز نگاه داشتن راه تنفسي
به حداقل رساندن درد و تورم
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
در مواردي كه مصدوم استفراغ ميكند يا مشكل تنفسي دارد، قسمت پاييني صورت يا فك پاييني را باندپيچي نكنيد.
1) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر مصدوم هوشيار است، از او بخواهيد كه خون، دندان جابهجا شده يا دندانهاي مصنوعي را از دهان خود به بيرون بريزد.
2) يك كمپرس سرد را بهطور ملايم روي صورت مصدوم قرار دهيد تا به كاهش درد و محدود كردن تورم كمك كند. در صورت بروز شوك ، به درمان آن بپردازيد.
3) علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را بهطور مرتب (تا زمان رسيدن نيروهاي امداد پزشكي) كنترل و ثبت كنيد .
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش است، راه تنفسي را پاك و باز كنيد. تنفس را كنترل كنيد و آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر مصدوم نفس ميكشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد طوري كه سمت آسيبديده رو به پايين باشد تا امكان تخليه خون و ساير مايعات بدن و پاك ماندن راه تنفسي وجود داشته باشد. دستهاي مصدوم را از صورت وي دور كنيد و يك بالشتك نرم زير سر او بگذاريد. خطر آسيب گردني نخاع) را مورد توجه قرار دهيد.
Asalbanoo
20-04-2007, 23:18
کمکهاى اوليه عبارت است از کاربرد ماهرانهٔ اصول پذيرفته شدهٔ درمانى بههنگام وقوع سانحه يا بدحال شدن ناگهاني، با استفاده از امکانات و وسايلى که در آن زمان در دسترس وجود دارد. کمکهاى اوليه در حقيقت روشهاى درمانى تأييدشدهاى هستند که در مورد شخص مصدوم تا رسيدن پزشک يا انتقال به بيمارستان (اگر لازم باشد) اجراء مىشود.
چرا کمکهاى اوليه انجام مىشود؟ کمکهاى اوليه به اين دلايل در مورد مصدوم اجراء مىشود:
۱. نجات جان مصدوم.
۲. جلوگيرى از بدتر شدن حال مصدوم.
۳. بالا بردن احتمال بهبودى مصدوم.
مسئوليت امدادگر:
نقش امدادگر بهعلت تکرر و طبيعت وخيم بسيارى از حوادث کاملاً مهم است. نقش شما بهعنوان يک امدادگر در اداره کردن يک مصدوم عبارت است از:
- درک موقعيت.
- تشخيص بيمارى يا حالتى که به مصدوم دست داده است.
- بهکار بردن روشهاى درمانى مناسب و کافي، بدون اتلاف وقت، بهخاطر داشته باشيد که ممکن است يک مصدوم در آن واحد دچار چند ناراحتى شده باشد و همچنين امکان دارد بعضى از مصدومها نياز به مراقبتهاى فورىترى نسبت به سايرين داشته باشند.
- بسته به وخامت حال مصدوم، بدون معطلى ترتيب انتقال او را به بيمارستان، مطب پزشک يا خانهاش بدهيد.
مسئوليت شما زمانى تمام مىشود که مصدوم تحت نظر پزشک يا پرستار يا ساير اشخاص متخصص قرار گيرد. شما نبايستى محل حادثه را ترک کنيد مگر آنکه وضعيت را براى شخصى که عهدهدار امر شده است گزارش کنيد و مطمئن شويد که به کمک شما در مراحل بعدى نيازى نيست.
تعريفها:
- امداد پزشکى:
روشهاى درمانى که بهوسيله پزشک عادى يا جراح، در بيمارستان يا مطب انجام مىگيرد.
- امدادگر:
اين واژه به افرادى اطلاق مىشود که داراى گواهينامه از يک مؤسسه معتبر هستند و اين گواهينامه نشان مىدهد که فرد داراى کيفيت لازم براى انجام اعمال مربوط به کمکهاى اوليه مىباشد. اين گواهينامه براى اولين بار در سال ۱۸۹۴ بهوسيله سازمان داوطلبانه کمکهاى اوليه صادر شد. در کشور انگليس گواهينامه کمکهاى اوليه بهوسيله سنت جان آمبولانس و انجمن سنت آندروز آمبولانس و صليب سرخ انگليس به کانديداهائى که دورههاى تئورى و عملى کمکهاى اوليه را ديدهاند و در امتحانات حرفهاى مربوطه قبول شدهاند اعطاء مىشود. گواهينامه اعطاء شده تنها براى ۳ سال معتبر است و در آن قيد شده است که امدادگر:
۱. کاملاً آموزش ديده.
۲. منظماً امتحان شده.
۳. داراى تازهترين معلومات و مهارتها در اين زمينه است.
آفتاب
Asalbanoo
24-04-2007, 13:00
تنفس
بازکردن راه تنفس
کمک به گردش خون مصدوم
نجات زندگی در مورد کودکان
خون و گردش آن
سایر روشهای تنفس مصنوعی
نجات زندگی
نفس دادن به مصدوم
نجات زندگی بهوسیلهٔ دو امدادگر
وضعیت بهبود
کنترل خونریزی
امدادگر ماهر با تأمين نيازهاى حياتى مصدوم مىتواند جان او را نجات دهد. اين نيازهاى حياتى عبارتند از:
۱. باز بودن راه تنفس
۲. تنفس به اندازهٔ کافى
۳. گردش خون مناسب
براى آنکه زندگى ادامه پيدا کند شخص بايد قادر باشد که اکسيژن را به ششهاى خود برساند. اکسيژن بهنوبهٔ خود بهوسيلهٔ خون در سراسر بدن توزيع مىشود. اگرچه امکان دارد بعضى از اعضاء بدن بدون اکسيژن مدتى به حيات خود ادامه دهند اما برخى ديگر از اعضاء بهسرعت تحت تأثير کمبود اکسيژن قرار مىگيرند - بهعنوان مثال سلولهاى حياتى در مغز تنها مىتوانند سه دقيقه بدون اکسيژن دوام بياورند. سه موقعيت اورژانس که فرد بهعلت فقدان نيازهاى حياتى در معرض خطر مرگ قرار مىگيرد در زير ذکر شده است (ترتيب اهميت ممکن است نسبت به موقعيت فرق کند.)
۱. فقدان تنفس و (يا) فقدان ضربان قلب
۲. خونريزى شديد
۳. حالت بيهوشى که احتمالاً منجر به بسته شدن راه تنفس و در نهايت عدم تنفس مىشود.
تکنيکهائى که در اين مبحث شرح داده مىشوند عبارتند از:
- روشهائى در مورد راه تنفس :
باز کردن راه تنفس باعث مىشود که هواى تازه بدون برخورد با مانع به ششها برسد. وضعيت بهبود کمک مىکند تا راه تنفس باز بماند و به اين ترتيب مانع از آن مىشود که فرد بيهوششده دچار خفگى شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](1).jpg
- روشهائى در مورد تنفس :
تنفس مصنوعى هوا را به ششهاى مصدومى که تنفس آن قطع شده است مىرساند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](2).jpg
- روشهائى در مورد گردش خون:
واردآوردن فشار خارجى روى قفسه سينه (کمپرس قلب) باعث مىشود که خون از طريق شريانها (سرخرگها) به اندامهاى حياتى پمپ شود - فشار لازم به آنها برسد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](3).jpg
کنترل خونريزى شديد باعث جلوگيرى (يا به حداقل رساندن) خونريزى مىشود بهطورى که گردش خون مصدوم حفظ مىشود. نکته مهم اين است که بايد اين تکنيکها را تحت نظر متخصص تمرين کنيد چرا که توضيحات تئورى نمىتواند جايگزين معلومات و تجربيات عملى بشود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](4).jpg
شما براى آنکه بتوانيد اين تکنيکهاى خاص را بهکار ببريد بايد قبلاً در مورد عمل تنفس و گردش خون اطلاعاتى داشته باشيد
Asalbanoo
24-04-2007, 13:02
اکسيژن براى تأمين زندگى حياتى است. هدف از تنفس دو چيز است: يکى آنکه اکسيژن از هوا به ششها انتقال يابد تا از آنجا جذب خون شده و همراه با گردش خون به تمامى اندامها برسد؛ دوم گاز دىاکسيد کربن که جزء فضولات بدن است از بدن خارج شود
.
هنگامىکه شما نفس مىکشيد هوا از طريق بينى يا دهان به درون بدن مکيده مىشود و از طريق مجراى اصلى تنفس (ناي) و مجراهاى کوچکتر (نايژهها)، سرانجام به کيسههاى هوا در شش مىرسد. در کيسههاى هوا تبادل گازها انجام مىشود، به اين ترتيب که اکسيژن موجود در هوا به خون داده مىشود و دىاکسيد کربن از خون گرفته شده و توسط بازدم به بيرون از بدن تخليه مىشود.
هوا مخلوطى از گازهاى مختلف است و اکسيژن تنها ۲۱ درصد از هوا را تشکيل مىدهد.
در تنفس فقط ۵ درصد از اکسيژن مورد استفاده قرار مىگيرد، ۱۶% باقىمانده به همراه مقدار کمى دىاکسيد کربن در هنگام بازدم به بيرون از بدن پس فرستاده مىشود. به اين ترتيب اکسيژن موجود در بازدم براى حيات بخشيدن به شخص ديگر (از طريق تنفس دهان به دهان) کافى است.
دهان و گلو مجراى مشترک غذا و هوا هستند، اما در بالاى مجراى اصلى هوا، حنجره (مرکز صدا) قرار دارد. حنجره نه تنها اندام توليد صدا است بلکه به هنگام بلع بهعنوان يک شير نيز عمل مىکند. حنجره در هنگام فرو دادن غذا بسته مىشود و به اين ترتيب مانع از ورود غذا يا نوشيدنىها به مجراى تنفسى مىشود. در فرد بيهوش اين مکانيزم حمايتى خوب عمل نمىکند و بهطور فزايندەاى هرچه بيهوشى عميقتر شود اين عضو ضعيفتر عمل مىکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- چگونه نفس مىکشيم:
تنفس را مىتوان به سه مرحله تقسيم کرد. کشيدن هوا به درون (دم)، بيرون دادن هوا (بازدم)، و استراحت (وقفه). هنگامىکه شما نفس مىکشيد ماهيچههاى سينه دندهها را به سمت بالا مىکشند و اين باعث مىشود سينه در طول و ارتفاع گسترش يابد. ديافراگم (يک عضو ماهيچهاى قوى که حفره سينه را از حفره شکم جدا مىسازد) با انقباض و پهن شدن خود باعث مىشود که حفرهٔ سينه از پائين هم گسترده شود. اين عمل ترکيبى باعث مىشود که هوا به درون ششها مکيده شود و تبادل گازها انجام گيرد، در هنگام بازدم ديافراگم و ماهيچههاى دندهاى در حالت استراحت هستند. پس از يک استراحت کوتاه دوباره اين چرخه (سيکل) تکرار مىشود.
در تنفس عادى هميشه (حتى به هنگام بازدم) مقدارى هوا در داخل ريهها باقى مىماند. بهطورى که خون در حال گردش هميشه به اکسيژن دسترسى دارد.
يک مرکز تنفسى در مغز، ميزان و عمق تنفس را کنترل مىکند: بهطور متوسط در بزرگسالان ميزان تنفس در حالت عادى بين ۱۶ تا ۱۸ بار در دقيقه و در کودکان و نوزادان بين ۲۰ تا ۳۰ بار در دقيقه است. اين ميزان در هنگام خستگى عصبي، ورزش، سانحه يا بيمارى افزايش پيدا مىکند. همراه با افزايش تنفس، ضربان قلب نيز براى رساندن اکسيژن اضافى به بدن افزايش مىيابد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فلشهاى سياه نشاندهندهٔ جهت حرکت قفسهٔ سينه و ديافراگم در حين تنفس است.فلشهاى سفيد نشاندهندهٔ مسير عبور هوا در حين تنفس است.
چگونه اکسيژن در خون گردش مىکند
اکسيژن بهوسيله سلولهاى قرمز خون (گلبول قرمز) به تمام بدن انتقال مىيابد (به اختلالهاى گردش خون مراجعه شود). خون بهوسيله يک چرخهٔ دائمى تکرارى يعنى انقباض - و (پس از آن) - استراحت قلب، در بدن گردش مىکند. هر زمان که ماهيچه قلب منقبض مىشود، خون با فشار از بطنهاى قلب به بيرون رانده مىشود؛ هنگامى که ماهيچهٔ قلب استراحت مىکند خون جايگزين، داخل دهليزها مىشود. بهطور متوسط در بزرگسالان در حالت عادى قلب ۷۲ بار در دقيقه مىزند.
خون بدون اکسيژن از بافتها وارد دو سياهرگ اصلى مىشود و سپس به دهليز راست قلب مىريزد و بعد با انقباض قلب، اين خون به طرف ششها (جائىکه تبادل گازها انجام مىشود) رانده مىشود.
خون اکسيژندار از ششها به دهليز چپ قلب برمىگردد و با فشار (از طريق بطن چپ) به شريان اصلى وارد شده و از آنجا به تمام قسمتهاى بدن توزيع مىشود (به خون و گردش خون مراجعه شود). شيرهاى موجود در قلب خون را در مسير درست آن هدايت مىکنند.
رنگ قرمز روشن خون ناشى از سلولهاى قرمز اکسيژندار است، کبودى رنگ بدن (سيانوز) هنگامى ظاهر مىشود که خون به اندازهٔ کافى اکسيژن نداشته باشد؛ رنگپريدگي، ناشى از فقدان خون در پوست است. اين تغيير رنگ (از حالت عادى به رنگ پريدگى يا کبودي) بهخصوص در لبها، لاله گوش و زير ناخنها قابل مشاهده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- ششها:
در ششها خون بدون اکسيژن از بافتها به کيسههاى هوا جريان مىيابد در اينجا دىاکسيد کربن از خون گرفته شده و اکسيژنى که بههنگام دم وارد ششها شده جذب خون مىشود.
- بافتهاى بدن:
هنگامىکه خون به بافتها مىرسد، اکسيژن به بافت داده مىشود و دىاکسيد کربن جذب مىشود.
Asalbanoo
24-04-2007, 13:06
براى آنکه بفهميم مصدوم نفس مىکشد يا خير، گوش خود را بالاى دهان مصدوم قرار دهيد و در عين حال به شکم و سينه مصدوم نگاه کنيد.
اگر نفس بکشد شما تنفس او را مىشنويد و احساس مىکنيد و بههمراه آن پائين و بالا رفتن شکم و سينه مصدوم را مشاهده خواهيد کرد. مصدومى که تنفسش قطع شده مطمئناً بيهوش است؛ البته هميشه تشخيص لحظهاى که تنفس بيمار قطع مىشود آسان نيست.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر مصدوم بيهوش باشد، راه تنفس ممکن است تنگ يا مسدود شود که در اينصورت نفس کشيدن را مشکل يا غيرممکن مىسازد. اين امر به چند دليل اتفاق مىافتد: ۱. سر به جلو خم شده باشد که در اينصورت راه تنفس تنگ مىشود؛ ۲. ماهيچه گلو کنترل خود را روى مسير هوا از دست داده باشد، که اين امر باعث مىشود زبان به عقب برگردد و راه هوا را مسدود کند؛ و ۳. در هنگام بيهوشى چون عمل انعکاسى بلع انجام نمىشود ممکن است آب دهان يا استفراغ در عقب گلو راه هوا را مسدود کرده باشد. هر کدام از اين شرايط مىتواند به مرگ مصدوم منجر شود، پس حتماً شما بايد بدون معطلى راه تنفس را باز کنيد. با باز کردن راه ممکن است تنفس مصدوم به حال عادى بازگردد. اگر باز مصدوم شروع به تنفس نکرد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (به وضعيت بهبود مراجعه شود). اگر باز هم مصدوم نفس نکشيد مجبور هستيد روش نجات زندگى را شروع کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- روش کار:
۱. يک دست خود را زير گردن و دست ديگر را روى پيشانى مصدوم قرار دهيد و سر مصدوم را به عقب خم نمائيد. اين کار باعث کشيدگى سر و گردن شده و راه تنفس را باز مىکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](1).jpg
۲. دست خود را از زير گردن مصدوم بيرون کشيده و چانهٔ او را بالا بکشيد، اينکار سبب مىشود زبان در جلو قرار گيرد، سپس راه تنفس را پاک کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](2).jpg
- پاککردن راه تنفس:
همراه با قرار دادن مصدوم در وضعيتى که در بالا گفته شد، هر چيز خارجى مثل قي، دندان مصنوعي، آدامس يا غذا را که ديده يا احساس مىشود از دهان يا گلو خارج کنيد، براى اينکار، مصدوم را به يکسو بچرخانيد؛ دو انگشت اول خود را خم کنيد و در داخل دهان بچرخانيد. اما، وقت خود را براى پيدا کردن شيئى که پنهان مانده تلف نکنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ](3).jpg
Asalbanoo
24-04-2007, 13:07
در مواردىکه قلب مصدوم ضربان ندارد و تنفس انجام نمىشود وظيفه حياتى شما برقرارى تنفس و گردش خون براى تأمين جريان اکسيژن به مغز مىباشد. اول، اطمينان از باز بودن راه تنفس مصدوم؛ دوم، نفس دادن به مصدوم بهوسيله متورم کردن ششها و رساندن اکسيژن به خون (تنفس مصنوعي)؛ سوم، به گردش درآوردن خون بهوسيله وارد آوردن فشار خارجى روى قفسه سينه (کمپرس قلب).
استفاده سريع و مؤثر از تنفس مصنوعى (و اگر لازم باشد) همراه با کمپرس قلب از بدتر شدن وضع مصدوم تا زمانى که تحت نظر پزشک قرار گيرد جلوگيرى مىکند و باعث نجات جان او مىشود. اين اعمال که نجات زندگى ناميده مىشود حتماً بايستى اجراء شود، حتى اگر ترديد داريد که مصدوم زنده بماند. روشهاى نجات زندگى را بايد آنقدر ادامه بدهيد تا: تنفس و نبض منظم مشاهده شود؛ شخص واردتر از شما عهدهدار اين امر شود؛ يا اينکه پزشک سر برسد.
Asalbanoo
24-04-2007, 13:10
ادامهٔ تنفس مصنوعى در حالىکه قلب مصدوم نمىزند کار بيهودهاى است، چرا که خون اکسيژندار گردش نمىکند. پس از اولين چهار تنفس بايستى دقيقاً امتحان کنيد که آيا قلب مىزند يا خير. هميشه بهخاطر داشته باشيد در بعضى موارد که تنفس مصدوم دچار اشکال شده است مىشود بهوسيلهٔ تنفس مصنوعى به او کمک نمود، اما بهعلت حساس بودن قلب ممکن است قلب به سادگى بايستد، بنابراين زمانىکه قلب ضربان دارد هيچگاه اقدام به کمپرس قلب نکنيد حتى اگر ضربان ضعيف باشد.
- کمپرس قلب:
فشار روى قفسه سينه مىتواند باعث تحريک انقباضها در قلبى که ضربان ندارد بشود. بهوسيله فشار رو به پائين روى نيمهٔ پائينى قفسه سينه، شما فشار قسمت داخلى سينه را زياد مىکنيد و اين عمل باعث مىشود خون از قلب به داخل شريانها رانده شود و هنگامىکه فشار را متوقف مىکنيد سينه به حالت اوليه برگشته و خون از داخل سياهرگها به قلب سرازير مىشود.
کمپرس قلب هميشه همراه با تنفس مصنوعى و مقدم بر آن است. براى آنکه اين کار مؤثر باشد بايد سطحى که مصدوم روى آن دراز کشيده سفت و محکم باشد. به محض آنکه وجود نبض در سرخرگ سبات در گردن را احساس کرديد کمپرس قلب را بلافاصله قطع کنيد اما اگر لازم بود تنفس مصنوعى را ادامه دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- آزمايش ضربان قلب:
قبل از شروع به کمپرس قلب حتماً بايستى مطمئن شويد که قلب ضربان ندارد. اگرچه بهعلت فقدان ضربان ممکن است اطراف لبهاى مصدوم کبودرنگ باشد (سيانوز) ولى تنها راه اطمينان از فقدان ضربان قلب آزمايش نبض در ناحيه گردن است (نبض سرخرگ سبات). اين ضربان را مىتوان در گردن، در گودى ميان حنجره و ماهيچههاى مربوط به آن احساس نمود. (نبض مچ نمايانگر زياد قابل اطمينان نيست). نبض را بايستى دقيقه اول پس از کمپرس و آنگاه هر ۳ دقيقه يکبار امتحان نمود. نبض تنها زمانى برخواهد گشت که قلب شروع به زدن کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- کمپرس قلب:
اگر تنفس دهان به دهان به تنهائى موفقيتآميز نبود و قلب مصدوم ايستاد يا قبلاً ايستاده بود بايد کمپرس قلب را همراه با تنفس دهان به دهان اجرا کنيد. اين عمل به اين دليل انجام مىشود که بدون زدن قلب، گردش خونى وجود نخواهد داشت تا خون اکسيژندار را به مغز مصدوم برساند.
- روش کار :
۱. مصدوم را به پشت روى يک سطح سفت و محکم بخوابانيد. در کنار مصدوم مقابل سينه او روبروى قلب زانو بزنيد و دو انگشت شست خود را وسط استخوان جناغ سينه بگذارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
. برجستگى کف دست را روى نيمهٔ پائينى استخوان جناغ سينه قرار دهيد. انگشتان دست را باز کنيد کف دست ديگر خود را روى اين دست قرار دهيد و انگشتان را درهم فرو ببريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. بازوهاى خود را راست نگه داشته و تنه خود را آنقدر جلو ببريد تا بازوهاى شما کاملاً عمود بر بدن مصدوم شود، روى قفسه سينه فشار دهيد (تا حدود چهار الى پنج سانتىمتر قفسه سينه به پائين فشار داده شود). سپس به عقب برگرديد و ديگر فشار ندهيد، پانزده بار بهطور کامل اين کار را با سرعت ۸۰ کمپرس در دقيقه انجام دهيد. (براى اطمينان از درستى عمل بشماريد يک، دو، سه، و غيره).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۴. برگرديد بالاى سر بيمار و راه تنفس او را دوباره باز کنيد. دو تنفس دهان به دهان به او بدهيد.
۵. دوباره پانزده کمپرس و سپس بهدنبال آن دو تنفس دهان به دهان، دقيقه اول پس از انجام اعمال فوق نبض را آزمايش کنيد. و پس از آن هر سه دقيقه يکبار مجدداً نبض را امتحان کنيد.
۶. به محض آنکه ضربان قلب برگشت کمپرس سينه را متوقف کنيد. اما به تنفس دهان به دهان آنقدر ادامه بدهيد تا تنفس به حالت طبيعى برگردد و باز هم در صورت لزوم به او کمک کنيد و در اين هنگام سعى کنيد سرعت تنفسى که به مصدوم مىدهيد با ميزان تنفس وى هماهنگ باشد. سپس مصدوم را در وضعيت بهبود قرار دهيد.
- آزمايش واکنش:
اگر روشهاى نجات زندگى مؤثر واقع شود سرخرگ سبات شروع به ضربان خواهد کرد. به صورت و لبهاى مصدوم نگاه کنيد همراه با به گردش افتادن خون اکسيژندار رنگ و روى مصدوم شروع به بازشدن مىکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Asalbanoo
27-04-2007, 13:32
زمانىکه دو امدادگر موجود هستند يک نفر مىتواند مسئول باز نگهداشتن راه هوا، انجام تنفس دهان به دهان و امتحان نبض شود؛ و در همين هنگام ديگرى مىتواند عمل کمپرس قلب را انجام دهد. اگر انجام روشهاى نجات زندگى طولانى شد دو امدادگر مىتوانند جاهاى خود را با هم عوض کنند و به اين ترتيب کمتر خسته مىشوند. دو امدادگر بايستى مقابل هم در طرفين مصدوم قرار گيرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۱. امدادگر اول بالاى سر مصدوم قرار مىگيرد و امدادگر ديگر پهلوى او قرار مىگيرد بهطورى که سر و دستهاى او به موازات وسط سينه مصدوم باشد.
۲. امدادگر اول که بالاى سر مصدوم قرار دارد بلافاصله راه تنفس را باز نموده چهار تنفس دهان به دهان سريع به او مىدهد و نبض را آزمايش مىکند (به مبحث کمک به گردش خون مصدوم مراجعه شود). اگر قلب نمىزد امدادگر ديگر بايستى پنج کمپرس سينه انجام دهد.
۳. روشهاى نجات زندگى را به اين ترتيب ادامه دهيد: امدادگرى که بالاى سر قرار دارد يک تنفس دهان به دهان به مصدوم مىدهد و به دنبال آن امدادگر ديگر پنج کمپرس سينه انجام مىدهد. اين عمل بايد با سرعتى معادل ۶۰ کمپرس در دقيقه انجام شود تا آنکه قلب شروع به زدن نمايد (براى آنکه سرعت درست را پيدا کنيد بشماريد ۱۰۰۱، ۱۰۰۲ و ...). آزمايش نبض بايستى دقيقه اول پس از انجام اين اعمال انجام شده و پس از آن هر سه دقيقه يکبار يا هر دوازده دور انجام شود.
توجه:
امدادگرى که بالاى سر قرار دارد بلافاصله پس از هر پنج کمپرس بايستى به مصدوم نفس بدهد به اين ترتيب وقفهاى در کار پيش نمىآيد.
Asalbanoo
27-04-2007, 13:43
روشهاى نجات زندگى در مورد نوجوانان همان است که در مورد بزرگسالان نيز گفته شد (به مبحث نفس دادن به مصدوم و کمک به گردش خون مصدوم مراجعه شود)، با اين تفاوت که در مورد نوجوانان بايستى اين روشها کمى سريعتر و با فشار کمترى انجام گيرد. در مورد کودکان و نوزادان تکنيکهائى را که در زير توضيح داده شده بهکار ببريد و براى کمپرس قلب دست خود را روى مرکز استخوان جناغ سينه قرار دهيد.
- در مورد کودکان:
۱. دهان خود را باز کنيد و لبهاى خود را به دور دهان و بينى کودک بچسبانيد و با سرعتى معادل بيست نفس در دقيقه با ملايمت به او نفس بدهيد. پس از چهار تنفس اول ضربان قلب را آزمايش کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. اگر قلب ضربان نداشت عمل کمپرس سينه را همانطور که گفته شد انجام دهيد با اين تفاوت که فشار را آرامتر وارد کنيد و فقط از يک دست استفاده کنيد. بايستى سرعت کمپرس حدود ۱۰۰ فشار در دقيقه باشد و هر کمپرس بايد استخوان سينه را حدود ۵/۲ تا ۵/۳ سانتىمتر به پائين ببرد. پس از هر ۱۵ کمپرس دو تنفس بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- در مورد نوزادان و کودکان کوچک:
۱. لبهاى خود را دورادور دهان و بينى نوزاد قرار دهيد و به آرامى درون ششهاى او با سرعت ۲۰ تنفس در دقيقه فوت کنيد. پس از چهار تنفس اول ضربان قلب را آزمايش کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. اگر قلب ضربان نداشت عمل کمپرس سينه را شروع کنيد ولى فقط با دو انگشت و با ملايمت فشارى با سرعت ۱۰۰ بار در دقيقه روى سينه وارد کنيد بهطورى که هر کمپرس استخوان سينه را حدود ۵/۱ تا ۵/۲ سانتىمتر فرو ببرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Asalbanoo
30-04-2007, 00:57
مصدوم بيهوشى که نفس مىکشد و قلبش ضربان دارد را بايد در وضعيت بهبود قرار داد. اگر بيمار در اين وضعيت قرار داده شود شما مىتوانيد مطمئن باشيد که: راه تنفس باز مىماند، زبان نمىتواند به عقب گلو بىافتد، و سروگردن در وضعيت کشيده قرار مىگيرد بهطورى که هوا بدون برخورد با مانع ششها مىرسد، و آب دهان يا ساير مايعات موجود در دهان بيمار از گوشهٔ دهان بيرون ريخته و نمىتوانند خطرى براى مصدوم ايجاد کنند. بسته به شدت جراحت يا شرايط مصدوم شما مىتوانيد در اين تکنيک تغييراتى بدهيد تا از بدتر شدن حال او جلوگيرى کنيد.
قرار دادن مصدوم در وضعيت بهبود در بدو امر، زمانىکه شما داريد مصدوم را معاينه مىکنيد يا مصدوم دچار شکستگى در ستون فقرات است کار چندان درستى نيست. اما زمانىکه تنفس براى مصدوم مشکل يا تنفس صدادار است و با بازکردن راه هوا هم اشکال برطرف نمىشود يا زمانىکه اجباراً مصدوم بايد رها شود (که خيلى بهندرت اتفاق مىافتد) بايستى بلافاصله اين تکنيک را بهکار برد.
تصاوير زير مراحل مختلف چرخاندن مصدومى را که به پشت افتاده است نشان مىدهد؛ اگر مصدوم به روى صورت يا به يکى از پهلوها افتاده انجام تمام مراحل لازم نيست. اگر مصدوم عينک به چشم دارد بايستى قبل از چرخاندن سر او عينکش را برداريد تا به چشم آسيبى نرسد.
- در مورد مصدوم چاق:
شما ممکن است ناچار شويد در مورد مصدوم چاق از هر دو دست خود استفاده کنيد. لباس را از شانه و باسن بگيريد و مصدوم را بکشيد بهطورى که سنگينى بدن او روى رانهاى شما بىافتد. اگر شخص ديگرى در محل وجود دارد او مىتواند زمانىکه شما او را مىچرخانيد سر او را نگه دارد يا اينکه از او بخواهيد که کنار شما زانو بزند و با دو دست خود باسن مصدوم را بگيرد و شما شانههاى مصدوم را بگيريد و از سر او محافظت کنيد. ممکن است لازم شود که بعضى از حاضرين روبروى شما قرار گيرند و در حالىکه مصدوم را به سمت خود مىکشيد، او را به طرف شما هل بدهند.
۱. مستقيم پهلوى مصدوم زانو بزنيد حدود ۳۰ سانتىمتر از او فاصله بگيريد در اين حال بايد صورت شما همسطح سينه مصدوم باشد. سر او را بهسوى خود برگردانيد و به عقب خم کنيد. چانه را به بالا بکشيد (به مبحث بازکردن راه تنفسى مراجعه کنيد).
۲. دست مصدوم را در کنار تنه در طرف خود زير باسن وى قرار دهيد بهطورى که اگر امکان داشت کف دست رو به بالا باشد. دست ديگر وى را روى سينه بگذاريد. پاى سمت ديگر را از زير زانو يا پاشنه پا بگيريد و روى پاى نزديک خود قرار دهيد.
۳. با يک دست سر را نگه داريد و با دست ديگر شلوار او را از ناحيه باسن بگيريد و سريع مصدوم را به سمت خود بچرخانيد بهطورى که سنگينى تنه روى زانوهاى شما بىافتد.
۴. در حالىکه هنوز سنگينى مصدوم روى زانوى شما است دوباره سر او را تنظيم کنيد و مطمئن شويد که راه تنفس باز است
۵. بازوى بيمار را از آرنج خم کرده و در وضعيت مناسبى قرار دهيد که بتواند سنگينى تنه را تحمل نمايد (سنگينى بالاتنهٔ مصدوم بايد روى اين دست بىافتد).
۶. پاى مصدوم را از زانو خم کنيد و ران او را کاملاً به سمت خود بکشيد تا بتواند سنگينى قسمت پائين بدن را تحمل کند.
۷. با دقت دست ديگر مصدوم را از زير تنه وى بکشيد و به موازات بدن او قرار دهيد. حسن اينکار در اين است که از غلت زدن مصدوم به پشت جلوگيرى مىکند.
تغييرات:
در مواردىکه مصدوم از ناحيهٔ بالاتنه يا پائينتنه دچار شکستگى شده است و همچنين زمانى که مصدوم در يک محيط بسته گير کرده است يا آنکه نمىتوان عضو صدمه ديده را خم کرد و از آن بهعنوان حائل استفاده نمود، نبايد از روش بالا استفاده شود. در اينگونه موارد شما مىتوانيد با قرار دادن يک پتوى لوله شده در کنار مصدوم وضعيت بهبود را براى او فراهم کنيد. از اين روش مىتوانيد در مواردى که بايد مصدوم در وضعيت بهبود با برانکارد حمل شود، نيز استفاده کنيد.
آفتاب
Asalbanoo
02-05-2007, 15:35
بهطور معمول در سيستم گردش خون يک فرد بزرگسال شش ليتر خون وجود دارد. خون اکسيژن و ساير مواد غذائى را به بافتها مىرساند و دىاکسيد کربن و ساير فضولات را از آنها مىگيرد. خون از طريق شبکهاى از لولههاى قابل ارتجاع که رگهاى خونى (عروق) ناميده مىشود جريان پيدا مىکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شريانها (سرخرگها) خون را از قلب به بيرون مىبرند. شريانها قوىترين رگهاى خونى هستند و ديواره آنها داراى بافت ماهيچهاى قابل ارتجاع است. زمانىکه خون با فشارى که بهوسيله قلب وارد مىآيد درون شريانها جريان مىيابد، ديوارهٔ ماهيچهاى گشاد شده و سپس به حالت اوليه برمىگردد. اين فشار موج مانند نبض نام دارد و در جائى که شريان نزديک سطح بدن و روى استخوان قرار دارد مىتواند احساس شود، براى مثال در ناحيه گردن و مچ دست (به مبحث نبض مراجعه شود). انشعابهاى شريانها همچنان که به بافتها مىرسند کوچکتر و نازکتر مىشوند تا سرانجام تبديل به مويرگها مىشوند.
مويرگها، رگهاى خونى بسيار کوچکى هستند که تنها از يک ديوارهٔ نازک سلولى تشکيل شدهاند و از راه اين ديواره تبادل مايعات و گازها از مويرگ به بافت و از بافت به مويرگ انجام مىگيرد. اين مويرگهاى کوچک بهتدريج به يکديگر مىپيوندند و تبديل به سياهرگ مىشوند.
سياهرگها (وريدها) خون را به قلب بازگشت مىدهند. سياهرگهاى کوچکتر بههم مىپيوندند و بهتدريج بزرگتر شده تا سرانجام به دو سياهرگ بزرگ که خون را به دهليز راست قلب مىريزند منتهى مىشوند. سياهرگها داراى ديوارهٔ ماهيچهاى نيستند و برگشت خون در آنها از طريق فشار معکوس و فشرده شدن ماهيچههاى بدن انجام مىپذيرد. سياهرگها در قسمت پائين بدن داراى شيرهاى فنجان مانند يکطرفهاى بهنام دريچههاى لانه کبوترى هستند که مانع از برگشت خون به پائين شده و عمل بازگشت خون از پائين بدن به قلب را ميسر مىسازند.
- خونريزى شديد:
هنگامى که جائى از بدن شما بريده مىشود دچار خونريزى مىشويد زيرا که فشار داخلى رگهاى خوني، خون را با فشار به بيرون مىراند. در خونريزى شريانى (يعنى زمانىکه شريان بريده مىشود)، خون سرخ شفاف همراه با انقباض قلب به بيرون مىجهد؛ در خونريزى سياهرگي، خون داراى رنگ قرمز تيره مىباشد و با فشار کمى به بيرون ترشح مىکند؛ در خونريزى مويرگى خون جهش ندارد و فقط تراوش مىکند.
بدن داراى مکانيزم درونى خاصى است که سرعت خونريزى را کاهش مىدهد يا آن را متوقف مىسازد. زمانىکه عضوى جراحت برمىدارد انتهاى بريده شدهٔ رگهاى خونى با تنگشدن خود فشار خون در آن ناحيه را کاهش داده و سبب مىشوند که خون کمترى از دست برود و تشکيل لختههاى خون باعث بستهشدن رگهاى صدمه ديده مىشوند.
- خطرات خونريزى:
بهطور عادى در بزرگسالان از دست رفتن خون در حدود نيمليتر چندان قابل توجه نيست، اما زمانىکه ۵/۱ ليتر يا حدود ۳/۱ از حجم خون از دست مىرود قضيه کاملاً حاد مىشود زيرا که به اندازهٔ کافى خون براى جريان يافتن در بدن باقى نمانده است و اگر شما به سرعت براى بندآوردن خون وارد عمل نشويد خطر شوک و حتى از دست رفتن جان مصدوم وجود دارد.
بخشى از عوارض و نشانههاى خونريزى شديد به خود خونريزى و بخشى به واکنش بدن نسبت به از دست رفتن خون مربوط مىشود؛ ممکن است تمام اين عوارض و نشانهها در هر مصدومى ظاهر نشود. صورت و لبها رنگپريده مىشوند و پوست بدن سرد و مرطوب مىشود، زيرا رگهائى که خون را به پوست مىرسانند تنگ مىشوند تا خون بيشتر به اندامهاى حياتى برسد. براى مقابله با خونريزى نبض سريعتر اما ضعيفتر مىشود. اگر مدت خونريزى طولانى شود جريان خون به مغز کاهش مىيابد که نتيجهٔ آن تار شدن ديد، سرگيجه، اختلال حواس (تيرهشدن شعور) و ضعف مىباشد. بهعلاوه مصدوم ممکن است بههمين دليل دچار اضطراب شديد، بىقرارى و پرحرفى بشود (به مبحث شوک مراجعه شود).
از دست رفتن خون همچنين موجب احساس تشنگى شديد که ناشى از نياز بدن به جايگزين ساختن مايع از دست رفته؛ و عطش شديد به هوا براى جايگزين کردن اکسيژن از دسترفته مىشود. اگرچه بايد براى جلوگيرى از هر نوع خونريزى سريعاً دست بهکار شويد اما زمانىکه:
- مقدار زيادى خون از دست رفته
- خونريزى شريانى باشد. (خون داراى رنگ قرمز روشن است و منظماً فوران مىکند).
- خونريزى براى مدت طولانى بهصورت غيرعادى ادامه يافته است.
بايد بهصورت اورژانس عمل کرد.
Asalbanoo
02-05-2007, 15:59
اصل کنترل خونريزى عبارت است از محدود کردن جريان خون به زخم بهمنظور تسهيل لخته شدن خون. اين عمل را به دو صورت مىتوان انجام داد. بهوسيله فشار و بالا نگهداشتن. دو نوع فشار داريم:
”فشار مستقيم روى زخم؛ و فشار نامستقيم روى شريانى که خون ناحيه جراحت را تأمين مىکند. فشار مستقيم هميشه بايد اول انجام شود؛ از فشار نامستقيم تنها زمانى استفاده کنيد که يا فشار مستقيم تأثيرى نداشته يا انجام آن خيلى مشکل باشد.“
- روش کار:
۱. با شست و يا انگشتان مستقيماً روى جراحت فشار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. مصدوم را در يک حالت راحت و مناسب بخوابانيد. ناحيهٔ جراحت را تا آنجا که امکان دارد بالا ببريد و در حالىکه به فشار دادن ادامه مىدهيد در همان وضعيت نگهداريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. يک باند پانسمان استريل غير آغشته به دارو روى زخم بگذاريد، مطمئن شويد که کاملاً فراتر از لبههاى زخم را پوشانده است. محکم آن را به پائين فشار دهيد و يک باند دور آن سفت بپيچيد تا جلوى خونريزى را بگيرد، اما نه آنقدر محکم که باعث قطع گردش خون شود. (به مبحث باند مثلثى مراجعه شود)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر زخم بزرگ است دو لبهٔ زخم را به سمت هم با ملايمت ولى قاطعانه بفشاريد و آنها را در همان حالت فشردگى نگهداريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- فشار مستقيم:
بهمنظور جلوگيرى از خونريزي، بدون ايجاد اختلال در گردش خون ساير نقاط بدن، شما بايستى بلافاصله اقدام به وارد آوردن فشار مستقيم روى جراحت بنمائيد. اين فشار مستقيم باعث مسطح شدن رگهاى خونى در آن ناحيه شده و سرعت جريان خون را کاهش مىدهد بهطورى که خون محل جراحت فرصت لخته شدن پيدا مىکند.
بايستى اين فشار به مدت ۵ تا ۱۵ دقيقه ادامه پيدا کند، چرا که متوقف شدن جريان خون (در ناحيهٔ جراحت) به زمان احتياج دارد. اگر يک شى خارجى در زخم فرو رفته است فشار بايستى در کنار آن شى وارد شود.
اگر امکان داشته باشد بايد عضو زخمى را بالا ببريد و در همان حال نگهداريد. اين کار باعث کاهش جريان خون بهوسيلهٔ پائين آوردن فشار خون در آن ناحيه مىشود.
- فشار نامستقيم:
اگر نمىتوان خونريزى را با فشار مستقيم کنترل نمود يا بههر دليلى کاربرد فشار مستقيم موفقيتآميز نبود (مثلاً به دليل گستردگى جراحت). در اين حال مىتوانيد براى جلوگيرى از خونريزى از وارد آوردن فشار نامستقيم روى نقطه مناسب استفاده کنيد. از اين روش فقط براى کنترل خونريزى شريانى مىتوان استفاده نمود. نقطهٔ فشار جائى است که يک شريان روى استخوان قرار دارد و شما با فشردن شريان روى استخوان آن را مسدود مىکنيد و از جريان يافتن خون به نواحى فراتر از نقطهٔ فشار جلوگيرى مىکنيد. از آنجا که اين کار خون بافتها و کل عضو را قطع مىکند، بنابراين فقط بهعنوان آخرين حاره بهکار مىرود و نبايد بيش از ۱۵ دقيقه ادامه يابد.
دو نقطه فشار وجود دارد که براى کنترل خونريزىهاى شديد مورد استفاده قرار مىگيرد، يکى در شريان بازو و ديگرى در شريان ران.
شريان بازوئى از داخل ناحيهٔ بالاى بازو بين ماهيچهها مىگذرد و تقريباً مسير آن به موازات درز آستين است. براى وارد آوردن فشار، انگشتان خود را زير بازوى بيمار قرار دهيد و بين ماهيچهها به سمت بالا و داخل فشار دهيد بهطورى که شريان بين استخوان بازو و دست شما فشرده شود. شريان رانى از قسمت پائين پا در ناحيه کشالهٔ ران جائى که دو ران پا بههم سائيده مىشوند از داخل رانها عبور مىکند و به قسمتهاى پائين پا مىرود. براى وارد آوردن فشار، بيمار را بخوابانيد يکى از زانوهاى او را خم نمائيد. شريان را در ناحيه کشالهٔ ران پيدا کنيد و آن را روى استخوان لگن خاصره با دست مشت کرده يا با استفاده از برجستگى کف دست فشار دهيد.
اگر باند مناسب در اختيار نداشتيد، يک تکه گاز روى زخم قرار دهيد روى گاز يک بالشتک پنبهاى بگذاريد و محکم باندپيچى کنيد (پنبه را مستقيم روى زخم نگذاريد). شما مىتوانيد از هر چيز تميز و مناسبى نيز که در اطراف شما هست براى پانسمان زخم استفاده کنيد (به مبحث پانسمان مراجعه شود). عضو جراحت برداشته را بىحرکت نگهداريد (به مبحث شکستگىها مراجعه نمائيد).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر خونريزى ادامه پيدا کرد، باند يا بالشتک بيشترى بهکار ببريد. اما پانسمان اوليهاى را که روى زخم گذاشتهايد از جراحت جدا نکنيد اين کار منجر به پاکشدن لخته و شروع دوبارهٔ خونريزى مىشود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Asalbanoo
02-05-2007, 16:40
مواردى وجود دارد که نمىتوان از تنفس دهان به دهان استفاده نمود. اين موارد عبارتند از:
- اگر دهان و بينى مصدوم هر دو جراحت شديد برداشته باشد.
- اگر مصدوم در جائى تنگ در حالىکه صورتش رو به پائين است گير کرده باشد.
- اگر مصدوم دائماً استفراغ مىکند.
- موارد مسموميت که سم دورا دور دهان مصدوم را آلوده نموده و ممکن است براى امدادگر خطرناک باشد.
در اين گونه موارد دو روش وجود دارد روش هولگر نيلسن و روش سيلوستر، البته اين روشها به اندازه روش دهان به دهان مؤثر نيستند. از روش سيلوستر در مواردى که مصدوم با صورت رو به پائين در جائى گير کرده يا مصدوم دائماً استفراغ مىکند، نمىتوان استفاده نمود. و همچنين در مواردى که جراحتهاى شديد روى بازو و سينه مصدوم وجود دارد اين دو روش قابل استفاده نيست.
در هر دو روش از وارد آوردن فشار روى سينه (از عقب يا جلو) براى خارج نمودن هواى ششها و پس از آن بردن بازوهاى مصدوم به بالا و طرفين براى باز شدن ششها، استفاده مىشود. همانطور که در مورد روشهاى عادى نجات زندگى گفته شد، هنگامى که از اين دو روش براى نجات زندگى کودکان استفاده مىکنيد بايستى فشار آرامتر و سرعت عمل بيشتر باشد.
- آزمايش واکنش:
اگر روشهاى نجات زندگى موفقيتآميز بوده باشد رنگ و روى مصدوم باز مىشود (به مبحث کمک به گردش خون مراجعه شود). اگر پس از چهار تنفس اول بهبودى در وضعيت مصدوم مشاهده نشد به احتمال زياد راه تنفس او بسته است (به مبحث شيء خارجى در گلو مراجعه شود).
- روش هولگر نيلسن:
بعد از روش تنفس مصنوعى دهان به دهان اين روش نسبت به ساير تکنيکها ارجحيت دارد زيرا زمانىکه مصدوم با صورت به زمين افتاده است با اين روش مىتوان راه تنفس او را باز نگهداشت. اما اشکال بزرگ اين روش اين است که تا وقتى مصدوم در اين حالت قرار دارد کمپرس قلب غيرممکن و مشاهدهٔ نشانههاى بهبودى يعنى باز شدن رنگ و رو به آسانى امکانپذير نيست.
۱. هنگامىکه مصدوم با صورت بر روى يک سطح صاف و سخت (مثل آسفالت) افتاده است، سر مصدوم را کمى بالا گرفته دستهاى او را روى هم بگذاريد. سر را بهيک طرف بچرخانيد و چانه را روى دستها قرار دهيد، سر را به عقب خم کرده و فک را به جلو بکشيد بهطورى که راه تنفس مصدوم باز شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. در کنار سر مصدوم روى يکى از پاهاى خود زانو بزنيد. بايستى کف پاى ديگر شما چسبيده به آرنج مصدوم باشد. دستان خود را پشت مصدوم روى کتفها قرار دهيد بهطورى که شستهاى شما در دو طرف ستون فقرات قرار گيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. آرنج خود را راست کنيد تنه خود را آنقدر به جلو بکشيد تا بازوان شما کاملاً حالت عمودى پيدا کند و در اين حال تدريجاً بهمدت ۲ ثانيه به پشت مصدوم فشار وارد آوريد. اين کار باعث مىشود که هواى ريههاى مصدوم خارج شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نبايد:
آنقدر فشار دهيد که به ريه يا اندامهاى داخلى صدمهاى وارد شود.
۴. تنهٔ خود را به حالت اول برگردانيد. دستهاى خود را به طرفين باز کنيد و لباس مصدوم را از ناحيه آرنج بگيريد، بازوهاى مصدوم را تا آنجا که به کتف او فشار وارد نشود بلند کنيد و به مدت ۳ ثانيه نگهداريد. اين عمل موجب تنفس خواهد شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نبايد:
بازوها را زيادى بکشيد.
۵. بازوهاى مصدوم را پائين آوريد و مجدداً دستهاى خود را پشت او بگذاريد و مجدداً شروع به فشار دادن کنيد اين کار يعنى وارد آوردن فشار به پشت و کشيدن بازوها به طرفين را با سرعتى معادل ۱۲ دور در دقيقه انجام دهيد؛ هر دور بايد حدود ۵ ثانيه طول بکشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۶. پس از چهار دور، ضربان قلب را آزمايش کنيد (به مبحث کمک به گردش خون مراجعه شود). اگر قلب ضربان داشت به کار خود ادامه دهيد اما اگر نداشت مصدوم را به پشت برگردانيد و عمل کمپرس سينه را انجام دهيد و سپس براى تنفس مصنوعى از روش سيلوستر استفاده کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۷. به محض آنکه مصدوم شروع به تنفس بهصورت عادى نمود، مصدوم را در وضعيت بهبود قرار دهيد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
- روش سيلوستر:
اگر به دلايلى که گفته شد، نمىتوانيد از تنفس دهان به دهان استفاده کنيد و اگر مصدوم به پشت در جائى گير کرده باشد يا آنکه اجباراً بايد او را براى انجام کمپرس قلب برگردانيد، چون در اينگونه موارد بهکار بردن روش هولگرنيلسن امکانپذير نيست، بايستى از روش سيلوستر استفاده کنيد.
- روش کار:
۱. مصدوم را به پشت روى يک سطح صاف و محکم بخوابانيد. هر شيئى خارجى را از دهان او خارج کنيد. يک بلوز تا شده يا بالش کوچک زير شانههاى او قرار دهيد تا سر کاملاً به عقب خم شود و راه تنفس باز بماند (به مبحث باز کردن راه تنفسى مراجعه شود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. بالاى سر بيمار زانو بزنيد، مچ دستهاى او را بچسبيد و دستهاى او را روى يکديگر بر سينه قرار دهيد. تنهٔ خود را به جلو بکشيد و پشت خود را راست کنيد و روى قسمت پائين سينه مصدوم بهتدريج و يکنواخت بهمدت ۲ ثانيه (همانند آنچه که در روش هولگرنيلسن گفته شد) فشار وارد آوريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. فشار را قطع کنيد، تنه خود را عقب بکشيد و روى زانوهاى خود تکيه کنيد. بازوهاى مصدوم را تا آنجا که امکان دارد به طرفين و بالا بکشيد و اين دو عمل را بهصورت ريتميک، پشت سرهم و منظم با سرعت ۱۲ بار در دقيقه انجام دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۴. پس از چهار دور، ضربان مصدوم را آزمايش کنيد اگر قلب بهطور عادى مىزد بهکار خود ادامه دهيد تا تنفس به حالت عادى برگردد. ولى اگر قلب ضربان نداشت عمل کمپرس سينه را شروع کنيد (به مبحث کمک به گردش خون مراجعه شود) و دائماً واکنش مصدوم (نبض و رنگ چهره) را چک کنيد، اگر واکنشى نشان نداد همچنان نجات زندگى را با ۱۵ کمپرس و ۲ تنفس به روش سيلوستر ادامه دهيد.
۵. به محض آنکه تنفس مصدوم به حالت عادى برگشت او را در وضعيت بهبود قرار دهيد. (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
- روش سيلوستر با دو امدادگر:
اگر دو امدادگر در محل حاضر باشند يکى از آنها مىتواند روش سيلوستر و آزمايش نبض را انجام دهد و ديگرى مىتواند با جلو کشيدن فکهاى مصدوم راه تنفس را باز نگهدارد و اگر لازم شد عمل کمپرس سينه را انجام دهد.
Asalbanoo
07-05-2007, 20:52
درک موقعیت
معاینه
انتقال مصدوم
با لباسها و کلاه ایمنی مصدوم چه کنیم؟
تشخیص
درمان
گزارش وضع مصدوم
اصول اساسى کمکهاى اوليه در تمام سوانح صرفنظر از وخامت آن بهکار مىرود. حادثه هر چه که مىخواهد باشد وظيفه امدادگر آن است که بهسرعت، با آرامش (بدون دستپاچگي) و بهدرستى وارد عمل شود تا بتواند باعث نجات زندگي، جلوگيرى از بدتر شدن وضع مصدوم و بالابردن احتمال بهبودى مصدوم شود. امدادگر مىتواند به اين هدفها دست يابد اگر:
- نحوهٔ برخورد او سريع و همراه با آرامش باشد.
- موقعيت سانحه و وضعيت مصدوم را سريعاً درک کند.
- تشخيص درستى از وضعيت سانحه براساس نحوه وقوع حادثه و عوارض و نشانهها داشته باشد.
- بدون معطلى روشهاى درمانى متناسب با حال مصدوم را بهکار بندد.
- براساس جراحت و وضع مصدوم، ترتيب انتقال صحيح او را بدهد.
- نحوهٔ برخورد:
نحوهٔ برخورد بايستى سريع اما همراه با آرامش و کنترل شده باشد. مطمئن شويد که براى نجات مصدوم خود را به خطر نمىاندازيد. اگر دکتر يا پرستار يا شخص واردتر از شما در محل حضور نداشت با آرامش عهدهدار امور شويد.
Asalbanoo
07-05-2007, 20:53
ابتدا بايد بر خود مسلط شويد و بررسى دقيقى از وضعيت سانحه انجام دهيد و در مورد اولويت کارها تصميم بگيريد. شرايطى که در اين امر مؤثر هستند عبارتند از: رعايت ايمني، کمک خواستن از ديگران، تعيين اولويتهاى درمانى و تقاضاى کمک.
- رعايت ايمنى:
اين موارد باعث مىشود که خود، مصدوم و سايرين را به خطر نيندازيد، و از واردآمدن صدمه بيشتر جلوگيرى کنيد.
۱. حوادث جادهاى:
يکى از حاضرين را وادار کنيد که ترافيک را کنترل کند، او را در جائى دور از خود و مصدومها بگماريد. مراقب خطر آتشسوزى از ناحيه باک بنزين باشيد، موتورهاى روشن را خاموش کنيد (به مبحث روش کار در سوانح عمده تصادفهاى جادهاى مراجعه کنيد).
۲. گاز و دودهاى سمى:
اگر ممکن باشد بلافاصله منبع گاز يا دود را قطع کنيد.
۳. برقگرفتگى:
اتصال را قطع کنيد و مراقب باشيد در خلال کمکهاى اوليه با برق تماس حاصل نکنيد.
۴. آتشسوزى و آوار ساختمان:
قبل از هرکار بلافاصله مصدوم را بهجاى امن منتقل کنيد.
- کمک خواستن از ديگران:
بعضى از حاضرين مىتوانند کاملاً مفيد واقع شوند و ممکن است بتوانند در درمان مصدومها (مثلاً در جلوگيرى از خونريزي) به شما کمک کنند. ساير حاضرين ممکن است فقط سر و صدا را بىاندازند، آنها را با مسئوليتى که واگذار مىکنيد مشغول نگهداريد و از دخالت آنها در کار خود جلوگيرى کنيد. مىتوانيد از يکى بخواهيد که ترافيک و از ديگرى بخواهيد که جمعيت را کنترل کند. بعضى را براى تقاضاى کمک بهسوى تلفن روانه کنيد (به مبحث تقاضاى کمک مراجعه شود) و مطمئن شويد که پيامى را که بايد بگويد درست فهميده است. از آنها بخواهيد که پيام را بنويسند يا تکرار کنند. از آنها بخواهيد که پس از انجام کار گزارش خود را به شما بدهند.
- تعيين اولويتهاى درمانى:
براى آنکه بفهميد که چه درمانى را بايد زودتر انجام دهيد، بلافاصله اين موارد را آزمايش کنيد:
۱. راه تنفس و نفس کشيدن:
بلافاصله آزمايش کنيد که آيا راه تنفس مصدوم باز است و مصدوم نفس مىکشد، يا خير. اگر نفس نمىکيد بلافاصله تنفس مصنوعى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه کنيد).
۲. خونريزى:
مصدوم را از نظر خونريزى معاينه کنيد و سعى کنيد جلوى آن را بگيريد (به مبحث کنترل خونريزى مراجعه شود).
۳. بىهوشى:
مصدومى را که بيهوش است يا تنفس او صدادار است در وضعيت بهبود قرار دهيد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود) و سطح هوشيارى مصدوم را آزمايش کنيد (به مبحث سطح هوشيارى مراجعه شود). اگر احتمال مىدهيد که مصدوم دچار شکستگى ستون فقرات شده است او را حرکت ندهيد (به مبحث شکستگى ستون فقرات مراجعه شود)، مگر آنکه اشکال در تنفس شما را ناگزير سازد.
۴. شوک:
در اين حال بايد مصدوم را گرم و آرام نگهداريد، او را در حالت خوابيده قرار دهيد تا پزشک يا اورژانس برسد (به مبحث شوک مراجعه شود).
۵. نيازهاى ديگر:
اگر خطر فورى از اطراف (مثلاً فرو ريختن آوار) جان مصدوم را تهديد نمىکند قبل از آنکه او را حرکت بدهيد اول شکستگىها و زخمهاى بزرگ را درمان نمائيد. ولى اگر مصدوم در معرض خطر از اطراف است ابتدا عضو صدمه ديده را بهوسيلهٔ بستن ثابت و بىحرکت نمائيد و سپس سريعاً او را به جاى امن منتقل کنيد.
۶. تقاضاى کمک:
وقتى احساس کرديد که به کمکهائى مانند آمبولانس، پليس و آتشنشانى احتياج داريد بلافاصله بهدنبال آنها بفرستيد. به نزديکترين تلفن برويد يا يکى از حاضران را بهدنبال اينکار بفرستيد.
چه خود دنبال اين کار رفته باشيد يا به کسى ياد داده باشيد دنبال اين کار برود قبلاً مطمئن شويد که اين اطلاعات انتقال مىيابد.
۱. شمار تلفن خودتان (اگر در محل حادثه تلفن وجود دارد) شماره تلفن را به مسئول مربوطه بدهيد تا اگر به هر دليلى مکالمه قطع شد او بتواند با شما تماس برقرار کند).
۲. محل دقيق حادثه: اگر مىتوانيد به نزديکترين جاده اصلى يا ساير نشانههاى راهنمائىکننده اشاره نمائيد.
۳. نوع و شدت حادثه، بهعنوان مثال ”تصادف جادهاي، دو اتومبيل بههم خوردهاند، سه نفر مجروح شدهاند“.
۴. تعداد، جنس و سن تقريبى مجروحين و اگر ممکن باشد، ماهيت جراحت را مشخص نمائيد.
۵. تقاضاى کمکهاى فوقالعاده (اگر با مواردى نظير حمله قلبى يا زايمان روبهرو هستيد).
نبايد قبل از آنکه مسئول مربوطه تلفن را قطع کند، گوشى را بگذاريد.
- تعداد مصدومها:
زمانىکه بيش از يک مصدوم وجود دارد، شما بايد با درک سريع موقعيت تصميم بگيريد که کداميک از نظر درمان در اولويت قرار دارند. شما بايد راه تنفس هر مصدومى را که تنفس آن قطع يا ضعيف شده است، باز کنيد و اگر لازم شد تنفس مصنوعى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود). مصدومهاى بيهوش را بايد بلافاصله در وضعيت بهبود قرار داد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود). جلوگيرى موقت از خونريزى شديد و مداوم بايستى با کمک خود مصدوم يا يکى از حاضرين انجام شود. بهخاطر داشته باشيد که بهندرت پيش مىآيد مجروحى که بيش از همه سروصدا مىکند حالش از ديگران وخيمتر باشد.
اين را هم بهخاطر داشته باشيد که خلاقيت امدادگر هم به اندازه معلومات او اهميت دارد. در زندگى واقعى بهندرت مواردى پيش مىآيد که حادثه تنها يک مجروح داشته باشد. اکثر حوادث معمولاً داراى دو يا چند مجروح هستند بهطورى که درمان کامل يکى از آنها با درمان کامل ديگرى تعارض پيدا مىکند در يک چنين شرايط مغشوشى اين شما هستيد که بايد تصميم بگيريد کدام مجروح حالش وخيمتر است و به مداواى کامل او بپردازيد. و سپس سراغ مجروح ديگر برويد و او را هم تا آنجا که ممکن است بهطور کامل مداوا کنيد.
Asalbanoo
10-05-2007, 03:55
براى آنکه در مورد اولويتها بتوانيد تصميم بگيريد (به مبحث درک موقعيت مراجعه کنيد). بايد تشخيص کاملى داشته باشيد و براى تشخيص درست، روى اين موارد تکيه کنيد: چگونگى وقوع حادثه، وضع مجروح، عوارض، نشانهها و سطح هوشياري.
- چگونگى وقوع سانحه:
اين امر مربوط مىشود به اينکه چگونه حادثه اتفاق افتاده يا چگونه بدحالى شروع شده است. مىشود اين اطلاعات را اگر ممکن باشد از مصدوم يا يکى از حاضرين بهدست آورد. بهعنوان مثال مجروح ممکن است فقط بتواند بگويد ”من ليز خوردم و به زمين افتادم“ در حالىکه يک شاهد حادثه ممکن است بگويد ”من ديدم که پيرمرد به زمين افتاد و سر آن به ديوار خورد“. به چگونگى وقوع حادثه کاملاً توجه نشان دهيد زيرا ممکن است نشانههاى راهنما از جراحت احتمالى را در بر داشته باشد، بهويژه زمانىکه شما احتمال مىدهيد که با مواردى نظير بيمارى قند يا مرض قلبى روبهرو هستيد داشتن سابقهٔ پزشکى مصدوم بسيار مؤثر است. اگر امکان دارد از جزئيات وضع مصدوم يادداشت برداريد زيرا براى پزشک قابل استفاده است.
هرگز مصدوم را دستپاچه نکنيد و بهخاطر داشته باشيد که کليه اطلاعات را هنگامىکه پزشک يا اورژانس سر رسيد به آنها بدهيد.
- عوارض:
عبارت است از آنچه که مصدو حس مىکند و براى شما توصيف مىکند - قابل استفادهترين آنها احساس درد است.
اگر مصدوم بههوش است از او بپرسيد که آيا درد دارد و اگر دارد کجاى وى درد مىکند؟ اول آن نقطه را معاينه کنيد و سپس ساير نقاطى را که در آنها درد احساس مىشود دنبال کنيد و بهخاطر داشته باشيد که درد شديد در يک ناحيه ممکن است جراحت وخيم در ساير نقاط را که درد کمترى دارد بپوشاند.
ساير عارضههاى قابل استفادهاى که مصدوم ممکن است به آنها اعتراف کند، حالت تهوع، سرگيجه، احساس سرما و گرما يا از دست دادن کنترل ماهيچهها يا بىحسى باشد و تمام عوارض بايد بهوسيله معاينه فيزيکى براى يافتن نشانهاى از جراحت يا بيمارى تحقيق شوند.
اگر مصدوم بىهوش باشد يا بهدليل گيج بودن يا شوکه بودن حرفهاى وى چندان قابل اعتماد نباشد در اين حالت تشخيص نمىتواند براساس عارضهها انجام شود بلکه تشخيص بايستى براساس اطلاعاتى که از شاهدها و نشانهها بهدست مىآيد انجام مىشود.
- نشانهها:
نشانهها، جزئياتى هستند که مىتوانيد با استفاده از حواس خود (ديدن، لمس کردن، شنيدن و بوکردن) آنها را مشخص سازيد. اينها ممکن است نشانههاى جراحتهائى نظير خونريزي، ورم، از ريختافتادگى يا نشانههاى وخامتهائى نظير تب و (يا) ضربان سريع يا ضربان نامنظم باشند. تمام اين نشانهها ممکن است بلافاصله ظاهر شوند يا تصادفاً مشاهده يا بر اثر معاينه کشف شوند.
Asalbanoo
18-05-2007, 03:15
مصدوم چه بيهوش باشد چه نباشد بايد يک معاينه کلى براى تشخيص درمان قطعى براى نجات زندگانى او بهعمل آورد. تا آنجا که مىتوانيد مريض را کمتر حرکت دهيد. معاينه را از سر او شروع کرده و بهصورت منظم تا پاهاى او ادامه دهيد.
براى معاينه از تماس حواس خود، ديدن، احساس کردن، شنيدن و بو کردن استفاده کنيد. هميشه يک سمت بدن را با سمت ديگر مقايسه کنيد.
اگر در هر مرحلهاى در خلال معاينه تنفس مصدوم دچار اشکال شد مصدوم را در وضعيت بهبود قرار دهيد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
- سر:
۱. دهان:
تنفس را مجدداً چک کنيد. به عمق، ميزان و ماهيت آن (اينکه آيا آسان نفس مىکشد يا مشکل، با صدا نفس مىکشد يا آرام) توجه کنيد، به بو توجه کنيد، سريعاً داخل دهان را بگرديد تا مطمئن شويد که چيزهائى مثل استفراغ، خون، غذا، دندان مصنوعى و غيره که باعث بند آمدن نفس بيمار مىشود در دهان وجود ندارد. لبها را چک کنيد و ببينيد آيا سوخته يا بىرنگ هستند يا نه؛ که احتمالاً نشانهٔ مسموميت هستند. پشت لبها را نگاه کنيد و ببينيد که آيا کبود هستند، چون کبودى لبها نشانهٔ خفگى است. دندانها را آزمايش کنيد. مطمئن شويد که دندانى لق به گلوى بيمار نيفتاده باشد. مطمئن شويد که دندانهاى مصنوعى محکم به لثه چسبيده باشند، اگر نه آنها را خارج کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. بينى:
بينى را براى يافتن نشانههائى از خون، مايع روشن يا مخلوطى از هر دو، معاينه کنيد ممکن است از داخل جمجمه آمده باشند.
۳. چشمها:
دو چشم را با هم معاينه کنيد به واکنش مژهها در برابر تماس توجه کنيد. مردمکها (دايره سياه در مرکز چشم) را با هم مقايسه کنيد و توجه کنيد که آيا هر دو به يک اندازه هستند يا خير. حدقه سفيد چشم را از نظر خونگرفتگى معاينه کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۴. صورت:
به رنگ صورت توجه کنيد ممکن است رنگپريده يا برافروخته باشد، و حتى ممکن است در صورت اشکال در تنفس کبود باشد. در همان حال حرارت صورت را بىآزمائيد و ببينيد که بهطور غيرعادى سرد است يا گرم. و به حالت پوست توجه کنيد. که خشک است يا مرطوب، عرق کرده است يا مىکند يا نه.
۴. گوشها:
گوشها بايستى از نظر اشياء خارجى چک شود. توجه کنيد که آيا چيزى در گوش فرو رفته يا نه. بهدنبال نشانههائى از خون و (يا) مايع شفاف نخاعى بگرديد که احتمالاً نشاندهنده شکستگى در جمجمه هستند. در گوش مصدوم صحبت کنيد تا شنوائى او را بسنجيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۵.جمجمه:
با ملايمت سر را از زمين بلند کنيد به دنبال خونريزي، ورم يا برآمدگى - فرورفتگى بگرديد اينها احتمالاً نشاندهنده شکستگى در جمجمه هستند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- گردن:
يقه يا کراوات اطراف گردن را شل کنيد. انگشتان خود را روى ستون فقرات قرار دهيد و از بالاى گردن (انتهاى جمجمه) تا به پائين تا آنجائى که دست شما مىرسد انگشتان خود را بين دو کتف بلغزانيد و چک کنيد که آيا بىنظمى در ستون فقرات وجود دارد که اگر وجود داشته باشد احتمالاً نشانهٔ شکستگى است. دورادور گردن را چک کنيد و ببينيد که آيا شخص مدالى به گردن دارد يا نه. نبض شريان سباتى را چک کنيد و بهسرعت، قدرت و ريتم آن توجه کنيد (به مبحث نبض مراجعه شود). اگر مصدوم بيهوش باشد و گردن صدمه نديده باشد، گردن را همانطور که قبلاً توضيح داده شد در وضعيتى قرار دهيد که راه تنفس آن باز باشد (به مبحث باز کردن راه تنفس مراجعه شود).
- ستون فقرات:
انگشتان خود را با ملايمت در زير فرورفتگى پشت قرار دهيد و بدون آنکه بيمار را حرکت دهيد يا لباس وى را دربياوريد از روى لباس تا آنجا که ممکن است بالا و پائين پشت را بگرديد تا مطمئن شويد که دررفتگى يا شکستگى روى ستون فقرات حس مىشود يا خير. و همچنين بهدنبال ورم وبىنظمى احتمالى مهرهها بگرديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تنه:
سينه را از نظر يکنواختى حرکت دندهها در هنگام نفس کشيدن و پيدا کردن جراحت احتمالى روى سينه معاينه کنيد. دندهها را از نظر نظم و ترتيب يا فرورفتگى که ممکن است نشانه شکستگى در آنها باشد آزمايش کنيد. انگشتان خود را در طول خطوط قفسه سينه حرکت دهيد.
بازوها:
استخوانهاى بازو و استخوانهاى ساعد، مچها، کف دست و انگشتان بهترتيب بايستى معاينه شوند. ببينيد آيا از شکلافتادگى يا ورم وجود دارد يا خير. که اگر داشته باشد احتمالاً نشانهٔ شکستگى است. ساعدها را به دقت چک کنيد تا ببينيد آيا بازوبند پزشکى يا نشانهٔ خاصى مبنى بر هشدار در مورد تزريق وجود دارد يا نه.
- پاها:
رانها، مفصل زانو، هر دو استخوان ساق پا، مچ پا، کف پا و انگشتان بههمان ترتيبى که در مورد دستها ذکر شد بايد معاينه شوند.
- سطح هوشيارى:
بين هوشيارى و بيهوشى درجات مختلفى وجود دارد. اين موارد بهطور کامل در مبحث مصدوم بيهوش بحث شده است. اما مقدمتاً بايد گفت اگر مصدومى بهخوبى نسبت به تحريکات خارجى واکنش نشان داد مىتوان گفت در يک بيهوشى خفيف بهسر مىبرد. (مثلاً ضعف). اما اگر ميزان واکنش پائين باشد مىتوان گفت که بيهوشى مصدوم تقريباً عميق است و اگر بهطور کلى واکنشى وجود نداشت مصدوم بالقوه در حالت خطرناکى بهسر مىبرد. هر ده دقيقه يکبار بايستى مصدوم را از اين نظر چک کنيد و به واکنشهاى مصدوم نسبت به اين تحريکات توجه کنيد: صدا (بلند در گوش بيمار داد بکشيد)، تماس (سعى کنيد مصدوم را با تکان ملايم شانهها بيدار کنيد)، درد (در حالىکه پوست دست يا قوزک پا را نيشگون مىگيريد بهصورت مصدوم نگاه کنيد) و اعمال انعکاسى مصدوم مانند حرکت پلک چشم را آزمايش کنيد (به مژهها دست بزنيد). آزمايشهائى مشابه در مورد تنفس (مبحث آزمايش تنفس)، نبض (به مبحث نبض مراجعه کنيد) و حرارت بدن مصدوم بايد انجام شود، مشاهدات خود را يادداشت کنيد.
مواردى که به تشخيص کمک مىکند
تشخيص شما براساس اطلاعاتى است که از منابع مختلف کسب مىکنيد. بهوسيله اطلاع از چگونگى حادثه، سؤال از مصدوم در مورد عوارضى که احساس مىکند و معاينهٔ او براى يافتن نشانهها، مىتوانيد يک تشخيص دقيق داشته باشيد.
Asalbanoo
22-05-2007, 18:07
براى آنکه در مورد اولويتها بتوانيد تصميم بگيريد (به مبحث درک موقعيت مراجعه کنيد). بايد تشخيص کاملى داشته باشيد و براى تشخيص درست، روى اين موارد تکيه کنيد: چگونگى وقوع حادثه، وضع مجروح، عوارض، نشانهها و سطح هوشياري.
- چگونگى وقوع سانحه:
اين امر مربوط مىشود به اينکه چگونه حادثه اتفاق افتاده يا چگونه بدحالى شروع شده است. مىشود اين اطلاعات را اگر ممکن باشد از مصدوم يا يکى از حاضرين بهدست آورد. بهعنوان مثال مجروح ممکن است فقط بتواند بگويد ”من ليز خوردم و به زمين افتادم“ در حالىکه يک شاهد حادثه ممکن است بگويد ”من ديدم که پيرمرد به زمين افتاد و سر آن به ديوار خورد“. به چگونگى وقوع حادثه کاملاً توجه نشان دهيد زيرا ممکن است نشانههاى راهنما از جراحت احتمالى را در بر داشته باشد، بهويژه زمانىکه شما احتمال مىدهيد که با مواردى نظير بيمارى قند يا مرض قلبى روبهرو هستيد داشتن سابقهٔ پزشکى مصدوم بسيار مؤثر است. اگر امکان دارد از جزئيات وضع مصدوم يادداشت برداريد زيرا براى پزشک قابل استفاده است.
هرگز مصدوم را دستپاچه نکنيد و بهخاطر داشته باشيد که کليه اطلاعات را هنگامىکه پزشک يا اورژانس سر رسيد به آنها بدهيد.
- عوارض:
عبارت است از آنچه که مصدو حس مىکند و براى شما توصيف مىکند - قابل استفادهترين آنها احساس درد است.
اگر مصدوم بههوش است از او بپرسيد که آيا درد دارد و اگر دارد کجاى وى درد مىکند؟ اول آن نقطه را معاينه کنيد و سپس ساير نقاطى را که در آنها درد احساس مىشود دنبال کنيد و بهخاطر داشته باشيد که درد شديد در يک ناحيه ممکن است جراحت وخيم در ساير نقاط را که درد کمترى دارد بپوشاند.
ساير عارضههاى قابل استفادهاى که مصدوم ممکن است به آنها اعتراف کند، حالت تهوع، سرگيجه، احساس سرما و گرما يا از دست دادن کنترل ماهيچهها يا بىحسى باشد و تمام عوارض بايد بهوسيله معاينه فيزيکى براى يافتن نشانهاى از جراحت يا بيمارى تحقيق شوند.
اگر مصدوم بىهوش باشد يا بهدليل گيج بودن يا شوکه بودن حرفهاى وى چندان قابل اعتماد نباشد در اين حالت تشخيص نمىتواند براساس عارضهها انجام شود بلکه تشخيص بايستى براساس اطلاعاتى که از شاهدها و نشانهها بهدست مىآيد انجام مىشود.
- نشانهها:
نشانهها، جزئياتى هستند که مىتوانيد با استفاده از حواس خود (ديدن، لمس کردن، شنيدن و بوکردن) آنها را مشخص سازيد. اينها ممکن است نشانههاى جراحتهائى نظير خونريزي، ورم، از ريختافتادگى يا نشانههاى وخامتهائى نظير تب و (يا) ضربان سريع يا ضربان نامنظم باشند. تمام اين نشانهها ممکن است بلافاصله ظاهر شوند يا تصادفاً مشاهده يا بر اثر معاينه کشف شوند.
Asalbanoo
22-05-2007, 18:08
شما بايد براى هر وضعيتى که با آن روبهرو مىشويد درمان مناسب با آن وضعيت را با ملايمت و بهسرعت بهکار بنديد. مهمترين کار آن است که به مصدوم آرامش دهيد و او را تشويق کنيد. از دستپاچه کردن مصدوم بپرهيزيد و سعى کنيد کار شما مفيد باشد و نسبت به خواستههاى مصدوم توجه کنيد و او را با سؤالات خود آزار ندهيد. اين کار علاوه بر آنکه براى مصدوم ناراحتکننده است، نشانهٔ عصبى بودن شما نيز هست. پس از آنکه درمان لازم را بهکار بستيد مصدوم را در وضعيت مناسب قرار دهيد و با چشمان باز مراقب او باشيد تا کمک برسد.
بهخاطر بىآوريد که هدف شما نجات زندگى مصدوم، جلوگيرى از بدتر شدن وضع مصدوم و بالابردن احتمال بهبودى او است.
۱. براى نجات زندگى مصدوم:
با قرار دادن مصدوم در وضعيت صحيح راه تنفس او را باز نگهداريد.
- اگر مصدوم نفس نمىکشيد يا قلب او ضربان نداشت روشهاى نجات زندگى را شروع کنيد و به درمان خود ادامه دهيد تا آنکه کمک پزشکى سر برسد.
- خونريزى را کنترل نمائيد.
۲. جلوگيرى از بدتر شدن وضع مصدوم:
- زخمها را پانسمان کنيد.
- اعضائى را که دچار شکستگى شدهاند يا جراحتهاى بزرگ برداشتهاند تکان ندهيد.
- مصدوم را در راحتترين وضعيت ممکن متناسب با نياز درمانى قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. براى بالا بردن احتمال بهبودى :
- سعى کنيد به بيمار روحيه بدهيد (اضطراب را از او دور سازيد)، و اعتماد بهنفس او را تقويت کنيد.
- سعى کنيد تا جائىکه مىتوانيد بيمار را از درد و ناراحتى برهانيد.
- مصدوم را با ملايمت انتقال دهيد.
- از مصدوم در برابر سرما و رطوبت حفاظت کنيد.
Asalbanoo
22-05-2007, 18:09
پس از آنکه درمان خود را پايان داديد بلافاصله مصدوم بايد تحتنظر يک متخصص (دکتر يا پرستار) قرار گيرد. بسته به وخامت حال مصدوم و امکاناتى که در دسترس داريد شما بايد:
۱. ترتيب انتقال مصدوم را با آمبولانس به بيمارستان بدهيد (در مورد جراحتهاى جزئى يا شکستگى بازو مىتوان از اتومبيل معمولى هم استفاده کرد).
۲. اگر پزشک يا پرستارى در صحنه حضور دارد مصدوم را به او بسپاريد.
۳. در مورد جراحتهاى جزئى مصدوم را به نزديکترين خانه يا سرپناه برسانيد و آنجا منتظر رسيدن آمبولانس يا پزشک شويد.
۴. اگر شرايط اجازه مىدهد مصدوم را روانهٔ خانه کنيد و به او توصيه نمائيد که توصيههاى پزشکى را رعايت نمايد.
هرگز کسى را که بيهوش شده (حتى براى مدتى کوتاه) يا شوک به او دست داده پس از بهبودى به خانه نفرستيد بلکه حتماً او را به مطب پزشک برسانيد.
Asalbanoo
30-05-2007, 23:31
اگر نمىتوانيد خود همراه با مصدوم برويد يادداشتى از چگونگى وضعيت او تهيه کنيد و همراه مصدوم به بيمارستان بفرستيد. اما اگر لازم شد خود شما همراه وى به بيمارستان برويد و وضعيت او را براى پزشک بازگو نمائيد. اين گزارش بايد در برگيرندهٔ موارد زير باشد:
- چگونگى وقوع حادثه يا بدحال شدن مصدوم.
- توصيف مختصرى از صدمه.
- سطح هوشيارى و تغيييرات آن.
- ضربان قلب و تغييرات آن.
- رنگ پوست و تغييرات آن.
- وضعيت خونريزي.
- هر نوع رفتار غيرعادى مصدوم.
- درمانى را که بهکار بردهايد و زمان آن.
همچنين به منزل مصدوم اطلاع دهيد که چه اتفاقى افتاده و مصدوم به کجا برده شده، بهتر است اين کار را به پليس يا مسئول ديگرى که در صحنه وجود دارد واگذار کنيد.
- اموال مصدوم:
از آنچه که متعلق به مصدوم است بهخوبى مراقبت کنيد و آن را بهوسيله پليس يا پرسنل آمبولانس همراه مصدوم بفرستيد.
Asalbanoo
30-05-2007, 23:34
گاهى اوقات براى مشاهدهٔ جراحت لازم مىآيد که لباس مصدوم را از تن وى خارج کنيد تا بتوانيد تشخيص درستى داشته باشيد و درمان مناسب را بهکار بنديد. اين عمل بايستى با حداقل مزاحمت براى مصدوم انجام گيرد، و حتىالامکان از آسيب رسيدن به لباس خوددارى شود و تنها آن مقدار که لازم است از بدن مصدوم خارج شود. نبايستى بيهوده لباس را پاره نمود. اگر لباس زير مصدوم خيلى تنگ است و مجبور هستيد لباس را پاره کنيد لباس را از درز آن پاره کنيد.
اگر لازم مىآيد که لباس مصدوم از تنش خارج شود بايد مراقب باشيد حرمت وى به اندازهٔ کافى حفظ شود.
- خارج کردن کلاه ايمنى:
اينکه آيا بايد کلاه ايمنى (کلاهى که معمولاً موتورسواران بر سر مىگذارند) را از سر مصدوم بيرون بياوريم يا نه به موقعيت و شرايط بستگى دارد. بهتر آن است که آن را خارج نکنيم مگر آنکه شرايط مصدوم ايجاب کند. اگر وى توانائى داشت اين کار را بهخود او واگذار کنيد. کلاههاى محافظى که تمام سر و صورت را مىپوشانند تنها بايد زمانى از سر مصدوم خارج شود که يا تنفس دچار اشکال شده باشد يا او دائماً استفراغ نمايد يا از ناحيه سر جراحت شديد برداشته باشد. در اکثر موارد خارج کردن کلاه محافط از سر، بستگى به جراحتها و توانائى شما براى انجام اين کار دارد.
براى خارج کردن کلاه محافظى که فقط سر را مىپوشاند بند دور چانه آن را باز کنيد دو طرف آن را بگيريد و سپس کلاه را به سمت بالا و عقب بکشيد و بيرون بىآوريد.
در مورد کلاههاى محافظى که تمام سر و صورت را مىپوشانند بايد يک نفر سر و گردن مصدوم را نگه دارد و همزمان نفر ديگر کلاه را خارج کند. ابتدا کلاه را کمى به عقب خم کنيد و آنقدر بکشيد تا چانه نمايان شود. سپس آن را به جلو خم کنيد و سعى کنيد بدون آنکه به جمجمه بخورد آن را مستقيم خارج نمائيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خارج کردن لباسهاى مصدوم :
- خارجکردن کت يا ژاکت:
۱. مصدوم را کمى بلند کنيد و کت را از روى شانهها کمى به عقب بکشيد سپس بازوى سالم را خم کنيد و ابتدا کت را از آن قسمت خارج کنيد و سپس به آرامى بازوى صدمه ديده را از آستين خارج کنيد. سعى کنيد بازوى صدمه ديده طى عمل مستقيم و کشيده باقى بماند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. اگر لازم شد درز لباس را در ناحيه صدمه ديده پاره کنيد.
- خارج کردن پيراهن يا زيرپوش:
همانطور که در مورد کت گفته شد عمل کنيد، اما اگر لازم شد آن را از جلو يا پهلو پاره کنيد.
- بيرون آوردن شلوار:
۱. براى اينکه رانها را بتوانيم معاينه کنيم بايد شلوار را از کمر بيرون آورد، و براى معاينه ساق پا يا زانو پاچهٔ شلوار را بالا بزنيم.
۲. اگر لازم شد، شلوار را از درز آن ببريد.
- بيرون آوردن چکمه يا کفش:
۱. قوزک پا را نگهداريد و پس از بريدن يا باز کردن بند کفش بهدقت و به آرامى کفش را از پا خارج کنيد.
۲. اگر مصدوم چکمه بلند بدون بند به پا داشت، بهدقت آن را از درز پشت کفش با يک چاقو پاره کنيد.
- بيرون آوردن جوراب:
۱. در صورتىکه بيرون آوردن جوراب مشکل بود با دو انگشت، جوراب را از ماهيچهٔ پا دور کنيد.
۲. بدون آنکه قيچى به پا برخورد کند آن را ببريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خلاصه:
- مطمئن شويد که اگر براى نجات مصدوم وارد عمل مىشويد خطرى خود شما را تهديد نمىکند.
- بهسرعت، بدون دستپاچگى و منظم و هدفدار عمل کنيد و اولويت را به موارد اورژانس بدهيد.
- اگر تنفس قطع شده باشد، يا ضعيف باشد، راه تنفس را باز کنيد و در صورت لزوم، تنفس مصنوعى را شروع کنيد.
- جلوى خونريزى را بگيريد.
- سطح هوشيارى را بسنجيد.
- به مصدوم و اطرافيان اطمينانخاطر بدهيد و اضطراب را از آنها دور سازيد.
- از مصدوم در برابر شوک مراقبت کنيد.
- مصدوم را در وضعيت درست و راحت قرار دهيد اما مطلقاً بيش از آنچه که لازم است او را حرکت ندهيد.
- احتمال وجود خونريزى داخلى يا مسموميت را از نظر دور نداريد.
- قبل از حرکت دادن مصدوم جراحتها و شکستگىهاى مهم را درمان کنيد.
- در صورت لزوم، بدوم معطلى ترتيب انتقال مصدوم را به بيمارستان يا نزد پزشک بدهيد.
- مراقب تغيير حالت مصدوم باشيد و آن را يادداشت کنيد.
- اجازه ندهيد مردم دور شما جمع شوند، اين کار باعث اختلال در درمان و مضطرب شدن مصدوم مىشود.
- اگر لزومى ندارد، بيهوده لباسهاى مصدوم را از تن وى خارج نکنيد.
- به مصدوم بيهوش يا مصدومى که مظنون به جراحت داخلى است، يا بايد بلافاصله در بيمارستان جهت جراحى بيهوش شود، از راه دهان چيزى نخورانيد.
Asalbanoo
30-05-2007, 23:36
نبود هوا
آسم
شکستگی قفسه سینه
دارآویختگی و فشرده شدن گلو
غرقشدن
شیء خارجی در گلو
سکسکه
اختلال در نظم تنفس
آسیبدیدگیهای ناشی از انفجار
برقگرفتگی
استنشاق دود
مسمومیت ناشی از منواکسید کربن
اين حالت که بالقوه مرگآور است زمانى اتفاق مىافتد که بافتهاى بدن به اکسيژن کافى دسترسى نداشته باشند. اين فقدان ممکن است به کمبود اکسيژن در هوائى که تنفس مىکنيم؛ اختلال، يا جراحت در سيستم تنفسى مربوط باشد. بدون اکسيژن کافى بافتها بهسرعت فاسد مىشوند - سلولهاى حياتى در مغز تنها سه دقيقه مىتوانند بدون اکسيژن دوام بياورند. عوامل مختلفى وجود دارند که سبب ايجاد خفگى مىشوند: عواملى که برروى راه تنفس و بر ششها اثر مىگذارند عبارتند از:
- مسدود شدن راه تنفس: افتادن زبان به عقب گلو در مصدوم بيهوش؛ گير کردن غذا يا قى يا ساير اشياء خارجى در مجراى تنفس؛ تورم بافتهاى گلو که در نتيجهٔ تاول، زخم يا عفونت پديد مىآيد همه منجر به مسدود شدن راه تنفس مىشوند.
- کمبود هوا بر اثر قرار گرفتن بهصورت روى بالش براى مدت نسبتاً طولانى يا سر کشيدن کيسهٔ پلاستيکى (در کودکان).
- وجود مايعات در مجراى تنفس.
- فشرده شدن راه تنفس بهوسيله پنجه يا دار زدن
- وارد آمدن فشار بر روى سينه بر اثر افتادن شيء سنگينى روى ديوارهٔ سينه يا فشار جمعيت.
- آسيبديدگى ششها.
- جراحت برداشتن ديوارهٔ سينه.
- و لباسهاى بسيار تنگ که مانع از تنفس کافى مىشوند.
- و لباسهاى بسيار تنگ که مانع از تنفس کافى مىشوند.
- برقگرفتگي
- مسموميت
- و فلجشدن ناشى از سکته يا آسيب ديدن نخاع.
عواملى که روى مقدار اکسيژن در خون تأثير مىگذارند، عبارتند از:
- هوائى که اکسيژن به اندازهٔ کافى نداشته باشد (چنين حالتى معمولاً در ساختمانهائى که پر از دود يا گاز شدهاند يا چاهها يا تونلها دست مىدهد).
- و تغيير فشار جو، مثل صعود به قلههاى مرتفع يا غواصى در اعماق زياد.
عواملى که مانع از استفادهٔ بدن از اکسيژن مىشوند، عبارتند از:
- مسموميت ناشى از منواکسيد کربن
- و مسموميت ناشى از سيانيد.
عوارض و نشانههاى عمومى
- اشکال در تنفس: ميزان و عمق تنفس افزايش مىيابد.
- احتمالاً تنفس با خرخر همراه است.
- احتمالاً دهان کف مىکند.
- لبها و زير انگشتان کبود مىشود (سيانوز)
- تيرگى شعور (گيجي، حواسپرتي، اختلال حواس)
- احتمالاً مصدوم بيهوش مىشود.
- تنفس احتمالاً قطع مىشود.
هدف:
حفظ يا برقرارى تنفس مصدوم بهوسيله برطرف ساختن سريع علت خفگي، اگر لازم شد، تنفس مصنوعى را شروع کنيد و اورژانس را خبر نمائيد.
درمان عمومى :
۱. مسبب خفتگى را سريعاً برطرف سازيد و راه تنفس را باز کنيد (به مبحث باز کردن راه تنفس مراجعه شود).
۲. اگر مصدوم نفس نمىکشيد. بلافاصله تنفس مصنوعى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود).
۳. زمانى که تنفس و ضربان قلب برقرار شد، مصدوم را در وضعيت بهبود قرار دهيد. (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
۴. ميزان تنفس (به مبحث چگونه نفس کشيدن)، نبض (مبحث نبض) و سطح هوشيارى (مبحث سطح هوشياري) را هر ۱۰ دقيقه يکبار چک کنيد.
۵. مصدوم را فوراً به بيمارستان برسانيد.
Asalbanoo
30-05-2007, 23:38
خفگى بر اثر نبود هوا زمانى اتفاق مىافتد که موانعى خارجى از قبيل کشيدن کيسه پلاستيکى بر سر يا با صورت روى بالش نرم بهمدت طولانى قرار گرفتن (در مورد کودکان) مانع از رسيدن هوا به مجراى تنفس بشود.
اين نوع خفگى همچنين بهعلت تنفس طولانى در يک فضاى سربسته زمانىکه تمام اکسيژن قابل مصرف تمام مىشود مانند گير کردن کودک در يخچال نيز اتفاق مىافتد. (براى خفگى ناشى از دود به مبحث استنشاق دود مراجعه شود).
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. مشاهده وجود مانع روى دهان يا بينى بهطور مستقيم يا احساس وجود هواى مانده در يک فضاى سربسته.
- هدف:
تأمين هوا براى مصدوم. در صورت لزوم بهکارگيرى روشهاى نجات زندگى و خبر کردن اورژانس.
- درمان:
۱. بلافاصله هر نوع مانع را برطرف کنيد يا مصدوم را به هواى آزاد برسانيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. اگر مصدوم بههوش بود و بهطور عادى نفس مىکشيد در عين حال که به او اطمينان مىدهيد مراقب نيز باشيد.
۳. اگر مصدوم بيهوش بود اما بهطور عادى نفس مىکشيد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد. (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه کنيد).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۴. اگر نفس کشيدن مشکل بود يا قطع شده بود تنفس مصنوعى را بلافاصله شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۵. پزشک خبر کنيد و اگر در مورد حال مصدوم دچار ترديد هستيد بلافاصله ترتيب انتقال او را به بيمارستان بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ممکن است بر اثر قرار گرفتن صورت کودک روى باليش يا گير کردن در يخچال قفل شده دچار اين نوع خفگى بشود.
Asalbanoo
06-06-2007, 16:52
سکسکه عبارت است از تنفس صدادار هوا بهطور مکرر که بهوسيله انقباض غيرارادى ديافراگم انجام مىگيرد. معمولاً حالت سکسکه بيشتر از پنج دقيقه طول نمىکشد، و معمولاً يک ناراحتى سطحى است.
- هدف:
قطع تداوم انقباضها. رفتن نزد پزشک در صورتىکه ناراحتى مدت زيادى طول بکشد يا کاملاً حاد شود.
- درمان:
۱. از مصدوم بخواهيد که آرام بنشيند و نفس خود را در سينه نگه دارد. يا از او بخواهيد که ليوان آب را بدون نفس کشيدن جرعه جرعه بىآشامد.
۲. اگر اين کارها موفقيتآميز نبود يک پاکت کاغذى (نه پلاستيکي) روى دهان و بينى مصدوم قرار دهيد و از او بخواهيد که داخل پاکت دم و بازدم را انجام دهد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر سکسکه براى مدت چند ساعت باقى ماند دنبال پزشک برويد.
Asalbanoo
06-06-2007, 16:56
آسم عبارت است از يک حالت پريشانى که در اين حالت ماهيچههاى مجراى تنفس دچار اسپاسم (تشنج) مىشوند. راه هوا تنگ مىشود و اين امر نفس کشيدن بهخصوص بازدم را خيلى مشکل مىسازد. اگرچه در بسيارى از موارد دليل روشنى براى شروع حملههاى آسم وجود ندارد ولى حملههاى آسمى ممکن است بر اثر فشار عصبى يا حساسيت (آلرژي) تحريک شود.
گاهى اوقات اين حملهها در شب دست مىدهد، بيمار مبتلا به آسم معمولاً لوازم پزشکى خود مثل آئروسل که تنفس را براى آن آسان مىکند، بههمراه دارد و عموماً خود آنها مىدانند که چگونه با حمله مقابله کنند.
- عوارض و نشانهها:
۱. مصدوم احتمالاً خيلى مضطرب شده و احساس مىکند که به سختى مىتواند صحبت کند.
۲. اشکال در تنفس، بهويژه در هنگام بازدم.
۳. کبودى صورت.
- هدف:
به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و او را آرام کنيد. او را در معرض جريان هواى آزاد قرار دهيد (مثلاً بازکردن پنجرهها). بيمار را در وضعيتى قرار دهيد که تنفس براى آن آسانتر باشد. اگر مدت حمله طولانى شد يا حملهها تکرار شد يا اگر در مورد حال مصدوم ترديد داريد، اورژانس را خبر کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- درمان:
۱. به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و او را آرام کنيد.
۲. به مصدوم توصيه کنيد که روى صندلى بنشيند کمى رو به جلو تکيه خود را به ميز بدهد و او را در معرض هواى تازه قرار د
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. اگر مصدوم وسايل پزشکى خاص اين کار را بههمراه داشت براى وى بياوريد تا از آنها استفاده کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر عوارض برطرف نشد يا حملهها تکرار شد، اورژانس را خبر کنيد.
Asalbanoo
13-06-2007, 20:03
ضربه شديد به شکم يا افتادن جسم سنگين روى قسمت بالائى شکم (شبکهٔ احشائي) مىتواند باعث بههم خوردن نظم تنفس شود.
- عوارض و نشانهها:
۱. ممکن است مصدوم قادر به حرف زدن نباشد.
۲. مصدوم ممکن است با دست شکم خود را فشار دهد و خم شود.
۳. احتمالاً حالت تهوع و استفراغ.
- هدف:
مصدوم را در حالتى قرار دهيد که براى وى تنفس آسان شود. اگر ناراحتى مصدوم در مدت نسبتاً کوتاهى بهبود نيافت اورژانس را خبر کنيد.
- درمان:
۱. مصدوم را روى صندلى در حالىکه بتواند به آسودگى نفس بکشد بنشانيد، اگر بيهوش بود او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (مبحث وضعيت بهبود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. پوششهاى تنگ بهدور گردن، سينه و کمر را شل کنيد.
۳. با ملايمت قسمت بالاى شکم را ماساژ دهيد.
Asalbanoo
13-06-2007, 20:06
وجود شکستگىهاى متعدد در ديوارهٔ سينه باعث مىشود که قفسهٔ سينه حالت سفتى و استحکام خود را از دست بدهد و درنتيجه حرکت عادى قفسهٔ سينه هنگام تنفس مختل مىشود (مبحث چگونه نفس کشيدن). ناحيهٔ شکسته در هنگام دم به درون کشيده مىشود و در هنگام بازدم به سمت بالا رانده مىشود و اين برعکس حرکت عادى قفسهٔ سينه در هنگام تنفس است و در تضاد با حرکت عادى شش سالم طرف ديگر قرار مىگيرد. اين حالت که به آن تنفس متضاد يا غيرعادى مىگويند، احتمالاً باعث مىشود که عمل تنفس شش سالم قطع شود. بهعلاوه دندههاى شکسته ممکن است به ساير اندامهاى داخلى صدمه بزنند يا احتمالاً پوست را سوراخ کنند و زخم ”مکنده“ ايجاد نمايند. (مبحث جراحتهاى نفوذى سينه و پشت).
معمولاً اين حالت بر اثر تصادف در جادهها بهوجود مىآيد به اين ترتيب که بر اثر شدت تصادف، سينه راننده بهشدت به فرمان ماشين برخورد مىکند يا برعکس فرمان بر اثر ضربه جلو مىآيد و به سينهٔ راننده برخورد مىنمايد که در هر حال باعث ايجاد جراحت يا شکستگى در قفسه سينه مىشود. اين حالت بر اثر افتادن يک شيء سنگين روى سينه نيز ايجاد مىشود.
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. نفس کشيدن براى مصدوم مشکل و دردناک است.
۳. حرکت غيرعادى قفسهٔ سينه؛ مشاهده مىشود که قسمت جراحت برداشته و قفسه سينه سفتى و استحکام خود را از دست داده است.
۴. احتمالاً مصدوم خون کفآلود بالا مىآورد که نشانهٔ صدمه ديدن ششها است (به مبحث زخمهاى نفوذى سينه مراجعه شود).
- هدف:
قفسهٔ سينه را طورى روبراه کنيد که مصدوم بتواند به آسانى نفس بکشد. بهصورت اورژانس ترتيب انتقال مصدوم به بيمارستان را بدهيد.
- درمان:
۱. قسمت صدمه ديدهٔ قفسه سينهٔ مصدوم را با دست نگهداريد.
۲. به مصدوم کمک کنيد تا در وضعيت نيمه خوابيده بهطرف قسمت مجروح متمايل شود شانهها و سر او را با دست نگهداريد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. اگر زخم ”مکندهاي“ وجود دارد آن را به ترتيبى که در مبحث جراحتهاى نفوذى سينه و پشت گفته خواهد شد، درمان کنيد.
۴. مصدوم را حرکت ندهيد. يک تکه بالشتک ضخيم و نرم روى زخم بگذاريد بازوى مصدوم را روى بالشتک قرار دهيد. و روى بازو را باندپيچى کنيد (مبحث باندپيچى مثلثي) با استفاده از يک باند پهن بازو را به بدن محکم بچسبانيد و باند را در قسمت جلو در طرف سالم گره بزنيد. اگر باند پهن در اختيار نداشتيد از شال يا کمربند استفاده کنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]]
۵. اگر پوشش تنگى به دور گردن يا کمر وجود دارد آن را شل کنيد.
۶. مصدوم را معاينه کنيد که آيا جراحت ديگرى هم برداشته يا نه.
۷. اگر مصدوم بيهوش شده بود يا در حين درمان بيهوش شد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (مبحث وضعيت بهبود). بهطورى که طرف سالم وى رو به بالا باشد.
۸. او را بدون معطلى با برانکارد بهطورى که وضعيت درمانى آن حفظ شود به بيمارستان برسانيد
Asalbanoo
13-06-2007, 20:14
اگر در محل سربستهاى گاز قابل اشتعال جمع شود وجود يک شعله يا جرقه که بهعنوان مثال از روشنکردن کبريت، يا جرقهٔ ناشى از زنگ در خانه يا تلفن يا روشن کردن لامپ ايجاد مىشود ممکن است باعث انفجار شود. موج فشار ناشى از انفجار ممکن است به ششها و ساير اندامهاى بدن آسيب برساند. مصدوم ممکن است دچار سوختگى وسيع، شکستگي، آسيبديدگى پردهٔ گوش و جراحتهاى مربوط به برخورد با شيشه يا اشياء تيز بشود.
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. احتمالاً مصدوم خون و کف بالا مىآورد.
۳. مصدوم دچار اضطراب مىشود.
۴. احتمالاً مصدوم از چندين ناحيه دچار جراحت يا شکستگى مىشود.
۵. اگر پردهٔ گوش آسيب ديده باشد از گوش خون بيرون مىآيد (مبحث خونريزى از گوش).
۶. هدف و نشانههاى شوک (مبحث شوک).
- هدف:
به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و او را در همان جائى که هست درمان کنيد مگر آنکه خطر انفجار بعدى وجودداشته باشد. ترتيب انتقال فورى او را به بيمارستان بدهيد.
- درمان:
۱. به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و تا زمانى که او را بهطور کامل از نظر جراحتها و شکستگىها معاينه نکردهايد (مبحث معاينه) حتىالمقدور مصدوم را کمتر حرکت بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. اگر شرايط عمومى مصدوم و جراحتهاى او اجازه مىدهد به مصدوم کمک کنيد که در وضعيت نشسته قرار گيرد. سر و شانههاى وى را با دست نگهداريد.
۳. پوششهاى تنگ دور گردن، (کراوات)، سينه و کمر را شل کني
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۴. جلوى خونريزى را بگيريد و زخمها (مبحث خونريزى بيرونى عمده) يا سوختگىها (مبحث سوختگىها و تاولهاى جزئي) را درمان کنيد. اندامهاى شکسته را حرکت ندهيد (مبحث شکستگىها).
۵. ميزان تنفس (مبحث تنفس)، نبض (مبحث نبض) و سطح هوشيارى (مبحث سطح هوشياري) را هر ده دقيقه يکبار چک کنيد.
۶. اگر مصدوم بيهوش شد اما بهطور عادى نفس مىکشيد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (مبحث وضعيت بهبود).
۷. اگر تنفس مشکل يا قطع شده بود، تنفس مصنوعى را فوراً شروع کنيد (مبحث تنفس دهان به دهان).
۸. بلافاصله مصدوم را بهطورى که وضعيت درمانى آن حفظ شود با برانکارد به بيمارستان انتقال دهيد.
سلام بر و بچز
چه ميكنه اين عسل بانو!!!!!!!
همانطور كه در قسمت سؤالات پزشكي نيز گفتهام، من سابقاً تكنيسين اورژانس تهران يا همان 115 خودمون بودم، البته 2 سال پيش اخراج شدم، ربطي نداره، به هر حال چون در انجام عملي موارد ذكر شده سابقه دارم ميتوانم مفيد باشم. پس فقط بپرسيد.
فعلاً
Asalbanoo
13-06-2007, 20:49
وارد آمدن فشار روى قسمت خارجى گردن بهوسيله دارآويختگى يا فشرده شدن گلو، باعث بسته شدن مجراى تنفس و نرسيدن هوا به ششها مىشود، دار آويختگى عبارت است از معلق شدن بدن در هوا از گردن، و فشرده شدن گلو عبارت است از بستهشدن مجراى تنفس بهوسيله يک شيء تنگ به دور گلو و گردن. فشردگى گلو ممکن است عمداً انجام شود مثل شخصى که مورد حمله قرار گرفته است يا ممکن است غيرعمدى باشد مثلاً کراوات يا شال گردن شخص در جائى گير کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. برافروختگى صورت و گردن همراه با برجسته شدن سياهرگها.
۳. شيء خارجى ممکن است هنوز هم در اطراف گردن قابل مشاهده باشد (مثلاً يک شالگردن) يا ممکن است اثر فرورفتگى آن روى پوست نمايان باشد (مثل سيم).
۴. احتمالاً ممکن است زمانىکه شما شيء را از گردن باز مىکنيد شيارهاى آن روى گردن و گلو مشخص باشد.
۵. بدن ممکن است هنوز هم در هوا معلق باشد.
- هدف:
حتى اگر نشانهاى از زندگى در مصدوم به چشم نمىخورد باز هم بلافاصله شيء خارجى را از دور گردن او باز کنيد و در صورت لزوم روشهاى نجات زندگى را بدون معطلى بهکار بنديد. ترتيب انتقال مصدوم به بيمارستان را بدهيد.
- توجه:
حتى اگر مشاهده کرديد که درمان شما مصدوم را به حالت عادى بازگردانده باز هم بههرحال اورژانس را خبر کنيد يا مصدوم را به بيمارستان برسانيد.
- درمان:
۱. شيء خارجى را بلافاصله از دور گردن مصدوم باز کنيد. در صورتىکه مصدوم به دار آويخته شده بدن او را بگيريد و وزن و سنگينى او را روى بدن خود بىاندازيد. طناب را از پائين گره آن ببريد. (باز کردن گره طول مىکشد و ديگر آنکه اين گره گواهى بر حادثه است).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. اگر مصدوم بيهوش است ولى بهطور عادى نفس مىکشد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد. (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
۳. اگر تنفس مشکل يا قطع شده بود، تنفس مصنوعى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود).
۴. مصدوم را به بيمارستان برسانيد.
سلام بر و بچز
در مورد پست قبلي عسل بانو بايد بگم كه اولين كار در مواجهه با كسي كه خودش را دار زده است اينه كه پاهايش را بگيريد و وزن بدنش را از گردن وي بر روي بدن خودتان منتقل كنيد و در صورت امكان از كسي ديگر خواهش كنيد تا طناب را از دور گردنش باز كند.
فعلاً
Asalbanoo
07-07-2007, 08:38
عبور جريان برق از بدن احتمالاً باعث ايجاد جراحتهاى وخيم و گاهى اوقات، مرگآور مىشود. جريان برق مىتواند ناشى از يک منبع توليد برق با ولتاژ پائين يا ولتاژ بالا يا احتمالاً از صاعقه باشد. الکتريسيته مىتواند سبب ارتعاش ماهيچههاى قلب (فيبريلاسيون) يا حتى ايست کامل قلب بشود که بهنوبهٔ خود منجر به قطع تنفس خواهد شد. برق نه تنها ناحيهٔ ورودى به بدن را مجروح مىسازد بلکه ناحيهاى که از آن خارج مىشود و به زمين مىرود را نيز مجروح مىکند. هر چقدر ولتاژ برقى که وارد بدن مىشود بيشتر باشد، سوختگى ايجاد شده عميقتر است.
ابزار و سيمهاى برقى ولتاژ پائين هم که در خانه يا دفتر يا کارگاه مورد استفاده قرار مىگيرد مىتوانند باعث برقگرفتگى بشوند. اکثر سيمها و ابزار الکتريکى بهوسيلهٔ روکشهاى عايق پوشانده شدهاند تا انسان تماس مستقيم با برق نداشته باشد. بسيارى از برقگرفتگىها ناشى از خراب بودن کليدها، سائيده شدن روکش سيمها يا خرابى خود وسيله الکتريکى است.
کودکان بيشتر در معرض خطر برقگرفتگى قرار دارند. چرا که آنها دوست دارند با کليدها، سيمها، يا پريزها بازى کنند.
آب يک هادى فوقالعادهٔ جريان برق است بنابراين تماس با وسايل الکتريکى با دست خيس با زمانىکه زير پاها خيس است، خطر برقگرفتگى را زياد مىکند.
صاعقه يک منبع طبيعى توليد الکتريسيته است که در مواقع طوفانى بودن هوا اتفاق مىافتد. صاعقه بهطور عادى براى رساندن خود به زمين از نزديکترين عارضهٔ بلندى که در آن حوالى وجود دارد استفاده مىکند و اگر شخصى در تماس با، يا حتى نزديک به يک عارضه طبيعى مانند درخت، برج يا دکل باشد يا حتى اگر خود او بلندترين عارضهاى باشد که در آن اطراف وجود دارد دچار صدمهٔ شديد خواهد شد. الکتريسيته توليد شده بهوسيله برق آسمان عمر آن فوقالعاده کوتاه است اما مىتواند موجب مرگ آنى يا حداقل سبب به آتش کشيدن لباس شخص شود. انسان بايد بهسرعت آن محل را ترک کند.
در هرحال، منبع برق چه ضعيف باشد و چه قوى هيچگاه با دست لخت به مصدوم دست نزنيد.
- قطع جريان ولتاژ کم:
اگر توانستيد سريعاً فيوز برق را بيرون بکشيد. يا دکمه آن را فشار دهيد که قطع شود. اگر دسترسى سريع به فيوز امکانپذير نبود سعى کنيد دوشاخه را از پريز بيرون بىآوريد يا سيم روکشدار را بکشيد تا از پريز خارج شود.
اگر نتوانستيد جريان را به اين ترتيب قطع کنيد، روى يک مادهٔ عايق خشک مثل روزنامه يا يک تخته چوبى يا لاستيک بايستيد و بهوسيله يک جاروى بلند چوبى منبع برق را از مصدوم دور کنيد.
يا اينکه يک طناب را به دور رانها يا دست مصدوم بىاندازيد و او را به سمت خود بکشيد تا از منبع برق دور شود.
- توجه:
از بهکار بردن وسايل فلزى يا مرطوب يا از تماس با بدن لخت مصدوم کاملاً خوددارى کنيد، اگر هيچراهى وجود نداشت گوشهٔ لباس مصدوم را که خشک است بگيريد و او را بکشيد
مگر آنکه مطمئن باشيد که خطرى براى شما وجود ندارد و مصدوم ديگر در تماس با منبع برق نيست. در مواردى که با برقگرفتگى ولتاژ بالا روبهرو هستيد بههيچ عنوان به مصدوم نزديک نشويد مگر آنکه از طرف پليس يا شخص مسئولى به شما اين اطمينان داده شود که مىتوانيد به مصدوم نزديک شويد (به قسمت برقگرفتگى ولتاژ بالا مراجعه شود).
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگى با اين تفاوت که صورت مصدوم احتمالاً بهعلت قطع همزمان تنفس و ايست قلبى خاکسترى رنگ مىباشد.
۲. ممکن است سوختگى عميق در نقطه ورود و خروج برق ايجاد شده باشد.
۳. عوارض و نشانههاى شوک (مبحث شوک).
- هدف:
قطع جريان برق يا خارج کردن مصدوم از محل بهشرط آنکه ايمنى کافى براى اين کار وجود داشته باشد. در صورت لزوم ترتيب انتقال او را به بيمارستان بدهيد.
- درمان:
۱. اگر تنفس و ضربان قلب قطع شده است. بلافاصله روشهاى نجات زندگى را شروع کنيد (تنفس دهان به دهان).
۲. اگر مصدوم بيهوش است اما بهطور عادى نفس مىکشد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
۳. سوختگىهاى ايجاد شده را بهدقت معاينه کنيد. زيرا ممکن است از آنچه که در نظر اول مشاهده مىشوند عميقتر باشند سپس به درمان آنها بپردازيد (مبحث سوختگىها و تاولهاى جزئى و سوختگى ناشى از الکتريسيته).
۴. براى برطرف کردن شوک، او را به ترتيبى که در مبحث شوک آمده درمان کنيد.
۵. اگر مصدوم به روشهاى نجات زندگى نياز پيدا کرده بود يا بيهوش يا دچار سوختگى شده بود، يا عوارض و نشانههاى شوک در او مشاهده گرديد او را حتى پس از آنکه حال وى خوب شد به بيمارستان برسانيد.
- توجه:
به دکتر بگوئيد که مصدوم چه مدتى با برق در تماس بوده است.
- برقگرفتگى ولتاژ بالا:
تماس با برقهاى ولتاژ بالا در خطوط فشار قوى هوائى معمولاً بلافاصله باعث مرگ مىشود. در چنين حالتى سوختگىهاى شديد بهوجود مىآيد و نيروى ناشى از اسپاسم ناگهانى ماهيچهاي، که بر اثر تماس با برق بهوجود مىآيد مصدوم را به مسافتى دورتر از محل تماس پرت مىکند.
اگر احتمالاً مصدوم همچنان در تماس با برق مانده بود يا اينکه کمتر از ۱۸ متر از خطوط فشار قوى فاصله داشت هرگز کوشش نکنيد که او را نجات دهيد، حتى به او نزديک هم نشويد. تا اينکه برق بهوسيلهٔ مسئوليت قطع شود. زيرا که جريان برق فشار قوى حالت قوسى داشته و مىتواند تا مسافت دورى را بپوشاند. مواد عايق مانند چوب خشک يا لباس خشک بههيچوجه حفاظتى براى شما ايجاد نخواهند کرد.
بلافاصله به پليس خبر دهيد و اجازه ندهيد کسى به مصدوم نزديک شود و زمانى کمکهاى اوليه را شروع کنيد که از طرف مراجع رسمى به شما اطلاع داده شود که برق قطع شده است.
Asalbanoo
07-07-2007, 08:39
ورود آب به ششها باعث خفگى مىشود، نوع ديگر غرقشدن که غرقشدن خشک ناميده مىشود عبارت است از تشنج موضعى (اسپاسم) گلو که منجر به تنگ شدن مجراى تنفس شده و باعث خفگى مىشود. اگرچه هميشه مقدار کمى آب مىتواند وارد ششها بشود ولى با اينحال نبايد اصلاً وقت را تلف کنيد و بلافاصله آب را از ششها خارج کنيد. احتقان (جمع شدن و ازدياد غيرعادى خون) در ششها خارج کنيد. احتقان (جمعشدن و ازدياد غيرعادى خون) در ششها خيلى سريع اتفاق مىافتد اما اثرات آن ساعتها بعد نمايان مىشود. به اين دليل بايد مصدوم نجاتيافته را حتماً به بيمارستان برسانيد.
اگر مصدوم براى مدت طولانى در آب سرد غوطهور بوده باشد، چون احتمال سرمازدگى وجود دارد (به مبحث سرمازدگى مراجعه شود)، حتماً مصدوم را گرم نگهداريد.
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. وجود کف در داخل دهان، دور لبها و بيني.
- هدف:
اگر امکان داشته باشد، در آب بدون معطلى هوا را به ششهاى مصدوم برسانيد. تنفس مصنوعى را بلافاصله پس از رساندن مصدوم به خشکى يا داخل قايق شروع کنيد. ترتيب رساندن مصدوم به بيمارستان را بدهيد.
- درمان:
۱. با سرعت هر شيء خارجى مثل شنها را از دهان مصدوم خارج کنيد و تنفس مصنوعى را بدون معطلى روشن کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود). اگر توانستيد اين کار را در داخل آب قبل از رساندن مصدوم به خشکى انجام دهيد.
اگر پاى شما به زمين مىرسد در داخل آب با يک دست بدن مصدوم را نگهداريد، و با دست ديگر در همان حال که تنفس دهان به دهان را انجام مىدهيد سر را نگهداريد و بينى او را ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر فاصله با خشکى نسبتاً زياد است و پاى شما به زمين نمىرسد، در صورتىکه مىتوانيد در همان حال که او را به خشکى مىکشانيد گاهگاهى به او نفس بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. هنگامىکه مصدوم را به خشکى رسانديد تنفس او را آزمايش کنيد (به مبحث کمک به گردش خون مصدوم مراجعه شود) و در صورت لزوم روشهاى نجات زندگى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود).
۳. به محض آنکه تنفس مصدوم به حالت عادى بازگشت او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (مبحث وضعيت بهبود).
۴. مصدوم را گرم نگهداريد، در صورت امکان لباسهاى خيس او را از تن وى خارج کنيد و مصدوم را خشک کنيد. او را با يک لباس يا حوله بپوشانيد و در صورت لزوم درمان سرمازدگى را شروع کنيد (به مبحث سرمازدگى مراجعه شود).
۵. او را حتماً با برانکارد بهصورتى که وضعيت درمانى آن حفظ شود به بيمارستان برسانيد.
Asalbanoo
07-07-2007, 08:41
آتش، اکسيژن موجود در هوا را مصرف مىکند و به اين ترتيب ميزان اکسيژن در اطاقى که آتش گرفته پائين است و احتمالاً باعث خفگى مىشود. بهعلاوه دود باعث ايجاد سوزش در گلو شده و اين خود منجر به اسپاسم و بسته شدن مجراى تنفس مىشود. علاوه بر اينها سوختن روکشهاى پلاستيک و رويهٔ مبلمان منازل اغلب دودى بسيار سمى توليد مىکنند که مىتواند مرگآور باشد.
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. مصدوم به احتمال زياد دچار سوختگىهاى شديد شده است.
۳. عوارض و نشانههاى شوک مربوط به سوختگى (به مبحث شوک مراجعه شود).
- هدف:
بلافاصله اورژانس را خبر کنيد. تنها زمانى اقدام به خارج کردن مصدوم از آتش کنيد که مطمئن شويد خطر ريزش آوار يا دود سمى وجود ندارد (به مبحث ورود به اطاق پر شده از دود يا گاز مراجعه شود).
در غير اينصورت ابتدا اقدام به خاموش کردن آتش کنيد. و پس از نمايان شدن مصدوم اقدام به نجات وى نمائيد.
- درمان:
۱. مصدوم را به محل امن ببريد (به مبحث ورود به اطاق پر شده از دود يا گاز مراجعه شود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لباس در حال سوختن را خاموش کنيد (به مبحث سوختگىها مراجعه شود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. اگر مصدوم بيهوش است اما بهطور عادى نفس مىکشد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود).
۴. اگر تنفس مشکل يا قطع شده است تنفس مصنوعى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۵. سوختگىها را درمان کنيد (به مبحث سوختگى و تاول مراجعه شود).
۶. مصدوم را به بيمارستان برسانيد.
Asalbanoo
07-07-2007, 08:49
اين حالت زمانى رخ مىدهد که راه تنفس تقريباً يا کاملاً بر اثر بلعيدن يک لقمه يا شيء بزرگ که در گلو گير کرده باشد بسته شود يا گاهى اوقات شيء بهجاى آنکه به مجراى غذا برود وارد مجراى تنفس شود (به مبحث تنفس مراجعه شود). بند آمدن نفس مىتواند ناشى از اسپاسم (تشنج) ماهيچههاى گلو هم باشد. بزرگسالان ممکن است بر اثر نجويدن غذا بهطور کامل يا با عجله قورت دادن غذا دچار بندآمدن نفس شوند؛ کودکان از اين نظر در معرض خطر بيشترى هستند زيرا که آنها دوست دارند هر چيزى را در دهان خود بگذارند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اجباراً بايد هر چيزى را که راه تنفس را بسته يا وارد ريهها شده بهسرعت خارج کنيم. مصدومشوکهشدهاى را که بههوش است، وادار کنيم که سرفه کند تا شيء خارج شود. اگر نشد بايد با زدن به پشت او راه تنفس را باز کنيم. و فقط زمانىکه
اين کار هم با شکست روبهرو شد شما بايستى با وارد آوردن فشار روى شکم باقىمانده هواى ششها را وادار به خروج کنيد تا لقمه همراه آن خارج شده و راه هوا باز شود.
هر دوى اين تکنيکها (ضربه زدن به پشت و وارد آوردن فشار به شکم) مىتواند بهوسيله هر کسى روى هر مصدومى (نوزاد - کودک يا بزرگسال) در هر وضعيتى (نشسته، ايستاده يا خوابيده) بهکار برده شود.
ضربه زدن به پشت و وارد آوردن فشار روى شکم بايد چهار بار بهصورت متوالى يعنى (چهارضربه به پشت، چهار فشار روى شکم و دوباره ...) انجام شود. بهمحض بيرون آمدن شيء ادامهٔ کار را متوقف کنيد.
هميشه مصدوم را در همان حالىکه هست درمان کنيد. اگر نشسته يا ايستاده بههمان حال عمل کنيد، اگر مصدوم خوابيده باشد يا احتمالاً قد شما کوتاهتر از مصدوم است او را بهصورتى که در مورد مصدوم بيهوش گفته خواهد شد درمان نمائيد.
اگر مصدو بيهوش شد مجبور هستيد که تنفس مصنوعى را شروع کنيد تا هوا را از کنار لقمه به ريهها برسانيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود). در مصدوم بيهوش عضلات گلو به اندازهٔ کافى شل شده و به اين ترتيب هوا از کنار لقمه مىگذرد.
- عوارض و نشانهها:
۱. عوارض و نشانههاى عمومى خفگي.
۲. مصدوم قادر به صحبت يا تنفس نيست و احتمالاً به گلوى وى فشار مىآورد.
۳. برافروختگى صورت و گردن همراه با برچسته شدن سياهرگها، کبود شدن لبها و دهان.
۴. مصدوم احتمالاً بيهوش مىشود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- هدف:
سعى کنيد لقمه را خارج کنيد؛ اگر موفق نشديد تنفس مصنوعى را شروع کنيد. اگر مصدوم بيهوش شد يا بند آمدن نفس طولانى شد يا درمان بهطور کامل مؤثر واقع نشد، مصدوم را به بيمارستان برسانيد.
- درمان:
۱. هر نوع شيء خارجى مثل دندان مصنوعي، آدامس و از اين قبيل را از دهان مصدوم بيرون بىآوريد و مصدوم را وادار کنيد سرفه کن
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
. به مصدوم کمک کنيد تا سر خود را آنقدر خم کند که پائينتر از ششهاى آن قرار گيرد. آرام به پشت مصدوم بين دو کتف با کف دست ۴بار ضربه بزنيد، هر ضربه به تنهائى بايد آنقدر محکم باشد تا بتواند لقمه را بهخارج پرتاب کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
. دهان مصدوم را چک کنيد و ببينيد که آيا لقمه بيرون آمده است؟ اگر نه، احتمالاً مىتوانيد با وارد آوردن فشار روى شکم آن را خارج سازيد. (به مبحث وارد آوردن فشار روى شکم مراجعه شود)
۴. پس از چهار فشار روى شکم دوباره همان را چک کنيد. اگر شيء نمايان بود ولى بيرون نيامده بود آن را با انگشت محکم بگيريد و به بيرون بکشيد.
۵. اگر حالت شوک برطرف نشد، دوباره بههمان ترتيب که گفته شد، ۴ ضربه به پشت و سپس ۴ فشار روى شکم. اگر مصدوم بيهوش شد، او را به ترتيبى که در سمت مقابل نوشته شده درمان کنيد.
- توجه:
مصدوم در هر مرحلهاى ممکن است شروع به نفس کشيدن کند. در اينصورت به مصدوم توصيه کنيد که آرام بنشيند. در صورت لزوم به او مقدار کمى آب بدهيد.
- درمان مصدوم بيهوشى که گلوى وى گرفته است:
۱. مصدوم را به پشت بخوابانيد. راه تنفس را باز کنيد (به مبحث باز کردن راه تنفس مراجعه شود) و تنفس مصنوعى را شروع کنيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود).
۲. اگر مصدوم به هوش نيامد، او را به پهلو بچرخانيد بهطورى که سينه وى روى رانهاى شما قرار گيرد (سنگينى بدن مصدوم روى پاى شما بىافتد) و سر کاملاً عقب باشد (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود) و به ترتيبى که گفته شد چهار ضربه به پشت او بزنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
. دهان او را چک کنيد که ببينيد آيا شيء بيرون آمده است؛ اگر آمده بود با انگشتان خود آن را محکم بگيريد و بيرون بکشيد. اگر نيامده بود بيمار را به پشت بخوابانيد، سر کاملاً به عقب خم شود. و روى شکم (به ترتيبى که در مبحث فشار وارد آوردن به شکم گفته خواهد شد) فشار وارد کنيد.
۴. دوباره دهان را آزمايش کنيد که ببينيد لقمه بيرون آمده است.
۵. اگر بند بودن نفس همچنان ادامه يافت، سر مصدوم را به عقب خم کنيد و تنفس مصنوعى را انجام دهيد (به مبحث تنفس دهان به دهان مراجعه شود). سپس مراحل ۲ تا ۴ را در صورت لزوم تکرار کنيد.
۶. وقتى که لقمه خارج شد و تنفس مصدوم به حالت عادى برگشت، مصدوم را در وضعيت بهبود (به مبحث وضعيت بهبود مراجعه شود) قرار دهيد و او را به بيمارستان برسانيد.
- در مورد کودکان:
برخى از کودکان از نظر قد و جثه با بزرگسالان قابل مقايسه هستند و مىتوان آنها را بههمان ترتيبى که در مورد بزرگسالان گفته شد درمان نمود. با اين تفاوت که در مورد آنها ضربه بايستى آرامتر باشد. اما در مورد کودکان ريزجثه بايستى در روشهائى که گفته شد تغييراتى داد.
تمام مراحلى را که در مورد بزرگسالان توضيح داده شد دنبال کنيد با اين تفاوت که روى صندلى يا روى يک زانو بنشينيد و کودک را روى زانوهاى خود بخوابانيد بهطورى که سر آن کاملاً رو به پائين قرار گيرد. سينه او را با يک دست نگهداريد و با دست ديگر به آرامى به پشت او بين دو کتف چهار بار ضربه بزنيد. اگر اين عمل باعث نشد که شيئى بيرون بيايد بايد وارد آوردن فشار روى شکم را (مبحث فشار وارد آوردن به شکم) اجراء کنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر کودک بيهوش شد او را روى يک سطح سفت و محکم بخوابانيد و آنچه را که در مورد بزرگسالان بيهوش گفته شد بهکار بنديد.
- در مورد نوزادان:
ترتيب درمان در مورد نوزادان همان است که در مورد کودکان گفته شد (سمت راست) اما فشار بايستى بسيار آرامتر باشد و وضعيت نوزاد هنگام ضربه به پشت او و وارد آوردن فشار روى شکم تفاوت مىکند.
سر نوزاد را کاملاً رو به پائين بگيريد بهطورى که سينه و شکم او روى بازوى شما قرار گيرد و با انگشتان خود سر و سينه کودک را محکم نگهداريد.
خيلى به آرامى چهار بار به پشت او بين دو کتف آن بزنيد اگر لقمه بيرون نيامد عمل فشار شکم را شروع کنيد (مبحث فشار وارد آوردن به شکم).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- توجه:
هنگام خارج کردن لقمه از دهان نوزاد نهايت دقت را انجام دهيد. فقط زمانى انگشت خود را داخل حلق کودک کنيد که لقمه را ببينيد و خطر اينکه لقمه بر اثر فشار انگشتان شما عقبتر برود، وجود نداشته باشد.
- وارد آوردن فشار بر روى شکم:
اين تکنيک شامل وارد آوردن فشار روى قسمت بالاى شکم بهمنظور خارج ساختن هوا از ششهاى مصدوم شوکه شده است. بهدليل آنکه ممکن است اين عمل باعث صدمه به اندامهاى زيرين بشود. بنابراين فشار روى شکم فقط بايستى بهعنوان آخرين راهحل پس از آنکه کليه اقدامات از جمله ضربه به پشت با شکست روبهرو شد بهکار گرفته شد.
- روش کار:
۱. پشت مصدوم بايستيد يا زانو بزنيد. يک دست را روى شکم او قرار دهيد و انگشتان خود را جمع کنيد بهطورى که شست در داخل قرار گيرد. دست را روى قسمت وسط و بالاى شکم بين ناف و استخوان جناغ سينه قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دست ديگر را روى اين دست قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۳. هر دو دست و آرنجهاى خود را با يک فشار سريع به سمت بالا و داخل بکشيد بهطورى که روى قسمت بالاى شکم زير ششها فشار وارد شود. در صورت لزوم چهار بار اينکار را تکرار کنيد. هر فشار بايستى آنقدر محکم باشد که بتواند لقمه را خارج کند.
- در مورد مصدوم بيهوش:
۱. مصدوم را به پشت بخوابانيد سر کاملاً به عقب و راه تنفس باز بماند (مبحث باز کردن راه تنفس). زانوان خود را در دو طرف مصدوم در کنار رانهاى او روى زمين قرار دهيد. بهطورى که بتوانيد درست وسط شکم او فشار وارد کنيد. اگر نتوانستيد کنار او زانو بزنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2. کف دست را وسط قسمت بالائى شکم قرار دهيد و دست ديگر را روى آن قرار داده بهطورى که انگشتان شما از شکم او جدا باشد و فقط کف دست کاملاً به شکم بچسبد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3. هر دو بازو را راست نگه داشته و سريع يک فشار محکم به سمت داخل و جلو وارد کنيد در صورت لزوم چهار بار اين کار را تکرار کنيد، هر کدام از فشارها بايد به اندازهٔ کافى محکم باشد که بتواند لقمه را خارج کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- در مورد کودکان:
۱. کودک را روى زانوان خود بنشانيد يا اينکه کودک را در جلوى خود بايستانيد يک دست را دور شکم او قرار داده انگشتان خود را جمع کنيد بهطورى که شست در داخل قرار گيرد و دست مچ شده را روى وسط قسمت بالائى شکم قرار دهيد. با دست ديگر پشت کودک را نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
۲. با دست مچ شده يک فشار سريع به سمت بالا و داخل وارد کنيد، بايستى فشار وارده خيلى ملايمتر از آنچه که در مورد بزرگسالان بهکار مىبريد باشد. اين کار را در صورت لزوم چهار بار تکرار کنيد، هر فشار بايستى به اندازه کافى محکم باشد تا بتواند شيء را خارج کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر کودک بيهوش شده بود او را در همان وضعيتى که براى مصدومين بزرگسال گفته شد قرار دهيد. همان روش را دنبال کنيد اما فقط از يک دست استفاده کنيد و فشار وارده بايستى ملايم باشد.
- در مورد نوزادان:
نوزاد را روى يک سطح سفت و محکم به پشت بخوابانيد بهطورى که سر کاملاً رو به عقب و راه تنفس باز باشد (مبحث باز کردن راه تنفس). دو انگشت از يک دست خود را روى قسمت بالاى شکم بين ناف و جناغ سينه قرار دهيد و يک فشار سريع به سمت جلو و پائين وارد کنيد اينکار را چهار بار تکرار کنيد. هر فشار بايد آنقدر ملايم باشد که به کودک آسيبى نرسد و آنقدر محکم باشد که بتواند لقمه را از مجراى تنفس نوزاد خارج کند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
06-08-2007, 19:03
چگونه ارايهكننده كمكهاي اوليه باشيم
يادگيري كمكهاي اوليه از يك كتاب راهنما يا يك دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق ميافتد كاملاً مشابه نيست. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني ميشويم. با مقابله كردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود.
هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد
علم كمكهاي اوليه، سختگير نيست و خطاهاي انساني را ميپذيرد. حتي با درمان مناسب و سختترين كوششهاي شما، امكان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضي وضعيتها حتي با بهترين مراقبت پزشكي، به ناچار به مرگ منتهي ميشوند. اگر در حد توان تلاش كنيد، وجدان شما آسوده خواهد بود
خطرها را ارزيابي كنيد
اصل طلايي و اوليه آن است كه «اول سعي كنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني استفاده كنيد كه به احتمال قوي براي مصدوم مفيد واقع ميشود و نبايد فقط از جهت اينكه كاري انجام داده باشيد، درماني را به كار ببريد كه در مورد كارايي آن اطمينان نداريد. اصل «انسان نيكوكار»، از افرادي كه در وضعيت اورژانس براي كمك به ديگران پا به صحنه ميگذارند، حمايت ميكند ولي از افرادي كه حد و مرزهاي پيشرفته شده را زير پا ميگذارند، پشتيباني نميكند. اگر خونسردي خود را حفظ كنيد و از راهكارهاي مشخص شده در اين كتاب پيروي كنيد، نيازي به نگراني درباره عواقب قانوني نخواهيد داشت.
مسؤوليتهاي شما
مسؤوليتهاي ارايهكنندگان كمكهاي اوليه بهطور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
ارزيابي سريع و بيخطر يك وضعيت اورژانس و فراخواني كمكهاي مناسب
محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امكان
ارايه درمان به موقع و مناسب به هر كدام از مصدومان (درمان وضعيتهاي بسيار خطرناك اولويت دارد).
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يك پزشك يا منزل وي (بسته به ضرورت)
در صورت نياز به كمكهاي پزشكي، باقي ماندن در كنار مصدوم تا زماني كه امكان ارايه مراقبتهاي بيشتر فراهم شود.
گزارش كردن مشاهدت خود به افرادي كه مراقبت از مصدوم را به عهده ميگيرند و در صورت نياز، ارايه كمكهاي بيشتر
پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امكان .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وضعيت را ارزيابي كنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال كنيد. سعي كنيد آسيبهاي وي را شناسايي كنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان كنيد. مصدوم را تا زماني كه كاملاً ضروري نباشد، حركت ندهيد.
با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم كنيد
هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند كه فرد كارآزمودهاي از وي مراقبت ميكند. با رعايت نكات زير، ميتوانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد:
هم واكنشهاي خود و هم مشكل ايجاد شده براي مصدوم را كنترل كنيد.
خونسرد و منطقي عمل كنيد.
خوش رفتار ولي قاطع باشيد.
با مهرباني اما هدفدار و صريح با مصدوم صحبت كنيد.
ايجاد اطمينان
در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت كنيد.
به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد.
سعي كنيد با دادن پاسخهاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي كه ميتوانيد از ترس وي كم كنيد. در صورتي كه پاسخ سؤالي را نميدانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد.
حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديك مصدوم يا هر شخص ديگري كه بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا لازم است مسؤوليتهايي را كه بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد.
فردي را كه مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيبديده است، رها نكنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد كه فرد احساس تنهايي كند
گفتگو با خويشاوندان
رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشك مربوطه است. با اين وجود، مناسب است كه شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد كه وي مصدوم يا بيمار شده است. هميشه مطمئن شويد كه اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلي را كه مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذكر كنيد. مبهم يا اغراقآميز سخن نگوييد چون اين كار ميتواند دلواپسي بيمورد ايجاد كند. بهتر است به جاي دادن اطلاعات گمراهكننده به فرد در مورد يك آسيب يا بيماري، اظهار بياطلاعي كنيد.
نحوه برخورد با كودكان
كودكان كم سن و سال بسيار زيرك هستند و هر گونه ترديد و دودلي شما را به سرعت درك ميكنند. اعتماد كودك آسيبديده يا بيمار را از طريق گفتگوي ابتدايي با فرد مورد اعتماد وي (در صورت امكان يكي از والدين) جلب كنيد. در صورتي كه پدر يا مادر كودك، شما را بپذيرند و متقاعد شوند كه كمك شما مؤثر واقع خواهد شد، اين حس اعتماد به كودك منتقل ميشود. هميشه در مورد روند كار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتي ساده به كودك توضيح بدهيد؛ از بالاي سر كودك با او صحبت نكنيد. نبايد كودك را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد اعتماد وي جدا كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ارايه كمكهاي اوليه به يك كودك سعي كنيد كه كودك ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمينان كند. هميشه بدون توجه به اينكه سن كودك چقدر است، در مورد آنچه انجام ميدهيد به وي توضيح دهيد.
mehraria
06-08-2007, 19:07
حفاظت از خود در برابر آسيب و عفونت در واقع ارايه كمكهاي اوليه، بسيار پراهميت است. يكي از قواعد اوليه در ارايه كمكهاي اوليه، اطمينان پيدا كردن از بيخطر بودن موقعيت پيش از شروع درمان مصدوم است. به خاطر بسپاريد كه عفونت حتي با وجود آسيبهاي نسبتاً جزيي، ميتواند يك خطر باشد. از اين رو لازم است كه گامهايي را در جهت جلوگيري از تماس با عفونت مصدوم يا عدم انتقال عفونت خود به مصدوم، طي كنيد. به علاوه، بايد مراقب سلامت رواني خود باشيد و سعي كنيد كه برخوردي مؤثر با استرس داشته باشيد.
امنيت شخصي
در موقعيتهاي خطرناك، دست به اقدامات قهرمانانه نزنيد. اگر خود را در معرض خطر قرار دهيد، احتمالاً نميتوانيد به صورتي مؤثر به مصدومان كمكرساني كنيد. هميشه ابتدا وضعيت خود را ارزيابي كنيد و مطمئن شويد كه موقعيتي كه قصد ورود به آن را داريد، براي شما خطري ايجاد نميكند.
mehraria
06-08-2007, 19:17
در هر موقعيت اورژانس، بايد از يك مجموعه اقدامات مشخص پيروي كنيد. از اين طريق، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري را اولويتبندي كنيد و شخصاً تصميمگيري كنيد. گامهاي اصلي عبارتند از: ارزيابي وضعيت، بيخطر كردن محل، ارايه كمكهاي اورژانس و كمك گرفتن از ديگران. قبل از دست زدن به هر كاري، سعي كنيد بر احساسات خود غلبه كنيد و يك لحظه بينديشيد. بسيار مهم است كه خود را در معرض خطر قرار ندهيد بنابراين در مواردي كه خطرناك است، به سرعت وارد نشويد. به خطر وجود گاز يا بنزين دقت كنيد. به علاوه، سعي نكنيد همه كارها را به تنهايي انجام بدهيد.
اولويتهاي كمكهاي اوليه
وضعيت را ارزيابي كنيد. به سرعت و با حفظ خونسردي، آنچه را كه رخ داده تحت نظر بگيريد و به دنبال هرگونه خطر تهديدكننده خود يا مصدوم بگرديد. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهيد.
محل را از خطر عاري كنيد. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت كنيد اما به محدوديتهاي خودتان هم واقف باشيد.
كمكهاي اورژانس را ارايه دهيد. وضعيت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد تا بتوانيد اولويتها را مشخص كنيد و اول آنهايي را كه دچار وضعيتهاي تهديدكننده حيات هستند درمان كنيد.
از ديگران كمك بگيريد. به سرعت مطمئن شويد كه هرگونه كمك طبي ضروري يا كمكهاي تخصصي درخواست شدهاند و در راه هستند.
ارزيابي وضعيت
رويكرد شما بايد بسيار سريع و در عين حال با حفظ خونسردي و كنترل باشد. اولويتهاي كاري شما عبارتند از: شناسايي هرگونه خطر براي خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسي امكانات موجود و نوع كمكي كه ممكن است به آن نياز داشته باشيد. هنگامي كه پيشنهاد كمك به شخص ميدهيد، بگوييد كه از مهارتهاي كمكهاي اوليه برخوردار هستيد. اگر هيچ پزشك، پرستار يا افراد كارآزموده ديگري در محل حضور ندارند، با خونسردي مسؤوليت را بپذيريد. ابتدا سؤالات زير را از خود بپرسيد:
آيا خطر همچنان وجود دارد؟
آيا جان كسي در معرض خطر فوري قرار دارد؟
آيا ناظري براي كمك وجود دارد؟
آيا من به كمك تخصصي نياز دارم؟
بيخطر كردن محل
شرايطي كه منجر به وقوع حادثه شده است، ميتواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نكنيد كه امنيت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش كردن يك سوييچ) براي بيخطر كردن محل كفايت ميكند. اگر نميتوانيد خطر تهديدكننده حيات را از بين ببريد، بايد سعي كنيد بين مصدوم و محل خطر، قدري فاصله ايجاد كنيد و در صورت امكان، ميزان خطر را به حداقل برسانيد. به عنوان آخرين اقدام، بايد مصدوم را از محل خطر دور كنيد (به مبحث « جابهجا كردن بيماران » مراجعه كنيد). معمولاً براي جابهجا كردن مصدوم به تجهيزات و كمكهاي تخصصي نياز خواهيد داشت.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بيخطر كردن وسيله نقليه در برخورد با مصدومي كه داخل وسيله نقليه است، خاموش كردن سوييچ در اولويت قرار دارد. اين عمل خطر ايجاد آتشسوزي ناشي از شمع اتومبيل را كاهش ميدهد.
ارايه كمكهاي اورژانس
پس از بيخطر شدن محل، به سرعت يك بررسي مقدماتي و ارزيابي اوليه از هر مصدوم انجام دهيد تا مصدوماني را كه به كمكهاي اوليه اورژانس نياز دارند، فوراً درمان كنيد. به هر حال، درخواست كمك ضروري را به تأخير نيندازيد؛ در صورت امكان، از يك ناظر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد. براي پي بردن به وجود يا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سينه وي نگاه كنيد. در مورد هر مصدوم، موارد زير را بررسي كنيد:
آيا مصدوم هوشيار است؟
آيا راه تنفس باز است؟
آيا مصدوم نفس ميكشد؟
آيا نشانههاي گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولويتها و نيز زمان نياز به كمك و ميزان كمك موردنياز را تعيين ميكنند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انجام كمكهاي اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزيابي اوليه را انجام دهيد: بررسي كنيد كه آيا راه تنفس مصدوم باز است، نفس ميكشد و نشانههاي كار كردن قلب و گردش خون وجود دارند يا خير.
كمك گرفتن از ديگران
گاهي امكان دارد كه همزمان با چندين كار مواجه شويد: حفظ امنيت، تماس تلفني براي درخواست كمك و آغاز كمكهاي اوليه. ميتوانيد از افراد ديگري براي انجام كارهاي زير كمك بخواهيد:
بيخطر كردن محل
انجام تماس تلفني براي درخواست كمك
آوردن تجهيزات كمكهاي اوليه
كنترل ترافيك و ناظران
كنترل خونريزي يا نگه داشتن يك اندام
خلوت كردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به يك مكان بيخطر
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برخورد با ناظران ممكن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راههاي مختلف به شما كمك كنند (مثلاً آوردن تجهيزات يا كنترل كردن ساير ناظران). به آنها بگوييد كه آموزشهاي مربوط به كمكهاي اوليه را پشت سر گذاردهايد و درخواستهاي خود را با صراحت مطرح كنيد
كنترل كردن ناظران
واكنشهاي ناظران ممكن است باعث شود كه شما نگران يا حتي عصباني شويد. ممكن است اين افراد هيچ آموزشي درباره اين كمكهاي اوليه نديده باشند و احساس ترس يا بيفايده بودن كنند. در صورتي كه اين عده خود در حادثه حضور داشته باشند و يا شاهد آن بودهاند، ممكن است آسيب ديده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طريقي نياز به كمك يك ناظر داشتيد، اين مطالب را فراموش نكنيد. روشي قاطعانه توأم با خوش رفتاري به كار بگيريد.
mehraria
06-08-2007, 19:19
شما ميتوانيد با تلفن به تعدادي از مراكز، درخواست كمك كنيد.
خدمات اورژانس: پليس، مراكز آتشنشاني يا مراكز آمبولانس؛ گروههاي نجات معدن، كوهستان، غار و بيابان؛ نيروهاي حراست ساحل (گارد ساحلي)
خدمات شهري: گاز، برق يا آب
خدمات سلامت: پزشكان، دندانپزشكان، پرستاران، ماماها تماسهاي اورژانس رايگان هستند و از طريق تمام دستگاههاي تلفن (مثل تلفنهاي اتومبيل يا تلفنهاي همراه) قابل انجام هستند. در جادههاي ماشين رو، در هر چندكيلومتر يك دستگاه تلفن اورژانس وجود دارد؛ پيكانهاي روي تيركهاي نشانگر كه بين اين تلفنها واقع شدهاند، جهت نزديكترين تلفن را نشان ميدهند. براي فراخواني كمك از طريق اين تلفنها، تنها كافي است گوشي را برداريد و شماره تلفن امداد را بگيريد؛ به درخواست شما پاسخ داده ميشود. اگر براي درخواست كمك از طريق تلفن، مجبور به ترك مصدوم هستيد، قبلاً با انجام عمليات حياتي، خطرهاي تهديدكننده را در مصدوم به حداقل برسانيد (به « ارزيابي اوليه » مراجعه كنيد). تماس خود را كوتاه ولي دقيق انجام دهيد. اگر از شخص ديگري خواستيد كه اين تماس را برقرار سازد، از او بخواهيد كه (پس از انجام تماس) برگردد و شما را از آمدن نيروهاي امدادي، مطمئن سازد.
برقراري تماس تلفني
وقتي با تلفن اورژانس تماس ميگيريد، در مورد خدمات موردنياز شما سؤال ميشود و سپس به افسر كنترل مربوطه وصل ميشويد. اگر با چندين مصدوم مواجه شدهايد، آمبولانس درخواست كنيد؛ مركز آمبولانس به ساير مراكز خدماتي اطلاع خواهد داد. اگر در مورد موقعيت مكاني خود مطمئن نيستيد، هراس به خود راه ندهيد. سعي كنيد از بوميان و اطرافيان موقعيت جغرافيايي محل را جويا شويد. ممكن است از شما بخواهند كه براي «نشان دادن راه» خدمات اورژانس، در كنار دستگاه تلفن بمانيد. اگر ميخواهيد شخصي را براي انجام اين كار روانه كنيد، مطمئن شويد كه وي اهميت موضوع را درك كرده است و گزارش ماجرا را به شما خواهد رساند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تماس با مركز خدمات اورژانس سعي كنيد خونسردي خود را حفظ كنيد تا بتوانيد تمام اطلاعات موردنياز مركز خدمات اورژانس را ارايه كنيد. تا زماني كه افسر كنترل بتواند خط شما را رديابي كند، تلفن را قطع نكنيد.
اطلاعاتي كه بايد در اختيار اورژانس قرار دهيد؟
- نام خود را درست بيان كنيد و ذكر كنيد كه به اندازه ظرفيت خود به عنوان يك ارايهكننده كمكهاي اوليه، مشغول به فعاليت هستيد. جزييات زير ضروري هستند:
- شماره تلفن خودتان
- محل دقيق حادثه
در صورت امكان، نام يا شماره جاده را بدهيد. هرگونه تقاطع يا نشانه ديگرا را ذكر كنيد.
- نوع و سنگيني مورد اورژانس؛ بهعنوان مثال «حادثه رانندگي، دو ماشين، جاده مسدود شده، 3 نفر گير افتادهاند».
- تعداد، جنس و سن تقريبي مصدومان و هر چيزي كه در مورد وضعيت آنها ميدانيد؛ بهعنوان مثال «مرد، پنجاه و چند ساله، مشكوك به حمله قلبي، ايست قلبي».
- جزييات هر نوع خطر مثل گاز، مواد سمي، صدمه خطوط نيرو يا وضع آب و هوا (مثلاً مه يا جاده يخ زده).
mehraria
06-08-2007, 19:22
در وضعيتهايي مثل حوادث ترافيكي عمده، ممكن است مجبور باشيد همزمان به چندين مصدوم رسيدگي كنيد. ممكن است تنها يا همراه با ساير ارايهكنندگان كمكهاي اوليه مشغول كار باشيد و يا به متخصصان كمك برسانيد. در هر كدام از اين وضعيتها، استفاده از يك راه و روش منظم توأم با خونسردي در آشفتگي و هرج و مرج ابتدايي، بسيار مهم است. در ابتدا تمام مصدومان بيهوش را شناسايي كرده، بر سر آنها حاضر شويد و با انجام ارزيابي اوليه هرگونه آسيب تهديدكننده حيات را شناسايي و درمان كنيد.
نحوه برخورد با حادثه
حوادث عمدهاي كه تعداد زيادي مصدوم به جاي ميگذارند، فشار توانفرسايي بر دوش نجاتدهندگان وارد ميكنند. مجربترين ارايهكننده كمكهاي اوليه كه در محل حادثه حاضر است، بايد مسؤوليت را بر عهده بگيرد. اولين كار آن است كه مطمئن شويد با مراكز خدمات اورژانس تماس گرفته شده و اطلاعات دقيق در مورد حادثه، در اختيار آنها گذاشته شده است. اولويت بعدي، ارزيابي صحنه حادثه و در صورت امكان، بيخطر ساختن آن است. سپس، ارايه كمكهاي اوليه اورژانس را در صورت بيخطر بودن، آغاز كنيد. در صورتي كه ساير ارايهكنندگان كمكهاي اوليه از راه رسيدند، در حد توان اطلاعات در اختيارشان بگذاريد. با ورود خدمات اورژانس، افسر ارشد كنترل اوضاع را در دست خواهد گرفت. در حوادث عمده، پليس محلهايي را براي تجمع اختصاص ميدهد و افسراني را براي دريافت گزارشهاي نجاتدهندگان منصوب ميكند. از بين نبردن شواهد موجود در محل حادثه بسيار مهم است چون ممكن است در آينده نياز به تحقيقات قانوني باشد.
نقش ارايهكننده كمكهاي اوليه
در حوادث عمومي عمده (بهخصوص وقتي كه يك پزشك در گروه شما حضور دارد)، ارايهكنندگان كمكهاي اوليه تا زمان ورود آمبولانس و ساير خدمات، نقش گروه پزشكي حاضر در محل را ايفا ميكنند. با ورود اين افراد، نقش شما در رسيدگي به حادثه، كاهش مييابد. در تمام حوادث عمده، در صورتي كه يكي از اعضاي خدمات اورژانس از شما درخواست كند كه صحنه را ترك كنيد، بايد اين كار را انجام دهيد. البته ممكن است از شما درخواست شود كه با انجام كارهاي سادهاي (مثل در دست گرفتن سرم يا نگه داشتن اندام آسيب ديده) به گروه پزشكي ياري برسانيد. هميشه به اين درخواستها پاسخ مثبت بدهيد؛ از كمك شما به غايت تقدير خواهد شد.
چه كمكي از دست شما برميآيد
مصدوماني را كه آسيب جدي دارند شناسايي و براي درمان فوري علامتگذاري كنيد. تمام مصدوماني را كه آسيب جزيي دارند به سرعت از محل منتقل كنيد تا دسترسي به موارد جدي، تسهيل شود؛ آسيبهاي جزيي را ميتوان در فرصت مناسب درمان كرد. اين كار را «ترياژ» مينامند.
- مصدوماني را كه واضحاً فوت كردهاند، رها كنيد. به اين طريق شما ميتوانيد به ساير مصدوماني كه نياز به كمك دارند، بهطور مؤثر رسيدگي كنيد.
- بر روي تمام مصدومان، برچسبي شامل نام آنها و جزيياتي درباره وضعيتشان قرار دهيد تا اطلاعات دقيقي براي پرسنل پزشكي فراهم كرده باشيد.
- به كاركنان و ساكنان نزديك به محل حادثه، نسبت به وجود خطرهاي بيشتر (پنهان) هشدار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اولويتبندي : مصدوماني را كه آسيبهاي جزيي دارند، از سر راه دور كنيد تا پرسنل اورژانس بتوانند بر سر مصدوماني كه آسيبهاي جديتري دارند، حاضر شوند.
mehraria
06-08-2007, 19:29
شدت حوادث رانندگي از سقوط دوچرخه تا تصادف شديد با اتومبيل، متفاوت است. محل حادثه اغلب به دليل ترافيك در حال حركت، پر از خطرهاي جدي است. بيخطر كردن محل حادثه قبل از حاضر شدن بر سر مصدومان، بسيار حياتي است. اين اقدام به شما امكان ميدهد كه از خود، مصدوم و ساير افراد عبوركننده از جاده، حفاظت كنيد. به محض بيخطر شدن محل، به سرعت وضعيت مصدومان را ارزيابي كرده، درمان را اولويتبندي كنيد. به مصدوماني كه به كمكهاي اورژانس نياز دارند، قبل از ديگران رسيدگي كنيد.
بيخطر كردن محل
ابتدا از امنيت خود مطمئن شويد و از انجام كاري كه ممكن است شما را به مخاطره بيندازد، پرهيز كنيد.
- اتومبيل خود را در محلي امن و كاملاً با فاصله نسبت به محل حادثه پارك كنيد و چراغهاي خطر آن را به حالت چشمكزن قرار دهيد.
- هرگز در عرض يك جاده عريض ندويد.
- در شب، لباسي بپوشيد يا چيزي حمل كنيد كه روشن يا منعكسكننده نور باشد و از چراغقوه استفاده كنيد. پس از انجام موارد فوق، احتياطهاي كلي زير را رعايت كنيد:
- چند ناظر را براي هشدار دادن به ساير رانندگان و كاستن از سرعت آنها روانه كنيد.
- حداقل به فاصله 45 متر از محل حادثه در هر دو طرف آن، مثلث يا چراغ هشداردهنده قرار دهيد.
موتور تمام وسايل نقليه آسيبديده را خاموش كرده، در صورت امكان، مخزن سوخت را در ماشينهاي ديزلي و موتور سيكلتها خاموش كنيد.
- وسيله نقليه را بيحركت كنيد. اگر وسيله نقليه روي چهارچرخ است، ترمز دستي را كشيده، اتومبيل را در دنده قرار دهيد و يا چند قطعه سنگ بزرگ را درست در جلوي چرخها بگذاريد. اگر وسيله نقليه چپ كرده است، سعي نكنيد آن را برگردانيد اما از واژگون شدن آن پيشگيري كنيد.
- مراقب خطرهاي فيزيكي باشيد. اطمينان حاصل كنيد كسي سيگار نميكشد. گروه خدمات اورژانس را از وجود خطوط نيروي آسيبديده، سوخت پخش شده و هرگونه وسيله نقليهاي كه نشانه «خطر شيميايي» دارد، آگاه سازيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نشانههاي خطر شيميايي پلاك خطر شيميايي (شكل زير) نشان ميدهد كه وسيله نقليه در حال حمل يك ماده خطرناك است. ماهيت اين خطر بالقوه با يك نشانه (شكلهاي سمت راست) مشخص ميشود. خدمات اورژانس قادر به تفسير اين اطلاعات خواهد بود.
مواد خطرناك
در هر حادثه (رانندگي) ممكن است عوارضي مثل ريزش مواد خطرناك يا فرار گازهاي سمي رخ دهد. ناظران را از صحنه حادثه دور كرده، موافق جريان باد بايستيد. به علامتهاي «خطر شيميايي» روي وسايل نقليه توجه كرده، گروه خدمات اورژانس را در جريان قرار دهيد. اگر در مورد امنيت خود يا مفهوم يك نشانه مشكوك هستيد، از محل فاصله بگيريد. در صورتي كه ريزش مواد وجود دارد و يا روي نوار بالا و چپ علامت «خطر شيميايي» حرف « E » به چشم ميخورد (حرف « E » به معناي خطر امنيت عمومي است)، به دقت مراقب اوضاع باشيد.
بررسي وضعيت مصدومان
به سرعت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد. اگر بيش از يك مصدوم وجود دارد، ابتدا به آنهايي كه ممكن است آسيبهاي تهديدكننده حيات (مثل سوختگي يا زخم شديد) داشته باشند، رسيدگي كنيد. در صورت امكان، مصدومان را در همان وضعيتي كه با آنها مواجه شديد، درمان كنيد؛ تنها در صورتي كه مصدومي در خطر باشد يا به منظور ارايه درمان نجاتبخش، ميتوانيد وي را جابهجا كنيد. محل را بهطور كامل جستجو كنيد تا از مصدوماني كه به مناطق دورتر پرتاب شدهاند يا از آنهايي كه به خاطر منگي، بيهدف حركت كرده و از محل دور شدهاند، غفلت نكرده باشيد. اگر مصدومي در داخل يا زير يك وسيله نقليه گير افتاده است، به كمك خدمات آتشنشاني و نجات احتياج خواهيد داشت. بنابراين در اسرع وقت با اين مراكز تماس بگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه برخورد با مصدومان داخل وسيله نقليه:
در زماني كه شما مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي بالقوه تهديدكننده حيات ارزيابي ميكنيد، ناظران ميتوانند با نگه داشتن سر مصدوم، به شما كمك كنند.
در برخورد با يك مصدوم، ابتدا يك ارزيابي اوليه انجام دهيد و در صورت امكان، به آسيبهاي تهديدكننده حيات رسيدگي كنيد. در مورد هر مصدومي كه در حوادث رانندگي آسيب ديده است، هميشه فرض كنيد كه آسيب گردن (نخاع) وجود دارد و سر مصدوم را تا رسيدن نيروهاي كمكي، با دست نگه داريد. در مدتي كه منتظر رسيدن كمكهاي تخصصي هستيد، علايم حياتي مصدوم (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه برخورد با مصدومان روي جاده:
پس از اطمينان از بيخطر بودن اوضاع، مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي تهديدكننده حيات بررسي كنيد. مصدوم را فقط در صورتي ميتوانيد جابهجا كنيد كه كاملاً ضرورت داشته باشد
هشدار!
مصدوم را حركت ندهيد مگر وقتي كه قطعاً ضرورت داشته باشد.
اگر لازم باشد مصدوم را حركت دهيد، روش مورد استفاده براي جابهجا كردن مصدوم بسته به وضعيت وي و نيز وجود يا عدم وجود نيروهاي كمكي، فرق ميكند (مبحث « جابهجا كردن بيماران » را ببينيد).
از يك ناظر بخواهيد كه موقعيت وسيله نقليه و مصدوم را نشانهگذاري كند؛ اين اطلاعات براي پليس مفيد است.
mehraria
06-08-2007, 19:35
در آتشسوزي، سريع و دقيق فكر كردن حياتي است. آتش به سرعت گسترش پيدا ميكند. بنابراين اولين اولويت شما، آگاه كردن افراد در معرض خطر است. اگر در داخل ساختمان هستيد، نزديكترين آژير حريق را فعال كنيد. همچنين بايد فوراً به خدمات اورژانس اطلاع دهيد، اما اگر اين كار، خروج شما را از محل به تأخير مياندازد، امنيت خود را به خطر نيندازيد. افرادي كه در آتش گير افتادهاند، به سرعت دچار هراس ميشوند. شما به عنوان ارايهكننده كمكهاي اوليه، ميتوانيد با آرام كردن افرادي كه رفتارشان احتمالاً ترس و دلهره را در ديگران تشديد ميكند، از ميزان هراس بكاهيد. افراد را براي ترك محل، تشويق و كمك كنيد. هرگز براي برداشتن لوازم شخصي، مجدداً به ساختمان در حال سوختن وارد نشويد و يا خروج خود را به تأخير نيندازيد. تنها موقعي ميتوانيد وارد ساختمان شويد كه يك آتشنشان راه را براي اين كار باز كرده باشد.
هشدار!
تحت هيچ شرايطي از آسانسور استفاده نكنيد.
پس از ورود به محل حريق يا اشتعال، يك لحظه صبر كنيد، محل را زير نظر گرفته و فكر كنيد و به سرعت وارد صحنه نشويد. امكان دارد مواد قابل اشتعال يا انفجار (مثل گاز يا دودهاي سمي) يا خطر برق گرفتگي وجود داشته باشد. يك آتشسوزي جزيي ميتواند در عرض چند دقيقه گسترش يافته، تبديل به يك حريق جدي شود. اگر خطري شما را تهديد ميكند، تا رسيدن خدمات اورژانس منتظر بمانيد.
هرگز اقدام به خاموش كردن آتش نكنيد مگر آنكه پيش از آن به خدمات اورژانس اطلاع داده باشيد و مطمئن باشيد كه خود را در معرض خطر قرار نميدهيد
نحوه برخورد با آتشسوزي
براي شروع و ادامه پيدا كردن حريق 3 چيز بايد وجود داشته باشد: جرقه آتش (يك جرقه الكتريكي يا شعله)؛ يك منبع سوخت (بنزين، چوب يا پارچه)؛ و اكسيژن (هوا). براي شكستن اين «مثلث حريق» بايد يكي از اين اجزا را حذف كنيد. به عنوان مثال:
سوييچ ماشين را خاموش كنيد و يا شير سوخت را در ماشينهاي ديزلي بزرگ خارج كنيد.
تمام مواد سوختني را كه ميتوانند به عنوان منبع سوخت براي آتش عمل كنند (مثل كاغذ و مقوا) از مسير آتش دور كنيد.
درها را به روي آتش ببنديد تا منبع اكسيژن آن قطع شود.
شعلههاي آتش را با استفاده از پتو يا ساير مواد غيرقابل نفوذ، خفه كرده، مانع رسيدن اكسيژن به آن شويد.
ترك ساختمان در حال سوختن
هنگامي كه آتش را در يك ساختمان مشاهده ميكنيد يا به آن مشكوك ميشويد، نزديكترين آژير حريق را فعال كنيد. سعي كنيد بدون آنكه خود را در معرض خطر قرار دهيد، به افراد كمك كنيد تا ساختمان را ترك كنند. درها را پشت سر خود ببنديد تا از گسترش آتش جلوگيري شود. به دنبال راههاي خروج از آتش و محلهايي براي تجمع بگرديد. شما بايد قبلاً عمليات تخليه را در محل كار خود فرا گرفته باشيد. وقتي با ساختمانهاي ديگري مواجه ميشويد، نشانههاي مربوط به راههاي گريز اضطراري را دنبال كنيد و دستورات (روي آنها) را انجام دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كمك به گريز از ساختمان در حال سوختن: افراد را تشويق كنيد كه خونسرد اما سريع، ساختمان را از طريق نزديكترين خروجي امن ترك كنند. اگر مجبور به استفاده از راهپله هستيد، مطمئن شويد كه كسي عجله نخواهد كرد و خطر سقوط وجود ندارد.
آتش گرفتن لباس
هميشه الگوي زير را طي كنيد: توقف، انداختن روي زمين و چرخاندن. در صورت امكان قبل از اقدام به چرخاندن مصدوم، وي را در يك پارچه كلفت بپيچيد.
از وحشتزده شدن، دويدن يا بيرون رفتن مصدوم جلوگيري كنيد. هرگونه حركت يا باد، مانند بادبزن به شعلهها دامن ميزند.
مصدوم را به زمين بيندازيد.
در صورت امكان، با يك كت، پرده، پتو (غير از انواع نايلوني يا گشادبافت)، فرش يا ساير پارچههاي كلفت، مصدوم را محكم بپيچيد.
مصدوم را روي زمين بچرخانيد تا شعلهها خفه شوند.
اگر آب يا مايع غيرقابل اشتعال ديگري در دسترس است، مصدوم را طوري روي زمين بخوابانيد كه بخش در حال سوختن در بالا قرار گيرد و ناحيه سوختگي را با مايع خنك كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هشدار!
هرگز از مواد قابل اشتعال براي خفه كردن شعله استفاده نكنيد.
اگر لباس خودتان آتش گرفت و نيروي كمكي در صحنه حاضر نبود، با پيچاندن محكمِ پارچه مناسب به دور خود و چرخيدن روي زمين، آتش را خاموش كنيد.
دود و گاز
آتشسوزي در فضاي بسته، جو خطرناكي ايجاد ميكند كه اكسيژن كمي دارد و ممكن است با مونوكسيد كربن و گازهاي سمي آلوده شده باشد. هرگز وارد ساختماني كه در حال سوختن يا پر از گاز است نشويد و هرگز دري را كه به محل آتشسوزي ختم ميشود، باز نكنيد. اين كارها را به گروه خدمات اورژانس واگذار كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اجتناب از دود و گاز در صورتي كه در داخل ساختمان در حال سوختن هستيد، اقداماتي براي اجتناب از استنشاق دود و گازهاي مضر انجام دهيد. فضاي باز زير در را مسدود كنيد و نزديك به كف اتاق قرار بگيريد تا با دود كمتري مواجه شويد
آنچه از عهده شما برميآيد
اگر در يك ساختمان در حال سوختن گير افتاديد، به يك اتاق پنجرهدار پناه برده، در را ببنديد. اگر مجبور هستيد از يك اتاق پر از دود عبور كنيد، در حالت نشسته حركت كنيد: هوا در سطوح پايين و نزديك كف، صافتر است.
اگر مجبور به فرار از پنجره هستيد، ابتدا پاهاي خود را خارج كنيد؛ سپس (با گرفتن لبه پنجره) به اندازه طول دستهايتان به زمين نزديك شده، بعد بپريد.
mehraria
06-08-2007, 19:40
وقتي شخصي دچار برق گرفتگي ميشود، عبور جريان الكتريكي از طريق بدن ممكن است وي را از هوش برده، منجر به توقف تنفس و حتي ضربان قلب وي شود. جريان الكتريكي ميتواند هم در محلي كه وارد بدن ميشود و هم در محلي كه براي تخليه به «زمين» از بدن خارج ميشود، سوختگي ايجاد كند. در بعضي موارد، جريان برق، گرفتگي عضلاني هم ايجاد ميكند كه اين موضوع، مانع از قطع ارتباط مصدوم با منبع برق ميشود. بنابراين وقتي به صحنه حادثه ميرسيد، امكان دارد كه هنوز جريان الكتريكي در بدن مصدوم برقرار باشد («برقدار»). آسيبهاي الكتريكي معمولاً در منزل يا محل كار و در اثر تماس با منابع برق با ولتاژ پايين رخ ميدهند. همچنين ممكن است اين آسيبها در اثر تماس با منابع برق با ولتاژ بالا (مثل خطوط انتقال نيروي افتاده روي زمين) هم رخ دهند. افرادي كه با جريان ولتاژ بالا دچار برقگرفتگي ميشوند، ندرتاً زنده ميمانند.
صاعقه
صاعقه يك جريان الكتريكي ناگهاني طبيعي است كه از جو تخليه ميشود و در مسير خود، مقادير زيادي از حرارت و نور را منتقل ميكند. صاعقه، تماس خود با زمين را از طريق نزديكترين ساختارهاي بلند محوطه و احتمالاً هر شخصي كه نزديك آن ساختار ايستاده باشد، برقرار ميكند. اصابت صاعقه ميتواند به آتش گرفتن لباسها، زمين خوردن مصدوم و حتي مرگ آني منجر شود. هرچه سريعتر تمام افراد را از محل اصابت صاعقه دور كنيد.
جريان ولتاژ بالا
تماس با جريان ولتاژ بالا (كه معمولاً در خطوط نيرو و كابلهاي هوايي پرفشار وجود دارد) معمولاً به مرگ فوري منجر ميشود. افرادي كه زنده ميمانند، سوختگيهاي شديدي خواهند داشت. از اين گذشته، اين شوك ميتواند با ايجاد اسپاسم عضلاني، مصدوم را به اطراف پرتاب كرده، آسيبهايي مثل شكستگي ايجاد كند. جريان برق با ولتاژ بالا ميتواند تا 18 متر جهش («قوس») داشته باشد. اشيايي مثل چوب خشك يا لباس نميتوانند از شما محافظت كنند. قبل از نزديك شدن به مصدوم، منبع جريان برق بايد قطع شده باشد؛ در صورتي كه خطوط نيروي هوايي در راهآهن آسيب ديده باشند، قطع منبع برق بسيار حياتي خواهد بود. مصدوم احتمالاً بيهوش است. پس از آنكه از بيخطر بودن محل مطمئن شديد، راه تنفسي مصدوم را باز كرده، تنفس وي را بررسي كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). در صورتي كه مصدوم در حال نفس كشيدن است، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را مرتباً كنترل و ثبت كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جريان برق با ولتاژ بالا ناظران را از محل حادثهاي كه در اثر جريان ولتاژ بالا رخ داده است، دور كنيد. فاصله ايمن، بيش از 18 متر از منبع برق است.
جريان ولتاژ پايين
جريانهاي خانگي كه در منازل و محلهاي كار مورد استفاده قرار ميگيرند، ميتوانند آسيبهاي جدي يا حتي مرگ ايجاد كنند. حوادث معمولاً ناشي از كليدهاي برق خراب، سيمهاي برق لخت شده يا وسايل برقي داراي نقص هستند. خصوصاً كودكان كم سن و سال در معرض خطر هستند (كودكان بهطور طبيعي كنجكاو بوده، ممكن است انگشتان خود يا ساير اشياء را به داخل پريزهاي ديواري برق فرو كنند). آب (كه يك هادي قوي و خطرناك الكتريسيته است) ميزان خطر را افزايش ميدهد. تماس با يك وسيله برقي بيخطر با دستهاي خيس يا در شرايطي كه كف اتاق خيس باشد، خطر شوك الكتريكي را به مقدار زيادي افزايش ميدهد
هشدار!
در صورتي كه مصدوم در تماس با جريان الكتريكي است، به وي دست نزنيد؛ ممكن است مصدوم «برقدار» باشد و شما هم در معرض برقگرفتگي قرار بگيريد.
هرگز از وسايل فلزي براي قطع تماس الكتريكي استفاده نكنيد. روي يك ماده خشك نارسانا ايستاده، از يك وسيله چوبي استفاده كنيد.
آماده باشيد تا در صورت توقف تنفس مصدوم، احياي تنفسي يا ماساژ قلبي را تا رسيدن كمكهاي اورژانس آغاز كنيد (عنوان « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).
آنچه شما ميتوانيد انجام دهيد
در صورتي كه به محل انشعاب اصلي يا كنتور برق به سهولت دسترسي داريد، تماس بين مصدوم و منبع برق را از طريق خاموش كردن آن، قطع كنيد. در غير اين صورت، دو شاخه را خارج كنيد يا كابل را درآوريد. اگر به كابل، پريز يا محل انشعاب اصلي دسترسي نداريد، به موارد زير عمل كنيد:
براي محافظت از خود، روي يك ماده خشك نارسانا مثل يك جعبه چوبي، يك كفپوش پلاستيكي يا يك دفترچه راهنماي تلفن بايستيد.
با استفاده از يك وسيله چوبي (مثل يك جارو)، اندامهاي مصدوم را از روي منبع الكتريكي كنار بزنيد و يا منبع الكتريكي را از مصدوم دور كنيد.
اگر قطع تماس (مصدوم با منبع برق) با يك وسيله چوبي مقدور نيست، ضمن آنكه كاملاً مراقب هستيد تا به مصدوم دست نزنيد، طنابي را به دور مچ پاي مصدوم يا بازوان وي حلقه كنيد و وي را از منبع جريان الكتريكي دور كنيد.
تنها در صورتي كه ضرورت دارد، مصدوم را با كشيدن بخشهايي از لباس كه شل و خشك هستند، (از منبع برق) دور كنيد. اين كار را تنها به عنوان آخرين تلاش انجام دهيد زيرا ممكن است مصدوم همچنان «برقدار» باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دور كردن منبع برق اگر نميتوانيد جريان الكتريكي را خاموش كنيد، بر روي يك ماده خشك نارسانا (مثل يك دفترچه راهنماي تلفن) بايستيد و با استفاده از يك دسته جارو، منبع برق را از مصدوم دور كنيد. هرگز مستقيماً به مصدوم دست نزنيد.
mehraria
06-08-2007, 20:16
حوادثي كه اطراف آب رخ ميدهند، ممكن است افرادي از هر گروه سني را گرفتار كنند. كودكان كمسن حتي در آبهاي بسيار كمعمق هم در معرض خطر هستند. با اين حال، اكثر موارد غرقشدگي شامل افرادي است كه مشغول شنا در جريانهاي قوي يا آبها بسيار سرد بودهاند و يا پس از مصرف الكل، به شنا يا قايقسواري پرداختهاند
خطرات آب سرد
آبهاي آزاد حتي در تابستان هم سرد هستند. درجه حرارت دريا از 15-5 درجه سانتيگراد متغير است؛ آبهاي داخلي حتي ميتوانند (از اين هم) سردتر باشند. آب سرد، خطرهاي پيش روي غريق يا منجي غريق را افزايش ميدهد چون ميتواند منجر به موارد زير شود:
نفس نفس زدن غيرقابل كنترل در زماني كه شخص وارد آب ميشود و به دنبال آن، خطر استنشاق آب
افزايش ناگهاني فشار خون كه ميتواند زمينهساز حمله قلبي باشد.
ناتواني در شنا كردن بهطور ناگهاني
كاهش درجه حرارت در صورتي كه شخص مدت زيادي در آب بماند يا با وزش باد مواجه شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دسترسي به غريق در صورت امكان، از ورود به آب براي نجات غريق خودداري كنيد. در عوض، يك شيء دراز مثل يك قطعه چوب را نگه داريد تا غريق بتواند آن را بگيرد، سپس وي را به سوي خشكي بكشيد
احتياط!
اگر غريق بيهوش است، وي را كاملاً از آب بيرون آوريد و طوري جا به جا كنيد كه سرش پايينتر از قفسه سينهاش قرار گيرد تا در صورتي كه استفراغ كرد، از راههاي تنفسي محافظت كرده باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آنچه شما ميتوانيد انجام دهيد
اولين اولويت شما آن است كه با كمترين خطر، غريق را به سطحي خشك منتقل كنيد. بيخطرترين راه براي نجات يك غريق، آن است كه خود روي خشكي بمانيد با دست خود يا يك تكه چوب، شاخه يا طناب، او را از آب بيرون بكشيد؛ راه ديگر آن است كه يك تيوب به سوي غريق پرتاب كنيد. اگر يك منجي غريق كارآزموده هستيد و يا غريق بيهوش است، ممكن است مجبور باشيد به آب بزنيد يا به سمت غريق شنا كنيد و وي را به سمت خشكي بكشيد. به آب زدن بيخطرتر از شنا كردن است. وقتي غريق را از آب خارج كرديد، در صورت امكان وي را در برابر وزش باد محافظت كنيد تا بدن او بيش از پيش دچار لرز نشود. سپس اقدامات درماني مربوط به غرقشدگي را اجرا كنيد و عوارض مربوط به سرماي شديد را مداوا كنيد (مبحث « كاهش دماي بدن » را ببينيد). حتي در صورتي كه بهنظر ميرسد غريق كاملاً بهبود يافته است، شرايط انتقال يا بردن وي به بيمارستان را مهيا كنيد. در صورت لزوم و يا در صورتي كه كاملاً دستپاچه شدهايد، آمبولانس درخواست كنيد.
mehraria
06-08-2007, 20:19
ولين وظيفه شما در برخورد با يك مصدوم، بررسي او از نظر وضعيتهاي تهديدكننده حياتي است كه نياز به كمكهاي اوليه اورژانس دارند. اين بررسي اوليه، تحت عنوان ارزيابي اوليه ناميده ميشود. اگر مصدوم با خطر فوري مواجه نيست، بايد براي ارزيابي ثانويه اقدام كنيد
mehraria
06-08-2007, 20:33
وضعیت را ارزیابی کنید .
اگر هیچ خطری شما و یا مصدوم را تهدید نمیکند به ارزیابی مصدوم بپردازید.
اگر مصدوم هوشیار نبود و به سوالات و یا ضربات و تکانهای ملایم شما پاسخ نمی داد با صدای بلند کمک بخواهید . راه تنفسی را باز کنید و تنفس را کنترل کنید .
و در صورت هوشیار بودن و پاسخ دادن به تکانها و صدا ها شروع به درمان مصدوم کنید و در صورت لزوم آمبولانس در خواست کنید.
و در صورت عدم تنفس سریعا انبولانس را خبر کنید . به مصدوم دو تنفس اثر بخش بدهید . گردش خون را بررسی کنید.به دنبال نشانه های قلب و گردش خون (مثل تنفس , سرفه یا حرکت) بگردید .
باز احیای تنفس را ادامه دهید و پس از هر دقیقه احیاء, نشانه های گردش خون را بررسی کنید
ولی اگر نشانه ای از گردش خون وجود نداشت . احیای قلب-ریوی را آغاز کنید به صورتی که بزرگسالان به طور متناوب 15ماساژ قفسه سینه و 2 تنفس بدهید
کودک /شیرخوار :به طور متناوب 5 ماساژ قفسه سینه و یک تنفس بدهید
این روند باید تا رسیدن نیروهای امداد ادامه یابد
mehraria
06-08-2007, 20:38
پس از آنكه مطمئن شديد مصدوم در معرض خطر فوري نيست و ارزيابي اوليه به پايان رسيد ، ارزيابي ثانويه را آغاز كنيد. اين عمل، شامل پي بردن به ماجرا (اخذ شرح حال) و انجام معاينه فيزيكي است. شرايط موجود مشخص خواهد كرد كه در معاينه چقدر بايد به جزييات بپردازيد. به عنوان مثال، در شرايط سرما و رطوبت كه منتظر رسيدن آمبولانس هستيد، تنها لازم است به آسيبهاي عمده رسيدگي كنيد؛ گرم و خشك نگه داشتن مصدوم در اولويت قرار دارد. اگر شخص توانست علايمي را توصيف كند ، بر درمان همان مشكلات تمركز كنيد.
گرفتن شرح حال
- شرح حال در واقع توصيفي است از نحوه وقوع حادثه، نحوه ادامه پيدا كردن آسيب يا نحوه شروع و تداوم بيماري. براي اخذ شرح حال، از مصدوم سؤال كنيد و با ناظراني كه شاهد حادثه بودهاند، گفتگو كنيد. سعي كنيد تصوير كاملي از موقعيت بسازيد.
بهعنوان مثال:
- مصدوم، آخرين بار در چه زماني غذا خورده يا چيزي نوشيده است؟
- آيا مصدوم بيماري خاصي دارد يا داروي خاصي مصرف ميكند؟
- نيروي ايجادكننده آسيب چقدر شديد بوده است و چگونه اعمال شده است؟
- درباره شرايط محيط سؤال كنيد (آيا مصدوم در يك اتاق گرم و دمدار قرار داشته يا در يك اتاق سرد و يا با وزش باد يا باران مواجه شده است؟)
- در مورد سن و وضعيت سلامت مصدوم تحقيق كنيد: لغزيدن و افتادن يك جوان كه بدني آماده دارد، ممكن است منجر به پيچ خوردن مچ پا يا دست وي شود اما همين حادثه در مورد يك زن سالخورده، احتمالاً منجر به شكستگي بازو يا لگن وي خواهد شد.
- هويت مصدوم و در صورت امكان، محل زندگي وي را شناسايي كنيد. از اين اطلاعات يادداشت برداشته، زمان حادثه و زمان معاينه خود را در آن درج كنيد تا بتوانيد آن را در اختيار پزشك يا گروه خدمات اورژانس قرار دهيد.
سرنخهاي بيروني
اگر مصدوم قادر به همكاري نيست و يا بيهوش است، براي تعيين وضعيت وي به دنبال سرنخهاي بيروني بگرديد (اگر مشكوك به سوءمصرف مواد هستيد، مراقب سوزنها و سرنگهاي همراه مصدوم باشيد). ممكن است با يك كارت ملاقات براي رفتن به بيمارستان يا درمانگاه و يا كارتي كه بر روي آن سابقهاي از آلرژي، ديابت يا صرع درج شده است، مواجه شويد. اسبسواران يا دوچرخهسواران ممكن است اين كارت را در داخل كلاه يا كلاه ايمني خود قرار دهند. داروها يا غذاها نيز ميتوانند سرنخهاي ارزشمندي از حادثه در اختيار شما بگذارند؛ به عنوان مثال، بيماران مبتلا به ديابت ممكن است چند حبه قند با خود همراه باشند. به علاوه، افرادي كه دچار اختلال شناخته شدهاي هستند، ممكن است بر روي گردنبند، دستبند، مدال يا جاكليدي ويژهاي، اطلاعات هشداردهنده طبي داشته باشند. اين اشياء را در كنار مصدوم نگه داريد يا آنها را به دو گروه خدمات اورژانس تحويل دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تزريقكننده خودكار: اين وسايل محتوي اپينفرين (آدرنالين) بوده، براي افرادي كه در معرض شوك
آنافيلاكتيك هستند، كاربرد دارند.
دستبند هشداردهنده: ممكن است روي آن شماره تلفني براي دريافت اطلاعات درباره سابقه پزشكي
بيمار درج شده باشد.
اسپري استنشاقي: وجود يك اسپري استنشاقي معمولاً به اين معني است كه مصدوم مبتلا به آسم است.
داروها: مثل ترينيتريت گليسرين براي آنژين صدري يا فني توئين در صرع
نحوه ايجاد آسيب
شما ميتوانيد با مشاهده شرايطي كه آسيب در آن رخ داده و نيروهاي دخيل در آسيب، سرنخهاي بيشتري در مورد آسيبهاي احتمالي و شدت آنها به دست آوريد. اين اطلاعات مفيد هستند زيرا به فرد كمك ميكنند تا نوع و شدت آسيب را پيشبيني كند. در اكثر موارد، افرادي كه در صحنه حادثه يا در زمان آسيب با مصدوم سرو كار دارند (اغلب، ارايهكنندگان كمكهاي اوليه) ميتوانند اين اطلاعات را بهدست آورند.
شرايط آسيب
نوع و شدت آسيب ناشي از ضربه (مثلاً سقوط از ارتفاع يا ضربه ناشي از تصادف اتومبيل) را در صورت اطلاع داشتن دقيق از نحوه وقوع حادثه، ميتوان پيشبيني كرد. بهعنوان مثال، آسيبهاي جدي وارد بر سرنشين يك اتومبيل، احتمالاً در ضربه ناشي از تصادم پهلو بيش از تصادم از روبهرو با همان سرعت است. علت اين مطلب آن است كه بدنه جانبي اتومبيل، محافظت كمتري ايجاد ميكند و نميتواند به انداه قسمت جلوي اتومبيل، انرژي را جذب كند.
در رانندهاي كه كمربند ايمني بسته و از ناحيه جلو يا عقب اتومبيل تصادف كرده است، ميتوان به نوع خاصي از آسيب مشكوك شد. بدن بهطور ناگهاني به يك سمت حركت ميكند اما سر براي يك لحظه قبل از حركت، عقب ميماند. اين حالت منجر به حركت «شلاقي» گردن ميشود (شكل مقابل). همچنين مصدوم ممكن است آسيبهايي ناشي از اثر مهاري كمربند ايمني (مثل كوفتگي يا شكستگي استخوان جناغ سينه و احتمالاً كوفتگي قلب و ريهها) داشته باشد. ممكن است برخي از آسيبهاي صورت ناشي از برخورد با فرمان اتومبيل يا كيسه هواي باد شده باشد.
نيروهاي اعمال شده روي بدن
نيروهاي پرانرژي وارد شده در يك ضربه، از ديگر عوامل مهم در تعيين نوع و شدت آسيبها هستند. بهعنوان مثال، اگر شخصي از ارتفاع يك متري به روي زمين سخت سقوط كند، احتمالاً دچار كوفتگي خواهد شد ولي آسيب جدي نخواهد ديد. با اين حال، سقوط از ارتفاع بلندتر از 2 متر، احتمالاً آسيبهاي جديتري (مثل شكستگي دنده يا لگن و خونريزي داخلي ناشي از آسيب به اعضاي داخلي) ايجاد ميكند.
چه سؤالهايي بايد پرسيد؟
وقتي بر سر يك مصدوم حاضر ميشويد، از مصدوم يا شاهدان سؤالاتي را براي پي بردن به نحوه ايجاد آسيب بپرسيد. سؤالات احتمالاً ميتوانند به صورت زير باشند:
- آيا مصدوم از وسيله نقليه به بيرون پرتاب شده است؟
- آيا مصدوم كمربند ايمني را بهطرز صحيح بسته بود؟
- آيا وسيله نقليه واژگون شد؟
- آيا مصدوم كلاه ايمني بر سر داشت؟
- مصدوم از چه ارتفاعي سقوط كرد؟
- مصدوم روي چه سطحي سقوط كرد؟
- آيا شواهدي از برخورد مصدوم به يك شيء سخت (مثل كف زمين و يا داشبورد يا شيشه جلوي اتومبيل) وجود دارد؟
اين سؤالات به ويژه در مواردي كه خود مصدومان قادر نيستند كه اطلاعات را در اختيار شما بگذارند، بسيار مهم هستند. تمام اطلاعاتي را كه جمعآوري كردهايد، به گروه خدمات اورژانس انتقال دهيد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه ايجاد آسيب «شلاقي» در يك تصادف اتومبيل، به دليل نيروهاي ناگهاني كه به بدن وارد ميشوند، ممكن است سر به عقب رفته، سپس به سرعت به جلو حركت كند (يا برعكس). اين حركت به آسيب «شلاقي» همراه با كشيدگي عضلات و رباطهاي گردن منجر ميشود.
mehraria
06-08-2007, 20:50
آسيبها و بيماريها معمولاً بهصورت مجموعهاي از نمودهاي متمايز ظاهر ميشوند. نمودها بر دو دستهاند: علايم كه مصدوم ممكن است به آنها اشاره كند و نشانهها كه شما ممكن است (در معاينه) آنها را كشف كنيد. بعضي از نمودها كاملاً آشكار هستند در حالي كه عدهاي ديگر، تا زماني كه مصدوم را بهطور كامل و دقيق معاينه نكنيد، از نظر دور ميمانند.
در صورت امكان، مصدوم هوشيار را در همان وضعيتي كه يافتهايد، معاينه كنيد و به آسيبهاي آشكار رسيدگي كنيد. اگر مصدوم بيهوش است، اولين كار پاك كردن راه تنفسي و باز نگه داشتن آن است. لباسهاي مصدوم را بيدليل خارج نكنيد و بيش از حد نياز، وي را در معرض هواي سرد ترك نكنيد. از حواس خود (بينايي، شنوايي، لامسه و بويايي) استفاده كنيد.
سريع و هوشيارانه اما دقيق و جامع عمل كنيد و بدون توجيه، فرضيهسازي نكنيد. شما بايد با ملايمت با مصدوم برخورد كنيد اما در لمس بايد به قدر كافي قاطع عمل كنيد تا بتوانيد هرگونه تورم، نامنظمي يا نقاط حساس در لمس را كشف كنيد.
اگر مصدوم هوشيار است، از وي بخواهيد كه احساس خود از لمس شما را بيان كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جستجوي نشانهها معاينه «سر تا پا» به شما كمك ميكند كه نشانههاي آسيب يا بيماري را كشف كرده، وضعيت مصدوم را تشخيص دهيد.
ارزيابي علايم
علايم در واقع احساساتي هستند كه مصدوم آنها را حس ميكند و ممكن است قادر به توصيف آنها باشد. از او سؤال كنيد كه آيا احساس غيرطبيعي دارد. اگر مصدوم درد دارد، از او سؤال كنيد كه درد را در كجا احساس ميكند، درد از چه نوعي است، چه چيزي دردش را كمتر ميكند و چه چيزي آن را تشديد ميكند و درد با حركت يا تنفس چگونه تغيير ميكند. اگر درد به دنبال آسيب ايجاد نشده است، در مورد نحوه و محل شروع آن سؤال كنيد. در مورد نشانههاي ديگر مثل تهوع، گيجي، احساس گرما يا سرما، ضعف يا تشنگي، سؤال كنيد. در صورت تناسب، با انجام معاينهاي براي جستجوي نشانههاي آسيب يا بيماري، علايم را تأييد كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پرسش درباره علايم مصدوم ممكن است قادر باشد در مورد علايمي كه حس ميكند، به شما توضيح دهد. اين جزييات ممكن است در تشخيص نوع آسيب يا بيماري به شما كمك كنند.
جستجوي نشانهها
نشانهها در واقع جزيياتي از وضعيت مصدوم هستند كه شما ميتوانيد آنها را مشاهده، لمس و بو كنيد و يا بشنويد. بسياري از نشانهها آشكار هستند اما تعدادي را تنها با معاينه دقيق و جامع ميتوانيد كشف كنيد. سطح پاسخدهي مصدوم را ارزيابي كنيد. اگر بيهوش است يا آنكه قادر نيست بهطور واضح صحبت كند، ممكن است مجبور باشيد تنها بر اساس شرح حال حادثه، اطلاعات كسب شده از ناظران و نشانههايي كه در معاينه پيدا ميكنيد، به تشخيص برسيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لمس كردن براي جستجوي نشانههاي آسيب در هنگام معاينه قسمت آسيبديده بدن، محل را از نظر وجود حساسيت در لمس بررسي كنيد و به دنبال تغيير شكل يا تغيير رنگ در اطراف محل آسيب بگرديد. در زمان معاينه يك قسمت، به دقت آن را نگه داريد.
از حواس خود استفاده كنيد
به دنبال نمودهايي مثل تورم، خونريزي، تغيير رنگ يا تغييرشكل بگرديد. ريتم و قدرت نبض را لمس كنيد. به تنفس بيمار گوش كنيد و به دنبال صداهاي غيرطبيعي (مثل صداي «قرچ قروچ» ناشي از گير افتادن هوا در زير پوست) بگرديد. نواحي دردناك را با ملايمت لمس كنيد؛ هرگونه تندرنس (حساسيت و درد) روي استخوانها و تغيير در زاويه مفاصل را مورد توجه قرار دهيد. ناتواني مصدوم در انجام كارهاي طبيعي (مثل حركت دادن اندامها) را بررسي كنيد. براي جستجوي سرنخهاي بيشتر، از حس بويايي خود استفاده كنيد.
mehraria
06-08-2007, 20:54
پس از گرفتن شرح حال و پرسش درباره علايم مصدوم، بايد شخص را بهطور مفصل مورد معاينه قرار دهيد. طي اين اقدام، ممكن است مجبور به حركت دادن مصدوم يا خارج كردن لباسهاي وي باشيد، اما اطمينان حاصل كنيد كه او را بيش از حدي كه واقعاً ضروري است، حركت نميدهيد. هميشه، معاينه را از سر شروع كنيد و به سمت پايين ادامه دهيد؛ اين روش «سر تا پا» هم به خوبي به خاطر سپرده ميشود و هم كامل و جامع است.
ارزيابي سر تا پا
1) دستهاي خود را به دقت روي پوست سر حركت دهيد تا هر گونه خونريزي، تورم يا فشردگي را كه ممكن است نشانه شكستگي احتمالي باشد، لمس كنيد. در صورتي كه مشكوك به آسيب گردني هستيد، مراقب باشيد كه مصدوم را حركت ندهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) از راه هر دو گوش و بهطور واضح با مصدوم صحبت كنيد تا بفهميد كه آيا به شما پاسخ ميدهد و يا ميتواند بشنود. هريك از گوشها را از لحاظ خروج خون يا مايع زلال (يا هر دو) بررسي كنيد. اين ترشحات ميتوانند نشانههاي آسيب در داخل جمجمه باشند.
3) هر دو چشم را معاينه كنيد. توجه كنيد كه آيا هر دو چشم باز هستند يا خير. به اندازه مردمكها توجه كنيد، آيا اندازه آنها برابر است (همانطور كه بايد باشد) و آيا به نور واكنش نشان ميدهند (وقتي نور روي مردمكها ميافتد، بايد تنگ شوند). در سفيدي چشمها به دنبال اجسام خارجي، خون يا كبودي بگرديد
4) بيني را هم مثل دو گوش از نظر وجود ترشحات بررسي كنيد. هريك از سوراخهاي بيني را از نظر خروج خون يا مايع زلال (يا تركيب اين دو) معاينه كنيد. هريك از اين ترشحات ميتواند به معناي آسيبي در داخل جمجمه باشد.
5) به سرعت، عمق و نوع تنفس (راحت يا سخت، صدادار يا آرام) توجه كنيد. به بوي تنفس توجه كنيد. داخل دهان را به آرامي نگاه و لمس كنيد و دنبال هر چيزي كه ممكن است راه تنفسي را مسدود كند، بگرديد. اگر مصدوم دندان مصنوعي دارد و اين دندانها سالم هستند و در محل خود قرار دارند، به آنها دست نزنيد. به دنبال زخم در دهان يا نامنظمي در دندانها بگرديد. لبها را از نظر سوختگي بررسي كنيد.
6) به رنگ، درجه حرارت و وضعيت پوست توجه كنيد: آيا پوست مصدوم، رنگپريده، برافروخته يا خاكستري ـ آبي (كبود) است؟ آيا گرم يا سرد، خشك يا مرطوب است؟ به عنوان مثال، پوست رنگپريده، سرد و عرق كرده به معناي شوك است؛ صورت گرم و برافروخته، حاكي از تب يا ضعف ناشي از گرما است. تهرنگ آبي نشانه كمبود اكسيژن است؛ اين نشانه را خصوصاً در لبها، گوشها و صورت جستجو كنيد.
7) لباسهاي پوشاننده گردن مصدوم را شل كنيد و به دنبال نشانههايي مثل پلاك حاوي هشدار طبي يا يك سوراخ به جا مانده از عمل جراحي (دريچه) در راههاي تنفسي بگرديد. دستهاي خود را به ملايمت در طول ستون فقرات (از قاعده جمجمه به سمت پايين تا جايي كه امكان دارد) بدون بهم زدن وضعيت مصدوم، حركت دهيد؛ به هر گونه نامنظمي، تورم يا حساسيت در لمس توجه كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
....
mehraria
06-08-2007, 21:04
...
8) از مصدوم بخواهيد كه نفس عميقي بكشد و دقت كنيد كه آيا قفسه سينه بهطور يكنواخت، راحت و يكسان در دو طرف، باز ميشود يا خير. قفسه سينه را براي بررسي وجود تغيير شكل، نامنظمي يا حساسيت و درد، لمس كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا ضمن تنفس، احساس غژغژ دارد و صداهاي غيرطبيعي را سمع كنيد. دقت كنيد كه آيا مصدوم ضمن تنفس درد دارد يا خير. به دنبال خونريزي بگرديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
9) با ملايمت هر دو استخوان ترقوه و شانهها را لمس كرده، هرگونه تغيير شكل، نامنظمي يا حساسيت در لمس را مدنظر قرار دهيد.
10) از مصدوم بخواهيد كه اندام بالايي خود را در هريك از مفاصل آرنج، مچ و مفاصل انگشتان، تا و سفت كند و از اين طريق حركات اين مفاصل را بررسي كنيد. حس انگشتان مصدوم را از نظر طبيعي بودن كنترل كنيد و دقت كنيد كه آيا وي احساس غيرطبيعي در اندامهايش دارد يا خير. به رنگ انگشتان توجه كنيد: اگر نوك انگشتان رنگپريده يا خاكستري ـ آبي باشند، احتمالاً مشكلي در گردش خون وجود دارد. محلهاي تزريق با سوزن را در روي ساعد جستجو كنيد و به دنبال دستبند حاوي هشدار طبي بگرديد. نبض مصدوم را در ناحيه مچ يا گردن بگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
11) اگر حركات اندامها مختل شده يا حس آنها از بين رفته است، براي معاينه ستون فقرات مصدوم را جابهجا نكنيد زيرا اين نشانهها به معناي آسيب نخاع هستند. در غير اين صورت، دست خود را به ملايمت به پشت مصدوم برده، با لمس ستون فقرات در طول آن، به دنبال تورم يا حساسيت در لمس بگرديد.
12) براي يافتن شواهدي از خونريزي و تشخيص سفتي ديواره عضلاني شكم يا وجود حساسيت در لمس آن، به آرامي شكم مصدوم را لمس كنيد.
13) دو طرف استخوان لگن را لمس كرده، با حركت دادن لگن بهطور ملايم، به دنبال نشانههاي شكستگي بگرديد. لباسهاي مصدوم را از نظر وجود شواهدي از بياختياري ادرار يا مدفوع يا خونريزي از سوراخهاي بدن، كنترل كنيد
14) از مصدوم بخواهيد كه هريك از اندامهاي پاييني خود را به نوبت بلند كند و مچ پا و زانوي خود را حركت دهد. با مشاهده اندام و لمس آن، به دنبال خونريزي، تورم، تغيير يا حساسيت در لمس بگرديد.
15) حركات و حس انگشتان پا را بررسي كنيد. به رنگ پوست انگشتان نگاه كنيد: پوست خاكستري ـ آبي ميتواند نشانهاي از مختل شدن گردش خون يا آسيب ناشي از سرما باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
06-08-2007, 21:14
هر وضعيتي را كه پيدا كرديد، بر طبق اصول و با حفظ خونسردي درمان كنيد. به مصدوم اطمينان و به حرفهاي او گوش بدهيد. بيش از حد سؤال نپرسيد و اجازه ندهيد كه مردم در صحنه حادثه تجمع كنند. از جابهجايي بيمورد مصدوم خودداري كنيد. در صورت لزوم، اطمينان حاصل كنيد كه يك نفر با خانواده مصدوم تماس خواهد گرفت.
اولويتهاي درمان
ترتيب اولويتها به شرح زير است:
ارزيابي اوليه را انجام داده، بر اساس يافتههاي خود اقدام كنيد. ضمناً مطمئن شويد كه راه تنفسي مصدوم باز و پاك است.
خونريزي را كنترل كنيد.
ارزيابي ثانويه را انجام دهيد.
سوختگيها و زخمهاي وسيع را درمان كنيد.
آسيبهاي مفاصل و استخوان را بيحركت كنيد.
ساير آسيبها و وضعيتها را بهطور مناسب درمان كنيد.
علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را بهطور مرتب كنترل و ثبت كنيد. به مشكلات مربوط به علايم حياتي رسيدگي كنيد.
فراهم ساختن ترتيب مراقبتهاي بعدي
در مورد نياز مصدوم به كمكهاي پزشكي تصميمگيري كنيد. اگر نياز به كمك داريد، در صورت امكان شخصي را براي فراخواني كمك بفرستيد. در صورتي كه وضعيت مصدوم در حال تغيير يا بدتر شدن است، تا زمان رسيدن نيروهاي كمكي، در كنار مصدوم بمانيد. بر اساس ارزيابي خود، ممكن است لازم باشد كه:
براي درخواست مشاوره، با يك پزشك تماس بگيريد.
با يك مركز آمبولانس تماس بگيريد يا ترتيب انتقال به بيمارستان را فراهم كنيد.
مراقبت از مصدوم را به يك پزشك، پرستار يا پرسنل آمبولانس واگذار كنيد.
تا زمان رسيدن كمكهاي پزشكي، مصدوم را به يك خانه يا پناهگاه نزديك به محل منتقل كنيد.
به مصدوم اجازه بدهيد به منزل خود برود (در صورت امكان مطمئن شويد كه يك نفر وي را همراهي خواهد كرد). از مصدوم سؤال كنيد كه آيا در منزل شخصي (براي مراقبت از او) هست يا خير.
به مصدوم توصيه كنيد كه به پزشك مراجعه كند.
احتياط!
مصدومان مبتلا به اختلال هوشياري، آسيبهاي جدي، مشكلات شديد تنفسي يا نشانههاي شوك، مجاز نيستند كه به منزل بروند. تا زمان رسيدن نيروهاي كمكي، در كنار مصدوم بمانيد.
هرگز به مصدوماني كه احتمالاً آسيب داخلي يا نياز به مراقبت بيمارستاني دارند، از راه دهان چيزي ندهيد.
به مصدوم اجازه سيگار كشيدن ندهيد
mehraria
06-08-2007, 21:37
مراقبت از وسايل شخصي
اگر مجبور هستيد براي تعيين هويت مصدوم يا يافتن سرنخهايي درباره وضعيت وي، وسايل شخصي او را بگرديد، اين كار را در برابر يك شاهد قابل اعتماد انجام بدهيد. اطمينان حاصل كنيد كه تمام لباسهاي مصدوم يا وسايل شخصي وي، همراه با او به بيمارستان منتقل ميشوند و يا به پليس تحويل داده شدهاند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جستجوي وسايل شخصي در برخي موارد، تنها راه يافتن سرنخهايي درباره هويت يا وضعيت مصدوم، جستجوي وسايل شخصي او است.
كاربرد داروها
تجويز داروها در كمكهاي اوليه عمدتاً در حد تسكين دردهاي عمومي گنگ و تيز است. اين عمل، معمولاً شامل كمك به مصدوم براي خوردن يك قرص استامينوفن (طبق دستور بخش مربوط به مصرف دارو در اين كتاب) است. تعداد زيادي از داروها را ميتوان بدون نسخه پزشك خريداري كرد و ممكن است شما بسياري از اين داروها را بشناسيد و مصرف كرده باشيد. با اين حال، در درمان مصدومان، حق نداريد با خريد يا امانت گرفتن دارو، اقدام به تجويز دارو كنيد حتي اگر مصدوم داروهاي خود را فراموش كرده باشد و يا شما همان داروهايي را كه احتمالاً مصدوم مصرف ميكرده، در اختيار داشته باشيد. در صورتي كه در هنگام ارايه كمكهاي اوليه، اقدام به تجويز يا توصيه به مصرف داروهايي غير از آنچه در اين راهنما قيد شده، بكنيد، امكان دارد كه مصدوم با خطر مواجه شود و عواقب قانوني يا اجتماعي گريبانگير شما شود. هر زمان كه مصدوم دارويي مصرف ميكند، مطمئن شدن از موارد زير ضرورت دارد:
دارو براي اين وضعيت مناسب باشد.
تاريخ مصرف دارو نگذاشته باشد.
طبق دستور مصرف شود.
تمام جوانب احتياطي به طور دقيق رعايت شود.
دارو بيش از مقدار توصيه شده، مصرف نشود.
نام، مقدار، زمان و نحوه تجويز دارو ثبت شود
هشدار!
اگر داروي موردنياز در دسترس نيست، كمك پزشكي درخواست كنيد. تنها مورد استثنا، وجود دستورالعملهاي واضحي است كه توسط يك كارفرما يا سازمان داوطلبانه تعيين شده باشد. اين دستورالعملها به اعضا يا كاركنان كارآزموده اجازه ميدهد كه در شرايط خاص، اقدام به تجويز دارو كنند (مثلاً دادن پادزهر در مسموميت با سموم صنعتي).
mehraria
06-08-2007, 21:38
پس از فراخواني كمكهاي پزشكي، سعي كنيد مطالبي در مورد حادثه و مصدوم يادداشت كنيد تا بتوانيد اين اطلاعات را به پرسنل پزشكي منتقل كنيد. نمودارهاي صفحه بعد مثالهايي از مشاهدات خاص (مثل سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را نشان ميدهند. شما بايد در كنار مشاهدات خود، يك گزارش نوشتاري مختصر هم تهيه كنيد. يك گزارش نوشتاري كه به زمانبندي حوادث ميپردازد، ارزش ويژهاي براي پرسنل پزشكي دارد. به عنوان مثال، طول دوره بيهوشي، مدت تشنج، زمان بروز هرگونه تغيير در وضعيت مصدوم و زمان هرگونه مداخله يا درمان را يادداشت كنيد. گزارش خود يا نسخه كپي آن را به كاركنان گروه پزشكي يا گروه خدمات اورژانس ارايه كنيد.
نوشتن گزارش
گزارش شما بايد شامل موارد زير باشد:
نام و نشاني مصدوم
شرحي از حادثه يا بيماري
توصيف تمام آسيبها بهطور مختصر
هرگونه رفتار غيرعادي
تمام درمانهاي انجام شده و زمان
mehraria
06-08-2007, 21:41
هر زمان كه به مصدومي رسيديد، بايد علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. اين اطلاعات براي پرسنل پزشكي بسيار اهميت دارند. جزييات را به فواصل زماني منظم در نمودارهاي ثبت مشاهدات يادداشت كنيد. شكل زير دو نمودار تكميل شده را نشان ميدهد؛ اين نمودارها به صورت پر نشده و براي استفاده ارايهكنندگان كمكهاي اوليه، آورده شدهاند. در نمودارهاي سطح پاسخدهي، در هر زمان مشاهده، در مقابل نمره مناسب يك نقطه قرار دهيد. به عنوان مثال، اگر مصدوم در اولين بررسي پاسخي به كلام نميدهد، در ستون اول در مقابل نمره 1، يك نقطه قرار دهيد. در نمودار ثبت نبض و تنفس، در هر زمان مشاهده در برابر سرعت مربوط يك علامت تأييد (تيك) قرار دهيد؛ كيفيت نبض و تنفس را نيز (همانطور كه در شكل ميبينيد) ثبت كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
06-08-2007, 21:52
بخش اصول کمکهای اولیه در کمکهای اولیه
چگونه ارایه کننده کمکهای اولیه باشیم
مراقبت از خود
اقدامات در وضعیت های اورژانس
تماس تلفنی برای در خواست کمک
مصدومان متعدد
حوادث رانندگی
آتش سوزی
آسیبهای الکتریکینجات غریق
ارزیابی مصدوم
ارزیابی اولیه
ارزیابی ثانویه
علایم و نشانه ها
معاینه مصدوم1
معاینه مصدوم2
درمان و مراقبتهای بعدی1
درمان و مراقبتهای بعدی2
انتقال اطلاعات استفاده از نمودار های ثبت مشاهده
بخش روشها و تجهیزات در کمکهای اولیه
در آوردن لباس مصدوم
در آوردن کلاه ایمنی
علایم حیاتی
وسایل کمکهای اولیه
پانسمان
پانسمان های استریل
پانسمانهای غیر استریل
پانسمانهای چسب دار
کمپرس سرد
اصول باند پیچی
باندهای رولی
باندهای آرنج و زانو
باندهای دست و پا
باندهای لوله ای
باندهای مثلثی
گره زدن
پوشش دست و پا
باند سر
آویزهای اندام بالایی
mehraria
07-08-2007, 12:15
بهمنظور معاينه كامل مصدوم، رسيدن به تشخيص صحيح يا درمان، ممكن است مجبور باشيد تعدادي از لباسهاي وي را درآوريد. اين كار را بايد با حداقل مزاحمت براي مصدوم و در صورت امكان، با رضايت وي انجام دهيد. تا حد امكان كمترين تعداد لباسها را خارج كنيد و به آنها آسيب وارد نكنيد مگر آنكه كاملاً ضرورت داشته باشد. اگر مجبور هستيد كه لباس مصدوم را پاره كنيد، سعي كنيد اين كار را در امتداد درز شلوار يا آستين انجام دهيد. سعي كنيد حريم شخصي مصدوم را به هم نزنيد و از مواجهه او با سرما جلوگيري كنيد. اگر خارج كردن لباسها، درد و ناراحتي مصدوم را بيشتر ميكند، اين كار را متوقف كنيد.
خارج كردن لباسها در آسيب نيمه پاييني بدن
1) مچ پا را نگه داشته، كفش را با دقت بيرون آوريد. براي خارج كردن چكمههاي بلند، ممكن است مجبور باشيد با يك چاقو، چكمه را در امتداد درز پشتي آن بشكافيد خارج كردن لباسها در آسيب نيمه پاييني بدن
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) جورابها را به ملايمت بيرون بكشيد. اگر انجام اين كار مقدور نيست، جوراب را از روي ساق بالا بياوريد و با قيچي آن را ببريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) پاچه شلوار را به آرامي بالا بكشيد تا ساق و زانو معلوم شوند. براي درآوردن شلوار يا ديدن ران، شلوار را از كمر پايين بكشيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خارج كردن لباسها در آسيب نيمه بالايي بدن
1) هرگونه دكمه يا زيپ موجود در لباس را باز كنيد. با ملايمت لباس را از كنار شانه مصدوم خارج كنيد.
2) اندام سمت آسيب نديده را از آستين خارج كنيد. لباس را به دور سمت آسيب ديده بكشيد.
3) اندام آسيب ديده را تا حد امكان، ثابت نگه داريد و خروج لباس را تسهيل كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
موارد خاص
پوليور و پيراهن پشمي در مورد لباسهايي كه دكمه يا زيپ ندارند، ابتدا اندام سمت آسيبنديده را از آستين خارج كنيد. سپس، لباس را تا كرده، آن را از بالاي سر بيرون بكشيد. نهايتاً، آستين ديگر لباس را درآوريد و دقت كنيد كه به اندام آسيب وارد نكنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 12:20
بهترين برخورد با كلاههاي ايمني محافظ (مثل كلاه اسبسواري يا كلاه ايمني موتورسواران) آن است كه آنها را خارج نكنيم؛ تنها زماني بايد اين كلاهها را خارج كرد كه كاملاً ضرورت داشته باشد (مثلاً اگر نميتوانيد راه تنفسي را برقرار كنيد). اگر مجبور به خارج كردن اين وسيله هستيد، در صورت امكان خود مصدوم بايد اين كار را انجام دهد؛ در غير اين صورت، شما بايد به كمك يك امدادگر اقدام به خارج كردن كلاه ايمني كنيد. مراقب باشيد كه در تمام لحظات سر و گردن را نگه داريد و سر را در امتداد ستون فقرات نگه داريد.
احتياط!
كلاه ايمني را تا زماني كه ضرورت حتمي داشته باشد، خارج نكنيد.
كلاه ايمني رخ باز
1) چانهبند را باز كنيد يا برش دهيد. سر و گردن مصدوم را نگه داريد و آن را در امتداد ستون فقرات نگه داريد.
2) از يك امدادگر بخواهيد كه دو طرف كلاه ايمني را از بالا با دو دست بگيرد و آنها را از دو طرف بكشد تا فشار از روي سر برداشته شود. وي سپس بايد كلاه را با ملايمت به بالا و عقب بكشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كلاه ايمني تمام رخ
1) بندها را باز كرده يا برش دهيد. گردن را با يك دست نگه داشته، فك پاييني را محكم بگيريد. كار خود را از زير كلاه آغاز كنيد و انگشت خود را با دقت زير لبه آن قرار دهيد. از يك امدادگر بخواهيد كه كلاه را با دو دست نگه دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) از امدادگر بخواهيد كه از بالا كلاه ايمني را به سمت عقب كج كند (بدون آنكه سر را مطلقاً حركت دهد) و قسمت جلوي كلاه را كاملاً از روي چانه مصدوم بلند كند.
3) گردن و فك پاييني مصدوم را همچنان نگه داريد. از امدادگر بخواهيد كه مختصري كلاه را به سمت جلو كج كند تا كلاه از پايين جمجمه عبور كند و سپس آن را مستقيماً از سر مصدوم بيرون بكشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 12:37
ممكن است هنگام درمان، مصدوم، نياز به ارزيابي و كنترل سطح پاسخدهي، نبض و تنفس داشته باشد. همچنين ممكن است لازم باشد دماي بدن مصدوم را هم كنترل كنيد.
علايم حياتي ميتوانند در شناسايي مشكلات خاص و تعيين هرگونه تغيير در وضعيت مصدوم به شما كمك كنند. كنترل علايم حياتي را بهطور مرتب ادامه بدهيد و يافتههاي خود را در نمودار ثبت مشاهدات، ثبت كنيد و آن را به امدادگران گروه پزشكي كه مراقبت از بيمار را بر عهده خواهند گرفت، تحويل دهيد .
بررسي سطح پاسخدهي
براي ارزيابي وضعيت هوشياري، لازم است سطح پاسخدهي مصدوم را كنترل كنيد. هر آسيب يا بيماري كه مغز را درگير كند، ميتواند وضعيت هوشياري را تغيير دهد؛ هرگونه بدتر شدن اوضاع، ميتواند خطرناك باشد.
سطح پاسخدهي مصدوم را طي مراحل زير ارزيابي كنيد:
«1»: آيا مصدوم «هوشيار» است؟ آيا چشمهايش را باز ميكند و به سؤالات جواب ميدهد؟
«2»: آيا مصدوم به «صدا» پاسخ ميدهد؟ آيا به سؤالات ساده پاسخ ميدهد يا از دستورات پيروي ميكند؟
«3»: آيا مصدوم به «درد» واكنش نشان ميدهد؟ آيا در برابر درد نيشگون، چشمانش را باز ميكند يا حركت ميكند؟
«4»: آيا مصدوم نسبت به تمام تحريكات، «ناپاسخگو» است؟ با استفاده از اين مراحل، ميتوانيد هرگونه تغيير وضعيت مصدوم را كنترل كنيد
كنترل نبض
با هرضربان قلب، خون به داخل شريانها پمپ ميشود و موجي از فشار توليد ميشود (مبحث « قلب و رگهاي خوني » را ببينيد). در محلهايي كه شريانهادرست زيرسطح پوست قرارميگيرند (مثلاً در داخل مچ دست يا در گردن)، ميتوان موج فشار را به صورت نبض لمس كرد. در بزرگسالان، تعداد نبض بهطور طبيعي 80-60 ضربان در دقيقه است. تعداد نبض در كودكان تندتر است و در بزرگسالاني كه از آمادگي جسمي بالايي برخوردارند، ميتواند آهستهتر باشد. نبضي كه بهطور غيرطبيعي تند يا كند شده است، ميتواند نشانهاي از يك بيماري خاص باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نبض بازويي دو انگشت خود را در سمت داخل بازوي شيرخوار قرار دهيد.محلهاي گرفتن نبض عبارتند از: گردن (نبض كاروتيد) و مچ دست (نبض راديال). در شيرخوران، يافتن نبض در بازو (نبض بازويي) آسانتر است
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نبض راديال سه انگشتتان از درست پايينتر از چين مچي كه در قاعده شست قرار دارد، بگذاريد.براي گرفتن نبض، به جاي انگشت شست (كه خودش نبض دارد) از ساير انگشتان خود استفاده كنيد و موضع را به آرامي فشار دهيد تا بتوانيد نبض را لمس كنيد. موارد زير را ثبت كنيد:
- سرعت (تعداد ضربان در دقيقه)
- قدرت (ضعيف يا قوي)
- ريتم (منظم يا نامنظم)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نبض كاروتيد دو انگشت خود را در يك طرف گردن قرار دهيد.
كنترل تنفس
وقتي به ارزيابي تنفس مصدوم ميپردازيد، سرعت تنفس را كنترل كنيد و مشكلات تنفسي يا صداهاي غيرطبيعي را سمع كنيد. سرعت تنفس طبيعي در بزرگسالان، 16-12 بار در دقيقه است؛ در شيرخواران و كودكان كم سن و سال، اين سرعت به 30-20 بار در دقيقه ميرسد. براي كنترل تنفس، به سمع آن بپردازيد و حركات قفسهسينه مصدوم را تحتنظر بگيريد. در مورد شيرخواران و كودكان خردسال، احتمالاً گذاشتن دست بر روي قفسهسينه و حس كردن تنفس، كار سادهتري است. اطلاعات زير را ثبت كنيد:
- سرعت (تعداد تنفس در دقيقه)
- عمق (نفسهاي عميق يا كمعمق)
- سهولت (راحت، سخت يا دردناك)
- صدا (نفسهاي بيصدا يا صددار و نوع صدا)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شمارش سرعت تنفس حركات قفسه سينه را تحت نظر گرفته، تعداد تنفس را در دقيقه بشماريد. روش سادهتر در مورد شيرخواران يا كودكان كم سن و سال، آن است كه دست خود را روي قفسه سينه قرار دهيد.
كنترل درجه حرارت
بهمنظور ارزيابي درجه حرارت بدن، پوست بدون پوشش را لمس كرده، براي بهدست آوردن درجه حرارت صحيح، از يك دماسنج استفاده كنيد. درجه حرارت طبيعي بدن 37 درجه سانتيگراد است. درجه حرارت بالا (تب) معمولاً در اثر عفونت ايجاد ميشود. درجه حرارت پايين ميتواند از مواجهه با سرما يا محيط مرطوب ناشي شود. انواع مختلفي از دماسنجها وجود دارند كه از آن جمله ميتوان به دماسنجهاي شيشهاي جيوهاي معمول و دماسنجهاي ديجيتال اشاره نمود. مطمئن شويد. كه نحوه استفاده از دماسنجي را كه در اختيار داريد، ميدانيد.
دماسنج ديجيتال
اين دماسنج را ميتوان بهصورت زيرزباني يا زيربغلي براي اندازهگيري دما به كار برد. اين دماسنج را تا زمان ايجاد صداي بوق (تقريباً 30 ثانيه) در محل قرار دهيد و سپس دما را از روي صفحه نمايش بخوانيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دماسنج جيوهاي
قبل از استفاده از اين دماسنج، بايد مطمئن شويد كه سطح جيوه پايينتر از 37 درجه سانتيگراد است. قبل از خواباندن درجه، دماسنج را به مدت 3-2 دقيقه در محل (زير زبان يا زير بغل) قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دماسنج نواري پيشاني
اين نوارهاي كوچك حساس حرارت، براي اندازهگيري درجه حرارت كودكان كمسن و سال مفيد هستند. نوار را به مدت تقريباً 30 ثانيه روي پيشاني كودك قرار دهيد. درجه حرارت از روي تغيير رنگ نوار مشخص ميگردد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دماسنج گوشي
نوك اين دماسنج در داخل گوشي قرار داده ميشود و درجه حرارت را در عرض يك ثانيه تعيين ميكند. كاربرد اين حسگر ساده است و براي استفاده در مورد كودكان بدحال مفيد است. اين وسيله را ميتوان در هنگامي كه كودك خوابيده است، به كار برد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 12:50
تمام محلهاي كار، مراكز تفريحي، خانهها و اتومبيلها بايد به بستههاي كمكهاي اوليه مجهز باشند. بستههاي موجود در محلهاي كار و مراكز تفريحي بايد با شرايط قانوني تطابق داشته باشند؛ همچنين اين بستهها بايد به خوبي قابل شناسايي و به راحتي در دسترس باشند. در مورد ماشين يا خانه، يا ميتوانيد يك بسته كمكهاي اوليه خريداري كنيد و يا خود اقدام به جمعآوري وسايل كمكهاي اوليه و نگهداري آنها در يك محفظه تميز و ضدآب بكنيد. تمام بستههاي كمكهاي اوليه را بايد در جاي خشك نگهداري كرد و بهطور مرتب، آنها را بازرسي و تكميل كرد تا وسايل آنها هميشه براي استفاده آماده باشند.
وسايلي را كه در اين صفحات ميبينيد اجزاي اساسي يك بسته كمكهاي اوليه را براي استفاده در خانه تشكيل ميدهند. ممكن است تمايل داشته باشيد كه موارد ديگري مثل آسپيرين يا استامينوفن را هم به اين مجموعه اضافه كنيد.
انواع پانسمان
پانسمان چسبدار يا چسب زخم
اين وسايل كه براي پوشاندن خراشها و بريدگيهاي كوچك به كار ميروند، از پارچه يا پلاستيك ضدآب ساخته ميشوند. در مورد زخمهاي دست، انواع ضدآب از بقيه مناسبتر هستند و براي افرادي كه نسبت به چسب موجود در انواع معمولي آلرژي دارند، چسب زخم كمآلرژي ساخته شده است. افرادي كه با غذا سر و كار دارند، بايد از چسب زخمهاي آبي استفاده كنند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پانسمان استريل
اين وسايل از يك لايه پانسمان متصل به يك باند رولي تشكيل و كاملاً در يك پوشش محافظ پيچيده شدهاند. كاربرد آنها آسان است لذا براي مصرف در موارد اورژانس ايدهآل هستند. اين پانسمانها در اندازههاي مختلف در دسترس هستند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پوشش چشمي استريل
پوششهاي چشمي در واقع پانسمانهايي هستند كه براي محافظت از چشم آسيب ديده به كار ميروند. به بعضي از پوششهاي چشمي باندهايي متصل است كه استحكام اين پوششها را روي سر مصدوم افزايش ميدهند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انواع باندها
باندهاي رولي
اين وسايل براي نگه داشتن مفاصل آسيب ديده، محدود كردن حركات، مستحكم كردن پانسمانها در محل و حفظ فشار بر روي آنها و محدود كردن تورم به كار ميروند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
باندهاي مثلثي
اين وسايل را كه از پارچه كلفت تهيه ميشوند، ميتوان بهعنوان باند يا آويز مورد استفاده قرار داد. اگر اين وسايل، استريل و داراي پوشش مجزا باشند، ميتوان آنها را براي پانسمان كردن زخمها و سوختگيهاي بزرگ به كار برد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
باندهاي لولهاي
اين باندها در واقع لولههاي بدون درزي از گاز يا مواد كشي مستحكم هستند. اين باندها در آسيبهاي مفاصل يا انگشتان (پا يا دست) كاربرد دارند. انواع گازدار را با يك ابزار مخصوص به كار ميبرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساير وسايل مفيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وسايلاصلي براي كمكهاي اوليه خانگي
جعبه ضدآبي كه به راحتي قابل شناسايي باشد
20 عدد پانسمان چسبدار (چسب زخم) در اندازههاي مختلف
6 عدد پانسمان استريل با اندازه متوسط
2 عدد پانسمان استريل با اندازه بزرگ
2 عدد پانسمان استريل با اندازه خيلي بزرگ
2 عدد پوشش چشمي استريل
2 عدد باند مثلثي
6 عدد سنجاق قفلي
دستكش يكبار مصرف
2 عدد باند رولي كرپ
قيچي
انبرك
پنبه
دستمالهاي پاككننده زخم بدون الكل
نوار چسب
محافظ صورت پلاستيكي يا ماسك صورت جيبي
دفترچه، مداد و كارت
پتو، كيسه نجات، چراغ قوه و سوت
mehraria
07-08-2007, 13:07
هميشه بايد زخم را با پانسمان بپوشانيد. چون اين كار از عفونت پيشگيري ميكند. در موارد خونريزي شديد، پانسمان با فشار آوردن بر روي زخم، به لخته شدن خون كمك ميكند. در صورت امكان، از يك پانسمان استريل بستهبندي شده ، استفاده كنيد. در صورتي كه به پانسمان استريل دسترسي نداريد، ميتوانيد با هر پارچه تميز و بدون كُرك، يك پانسمان موقتي بسازيد. خراشها و بريدگيهاي كوچك را ميتوان با پانسمانهاي چسبدار پوشاند.
اصول استفاده از پانسمانها
هنگام استفاده از پانسمان، بايد چند اصل را رعايت كنيد. اين اصول به شما امكان ميدهند كه پانسمانها را بهطرز صحيح به كار ببريد؛ همچنين مصدوم و شما را در برابر عفونت محافظت ميكنند (مبحث « روشهايي براي پيشگيري از عفونت متقاطع » را ببينيد).
قبل از دست زدن به هر نوع پانسمان (غير از چسب زخم)، در صورت امكان، هميشه دستكشهاي يكبار مصرف بپوشيد. هميشه از پانسماني استفاده كنيد كه براي پوشاندن زخم به قدر كافي بزرگ است و ميتواند بيشتر از لبههاي زخم را هم پوشش دهد.
لبههاي پانسمان را بگيريد و انگشتان خود را كاملاً از محلي كه در تماس با زخم خواهد بود، دور نگه داريد. مطمئن شويد كه پانسمان براي پوشاندن زخم به اندازه كافي بزرگ است.
پانسمان را مستقيماً بر روي زخم قرار بدهيد؛ هرگز آن را از كنار به روي زخم نكشيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پانسماني را كه از محل خارج شده است برداريد و در جاي خودش قرار دهيد. اگر تنها يك پانسمان استريل در اختيار داريد، اين پانسمان را براي پوشاندن زخم به كار ببريد و ساير پارچههاي تميز را روي آن قرار دهيد.
اگر خون به داخل پانسمان نشت كرده، پانسمان را برنداريد؛ در عوض، يك پانسمان ديگر روي آن بگذاريد. اگر خون به داخل پانسمان دوم هم نشت كرد، هر دو پانسمان را كاملاً برداريد و با گذاشتن يك پانسمان تازه به جاي آنها، محل خونريزي را تحت فشار قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پس از مداواي زخم، دستكشها، پانسمانهاي مصرف شده و وسايل آلوده را در داخل يك كيسه پلاستيكي مناسب بريزيد. هميشه تا زماني كه كارتان با مواد آلوده تمام نشده است، دستكشهاي يكبار مصرف را خارج نكنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 13:19
اين نوع پانسمان، از يك لايه پانسمان متصل به يك باند رولي تشكيل شده است. اين لايه پانسمان از يك قطعه گاز كه زير آن يك لايه پنبه قرار گرفته، تشكيل شده است. پانسمانهاي استريل به صورت تكي و در اندازههاي مختلف فروخته ميشود و براي پيشگيري از آلودگي، در پوششهاي محافظ پيچيده شده است اگر چسب روي پوشش اين پانسمانها باز شده باشد، پانسمان ديگر استريل نيست
احتياط!
پانسماني را كه از محل خارج شده برداريد و يك پانسمان جديد به جاي آن قرار بدهيد اگر خونريزي به داخل پانسمان نفوذ كرد، يك پانسمان ديگر روي اولي قرار بدهيد. اگر خون به درون پانسمان دوم هم نشت كرد، هر دو پانسمان را برداريد و يك پانسمان تازه به جاي آنها بگذاريد. مراقب باشيد كه خونرساني پايينتر از محل پانسمان را مختل نكنيد
1) چسب روي پوشش را باز كرده، پوشش را كنار بزنيد. باند را از حالت پيچيده باز كنيد و مراقب باشيد كه رول رها نشود و به لايه پانسمان دست نزنيد.
2) با گرفتن دو طرف باند، لايه پانسماني را باز كنيد و آن را مستقيماً روي زخم قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) انتهاي كوتاه (دم) باند را يك بار به دور اندام و پانسمان بچرخانيد تا آن را محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) انتهاي ديگر (سر) باند را به دور اندام بچرخانيد تا تمام لايه پانسمان را بپوشانيد. دم باند را به حال آويزان قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) براي مستحكم كردن باند، دو انتهاي آن را گره بزنيد. گره را مستقيماً روي لايه پانسمان ايجاد كنيد تا فشار پايداري روي زخم اعمال شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
6) پس از محكم كردن باند، گردش خون را در قسمتهاي پايين كنترل كنيد. اگر باند را خيلي سفت بستهايد، آن را شل كنيد.
mehraria
07-08-2007, 14:35
در صورتي كه به پانسمان استريل دسترسي نداريد، ميتوانيد از وسايلي مثل پوشش گازدار يا هر نوع پارچه تميز بدون كُرك استفاده كنيد. براي جذب خون و ساير مايعات روي آن پنبه بگذاريد. در هنگام استفاده از پانسمان غيراستريل دقت كنيد كه وسيلهاي را كه به كار ميبريد، تميز باشد. در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد و انگشتان خود را از قسمتي از سطح پانسمان كه در تماس با زخم خواهد بود، دور نگه داريد. به منظور فشار آوردن روي زخم، پانسمان را با نوارچسب يا باند محكم كنيد.
احتياط!
هرگز چسب نواري را دورتادور اندام يا انگشت نبنديد چون اين كار، گردش خون را مختل ميكند.
قبل از استفاده از چسب نواري، كنترل كنيد كه مصدوم نسبت به چسب آلرژي نداشته باشد؛ اگر آلرژي وجود دارد، از باند استفاده كنيد
پانسمانهاي داراي گاز
1) كنارههاي پوشش گازدار را گرفته، آن را مستقيماً روي زخم قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) با يك لايه پنبه، روي پانسمان گازدار را بپوشانيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) گاز و پوشش روي آن را با نوار چسب يا باند رولي محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پانسمانهاي موقتي
1) لبههاي پارچه را بگيريد. پارچه را باز كرده، مجدداً تا كنيد تا سطح داخلي آن رو به بيرون قرار بگيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) پوشش پارچهاي را مستقيماً روي زخم قرار بدهيد. در صورت لزوم، مقدار بيشتري پارچه روي اين پوشش قرار بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) اين پوشش را به كمك يك باند يا يك نوار پارچهاي تميز (مثل روسري يا شال) محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 14:37
چسب زخم براي پانسمان كردن خراشها و بريدگيهاي كوچك مفيد است. اين چسبها از يك لايه گازدار يا سلولزي به همراه يك نوار چسبدار تشكيل شدهاند كه اغلب در بستههاي مجزاي استريل قرار داده ميشوند. چسبهاي زخم در اندازههاي مختلف و به اشكال گوناگون براي استفاده در نوك انگشتان، پاشنه و آرنج تهيه ميشوند؛ بعضي از انواع آنها ضدآب هستند. قبل از استفاده از چسب زخم، دقت كنيد كه مصدوم نسبت به پانسمانهاي چسبدار آلرژي نداشته باشد. افرادي كه با غذا سرو كار دارند، بايد زخمهاي روي دست خود را با چسب زخمهاي ضدآب، مشخص و آبيرنگ بپوشانند.
هشدار!
هميشه از مصدوم سؤال كنيد كه آيا نسبت به پانسمانهاي چسبدار آلرژي دارد يا خير.
1) پوست اطراف زخم را تميز و خشك كنيد. چسب زخم را باز كرده، نوارهاي محافظ دو طرف آن را بگيريد بهطوري كه لايه پوششي آن رو به پايين باشد.
2) نوارهاي محافظ را آنقدر بكشيد كه لايه پوششي مشخص شود ولي نوارها را كاملاً برنداريد. بدون دست زدن به سطح لايه پوششي، آن را روي زخم بگذاريد.
3) با دقت نوارهاي محافظ را بكشيد و سپس لبههاي چسب زخم را به پايين فشار دهيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 14:39
سرد كردن محل آسيبهايي مثل كبودي يا پيچ خوردگي، ميتواند از درد و تورم آن كم كند گرچه نميتواند خود آسيب را تسكين دهد. دو نوع كمپرس وجود دارد: حولههاي خيس سرد كه در واقع پارچههايي هستند كه با آب سرد خيس شدهاند؛ و كيسههاي يخ كه شامل مواد سردي (مثل قطعات يخ يا بستههايي از نخود يا ساير سبزيجات يخ زده) هستند كه در يك پارچه خشك پيچيده شدهاند.
حوله خيس سرد
1) يك قطعه پارچه كلفت يا حوله را در آب بسيار سرد فرو ببريد. آن را به آرامي بچلانيد، تا كنيد و محكم روي محل آسيب قرار دهيد.
2) هر 5-3 دقيقه اين حوله را مجدداً در آب سرد فرو ببريد تا سرماي آن حفظ شود. محل آسيب را حداقل به مدت 10 دقيقه سرد نگه داريد.
كيسه يخ
1) يك كيسه پلاستيكي را با قطعات يخ يا يخ خرد شده پر كنيد و يا از يك كيسه حاوي سبزيجات يخ زده استفاده كنيد. اين كيسه را در يك پارچه خشك بپيچيد.
احتياط!
براي پيشگيري از آسيبهاي ناشي از سرما، هميشه كيسه يخ را با يك قطعه پارچه بپوشانيد و در هر بار استفاده، آن را بيش از 10 دقيقه به كار نبريد.
2) كيسه را محكم روي محل قرار دهيد. محل آسيب را به مدت 10 دقيقه سرد نگه داريد و در صورت لزوم، كيسه را عوض كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 14:44
باندها در كمكهاي اوليه، چند كاربرد متفاوت دارند: از آنها ميتوان براي محكم كردن پانسمان، كنترل خونريزي، نگه داشتن و بيحركت كردن اندامها و كاهش تورم در يك محل آسيب ديده استفاده كرد. باندهاي اصلي بر 3 نوع هستند. باندهاي رولي براي محكم كردن پانسمانها و نگه داشتن اندامهاي آسيب ديده به كار ميروند. باندهاي لولهاي براي نگه داشتن پانسمان در محل انگشتان دست يا پا و يا حفاظت از مفاصل آسيب ديده كاربرد دارند. از باندهاي مثلثي ميتوان بهعنوان پانسمانهاي وسيع و آويزها و بهمنظور مستحكم كردن پانسمانها يا بيحركت كردن اندامها استفاده كرد. اگر باند در اختيار نداريد، ميتوانيد به كمك وسايل دم دست خود، يك باند موقتي درست كنيد؛ بهعنوان مثال، ميتوانيد يك قطعه پارچه مربع شكل (مثل روسري) را بهصورت قطري تا كنيد و يك باند مثلثي بسازيد .
اصول استفاده از باند
قبل از استفاده از باند، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و كاملاً به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد. اجازه بدهيد مصدوم در وضعيتي كه راحتتر است (نشسته يا درازكش) قرار بگيرد
موقع كار كردن روي قسمت آسيب ديده، آن را نگه داريد. از مصدوم يا يك امدادگر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد. هميشه سعي كنيد موقع كار، در مقابل مصدوم و در صورت امكان در سمت آسيب ديده قرار بگيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در صورتي كه مصدوم دراز كشيده است، باندها را از تقعرهاي طبيعي بدن (در مچ پا، زانو، كمر و گردن) عبور داده، سپس با دقت آنها را در زير بدن به جلو و عقب حركت داده، به سوي محل موردنظر بكشيد. بهعنوان مثال، براي باندپيچي سر يا قسمت بالايي تنه، باند را از تقعر زير گردن عبور دهيد
باند را محكم ببنديد اما نه آنقدر سفت كه گردش خون پايينتر از محل باندپيچي را دچار اختلال كند .
وقتي اندام را باندپيچي ميكنيد، در صورت امكان انگشتان دست يا پا را آزاد بگذاريد؛ از اين طريق ميتوانيد بعد از باندپيچي، گردش خون را كنترل كنيد.
براي بستن باندها، از گره استفاده كنيد. دقت كنيد كه گره ايجاد ناراحتي نكند و نيز بر روي استخوان گره نزنيد. در صورت امكان، انتهاهاي آزاد باند را در زير گره جا بدهيد.
گردش خون در نواحي پايينتر از باندپيچي را بهطور مرتب كنترل كنيد . در صورت لزوم، باند را باز كنيد تا جريان خون برگردد، سپس باند را شلتر از دفعه اول بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مورد خاص
بيحركت كردن اندام:
موقع بيحركت كردن اندام با استفاده از باند، لازم است كه يك ماده نرم و حجيم (مثل حوله، پارچه يا پنبه) را بهعنوان لايي بين دو اندام به كار ببريد. لايي را بين دو ساق يا بين بازو و تنه قرار بدهيد تا باند پيچي منجر به جابهجايي استخوانهاي شكسته يا فشرده شدن نواحي استخواني به يكديگر نشود. باندها را در فواصلي از طول اندام و دور از محل آسيب ببنديد و با ايجاد گره در سمت آسيب نديده ، آنها را محكم كنيد. اگر هر دو سمت بدن آسيب ديدهاند، گره را بايد در خط وسط يا محلي كه كمترين احتمال افزايش آسيب وجود دارد، ايجاد كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كنترل گردش خون پس از باندپيچي
هنگامي كه اندامي را باندپيچي ميكنيد يا از آويز استفاده ميكنيد، بايد بلافاصله پس از اتمام باندپيچي و هر 10 دقيقه پس از آن، گردش خون را در دست يا پا كنترل كنيد. اين كنترلها حياتي هستند چون اندامها پس از آسيب دچار تورم ميشوند و (به اين دليل) امكان دارد كه باندها سريعاً اندام را تحت فشار زياد قرار بدهند و جريان خون در نواحي پايينتر را مختل كنند. علايم اختلال گردش خون، متغير است زيرا ابتدا سياهرگها و بعداً سرخرگها تنگ ميشوند.
تشخيص
اگر گردش خون مختل شده باشد، امكان دارد:
اندام متورم و پرخون باشد.
رنگ پوست آبي و سياهرگها برجسته باشند.
احساس اتساع دردناك پوست وجود داشته باشد. با گذشت زمان ممكن است:
پوست رنگپريده و مومي شود.
احساس كرختي و سردي بارز شود.
احساس گزگز و مورمور و سپس درد عميق بارز شود.
مصدوم قادر به حركت دادن انگشتان مبتلا نباشد.
1) فشار مختصري روي يكي از ناخنها (درون دايره) يا پوست وارد كنيد تا موقعي كه بيرنگ شود؛ سپس فشار را برداريد. اگر رنگ (ناخن يا پوست) برنگشت يا به آرامي برگشت، احتمالاً باندپيچي خيلي محكم انجام شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) از باندي كه سفت پيچيده شده، چند دور را كه براي برگشتن گرمي و رنگ پوست كفايت ميكند، باز كنيد. مصدوم ممكن است احساس گزگز و مورمور داشته باشد. سپس باند را دوباره بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 15:12
اين باندها از پنبه، گاز، پارچه كشي يا كتاني ساخته شدهاند و به صورت مارپيچي به دور بخش آسيب ديده بسته ميشوند. سه دسته اصلي از باندهاي رولي وجود دارد:
باندهاي رولي توري، براي نگه داشتن پانسمان در محل مورد نظر استفاده قرار ميگيرند. اين باندها به دليل داشتن بافتي شل و باز، امكان تهويه مناسب را برقرار ميسازند ولي نميتوان آنها را براي اعمال فشار مستقيم يا محافظت از مفاصل به كار برد.
باندهاي كشي، شكل بدن را به خود ميگيرند. از اين باندها براي مستحكم كردن پانسمانها و حفاظت از آسيبهاي بافت نرم استفاده ميشود.
باندهاي كرپ را براي محافظت پايدار از مفاصل آسيب ديده به كار ميبرند.
استحكام بخشيدن به باندهاي رولي
شكلهاي زير چندين راه را براي بستن انتهاهاي باند رولي نشان ميدهند. سنجاق قفلي يا نوارچسب معمولاً دربستههاي كمكهاياوليه يافتميشوند. در بستههاي تخصصي، ممكن است گيره باند هم وجود داشته باشد. اگر به هيچيك از اين وسايل دسترسي نداريد، بايد با برگرداندن لبه انتهاي باند به داخل آن را محكم كنيد.
برگرداندن لبه انتهاي باند اگر وسيلهاي براي محكم كردن باند در اختيار نداريد، اين كار را با يك بار چرخاندن باند به دور اندام و سپس برگرداندن لبه آن به داخل، انجام دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گيره باند گاهي همراه با باندهاي رولي كشي و كرپ، گيرههايي فلزي براي محكم كردن انتهاهاي باند وجود دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نوارچسب ميتوان انتهاهاي باند را به داخل تا كرد و با استفاده از نوارچسب، چسباند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سنجاق قفلي از اين سنجاقها ميتوان براي محكم كردن تمام انواع باندهاي رولي استفاده كرد. انتهاي باند را به داخل تا كنيد و انگشت خود را بين باند و پوست مصدوم قرار دهيد تا از وارد كردن آسيب موقع فرو كردن سنجاق پيشگيري كنيد دقت كنيد كه سنجاق پس از بستن به حالت افقي قرار گيرد (شكل سمت راست انتها).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انتخاب باند با اندازه مناسب
قبل از استفاده از باند رولي، دقت كنيد كه رولي كاملاً فشرده و عرض آن براي پوشاندن محل آسيب مناسب باشد. عرض باند براي استفاده در قسمتهاي مختلف بدن فرق ميكند (نواحي كوچك مثل انگشتان نياز به باندهاي باريك دارند در حالي كه در قسمتهاي وسيع مثل اندامها، بايد از باندهاي پهن استفاده كرد). بهتر است باند رولي خيلي عريض باشد تا خيلي باريك. باندهاي شكل مقابل، اندازههاي توصيه شده براي بزرگسالان را نشان ميدهند. در مورد كودكان، ممكن است به اندازههاي كوچكتري نياز داشته باشيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه استفاده از باند رولي
در هنگام استفاده از باند رولي، اصول زير را رعايت كنيد:
بخش رولي باند («سر» باند» را موقع كار رو به بالا نگه داريد (بخش غيررولي، «انتها» ناميده ميشود).
روبهروي مصدوم و در سمت آسيب ديده قرار بگيرد.
موقع كار دقت كنيد كه قسمت آسيب ديده در همان وضعيتي كه پس از باندپيچي بايد قرار بگيرد، نگه داشته شود.
احتياط!
پس از پايان باندپيچي، گردش خون را در نواحي پايينتر اندام كنترل كنيد. اين مطلب خصوصاً در مورد باندهاي كشي يا كرپ اهميت دارد چون اين باندها به شكل اندام درميآيند و در صورت تورم اندام، ممكن است فشار بيشتري به آن وارد كنند
1) دم باند را پايينتر از محل آسيب بگذاريد. باند را دو دور بهطور مستقيم به دور اندام (از سمت داخل به سمت خارج) بپيچيد تا انتهاي آن را در محل ثابت كنيد
.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) باند را بهصورت چند دور مارپيچي بپيچانيد. جهت چرخاندن، از سمت داخل سطح بالايي اندام به سمت خارج آن است؛ باندپيچي را به سوي بالايي اندام به پيش ببريد. دقت كنيد كه هر دور جديد از باند، نيم تا دو سوم دور قبلي را پوشش دهد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) با يك دور مستقيم، انتهاي باند را محكم كنيد. اگر باند خيلي كوتاه است، يك باند ديگر را به روش مشابه بپيچيد تا كل ناحيه آسيب ديده پوشانده شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) بلافاصله پس از اتمام باندپيچي، گردش خون را در نواحي پايينتر اندام كنترل كنيد . در صورت لزوم، براي برگشت جريان خون باند را باز كنيد و مجدداً آن را شلتر ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 15:29
باندهاي رولي را ميتوان به منظور نگهداري پانسمان در محل و حفاظت از آسيبهاي بافت نرم (مثل كشيدگي يا پيچ خوردگي) در آرنج و زانو به كار برد. براي اطمينان از مؤثر بودن باندپيچي، مفصل را مختصري تا كرده، سپس باند را به جاي روش استاندارد مارپيچي ، به شكل « 8 » بپيچيد. جهت باندپيچي از سمت داخل سطح بالايي اندام به سمت خارج است. باندپيچي را از هر دو سو به اندازه كافي ادامه بدهيد تا فشار يكنواختي بر اندام وارد شود.
1) اندام آسيبديده را در وضعيتي كه براي مصدوم راحت باشد و در صورت امكان، همراه با تا شدگي مختصر مفصل باشد، نگه داريد.
2) انتهاي باند را در سمت داخل مفصل قرار بدهيد. باند را به سمت خارج مفصل برده، يك دور و نيم بچرخانيد تا انتهاي باند، ثابت و مفصل پوشانده شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) باند را درست به بالاي مفصل و سمت داخل آن برسانيد و آن را يك دور به دور اندام بچرخانيد بهطوري كه نيمه بالايي باند مربوط به دور قبلي را بپوشاند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) باند را از سمت داخل بازو به پايين مفصل برسانيد. يك دور قطري در پايين مفصل بزنيد تا نيمه پاييني باند مربوط به اولين دور مستقيم پوشانده شود
هشدار!
باند را آنقدر محكم نپيچيد كه گردش خون اندام مختل شود
5) باندپيچي قطري به شكل « 8 » را در بالا و پايين مفصل ادامه بدهيد. هر بار با پوشاندن تقريباً دوسوم از دور قبلي، محدوده باندپيچي را گسترش دهيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
6) براي پايان باندپيچي، باند را دو دور بهطور مستقيم به دور اندام بپيچيد، سپس انتهاي باند را محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
7) بلافاصله پس از پايان باندپيچي و سپس هر 10 دقيقه بعد از آن، گردش خون را در نواحي پايينتر كنترل كنيد. اگر باند را خيلي محكم پيچيدهايد، آن را باز كنيد تا خون جريان پيدا كند و سپس مجدداً باند را شلتر بپيچيد.
mehraria
07-08-2007, 17:33
باندهاي رولي را ميتوان براي نگه داشتن پانسمانها در محل دست يا پا و يا حفاظت از مچ پا يا دست در آسيبهاي بافت نرم به كار برد. براي وارد كردن فشار بر تمام محل آسيب، باند حفاظتي بايد بهطور كامل از محل آسيب فراتر برود. از روشي كه در شكلهاي زير براي باندپيچي دست ارايه شده است ميتوان در مورد پا هم استفاده كرد؛ در اين حالت، باندپيچي را از قاعده شست پا آغاز كنيد و از پيچيدن باند به دور پاشنه خودداري كنيد
1) انتهاي باند را در سمت داخل مچ و نزديك به قاعده شست قرار دهيد. باند را دو دور به طور مستقيم به دور مچ بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) با شروع از سمت داخل مچ، باند را به صورت مورب از پشت دست به ناخن انگشت كوچك برسانيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) باند را از زير انگشتان طوري عبـور دهيـد كـه كنـاره بـالايـي آن در تـماس با قـاعـده ناخن انگشـت اشاره قرار بگيـرد. باند را به دور شست مصدوم نپيچيـد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) بدون پيچيدن باند به دور شست، آن را بهطور مورب از پشت دست عبور داده به كناره خارجي مچ برسانيد. يك بار ديگر، باند را بهطور مورب به دور مچ و روي دست بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) دورهاي مورب را بهطور متوالي تكرار كنيد. هر بار با پوشاندن تقريباً دوسوم از باند دور قبلي، محدوده باندپيچي را گسترش دهيد. پس از پوشيده شدن كامل دست، باندپيچي را با دو دور مستقيم به دور مچ خاتمه دهيد.
6) انتهاي باند را محكم كنيد. بلافاصله پس از باندپيچي، و هر 10 دقيقه بعد از آن، گردش خون را در نواحي پايينتر كنترل كنيد. در صورت لزوم، باند را باز كنيد تا جريان خون برقرار شود و سپس مجدداً آن را شلتر ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 17:36
اين باندها عبارتند از رولهاي پارچهاي بدون درز و لولهاي شكل. دو نوع باند لولهاي وجود دارد: باندهاي كشي (براي حفاظت از مفاصلي مثل آرنج يا مچ پا) و گازهاي لولهاي (كه براي پوشاندن انگشتان طراحي شدهاند). اين گازها با ابزار مخصوصي كه همراه با باند وجود دارد، به كار ميروند. گازهاي لولهاي براي نگهداري پانسمان در محل مناسب هستند اما نميتوانند براي كنترل خونريزي، فشار كافي اعمال كنند. مراحل زير، نحوه كاربرد گاز لولهاي را در انگشت دست توضيح ميدهند.
احتياط!
نوارچسب را بهطور كامل به دور انگشت نپيچيد چون اين كار ميتواند گردش خون را مختل كند.
1) يك قطعه گاز لولهاي را تقريباً به طول 5/2 برابر طول انگشت آسيب ديده برش دهيد. تمام طول گاز لولهاي را به روي ابزار مخصوص بكشيد و سپس به آرامي ابزار را به روي انگشت مصدوم بلغزانيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) انتهاي گاز را روي انگشت نگه داشته، ابزار مخصوص را به آرامي از مجاورت نوك انگشت بكشيد تا لايهاي از گاز به روي انگشت باقي بماند. بهمنظور بستن و محكم كردن باند در انتهاي انگشت، ابزار مخصوص را دو بار (به دور خود) پيچ دهيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) در حالي كه گاز را در قاعده انگشت نگه داشتهايد، به آرامي ابزار مخصوص را روي انگشت (به داخل فشاردهيد تا يك لايه ديگر از گاز را سوار كنيد. پس از اتمام اين كار، ابزار را از انگشت خارج كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) با استفاده از نوارچسب، گاز را در قاعده انگشت محكم كنيد. گردش خون انگشت را بلافاصله پس از باندپيچي و سپس هر 10 دقيقه بعد از آن، كنترل كنيد. از مصدوم سؤال كنيد كه آيا در انگشتش احساس سردي يا گزگز و مورمور دارد. اگر پاسخ سؤال مثبت است، گاز را خارج كرده، يك بار ديگر آن را شلتر ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 17:42
ممكن است اين باندها را در بستهبنديهاي استريل در داخل بستههاي كمكهاي اوليه پيدا كنيد. همچنين ميتوانيد با برش دادن يك متر مربع از پارچهاي ضخيم (مثلاً كتاني يا پنبهاي) و يك بار تا كردن آن در امتداد قطر، يك باند مثلثي بسازيد. از اين نوع باند ميتوانيد به روشهاي زير استفاده كنيد:
تا شده به صورت يك باند پهن براي بيحركت كردن و نگه داشتن اندام يا محكم كردن آتل يا پانسمانهاي حجيم.
تا شده به صورت يك باند باريك ، براي بيحركت كردنپا و مچ پا يا نگه داشتن پانسمان در محل.
برداشتن مستقيم از يك بستهبندي استريل و تا كردن آن به شكل يك لايه پوششي بهعنوان يك پانسمان استريل.
باز شده و بدون تا به عنوان آويز يا بهمنظور نگه داشتن پانسمانهاي دست، پا و سر در محل.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه ساخت باند تا شده پهن
1) يك باند مثلثي را باز كنيد و بهصوت مسطح روي يك سطح تميز پهن كنيد . باند را بهصورت افقي از وسط تا كنيد تا نوك مثلث به وسط قاعده برسد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) يك بار ديگر در همان جهت قبلي، باند را از وسط تا كنيد تا كناره مربوط به نخستين تا روي قاعده قرار گيرد. به اين ترتيب باند مثلثي بايد تبديل به يك نوار پهن شده باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه ساخت باند تا شده باريك
1) با تا كردن يك باند مثلثي، يك باند تا شده پهن بسازيد (شكلهاي فوق).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) باند را يك بار ديگر از وسط به صورت افقي تا كنيد. اين باند بايد به يك نوار پارچهاي ضخيم، باريك و بلند تبديل شده باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نگهداري از باندهاي مثلثي
باندهاي مثلثي را تا زماني كه نيازي به آنها نداريد، از بستهبندي خارج نكنيد تا به حالت استريل باقي بمانند. همچنين ميتوانيد اين باندها را مطابق شكلهاي مقابل تا كنيد تا هميشه آماده مصرف باشند يا به سادگي براي مصرف باز شوند
1) ابتدا باند مثلثي را به صورت يك باند باريك تا كنيد (شكلهاي فوق). دو انتهاي باند را به وسط برگردانيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) تا كردن دو انتها و برگرداندن آنها به وسط را آنقدر ادامه دهيد تا باند به اندازه مناسب براي نگهداري برسد. باند را در محلي خشك نگهداري كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 17:45
براي محكم كردن باند مثلثي، هميشه از گره استفاده كنيد. اين روش مطمئن است، در نميرود، باز كردن آن آسان است و به حالت مسطح قرار ميگيرد و به همين جهت، تحمل آن براي مصدوم راحتتر است. از بستن گره در اطراف يا مستقيماً روي محل آسيب خودداري كنيد. چون اين كار ممكن است براي مصدوم ايجاد ناراحتي كند.
نحوه گره زدن
1) انتهاي سمت چپ (تيره) را از رو و زير انتهاي سمت راست (روشن) عبور دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) دو انتهاي باند را در بالاي ساير قسمتها نگه داريد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) انتهاي سمت راست (تيره) را از رو و زير انتهاي سمت چپ (روشن) عبور دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) براي محكم شدن گره، دو انتها را كشيده، سپس آنها را در زير باند قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه باز كردن گره
1 ) يكي از دو انتها و همان سمت از باند را محكم بكشيد تا به حالت مستقيم درآيند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) گره را نگه داشته، انتهاي صاف شده را از داخل آن بيرون بكشيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 17:57
باند مثلثي پهن را ميتوان براي نگه داشتن پانسمان دست يا پا در محل به كار برد اما اين باند نميتواند فشار كافي براي كنترل خونريزي وارد كند. روش پوشاندن دست را ميتوان در مورد پا هم به كار گرفت كه در آن صورت، انتهاهاي باند را بايد در محل مچ پا گره بزنيد.
1) باند را به حالت مسطح درآوريد و قاعده آن را تا بزنيد تا يك سجاف تشكيل شود. دست مصدوم را طوري روي باند قرار دهيد كه انگشتان به سمت نوك باند قرار گيرند. نوك باند را روي دست تا بزنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) دو انتهاي باند را در جهات مخالف از دو طرف مچ عبور داده، با يك گره آنها را به هم ببنديد. براي محكم كردن باند، رأس آن را به آرامي بكشيد. رأس باند را روي گره تا زده، آن را در زير گره قرار بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 17:59
از باند مثلثي ميتوان براي نگهداري پانسمان در بالاي سر مصدوم استفاده كرد. البته اين نوع باند نميتواند براي كنترل خونريزي، فشار كافي وارد كند؛ براي نگه داشتن پانسمان بر روي يك زخم خونريزيدهنده، از باند رولي استفاده كنيد. قبل از بستن باند سر، از مصدوم بخواهيد كه در صورت امكان بنشيند چون در اين صورت دسترسي به تمام قسمتهاي سر مصدوم سادهتر خواهد بود.
باند سر
1) در طول قاعده باند يك سجاف درست كنيد. باند را طوري روي سر مصدوم قرار بدهيد كه سجاف آن در زير و وسط قاعده آن درست در بالاي ابروها قرار گيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) دو انتهاي باند را محكم به دور سر مصدوم بپيچيد و سجاف را درست در بالاي گوش قرار بدهيد. دو انتها را در پشت گردن مصدوم، به صورت متقاطع و از روي رأس باند عبور بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) دو انتهاي متقاطع را به جلوي سر مصدوم آورده، با يك گره در وسط پيشاني آنها را به هم ببنديد؛ گره را روي سجاف باند قرار بدهيد. بخشهاي آزاد هريك از دو انتها را در زير گره جاي بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) سر مصدوم را با يك دست ثابت نگه داريد و (با دست ديگر) نوك باند را بكشيد تا آن را محكم كنيد. سپس، نوك باند را بر روي دو انتهاي آن تا كرده، آن را به قسمتي كه روي فرق سر قرار دارد سنجاق كنيد. اگر سنجاق نداريد، نوك باند را پشت دو انتهاي آن جاي بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 18:02
آويز اندام بالايي براي نگه داشتن ساعد در وضعيتي افقي و تا حدي بالا كشيده نشده، مورد استفاده قرار ميگيرد. از اين آويز ميتوان براي نگهداري بازو، مچ دست يا ساعد آسيب ديده و يا شكستگي ساده دنده استفاده كرد. اين آويزها در مصدوماني قابل استفاده هستند كه بتوان آرنج آنها را تا كرد. آويز بالا نگهدارنده براي نگه داشتن ساعد و دست در وضعيتي بالاتر (نسبت به آويزهاي اندام فوقاني) كاربرد دارد.
1) مطمئن شويد كه اندام آسيب ديده، نگه داشته شده و دست مختصري بالا رفته است. با تا زدن قاعده باند به سمت زير، يك سجاف بسازيد. باند را طوري قرار دهيد كه قاعده آن با تنه مصدوم موازي و در سطح ناخن انگشت كوچك وي باشد. انتهاي بالايي باند را از زير اندام آسيبديده عبور دهيد و آن را به دور گردن و به سمت شانه مقابل بكشيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) انتهاي پاييني باند را بر روي ساعد تا بزنيد و آن را با انتهاي بالايي در محل شانه، مجاور كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) دو انتهاي باند را در سمت آسيبديده و در تقعري كه در بالاي استخوان ترقوه وجود دارد، گره بزنيد. انتهاهاي آزاد باند را بهصورت لايهاي در زير گره جاي دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) نوك باند را در محل آرنج مصدوم به جلو تا بزنيد. بخشهاي آويزان باند را در اطراف آرنج جاي بدهيد و به كمك سنجاق قفلي، نوك باند را به قسمت جلوي آن محكم كنيد. اگر سنجاق نداريد، نوك باند را آنقدر بپيچيد تا حجم آن كاملاً با فضاي آرنج تطبيق پيدا كند؛ اين قسمت را از پشت اندام در داخل آويز جاي دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) بلافاصله پس از پايان كار، گردش خون انگشتان را كنترل كنيد. اين كار را هر 10 دقيقه تكرار كنيد. در صورت لزوم، آويز را شل كنيد و دوباره ببنديد.
mehraria
07-08-2007, 18:10
اين نوع از آويزها براي نگه داشتن ساعد و دست در وضعيتي بالاتر (بهطوري كه نوك انگشتان در تماس با شانه مصدوم باشند) مورد استفاده قرار ميگيرند. با اين عمل، آويز بالانگهدارنده به كنترل خونريزي از زخمهاي ساعد و دست، كاهش تورم در آسيبهاي ناشي از سوختگي و نگه داشتن قفسه سينه در شكستگيهاي پيچيده دندهاي كمك ميكند.
1) از مصدوم بخواهيد كه اندام آسيب ديده خود را بر روي سينه نگه دارد به طوري كه نوك انگشتان بر روي شانه مقابل قرار گيرند.
2) باند را طوري روي بدن مصدوم قرار دهيد كه يك انتهاي آن روي شانه سالم قرار گيرد. نوك باند را درست در كنار آرنج نگه داريد.
3) از مصدوم بخواهيد كه اجازه دهد باند را از زير انداماش عبور بدهيد. قاعده باند را در زير دست، ساعد و آرنج مصدوم جاي بدهيد
4) انتهاي پاييني باند را بهطور مورب از پشت مصدوم عبور دهيد و در محل شانه، به انتهاي ديگر برسانيد.
5) دو انتها را در محل تقعر بالاي استخوان ترقوه مصدوم گره بزنيد . لبههاي آزاد را به صورت لايهاي در زير گره جاي دهيد.
6) نوك باند را آنقدر بپيچيد تا باند (از نظر حجم) كاملاً با آرنج مصدوم تناسب داشته باشد. به منظور محكم كردن باند، نوك آن را درست در بالاي آرنج به داخل جاي دهيد. اگر يك سنجاق قفلي داريد، باند را به روي آرنج تا كرده، نوك آن را به گوشه باند سنجاق كنيد.
7) بهطور مرتب گردش خون را در شست كنترل كنيد. در صورت لزوم، آويز و باند را شل كنيد و دوباره ببنديد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] 2[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
07-08-2007, 18:16
اگر مجبور هستيد اندام آسيب ديده مصدوم را نگه داريد ولي به باند مثلثي دسترسي نداريد، ميتوانيد با استفاده از يك متر مربع از هر نوع پارچه ضخيم، يك آويز موقت بسازيد. همچنين ميتوانيد با استفاده از يك بخش از لباس مصدوم، موقتاً يك آويز طراحي كنيد.
هشدار!
اگر به شكستگي ساعد مشكوك هستيد، از يك آويز پارچهاي يا گوشه كت براي نگه داشتن اندام استفاده كنيد. هيچ يك از ديگر انواع آويزهاي موقتي را به كار نبريد زيرا نيروي آنها براي نگهداري اندام كافي نيست.
گوشه كت
كت مصدوم را باز كنيد. لبه تحتاني كت را در سمت آسيب ديده تا روي اندام بالايي برگردانيد. گوشه سجاف كت را با يك سنجاق قفلي بزرگ به قسمت پيش سينه كت وصل كنيد. قسمتهاي اضافي پارچه كت را كاملاً در اطراف آرنج جاي بدهيد و سنجاق كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پيراهن آستينبلند
اندام آسيبديده را بر روي قفسه سينه مصدوم قرار دهيد. سر دست آستين را به پيش سينه طرف مقابل پيراهن سنجاق كنيد. براي ساخت يك آويز بالا نگهدارنده موقت، آستين را به شانه مقابل مصدوم سنجاق كنيد تا اندام بالايي را بالا نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كت دكمهدار
يكي از دكمههاي كت (يا جليقه) را باز كنيد. دست مربوط به اندام آسيب ديده را در فضاي ايجاد شده در لباس در اثر باز كردن دكمه، قرار بدهيد. به مصدوم توصيه كنيد كه مچ خود را بر روي دكمه زير اين فضا قرار دهد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كمربند يا البسه باريك
با استفاده از يك كمربند، يك كراوات (دستمال گردن) و يا يك جفت بند شلوار يا جوراب شلواري، يك محافظ «گردن و سردست» بسازيد. اين آويز را به دور گردن مصدوم قرار دهيد و سپس يك بار آن را بچرخانيد تا يك حلقه كوچكتر در جلو تشكيل شود. دست مصدوم را در اين حلقه قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
09-08-2007, 12:17
به عنوان يك قاعده كلي در كمكهاي اوليه، تا رسيدن كمكهاي پزشكي بايد وضعيت مصدومان را به همان صورتي كه آنها را پيدا كردهايد، حفظ كنيد. تنها در صورتي بايد مصدوم را جابهجا كنيد كه وي در معرض خطر فوري باشد و حتي در اين شرايط، نزديك شدن به مصدوم نبايد براي شما خطرآفرين باشد و براي انتقال مصدوم بايد آموزش ديده باشيد، تجهيزات كافي در اختيار داشته باشيد. در اينجا توصيههايي در مورد ارزيابي خطر جابهجايي مصدوم و روشهاي بيخطر براي انجام نقل و انتقالات اجباري ارايه ميشود. روشهاي عملي مفيدي را براي كمك به مصدوماني كه توانايي حركت دارند و نيز نقل و انتقالات را به كمك تصاوير توضيح ميدهند نيز بيان شده است. البته دقت كنيد كه اين اطلاعات هرگز نميتوانند جايگزين كارآموزيهاي جامع باشند.
در مورد برخي از تجهيزات مورد استفاده گروه خدمات اورژانس براي انتقال مصدومان، اطلاعاتي ارايه خواهد شد.
هشدار!
تا زماني كه يك وضعيت اورژانس پيش آيد كه لازم باشد شما وارد عمل شويد، مصدوم را جابهجا نكنيد.
ارزيابي خطر جابهجايي بيمار
پيش از آنكه به جابهجايي مصدوم فكر كنيد بايد تصميم بگيريد كه آيا اين شخص در معرض خطر فوري هست و نياز به جابهجايي دارد يا خير. اگر يقين داريد كه جابهجا كردن مصدوم، ضروري است، بايد نيروهاي كمكي و تجهيزات موجود را بررسي كرده، ارزيابي كنيد كه انجام اين عمل تا چه اندازه ميتواند مشكل باشد. موارد زير را را در نظر بگيريد:
- آيا اين عمل واقعاً ضروري است؟ معمولاً ميتوانيد مصدوم را در همان وضعيتي كه يافتهايد، ارزيابي و درمان كنيد.
- در صورتي كه جابهجا كردن مصدوم واجب است، آيا مصدوم خودش ميتواند حركت كند؟ اگر مصدوم احساس ميكند كه ميتواند اين كار را انجام دهد، از وي بخواهيد كه چنين كند؛ همچنين، با استفاده از درايت خود به ارزيابي وضعيت مصدوم بپردازيد.
- وزن و اندازه مصدوم چقدر است؟
- مصدوم چه آسيبهايي دارد و آيا جابهجايي ممكن است وضعيت وي را وخيمتر كند؟
- چه كسي براي كمك در جابهجايي در دسترس است؟ آيا شما و ساير امدادگران بهطور مناسب آموزش ديدهايد و از آمادگي جسماني برخوردار هستيد؟
- آيا براي ورود به محل، مجبور به استفاده از تجهيزات محافظي هستيد و آيا به چنين تجهيزاتي دسترسي داريد؟
- آيا هيچگونه تجهيزاتي براي تسهيل امر جابهجايي مصدوم در اختيار داريد؟ آيا به همه وسايل مورد نياز دسترسي داريد؟
- آيا براي انجام عمل انتقال، فضاي كافي در اطراف مصدوم وجود دارد؟
- همراه با مصدوم از روي چه نوع زميني عبور خواهيد كرد؟
مورد خاص وضعيتهاي اورژانس
چهار وضعيت اورژانس وجود دارد كه در اين موارد، مصدوم را بايد به سرعت از خطر دور ساخت. اين كار را تنها در صورتي انجام دهيد كه مطمئن هستيد خود را به خطر نخواهيد انداخت و نيز آموزشهاي مناسب را پشت سر گذاشتهايد و به تجهيزات كافي دسترسي داريد. اگر به اين منابع دسترسي نداريد، بايد به جاي تلاش براي نجات جان مصدوم به تنهايي، با گروه خدمات اورژانس تماس بگيريد. وضعيتهاي اورژانس به شرح زير هستند:
- زماني كه مصدوم در داخل آب و در معرض خطر فوري غرق شدن است.
- زماني كه مصدوم در محلي است كه دچار آتش سوزي شده يا پر از دود است.
- زماني كه مصدوم در معرض خطر ناشي از بمب يا اسلحه گرم است.
- زماني كه مصدوم در داخل يا نزديك به يك ساختمان يا هر چيز در حال فرو ريختن است. سرعت پاسخ شما وابسته به ميزان خطر است، اما حتي در وضعيتهاي فوق هم ممكن است براي طراحي نحوه انتقال مصدوم به طور صحيح و بيخطر، زمان كافي در اختيار داشته باشيد.
نحوه كمك رساندن بيخطر به مصدوم
در صورتي كه مجبور هستيد به يك مصدوم كمك كنيد يا وي را جابهجا كنيد، بايد نسبت به خطرهايي كه ممكن است در پي استفاده از روشهاي ناصحيح بروز كنند، آگاهي داشته باشيد. (هميشه) اين احتمال وجود دارد كه شما وضعيت مصدوم را وخيمتر كنيد و يا خودتان يا ساير امدادگران نيز دچار آسيب شويد. همواره بايد زماني را براي طراحي دقيق عمليات به منظور به حداقل رساندن اينگونه خطرها، اختصاص دهيد.
راهكارهاي حفظ ايمني
براي اطمينان از شرايط ايمني، گامهاي زير را طي كنيد:
- روشي را انتخاب كنيد كه متناسب با موقعيت، وضعيت مصدوم و ميزان نيروهاي كمكي و تجهيزات در دسترس شما است.
- گروهي كار كنيد و يك نفر را مسؤول هماهنگ كردن جابهجايي كنيد. اطمينان حاصل كنيد كه اعضاي گروه نسبت به ترتيب اقدامات توجيه هستند.
- تجهيزات موجود را آماده كنيد و دقت كنيد كه اعضاي گروه و تجهيزات قبل از آغاز عمليات، در جاي خود حاضر باشند.
هميشه روش صحيح را به كار بگيريد تا از آسيب رساندن به مصدوم، خودتان و ساير امدادگران دوري كرده باشيد.
- سعي كنيد ايمني و راحتي مصدوم، خود و ساير امدادگران را در طول جابهجايي حفظ كنيد.
- هميشه در مورد اقدامي كه ميخواهيد به انجام برسانيد، به مصدوم توضيح دهيد و وي را تشويق كنيد كه تا حد امكان همكاري كند.
روشهاي عملي براي جابهجايي و نقل و انتقال
روشي كه براي كمك به مصدوم به كار ميبريد، برحسب موقعيت، وضعيت مصدوم و اين كه آيا به نيروهاي امدادي يا تجهيزات كافي دسترسي داريد يا خير، فرق ميكند. هميشه برنامه دقيقي براي جابهجايي طراحي كنيد و اطمينان حاصل كنيد كه مصدوم و امدادگران براي عمليات جابهجايي آمادگي دارند. هنگام جابهجايي يا كمكرساني به مصدوم، رعايت ترتيب اقدمات زير به حفظ ايمني و راحتي تمام افراد كمك خواهد كرد:
- تا حد امكان خود را در موقعيتي نزديك به بدن مصدوم قرار دهيد.
- با باز كردن پاهاي خود به اندازه عرض شانه، تكيهگاه خود را محكم كنيد با بتوانيد تعادلتان را حفظ كنيد.
- در تمام لحظات در طول عمليات، موقعيت مناسب خود را حفظ كنيد.
- يكنواخت و روان حركت كنيد. براي تأمين نيروي لازم براي جابهجايي، قويترين عضلات اندامهاي پايين و بالايي خود را به كار بگيريد.
همكاري با گروه خدمات اورژانس
گروه خدمات اورژانس ممكن است از شما به عنوان يك ارايهكننده كمكهاي اوليه درخواست كند تا در انتقال مصدوم با استفاده از تجهيزات تخصصي كمك كنيد. همواره اجزاي روشهاي عملي مناسب را (كه در بالا به آنها اشاره شد) به كار بگيريد. البته وقتي بهعنوان بخشي از گروه خدمات اورژانس مشغول به امدادرساني هستيد، هميشه بايد از دستوراتي كه توسط گروه صادر ميشود، پيروي كنيد. در مواقعي كه از طريق هليكوپتر به مصدوم امدادرساني ميشود، چند «اصل حفظ ايمني زمين (محل فرود)» بايد رعايت شود. وظيفه اصلي شما، كنترل كردن ناظران است. اطمينان حاصل كنيد كه تمام افراد حداقل 50 متر از محل فاصله گرفتهاند و هيچكس سيگار نميكشد. در زمان فرود هليكوپتر، زانو بزنيد تا از پرههاي چرخان آن كاملاً دور باشيد. پس از فرود هليكوپتر، به آن نزديك نشويد و صبر كنيد تا يكي از اعضاي گروه به ديدن شما بيايد. تا زماني كه پايكهاي فرود هليكوپتر به زمين نرسيده، به آنها دست نزنيد؛ اين پايكها تا زماني كه در تماس زمين قرار نگيرند، بار الكتريكي ساكن دارند.
mehraria
09-08-2007, 12:21
اگر مصدوم، هوشيار و قادر به حركت است و شما مجبور هستيد او را از محل خطر دور كنيد، احتمالاً ميتوانيد اين كار را به تنهايي انجام دهيد. ميتوانيد روش تشريح شده در شكلهاي زير را براي ثبات بخشيدن به حركت مصدوم، به كار بگيريد. اگر به كمربند انتقال دسترسي داريد و يا مصدوم وسايل كمكي براي حركت دارد، ميتوانيد از اين ابزارها براي برقراري استحكام بيشتر استفاده كنيد
نگه داشتن مصدوم
1) در سمت ضعيفتر يا آسيب ديده مصدوم بايستيد. دست مصدوم را با استفاده از روش گرفتن شست به صورت «كف دست در كف دست» نگه داريد: كف دست خود را در زير كف دست مصدوم قرار داده، انگشتان و شست خود را به دور شست وي ببنديد. اندام بالايي مصدوم رامستقيم مختصري در جلوي بدن وي نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) دست ديگر خود را به دور كمر مصدوم برده، كمربند، بند شلوار يا ساير بخشهاي لباس در ناحيه كمر وي را براي نگه داشتن مصدوم بگيريد.
3) اطمينان حاصل كنيد كه مصدوم آمادگي حركت را داشته باشد. چند گام كوچك برداريد و همگام با مصدوم حركت كنيد. در طول مسير به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد
4) در هر مرحلهاي كه مصدوم شروع به افتادن كرد، از گامهاي مربوط به كنترل سقوط پيروي كنيد.
نحوه استفاده از كمربند انتقال
1) كمربند انتقال را به دور كمر مصدوم بسته، دقت كنيد كه محل گيره آن درست در وسط پشت او قرار بگيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) در سمت ضعيفتر مصدوم و رو به سوي جهت حركت قرار بگيريد.
3) با يك دست، دست مصدوم را به روش گرفتي شست به صورت «كف دست در كف دست» نزديك به خود نگه داريد.
4) دست ديگر خود را دور كمر مصدوم قرار داده، يكي از دستگيرههاي كمربند انتقال را بگيريد. مطمئن شويد كه اگر احياناً مصدوم در حال سقوط باشد، ميتوانيد به راحتي كمربند را رها كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) اگر مصدوم شروع به سقوط كرد، كمربند انتقال را رها كرده، گامهاي مربوط به كنترل سقوط را رعايت كنيد.
mehraria
09-08-2007, 12:24
اگر مشاهده ميكنيد كه مصدومي نزديك است كه از حال برود (شايد به خاطر آنكه در حال غش كردن است)، سعي نكنيد وي را به حالت ايستاده نگه داريد؛ به جاي اين كار بايد سقوط وي را تحت كنترل درآوريد تا خطر آسيب را به حداقل برسانيد. شما بايد اقدامات زير را كه به مصدوم امكان ميدهند به آرامي و بدون وارد كردن آسيب به خود يا شما، به سمت كف (زمين يا اتاق) بلغزد، به كار ببنديد
1) مصدوم را مختصراً رها كنيد و تا حد امكان سريع به دنبال او حركت كنيد. دستان خود را در دو طرف مصدوم قرار دهيد، اما وي را نگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) پاهاي خود را به اندازه عرض شانه باز كرده، يكي از دو پا را در جلوي ديگري گذاشته، زانوهايتان را اندكي خم كنيد؛ به اين ترتيب، تكيهگاه پايداري خواهيد داشت. اجازه بدهيد وزن مصدوم روي بدن شما بيفتد اما سعي نكنيد كه وي را بگيريد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) با حفظ موقعيت ايستاده خود، اجازه دهيد مصدوم روي بدن شما بلغزد تا به وضعيت نشسته به روي كف در آيد. سعي نكنيد مصدوم را بگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) در كنار يا پشت مصدوم، روي زمين زانو بزنيد و موقعيت وي را تا حدي كه براي راحت بودن ضروي است، تعديل كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
09-08-2007, 12:31
اگر مصدوم در حالتي كه روي صندلي نشسته است، احساس ناخوشي يا از حال رفتن ميكند، او را تشويق كنيد كه روي كف اتاق بنشيند يا دراز بكشد چون اين كار ميتواند به بهبود وي كمك كند. انتقال مصدومي كه پيشتر از هوش رفته، بسيار مشكلتر است. در اين موارد، به دو نفر ديگر نياز داريد تا در جابهجا كردن مصدوم از محل نشستن وي و قرار دادن او روي كف اتاق، به شما كمك كنند.
مصدوم هوشيار است
1) به مصدوم توصيه كنيد كه به آرامي از يك طرف صندلي بلغزد به طوري كه با يك زانو روي زمين قرار بگيريد
2) مصدوم بايد از وضعيت زانو زده به وضعيت نيمه نشسته تغيير حالت داده، سپس بسته به شرايط، بنشيند يا دراز بكشد.
مصدوم بي هوش است
1) يك ملحفه براي لغزاندن در زير اندام پايين و پاهاي مصدوم قرار دهيد.
2) شما بايد در كنار صندلي مصدوم زانو زده، در طول عمليات سر او را نگه داريد. از دو امدادگر بخواهيد كه در طرفين مصدوم و رو به او قرار بگيرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) دو امداد گر بايد به حالت نيمه زانو زده قرار بگيرند به طوري كه زانوي داخليشان روي كف اتاق باشد و پاهاي خارجيشان با زاويه قائمه تا شود تا كف پا روي كف اتاق قرار بگيرد.
4) امدادگران را راهنمايي كنيد تا با دستان سمت خارج خود، لباس مصدوم را در پشت استخوانهاي لگن خاصره و با دستان داخلي خود، زير زانوهاي او را بگيرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) ضمن آنكه شما سر مصدوم را نگه داشتهايد، امدادگران بايد به كمك راهنماييهاي شما، با منتقل كردن وزن بدن خود به پاشنهها، مصدوم را به روي ملحفه لغزاندن بكشند. آنها سپس بايد كمك كنند تا مصدوم در وضعيت نشسته روي كف اتاق قرار بگيرد.
6) صندلي را كنار بزنيد وسپس، مصدوم را روي ملحفه لغزاندن پايين برده، به وضعيت درازكش قرار دهيد.
mehraria
09-08-2007, 12:34
ابزارهاي متعددي براي جابهجايي مصدومان طراحي شدهاند. كارورزان غيرحرفهاي (مثل ارايهكنندگان كمكهاي اوليه و ارايهكنندگان مراقبت) ميتوانند از دو وسيلهاي كه در شكلهاي زير توصيف شدهاند (ملحفه لغزاندن و ملحفه حملونقل) استفاده كنند. شما براي استفاده از اين وسايل، نياز به آموزش داريد. از اين گذشته، بايد از روشهاي ايمني ارايه شده توسط كارخانه توليدكننده هم پيروي كنيد.
ملحفه لغزاندن
اين وسيله، يك ملحفه نايلوني مستحكم است كه در سطح زيرين، اصطحكاك كمي دارد. ملحفه لغزاندن به كاروزان امكان ميدهد تا انواع مختلف عمليات جابهجايي را به انجام برسانند. اين انواع عبارتند از: كمك به چرخش مصدوم، انتقال مصدوم از حال رفته از روي صندلي به كف اتاق ، كشيدن مصدوم روي كف اتاق يا زمين و تغيير وضعيت مصدوم در بستر.
ملحفه حمل ونقل
اين ملحفه، با داشتن تعدادي دستگيره ضخيم پارچهاي در دو طرف، براي بلند كردن و حمل مصدوم در تمام جهات مناسب است. اين دستگيرهها امكان ميدهند كه وزن مصدوم بين اعضاي گروه كارورزان (8-6 نفر) پخش شود. بعضي از انواع ملحفههاي حمل و نقل، محفظههايي در زير دو كناره طولي خود دارند كه ميتوان تيركهايي در داخل آنها جاي داد. حفاظهاي فلزي كه در عرض ملحفه حمل و نقل قرار ميگيرند، به اين تيركها متصل ميشوند؛ اين حفاظها، موجب ميشوند كه ملحفه زير مصدوم، بيش از پيش تقويت شود. كاروزان بايد ضمن استفاده از ملحفه حملونقل، به حالت قائم بايستند به طوري كه پشت آنها صاف و پاهايشان به اندازه عرض شانه باز باشد تا تكيهگاه مستحكمي داشته باشند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
صندلي حمل و نقل
اين وسيله براي جابهجا كردن مصدوم در وضعيت نشسته (خصوصاً در فضاهاي بسته يا بالا و پايين رفتن از پلكان) طراحي شده است. صندلي حمل ساده، دوچرخه دارد. صندليهاي پيشرفتهتري وجود دارند كه به چرخ «غلتان» مجهز هستند.اين نحوه طراحي اجازه ميدهد كه اين صندليها به راحتي روي زمينهاي ناهموار حركت كنند و از پلهها بالاو پايين بروند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
09-08-2007, 12:38
اين وسايل بهطور معمول توسط گروه خدمات اورژانس مورد استفاده قرار ميگيرند و براي انتقال مصدومان به آمبولانس يا پناهگاه و يا دور كردن آنها از خطر، طراحي شدهاند. انواع گوناگوني از اين تجهيزات (از صفحات برزنتي ساده داراي ديرك تا بيماربرهاي تخصصي مناسب براي موقعيتهاي نجات ويژه و تختههايي براي آسيبهاي نخاع) موجود است.
بيماربر ارتوپدي
با استفاده از اين دستگاه (كه بيمار بر «قاشقي» هم ناميده ميشود) ميتوان با حداقل حركات بدن، مصدوم را در مكاني كه پيدا شده است، بلند كرد و روي چرخ بيماربر قرار داد. اين وسيله براي جابهجايي مصدومان به نقاط دور طراحي نشده است. اين بيمار بر، در امتداد طول به دو نيمه تقسيم ميشود. اين دو نيمه در زير مصدوم به صورت كشويي جابهجا شده، سپس به هم متصل ميشوند. پس از آنكه مصدوم روي چرخ بيماربر قرار گرفت، دو نيمه از هم جدا ميشوند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تخته آسيبهاي نخاع
اين تختههاي تمام تنة بيحركتكننده، براي جابهجا كردن مصدوماني كه مشكوك به آسيب ستون فقرات هستند، به كار ميروند. مصدوم را با چرخاندن يا كشيدن روي زمين به روي اين تخته منتقل ميكنند و سپس، وي را بلند كرده روي چرخ بيمار بر ميگذارند. مصدوم طي مراحل نقل و انتقال و بستري در بيمارستان، روي اين تخته باقي ميماند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
چرخ بيماربر
انواع مختلفي از چرخهاي بيماربر وجود دارند كه در انتقال مصدوم توسط آمبولانس مورد استفاده قرار ميگيرند. طرحهاي جديد اين بيماربرها مجهز به دستگاههاي الكتريكي يا هيدروليكي هستند كه به اين طريق ميتوان در صورت لزوم، موقعيت مصدوم را براي فراهم ساختن آسايش وي، تنظيم كرد. اين بيماربر را به كمك بالا بر چرخ يا سطح شيبدار، سوار آمبولانس ميكنند. تحقيقات براي ساخت طرحهاي جديدتري كه كاروزان را در معرض خطر كمتري قرار دهند، ادامه دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بيماربرهاي نجات
اين بيماربرها براي خارج كردن مصدومان از مناطق صعبالعبور (مثل صخرهها، معادن و فضاهاي بسته) كاربرد دارند. انواع مختلفي از آنها وجود دارد، آموزش و تمرين اختصاصي با اين وسايل قبل از به كار بردن آنها ضروري است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
11-08-2007, 18:35
كودكان خرد سال فوقالعاده مستعد خفگي هستند. كودك ممكن است در اثر غذا دچار خفگي شود يا آنكه به علت گذاشتن اشياي كوچك در داخل دهان، راه تنفسي خود را مسدود كند. در برخورد با كودك دچار خفگي، بايد به سرعت وارد عمل شويد. در صورت بيهوش شدن كودك، براي شروع احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه آماده باشيد. در اين حالت، عضلات حلق ميتوانند شل شوند و براي انجام احياي تنفسي، فضاي كافي در حلق ايجاد كنند.
تشخيص
انسداد ناكامل:
سرفه و زجر تنفسي
اشكال در صحبت كردن
انسداد كامل:
ناتواني در صحبت كردن، تنفس يا سرفه و نهايتاً از هوش رفتن.
اهداف
برطرف كردن انسداد
در صورت لزوم، فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
1) اگر كودك ميتواند نفس بكشد، او را تشويق كنيد كه به سرفه كردن ادامه دهد؛ ممكن است با اين كار، انسداد برطرف شود.
2) اگر نشانههاي ضعف در كودك آشكار شده و يا او تنفس و سرفهاش را قطع كرده است، چند ضربه به پشت او بزنيد. كودك را كاملاً به جلو خم كنيد و با استفاده از كف دست، حداكثر 5 ضربه به فضاي بين دو كتف وارد كنيد. دهان كودك را بررسي كنيد
3) اگر با ضربه زدن به پشت، انسداد رفع نشد، چند بار قفسه سينه را فشار دهيد. پشت كودك بايستيد يا زانو بزنيد. يك دست خود را بگيريد. اين منطقه را سريع به داخل و بالا بكشيد. حداكثر 5 بار (هر 3 ثانيه يك بار) قفسه سينه را بفشاريد. در صورت رفع شدن انسداد، اين عمل را متوقف كرده و دهان كودك را بررسي كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) در صورتي كه با فشردن قفسه سينه نتوانستيد انسداد را رفع كنيد، شكم را فشار دهيد. دو دست خود را به دور قسمت بالايي شكم كودك بپيچيد. دقت كنيد كه او كاملاً به جلو خم شده باشد. مشت گره كرده خود را بين ناف و قسمت پاييني جناغ قرار دهيد. در صورت رفع شدن انسداد،اين عمل را متوقف كنيد. دهان كودك را بررسي كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) اگر انسداد هنوز برطرف نشده است، گامهاي 4-2 را حداكثر تا 3 بار تكرار كنيد
6) اگر باز هم برطرف نشد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اقدامات قبلي را تا زمان رسيدن نيروهاي امدادي يا بيهوش شدن كودك ادامه دهيد
هشدار!
اگر كودك در يكي از مراحل بيهوش شد، راه تنفسي را باز كنيد، تنفس را كنترل كنيد و احياي تنفسي را آغاز كنيد. اگر نميتوانيد به تنفس اثربخش دست پيدا كنيد، بايد بلافاصله ماساژ قفسه سينه را به منظور برطرف ساختن فوري انسداد آغاز كنيد
mehraria
12-08-2007, 12:12
شوك، يك وضعيت تهديدكننده حيات است و زماني روي ميدهد كه دستگاه گردش خون (كه اكسيژن را به تمام بافتهاي بدن ميرساند و مواد زايد را از آنها ميگيرد) از كار بيفتد و در نتيجه، اعضاي حياتي (مثل قلب و مغز) دچار كمبود اكسيژن شوند. براي پيشگيري از آسيب عضوي پايدار و مرگ، بايد فوراً درمان اورژانس آغاز شود. ترس و درد ميتوانند بر وخامت شوك بيفزايند. هرگاه خطر وقوع شوك وجود داشته باشد، ممكن است تنها اطمينان خاطر دادن به بيمار و آرامش بخشيدن به وي، براي پيشگيري از بدتر شدن وضعيت بيمار كافي باشد.
علل شوك
شايعترين علت شوك، خونريزي شديد است. اگر خون بيش از 2/1 ليتر (تقريباً يك پنجم حجم طبيعي خون) از دست برود، شوك روي ميدهد. آسيب و جراحت ميتواند خونريزي ايجاد نمايد. در اثر آسيب رگها در شكستگيهاي بسته نيز خونريزي رخ داده و ممکن است شوک ايجاد شود. از دست رفتن ساير مايعات بدن نيز ميتواند به شوك منجر شود. وضعيتهايي كه ميتوانند مقدار زيادي از مايعات بدن را تلف كنند عبارتند از: اسهال، استفراغ، انسداد روده و سوختگيهاي شديد. همچنين ممكن است با وجود طبيعي بودن حجم خون، شوك در اثر ناتواني قلب در پمپ كردن خون ايجاد شود. اين مشكل ممكن است در اثر بيماري قلبي شديد، حمله قلبي يا نارسايي حاد قلب رخ دهد. ساير علل شوك عبارتند از: عفونت شديد، كمبود بعضي از هورمونها، پايين افتادن قند خون (هيپوگليسمي)، افت درجه حرارت بدن، واكنش آلرژي شديد (شوك آنافيلاكتيك)، مسموميت با داروها و آسيب نخاع.
تشخيص
در ابتدا:
تند شدن نبض
پوست رنگپريده و سرد؛ عرق كردن با وقوع شوك:
پوست خاكستري ـ آبي (سيانوز) به خصوص لبها. رنگ بستر ناخن و نرمه گوش، در صورت فشرده شدن، به سرعت بر نميگردد.
ضعف و گيجي
تهوع (و شايد استفراغ)
تشنگي
تنفس سريع و كمعمق
نبض ضعيف و «نخ مانند». وقتي نبض در مچ محو ميشود، تقريباً نيمي از حجم خون از دست رفته است. وقتي اكسيژنرساني به مغز كاهش پيدا كند:
بيقراري و پرخاشگري
خميازه كشيدن و لهله زدن براي هوا
بيهوش شدن
نهايتاً، قلب از ضربان متوقف ميشود
اهداف
تشخيص دادن شوك
درمان علت آشكار شوك
بهبود وضعيت خونرساني به مغز، قلب و ريهها
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
1) هرگونه علت آشكاري را كه براي شوك پيدا كرديد (مثل خونريزي شديد يا سوختگيهاي جدي درمان كنيد
2) بيمار را روي يك پتو قرار دهيد تا از زمين سرد فاصله بگيرد. بهطور مداوم به بيمار اطمينان خاطر بدهيد
3) پاهاي بيمار را بالا ببريد و نگه داريد تا وضعيت جريان خون به اعضاي حياتي بهبود پيدا كند. در صورتي كه مشكوك به شكستگي هستيد، كاملاً احتياط كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) براي كاهش فشار در نواحي گردن، قفسه سينه و كمر، لباسهاي سفت را شل كنيد
5) با پوشاندن بدن و پاهاي بيمار با كت يا پتو، او را گرم نگه داريد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
بيمار را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن و يا جابهجاييهاي بيمورد منع كنيد. اگر بيمار از تشنگي شاكي است، لبهاي وي را با مقداري آبتر كنيد.
بيمار را تنها نگذاريد مگر زماني كه قصد داريد با مركز آمبولانس تماس بگيريد
سعي نكنيد بيمار را با يك بطري آب داغ يا ساير منابع مستقيم حرارت، گرم كنيد
6) علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس را كنترل و ثبت كنيد . اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز كنيد و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (فصل « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).
mehraria
12-08-2007, 12:23
اين وضعيت، يك واكنش آلرژي شديد است كه تمام بدن را گرفتار ميكند. در افراد مستعد، اين حالت ميتواند در عرض چند ثانيه تا چند دقيقه پس از تماس با عامل آغازگر ايجاد شود و بالقوه كشنده است. عوامل آغازگر احتمالي عبارتند
از:
تماس پوستي يا هوايي با مواد خاص
تزريق يك داروي خاص
نيش يك حشره خاص
خوردن بعضي از مواد غذايي (مثل بادام زميني) طي واكنش آنافيلاكتيك، (يك سري) مواد شيميايي به داخل خون رها شوند كه سبب گشاد شدن رگهاي خوني و تنگ شدن (كاهش قطر) راههاي تنفسي ميشود. فشار خون ناگهان پايين ميافتد و تنفس مختل ميشود. ممكن است زبان و حلق متورم شوند كه اين امر، خطر هيپوكسي را افزايش ميدهد. مقدار اكسيژني كه به اعضاي حياتي ميرسد، شديداً كاهش پيدا ميكند. بيماري را كه دچار شوك آنافيلاكتيك شده است بايد فوراً با تزريق اپينفرين (آدرنالين) درمان كرد. اولويتهاي كمكهاي اوليه عبارتند از تسهيل تنفس و به حداقل رساندن شوك تا رسيدن نيروهاي امداد تخصصي.
تشخيص
اضطراب
جوشهاي پوستي قرمز، لكهمانند و منتشر
تورم زبان و حلق
باد كردن اطراف چشمها
اختلال تنفس (از فشرده شدن قفسه سينه تا تنفس شديداً سخت)؛ ممكن است بيمار خسخس داشته باشد يا بريده بريده نفس بكشد.
نشانههاي شوك
اهداف
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
1) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. هرگونه اطلاعات كه در مورد علت اين وضعيت در اختيار داريد، بازگو كنيد.
2) بررسي كنيد كه آيا بيمار داروهاي ضروري خود را (يك سرنگ يا يك تزريقكننده خودكار محتوي اپينفرين [آدرنالين ] براي تزريق به خود) همراه دارد يا خير. به بيمار كمك كنيد تا از آنها استفاده كند. اگر بيمار قادر به تزريق دارو نيست و شما نحوه استفاده از تزريقكننده خودكار را آموختهايد، خودتان اين تزريق را انجام دهيد.
3) اگر بيمار هوشيار است، به وي كمك كنيد تا در وضعيتي بنشيند كه مشكلات تنفسياش تسكين پيدا كنند.
4) در صورت لزوم، بيمار را از نظر شوك درمان كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هشدار!
اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). اگر بيمار نفس ميكشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد.
mehraria
13-08-2007, 11:37
اصطلاح «آنژين صدري» از نظر لغوي به معناي «فشردگي قفسه سينه» است. وقتي شريانهاي كرونر كه تأمينكننده خون عضله قلب هستند، تنگ بشوند و نتوانند نياز قلب را طي فعاليت بدني يا هيجانات، با رساندن خون كافي تأمين كنند، آنژين صدري، بيمار را وادار به استراحت ميكند؛ درد، مدت كوتاهي پس از استراحت برطرف خواهد شد.
تشخيص
درد فشاري (مثل گيره) در مركز قفسه سينه كه اغلب به فك و به سمت انتهاي يك يا هر دو دست تير ميكشد.
تسكين درد با استراحت
تنگي نفس
ضعف كه اغلب شديد و ناگهاني است.
احساس اضطراب
اهداف
كاهش فشار وارد شده روي قلب با وادار كردن بيمار به استراحت
در صورت لزوم، درخواست كمكهاي پزشكي
كمك به بيمار با درمان دارويي
هشدار!
اگر درد پايدار بود يا مجدداً بروز كرد، به حمله قلبي مشكوك شويد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. يك دوز كامل (300 ميليگرم) از قرص آسپيرين به بيمار بدهيد تا بجود. به طور مداوم، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد . اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد
1) به بيمار كمك كنيد تا بنشيند. اطمينان حاصل كنيد كه بيمار احساس راحتي دارد و به او اطمينان خاطر بدهيد. اين عمل، تنفس وي را تسهيل خواهد كرد.
2) اگر بيمار، داروهاي آنژين (مثلاً قرص يا اسپريهاي افشانهاي يا تلمبهاي) را در اختيار دارد، اجازه دهيد خودش آنها را استعمال كند. در صورت لزوم، شما هم در مصرف دارو به او كمك كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) بيمار را تشويق كنيد كه استراحت كند و ناظران را از محل دور كنيد. اين حمله بايد ظرف چند دقيقه برطرف شود.
mehraria
13-08-2007, 11:40
شايعترين علت حمله قلبي، بسته شدن ناگهاني جريان خون به بخشي از عضله قلب (مثلاً در اثر تشكيل لخته در شريان كرونر [ ترومبوز كرونر ] ) است. مهمترين خطر حمله قلبي، توقف ضربان قلب است. آثار يك حمله قلبي تا حدود زيادي وابسته به حجمي از عضله قلب است كه دچار آسيب شده است؛ بسياري از بيماران بهطور كامل بهبود پيدا ميكنند. داروهايي مثل آسپيرين و داروهاي حلكننده لخته، براي محدود كردن وسعت آسيب وارد شده به عضله قلب به كار ميروند.
تشخيص
درد فشاري (شبيه گيره) مداوم در مركز قفسه سينه كه اغلب به فك يا به انتهاي يك يا هر دو دست تير ميكشد. برخلاف آنژين صدري (صفحه قبل)، درد با استراحت تسكين پيدا نميكند.
تنگي نفس و احساس ناراحتي در بالاي شكم كه ممكن است مشابه با سوءهاضمه شديد بهنظر برسد. از حال رفتن (اغلب بدون پيشآگهي).
غش كردن يا گيجي ناگهاني
احساس در شرف مرگ بودن
پوست «خاكستري» و آبي شدن لبها
نبض تند، ضعيف يا نامنظم
عرق كردن شديد
احساس نياز شديد به هواي تازه (تشنگي هوا)
اهداف
اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد
1) وضعيت بيمار را تا حد امكان طوري تغيير دهيد كه كاملاً احساس راحتي كند تا فشار روي قلب كم شود. وضعيت نيمهنشسته كه در آن سر و شانه بيمار به جايي تكيه داده شود و زانوها خم شوند، اغلب بهترين حالت است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. بگوييد كه مشكوك به حمله قلبي هستيد. در صورتي كه بيمار از شما ميخواهد كه با پزشك او تماس بگيريد، اين كار را هم انجام دهيد.
3) اگر بيمار كاملاً هوشيار است، يك دوز كامل (300 ميلي گرم) از قرص آسپيرين به او بدهيد و توصيه كنيد كه آن را به آرامي بجود.
4) اگر بيمار، داروهاي آنژين (مثلاً قرص يا اسپريهاي افشانهاي يا تلمبهاي) را در اختيار دارد، به او كمك كنيد تا آنها را مصرف كند. بيمار را تشويق كنيد كه استراحت كند
5) بهطور مداوم، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد
mehraria
13-08-2007, 11:43
غش، نوعي از دست دادن هوشياري زودگذر است كه در اثر كاهش موقت جريان خون به مغز ايجاد ميشود. غش كردن ممكن است در واكنش به درد، خستگي شديد، كمبود غذا يا استرس هيجاني روي دهد. اين حالت همچنين بعد از دورههاي طولاني بيحركتي فيزيكي (مثل ايستادن يا نشستن بدون تحرك) بهخصوص در آب و هواي گرم رخ ميدهد. اين عدم تحرك سبب ميشود كه خون در اندامهاي پاييني جمع شود و مقدار كمتري از آن به مغز برسد. سرعت نبض در فردي كه غش كرده است بسيار كند ميشود. با اين حال، نبض سريعاً بالا ميرود و به حد طبيعي ميرسد. بيماري كه دچار غش شده است، معمولاً روند بهبود سريع و كاملي دارد.
تشخيص
از دست رفتن زودگذر هوشياري كه سبب ميشود بيمار به زمين بيفتد.
كند شدن نبض
پوست سرد رنگپريده و عرق كردن
اهداف
بهبود رسيدن جريان خون به مغز
اطمينان و آرامش دادن به بيمار پس از به هوش آمدن
1) وقتي احساس غش كردن به بيمار دست ميدهد، به او توصيه كنيد كه دراز بكشد. زانو بزنيد، پاهاي او را بلند كنيد و مچ پاها را روي شانههايتان بگذاريد؛ اين عمل به بهبود جريان خون مغز كمك ميكند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) مطمئن شويد كه هواي تازه به مقدار زياد به بيمار ميرسد؛ از يك نفر بخواهيد كه پنجره اتاق را باز كند. همچنين، از ناظران بخواهيد كه از بيمار فاصله بگيرند
3) وقتي بيمار به هوش آمد، به وي اطمينان خاطر بدهيد و به او كمك كنيد تا تدريجاً بنشيند. اگر مجدداً دچار احساس غش كردن شد، به او توصيه كنيد كه دوباره دراز بكشد و تا زماني كه كاملاً بهبود پيدا كند، پاهاي او را بلند كنيد و نگه داريد.
هشدار!
اگر بيمار سريعاً هوشياري خود را به دست نياورد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد
با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
mehraria
13-08-2007, 12:01
خونريزي شديد ممكن است نگران كننده باشد. احتمال وقوع شوك وجود دارد و ممكن است بيمار هوشياري خود را از دست بدهد. اگر خونريزي متوقف نشود، امكان دارد قلب مصدوم از ضربان بايستد. خونريزي در محل صورت يا گردن، ميتواند از رسيدن جريان هوا به ريهها جلوگيري كند. هنگامي كه ميخواهيد به درمان خونريزي بپردازيد، ابتدا كنترل كنيد كه آيا شيء در داخل زخم وجود دارد يا خير؛ دقت كنيد كه روي شيء فشار وارد نكنيد.
اهداف
كنترل خونريزي
پيشگيري از شوك و به حداقل رساندن آثار آن
به حداقل رساندن امكان عفونت
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
شي در داخل زخم وجود ندارد
1) درصورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. لباسها را (در حد نياز) خارج كنيد يا برش دهيد تا زخم آشكار گردد .
2) با كف دست يا انگشتانتان و ترجيجاً به كمك يك پانسمان استريل يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك، مستقيماً روي زخم فشار وارد كنيد (اما زمان را براي پيدا كردن پانسمان تلف نكنيد). ميتوانيد از مصدوم بخواهيد كه خودش مستقيماً روي زخم فشار وارد كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) اندام آسيب ديده را بلند كنيد و، بالاتر از سطح قلب مصدوم نگه داريد تا ميزان خونريزي كاهش پيدا كند. در صورتي كه مشكوك به شكستگي استخوان هستيد، اندام را با ملايمت جابه جا كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) در صورت امكان، به مصدوم كمك كنيد كه روي يك پتو دراز بكشد تا در برابر سرما محافظت شود. در صورتي كه مشكوك به شوك هستيد، پاهاي مصدوم را بلند كنيد و بالاتر ار سطح قلب او نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) پانسمان را با يك باند سفت كه بتواند فشار كافي وارد كند، محكم كنيد. دقت كنيد كه باند بيش از حد محكم نباشد كه گردش خون را مختل كند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
6) اگر خونريزي همچنان ادامه داشت، يك پانسمان ديگر روي اولي قرار دهيد. اگر خون به داخل پانسمان دوم نشت كرد، هر دو پانسمان را برداشته، يك پانسمان تازه قرار دهيد و دقت كنيد كه فشار دقيقاً روي محل خونريزي وارد شود.
7) با استفاده از يك آويز ويا باندپيچي، اندام آسيب ديده را در وضعيت بالاتر نگه داريد
8) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. علايم حياتي (سطح پاسخ دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد . به دقت مراقب نشانههاي شوك باشيد و پانسمانها را از نظر نشت خون كنترل كنيد. گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باند پيچي بررسي كنيد
احتياط!
مصدوم را از خوردن، آشاميدن يا سيگار كشيدن منع كنيد.
اهداف
كنترل خونريزي بدون فشردن شيء به داخل زخم
پيشگيري از شوك و به حداقل رساندن آثار آن
به حداقل رساندن امكان عفونت
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
شي در داخل زخم وجود دارد
1) در صورت امكان دستكش يكبار مصرف بپوشيد. دو طرف شي داخل زخم را محكم فشار دهيد تا لبههاي زخم در كنار هم قرار گيرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) اگر اندام مصدوم دچار آسيب شده است، اين اندام را بلند كنيد و بالاتر از سطح قلب مصدوم نگه داريد تا خونريزي كاهش پيدا كند.
3) در صورت امكان به مصدوم كمك كنيد كه روي يك پتو دراز بكشد تا در برابر سرما محافظت شود. در صورتي كه مشكوك به بروز شوك هستيد، پاهاي مصدوم را بلند كنيد و بالاتر از سطح قلب او نگه داريد.
4) در دو سمت شي بالشتك هايي قرار دهيد و بدون فشار آوردن روي شي به دور آن باند بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) با استفاده از يك آويز و يا باند پيچي، اندام آسيب ديده را در وضعيت بالاتر نگه داريد تا تورم به حداقل برسد.
6) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. علايم حياتي (سطح پاسخ دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت نماييد . به دقت مراقب نشانههاي شوك باشيد و پانسمانها را از نظر نشت خون كنترل كنيد. گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باند پيچي بررسي كنيد.
mehraria
13-08-2007, 12:04
در بسياري از موارد، ميتوان اندامي را كه به صورت كامل يا ناكامل از بدن جدا شده است، با استفاده از جراحي ميكرسكوپي مجدداً به بدن متصل كرد. اين عمل جراحي نياز به بيهوشي عمومي دارد، بنابراين مصدوم را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن منع كنيد. اين مطلب بسيار حياتي است كه مصدوم و عضو قطع شده در اسرع وقت به بيمارستان منتقل شوند. احتمال بروز شوك وجود دارد كه در اين صورت، درمان ضروري خواهد بود.
اهداف
به حداقل رساندن خونريزي و شوك
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
مراقبت از مصدوم
1) درصورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. با فشار آوردن روي عضو آسيب ديده و بالا بردن آن، خونريزي را كنترل كنيد
2) يك پانسمان استريل يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك روي محل جراحت قرار دهيد وآن را با پيچيدن باند محكم كنيد. در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد
3) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. ذكر كنيد كه قطع عضو صورت گرفته است. علايم حياتي (سطح پاسخ دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد
احتياط!
عضو قطع شده را نشوييد.
دقت كنيد كه عضو قطع شده در تماس مستقيم با يخ قرار نگيرد.
مراقبت از عضو قطع شده
1) دستكش بپوشيد. سپس عضو قطع شده را در يك قطعه سلفون آشپزخانه يا يك كيسه پلاستيكي بپيچيد.
2) يك قطعه گاز يا پارچه نرم را به دور اين بسته بپيچيد و آن را در محفظهاي پر از يخ خرد شده قرار دهيد.
3) زمان آسيب و نام مصدوم را به طور مشخص روي محفظه بنويسيد و خودتان آن را به يكي از افراد خدمات اورژانس تحويل دهيد.
mehraria
13-08-2007, 12:10
شايعترين علل آسيبهاي له شدگي عبارتند از: حوادث رانندگي و حوادث در مناطق ساختمان سازي. ساير علل ممكن عبارتند از: انفجار، زلزله و تصادف قطارها. آسيب لهشدگي ميتواند شامل شكستگي استخوان، تورم و خونريزي داخلي باشد. همچنين نيروي لهكننده ميتواند باعث اختلال گردش خون و در نتيجه، احساس كرختي درمحل آسيب يا نواحي پايينتر از آن شود. امكان دارد نتوانيد نبض اندام له شده را رديابي كنيد
خطرات لهشدگي طولاني مدت
گير افتادن مصدوم (در زير جسم له كننده) هر چقدر كه طول بكشد، دو عارضه جدي به دنبال دارد.اولاً له شدگي طولاني مدت ميتواند آسيب شديدي به بافتهاي بدن (خصوصاً عضلات) واردكند. پس از برداشتن فشار، ممكن است شوك سريعاً بروز كند زيرا مايعات بافت به داخل محل آسيب ديده نشت ميكنند. ثانياً، مواد سمي در داخل بافت عضلاني آسيب ديده در اطراف محل آسيب له شدگي تجمع ميكنند (اين عارضه از عارضه اول خطرناكتر است). ورود ناگهاني اين مواد سمي به داخل گردش خون ميتواند به نارسايي كليه بينجامد. اين فرآيند كه «نشانگان له شدگي» ناميده ميشود، بسيار خطرناك است و حتي ميتواند كشنده باشد.
اهداف
درخواست فوري كمك پزشكي تخصصي تا گامهاي ممكن براي درمان مصدوم برداشته شود.
مدت لهشدگي كمتر از 15 دقيقه است
1) جسم لهكننده را به سرعت از روي مصدوم برداريد. در صورت امكان، دستكش بپوشيد. خونريزي خارجي را مهار كنيد و زخمها را بپوشانيد.
2) هرگونه شكستگي مشكوك را محكم و بيحركت كنيد. در صورت بروز شوك، آن را درمان كنيد.
3) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. شرح حادثه را با جزييات دقيق بازگو كنيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد ، تا نيروهاي امدادي برسند
احتياط!
جسم لهكننده را از روي مصدومي كه بيش از 15 دقيقه دچار آسيب له شدگي بوده است، برنداريد.
مدت لهشدگي بيشتر از 15 دقيقه است
1) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. شرح حادثه را با جزييات دقيق بازگو كنيد.
2) به مصدوم آرامش و اطمينان خاطر بدهيد. علايم حياتي (سطح پاسخ دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
13-08-2007, 12:13
خونريزي از بريدگيها را ميتوان به راحتي با اعمال فشار وبالا بردن اندام مهار كرد. به طور معمول، تنها يك پانسمان چسب دار مورد نياز است و زخم خود به خود طي چند روز بهبود پيدا ميكند. تنها در شرايط زير، نياز به كمكهاي طبي احساس ميشود:
اگر خونريزي متوقف نشود.
اگر جسم خارجي در داخل بريدگي وجود داشته باشد.
اگر زخم در معرض خطر عفونت قرار دارد (مثلاً زخم ناشي از گاز گرفتن انسان يا حيوان يا سوراخ شدگي در اثر يك جسم آلوده).
اگر در يك زخم قديمي، نشانههاي عفونت بارز شود.
كزاز
كزاز در واقع عفونت خطرناكي است كه توسط باكتري كلستريديوم تتاني كه به صورت هاگ در خاك زندگي ميكند، ايجاد ميشود. اگر باكتري كزاز وارد زخم شود، ميتواند در بافتهاي آسيب ديده و متورم تكثير شود و مادهاي سمي (سم) توليد كند؛ اين سم از طريق دستگاه عصبي منتشر ميشود و گرفتگي (اسپاسم) عضلاني و فلج ايجاد ميكند. مي توان به كمك واكسيناسيون از اين بيماري پيشگيري كرد و افراد به طور معمول، يك دوره واكسن كزاز را در دوران كودكي دريافت ميكنند. با اين حال، ممكن است تكرار واكسيناسيون در بزرگسالي هم ضرورت داشته باشد.
اهداف
به حداقل رساند امكان عفونت
1) دستهاي خود را به طور كامل بشوييد و در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. ذرات خارجي آزاد را با فشار آب خارج كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) اگر زخم كثيف است، آن را به آرامي با آب بشوييد تا تميز شود و يا از دستمال بدون الكل استفاده كنيد. با استفاده از يك سواب گاز دار، زخم را خشك كنيد و با گاز استريل آن را بپوشانيد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير،كمك پزشكي درخواست كنيد:
مصدوم هرگز واكسينه نشده است.
مصدوم در مورد زمان و تعداد تزريقاتي كه دريافت كرده است مطمئن نيست.
از آخرين واكسني كه به مصدوم تزريق شده است بيش از 10 سال ميگذرد.
3) در صورت امكان، اندام آسيب ديده را بلند كنيد و بالاتر از سطح قلب نگه داريد. مستقيماً به زخم دست نزنيد. اندام آسيب ديده را با يك دست نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) نواحي اطراف زخم را با آب و صابون تميز كنيد؛ براي هر ضايعه از سواب تميز مجزا استفاده كنيد. موضع را خشك كنيد. پوشش زخم را برداريد و پانسمان چسب دار روي آن قرار دهيد. در صورتي كه خطر بالاي عفونت وجود دارد، به مصدوم توصيه كنيد كه به پزشك خود مراجعه كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
13-08-2007, 12:15
خارج كردن اجسام خارجي (مثل خرده شيشه يا سنگ ريزه) از زخم قبل از شروع درمان، بسيار پر اهميت است. اگر اين اشياء در داخل زخم باقي بمانند، دركوتاه مدت سبب عفونت و تأخير در ترميم زخم و در بلند مدت سبب تغيير رنگ محل ميشوند. بهترين راه خارج كردن اجسام سطحي (خرده شيشه و سنگ ريزه)، استفاده از انبرك (در صورتي كه در اختيار داشته باشيد) است. روش ديگر آن است كه اين قطعات ريز را با دقت مشخص كنيد و يا آب سرد آنها را بشوييد. سعي نكنيد اشيايي را كه محكم در زخم فرورفتهاند، خارج كنيد چون ممكن است بافت اطراف را تخريب و خونريزي را تشديد كنيد. به جاي اين كار، دور تا دور آنها را با پانسمان يا باند بپوشانيد
اهداف
مهار خونريزي بدون فشار دادن جسم خارجي به داخل زخم.
به حداقل رساندن خطر عفونت.
در صورت لزوم، فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان.
1) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. با اعمال فشار در دو سمت جسم خارجي و بلند كردن قسمت آسيب ديده تا بالاتر از سطح قلب، خونريزي را مهار كنيد
2) روي زخم را باگاز بپوشانيد تا خطر عفونت به حداقل برسد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، كمك پزشكي درخواست كنيد:
مصدوم در مورد زمان و تعداد تزريقاتي كه دريافت كرده است مطمئن نيست.
از آخرين واكسني كه به مصدوم تزريق شده، بيشتر از 10 سال ميگذرد.
3) بالشتكهايي در اطراف شي بسازيد تا بتوانيد بدون اعمال فشار بر آن، زخم را باند پيچي كنيد. با دقت بالشتكها را در محل خود نگه داريد تا باند پيچي خاتمه پيدا كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) درصورت لزوم، شرايط بردن يا فرستادن مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد.
مورد خاص
اجسام بزرگ
اگر جسم خارجي آن قدر بزرگ است كه نميتوانيد بالشتكهاي بلندي را براي كاهش فشار روي جسم تعبيه كنيد، باند پيچي را در اطراف جسم انجام دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mehraria
18-08-2007, 17:13
چشم ممكن است دچار كبودي شود و يا در اثر ضربات مستقيم يا قطعات خرد شده و تيز فلزي، سنگي يا شيشهاي دچار بريدگي شود. به دليل خطري كه بينايي مصدوم را تهديد ميكند، تمام آسيبهاي چشم را بايد جدي تلقي كرد. حتي خراشهاي سطحي كه به سطح چشم (قرينه) وارد ميشوند، ميتوانند منجر به تشكيل جوشگاه زخم و عفونت شوند. امكان از بين رفتن هميشگي بينايي نيز وجود دارد.
تشخيص
درد شديد و اسپاسم پلكها
زخم قابل مشاهده ويا نماي چشم پر خون (قرمز)
از دست رفتن بينايي به طور كامل يا جزيي
نشست خون يا مايع زلال از زخم
اهداف
پيشگيري از صدمات بيشتر
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
سعي نكنيد جسم خارجي فرورفته در چشم را خارج كنيد يا به آن دست بزنيد.
1) به مصدوم كمك كنيد كه به پشت دراز بكشد و سر او را با حد امكان بي حركت نگه داريد. به او بگوييد كه هيچ يك از دو چشم راحركت ندهد؛ جابه جا كردن چشم سالم، چشم آسيب ديده را وادار به حركت خواهد كرد و ممكن است شدت صدمات بيشتر شود.
2) از مصدوم بخواهيد كه يك پانسمان استريل يا پارچه تميز بدون كرك را روي چشم آسيب ديده نگه دارد. اگر تا فراهم شدن كمكهاي طبي، قدري طول ميكشد، اين لايه پوششي را به كمك باند در محل خود محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) مصدوم را در همين وضعيت به بيمارستان منتقل كنيد.
mehraria
18-08-2007, 17:15
اين حالت معمولاً در اثر پاره يا سوراخ شدن پرده گوش روي ميدهد؛ عواملي مثل فرو كردن يك جسم خارجي در داخل گوش، وارد آمدن يك ضربه به يك سمت سر يا وقوع انفجار، به سوراخ شدن پرده گوش منجر ميشوند. علايم عبارتند از: درد تيز، سپس گوش درد، كري و احتمالاً گيجي. وجود خونابه، يك نشانه جدي است؛ اين نشانه به معناي شكستگي جمجمه و نشت مايع از اطراف مغز است.
اهداف
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
اگر مشكوك به شكستگي جمجمه هستيد، سر مصدوم را جابهجا نكنيد.
1) به مصدوم كمك كنيد تا در وضعيت نيمه نشسته قرار بگيرد به طوري كه سر او به سمت آسيب ديده كج شود تا خون به خارج تخليه شود.
2) در صورت امكان دستكش يكبار مصرف بپوشيد. يك پانسمان استريل يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك را به ملايمت روي گوش قرار دهيد. مصدوم را در همين وضعيت به بيمارستان منتقل كند.
mehraria
18-08-2007, 17:18
خونريزي از بيني به طور شايع دراثر پاره شدن رگهاي خوني كوچك در داخل سوراخ بيني رخ ميدهد؛ اين رگها يا در اثر ضربه به بيني و يا در نتيجه عطسه كردن، دستكاري بيني با انگشت يا فين كردن پاره ميشوند. فشار خون بالا نيز ميتواند باعث خونريزي از بيني شود. در صورتي كه خون زيادي از بدن مصدوم خارج شود، خونريزي از بيني ميتواند خطرناك باشد. به علاوه اگر خونريزي به دنبال آسيب به سر رخ داده باشد، خون ميتواند رقيق و آبكي باشد.اين نشانه بسيار خطرناك و جدي است زيرا حكايت از آن دارد كه جمجمه دچار شكستگي شده و مايع دور مغز درحال نشست كردن است.
اهداف
مهار كردن خونريزي
باز نگه داشتن راه تنفسي
1) از مصدوم بخواهيد كه بنشيند. به او توصيه كنيد كه سر خود را به جلو خم كند تا امكان تخليه خون از سوراخهاي بيني فراهم شود.
2) از مصدوم بخواهيد كه از دهان نفس بكشد (اين عمل در حفظ خونسردي مصدوم نيز مؤثر است) و قسمت نرم بينياش را فشار دهد. در صورت لزوم، به مصدوم اطمينان بدهيد و به او كمك كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
اجازه ندهيد سر مصدوم به عقب بر گرددد؛ خون ممكن است به داخل حلق بريزد و سبب استفراغ شود.
اگر خونريزي متوقف و سپس مجدداً آغاز شد، به مصدوم بگوييد كه دوباره بيني را بفشارد.
اگر خونريزي شديد است يا در مجموع بيش از 30 دقيقه طول كشيده است، مصدوم را در وضعيت درماني به بيمارستان منتقل كنيد.
مورد خاص
كودكان
يك كودك خردسال ممكن است در اثر خونريزي از بيني، دچار ترس شود. به او اطمينان خاطر بدهيد و كاسهاي در اختيارش بگذاريد تا آب دهان خود را داخل آن بريزيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) به مصدوم بگوييد كه همچنان بيني خود را با فشار نگه دارد. به او توصيه كنيد كه از صحبت كردن، بلعيدن آب دهان، سرفه كردن، بيرون انداختن آب دهان يا بالا كشيدن بيني (فين فين كردن) خوداري كند چون اين كارها ميتوانند لختههاي خون تشكيل شده در بيني را از جا بكنند. يك قطعه پارچه يا دستمال كاغذي تميز به او بدهيد تا قطرات خون را پاك كند.
4) پس از 10 دقيقه، به مصدوم بگوييد كه فشار را قطع كند. اگر خونريزي هنوز قطع نشده بود، از او بخواهيد كه دوباره براي 2 دوره 10 دقيقهاي ديگر، بيني خود را فشار دهد.
5) همين كه خونريزي متوقف شد، با استفاده از آب ولرم و در شرايطي كه مصدوم همچنان رو به جلو خم شده باشد، اطراف بيني او را پاك كنيد.
6) به مصدوم توصيه كنيد كه چند ساعت، بدون حركت استراحت كند. به او بگوييد از ورزش كردن و به ويژه فين كردن پرهيز كند چون اين كارها، لختههاي تشكيل شده را از جا ميكنند.
mehraria
19-08-2007, 13:39
بريدگيهاي زبان، لبها يا پوشش داخلي دهان، از آسيبهاي جزيي تا جراحات جديتر متغير هستند. علت اين آسيبها معمولاً خود دندانها يا كشيدن آنها است. خونريزي از دهان ميتواند شديد و نگران كننده باشد.به علاوه، خطر استنشاق خون به داخل ريهها و بروز مشكلات تنفسي هم وجود دارد.
اهداف
مهار كردن خونريزي
حفاظت از راه تنفسي با پيشگيري از استنشاق خون
1) از مصدوم بخواهيد كه بنشيند و سر خود را جلو بياورد و مختصري به سمت آسيب ديده خم كند تا امكان تخليه خون از دهان فراهم شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) در صورت امكان دستكش يكبار مصرف بپوشيد. يك لايه پوششي گازدار روي زخم قرار دهيد. از مصدوم بخواهيد كه اين پوشش را بين شست و انگشتان خود فشرده، به مدت 10 دقيقه روي زخم فشار دهد.
مورد خاص
خونريزي از حفره دنداني
براي مهار خونريزي از حفره دنداني، يك لايه پوششي گازدار ضخيم در داخل حفره دنداني قرار دهيد تا مانع از رسيد دندانها به هم شويد و به او بگوييد كه با فشار دندانها، اين لايه را نگه دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
اگر وسعت زخم زياد است ياخونريزي بيش از 30 دقيقه طول كشيده و يا مجدداً شروع شده است، به يك پزشك يا دندان پزشك مراجعه كنيد.
از شستن دهان خودداري كنيد چون اين كار ميتواند منجر به كنده شدن لختهها شود.
3) اگر خونريزي ادامه پيداكرد، پوشش زخم را عوض كنيد. به مصدوم بگوييد كه اجازه دهد خون، قطره قطره از دهان او خارج شود؛ بلع خون ميتواند سبب استفراغ شود. به او توصيه كنيد كه به مدت 12 ساعت از خوردن نوشيدنيهاي داغ پرهيز كند.
=-=-=-=-=-==-=-=-
سایت سلامتیران
mehraria
19-08-2007, 13:42
اگر دندان اصلي (بالغ) بيفتد، بايد در اسرع وقت، مجدداً در حفرهاش كاشته شود. اگر اين عمل مقدور نيست، در داخل گونه خود و يا درون يك محفظه كوچك محتوي شير نگه دارد تا از خشك شدن دندان پيشگيري شود.
اهداف
كاشت مجدد دندان در اسرع وقت
احتياط!
از تميز كردن دندان خودداري كنيد. چون با اين كار ممكن است به بافتها آسيب وارد كنيد و شانس كاشت مجدد را كاهش دهيد.
1) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. به آرامي دندان را داخل حفرهاش فشار دهيد. با قرار دادن يك لايه پوششي گازدار بين دندانهاي رديف بالا و پايين، دندان افتاده را در محل نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) از مصدوم بخواهيد كه دندان را محكم در محل نگه دارد و او را به يك بيمارستان يا نزد دندانپزشك بفرستيد.
-=-=-=-==-
سلامتیران
mehraria
20-08-2007, 12:19
چندين رگ خوني بزرگ در كف دست وجود دارد و به همين دليل، زخمهاي كف دست، خونريزيهاي شديد ايجاد ميكنند. همچنين در زخمهاي كف دست، خطر پاره شدن تاندونها و اعصاب دست و از دست رفتن حس و حركت انگشتان وجود دارد. اگر يك جسم خارجي وجود داشته باشد، مصدوم نميتواند مشت خود را گره كند. در اين موارد، شما بايد زخم را بر ساس روش توضيح داده شده در، درمان كنيد.
اهداف
مهار خونريزي و كنترل آثار شوك
به حداقل رساندن خطر عفونت
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
1) درصورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. يك پانسمان استريل يا يك لايه پوششي تميز را محكم روي زخم فشار دهيد و از مصدوم بخواهيد كه دست خود را به دور آن مشت كند. اگر مصدوم نمي تواند محكم پانسمان را فشار دهد، به او بگوييد كه مشت خود را با دست سالم فشار دهد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) انگشتان مصدوم را طوري باند پيچي كنيد كه روي لايه پوششي به حالت مشت دربيايد. انتهاهاي باند را روي نوك انگشتان گره بزنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) با يك آويز بالا نگهدارنده، دست مصدوم را بالا ببريد . شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد
mehraria
20-08-2007, 12:23
رگهاي خوني بزرگي از سمت داخل زانو و آرنج عبور ميكنند. اين رگها در صورتي كه قطع شوند، خونريزي بسيار شديدي ايجاد خواهند كرد. گامهاي ارايه شده در پايين صفحه، به كنترل خونريزي و شوك كمك خواهند كرد؛ البته اين گامها از رسيدن جريان خون به انتهاي اندام نيز جلوگيري ميكنند، بنابراين بايد مطمئن شويد كه گردش خون اين مناطق مناسب است.
اهداف
مهار خونريزي
پيشگيري از وقوع شوك و به حداقل رساندن آثار آن
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
1) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. يك پانسمان استريل يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك را روي محل آسيب فشار دهيد. براي حفظ لايه پوششي در محل خود، مفصل را محكم تا كنيد و روي زخم فشار وارد كنيد.
2) اندام را بلند كنيد و نگهداريد. در صورت امكان، به مصدوم كمك كنيد كه طوري دراز بكشد كه پاهايش در سطح بالاتري نگه داشته شود.
3) مصدوم را در وضعيت درماني نهايي، به بيمارستان منتقل كنيد. هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل آسيب، بررسي كنيد. در صورت لزوم، مختصري از فشار روي زخم كم كنيد تا جريان خون انتهاي اندام به حالت طبيعي بر گردد و سپس دوباره فشار وارد كنيد.
mehraria
20-08-2007, 12:27
زخم چاقو، زخم گلوله و آسيب له شدگي در شكم ميتوانند منجر به جراحات جدي و حتي جراحات تهديدكننده حيات شوند. امكان دارد اعضا يا رگهاي خوني عمقي بدن، سوراخ يا پاره و يا دريده شوند. شديد بودن جراحت ممكن است از روي علايمي مثل خونريزي خارجي يا بيرون زدن محتويات شكم آشكار باشد. به طور شايعتر، خونريزي و آسيب داخلي به صورت مخفي وجود دارد كه در صورت تأخير در درمان اورژانس، ميتواند كشنده باشد. به علاوه، جراحات شكم با خطر بالاي شوك و عفونت همراه هستند.
اهداف
به حداقل رساندن شوك
به حداقل رساندن خطر عفونت
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
1) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. به مصدوم كمك كنيد تا روي يك سطح محكم (ترجيحاً يك پتو) دراز بكشد. لباسهاي سفت (مثل كمربند يا پيراهن تنگ) را شل كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) يك پانسمان در محل جراحت قرار بدهيد و با استفاده از باند يا نوار چسب آن را محكم كنيد. اگر خون به داخل پانسمان نشت كرد، يك پانسمان يا لايه پوششي ديگر روي اولي قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. در صورت ايجاد شوك، به درمان آن بپردازيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
هشدار!
- اگر مصدومي كه داراي زخم باز است دچار سرفه و استفراغ شد، محكم روي پانسمان را فشار دهيد تا از خارج شدن محتويات شكم از طريق زخم و آشكار شدن آنها، پيشگيري شود.
- به روده بيرون زده دست نزنيد. با استفاده از يك كيسه پلاستيكي يا يك سلفون آشپزخانه روي موضع را بپوشانيد تا از خشك شدن رودهها جلوگيري به عمل آيد. يك راه ديگر آن است كه يك پانسمان استريل به كار ببريد.
- اگر مصدوم بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل نماييد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسهسينه را آغاز كنيد . در صورتي كه مصدوم نفس ميكشد، او را در وضعيت بهبود، قرار دهيد و شكم را نگه داريد
==-==-==-==-==-==-
سایت سلامتیران
mehraria
13-09-2007, 14:40
سياهرگها يا وريدها، داراي دريچههاي يكطرفهاي هستند كه خون را به سوي قلب به جريان مياندازند. اگر اين دريچهها خراب شوند، خون پشت آنها جمع ميشود و وريد را متورم ميكند. اين مشكل (كه تحت عنوان «سياهرگهاي واريسي» ناميده ميشود) معمولاً در اندام پاييني رخ ميدهد. يك وريد واريسي، پيچ خورده، داراي ديواره نازك و اغلب برآمده است به طوري كه پوست منطقه مبتلا بهصورت گرهگره درميآيد.اين وريد ميتواند با يك ضربه ملايم پاره شود؛ اين امر منجر به خونريزي شديد ميشود. در صورت عدم مهار خونريزي، شوك خيلي سريع بروز ميكند.
اهداف
مهار خونريزي
به حداقل رساندن شوك
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
1) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. به بيمار كمك كنيد كه به پشت دراز بكشد. سپس، پاي آسيب ديده را تا حد امكان بالا ببريد و نگه داريد. اين عمل به كاهش ميزان خونريزي كمك ميكند.
2) محل خونريزي را عريان كنيد. با استفاده از يك پانسمان استريل يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك، محكم و مستقيم روي موضع فشار وارد كنيد تا خونريزي كنترل شود
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) لباسهايي مثل كش جوراب يا جورابهاي كشدار را خارج كنيد زيرا ميتوانند به تداوم خونريزي كمك كنند
4) يك لايه پوششي نرم و بزرگ روي پانسمان قرار دهيد، اين لايه را محكم باندپيچي كنيد تا فشار يكنواختي اعمال كند اما باند را آنقدر سفت نپيچيد كه گردش خون را مختل كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. تا رسيدن آمبولانس، اندام آسيب ديده را بالا ببريد و نگه داريد. علايم حياتي (سطح پاسخ دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. گردش خون را در نواحي پايينتر از محل آسيب كنترل كنيد .
mehraria
13-09-2007, 14:45
شكستگي در واقع وجود شكستگي يا ترك در استخوان است. عموماً براي شكسته شدن استخوان، نيروي زيادي لازم است مگر آنكه استخوان دچار بيماري شده يا پير شده باشد. با اين حال، استخوانهاي در حال رشد، انعطافپذير هستند و ممكن است دچار شكافت، خمش يا ترك شوند (اصطلاح «شكستگي تركهاي» از همين اصل سرچشمه ميگيرد). هم نيروي مستقيم و هم نيروي غيرمستقيم ميتواند سبب شكستگي استخوان شود. امكان دارد استخوان در محل وارد آمدن يك ضربه سنگين (مثلاً در اثر تصادف با ماشين [ نيروي مستقيم ] ) دچار شكستگي شود. همچنين ممكن است شكستگي در اثر پيچ خوردن يا ضرب ديدن بروز كند (نيروي غيرمستقيم).
شكستگيهاي پايدار و ناپايدار
شكستگي ميتواند پايدار يا ناپايدار باشد. در شكستگي پايدار، دو انتهاي استخوان شكسته شده حركت نميكنند كه علت اين موضوع يا شكستگي ناكامل است يا در هم فشردگي دو انتها. اين شكستگيها در مچ دست، شانه، مچ پا و لگن خاصره شايع هستند. معمولاً ميتوان بدون ايجاد صدمه بيشتر، اين شكستگيها را به آرامي جابهجا كرد. در آسيبهاي ناپايدار، دو انتهاي استخواني ميتوانند به راحتي جابهجا شوند. در نتيجه، خطر صدمه ديدن رگهاي خوني، اعصاب و اعضاي بدن وجود دارد. آسيبهاي ناپايدار وقتي رخ ميدهند كه شكستگي استخوان كامل باشد يا رباطها دچار پارگي شوند. دستكاري اين آسيبها بايد با دقت صورت گيرد. تا از صدمات بيشتري پيشگيري شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
تغيير شكل، تورم و كبود شدگي در محل شكستگي
درد و سختي در حركت دادن محل
كوتاه شدن، تا شدن يا پيچ خوردن اندام
لمس يا سمع غژغژ خشن (كريپتاسيون) مربوط به دو انتهاي استخواني (اما نبايد به دنبال آن گشت)
نشانههاي شوك بهخصوص اگر شكستگي در استخوان ران يا لگن روي داده باشد.
اشكال در حركت طبيعي اندام يا اصلاً حركت نكردن اندام (مثلاً ناتواني در راه رفتن)
جراحتي كه ممكن است همراه با بيرون زدگي انتهاهاي استخواني باشد.
شكستگيهاي باز و بسته
در شكستگي باز، يكي از دو انتهاي استخوان شكسته شده، سطح پوست را سوراخ كرده است يا امكان دارد جراحتي در محل شكستگي وجود داشته باشد. شكستگي باز با خطر بالاي عفونت همراه است. در شكستگي بسته، پوست روي محل شكستگي سالم است. با اين حال، امكان جابهجا شدن استخوانها (شكستگي ناپايدار) و صدمه ديدن ساير بافتهاي داخلي محل، وجود دارد. در صورتي كه انتهاهاي استخواني منجر به سوراخ شدن اعضا يا رگهاي خوني بزرگ شوند، ممكن است مصدوم دچار خونريزي داخلي و شوك شوند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اهداف
ممانعت از جابهجايي محل آسيبديده
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان به طوري كه طي انتقال، اندام آسيبديده، با حفظ راحتي مصدوم، ثابت نگه داشته شود.
شكستگي بسته
1) به مصدوم توصيه كنيد كه بيحركت بماند. با استفاده از دو دست خود، بخش آسيبديده را تا زمان بيحركت شدن، ثابت نگه داريد؛ ميتوانيد از يك امدادگر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) به منظور استحكام بيشتر، قسمت آسيبديده را با استفاده از باند به يك قسمت سالم ببنديد. دقت كنيد كه گره باند روي سمت سالم بسته شود. در شكستگيهاي اندام بالايي، اين قسمت را به تنه ثابت كنيد . در مورد شكستگيهاي اندام پاييني، اگر انتقال به بيمارستان با تأخير صورت ميگيرد، اندام آسيبديده را با استفاده از باند به اندام سالم ببنديد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) در صورت لزوم، شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد. در صورت بروز شوك، با بالا بردن پاها به درمان آن بپردازيد. البته در صورتي كه بالا بردن اندام آسيبديده، درد مصدوم را تشديد ميكند، از انجام اين كار خودداري كنيد.
4) هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باندپيچي كنترل كنيد. اگر گردش خون مختل شده است، باند را شل كنيد
احتياط!
قبل از محكم شدن و ثابت كردن بخش آسيبديده، از حركت دادن مصدوم خودداري كنيد؛ در غير اين صورت، مصدوم در معرض خطر خواهد بود.
مصدوم را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن منع كنيد چون ممكن است نياز به بيهوشي عمومي داشته باشد
مورد خاص
كشش اندام
اگر يك اندام تا يا زاويهدار شده باشد به طوري كه نتوان آن را بيحركت كرد، ممكن است براي برگرداندن اندام به حالت مستقيم، كشش ملايم ضرورت داشته باشد. اين عمل بر كشش عضلات غلبه ميكند و به كاهش درد و خونريزي در محل شكستگي كمك ميكند. براي كشش وارد كردن، اندام را بهطور يكنواخت در امتداد استخوان بكشيد تا به حالت مستقيم درآيد. اندام را فقط در راستاي مستقيم بكشيد و تا زمان بيحركت شدن، آن را نگه داريد. در صورتي كه اعمال كشش، درد غيرقابل تحملي ايجاد ميكند، براي انجام آن اصرار نكنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
======================
ایرانسلامت
mehraria
13-09-2007, 14:48
اهداف
پيشگيري از خونريزي، جابهجايي و ايجاد عفونت در موضع آسيب
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان به طوري كه طي انتقال، اندام آسيبديده، با حفظ راحتي مصدوم، ثابت نگه داشته شود.
شكستگي باز
1) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. يك پانسمان استريل يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك را بهصورت شل روي محل جراحت بگذاريد. براي مهار خونريزي، فشار وارد كنيد، ولي روي استخوان بيرون زده فشار نياوريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) يك لايه پوششي تميز را با دقت روي پانسمان قرار دهيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مورد خاص
بيرون زدن استخوان
اگر استخوان بيرون زده است، در اطراف استخوان بالشتكهايي از پارچه نرم و تميز و بدون كرك بسازيد تا بتوانيد باندپيچي را روي اين بالشتكها و بدون فشار آوردن روي آن انجام دهيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) پانسمان و لايه پوششي را با يك باند محكم كنيد. باند را محكم ببنديد ولي دقت كنيد كه گردش خون را مختل نكند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) قسمت آسيبديده را مثل شكستگي بسته بيحركت كنيد و شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد
5) در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باندپيچي كنترل كنيد.
احتياط!
قبل از محكم شدن و ثابت كردن بخش آسيبديده، از حركت دادن مصدوم خودداري كنيد؛ در غير اين صورت، مصدوم در معرض خطر خواهد بود.
مصدوم را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن منع كنيد، چون ممكن است نياز به بيهوشي عمومي داشته باشد.
مستقيماً روي انتهاي بيرون زده استخوان، فشار وارد نكنيد
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
ایران سلامت
mehraria
15-09-2007, 13:12
در اين نوع آسيبهاي مفصلي، استخوانها بهطور كامل يا نسبي از محل خود خارج ميشوند. دررفتگي مفصل در اثر نيروي شديدي كه استخوان را به يك وضعيت غيرطبيعي منحرف ميكند يا در اثر انقباض شديد عضلات روي ميدهد. اين آسيب كه شديداً دردناك است، اغلب شانه، فك يا مفاصل انگشتان يا شست را گرفتار ميكند. دررفتگي ممكن است با پارگي رباطها (مبحث « رگ به رگشدگيها و پيچخوردگيها » را ببينيد) يا صدمه به غشاهاي سينوويالي (كه سطح داخلي كپسول مفصلي را ميپوشانند همراه باشد. در برخي موارد، دررفتگي مفصل ميتواند عواقب جدي به دنبال داشته باشد. اگر مهرههاي ستون فقرات دچار دررفتگي شوند، ممكن است نخاع آسيب ببيند. دررفتگي مفاصل شانه يا لگن خاصره ميتواند به اعصاب اصلي اندامها صدمه برساند و منجر به فلج شود. دررفتگي شديد هر مفصلي ممكن است به شكستگي استخوانهاي آن مفصل نيز منتهي شود. در بسياري از موارد، افتراق دررفتگي از شكستگي بسته ممكن است مشكل باشد. اگر ذرهاي شك داشتيد، آسيب را با فرض شكستگي درمان كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد شديد «ناخوشكننده» و اشكال در حركت دادن محل آسيبديده
تورم و كبودي در اطراف مفصل
كوتاه شدن، تا شدن يا پيچ خوردن محل آسيبديده
اهداف
ممانعت از جابهجايي محل آسيبديده
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان بهطوري كه طي انتقال، اندام آسيبديده، با حفظ راحتي مصدوم، ثابت نگه دشته شود
احتياط!
سعي نكنيد استخوان دررفته را به حفره خود برگردانيد چون اين كار ممكن است شدت آسيب را افزايش دهد.
قبل از محكم شدن و ثابت كردن بخش آسيبديده، از حركت دادن مصدوم خودداري كنيد؛ در غير اين صورت، مصدوم در معرض خطر خواهد بود.
مصدوم را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن منع كنيد، چون ممكن است نياز به بيهوشي عمومي داشته باشد.
1) به مصدوم توصيه كنيد كه بيحركت بماند. قبل از بيحركت كردن بخش آسيبديده، آن را در وضعيتي كه كاملاً براي مصدوم راحت باشد، ثابت نگه داريد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) بخش آسيبديده را به كمك يك لايه پوششي، باند و آويز بيحركت كنيد. بهمنظور استحكام بيشتر، با استفاده از باند، قسمت آسيبديده را به يك قسمت سالم از بدن ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد. در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
4) هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باندپيچي كنترل كنيد . در صورتي كه گردش خون مختل شده است، باند را شل كنيد.
--------------------------------------
ایرانسلامت
mehraria
15-09-2007, 13:20
ساختارهاي نرم اطراف استخوانها و مفاصل (رباطها، عضلات و تاندونها) ممكن است به طرق مختلف دچار آسيب شوند. آسيبهاي اين بافتهاي نرم را معمولاً «پيچخوردگي و رگ به رگشدگي» مينامند. اين آسيبها وقتي رخ ميدهند كه در اثر حركات ناگهاني يا شديد، اين بافتها بيش از حد كشيده شود و دچار پارگي ناكامل يا كامل شوند. به همين دليل، پيچخوردگيها و رگ به رگ شدگيها، اغلب با فعاليتهاي ورزشي همراه هستند.
آسيب عضله و تاندون
عضلات و تاندونها ميتوانند دچار رگ به رگ شدگي، پارگي يا كوفتگي (كبودي) شوند. وقتي عضله بيش از حد كشيده شود و احتمالاً دچار پارگي ناكامل شود، رگ به رگ شدگي روي داده است. اين اتفاق اغلب در محل اتصال عضله به تاندون (كه عضله را به استخوان وصل ميكند) روي ميدهد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پارگي تاندون انگشت تاندونها، عضلات را به استخوان موجود در مفصل متصل ميكنند. اگر يك جسم سخت به انتهاي انگشت برخورد كند، تا شدن ناگهاني انگشت ميتواند سبب پارگي تاندون بازكننده (كه از بالاي مفصل انگشت عبور ميكند) از محل اتصال آن شود.
پارگي وقتي روي ميدهد كه عضله يا زردپي كاملاً پاره شوند؛ اين حالت ميتواند در تنه اصلي عضله يا در محل تاندون رخ دهد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پارگي عضله حركات شديد ميتوانند به پارگي رشتههاي عضلاني منجر شوند. پارگي عضله، تورم و درد شديد ايجاد ميكند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد و حساسيت در لمس
اشكال در حركت دادن بخش آسيبديده (خصوصاً اگر مفصل باشد).
تورم و كبودي موضع
كوفتگي ممكن است در قسمتهايي از بدن كه حجم عضلات بالا است، بهطور گسترده روي دهد. آسيبهاي اين مناطق معمولاً با خونريزي به داخل بافتهاي اطراف همراه هستند كه اين موضوع ميتواند منجر به درد، تورم و كبودي شود. براي درمان ابتدايي كشيدگيها و پيچخوردگي، بايد اقدامات زير را به كار ببريد: 1) بخش آسيبديده را بيحركت كنيد. 2) از يخ يا كمپرس سرد استفاده كنيد. 3) محل آسيب را فشار دهيد. 4) بخش آسيبديده را بالا ببريد. احتمالاً اين درمان براي تخفيف علايم كفايت ميكند اما اگر در مورد شدت آسيب ذرهاي شك داريد، آسيب را با فرض شكستگي درمان كنيد
آسيب رباط ها
پيچخوردگي از اشكال شايع آسيبهاي رباطها است. اين حالت، در واقع پارگي رباط در محل مفصل يا نزديك به مفصل است و اغلب ناشي از يك حركت پيچدهنده ناگهاني يا غيرمنتظره است كه فاصله زيادي بين استخوانهاي مفصل ايجاد ميكند و سبب پارگي بافتهاي اطراف ميشود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پيچخوردگي مچ
اين حالت ناشي از كشيده شدن بيش از حد يا پارگي رباطها (طنابهاي ليفي كه استخوانها را در محل مفصل به يكديگر متصل ميكنند) است. در مثال زير، يكي از رباطهاي مچ پا بهطور ناكامل پاره شده است
اهداف
كاهش درد و تورم
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
1) به مصدوم توصيه كنيد كه بنشيند يا دراز بكشد. بخش آسيبديده را در وضعيتي كه براي مصدوم راحت باشد، نگه دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) در صورتي كه از زمان بروز حادثه، مدت كوتاهي ميگذرد، موضع را با قرار دادن كيسه يخ يا كمپرس سرد، خنك كنيد. اين عمل به كاهش تورم، كبودشدگي و درد كمك خواهد كرد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) با قرار دادن يك لايه پوششي ضخيم و نرم (مثل پنبه يا اسفنج) به دور محل آسيبديده و محكم كردن آن به كمك باند، فشار يكنواخت و ملايمي (كمپرس) روي قسمت آسيبديده وارد كنيد. هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باندپيچي كنترل كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) قسمت آسيبديده را بلند كنيد و نگه داريد تا جريان خون به محل آسيب كاهش پيدا كند. اين عمل، كبودي را در موضع به حداقل ميرساند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) اگر مصدوم درد شديدي را متحمل ميشود يا قادر نيست قسمت آسيبديده را به كار گيرد، وي را به بيمارستان منتقل كنيد. در غير اين صورت، به او توصيه كنيد كه استراحت كند و در صورت لزوم، به پزشك خود مراجعه كند.
=====================
سلامتیران
mehraria
15-09-2007, 13:28
شكستگي بيني و استخوان گونه معمولاً در نتيجه ضربات عمدي به صورت روي ميدهند. بافتهاي متورم صورت احتمالاً ايجاد ناراحتي ميكنند و ممكن است راههاي هوايي بيني دچار انسداد شده، تنفس را مشكل كنند. معاينه اين آسيبها هميشه بايد در بيمارستان صورت بگيرد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد، تورم و كبودي
وجود جراحت يا خونريزي از بيني يا دهان
اهداف
به حداقل رساندن درد و تورم
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان
1) يك كمپرس سرد را بهطور ملايم روي موضع آسيبديده قرار دهيد تا به كاهش درد و محدود كردن تورم كمك كند
احتياط!
اگر يك مايع زرد كمرنگ از بيني مصدوم ترشح ميشود، مصدوم را با فرض شكستگي جمجمه درمان كنيد.
2) اگر مصدوم دچار خونريزي از بيني شده است، سعي كنيد خونريزي را متوقف كنيد . شرايط انتقال يا فرستادن مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد
mehraria
16-09-2007, 13:40
شكستگيهاي فك معمولاً در اثر نيروي مستيم (مثلاً وارد شدن يك ضربه به چانه) رخ ميدهند. در برخي موارد، ممكن است وارد شدن ضربه به يك سمت چانه، با ايجاد يك نيروي غيرمستقيم، در سمت مقابل شكستگي ايجاد كند. سقوط بر روي نوك چانه ميتواند سبب شكستگي فك در هر دو سمت شود. همچنين امكان دارد در اثر وارد آمدن ضربه به صورت يا گاهي در اثر خميازه كشيدن، فك پاييني دچار دررفتگي شود. اگر صورت دچار آسيب جدي شده باشد بهطوري كه فك در بيش از يك نقطه شكسته باشد، اقدامات درماني مربوط به شكستگي عمده صورت را اجرا كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
اشكال در صحبت كردن، بلع و حركت دادن فك
درد و تهوع در حركت دادن فك
لقي يا جابهجايي دندانها و خروج قطرات آب از دهان
تورم و كبودي داخل و خارج دهان
اهداف
محافظت از راه تنفسي
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
1) اگر مصدوم دجار آسيب جدي نشده است، به او كمك كنيد تا بنشيند و سرش را كاملاً به سمت جلو خم كند تا امكان تخليه مايعات از دهان فراهم شود. مصدوم را تشويق كنيد كه دندانهاي لق شده را به بيرون بيندازد؛ اين دندانها را نگه داريد و همراه با مصدوم به بيمارستان بفرستيد.
2) يك لايه پوششي نرم به مصدوم بدهيد تا آن را محكم روي فك خود بگيرد و فك را (ثابت) نگه دارد.
3) مصدوم را در شرايطي كه فك او ثابت نگه داشته شده است، به بيمارستان انتقال دهيد.
mehraria
16-09-2007, 13:44
استخوان ترقوه، بين استخوان كتف و بالاي استخوان جناغ، «بستي» تشكيل ميدهد كه به نگهداري اندام بالايي كمك ميكند. شكستگي استخوان ترقوه در اثر ضربه مستقيم نادر است. شكستگي معمولاً در اثر يك نيروي غيرمستقيم كه از يك ضربه وارد بر شانه منتقل ميشود و يا در امتداد اندام بالايي سير ميكند (مثلاً در اثر سقوط روي بازوي كاملاً باز شده)، ناشي ميشود. شكستگي استخوان ترقوه اغلب در افراد جوان و در نتيجه فعاليتهاي ورزشي روي ميدهد. دو انتهاي استخوان ترقوه شكسته شده، ممكن است جابهجا شوند و منجر به تورم و خونريزي در بافتهاي اطراف و نيز انحراف شانه شوند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد و حساسيت در لمس كه در اثر حركت تشديد ميشوند.
تورم و تغيير شكل شانه
مصدوم تلاش ميكند كه عضلات خود را شل كند و درد را تسكين دهد؛ او ممكن است دست خود را از ناحيه آرنج نگه دارد و سرش را به قسمت آسيبديده خم كند
اهداف
بيحركت كردن شانه و دست آسيبديده
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
1) به مصدوم كمك كنيد تا بنشيند. دست آسيبديده را بهطور مورب روي قفسه سينه قرار دهيد بهطوري كه نوك انگشتان روي شانه مقابل قرار بگيرد. از مصدوم بخواهيد كه آرنج خود را با دست ديگرش نگه دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) دست سمت آسيبديده را با استفاده از يك آويز بالا نگهدارنده نگه داريد.
3) يك بالشتك نرم (مثلاً يك حوله كوچك يا لباس تا شده) را به آرامي بين دست و تنه مصدوم قرار دهيد تا وي احساس راحتي بيشتري داشته باشد.
4) با استفاده از يك باند تا شده پهن كه به دور قفسه سينه و از روي آويز عبور داده و گره زدهايد، دست مصدوم را به قفسه سينه محكم كنيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را در يك وضعيت نشسته مهيا كنيد
کمکهای اولیه در فرو رفتن تراشه (پليسه) و قلاب ماهيگيري
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تراشه (پليسه)
تراشههاي كوچك چوبي، فلزي يا شيشهاي ميتوانند وارد لايه سطحي پوست شوند. از آن جايي كه اين تراشهها ندرتاً تميز هستند، با خطر عفونت در ارتباط هستند. شايعترين نواحي مبتلا عبارتند از: دستها، زانوها و پاها. معمولاً ميتوان با استفاده از انبركهاي استريل، يك تراشه را با موفقيت از پوست بيرون كشيد. با اين حال، اگر تراشه در عمق پوست فرو رفته باشد، روي مفصل قرار گرفته باشد يا خارج كردن آن سخت باشد، شما نبايد به آن دست بزنيد و بايد به مصدوم توصيه كنيد كه به يك پزشك مراجعه كند.
اهداف
خارج كردن تراشه
به حداقل رساندن خطر عفونت
۱) به منظور استريل كردن انبرك، آن را روي شعله بگيريد و سپس، اجازه دهيد كه سرد شود. در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. اطراف تراشه را بهطور ملايم با آب گرم و صابون تميز كنيد.
۲) با لبههاي انبرك، تراشه را (تا حد امكان نزديك به پوست) بگيريد و با همان زاويهاي كه به داخل رفته است بيرون بكشيد.
مورد خاص
تراشه فرو رفته
اگر تراشه كاملاً فرو رفته است يا جابهجا كردن آن سخت است، از نيشتر زدن به محل توسط يك جسم نوك تيز (مثلاً سوزن) خوداري كنيد چون با اين كار، عفونت را وارد محل ميكنيد. در اطراف تراشه بالشتكهايي بسازيد تا بتوانيد بدون اعمال فشار، آن را باندپيچي كنيد. با يك پزشك تماس بگيريد.
۳) با دقت روي زخم رافشار دهيد تا اندكي خونريزي رخ دهد. اين عمل به بيرون زدن باقي ماندة ذرات آلوده كمك ميكند.
۴) موضع را تميز و خشك كنيد و يك پانسمان چسبدار (چسب زخم) روي آن ببنديد تا خطر عفونت به حداقل برسد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، با پزشك تماس بگيريد:
اگر مصدوم هرگز (عليه كزاز) واكسينه نشده است.
اگر مصدوم درباره و تعداد دفعات تزريق واكسن مطمئن نباشد.
اگر از آخرين تزريق واكسن، بيش از ۱۰ سال گذشته باشد.
فرو رفتن قلاب ماهيگيري
خارج كردن قلاب ماهيگيري كه در پوست فرورفته است، به دليل انتهاي تيز و برگشته قلاب، كار دشواري است. در صورت امكان، مطمئن شويد كه قلاب توسط يكي از متخصصان بهداشتي خارج ميشود. تنها در صورتي كه نميتوانيد با سهولت به كمك پزشكي دسترسي داشته باشيد، خودتان اقدام به خارج كردن قلاب كنيد. قلاب فرورفته ميتواند با خطر عفونت (از جمله كزاز) همراه باشد.
اهداف
خارج كردن قلاب ماهيگيري بدون وارد كردن آسيبهاي بيشتر يا درد به مصدوم
هشدار!
سعي نكنيد قلاب را بيرون بكشيد مگر زماني كه بتوانيد انتهاي تيز آن را ببريد. در صورتي كه نميتوانيد اين كار را انجام دهيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
وقتي دسترسي فوري به كمك پزشكي مقدور نيست
۱) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. اگر انتهاي تيز قلاب قابل مشاهده است، از سيم بر براي بريدن آن استفاده كنيد؛ حلقه قلاب را به دقت بكشيد و آن را خارج كنيد.
۲) زخم را تميز كنيد، يك لايه گاز روي آن قرار دهيد و آن را باند پيچي كنيد.
مورد خاص
انتهاي تيز قلاب قابل مشاهده نيست
قلاب را به داخل فشار دهيد تا انتهاي تيز آن آشكار شود. انتهاي تيز را ببريد و قلاب را خارج كنيد (سمت راست صفحه). اگر نمي توانيد اين كار را انجام دهيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، با پزشك تماس بگيريد:
اگر مصدوم هرگز (عليه كزاز) واكسينه نشده است.
اگر مصدوم درباره زمان و تعداد دفعات تزريق واكسن مطمئن نباشد.
اگر از آخرين تزريق واكسن، بيش از ۱۰ سال گذشته باشد.
اهداف
درخواست كمك پزشكي
به حداقل رساندن خطر عفونت
وقتي دسترسي فوري به كمك پزشكي مقدور است
۱) درصورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. از مصدوم بخواهيد كه بنشينيد و محل آسيبديده را نگه دارد. نخ ماهيگيري راهرچه نزديكتر به قلاب، قطع كنيد.
۲) بالشتكهايي از گاز در اطراف قلاب بسازيد تا بتوانيد بدون فشردن قلاب به داخل، روي آن را باند پيچي كنيد.
۳) روي بالشتكها و قلاب را باندپيچي كنيد؛ دقت كنيد كه روي قلاب فشار وارد نكنيد. مطمئن شويد كه مصدوم در اسرع وقت، تحت پيگيري پزشكي قرار خواهد گرفت.
یک متخصص اعصاب (نرولوگ ) می گوید:
بعد از یک ضربه مغزی که منجر به خون ریزیرگی در ناحیه مغز شده،اگر شخص ضربه دیده رادر زمانی کمتر از سه ساعت به بیمارستان برسانندامکان بر طرف کردن حادثه و نجات شخص بسیار
زیاد است. ولی همواره باید قادر به تشخیص حادثه بود و این عمل بسیار ساده است..
پزشک متخصص می گوید مهمترین وظیفه تشخیص حادثه خون ریزی مغزی است و بعد از تشخیص و قبل از سه ساعت باید شخص را به پزشک رساند.
متخصص می گوید یک شاهد حادثه با آشنا بودن به علائم خون ریزی مغزی می تواند با سه سئوال ساده از مریض به سهولت او را نجات دهد.اگر در آن گاردن پارتی یک نفر سئوالهای زیر را از ژولی کرده بود حتما" ژولی زیبا و جوان اکنون زنده بود..
1 ــ از بیمار یا شخص ضربه مغزی خورده بخواهید به خندد.
2 ــ از بیمار یا شخص ضربه خورده بخواهید دو دستش را بالا نگه دارد.
3 ــ از بیمار یا شخص ضربه خورده بخواهید یک جمله ساده را تکرار کند.
مثلا" بگوید خورشید در آسمان بسیار خوب می درخشد.
یا شخص ضربه خورده بخواهید دو دستش را بالا نگه دارد
اگر بیمار یا شخص ضربه خورده قادر به انجام یکی از این کارهانباشد باید فوری اورژانس را خبر کرده و بیمار را به بیمارستان منتقل کرده و به مسئول مربوطه عدم اجرای یک یا چند اعمال فوق رااطلاع داده تا ایشان پزشک را در جریان گذارد.
علائم مسموميت با مونوكسيد كربن
مونوكسيد كربن يك گاز نامرئي و بيبو است كه از اجاقها، وسائل گازي پخت و پز، دستگاههاي حرارتي و هنگام سوزاندن چوب و زغال متصاعد ميشود.
اگر اين گاز سمي در يك فضاي محصور و بدون تهويه تجمعيابد، ميتواند باعث بيماري وخيم و مرگ شود.
اگر مظنونيد كه مونوكسيدكربن در خانهتان جمع شده، بايد بلافاصله همه افراد خانه را آن بيرون ببريد.
برخي از علائم هشداردهنده مسموميت با مونوكسيد كربن اينها هستند:
*سردرد.
*سرگيجه و سياهيرفتن چشم.
*تهوع و استفراغ.
*درد در قفسه سينه.
*سردرگمي و اغتشاش شعور.
*بيهوششدن.
براي پيشگيري از مسموميت با مونوكسيدكربن ميتوانيد شناساگرهاي مونوكسيدكربن كه با باتري كار ميكنند و در بازار موجودند را بخريد و در خانه نصب كنيد.باتري اين دستگاهها را بايد هر شش ماه يك بار عوض كنيد.
درآوردن لباسهاي مصدوم
بهمنظور معاينه كامل مصدوم، رسيدن به تشخيص صحيح يا درمان، ممكن است مجبور باشيد تعدادي از لباسهاي وي را درآوريد. اين كار را بايد با حداقل مزاحمت براي مصدوم و در صورت امكان، با رضايت وي انجام دهيد. تا حد امكان كمترين تعداد لباسها را خارج كنيد و به آنها آسيب وارد نكنيد مگر آنكه كاملاً ضرورت داشته باشد. اگر مجبور هستيد كه لباس مصدوم را پاره كنيد، سعي كنيد اين كار را در امتداد درز شلوار يا آستين انجام دهيد. سعي كنيد حريم شخصي مصدوم را به هم نزنيد و از مواجهه او با سرما جلوگيري كنيد. اگر خارج كردن لباسها، درد و ناراحتي مصدوم را بيشتر ميكند، اين كار را متوقف كنيد.
خارج كردن لباسها در آسيب نيمه پاييني بدن
1) مچ پا را نگه داشته، كفش را با دقت بيرون آوريد. براي خارج كردن چكمههاي بلند، ممكن است مجبور باشيد با يك چاقو، چكمه را در امتداد درز پشتي آن بشكافيد خارج كردن لباسها در آسيب نيمه پاييني بدن[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) جورابها را به ملايمت بيرون بكشيد. اگر انجام اين كار مقدور نيست، جوراب را از روي ساق بالا بياوريد و با قيچي آن را ببريد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) پاچه شلوار را به آرامي بالا بكشيد تا ساق و زانو معلوم شوند. براي درآوردن شلوار يا ديدن ران، شلوار را از كمر پايين بكشيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خارج كردن لباسها در آسيب نيمه بالايي بدن
1) هرگونه دكمه يا زيپ موجود در لباس را باز كنيد. با ملايمت لباس را از كنار شانه مصدوم خارج كنيد.2) اندام سمت آسيب نديده را از آستين خارج كنيد. لباس را به دور سمت آسيب ديده بكشيد.3) اندام آسيب ديده را تا حد امكان، ثابت نگه داريد و خروج لباس را تسهيل كنيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
موارد خاص
پوليور و پيراهن پشمي در مورد لباسهايي كه دكمه يا زيپ ندارند، ابتدا اندام سمت آسيبنديده را از آستين خارج كنيد. سپس، لباس را تا كرده، آن را از بالاي سر بيرون بكشيد. نهايتاً، آستين ديگر لباس را درآوريد و دقت كنيد كه به اندام آسيب وارد نكنيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
درآوردن كلاه ايمني
بهترين برخورد با كلاههاي ايمني محافظ (مثل كلاه اسبسواري يا كلاه ايمني موتورسواران) آن است كه آنها را خارج نكنيم؛ تنها زماني بايد اين كلاهها را خارج كرد كه كاملاً ضرورت داشته باشد (مثلاً اگر نميتوانيد راه تنفسي را برقرار كنيد). اگر مجبور به خارج كردن اين وسيله هستيد، در صورت امكان خود مصدوم بايد اين كار را انجام دهد؛ در غير اين صورت، شما بايد به كمك يك امدادگر اقدام به خارج كردن كلاه ايمني كنيد. مراقب باشيد كه در تمام لحظات سر و گردن را نگه داريد و سر را در امتداد ستون فقرات نگه داريد
آسيب ستون فقرات
احتياط!
كلاه ايمني را تا زماني كه ضرورت حتمي داشته باشد، خارج نكنيد.
كلاه ايمني رخ باز
1) چانهبند را باز كنيد يا برش دهيد. سر و گردن مصدوم را نگه داريد و آن را در امتداد ستون فقرات نگه داريد.
2) از يك امدادگر بخواهيد كه دو طرف كلاه ايمني را از بالا با دو دست بگيرد و آنها را از دو طرف بكشد تا فشار از روي سر برداشته شود. وي سپس بايد كلاه را با ملايمت به بالا و عقب بكشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!كلاه ايمني را تا زماني كه ضرورت حتمي داشته باشد، خارج نكنيد.كلاه ايمني تمام رخ
1) بندها را باز كرده يا برش دهيد. گردن را با يك دست نگه داشته، فك پاييني را محكم بگيريد. كار خود را از زير كلاه آغاز كنيد و انگشت خود را با دقت زير لبه آن قرار دهيد. از يك امدادگر بخواهيد كه كلاه را با دو دست نگه دارد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) از امدادگر بخواهيد كه از بالا كلاه ايمني را به سمت عقب كج كند (بدون آنكه سر را مطلقاً حركت دهد) و قسمت جلوي كلاه را كاملاً از روي چانه مصدوم بلند كند.3) گردن و فك پاييني مصدوم را همچنان نگه داريد. از امدادگر بخواهيد كه مختصري كلاه را به سمت جلو كج كند تا كلاه از پايين جمجمه عبور كند و سپس آن را مستقيماً از سر مصدوم بيرون بكشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
علايم حياتي
ممكن است هنگام درمان، مصدوم، نياز به ارزيابي و كنترل سطح پاسخدهي، نبض و تنفس داشته باشد. همچنين ممكن است لازم باشد دماي بدن مصدوم را هم كنترل كنيد.
علايم حياتي ميتوانند در شناسايي مشكلات خاص و تعيين هرگونه تغيير در وضعيت مصدوم به شما كمك كنند. كنترل علايم حياتي را بهطور مرتب ادامه بدهيد و يافتههاي خود را در نمودار ثبت مشاهدات، ثبت كنيد و آن را به امدادگران گروه پزشكي كه مراقبت از بيمار را بر عهده خواهند گرفت، تحويل دهيد .اين مبحث را هم ببينيد:
نمودارهاي ثبت مشاهدات .بررسي سطح پاسخدهي
براي ارزيابي وضعيت هوشياري، لازم است سطح پاسخدهي مصدوم را كنترل كنيد. هر آسيب يا بيماري كه مغز را درگير كند، ميتواند وضعيت هوشياري را تغيير دهد؛ هرگونه بدتر شدن اوضاع، ميتواند خطرناك باشد.
سطح پاسخدهي مصدوم را طي مراحل زير ارزيابي كنيد:
«1»: آيا مصدوم «هوشيار» است؟ آيا چشمهايش را باز ميكند و به سؤالات جواب ميدهد؟
«2»: آيا مصدوم به «صدا» پاسخ ميدهد؟ آيا به سؤالات ساده پاسخ ميدهد يا از دستورات پيروي ميكند؟
«3»: آيا مصدوم به «درد» واكنش نشان ميدهد؟ آيا در برابر درد نيشگون، چشمانش را باز ميكند يا حركت ميكند؟
«4»: آيا مصدوم نسبت به تمام تحريكات، «ناپاسخگو» است؟ با استفاده از اين مراحل، ميتوانيد هرگونه تغيير وضعيت مصدوم را كنترل كنيد.كنترل نبض
با هرضربان قلب، خون به داخل شريانها پمپ ميشود و موجي از فشار توليد ميشود (مبحث « قلب و رگهاي خوني » را ببينيد). در محلهايي كه شريانهادرست زيرسطح پوست قرارميگيرند (مثلاً در داخل مچ دست يا در گردن)، ميتوان موج فشار را به صورت نبض لمس كرد. در بزرگسالان، تعداد نبض بهطور طبيعي 80-60 ضربان در دقيقه است. تعداد نبض در كودكان تندتر است و در بزرگسالاني كه از آمادگي جسمي بالايي برخوردارند، ميتواند آهستهتر باشد. نبضي كه بهطور غيرطبيعي تند يا كند شده است، ميتواند نشانهاي از يك بيماري خاص باشد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]نبض بازويي دو انگشت خود را در سمت داخل بازوي شيرخوار قرار دهيد.محلهاي گرفتن نبض عبارتند از: گردن (نبض كاروتيد) و مچ دست (نبض راديال). در شيرخوران، يافتن نبض در بازو (نبض بازويي) آسانتر است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]نبض راديال سه انگشتتان از درست پايينتر از چين مچي كه در قاعده شست قرار دارد، بگذاريد.براي گرفتن نبض، به جاي انگشت شست (كه خودش نبض دارد) از ساير انگشتان خود استفاده كنيد و موضع را به آرامي فشار دهيد تا بتوانيد نبض را لمس كنيد. موارد زير را ثبت كنيد:
- سرعت (تعداد ضربان در دقيقه)
- قدرت (ضعيف يا قوي)
- ريتم (منظم يا نامنظم)[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]نبض كاروتيد دو انگشت خود را در يك طرف گردن قرار دهيد.
كنترل تنفس
وقتي به ارزيابي تنفس مصدوم ميپردازيد، سرعت تنفس را كنترل كنيد و مشكلات تنفسي يا صداهاي غيرطبيعي را سمع كنيد. سرعت تنفس طبيعي در بزرگسالان، 16-12 بار در دقيقه است؛ در شيرخواران و كودكان كم سن و سال، اين سرعت به 30-20 بار در دقيقه ميرسد. براي كنترل تنفس، به سمع آن بپردازيد و حركات قفسهسينه مصدوم را تحتنظر بگيريد. در مورد شيرخواران و كودكان خردسال، احتمالاً گذاشتن دست بر روي قفسهسينه و حس كردن تنفس، كار سادهتري است. اطلاعات زير را ثبت كنيد:
- سرعت (تعداد تنفس در دقيقه)
- عمق (نفسهاي عميق يا كمعمق)
- سهولت (راحت، سخت يا دردناك)
- صدا (نفسهاي بيصدا يا صددار و نوع صدا)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]شمارش سرعت تنفس حركات قفسه سينه را تحت نظر گرفته، تعداد تنفس را در دقيقه بشماريد. روش سادهتر در مورد شيرخواران يا كودكان كم سن و سال، آن است كه دست خود را روي قفسه سينه قرار دهيد.
كنترل درجه حرارت
بهمنظور ارزيابي درجه حرارت بدن، پوست بدون پوشش را لمس كرده، براي بهدست آوردن درجه حرارت صحيح، از يك دماسنج استفاده كنيد. درجه حرارت طبيعي بدن 37 درجه سانتيگراد است. درجه حرارت بالا (تب) معمولاً در اثر عفونت ايجاد ميشود. درجه حرارت پايين ميتواند از مواجهه با سرما يا محيط مرطوب ناشي شود. انواع مختلفي از دماسنجها وجود دارند كه از آن جمله ميتوان به دماسنجهاي شيشهاي جيوهاي معمول و دماسنجهاي ديجيتال اشاره نمود. مطمئن شويد. كه نحوه استفاده از دماسنجي را كه در اختيار داريد، ميدانيد.دماسنج ديجيتال
اين دماسنج را ميتوان بهصورت زيرزباني يا زيربغلي براي اندازهگيري دما به كار برد. اين دماسنج را تا زمان ايجاد صداي بوق (تقريباً 30 ثانيه) در محل قرار دهيد و سپس دما را از روي صفحه نمايش بخوانيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]دماسنج جيوهاي
قبل از استفاده از اين دماسنج، بايد مطمئن شويد كه سطح جيوه پايينتر از 37 درجه سانتيگراد است. قبل از خواباندن درجه، دماسنج را به مدت 3-2 دقيقه در محل (زير زبان يا زير بغل) قرار دهيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]دماسنج نواري پيشاني
اين نوارهاي كوچك حساس حرارت، براي اندازهگيري درجه حرارت كودكان كمسن و سال مفيد هستند. نوار را به مدت تقريباً 30 ثانيه روي پيشاني كودك قرار دهيد. درجه حرارت از روي تغيير رنگ نوار مشخص ميگردد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]دماسنج گوشي
نوك اين دماسنج در داخل گوشي قرار داده ميشود و درجه حرارت را در عرض يك ثانيه تعيين ميكند. كاربرد اين حسگر ساده است و براي استفاده در مورد كودكان بدحال مفيد است. اين وسيله را ميتوان در هنگامي كه كودك خوابيده است، به كار برد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وسايل كمكهاي اوليه:
تمام محلهاي كار، مراكز تفريحي، خانهها و اتومبيلها بايد به بستههاي كمكهاي اوليه مجهز باشند. بستههاي موجود در محلهاي كار و مراكز تفريحي بايد با شرايط قانوني تطابق داشته باشند؛ همچنين اين بستهها بايد به خوبي قابل شناسايي و به راحتي در دسترس باشند. در مورد ماشين يا خانه، يا ميتوانيد يك بسته كمكهاي اوليه خريداري كنيد و يا خود اقدام به جمعآوري وسايل كمكهاي اوليه و نگهداري آنها در يك محفظه تميز و ضدآب بكنيد. تمام بستههاي كمكهاي اوليه را بايد در جاي خشك نگهداري كرد و بهطور مرتب، آنها را بازرسي و تكميل كرد تا وسايل آنها هميشه براي استفاده آماده باشند.
وسايلي را كه در اين صفحات ميبينيد اجزاي اساسي يك بسته كمكهاي اوليه را براي استفاده در خانه تشكيل ميدهند. ممكن است تمايل داشته باشيد كه موارد ديگري مثل آسپيرين يا استامينوفن را هم به اين مجموعه اضافه كنيد
.انواع پانسمان
پانسمان چسبدار يا چسب زخم
اين وسايل كه براي پوشاندن خراشها و بريدگيهاي كوچك به كار ميروند، از پارچه يا پلاستيك ضدآب ساخته ميشوند. در مورد زخمهاي دست، انواع ضدآب از بقيه مناسبتر هستند و براي افرادي كه نسبت به چسب موجود در انواع معمولي آلرژي دارند، چسب زخم كمآلرژي ساخته شده است. افرادي كه با غذا سر و كار دارند، بايد از چسب زخمهاي آبي استفاده كنند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]پانسمان استريل
اين وسايل از يك لايه پانسمان متصل به يك باند رولي تشكيل و كاملاً در يك پوشش محافظ پيچيده شدهاند. كاربرد آنها آسان است لذا براي مصرف در موارد اورژانس ايدهآل هستند. اين پانسمانها در اندازههاي مختلف در دسترس هستند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]پوشش چشمي استريل
پوششهاي چشمي در واقع پانسمانهايي هستند كه براي محافظت از چشم آسيب ديده به كار ميروند. به بعضي از پوششهاي چشمي باندهايي متصل است كه استحكام اين پوششها را روي سر مصدوم افزايش ميدهند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]انواع باندها
باندهاي رولي
اين وسايل براي نگه داشتن مفاصل آسيب ديده، محدود كردن حركات، مستحكم كردن پانسمانها در محل و حفظ فشار بر روي آنها و محدود كردن تورم به كار ميروند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]باندهاي مثلثي
اين وسايل را كه از پارچه كلفت تهيه ميشوند، ميتوان بهعنوان باند يا آويز مورد استفاده قرار داد. اگر اين وسايل، استريل و داراي پوشش مجزا باشند، ميتوان آنها را براي پانسمان كردن زخمها و سوختگيهاي بزرگ به كار برد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]باندهاي لولهاي
اين باندها در واقع لولههاي بدون درزي از گاز يا مواد كشي مستحكم هستند. اين باندها در آسيبهاي مفاصل يا انگشتان (پا يا دست) كاربرد دارند. انواع گازدار را با يك ابزار مخصوص به كار ميبرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]ساير وسايل مفيد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]وسايل اصلي براي كمكهاي اوليه خانگي
جعبه ضدآبي كه به راحتي قابل شناسايي باشد
20 عدد پانسمان چسبدار (چسب زخم) در اندازههاي مختلف
6 عدد پانسمان استريل با اندازه متوسط
2 عدد پانسمان استريل با اندازه بزرگ
2 عدد پانسمان استريل با اندازه خيلي بزرگ
2 عدد پوشش چشمي استريل
2 عدد باند مثلثي
6 عدد سنجاق قفلي
دستكش يكبار مصرفساير وسايل مفيد
2 عدد باند رولي كرپ
قيچي
انبرك
پنبه
دستمالهاي پاككننده زخم بدون الكل
نوار چسب
محافظ صورت پلاستيكي يا ماسك صورت جيبي
دفترچه، مداد و كارت
پتو، كيسه نجات، چراغ قوه و سوت
اصول باندپيچي
باندها در كمكهاي اوليه، چند كاربرد متفاوت دارند: از آنها ميتوان براي محكم كردن پانسمان، كنترل خونريزي، نگه داشتن و بيحركت كردن اندامها و كاهش تورم در يك محل آسيب ديده استفاده كرد. باندهاي اصلي بر 3 نوع هستند. باندهاي رولي براي محكم كردن پانسمانها و نگه داشتن اندامهاي آسيب ديده به كار ميروند. باندهاي لولهاي براي نگه داشتن پانسمان در محل انگشتان دست يا پا و يا حفاظت از مفاصل آسيب ديده كاربرد دارند. از باندهاي مثلثي ميتوان بهعنوان پانسمانهاي وسيع و آويزها و بهمنظور مستحكم كردن پانسمانها يا بيحركت كردن اندامها استفاده كرد. اگر باند در اختيار نداريد، ميتوانيد به كمك وسايل دم دست خود، يك باند موقتي درست كنيد؛ بهعنوان مثال، ميتوانيد يك قطعه پارچه مربع شكل (مثل روسري) را بهصورت قطري تا كنيد و يك باند مثلثي بسازيد .اصول استفاده از باند
قبل از استفاده از باند، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و كاملاً به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد.
اجازه بدهيد مصدوم در وضعيتي كه راحتتر است (نشسته يا درازكش) قرار بگيرد.
موقع كار كردن روي قسمت آسيب ديده، آن را نگه داريد. از مصدوم يا يك امدادگر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد.
هميشه سعي كنيد موقع كار، در مقابل مصدوم و در صورت امكان در سمت آسيب ديده قرار بگيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در صورتي كه مصدوم دراز كشيده است، باندها را از تقعرهاي طبيعي بدن (در مچ پا، زانو، كمر و گردن) عبور داده، سپس با دقت آنها را در زير بدن به جلو و عقب حركت داده، به سوي محل موردنظر بكشيد. بهعنوان مثال، براي باندپيچي سر يا قسمت بالايي تنه، باند را از تقعر زير گردن عبور دهيد.
باند را محكم ببنديد اما نه آنقدر سفت كه گردش خون پايينتر از محل باندپيچي را دچار اختلال كند .
وقتي اندام را باندپيچي ميكنيد، در صورت امكان انگشتان دست يا پا را آزاد بگذاريد؛ از اين طريق ميتوانيد بعد از باندپيچي، گردش خون را كنترل كنيد.
براي بستن باندها، از گره استفاده كنيد. دقت كنيد كه گره ايجاد ناراحتي نكند و نيز بر روي استخوان گره نزنيد. در صورت امكان، انتهاهاي آزاد باند را در زير گره جا بدهيد.
گردش خون در نواحي پايينتر از باندپيچي را بهطور مرتب كنترل كنيد . در صورت لزوم، باند را باز كنيد تا جريان خون برگردد، سپس باند را شلتر از دفعه اول بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مورد خاص
بيحركت كردن اندام:
موقع بيحركت كردن اندام با استفاده از باند، لازم است كه يك ماده نرم و حجيم (مثل حوله، پارچه يا پنبه) را بهعنوان لايي بين دو اندام به كار ببريد. لايي را بين دو ساق يا بين بازو و تنه قرار بدهيد تا باند پيچي منجر به جابهجايي استخوانهاي شكسته يا فشرده شدن نواحي استخواني به يكديگر نشود. باندها را در فواصلي از طول اندام و دور از محل آسيب ببنديد و با ايجاد گره در سمت آسيب نديده ، آنها را محكم كنيد. اگر هر دو سمت بدن آسيب ديدهاند، گره را بايد در خط وسط يا محلي كه كمترين احتمال افزايش آسيب وجود دارد، ايجاد كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كنترل گردش خون پس از باندپيچي
هنگامي كه اندامي را باندپيچي ميكنيد يا از آويز استفاده ميكنيد، بايد بلافاصله پس از اتمام باندپيچي و هر 10 دقيقه پس از آن، گردش خون را در دست يا پا كنترل كنيد. اين كنترلها حياتي هستند چون اندامها پس از آسيب دچار تورم ميشوند و (به اين دليل) امكان دارد كه باندها سريعاً اندام را تحت فشار زياد قرار بدهند و جريان خون در نواحي پايينتر را مختل كنند. علايم اختلال گردش خون، متغير است زيرا ابتدا سياهرگها و بعداً سرخرگها تنگ ميشوند.
تشخيص
اگر گردش خون مختل شده باشد، امكان دارد:
اندام متورم و پرخون باشد.
رنگ پوست آبي و سياهرگها برجسته باشند.
احساس اتساع دردناك پوست وجود داشته باشد. با گذشت زمان ممكن است:
پوست رنگپريده و مومي شود.
احساس كرختي و سردي بارز شود.
احساس گزگز و مورمور و سپس درد عميق بارز شود.
مصدوم قادر به حركت دادن انگشتان مبتلا نباشد.
1) فشار مختصري روي يكي از ناخنها (درون دايره) يا پوست وارد كنيد تا موقعي كه بيرنگ شود؛ سپس فشار را برداريد. اگر رنگ (ناخن يا پوست) برنگشت يا به آرامي برگشت، احتمالاً باندپيچي خيلي محكم انجام شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) از باندي كه سفت پيچيده شده، چند دور را كه براي برگشتن گرمي و رنگ پوست كفايت ميكند، باز كنيد. مصدوم ممكن است احساس گزگز و مورمور داشته باشد. سپس باند را دوباره بپيچيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پانسمانهاي استريل
اين نوع پانسمان، از يك لايه پانسمان متصل به يك باند رولي تشكيل شده است. اين لايه پانسمان از يك قطعه گاز كه زير آن يك لايه پنبه قرار گرفته، تشكيل شده است. پانسمانهاي استريل به صورت تكي و در اندازههاي مختلف فروخته ميشود و براي پيشگيري از آلودگي، در پوششهاي محافظ پيچيده شده است اگر چسب روي پوشش اين پانسمانها باز شده باشد، پانسمان ديگر استريل نيست.احتياط!
پانسماني را كه از محل خارج شده برداريد و يك پانسمان جديد به جاي آن قرار بدهيد.
اگر خونريزي به داخل پانسمان نفوذ كرد، يك پانسمان ديگر روي اولي قرار بدهيد. اگر خون به درون پانسمان دوم هم نشت كرد، هر دو پانسمان را برداريد و يك پانسمان تازه به جاي آنها بگذاريد.
مراقب باشيد كه خونرساني پايينتر از محل پانسمان را مختل نكنيد.
1) چسب روي پوشش را باز كرده، پوشش را كنار بزنيد. باند را از حالت پيچيده باز كنيد و مراقب باشيد كه رول رها نشود و به لايه پانسمان دست نزنيد.
2) با گرفتن دو طرف باند، لايه پانسماني را باز كنيد و آن را مستقيماً روي زخم قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) انتهاي كوتاه (دم) باند را يك بار به دور اندام و پانسمان بچرخانيد تا آن را محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) انتهاي ديگر (سر) باند را به دور اندام بچرخانيد تا تمام لايه پانسمان را بپوشانيد. دم باند را به حال آويزان قرار دهيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
5) براي مستحكم كردن باند، دو انتهاي آن را گره بزنيد. گره را مستقيماً روي لايه پانسمان ايجاد كنيد تا فشار پايداري روي زخم اعمال شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) پس از محكم كردن باند، گردش خون را در قسمتهاي پايين كنترل كنيد. اگر باند را خيلي سفت بستهايد، آن را شل كنيد.
پانسمانهاي غيراستريل
در صورتي كه به پانسمان استريل دسترسي نداريد، ميتوانيد از وسايلي مثل پوشش گازدار يا هر نوع پارچه تميز بدون كُرك استفاده كنيد. براي جذب خون و ساير مايعات روي آن پنبه بگذاريد. در هنگام استفاده از پانسمان غيراستريل دقت كنيد كه وسيلهاي را كه به كار ميبريد، تميز باشد. در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد و انگشتان خود را از قسمتي از سطح پانسمان كه در تماس با زخم خواهد بود، دور نگه داريد. به منظور فشار آوردن روي زخم، پانسمان را با نوارچسب يا باند محكم كنيد.
احتياط!
هرگز چسب نواري را دورتادور اندام يا انگشت نبنديد چون اين كار، گردش خون را مختل ميكند.
قبل از استفاده از چسب نواري، كنترل كنيد كه مصدوم نسبت به چسب آلرژي نداشته باشد؛ اگر آلرژي وجود دارد، از باند استفاده كنيد.
پانسمانهاي داراي گاز
1) كنارههاي پوشش گازدار را گرفته، آن را مستقيماً روي زخم قرار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) با يك لايه پنبه، روي پانسمان گازدار را بپوشانيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) گاز و پوشش روي آن را با نوار چسب يا باند رولي محكم كنيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پانسمانهاي موقتي
1) لبههاي پارچه را بگيريد. پارچه را باز كرده، مجدداً تا كنيد تا سطح داخلي آن رو به بيرون قرار بگيرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) پوشش پارچهاي را مستقيماً روي زخم قرار بدهيد. در صورت لزوم، مقدار بيشتري پارچه روي اين پوشش قرار بدهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) اين پوشش را به كمك يك باند يا يك نوار پارچهاي تميز (مثل روسري يا شال) محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
================================================== ==============
پانسمانهاي چسبدار
چسب زخم براي پانسمان كردن خراشها و بريدگيهاي كوچك مفيد است. اين چسبها از يك لايه گازدار يا سلولزي به همراه يك نوار چسبدار تشكيل شدهاند كه اغلب در بستههاي مجزاي استريل قرار داده ميشوند. چسبهاي زخم در اندازههاي مختلف و به اشكال گوناگون براي استفاده در نوك انگشتان، پاشنه و آرنج تهيه ميشوند؛ بعضي از انواع آنها ضدآب هستند. قبل از استفاده از چسب زخم، دقت كنيد كه مصدوم نسبت به پانسمانهاي چسبدار آلرژي نداشته باشد. افرادي كه با غذا سرو كار دارند، بايد زخمهاي روي دست خود را با چسب زخمهاي ضدآب، مشخص و آبيرنگ بپوشانند.هشدار!
هميشه از مصدوم سؤال كنيد كه آيا نسبت به پانسمانهاي چسبدار آلرژي دارد يا خير.
1) پوست اطراف زخم را تميز و خشك كنيد. چسب زخم را باز كرده، نوارهاي محافظ دو طرف آن را بگيريد بهطوري كه لايه پوششي آن رو به پايين باشد.
2) نوارهاي محافظ را آنقدر بكشيد كه لايه پوششي مشخص شود ولي نوارها را كاملاً برنداريد. بدون دست زدن به سطح لايه پوششي، آن را روي زخم بگذاريد.
3) با دقت نوارهاي محافظ را بكشيد و سپس لبههاي چسب زخم را به پايين فشار دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
باندهاي رولي
اين باندها از پنبه، گاز، پارچه كشي يا كتاني ساخته شدهاند و به صورت مارپيچي به دور بخش آسيب ديده بسته ميشوند. سه دسته اصلي از باندهاي رولي وجود دارد:
باندهاي رولي توري، براي نگه داشتن پانسمان در محل مورد نظر استفاده قرار ميگيرند. اين باندها به دليل داشتن بافتي شل و باز، امكان تهويه مناسب را برقرار ميسازند ولي نميتوان آنها را براي اعمال فشار مستقيم يا محافظت از مفاصل به كار برد.
باندهاي كشي، شكل بدن را به خود ميگيرند. از اين باندها براي مستحكم كردن پانسمانها و حفاظت از آسيبهاي بافت نرم استفاده ميشود.
باندهاي كرپ را براي محافظت پايدار از مفاصل آسيب ديده به كار ميبرند.
استحكام بخشيدن به باندهاي رولي
شكلهاي زير چندين راه را براي بستن انتهاهاي باند رولي نشان ميدهند. سنجاق قفلي يا نوارچسب معمولاً دربستههاي كمكهاياوليه يافتميشوند. در بستههاي تخصصي، ممكن است گيره باند هم وجود داشته باشد. اگر به هيچيك از اين وسايل دسترسي نداريد، بايد با برگرداندن لبه انتهاي باند به داخل آن را محكم كنيد.
برگرداندن لبه انتهاي باند اگر وسيلهاي براي محكم كردن باند در اختيار نداريد، اين كار را با يك بار چرخاندن باند به دور اندام و سپس برگرداندن لبه آن به داخل، انجام دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]گيره باند گاهي همراه با باندهاي رولي كشي و كرپ، گيرههايي فلزي براي محكم كردن انتهاهاي باند وجود دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نوارچسب ميتوان انتهاهاي باند را به داخل تا كرد و با استفاده از نوارچسب، چسباند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سنجاق قفلي از اين سنجاقها ميتوان براي محكم كردن تمام انواع باندهاي رولي استفاده كرد. انتهاي باند را به داخل تا كنيد و انگشت خود را بين باند و پوست مصدوم قرار دهيد تا از وارد كردن آسيب موقع فرو كردن سنجاق پيشگيري كنيد (شكل سمت راست).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دقت كنيد كه سنجاق پس از بستن به حالت افقي قرار گيرد (شكل سمت راست انتها).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]انتخاب باند با اندازه مناسب
قبل از استفاده از باند رولي، دقت كنيد كه رولي كاملاً فشرده و عرض آن براي پوشاندن محل آسيب مناسب باشد. عرض باند براي استفاده در قسمتهاي مختلف بدن فرق ميكند (نواحي كوچك مثل انگشتان نياز به باندهاي باريك دارند در حالي كه در قسمتهاي وسيع مثل اندامها، بايد از باندهاي پهن استفاده كرد). بهتر است باند رولي خيلي عريض باشد تا خيلي باريك. باندهاي شكل مقابل، اندازههاي توصيه شده براي بزرگسالان را نشان ميدهند. در مورد كودكان، ممكن است به اندازههاي كوچكتري نياز داشته باشيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه استفاده از باند رولي
در هنگام استفاده از باند رولي، اصول زير را رعايت كنيد:
بخش رولي باند («سر» باند» را موقع كار رو به بالا نگه داريد (بخش غيررولي، «انتها» ناميده ميشود).
روبهروي مصدوم و در سمت آسيب ديده قرار بگيرد.
موقع كار دقت كنيد كه قسمت آسيب ديده در همان وضعيتي كه پس از باندپيچي بايد قرار بگيرد، نگه داشته شود.
احتياط!
پس از پايان باندپيچي، گردش خون را در نواحي پايينتر اندام كنترل كنيد. اين مطلب خصوصاً در مورد باندهاي كشي يا كرپ اهميت دارد چون اين باندها به شكل اندام درميآيند و در صورت تورم اندام، ممكن است فشار بيشتري به آن وارد كنند.
1) دم باند را پايينتر از محل آسيب بگذاريد. باند را دو دور بهطور مستقيم به دور اندام (از سمت داخل به سمت خارج) بپيچيد تا انتهاي آن را در محل ثابت كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) باند را بهصورت چند دور مارپيچي بپيچانيد. جهت چرخاندن، از سمت داخل سطح بالايي اندام به سمت خارج آن است؛ باندپيچي را به سوي بالايي اندام به پيش ببريد. دقت كنيد كه هر دور جديد از باند، نيم تا دو سوم دور قبلي را پوشش دهد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) با يك دور مستقيم، انتهاي باند را محكم كنيد. اگر باند خيلي كوتاه است، يك باند ديگر را به روش مشابه بپيچيد تا كل ناحيه آسيب ديده پوشانده شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) بلافاصله پس از اتمام باندپيچي، گردش خون را در نواحي پايينتر اندام كنترل كنيد . در صورت لزوم، براي برگشت جريان خون باند را باز كنيد و مجدداً آن را شلتر ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
باندهاي آرنج و زانو
باندهاي رولي را ميتوان به منظور نگهداري پانسمان در محل و حفاظت از آسيبهاي بافت نرم (مثل كشيدگي يا پيچ خوردگي) در آرنج و زانو به كار برد. براي اطمينان از مؤثر بودن باندپيچي، مفصل را مختصري تا كرده، سپس باند را به جاي روش استاندارد مارپيچي ، به شكل « 8 » بپيچيد. جهت باندپيچي از سمت داخل سطح بالايي اندام به سمت خارج است. باندپيچي را از هر دو سو به اندازه كافي ادامه بدهيد تا فشار يكنواختي بر اندام وارد شود.
1) اندام آسيبديده را در وضعيتي كه براي مصدوم راحت باشد و در صورت امكان، همراه با تا شدگي مختصر مفصل باشد، نگه داريد.
2) انتهاي باند را در سمت داخل مفصل قرار بدهيد. باند را به سمت خارج مفصل برده، يك دور و نيم بچرخانيد تا انتهاي باند، ثابت و مفصل پوشانده شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
3) باند را درست به بالاي مفصل و سمت داخل آن برسانيد و آن را يك دور به دور اندام بچرخانيد بهطوري كه نيمه بالايي باند مربوط به دور قبلي را بپوشاند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) باند را از سمت داخل بازو به پايين مفصل برسانيد. يك دور قطري در پايين مفصل بزنيد تا نيمه پاييني باند مربوط به اولين دور مستقيم پوشانده شود.
هشدار!
باند را آنقدر محكم نپيچيد كه گردش خون اندام مختل شود.
5) باندپيچي قطري به شكل « 8 » را در بالا و پايين مفصل ادامه بدهيد. هر بار با پوشاندن تقريباً دوسوم از دور قبلي، محدوده باندپيچي را گسترش دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
6) براي پايان باندپيچي، باند را دو دور بهطور مستقيم به دور اندام بپيچيد، سپس انتهاي باند را محكم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
7) بلافاصله پس از پايان باندپيچي و سپس هر 10 دقيقه بعد از آن، گردش خون را در نواحي پايينتر كنترل كنيد. اگر باند را خيلي محكم پيچيدهايد، آن را باز كنيد تا خون جريان پيدا كند و سپس مجدداً باند را شلتر بپيچيد.
مراقبت از خود
حفاظت از خود در برابر آسيب و عفونت در واقع ارايه كمكهاي اوليه، بسيار پراهميت است. يكي از قواعد اوليه در ارايه كمكهاي اوليه، اطمينان پيدا كردن از بيخطر بودن موقعيت پيش از شروع درمان مصدوم است. به خاطر بسپاريد كه عفونت حتي با وجود آسيبهاي نسبتاً جزيي، ميتواند يك خطر باشد. از اين رو لازم است كه گامهايي را در جهت جلوگيري از تماس با عفونت مصدوم يا عدم انتقال عفونت خود به مصدوم، طي كنيد. به علاوه، بايد مراقب سلامت رواني خود باشيد و سعي كنيد كه برخوردي مؤثر با استرس داشته باشيد.امنيت شخصيدر موقعيتهاي خطرناك، دست به اقدامات قهرمانانه نزنيد. اگر خود را در معرض خطر قرار دهيد، احتمالاً نميتوانيد به صورتي مؤثر به مصدومان كمكرساني كنيد. هميشه ابتدا وضعيت خود را ارزيابي كنيد و مطمئن شويد كه موقعيتي كه قصد ورود به آن را داريد، براي شما خطري ايجاد نميكند.
__________________
چگونه ارايهكننده كمكهاي اوليه باشيم
يادگيري كمكهاي اوليه از يك كتاب راهنما يا يك دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق ميافتد كاملاً مشابه نيست. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني ميشويم. با مقابله كردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود.
هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد
علم كمكهاي اوليه، سختگير نيست و خطاهاي انساني را ميپذيرد. حتي با درمان مناسب و سختترين كوششهاي شما، امكان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضي وضعيتها حتي با بهترين مراقبت پزشكي، به ناچار به مرگ منتهي ميشوند. اگر در حد توان تلاش كنيد، وجدان شما آسوده خواهد بود
.خطرها را ارزيابي كنيد
اصل طلايي و اوليه آن است كه «اول سعي كنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني استفاده كنيد كه به احتمال قوي براي مصدوم مفيد واقع ميشود و نبايد فقط از جهت اينكه كاري انجام داده باشيد، درماني را به كار ببريد كه در مورد كارايي آن اطمينان نداريد. اصل «انسان نيكوكار»، از افرادي كه در وضعيت اورژانس براي كمك به ديگران پا به صحنه ميگذارند، حمايت ميكند ولي از افرادي كه حد و مرزهاي پيشرفته شده را زير پا ميگذارند، پشتيباني نميكند. اگر خونسردي خود را حفظ كنيد و از راهكارهاي مشخص شده در اين كتاب پيروي كنيد، نيازي به نگراني درباره عواقب قانوني نخواهيد داشت.
مسؤوليتهاي شما
مسؤوليتهاي ارايهكنندگان كمكهاي اوليه بهطور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
ارزيابي سريع و بيخطر يك وضعيت اورژانس و فراخواني كمكهاي مناسب
محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امكان
ارايه درمان به موقع و مناسب به هر كدام از مصدومان (درمان وضعيتهاي بسيار خطرناك اولويت دارد).
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يك پزشك يا منزل وي (بسته به ضرورت)
در صورت نياز به كمكهاي پزشكي، باقي ماندن در كنار مصدوم تا زماني كه امكان ارايه مراقبتهاي بيشتر فراهم شود.
گزارش كردن مشاهدت خود به افرادي كه مراقبت از مصدوم را به عهده ميگيرند و در صورت نياز، ارايه كمكهاي بيشتر
پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امكان .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وضعيت را ارزيابي كنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال كنيد. سعي كنيد آسيبهاي وي را شناسايي كنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان كنيد. مصدوم را تا زماني كه كاملاً ضروري نباشد، حركت ندهيد.
با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم كنيد
هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند كه فرد كارآزمودهاي از وي مراقبت ميكند. با رعايت نكات زير، ميتوانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد:
هم واكنشهاي خود و هم مشكل ايجاد شده براي مصدوم را كنترل كنيد.
خونسرد و منطقي عمل كنيد.
خوش رفتار ولي قاطع باشيد.
با مهرباني اما هدفدار و صريح با مصدوم صحبت كنيد.
ايجاد اطمينان
در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت كنيد.
به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد.
سعي كنيد با دادن پاسخهاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي كه ميتوانيد از ترس وي كم كنيد. در صورتي كه پاسخ سؤالي را نميدانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد.
حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديك مصدوم يا هر شخص ديگري كه بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا لازم است مسؤوليتهايي را كه بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد.
فردي را كه مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيبديده است، رها نكنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد كه فرد احساس تنهايي كند.
گفتگو با خويشاوندان
رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشك مربوطه است. با اين وجود، مناسب است كه شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد كه وي مصدوم يا بيمار شده است. هميشه مطمئن شويد كه اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلي را كه مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذكر كنيد. مبهم يا اغراقآميز سخن نگوييد چون اين كار ميتواند دلواپسي بيمورد ايجاد كند. بهتر است به جاي دادن اطلاعات گمراهكننده به فرد در مورد يك آسيب يا بيماري، اظهار بياطلاعي كنيد.
نحوه برخورد با كودكان
كودكان كم سن و سال بسيار زيرك هستند و هر گونه ترديد و دودلي شما را به سرعت درك ميكنند. اعتماد كودك آسيبديده يا بيمار را از طريق گفتگوي ابتدايي با فرد مورد اعتماد وي (در صورت امكان يكي از والدين) جلب كنيد. در صورتي كه پدر يا مادر كودك، شما را بپذيرند و متقاعد شوند كه كمك شما مؤثر واقع خواهد شد، اين حس اعتماد به كودك منتقل ميشود. هميشه در مورد روند كار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتي ساده به كودك توضيح بدهيد؛ از بالاي سر كودك با او صحبت نكنيد. نبايد كودك را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد
اعتماد وي جدا كنيد
.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ارايه كمكهاي اوليه به يك كودك سعي كنيد كه كودك ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمينان كند. هميشه بدون توجه به اينكه سن كودك چقدر است، در مورد آنچه انجام ميدهيد به وي توضيح دهيد.
موقعيت اورژانس، بايد از يك مجموعه اقدامات مشخص پيروي كنيد. از اين طريق، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري را اولويتبندي كنيد و شخصاً تصميمگيري كنيد. گامهاي اصلي عبارتند از: ارزيابي وضعيت، بيخطر كردن محل، ارايه كمكهاي اورژانس و كمك گرفتن از ديگران. قبل از دست زدن به هر كاري، سعي كنيد بر احساسات خود غلبه كنيد و يك لحظه بينديشيد. بسيار مهم است كه خود را در معرض خطر قرار ندهيد بنابراين در مواردي كه خطرناك است، به سرعت وارد نشويد. به خطر وجود گاز يا بنزين دقت كنيد. به علاوه، سعي نكنيد همه كارها را به تنهايي انجام بدهيد.
اولويتهاي كمكهاي اوليهوضعيت را ارزيابي كنيد. به سرعت و با حفظ خونسردي، آنچه را كه رخ داده تحت نظر بگيريد و به دنبال هرگونه خطر تهديدكننده خود يا مصدوم بگرديد. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهيد.
محل را از خطر عاري كنيد. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت كنيد اما به محدوديتهاي خودتان هم واقف باشيد.
كمكهاي اورژانس را ارايه دهيد. وضعيت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد تا بتوانيد اولويتها را مشخص كنيد و اول آنهايي را كه دچار وضعيتهاي تهديدكننده حيات هستند درمان كنيد.
از ديگران كمك بگيريد. به سرعت مطمئن شويد كه هرگونه كمك طبي ضروري يا كمكهاي تخصصي درخواست شدهاند و در راه هستند.ارزيابي وضعيترويكرد شما بايد بسيار سريع و در عين حال با حفظ خونسردي و كنترل باشد. اولويتهاي كاري شما عبارتند از: شناسايي هرگونه خطر براي خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسي امكانات موجود و نوع كمكي كه ممكن است به آن نياز داشته باشيد. هنگامي كه پيشنهاد كمك به شخص ميدهيد، بگوييد كه از مهارتهاي كمكهاي اوليه برخوردار هستيد. اگر هيچ پزشك، پرستار يا افراد كارآزموده ديگري در محل حضور ندارند، با خونسردي مسؤوليت را بپذيريد. ابتدا سؤالات زير را از خود بپرسيد:
آيا خطر همچنان وجود دارد؟
آيا جان كسي در معرض خطر فوري قرار دارد؟
آيا ناظري براي كمك وجود دارد؟
آيا من به كمك تخصصي نياز دارم؟بيخطر كردن محلشرايطي كه منجر به وقوع حادثه شده است، ميتواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نكنيد كه امنيت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش كردن يك سوييچ) براي بيخطر كردن محل كفايت ميكند. اگر نميتوانيد خطر تهديدكننده حيات را از بين ببريد، بايد سعي كنيد بين مصدوم و محل خطر، قدري فاصله ايجاد كنيد و در صورت امكان، ميزان خطر را به حداقل برسانيد. به عنوان آخرين اقدام، بايد مصدوم را از محل خطر دور كنيد (به مبحث « جابهجا كردن بيماران » مراجعه كنيد). معمولاً براي جابهجا كردن مصدوم به تجهيزات و كمكهاي تخصصي نياز خواهيد داشت.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]بيخطر كردن وسيله نقليه در برخورد با مصدومي كه داخل وسيله نقليه است، خاموش كردن سوييچ در اولويت قرار دارد. اين عمل خطر ايجاد آتشسوزي ناشي از شمع اتومبيل را كاهش ميدهد.ارايه كمكهاي اورژانسپس از بيخطر شدن محل، به سرعت يك بررسي مقدماتي و ارزيابي اوليه از هر مصدوم انجام دهيد تا مصدوماني را كه به كمكهاي اوليه اورژانس نياز دارند، فوراً درمان كنيد. به هر حال، درخواست كمك ضروري را به تأخير نيندازيد؛ در صورت امكان، از يك ناظر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد. براي پي بردن به وجود يا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سينه وي نگاه كنيد. در مورد هر مصدوم، موارد زير را بررسي كنيد:
آيا مصدوم هوشيار است؟
آيا راه تنفس باز است؟
آيا مصدوم نفس ميكشد؟
آيا نشانههاي گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولويتها و نيز زمان نياز به كمك و ميزان كمك موردنياز را تعيين ميكنند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]انجام كمكهاي اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزيابي اوليه را انجام دهيد: بررسي كنيد كه آيا راه تنفس مصدوم باز است، نفس ميكشد و نشانههاي كار كردن قلب و گردش خون وجود دارند يا خير.كمك گرفتن از ديگرانگاهي امكان دارد كه همزمان با چندين كار مواجه شويد: حفظ امنيت، تماس تلفني براي درخواست كمك و آغاز كمكهاي اوليه. ميتوانيد از افراد ديگري براي انجام كارهاي زير كمك بخواهيد:
بيخطر كردن محل
انجام تماس تلفني براي درخواست كمك
آوردن تجهيزات كمكهاي اوليه
كنترل ترافيك و ناظران
كنترل خونريزي يا نگه داشتن يك اندام
خلوت كردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به يك مكان بيخطر[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]برخورد با ناظران ممكن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راههاي مختلف به شما كمك كنند (مثلاً آوردن تجهيزات يا كنترل كردن ساير ناظران). به آنها بگوييد كه آموزشهاي مربوط به كمكهاي اوليه را پشت سر گذاردهايد و درخواستهاي خود را با صراحت مطرح كنيد.كنترل كردن ناظرانواكنشهاي ناظران ممكن است باعث شود كه شما نگران يا حتي عصباني شويد. ممكن است اين افراد هيچ آموزشي درباره اين كمكهاي اوليه نديده باشند و احساس ترس يا بيفايده بودن كنند. در صورتي كه اين عده خود در حادثه حضور داشته باشند و يا شاهد آن بودهاند، ممكن است آسيب ديده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طريقي نياز به كمك يك ناظر داشتيد، اين مطالب را فراموش نكنيد. روشي قاطعانه توأم با خوش رفتاري به كار بگيريد.
تماس تلفني براي درخواست كمك:
ما ميتوانيد با تلفن به تعدادي از مراكز، درخواست كمك كنيد.
خدمات اورژانس: پليس، مراكز آتشنشاني يا مراكز آمبولانس؛ گروههاي نجات معدن، كوهستان، غار و بيابان؛ نيروهاي حراست ساحل (گارد ساحلي)
خدمات شهري: گاز، برق يا آب
خدمات سلامت: پزشكان، دندانپزشكان، پرستاران، ماماها تماسهاي اورژانس رايگان هستند و از طريق تمام دستگاههاي تلفن (مثل تلفنهاي اتومبيل يا تلفنهاي همراه) قابل انجام هستند. در جادههاي ماشين رو، در هر چندكيلومتر يك دستگاه تلفن اورژانس وجود دارد؛ پيكانهاي روي تيركهاي نشانگر كه بين اين تلفنها واقع شدهاند، جهت نزديكترين تلفن را نشان ميدهند. براي فراخواني كمك از طريق اين تلفنها، تنها كافي است گوشي را برداريد و شماره تلفن امداد را بگيريد؛ به درخواست شما پاسخ داده ميشود. اگر براي درخواست كمك از طريق تلفن، مجبور به ترك مصدوم هستيد، قبلاً با انجام عمليات حياتي، خطرهاي تهديدكننده را در مصدوم به حداقل برسانيد (به « ارزيابي اوليه » مراجعه كنيد). تماس خود را كوتاه ولي دقيق انجام دهيد. اگر از شخص ديگري خواستيد كه اين تماس را برقرار سازد، از او بخواهيد كه (پس از انجام تماس) برگردد و شما را از آمدن نيروهاي امدادي، مطمئن سازد.
برقراري تماس تلفني
وقتي با تلفن اورژانس تماس ميگيريد، در مورد خدمات موردنياز شما سؤال ميشود و سپس به افسر كنترل مربوطه وصل ميشويد. اگر با چندين مصدوم مواجه شدهايد، آمبولانس درخواست كنيد؛ مركز آمبولانس به ساير مراكز خدماتي اطلاع خواهد داد. اگر در مورد موقعيت مكاني خود مطمئن نيستيد، هراس به خود راه ندهيد. سعي كنيد از بوميان و اطرافيان موقعيت جغرافيايي محل را جويا شويد. ممكن است از شما بخواهند كه براي «نشان دادن راه» خدمات اورژانس، در كنار دستگاه تلفن بمانيد. اگر ميخواهيد شخصي را براي انجام اين كار روانه كنيد، مطمئن شويد كه وي اهميت موضوع را درك كرده است و گزارش ماجرا را به شما خواهد رساند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]تماس با مركز خدمات اورژانس سعي كنيد خونسردي خود را حفظ كنيد تا بتوانيد تمام اطلاعات موردنياز مركز خدمات اورژانس را ارايه كنيد. تا زماني كه افسر كنترل بتواند خط شما را رديابي كند، تلفن را قطع نكنيد
اطلاعاتي كه بايد در اختيار اورژانس قرار دهيد؟
- نام خود را درست بيان كنيد و ذكر كنيد كه به اندازه ظرفيت خود به عنوان يك ارايهكننده كمكهاي اوليه، مشغول به فعاليت هستيد. جزييات زير ضروري هستند:
- شماره تلفن خودتان
- محل دقيق حادثه
در صورت امكان، نام يا شماره جاده را بدهيد. هرگونه تقاطع يا نشانه ديگرا را ذكر كنيد.
- نوع و سنگيني مورد اورژانس؛ بهعنوان مثال «حادثه رانندگي، دو ماشين، جاده مسدود شده، 3 نفر گير افتادهاند».
- تعداد، جنس و سن تقريبي مصدومان و هر چيزي كه در مورد وضعيت آنها ميدانيد؛ بهعنوان مثال «مرد، پنجاه و چند ساله، مشكوك به حمله قلبي، ايست قلبي».
- جزييات هر نوع خطر مثل گاز، مواد سمي، صدمه خطوط نيرو يا وضع آب و هوا (مثلاً مه يا جاده يخ زده).
مصدومان متعدد:
در وضعيتهايي مثل حوادث ترافيكي عمده، ممكن است مجبور باشيد همزمان به چندين مصدوم رسيدگي كنيد. ممكن است تنها يا همراه با ساير ارايهكنندگان كمكهاي اوليه مشغول كار باشيد و يا به متخصصان كمك برسانيد. در هر كدام از اين وضعيتها، استفاده از يك راه و روش منظم توأم با خونسردي در آشفتگي و هرج و مرج ابتدايي، بسيار مهم است. در ابتدا تمام مصدومان بيهوش را شناسايي كرده، بر سر آنها حاضر شويد و با انجام ارزيابي اوليه هرگونه آسيب تهديدكننده حيات را شناسايي و درمان كنيد.ن
نحوه برخورد با حادثه
حوادث عمدهاي كه تعداد زيادي مصدوم به جاي ميگذارند، فشار توانفرسايي بر دوش نجاتدهندگان وارد ميكنند. مجربترين ارايهكننده كمكهاي اوليه كه در محل حادثه حاضر است، بايد مسؤوليت را بر عهده بگيرد. اولين كار آن است كه مطمئن شويد با مراكز خدمات اورژانس تماس گرفته شده و اطلاعات دقيق در مورد حادثه، در اختيار آنها گذاشته شده است. اولويت بعدي، ارزيابي صحنه حادثه و در صورت امكان، بيخطر ساختن آن است. سپس، ارايه كمكهاي اوليه اورژانس را در صورت بيخطر بودن، آغاز كنيد. در صورتي كه ساير ارايهكنندگان كمكهاي اوليه از راه رسيدند، در حد توان اطلاعات در اختيارشان بگذاريد. با ورود خدمات اورژانس، افسر ارشد كنترل اوضاع را در دست خواهد گرفت. در حوادث عمده، پليس محلهايي را براي تجمع اختصاص ميدهد و افسراني را براي دريافت گزارشهاي نجاتدهندگان منصوب ميكند. از بين نبردن شواهد موجود در محل حادثه بسيار مهم است چون ممكن است در آينده نياز به تحقيقات قانوني باشد.
نقش ارايهكننده كمكهاي اوليه
در حوادث عمومي عمده (بهخصوص وقتي كه يك پزشك در گروه شما حضور دارد)، ارايهكنندگان كمكهاي اوليه تا زمان ورود آمبولانس و ساير خدمات، نقش گروه پزشكي حاضر در محل را ايفا ميكنند. با ورود اين افراد، نقش شما در رسيدگي به حادثه، كاهش مييابد. در تمام حوادث عمده، در صورتي كه يكي از اعضاي خدمات اورژانس از شما درخواست كند كه صحنه را ترك كنيد، بايد اين كار را انجام دهيد. البته ممكن است از شما درخواست شود كه با انجام كارهاي سادهاي (مثل در دست گرفتن سرم يا نگه داشتن اندام آسيب ديده) به گروه پزشكي ياري برسانيد. هميشه به اين درخواستها پاسخ مثبت بدهيد؛ از كمك شما به غايت تقدير خواهد شد
.چه كمكي از دست شما برميآيد
- مصدوماني را كه آسيب جدي دارند شناسايي و براي درمان فوري علامتگذاري كنيد. تمام مصدوماني را كه آسيب جزيي دارند به سرعت از محل منتقل كنيد تا دسترسي به موارد جدي، تسهيل شود؛ آسيبهاي جزيي را ميتوان در فرصت مناسب درمان كرد. اين كار را «ترياژ» مينامند.
- مصدوماني را كه واضحاً فوت كردهاند، رها كنيد. به اين طريق شما ميتوانيد به ساير مصدوماني كه نياز به كمك دارند، بهطور مؤثر رسيدگي كنيد.
- بر روي تمام مصدومان، برچسبي شامل نام آنها و جزيياتي درباره وضعيتشان قرار دهيد تا اطلاعات دقيقي براي پرسنل پزشكي فراهم كرده باشيد.
- به كاركنان و ساكنان نزديك به محل حادثه، نسبت به وجود خطرهاي بيشتر (پنهان) هشدار دهيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]اولويتبندي : مصدوماني را كه آسيبهاي جزيي دارند، از سر راه دور كنيد تا پرسنل اورژانس بتوانند بر سر مصدوماني كه آسيبهاي جديتري دارند، حاضر شوند.
حوادث رانندگي:
شدت حوادث رانندگي از سقوط دوچرخه تا تصادف شديد با اتومبيل، متفاوت است. محل حادثه اغلب به دليل ترافيك در حال حركت، پر از خطرهاي جدي است. بيخطر كردن محل حادثه قبل از حاضر شدن بر سر مصدومان، بسيار حياتي است. اين اقدام به شما امكان ميدهد كه از خود، مصدوم و ساير افراد عبوركننده از جاده، حفاظت كنيد. به محض بيخطر شدن محل، به سرعت وضعيت مصدومان را ارزيابي كرده، درمان را اولويتبندي كنيد. به مصدوماني كه به كمكهاي اورژانس نياز دارند، قبل از ديگران رسيدگي كنيد.
بيخطر كردن محل
- ابتدا از امنيت خود مطمئن شويد و از انجام كاري كه ممكن است شما را به مخاطره بيندازد، پرهيز كنيد.
- اتومبيل خود را در محلي امن و كاملاً با فاصله نسبت به محل حادثه پارك كنيد و چراغهاي خطر آن را به حالت چشمكزن قرار دهيد.
- هرگز در عرض يك جاده عريض ندويد.
- در شب، لباسي بپوشيد يا چيزي حمل كنيد كه روشن يا منعكسكننده نور باشد و از چراغقوه استفاده كنيد. پس از انجام موارد فوق، احتياطهاي كلي زير را رعايت كنيد:
- چند ناظر را براي هشدار دادن به ساير رانندگان و كاستن از سرعت آنها روانه كنيد.
- حداقل به فاصله 45 متر از محل حادثه در هر دو طرف آن، مثلث يا چراغ هشداردهنده قرار دهيد.
موتور تمام وسايل نقليه آسيبديده را خاموش كرده، در صورت امكان، مخزن سوخت را در ماشينهاي ديزلي و موتور سيكلتها خاموش كنيد.
- وسيله نقليه را بيحركت كنيد. اگر وسيله نقليه روي چهارچرخ است، ترمز دستي را كشيده، اتومبيل را در دنده قرار دهيد و يا چند قطعه سنگ بزرگ را درست در جلوي چرخها بگذاريد. اگر وسيله نقليه چپ كرده است، سعي نكنيد آن را برگردانيد اما از واژگون شدن آن پيشگيري كنيد.
- مراقب خطرهاي فيزيكي باشيد. اطمينان حاصل كنيد كسي سيگار نميكشد. گروه خدمات اورژانس را از وجود خطوط نيروي آسيبديده، سوخت پخش شده و هرگونه وسيله نقليهاي كه نشانه «خطر شيميايي» دارد، آگاه سازيد
.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نشانههاي خطر شيميايي پلاك خطر شيميايي (شكل زير) نشان ميدهد كه وسيله نقليه در حال حمل يك ماده خطرناك است. ماهيت اين خطر بالقوه با يك نشانه (شكلهاي سمت راست) مشخص ميشود. خدمات اورژانس قادر به تفسير اين اطلاعات خواهد بود
.مواد خطرناك
در هر حادثه (رانندگي) ممكن است عوارضي مثل ريزش مواد خطرناك يا فرار گازهاي سمي رخ دهد. ناظران را از صحنه حادثه دور كرده، موافق جريان باد بايستيد. به علامتهاي «خطر شيميايي» روي وسايل نقليه توجه كرده، گروه خدمات اورژانس را در جريان قرار دهيد. اگر در مورد امنيت خود يا مفهوم يك نشانه مشكوك هستيد، از محل فاصله بگيريد. در صورتي كه ريزش مواد وجود دارد و يا روي نوار بالا و چپ علامت «خطر شيميايي» حرف « E » به چشم ميخورد (حرف « E » به معناي خطر امنيت عمومي است)، به دقت مراقب اوضاع باشيد.بررسي
وضعيت مصدومان
به سرعت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد. اگر بيش از يك مصدوم وجود دارد، ابتدا به آنهايي كه ممكن است آسيبهاي تهديدكننده حيات (مثل سوختگي يا زخم شديد) داشته باشند، رسيدگي كنيد. در صورت امكان، مصدومان را در همان وضعيتي كه با آنها مواجه شديد، درمان كنيد؛ تنها در صورتي كه مصدومي در خطر باشد يا به منظور ارايه درمان نجاتبخش، ميتوانيد وي را جابهجا كنيد. محل را بهطور كامل جستجو كنيد تا از مصدوماني كه به مناطق دورتر پرتاب شدهاند يا از آنهايي كه به خاطر منگي، بيهدف حركت كرده و از محل دور شدهاند، غفلت نكرده باشيد. اگر مصدومي در داخل يا زير يك وسيله نقليه گير افتاده است، به كمك خدمات آتشنشاني و نجات احتياج خواهيد داشت. بنابراين در اسرع وقت با اين مراكز تماس بگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه برخورد با مصدومان داخل وسيله نقليه:
در زماني كه شما مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي بالقوه تهديدكننده حيات ارزيابي ميكنيد، ناظران ميتوانند با نگه داشتن سر مصدوم، به شما كمك كنند.در برخورد با يك مصدوم، ابتدا يك ارزيابي اوليه انجام دهيد و در صورت امكان، به آسيبهاي تهديدكننده حيات رسيدگي كنيد. در مورد هر مصدومي كه در حوادث رانندگي آسيب ديده است، هميشه فرض كنيد كه آسيب گردن (نخاع) وجود دارد و سر مصدوم را تا رسيدن نيروهاي كمكي، با دست نگه داريد. در مدتي كه منتظر رسيدن كمكهاي تخصصي هستيد، علايم حياتي مصدوم (سطح پاسخدهي،
نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه برخورد با مصدومان روي جاده:
پس از اطمينان از بيخطر بودن اوضاع، مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي تهديدكننده حيات بررسي كنيد. مصدوم را فقط در صورتي ميتوانيد جابهجا كنيد كه كاملاً ضرورت داشته باشد.
هشدار!
مصدوم را حركت ندهيد مگر وقتي كه قطعاً ضرورت داشته باشد.
اگر لازم باشد مصدوم را حركت دهيد، روش مورد استفاده براي جابهجا كردن مصدوم بسته به وضعيت وي و نيز وجود يا عدم وجود نيروهاي كمكي، فرق ميكند (مبحث « جابهجا كردن بيماران » را ببينيد).
از يك ناظر بخواهيد كه موقعيت وسيله نقليه و مصدوم را نشانهگذاري كند؛ اين اطلاعات براي پليس مفيد است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ارزیابی ثانویه:
پس از آنكه مطمئن شديد مصدوم در معرض خطر فوري نيست و ارزيابي اوليه به پايان رسيد ، ارزيابي ثانويه را آغاز كنيد. اين عمل، شامل پي بردن به ماجرا (اخذ شرح حال) و انجام معاينه فيزيكي است. شرايط موجود مشخص خواهد كرد كه در معاينه چقدر بايد به جزييات بپردازيد. به عنوان مثال، در شرايط سرما و رطوبت كه منتظر رسيدن آمبولانس هستيد، تنها لازم است به آسيبهاي عمده رسيدگي كنيد؛ گرم و خشك نگه داشتن مصدوم در اولويت قرار دارد. اگر شخص توانست علايمي را توصيف كند ، بر درمان همان مشكلات تمركز كنيد.
گرفتن شرح حال
- شرح حال در واقع توصيفي است از نحوه وقوع حادثه، نحوه ادامه پيدا كردن آسيب يا نحوه شروع و تداوم بيماري. براي اخذ شرح حال، از مصدوم سؤال كنيد و با ناظراني كه شاهد حادثه بودهاند، گفتگو كنيد. سعي كنيد تصوير كاملي از موقعيت بسازيد.
بهعنوان مثال:
- مصدوم، آخرين بار در چه زماني غذا خورده يا چيزي نوشيده است؟
- آيا مصدوم بيماري خاصي دارد يا داروي خاصي مصرف ميكند؟
- نيروي ايجادكننده آسيب چقدر شديد بوده است و چگونه اعمال شده است؟
- درباره شرايط محيط سؤال كنيد (آيا مصدوم در يك اتاق گرم و دمدار قرار داشته يا در يك اتاق سرد و يا با وزش باد يا باران مواجه شده است؟)
- در مورد سن و وضعيت سلامت مصدوم تحقيق كنيد: لغزيدن و افتادن يك جوان كه بدني آماده دارد، ممكن است منجر به پيچ خوردن مچ پا يا دست وي شود اما همين حادثه در مورد يك زن سالخورده، احتمالاً منجر به شكستگي بازو يا لگن وي خواهد شد.
- هويت مصدوم و در صورت امكان، محل زندگي وي را شناسايي كنيد. از اين اطلاعات يادداشت برداشته، زمان حادثه و زمان معاينه خود را در آن درج كنيد تا بتوانيد آن را در اختيار پزشك يا گروه خدمات اورژانس قرار دهيد.
سرنخهاي بيروني
اگر مصدوم قادر به همكاري نيست و يا بيهوش است، براي تعيين وضعيت وي به دنبال سرنخهاي بيروني بگرديد (اگر مشكوك به سوءمصرف مواد هستيد، مراقب سوزنها و سرنگهاي همراه مصدوم باشيد). ممكن است با يك كارت ملاقات براي رفتن به بيمارستان يا درمانگاه و يا كارتي كه بر روي آن سابقهاي از آلرژي، ديابت يا صرع درج شده است، مواجه شويد. اسبسواران يا دوچرخهسواران ممكن است اين كارت را در داخل كلاه يا كلاه ايمني خود قرار دهند. داروها يا غذاها نيز ميتوانند سرنخهاي ارزشمندي از حادثه در اختيار شما بگذارند؛ به عنوان مثال، بيماران مبتلا به ديابت ممكن است چند حبه قند با خود همراه باشند. به علاوه، افرادي كه دچار اختلال شناخته شدهاي هستند، ممكن است بر روي گردنبند، دستبند، مدال يا جاكليدي ويژهاي، اطلاعات هشداردهنده طبي داشته باشند. اين اشياء را در كنار مصدوم نگه داريد يا آنها را به دو گروه خدمات اورژانس تحويل دهيد
.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تزريقكننده خودكار: اين وسايل محتوي اپينفرين (آدرنالين) بوده، براي افرادي كه در معرض شوك
آنافيلاكتيك هستند، كاربرد دارند.
دستبند هشداردهنده: ممكن است روي آن شماره تلفني براي دريافت اطلاعات درباره سابقه پزشكي
بيمار درج شده باشد.
اسپري استنشاقي: وجود يك اسپري استنشاقي معمولاً به اين معني است كه مصدوم مبتلا به آسم است.
داروها: مثل ترينيتريت گليسرين براي آنژين صدري يا فني توئين در صرع
نحوه ايجاد آسيب
شما ميتوانيد با مشاهده شرايطي كه آسيب در آن رخ داده و نيروهاي دخيل در آسيب، سرنخهاي بيشتري در مورد آسيبهاي احتمالي و شدت آنها به دست آوريد. اين اطلاعات مفيد هستند زيرا به فرد كمك ميكنند تا نوع و شدت آسيب را پيشبيني كند. در اكثر موارد، افرادي كه در صحنه حادثه يا در زمان آسيب با مصدوم سرو كار دارند (اغلب، ارايهكنندگان كمكهاي اوليه) ميتوانند اين اطلاعات را بهدست آورند.
شرايط آسيب
نوع و شدت آسيب ناشي از ضربه (مثلاً سقوط از ارتفاع يا ضربه ناشي از تصادف اتومبيل) را در صورت اطلاع داشتن دقيق از نحوه وقوع حادثه، ميتوان پيشبيني كرد. بهعنوان مثال، آسيبهاي جدي وارد بر سرنشين يك اتومبيل، احتمالاً در ضربه ناشي از تصادم پهلو بيش از تصادم از روبهرو با همان سرعت است. علت اين مطلب آن است كه بدنه جانبي اتومبيل، محافظت كمتري ايجاد ميكند و نميتواند به انداه قسمت جلوي اتومبيل، انرژي را جذب كند.
در رانندهاي كه كمربند ايمني بسته و از ناحيه جلو يا عقب اتومبيل تصادف كرده است، ميتوان به نوع خاصي از آسيب مشكوك شد. بدن بهطور ناگهاني به يك سمت حركت ميكند اما سر براي يك لحظه قبل از حركت، عقب ميماند. اين حالت منجر به حركت «شلاقي» گردن ميشود (شكل مقابل). همچنين مصدوم ممكن است آسيبهايي ناشي از اثر مهاري كمربند ايمني (مثل كوفتگي يا شكستگي استخوان جناغ سينه و احتمالاً كوفتگي قلب و ريهها) داشته باشد. ممكن است برخي از آسيبهاي صورت ناشي از برخورد با فرمان اتومبيل يا كيسه هواي باد شده باشد.
نيروهاي اعمال شده روي بدن
نيروهاي پرانرژي وارد شده در يك ضربه، از ديگر عوامل مهم در تعيين نوع و شدت آسيبها هستند. بهعنوان مثال، اگر شخصي از ارتفاع يك متري به روي زمين سخت سقوط كند، احتمالاً دچار كوفتگي خواهد شد ولي آسيب جدي نخواهد ديد. با اين حال، سقوط از ارتفاع بلندتر از 2 متر، احتمالاً آسيبهاي جديتري (مثل شكستگي دنده يا لگن و خونريزي داخلي ناشي از آسيب به اعضاي داخلي) ايجاد ميكند.
چه سؤالهايي بايد پرسيد؟
وقتي بر سر يك مصدوم حاضر ميشويد، از مصدوم يا شاهدان سؤالاتي را براي پي بردن به نحوه ايجاد آسيب بپرسيد. سؤالات احتمالاً ميتوانند به صورت زير باشند:
- آيا مصدوم از وسيله نقليه به بيرون پرتاب شده است؟
- آيا مصدوم كمربند ايمني را بهطرز صحيح بسته بود؟
- آيا وسيله نقليه واژگون شد؟
- آيا مصدوم كلاه ايمني بر سر داشت؟
- مصدوم از چه ارتفاعي سقوط كرد؟
- مصدوم روي چه سطحي سقوط كرد؟
- آيا شواهدي از برخورد مصدوم به يك شيء سخت (مثل كف زمين و يا داشبورد يا شيشه جلوي اتومبيل) وجود دارد؟
اين سؤالات به ويژه در مواردي كه خود مصدومان قادر نيستند كه اطلاعات را در اختيار شما بگذارند، بسيار مهم هستند. تمام اطلاعاتي را كه جمعآوري كردهايد، به گروه خدمات اورژانس انتقال دهيد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نحوه ايجاد آسيب «شلاقي» در يك تصادف اتومبيل، به دليل نيروهاي ناگهاني كه به بدن وارد ميشوند، ممكن است سر به عقب رفته، سپس به سرعت به جلو حركت كند (يا برعكس). اين حركت به آسيب «شلاقي» همراه با كشيدگي عضلات و رباطهاي گردن منجر ميشود.
استفاده از نمودارهاي ثبت مشاهدات
هر زمان كه به مصدومي رسيديد، بايد علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. اين اطلاعات براي پرسنل پزشكي بسيار اهميت دارند. جزييات را به فواصل زماني منظم در نمودارهاي ثبت مشاهدات يادداشت كنيد. شكل زير دو نمودار تكميل شده را نشان ميدهد؛ اين نمودارها به صورت پر نشده و براي استفاده ارايهكنندگان كمكهاي اوليه، آورده شدهاند. در نمودارهاي سطح پاسخدهي، در هر زمان مشاهده، در مقابل نمره مناسب يك نقطه قرار دهيد. به عنوان مثال، اگر مصدوم در اولين بررسي پاسخي به كلام نميدهد، در ستون اول در مقابل نمره 1، يك نقطه قرار دهيد. در نمودار ثبت نبض و تنفس، در هر زمان مشاهده در برابر سرعت مربوط يك علامت تأييد (تيك) قرار دهيد؛ كيفيت نبض و تنفس را نيز (همانطور كه در شكل ميبينيد) ثبت كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]جهت کوچک شدن تصویر اینجا را کلیک کنید.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مشكلات قلب **و دستگاه گردش خون** وكمكهاي اوليه
شوک:
شوك، يك وضعيت تهديدكننده حيات است و زماني روي ميدهد كه دستگاه گردش خون (كه اكسيژن را به تمام بافتهاي بدن ميرساند و مواد زايد را از آنها ميگيرد) از كار بيفتد و در نتيجه، اعضاي حياتي (مثل قلب و مغز) دچار كمبود اكسيژن شوند. براي پيشگيري از آسيب عضوي پايدار و مرگ، بايد فوراً درمان اورژانس آغاز شود. ترس و درد ميتوانند بر وخامت شوك بيفزايند. هرگاه خطر وقوع شوك وجود داشته باشد، ممكن است تنها اطمينان خاطر دادن به بيمار و آرامش بخشيدن به وي، براي پيشگيري از بدتر شدن وضعيت بيمار كافي باشد.علل شوك
شايعترين علت شوك، خونريزي شديد است. اگر خون بيش از 2/1 ليتر (تقريباً يك پنجم حجم طبيعي خون) از دست برود، شوك روي ميدهد. آسيب و جراحت ميتواند خونريزي ايجاد نمايد. در اثر آسيب رگها در شكستگيهاي بسته نيز خونريزي رخ داده و ممکن است شوک ايجاد شود. از دست رفتن ساير مايعات بدن نيز ميتواند به شوك منجر شود. وضعيتهايي كه ميتوانند مقدار زيادي از مايعات بدن را تلف كنند عبارتند از: اسهال، استفراغ، انسداد روده و سوختگيهاي شديد. همچنين ممكن است با وجود طبيعي بودن حجم خون، شوك در اثر ناتواني قلب در پمپ كردن خون ايجاد شود. اين مشكل ممكن است در اثر بيماري قلبي شديد، حمله قلبي يا نارسايي حاد قلب رخ دهد. ساير علل شوك عبارتند از: عفونت شديد، كمبود بعضي از هورمونها، پايين افتادن قند خون (هيپوگليسمي)، افت درجه حرارت بدن، واكنش آلرژي شديد (شوك آنافيلاكتيك)، مسموميت با داروها و آسيب نخاع.
تشخيص
در ابتدا:
تند شدن نبض
پوست رنگپريده و سرد؛ عرق كردن با وقوع شوك:
پوست خاكستري ـ آبي (سيانوز) به خصوص لبها. رنگ بستر ناخن و نرمه گوش، در صورت فشرده شدن، به سرعت بر نميگردد.
ضعف و گيجي
تهوع (و شايد استفراغ)
تشنگي
تنفس سريع و كمعمق
نبض ضعيف و «نخ مانند». وقتي نبض در مچ محو ميشود، تقريباً نيمي از حجم خون از دست رفته است. وقتي اكسيژنرساني به مغز كاهش پيدا كند:
بيقراري و پرخاشگري
خميازه كشيدن و لهله زدن براي هوا
بيهوش شدن
نهايتاً، قلب از ضربان متوقف ميشود.
آثار از دست رفتن خون و مايعات بدن
اهداف
تشخيص دادن شوك
درمان علت آشكار شوك
بهبود وضعيت خونرساني به مغز، قلب و ريهها
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
1) هرگونه علت آشكاري را كه براي شوك پيدا كرديد (مثل خونريزي شديد يا سوختگيهاي جدي درمان كنيد.
2) بيمار را روي يك پتو قرار دهيد تا از زمين سرد فاصله بگيرد. بهطور مداوم به بيمار اطمينان خاطر بدهيد.3) پاهاي بيمار را بالا ببريد و نگه داريد تا وضعيت جريان خون به اعضاي حياتي بهبود پيدا كند. در صورتي كه مشكوك به شكستگي هستيد، كاملاً احتياط كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) براي كاهش فشار در نواحي گردن، قفسه سينه و كمر، لباسهاي سفت را شل كنيد.
5) با پوشاندن بدن و پاهاي بيمار با كت يا پتو، او را گرم نگه داريد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد
.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
بيمار را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن و يا جابهجاييهاي بيمورد منع كنيد. اگر بيمار از تشنگي شاكي است، لبهاي وي را با مقداري آبتر كنيد.
بيمار را تنها نگذاريد مگر زماني كه قصد داريد با مركز آمبولانس تماس بگيريد.
سعي نكنيد بيمار را با يك بطري آب داغ يا ساير منابع مستقيم حرارت، گرم كنيد.
6) علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس را كنترل و ثبت كنيد . اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز كنيد و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (فصل « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).
خونريزي داخلي:
خونريزي داخل حفرات بدن ميتواند به دنبال يك آسيب (مثل شكستگي يا جراحت نافذ) روي دهد ولي ممكن است به صورت خودبهخودي هم اتفاق بيفتد (مثلاً خونريزي از زخم معده). مهمترين خطر خونريزي داخلي، شوك است. بهعلاوه، خون ميتواند در اطراف اعضايي مثل ريهها يا مغز تجمع كند و فشار تخريبكنندهاي بر آنها اعمال كند. در صورتي كه در يك بيمار، نشانههاي شوك بدون وجود خونريزي آشكار بارز شده باشند، بايد به خونريزي داخلي مشكوك شويد. به دنبال خونريزي از سوراخهاي بدن (گوش، دهان، پيشابراه يا مقعد) بگرديد.
تشخيص
در ابتدا، پوست رنگپريده، سرد و مرطوب است. با ادامه خونريزي، رنگ پوست ممكن است به آبي ـ خاكستري (سيانوز) تغيير پيدا كند.
نبض سريع و ضعيف
تشنگي
تنفس سريع و كمعمق
منگي، بيقراري و تحريكپذيري
امكان دارد بيمار از حال برود يا بيهوش شود.
خونريزي از سوراخهاي بدن
در موارد آسيبهاي شديد و خشونتبار «الگوي كبودشدگي» (ناحيهاي از پوست دچار تغيير رنگ كه از نظر شكل با طرح لباس، اشياي لهكننده يا ابزارهاي مهاركننده [ مثل كمربند ايمني ] مطابقت دارد) قابل مشاهده است.
درد
اطلاعاتي از بيمار كه حكايت از آسيب يا بيماري اخير دارد؛ داشتن سابقه از حادثه خونريزي داخلي مشابه؛ يا استفاده از داروها براي كنترل كردن بيماريهاي طبي مثل ترومبوز (در اين وضعيت، لختههاي ناخواستهاي در رگهاي خوني تشكيل ميشود).
نشانههاي احتمالي خونريزي داخلي
(جدول) [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]ابعاد این تصویر کوچکتر شده است. برای مشاهده این تصویر در ابعاد واقعی اینجا را کلیک کنید. ابعاد واقعی این تصویر 710 در 495 با حجم 52 کیلوبایت است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شوك آنافيلاكتيك:
اين وضعيت، يك واكنش آلرژي شديد است كه تمام بدن را گرفتار ميكند. در افراد مستعد، اين حالت ميتواند در عرض چند ثانيه تا چند دقيقه پس از تماس با عامل آغازگر ايجاد شود و بالقوه كشنده است. عوامل آغازگر احتمالي عبارتند از:
تماس پوستي يا هوايي با مواد خاص
تزريق يك داروي خاص
نيش يك حشره خاص
خوردن بعضي از مواد غذايي (مثل بادام زميني) طي واكنش آنافيلاكتيك، (يك سري) مواد شيميايي به داخل خون رها شوند كه سبب گشاد شدن رگهاي خوني و تنگ شدن (كاهش قطر) راههاي تنفسي ميشود. فشار خون ناگهان پايين ميافتد و تنفس مختل ميشود. ممكن است زبان و حلق متورم شوند كه اين امر، خطر هيپوكسي را افزايش ميدهد. مقدار اكسيژني كه به اعضاي حياتي ميرسد، شديداً كاهش پيدا ميكند. بيماري را كه دچار شوك آنافيلاكتيك شده است بايد فوراً با تزريق اپينفرين (آدرنالين) درمان كرد. اولويتهاي كمكهاي اوليه عبارتند از تسهيل تنفس و به حداقل رساندن شوك تا رسيدن نيروهاي امداد تخصصي.
تشخيص
اضطراب
جوشهاي پوستي قرمز، لكهمانند و منتشر
تورم زبان و حلق
باد كردن اطراف چشمها
اختلال تنفس (از فشرده شدن قفسه سينه تا تنفس شديداً سخت)؛ ممكن است بيمار خسخس داشته باشد يا بريده بريده نفس بكشد.
نشانههاي شوك
اهداففراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان1) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. هرگونه اطلاعات كه در مورد علت اين وضعيت در اختيار داريد، بازگو كنيد.2) بررسي كنيد كه آيا بيمار داروهاي ضروري خود را (يك سرنگ يا يك تزريقكننده خودكار محتوي اپينفرين [آدرنالين ] براي تزريق به خود) همراه دارد يا خير. به بيمار كمك كنيد تا از آنها استفاده كند. اگر بيمار قادر به تزريق دارو نيست و شما نحوه استفاده از تزريقكننده خودكار را آموختهايد، خودتان اين تزريق را انجام دهيد.3) اگر بيمار هوشيار است، به وي كمك كنيد تا در وضعيتي بنشيند كه مشكلات تنفسياش تسكين پيدا كنند.4) در صورت لزوم، بيمار را از نظر شوك درمان كنيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]هشدار!
اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). اگر بيمار نفس ميكشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد.
آنژين صدري (درد قفسه سينه):
اصطلاح «آنژين صدري» از نظر لغوي به معناي «فشردگي قفسه سينه» است. وقتي شريانهاي كرونر كه تأمينكننده خون عضله قلب هستند، تنگ بشوند و نتوانند نياز قلب را طي فعاليت بدني يا هيجانات، با رساندن خون كافي تأمين كنند، آنژين صدري، بيمار را وادار به استراحت ميكند؛ درد، مدت كوتاهي پس از استراحت برطرف خواهد شد.
تشخيص
درد فشاري (مثل گيره) در مركز قفسه سينه كه اغلب به فك و به سمت انتهاي يك يا هر دو دست تير ميكشد.
تسكين درد با استراحت
تنگي نفس
ضعف كه اغلب شديد و ناگهاني است.
احساس اضطراب
اهداف
كاهش فشار وارد شده روي قلب با وادار كردن بيمار به استراحت
در صورت لزوم، درخواست كمكهاي پزشكي
كمك به بيمار با درمان داروييهشدار!
اگر درد پايدار بود يا مجدداً بروز كرد، به حمله قلبي مشكوك شويد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. يك دوز كامل (300 ميليگرم) از قرص آسپيرين به بيمار بدهيد تا بجود. به طور مداوم، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد . اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).1) به بيمار كمك كنيد تا بنشيند. اطمينان حاصل كنيد كه بيمار احساس راحتي دارد و به او اطمينان خاطر بدهيد. اين عمل، تنفس وي را تسهيل خواهد كرد.2) اگر بيمار، داروهاي آنژين (مثلاً قرص يا اسپريهاي افشانهاي يا تلمبهاي) را در اختيار دارد، اجازه دهيد خودش آنها را استعمال كند. در صورت لزوم، شما هم در مصرف دارو به او كمك كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) بيمار را تشويق كنيد كه استراحت كند و ناظران را از محل دور كنيد. اين حمله بايد ظرف چند دقيقه برطرف شود.
حمله قلبي:
شايعترين علت حمله قلبي، بسته شدن ناگهاني جريان خون به بخشي از عضله قلب (مثلاً در اثر تشكيل لخته در شريان كرونر [ ترومبوز كرونر ] ) است. مهمترين خطر حمله قلبي، توقف ضربان قلب است. آثار يك حمله قلبي تا حدود زيادي وابسته به حجمي از عضله قلب است كه دچار آسيب شده است؛ بسياري از بيماران بهطور كامل بهبود پيدا ميكنند. داروهايي مثل آسپيرين و داروهاي حلكننده لخته، براي محدود كردن وسعت آسيب وارد شده به عضله قلب به كار ميروند.
تشخيص
درد فشاري (شبيه گيره) مداوم در مركز قفسه سينه كه اغلب به فك يا به انتهاي يك يا هر دو دست تير ميكشد. برخلاف آنژين صدري (صفحه قبل)، درد با استراحت تسكين پيدا نميكند.
تنگي نفس و احساس ناراحتي در بالاي شكم كه ممكن است مشابه با سوءهاضمه شديد بهنظر برسد. از حال رفتن (اغلب بدون پيشآگهي).
غش كردن يا گيجي ناگهاني
احساس در شرف مرگ بودن
پوست «خاكستري» و آبي شدن لبها
نبض تند، ضعيف يا نامنظم
عرق كردن شديد
احساس نياز شديد به هواي تازه (تشنگي هوا)
اهداف
تشويق بيمار به استراحت كردن
فراهم كردن شرايط انتقال فوري بيمار به بيمارستانهشدار!
اگر بيمار بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).1) وضعيت بيمار را تا حد امكان طوري تغيير دهيد كه كاملاً احساس راحتي كند تا فشار روي قلب كم شود. وضعيت نيمهنشسته كه در آن سر و شانه بيمار به جايي تكيه داده شود و زانوها خم شوند، اغلب بهترين حالت است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. بگوييد كه مشكوك به حمله قلبي هستيد. در صورتي كه بيمار از شما ميخواهد كه با پزشك او تماس بگيريد، اين كار را هم انجام دهيد.3) اگر بيمار كاملاً هوشيار است، يك دوز كامل (300 ميلي گرم) از قرص آسپيرين به او بدهيد و توصيه كنيد كه آن را به آرامي بجود.4) اگر بيمار، داروهاي آنژين (مثلاً قرص يا اسپريهاي افشانهاي يا تلمبهاي) را در اختيار دارد، به او كمك كنيد تا آنها را مصرف كند. بيمار را تشويق كنيد كه استراحت كند.5) بهطور مداوم، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
غش كردن و از حال رفتن:
غش، نوعي از دست دادن هوشياري زودگذر است كه در اثر كاهش موقت جريان خون به مغز ايجاد ميشود. غش كردن ممكن است در واكنش به درد، خستگي شديد، كمبود غذا يا استرس هيجاني روي دهد. اين حالت همچنين بعد از دورههاي طولاني بيحركتي فيزيكي (مثل ايستادن يا نشستن بدون تحرك) بهخصوص در آب و هواي گرم رخ ميدهد. اين عدم تحرك سبب ميشود كه خون در اندامهاي پاييني جمع شود و مقدار كمتري از آن به مغز برسد. سرعت نبض در فردي كه غش كرده است بسيار كند ميشود. با اين حال، نبض سريعاً بالا ميرود و به حد طبيعي ميرسد. بيماري كه دچار غش شده است، معمولاً روند بهبود سريع و كاملي دارد.
تشخيص
از دست رفتن زودگذر هوشياري كه سبب ميشود بيمار به زمين بيفتد.
كند شدن نبض
پوست سرد رنگپريده و عرق كردن
اهداف
بهبود رسيدن جريان خون به مغز
اطمينان و آرامش دادن به بيمار پس از به هوش آمدن1) وقتي احساس غش كردن به بيمار دست ميدهد، به او توصيه كنيد كه دراز بكشد. زانو بزنيد، پاهاي او را بلند كنيد و مچ پاها را روي شانههايتان بگذاريد؛ اين عمل به بهبود جريان خون مغز كمك ميكند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) مطمئن شويد كه هواي تازه به مقدار زياد به بيمار ميرسد؛ از يك نفر بخواهيد كه پنجره اتاق را باز كند. همچنين، از ناظران بخواهيد كه از بيمار فاصله بگيرند.3) وقتي بيمار به هوش آمد، به وي اطمينان خاطر بدهيد و به او كمك كنيد تا تدريجاً بنشيند. اگر مجدداً دچار احساس غش كردن شد، به او توصيه كنيد كه دوباره دراز بكشد و تا زماني كه كاملاً بهبود پيدا كند، پاهاي او را بلند كنيد و نگه داريد.هشدار!
اگر بيمار سريعاً هوشياري خود را به دست نياورد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (فصل « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد
سوختگی های شدید ناشی از آب جوش:
در درمان سوختگيهايي كه عميق يا وسيع هستند، مراقبت كافي به عمل آوريد. هرچه طول مدت سوختگي بيشتر باشد، شدت آسيب هم بيشتر خواهد بود. اگر مصدوم در جريان آتشسوزي دچار سوختگي شده است، بايد فرض كنيد كه دود يا هواي داغ به دستگاه تنفسي نيز آسيب رسانده است (مبحث « سوختگيهاي راه تنفسي » را ببينيد). اولويتها عبارتند از: شروع سريع خنكسازي سوختگي و بررسي تنفس. مصدومي كه دچار سوختگي شديد يا سوختگي با آب جوش شده است، به احتمال يقين دچار شوك خواهد شد و بايد تحت مراقبت بيمارستاني قرار بگيرد. صرف نظر از سن مصدوم، امكان آسيب غيرتصادفي بايد هميشه مدنظر قرار بگيرد. جزييات را به دقت ثبت كنيد. لباسهايي را كه از تن مصدوم خارج كردهايد، براي تحقيقات آتي حفظ كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد
اشكال در تنفس
نشانههاي شوك
اهداف
متوقف كردن سوختگي و تسكين درد
باز نگه داشتن راه تنفسي
درمان آسيبهاي همراه
به حداقل رساندن خطر عفونت
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان و جمعآوري اطلاعات براي نيروهاي خدمات اورژانس
هشدار!
بهدنبال نشانههاي اشكال در تنفس بگرديد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).1) به مصدوم كمك كنيد تا دراز بكشد. در صورت امكان، سعي كنيد از تماس ناحيه دچار سوختگي با زمين، ممانعت بهعمل آوريد.2) حداقل به مدت 10 دقيقه، (محل سوختگي را با مقدار زيادي از يك مايع خنك، خيس كنيد اما انتقال مصدوم به بيمارستان را به تأخير نيندازيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.3) خنكسازي محل سوختگي را تا زمان تسكين درد، ادامه دهيد.
4) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. قبل از آنكه بافتها شروع به تورم كنند، به آرامي وسايلي مثل حلقه، ساعت، كمربند، كفش يا لباسهاي در حال سوختن را خارج كنيد. با دقت لباسهاي سوخته شده را از تن خارج كنيد (مگر آنكه اين لباسها به محل سوختگي چسبيده باشند).
5) روي محل آسيب ديده را با يك پانسمان استريل بپوشانيد تا در برابر عفونت محافظت شود. اگر پانسمان استريل در دسترس نيست، از يك باند مثلثي تا شده، قسمتي از يك ملحفه يا پلاستيك نازك آشپزخانه (دو دور اول لوله را كنار بگذاريد و بقيه را بهطور طولي روي محل سوختگي قرار دهيد) استفاده كنيد. ميتوان از كيسه پلاستيكي تميز براي پوشاندن دست يا پا استفاده كرد؛ اين كيسه را به كمك باند يا چسب نواري كه روي خود پلاستيك ميبنديد (نه روي پوست)، محكم كنيد.
6) جزييات آسيبهاي مصدوم را جمعآوري و ثبت كنيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را بهطور مرتب كنترل و ثبت كنيد .
احتياط!
بدن مصدوم را بيش از حد خنك نكنيد چون ممكن است درجه حرارت بدن را تا سطح خطرناكي پايين بياوريد. اين خطر، به ويژه شيرخواران و سالمندان را تهديد ميكند.
لباسهايي را كه به محل سوختگي چسبيدهاند، خارج نكنيد؛ (با اين كار) امكان دارد صدمات بيشتري وارد كنيد و راه ورود عفونت را به محل سوختگي باز كنيد.
به محل سوختگي به هيچ صورت دست نزنيد.
هيچ تاولي را نتركانيد.
از به كار بردن موادي مثل لوسيون، پماد، روغن يا نوارچسب (زخمبندي) روي محل سوختگي، خودداري كنيد.
مورد خاص
سوختگي صورت
اگر مصدوم دچار سوختگي صورت شده است، روي موضع آسيب را نپوشانيد؛ اين كار ميتواند موجب رنج مصدوم و انسداد راه تنفسي شود. تا زمان رسيدن نيروي امدادي، با استفاده از آب، موضع را خنك كنيد تا درد تخفيف پيدا كند.
7) در زماني كه منتظر رسيدن نيروهاي امدادي هستيد، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و در صورت بروز شوك ، به درمان آن بپردازيد.
سوختگيهاي خفيف:
سو ختگيهاي خفيف سطحي اغلب ناشي از حوادث خانگي (مثلاً دست زدن به يك اتوي داغ يا ريزش آب جوش روي پوست) هستند. بسياري از سوختگيهاي سطحي را ميتوان با ارايه كمكهاي اوليه به صورتي موفقيتآميز درمان كرد؛ اين سوختگيها بهطور طبيعي بهبود خواهند يافت. با اين حال، اگر در مورد شدت آسيب نگران هستيد، به مصدوم توصيه كنيد كه به يك پزشك مراجعه كند (مبحث « ارزيابي سوختگي » را ببينيد). تاولها ممكن است مدتي پس از سوختگي تشكيل شوند. اين «حبابهاي» ظريف، در اثر نشت مايع بافتي (سرم) به داخل محل سوختگي (درست زير سطح پوست) ايجاد ميشوند. هرگز نبايد تاولي را بتركانيد چون (با اين كار،) عفونت را وارد زخم ميكنيد
تشخيص
قرمز شدن پوست
درد درموضع سوختگي مورد زير ممكن است ديرتر ظاهر شود:
بروز تاول روي پوست دچار سوختگي
اهدافتوقف سوختگي
تخفيف دادن درد و تورم
به حداقل رساندن خطر عفونت
احتياط!
از تركاندن تاولها يا هرگونه دست زدن به موضع آسيبديده خودداري كنيد.
از قرار دادن پانسمان چسبدار (چسب زخم) يا نوارچسب روي پوست خودداري كنيد؛ وسعت سوختگي ممكن است گستردهتر از آن چيزي باشد كه در ابتدا بهنظر ميرسد.
از پماد يا روغن استفاده نكنيد؛ اين وسايل ممكن است به بافتها صدمه بزنند و خطر عفونت را افزايش دهند.
1) به مدت حداقل 10 دقيقه، منطقه آسيبديده را با آب سرد بشوييد تا سوختگي متوقف شود و درد تسكين پيدا كند. اين عمل، اثربخشتر از استفاده از اسپريها است. در صورتي كه آب در دسترس نباشد، ميتوان از هر مايع سرد و بيضرر (مثل شير يا نوشيدنيهاي كنسرو شده) استفاده كرد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
2) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. قبل از آنكه موضع آسيبديده شروع به تورم كند، هرگونه وسايل زينتي، ساعت، كمربند يا لباسهاي تنگ را به آرامي خارج كنيد.
3) موضع را با يك پانسمان استريل يا يك تكه پارچه تميز بدون كرك بپوشانيد و آن را به كمك باند در محل نگه داريد. يك كيسه پلاستيكي يا سلفون آشپزخانه را ميتوان بهعنوان پوشش موقت مناسب بهكار برد. سلفون آشپزخانه را به صورت طولي قرار دهيد تا در صورت تورم بافت، روي موضع فشار وارد نكند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مورد خاص
تاول تاول را معمولاً بايد درمان كرد. با اين حال، اگر تاولها شكافته شوند يا در شرف تركيدن بودند، يك پانسمان غيرچسبي كه اندازه آن وسيعتر از حدود تاول است، روي آن قرار دهيد. پانسمان را تا زمان فروكش كردن تاول، در محل باقي بگذاريد.
سوختگيهاي راه تنفسي:
سوختگيهاي صورت و سوختگيهاي داخل دهان و حلق، بسيار جدي هستند چون راه هوايي در اين سوختگيها به سرعت دچار تورم ميشود. معمولاً نشانههاي سوختگي آشكار هستند. با اين حال، در مواردي كه سوختگي در يك فضاي بسته روي داده است، به دليل آنكه امكان دارد مصدوم گاز يا هواي داغ را استنشاق كرده باشد، بايد هميشه به آسيب راه تنفسي مشكوك شويد. در موارد شديد، هيچ درمان خاصي از عهده ارايهكننده كمكهاي اوليه برنميآيد؛ تورم ميتواند به سرعت راه تنفسي را مسدود كند و خطر خفگي وجود دارد. كمكهاي طبي فوري و تخصصي ضروري هستند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
دوده در اطراف دهان و بيني
سوختگي موهاي بيني
قرمزي، تورم يا حتي سوختگي زبان
آسيب به پوست اطراف دهان
خشن شدن صدا
مشكلات تنفسي
هداف
باز نگه داشتن راه تنفسي
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
هشدار!اگر مصدوم بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). اگر مصدوم نفس ميكشد، او را در وضعيت بهبود قرار دهيد.1) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. به افسر مسؤول بگوييد كه مشكوك به سوختگي راه تنفسي هستيد.2) گامهاي ممكن براي بهبود جريان هواي مصدوم (مثل شل كردن لباسهاي اطراف گردن) را طي كنيد.3) از يخ يا مقادير كم آب سرد براي كاهش تورم و يا درد استفاده كنيد.4) به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد. تا رسيدن نيروهاي امدادي، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد .[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سوختگی الکتریکی:
با عبور الكتريسيته از داخل بدن، ممكن است سوختگي رخ دهد. بيشترين آسيب قابل مشاهده در نقاط ورود و خروج جريان برق ظاهر ميشود. با اين حال، امكان دارد ردّي از آسيب داخلي هم وجود داشته باشد. محل و جهت جراحات ورودي و خروجي، در مورد مكان احتمالي و وسعت آسيب پنهان و نيز درجه شوك (كه احتمالاً مصدوم دچار آن شده است) اطلاعاتي به شما ميدهند. سوختگي الكتريكي ممكن است در اثر صاعقه و يا جريانهاي الكتريكي ولتاژ پايين يا ولتاژ بالا ايجاد شود. همچنين شوك الكتريكي ميتواند سبب ايست قلبي شود. اگر مصدوم بيهوش است، اولويت فوري شما پس از اطمينان از بيخطر بودن محل، باز كردن راه تنفسي و كنترل تنفس و گردش خون است.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
بيهوشي
سوختگيهاي تمام ضخيم همراه با تورم، دودهزدگي و زغالي شدن محلهاي ورود و خروج جريان برق
نشانههاي شوك
اگر مصدوم قرباني «قوس الكتريكي» ولتاژ بالا باشد، يك تهمانده قهوهاي مسي روي پوست باقي ميماند (اين تهمانده را با آسيب اشتباه نگيريد).
.اهداف
درمان سوختگيها و شوك
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان1
) قبل از دست زدن به مصدوم، بايد مطمئن شويد كه تماس با منبع الكتريكي قطع شده است.
2) بهمنظور خنك كردن سوختگيها، موضع آسيب (در نقاط ورود و خروج جريان برق) را با مقدار زيادي آب سرد بشوييد.
3) در صورت امكان دستكش يكبار مصرف بپوشيد. به منظور محافظت از سوختگيها در برابر عفونتهاي منتقل شونده از راه هوا، روي آنها را با پانسمان استريل، باند مثلثي تا شده يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك بپوشانيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
4) به مصدوم اطمينان بدهيد و در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
تا زماني كه رسماً به شما اطلاع داده شود كه جريان قطع و مصدوم از برق جدا شده است، به مصدوم ناشي از الكتريسيته ولتاژ بالا نزديك نشويد.
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش است، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).
سوختگی شیمیایی:
برخي مواد شيميايي ميتوانند سبب آزردگي، سوختگي يا سوراخ شدن پوست شوند و از اين طريق، صدمات گسترده و گاه كشنده ايجاد كنند. نشانههاي سوختگي شيميايي بر خلاف سوختگي ناشي از حرارت، به آرامي بروز ميكنند اما (نحوه ارايه) كمكهاي اوليه مشابه است. بسياري از مواد شيميايي قوي و خورنده در صنعت يافت ميشوند اما سوختگيهاي شيميايي در منازل هم ميتوانند روي دهند بهويژه در اثر موادي مثل محصولات ظرفشويي (شايعترين علت سوختگي قليايي در كودكان)، پاككنندههاي فر و رنگبرها. سوختگيهاي شيميايي هميشه جدي هستند و ممكن است مصدوم به درمان بيمارستاني فوري نياز داشته باشد. درصورتامكان، نام و علامت تجاري ماده سوزاننده را يادداشت كنيد. قبل از پرداختن به درمان مصدوم، مطمئن شويد كه محل براي شما و سايرين بيخطر است زيرا از برخي مواد شيميايي، گازهاي سمي متصاعد ميشود.تشخيصممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
شواهدي از مواد شيميايي در محل
درد شديد سوزشآور
در ادامه، تغييررنگ، تاول زدن، پوستهريزي و تورم محل آسيبديده
اهدافبيخطر كردن محل واطلاع دادن به مسؤولان مربوط
زدودن و از بين بردن ماده شيميايي زيانبار
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستاناحتياط!هرگز در جهت خنثي كردن اسيد يا الكل تلاش نكنيد مگر آن كه براي اين كار آموزش ديده باشيد.
شروع درمان را به دليل جستجو به دنبال يك پادزهر، به تأخير نيندازيد.1) مطمئن شويد كه محلي كه مصدوم در آن بهسر ميبرد، بيخطر است. با تهويه محل، گازها را پراكنده كنيد و در صورت امكان، سر ظرف (محتوي) ماده شيميايي را محكم ببنديد. در صورت لزوم، مصدوم را از محل خارج كنيد.2) حداقل به مدت 20 دقيقه، محل سوختگي را بشوييد تا ماده شيميايي پخش و سوختگي متوقف شود. اگر مصدومي را روي زمين درمان ميكنيد، دقت كنيد كه آب در زير او جمع نشود.3) هنگام شستن محل آسيب، لباسهاي آلوده را به آرامي خارج كنيد.4) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد. اطمينان حاصل كنيد كه راه تنفسي باز است. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد . جزييات ماده شيميايي را به اعضاي گروه پزشكي منتقل كنيد. در صورتي كه آسيب در محل كار رخ داده است، به مأمور ايمني و يا گروه خدمات اروژانس اطلاع دهيد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کمک های اولیه در سکته مغزی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اصطلاح «سكته مغزي» وضعيتي را توصيف ميكند كه در آن، جريان خون يك قسمت از مغز در اثر يك لخته خوني يا يك رگ خوني پاره شده، بهطور ناگهاني و جدي مختل ميشود. انتقال سريع بيمار به بيمارستان بسيار حياتي است. اگر سكته مغزي به دليل لخته روي داده باشد، ميتوان با دادن دارو، وسعت صدمه مغزي را محدود و روند بهبود را سريعتر كرد. سكته مغزي بهطور شايعتر در سنين بالا و نيز در افرادي كه دچار فشار خون بالا يا برخي ديگر اختلالات گردش خون هستند، رخ ميدهد. آثار سكته مغزي وابسته به حجم و بخشي از مغز است كه دچار آسيب شده است. در برخي موارد، اين وضعيت ميتواند كشنده باشد؛ با اين حال، اكثر افراد پس از سكته مغزي، بهطور كامل بهبود پيدا ميكنند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
مشكلاتي در تكلم و بلع
اگر از بيمار بخواهيد كه دندانهاي خود را نشان دهد، تنها يك طرف صورت حركت خواهد كرد و يا حركت (دوطرف) يكسان نيست.
از دست دادن قدرت يا حركت در اندامها
سردرد شديد و ناگهاني
وضعيت ذهني منگ و هيجانزده كه ميتواند با مستي اشتباه گرفته شود.
از دست رفتن هوشياري بهطور ناگهاني يا تدريجي
اهداف
باز نگه داشتن راه تنفسي
فراهم كردن شرايط انتقال فوري بيمار به بيمارستان
هشدار!
اگر بيمار بيهوش است، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد . اگر بيمار نفس ميكشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. تا زمان رسيدن نيروهاي امداد پزشكي، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
احتياط!
چيزي براي خوردن يا نوشيدن به بيمار ندهيد چون سكته مغزي ميتواند عمل بلع را با مشكل روبهرو كند.
1) اگر بيمار هوشيار است، به او كمك كنيد تا دراز بكشد به طوري كه سر و شانههايش مختصري بالاتر از تنه، روي چيزي تكيه كند. سر او را به سمت مبتلا خم كنيد و يك حوله روي شانه او قرار دهيد تا هرگونه ترشحي را جذب كند. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
2) هر لباسي را كه ممكن است تنفس بيمار را دچار اختلال كند، شل كنيد. همچنان به بيمار اطمينان خاطر بدهيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را تا رسيدن نيروهاي امداد پزشكي، كنترل و ثبت كنيد.
گزیدگی توسط حشره ها و مار
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گزيدگي حشره
معمولاً نيش زنبور عسل، زنبور يا زنبور درشت، بيش از آنكه خطرناك باشد، دردناك است. بعد از يك درد تيز ابتدايي، تورم، قرمزي و زخم خفيفي ايجاد ميشود. البته، چند نيش حشره ميتوانند واكنش خطرناكي ايجاد كنند. نيش در دهان يا گلو بالقوه خطرناك است زيرا تورم ميتواند راه هوايي را مسدود كند. در هر گازگرفتگي يا گزيدگي مهم است كه به دنبال نشانههاي يك واكنش آلرژيك باشيم كه ممكن است منجر به شوك آنافيلاكتيك شود.
تشخيص
درد در محل نيش
قرمزي و تورم دور محل نيش
اهداف
تسكين تورم و درد
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
هشدار!
اگر فرد آسيبديده، نشانههاي شوك آنافيلاكتيك مانند اختلال تنفس يا تورم صورت و گردن را نشان ميدهد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
مورد خاص
گزيدگي در دهان و گلو اگر نيش در دهان فرد آسيبديده زده شده باشد، خطر ايجاد تورم بافتهاي داخل دهان و يا گلو وجود دارد كه باعث انسداد راه هوايي ميشود. براي پيشگيري از اين اتفاق، به فرد آسيب ديده يك تكه يخ بدهيد تا بمكد يا در غير اين صورت يك ليوان آب سرد بدهيد تا كمكم بنوشد. در صورتي كه تورم شروع شد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۱) به فرد آسيبديده، اطمينان بدهيد. اگر نيش قابل مشاهده باشد، با ناخن يا لبه كُند يك چاقو آن را كنار بزنيد. از انبرك استفاده نكنيد چون ممكن است سم بيشتري به بدن فرد مسموم تزريق شود.
۲) در صورت امكان، قسمت آسيبديده را بالا ببريد و از يك كيسه يخ يا كمپرس سرد استفاده كنيد. در صورت پايدار ماندن درد و تورم، به فرد آسيب ديده توصيه كنيد تا پزشك خود را ملاقات كند.
ساير گازگرفتگيها و گزيدگيها
گاز گرفتگيهاي گونههاي خاصي از عقرب و عنكبوت ميتوانند باعث بيماري جدي شوند و در صورت عدم درمان مناسب حتي ممكن است كشنده باشند. ولي گاز گرفتگيها ممكن است در طي مسافرتهاي دريايي رخ دهند. گاز گرفتگيها يا گزيدگيهاي واقع در دهان يا گلو خطرناك هستند چون تورم ميتواند راه هوايي را مسدود كند. مراقب واكنش آلرژي كه ميتواند منجر به شوك آنافيلاكتيك شود، باشد.
تشخيص
به گونهها بستگي دارد ولي عموماً:
درد، قرمزي و تورم در محل نيش
تهوع و استفراغ
سردرد
اهداف
تسكين درد و تورم
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان در صورت لزوم
۱) به فرد آسيب ديده كمك كنيد تا بنشيند يا دراز بكشد. به وي اطمينان بخشيد.
۲) در صورت امكان بخش آسيب ديده را بالا ببريد. از يك كيسه يخ يا كمپرس سرد استفاده كنيد .
۳) علايم حياتي (سطح پاسخ، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. به دنبال نشانههاي آلرژي مثل خس خس باشيد.
هشدار!
اگر فرد آسيب ديده توسط عقرب يا عنكبوت پشت قرمز گزيده شده باشد يا اگر فرد آسيب ديده نشانههاي شوك آنافيلاكتيك را نشان ميدهد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
مورد خاص
گزيدگي در دهان و گلو به فرد آسيب ديده يك تكه يخ بدهيد تا بمكد يا آب سرد بدهيد تا بنوشد. اگر تورم شروع به ايجاد شدن كند، با اورژانس تماس گرفته، درخواست آمبولانس كنيد.
گزش كنه
كنهها موجوداتي كوچك و شبيه عنكبوت هستند كه در علفزار يا اراضي جنگلي يافت ميشوند. آنها خود را به موجودات عبوركننده (از جمله انسان) ميچسبانند و پوست را نيش ميزنند تا خون بمكند. كنه در هنگام مكيدن خون، تقريباً به اندازه يك نخود باد ميكند و آنگاه به آساني قابل مشاهده ميشود. كنهها ميتوانند باعث انتقال بيماري و عفونت شوند پس هر چه زودتر بايد برداشته شوند.
اهداف
برداشتن كنه
۱) با استفاده از يك انبرك نوك تيز، سر كنه را در مجاورت پوست فرد آسيب ديده بگيريد.
۲) با عقب و جلو بردن، سر را بيرون بكشيد. سعي كنيد از شكستن كنه و باقي گذاشتن سر دفن شده در پشت آن خودداري كنيد.
۳) به فرد آسيب ديده توصيه كنيد با يك پزشك ملاقات كند. كنه را برداريد؛ ممكن است نياز به بررسي داشته باشد.
مارگزيدگي
مارهاي سمي بومي در نقاط مركزي و كويري ايران وجود دارند كه بعضي از آنها بسيار خطرناك و سم آنها كشنده است. اما اغلب مارها غيرسمي هستند. در حالي كه مارگزيدگي معمولاً آسيب خطرناكي محسوب نميشود، ميتوانند ترساننده باشد. اطمينان بخشيدن به بيمار، حياتي است؛ اگر فرد حادثه ديده، آرام نگه داشته شود، ممكن است گسترش زهر در بدن به تأخير بيفتد. به ظاهر مار توجه كنيد تا به پزشك در دادن پادزهر صحيح كمك كنيد. در صورت بيخطر بودن، مار را در يك محفظه ايمن قرار دهيد. در نظر داشته باشيد كه حتي اگر مار مرده باشد، زهر فعال است. اگر مار گرفته نشده است، پليس را مطلع كنيد.
تشخيص
به گونهها بستگي دارد ولي ممكن است موارد زير وجود داشته باشد:
يك جفت علامت سوراخشدگي
درد، قرمزي و تورم شديد در محل نيش
تهوع و استفراغ
اختلال بينايي
افزايش بزاق و عرق كردن
تنفس سخت؛ در موارد شديد، ممكن است تنفس كاملاً متوقف شود.
اهداف
پيشگيري از گسترش زهر در بدن
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) به فرد حادثه ديده كمك كنيد تا دراز بكشد. به وي اطمينان بخشيد و به او بگوييد آسوده و آرام باشد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۲) با ملايمت زخم را بشوييد و با سوابهاي تميز آهسته آهسته خشك كنيد.
۳) به آرامي اندام بالاي زخم را با يك باند رولي ببنديد. از باند مثلثي استفاده كنيد تا ناحيه حادثه ديده بيحركت شود.
هشدار!
از بند لاستيكي (تورنيكه) براي بستن استفاده نكنيد؛ زخم را با يك چاقو چاك بدهيد در غير اين صورت زهر را به بيرون بمكيد.
در صورت هوشيار نبودن فرد حادثه ديده، راههوايي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛
آماده باشيد تا در صورت لزوم احياي تنفسي و ماساژ قلبي را آغاز كنيد .
مسموميت دارويي ، مسموميت با الكل ، مسموميت غذايي
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مسموميت دارويي
مسموميت دارويي ميتواند بهخاطر مصرف بيش از حد داروهاي تجويزشده يا داروهايي كه نياز به تجويز پزشك ندارند ايجاد شود. همچنين ميتواند در اثر سوءاستفاده از داروها (اعتياد) يا تداخل عمل دارويي ايجاد شود. بسته به نوع و چگونگي مصرف دارو، اثرات متفاوت است. وقتي با اورژانس تماس ميگيريد، تا حد امكان اطلاعات بدهيد. تا رسيدن كمك، به دنبال ظروفي بگرديد كه ممكن است در شناسايي دارو به شما كمك كنند.
تشخيص
دسته - دارو - اثرات مسموميت
مسكنها - آسپيرين (بلع):
درد قسمت بالايي شكم تهوع و استفراغ سوت كشيدن گوش «آه كشيدن» در هنگام تنفس منگي و حالت خوابآلودگي گيجي
استامينوفن (بلع):
در ابتدا اثر كمي دارد ولي درد شكم، تهوع و استفراغ ممكن است ايجاد شود ممكن است در عرض ۳ روز آسيب غيرقابل برگشت كبد ايجاد شود (سوءتغذيه و الكل خطر آن را افزايش ميدهند)
داروهاي كاهشدهنده فعاليت دستگاه عصبي و روانگردانها - باربيتوراتها و بنزوديازپينها (بلع) :
خستگي و خوابآلودگي كه منجر به كاهش هوشياري ميشود تنفس سطحي نبض ضعيف، نامنظم يا بهطور غيرطبيعي كند يا تند
محركها و توهمزاها - آمفتامينها (شامل اكستازي) و ال.اس.دي (بلع)، كوكائين (استنشاق):
رفتار تحريكپذير و بيشفعالانه، بيقراري و آشفتگي، عرق كردن، لرزش دستها، توهم كه طي آن ممكن است فرد آسيب ديده ادعا كند «صداهايي ميشنود» يا «چيزهايي ميبيند»
مخدرها - مورفين، هروئين (بهطور شايع تزريق) :
مردمكهاي تنگ، كندي و منگي كه ممكن است منجر به كاهش هوشياري شود، تنفس آهسته و سطحي كه ممكن است كاملاً متوقف شود، اثر سوزن كه ممكن است عفوني باشد.
حلالها - چسب، سوخت فندك (استنشاق):
تهوع و استفراغ، سردرد، توهمات، امكان عدم هوشياري، به ندرت ايست قلبي
اهداف
برقراري تنفس و گردش خون
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
هشدار!
اگر فرد مسموم، هوشيار نباشد، راه هوايي را باز و تنفس را كنترل كنيد؟ آماده باشيد تا در صورت لزوم احياي تنفسي و ماساژ قلبي را آغاز كنيد .
در صورت داشتن تنفس، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
وي را تحريك به استفراغ نكنيد.
۱) اگر فرد مسموم هوشيار باشد، به وي كمك كنيد تا در يك وضعيت راحت قرار بگيرد و از او بپرسيد چه مصرف كرده است. در حين صحبت كردن با او به وي اطمينان ببخشيد.
۲) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. كنترل علايم حياتي (سطح پاسخ، نبض و تنفس ) را ثبت كنيد تا كمك پزشكي برسد.
۳) نمونههايي از مواد استفراغ شده را نگه داريد. به دنبال شواهدي مثل ظروف خالي بگرديد كه ممكن است به شما در تشخيص دارو كمك كنند. اين نمونهها و ظروف را در اختيار كاركنان خبره اورژانس و آمبولانس قرار دهيد.
مسموميت با الكل
الكل (نام شيميايي، اتانول) دارويي است كه فعاليت دستگاه عصبي مركزي (بهويژه مغز) را كاهش ميدهد. مصرف طولاني يا بيش از حد آن ميتواند باعث اختلال كليه كاركردهاي فيزيكي و ذهني شود و شخص ممكن است در كاهش هوشياري عميقي فرو رود. خطرات زيادي براي فرد دچار مسموميت با الكل وجود دارد:
فرد مسموم بدون هوشياري در خطر استنشاق و خفگي ناشي از موارد استفراغ شده قرار دارد.
الكل، رگهاي خوني را گشاد و متسع ميكند. اين بدان معني است كه بدن گرما را از دست ميدهد و ممكن است افت درجه حرارت ايجاد شود.
ممكن است براي فرد مسمومي كه بوي الكل ميدهد، تشخيص غلط گذاشته شود و براي علت زمينهاي عدم هوشياري مثل آسيب به سر، سكته مغزي يا حمله قلبي، درمان مناسب دريافت نكند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشد:
بوي شديد الكل
بطريها يا قوطيهاي خالي
اختلال هوشياري، ممكن است فرد مسموم به تحريك جواب بدهد ولي به سرعت بر خواهد گشت.
صورت برافروخته و مرطوب
تنفس عميق و صدادار
نبض پر و جست زننده
كاهش هوشياري در مراحل بعدي عدم هوشياري:
ظاهر خشك و پف كرده صورت
تنفس سطحي
نبض ضعيف و سريع
مردمكهاي گشاد كه در مقابل نور واكنش ضعيفي نشان ميدهند.
اهداف
باز نگه داشتن راه هوايي
ارزيابي براي بيماريهاي ديگر
درصورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
هشدار!
درصورت هوشيار نبودن فرد مسموم، راه هوايي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قلبي را اجرا كنيد . در صورت داشتن تنفس، فرد مسموم را در وضعيت بهبود قرار دهيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
فرد مسموم را تحريك به استفراغ نكنيد.
۱) فرد مسموم را بايك كت يا پتو بپوشانيد تا در برابر سرما محافظت شود.
۲) فرد مسموم را براي آسيبها به ويژه آسيب به سر يا ساير بيماريهاي طبي ارزيابي كنيد.
۳) علايم حياتي (سطح پاسخ، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد تا فرد مسموم بهبود پيدا كند يا تحت مراقبت يك فرد مسؤول قرار گيرد.
مسموميت غذايي
اين نوع مسمويت معمولاً در اثر مصرف غذا يا نوشيدني آلوده به باكتريها يا ويروسها ايجاد ميشود. برخي از مسموميتهاي غذايي، ناشي از سموم حاصل از باكتريهاي موجود در غذا است. سالمندان يا باكتريهاي گروه اشرشيا كولي كه عمدتاً در گوشت يافت ميشوند، علل شايع مسموميت غذايي به شمار ميروند. علايم ممكن است به سرعت (ظرف چند ساعت) ايجاد شود يا حتي تا يك يا چند روز پس از خوردن غذاي آلوده ايجاد شود.
مسموميت با غذاي سمي غالباً در اثر سموم توليد شده به وسيله باكتريهاي گروه استافيلوكوك ايجاد ميشود. علايم معمولاً سريع ايجاد ميشود و ممكن است در عرض ۶-۲ ساعت پس از خوردن غذاي آلوده ظاهر شود.
يكي از خطرات مسموميت غذايي، از دست داد مايعات بدن است. كاهش آب بدن در اثر از دست دادن اين مايعات، در صورتي كه به سرعت و به قدر كافي جايگزين نشود، ميتواند خطرناك باشد. كم آبي به ويژه در افراد بسيار خردسال يا بسيار سالمند خطرناك است و در برخي موارد، ممكن است نياز به درمان در بيمارستان وجود داشته باشد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشد:
- تهوع، استفراغ
- دردهاي شكم به صورت گرفتگي عضلاني
- اسهال (امكان وجود رگههاي خوني)
- سردرد يا تب
- نشانههاي شوك
- اختلال هوشياري
اهداف
۱) فرد مسموم را تشويق كنيد تا استراحت كند
۲)به فرد مسموم مايعات رقيق فراوان بدهيد تا بنوشد.
۳) در صورت لزوم كمك طبي رافراهم كنيد.
۴) به فرد مسموم توصيه كنيد تا دراز بكشد و استراحت كند.
۵) به او يك كاسه نيز بدهيد تا درصورت استفراغ كردن از آن استفاده كند.
هشدار!
اگر وضعيت فردمسموم بدتر شد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
جسم خارجي در محل بريدگي
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خارج كردن اجسام خارجي (مثل خرده شيشه يا سنگ ريزه) از زخم قبل از شروع درمان، بسيار پر اهميت است. اگر اين اشياء در داخل زخم باقي بمانند، دركوتاه مدت سبب عفونت و تأخير در ترميم زخم و در بلند مدت سبب تغيير رنگ محل ميشوند. بهترين راه خارج كردن اجسام سطحي (خرده شيشه و سنگ ريزه)، استفاده از انبرك (در صورتي كه در اختيار داشته باشيد) است. روش ديگر آن است كه اين قطعات ريز را با دقت مشخص كنيد و يا آب سرد آنها را بشوييد. سعي نكنيد اشيايي را كه محكم در زخم فرورفتهاند، خارج كنيد چون ممكن است بافت اطراف را تخريب و خونريزي را تشديد كنيد. به جاي اين كار، دور تا دور آنها را با پانسمان يا باند بپوشانيد.
اهداف
مهار خونريزي بدون فشار دادن جسم خارجي به داخل زخم.
به حداقل رساندن خطر عفونت.
در صورت لزوم، فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان.
۱) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. با اعمال فشار در دو سمت جسم خارجي و بلند كردن قسمت آسيب ديده تا بالاتر از سطح قلب، خونريزي را مهار كنيد.
۲) روي زخم را باگاز بپوشانيد تا خطر عفونت به حداقل برسد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، كمك پزشكي درخواست كنيد:
مصدوم در مورد زمان و تعداد تزريقاتي كه دريافت كرده است مطمئن نيست.
از آخرين واكسني كه به مصدوم تزريق شده، بيشتر از ۱۰ سال ميگذرد.
۳) بالشتكهايي در اطراف شي بسازيد تا بتوانيد بدون اعمال فشار بر آن، زخم را باند پيچي كنيد. با دقت بالشتكها را در محل خود نگه داريد تا باند پيچي خاتمه پيدا كند.
۴) درصورت لزوم، شرايط بردن يا فرستادن مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد.
مورد خاص
اجسام بزرگ
اگر جسم خارجي آن قدر بزرگ است كه نميتوانيد بالشتكهاي بلندي را براي كاهش فشار روي جسم تعبيه كنيد، باند پيچي را در اطراف جسم انجام دهيد.
جسم خارجي در چشم
يك ذره خاك، يك مژه افتاده ياحتي يك لنز تماسي ميتوانند به حالت شناور روي سفيدي چشم قرار بگيرند. معمولاً ميتوان اين اجسام را به راحتي با شستشو خارج كرد. با اين وجود، نبايد به اشيايي كه به چشم چسبيدهاند، به داخل كره چشم نفوذ كردهاند و يا روي قسمت رنگي چشم (عنبيه و مردمك) قرار گرفتهاند، دست بزنيد چون اين كار ميتواند به چشم صدمه بزند. به جاي اين كار، مطمئن شويد كه مصدوم سريعاً تحت مراقب پزشكي قرار خواهد گرفت.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
تاري ديد
درد و احساس ناراحتي
قرمزي چشم و اشك ريزش
پلكها در حالت اسپاسم به بالا كشيده شدهاند.
اهداف
پيشگيري از وارد آمدن آسيب به چشم
احتياط!
به اشيايي كه به چشم چسبيدهاند يا به داخل كره چشم فرورفتهاند ويا روي قسمت رنگي چشم قرار گرفتهاند، دست نزنيد. چشم را بپوشانيد و مصدوم را به بيمارستان منتقل كنيد
۱) به مصدوم توصيه كنيد كه رو به نور بنشيند؛ به او بگوييد كه چشمهاي خود را نمالد.
۲) پشت مصدوم بايستيد. به كمك يك انگشت و شست خود، پلكهاي او را به آرامي از هم جدا كنيد. تمام قسمتهاي چشم او را معاينه كنيد.
۳) اگر ميتوانيد يك جسم خارجي را روي سفيدي چشم ببينيد، با ريختن آب تميز به كمك يك ليوان يا با استفاده از يك داروي شستشوي چشم استريل، جسم را خارج كنيد.
۴) اگر اقدامات فوق بي نتيجه بود، با استفاده از يك سواب نمدار يا گوشه نم دار دستمال كاغذي (يا يك دستمال تميز)، جسم را به خارج بكشيد. اگر باز هم نتوانستيد شيء را خارج كنيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
مورد خاص
جسم درزير پلك
از مصدوم بخواهيد كه مژههاي خود را بگيرد و پلك بالايي را روي پلك پاييني بكشد. پلك زدن زير ريزش آب نيز ممكن است جسم را به سمت خارج حركت دهد.
جسم خارجي در گوش
وقتي يك جسم خارجي در داخل مجراي گوش گير ميافتد، ممكن است در اثر انسداد مجراي گوش، كري موقت ايجاد شود. در برخي موارد، جسم خارجي ميتواند به پرده صماخ آسيب برساند. كودكان خردسال بهطور مكرر اجسامي را به داخل گوش خود فرو ميكنند؛ امكان دارد بزرگسالان پس از تميز كردن گوش، پنبه را در داخل آن باقي بگذارند. حشرات ميتوانند باپروازكردنيا خزيدن به داخل گوش بروند و نگراني و ترس ايجاد كنند.
اهداف
پيشگيري از وارد شدن آسيب به گوش
خارج كردن حشره گير افتاده (اگر در حال حركت است).
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان در مواردي كه جسم خارجي در داخل گوشگير افتاده است.
۱) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را در اسرع وقت مهياكنيد. سعي نكنيد خودتان اقدام به خارج كردن جسم خارجي گير افتاده كنيد.
۲) در طول مسير انتقال به بيمارستان يا در زماني كه منتظر ورود نيروهاي امداد طبي هستيد، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد.
احتياط!
سعي نكنيد جسم خارجي گير افتاده در گوش را خارج كنيد. ممكن است آسيب جدي (به گوش) وارد كنيد يا حتي جسم خارجي را بيش از پيش به داخل راه تنفسي فرو كنيد.
مورد خاص
حشره در داخل گوش به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و از او بخواهيد كه بنشيند. با استفاده از آب ولرم، گوش را با ملايمت شستشو دهيد تا حشره به بيرون شناور شود. اگر با اين عمل حشره از گوش خارج نشد، مصدوم را به بيمارستان منتقل كنيد.
جسم خارجي در بيني
كودكان خردسال ممكن است اشياي كوچكي را به داخل بيني خود فرو كنند. اجسام خارجي ميتوانند سبب انسداد بيني و ايجاد عفونت شوند. اجسام نوكتيز ميتوانند به بافتها آسيب برسانند و باتريهاي «كتابي» ميتوانند سبب سوختگي و خونريزي شوند. سعي نكنيد جسم خارجي را بيرون بياوريد؛ ممكن است (به بافتها) آسيب برسانيد و يا جسم را بيش از پيش به داخل راه تنفسي فرو كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
تنفس سخت يا صدادار از راه بيني
تورم بيني
ترشح بدبو يا داراي لكههاي خوني كه نشان ميدهد احتمالاً يك جسم خارجي مدتي است كه (در بيني) گير افتاده است.
اهداف
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
سعي نكنيد جسم خارجي را خارج كنيد حتي اگر ميتوانيد آن را مشاهده كنيد.
۱) سعي كنيد مصدوم را خونسرد و آرام كنيد. به او بگوييد كه با سرعت طبيعي، از راه دهان نفس بكشد. به مصدوم توصيه كنيد كه داخل بيني خود را با هدف خارج كردن جسم خارجي، دستكاري نكند.
۲) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد زيرا در آنجا، كاركنان بيمارستان ميتوانند جسم خارجي را بدون خطر خارج كنند.
جسم خارجي استنشاق شده
اشياي كوچك و نرم ميتوانند (به آرامي) از سدهاي دفاعي حلق عبور كنند، وارد راههاي هوايي شوند و به داخل ريهها بروند . بادام خشك (كه ميتواند درتماس با مايعات بدن دچار تورم شود) كودكان خردسال را در معرض خطر جدي قرار ميدهد. امكان دارد بادام به داخل ريهها استنشاق شود و منجر به آسيب جدي شود. از اين گذشته، برخي از افراد نسبت به آجيل آلرژي دارند و ممكن است پس از بلع آنها، دچار شوك آنافيلاكتيك شوند. مطابق موارد زير به درمان بپردازيد: خفگي در بزرگسالان ، خفگي در كودكان ، خفگي در شيرخواران.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
برخي نشانهها يا صداهاي خفگي كه به سرعت رفع ميشود.
سرفه خشك پايدار
اشكال در تنفس
جسم خارجي بلعيده شده
كودكان خردسال به طور شايع اجسام كوچكي مثل سكه، سنجاق قفلي يا دكمه را ميبلعند. اين اجسام، اغلب مستقيماً از لوله گوارش پايين ميروند اما خطر ورود آنها به راه تنفسي و ايجاد خفگي وجود دارد. باتريهاي كتابي كه در برخي اسباب بازيها، ساعتها و سمعكها مورد استفاده قرار ميگيرند، درصورت بلعيدهشدن خطرناك هستند، زيرا محتوي مواد شيميايي خورنده هستند. اگر اين باتريها خارج نشوند، ميتوانند منجر به صدمات شديد و حتي مرگ شوند. يك جسم بزرگ يا تيز ميتواند به لوله گوارش صدمه برساند.
اهداف
در صورت لزوم، فراخواني كمكهاي طبي
۱) به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و سعي كنيد دريابيد كه دقيقاً چه چيزي را بلعيده است.
هشدار!
اگر مصدوم جسم بزرگ يا تيزي را بلعيده است و يا دچار اشكال در تنفس يا بلع شده است، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. زماني كه منتظر ورود نيروهاي امداد پزشكي هستيد، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد.
احتياط!
مصدوم را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن منع كنيد چون ممكن است در بيمارستان به بيهوشي عمومي نياز داشته باشد.
۲) اگر جسم بلعيده شده، كوچك و نرم است، مصدوم را به بيمارستان يا مطب پزشك منتقل كنيد. هميشه در مواردي كه مطمئن هستيد يا شك داريد كه مصدوم يك باتري را بلعيده است، فوراً با پزشك تماس بگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تراشه (پليسه)
تراشههاي كوچك چوبي، فلزي يا شيشهاي ميتوانند وارد لايه سطحي پوست شوند. از آن جايي كه اين تراشهها ندرتاً تميز هستند، با خطر عفونت در ارتباط هستند. شايعترين نواحي مبتلا عبارتند از: دستها، زانوها و پاها. معمولاً ميتوان با استفاده از انبركهاي استريل، يك تراشه را با موفقيت از پوست بيرون كشيد. با اين حال، اگر تراشه در عمق پوست فرو رفته باشد، روي مفصل قرار گرفته باشد يا خارج كردن آن سخت باشد، شما نبايد به آن دست بزنيد و بايد به مصدوم توصيه كنيد كه به يك پزشك مراجعه كند.
اهداف
خارج كردن تراشه
به حداقل رساندن خطر عفونت
۱) به منظور استريل كردن انبرك، آن را روي شعله بگيريد و سپس، اجازه دهيد كه سرد شود. در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. اطراف تراشه را بهطور ملايم با آب گرم و صابون تميز كنيد.
۲) با لبههاي انبرك، تراشه را (تا حد امكان نزديك به پوست) بگيريد و با همان زاويهاي كه به داخل رفته است بيرون بكشيد.
مورد خاص
تراشه فرو رفته
اگر تراشه كاملاً فرو رفته است يا جابهجا كردن آن سخت است، از نيشتر زدن به محل توسط يك جسم نوك تيز (مثلاً سوزن) خوداري كنيد چون با اين كار، عفونت را وارد محل ميكنيد. در اطراف تراشه بالشتكهايي بسازيد تا بتوانيد بدون اعمال فشار، آن را باندپيچي كنيد. با يك پزشك تماس بگيريد.
۳) با دقت روي زخم رافشار دهيد تا اندكي خونريزي رخ دهد. اين عمل به بيرون زدن باقي ماندة ذرات آلوده كمك ميكند.
۴) موضع را تميز و خشك كنيد و يك پانسمان چسبدار (چسب زخم) روي آن ببنديد تا خطر عفونت به حداقل برسد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، با پزشك تماس بگيريد:
اگر مصدوم هرگز (عليه كزاز) واكسينه نشده است.
اگر مصدوم درباره و تعداد دفعات تزريق واكسن مطمئن نباشد.
اگر از آخرين تزريق واكسن، بيش از ۱۰ سال گذشته باشد.
فرو رفتن قلاب ماهيگيري
خارج كردن قلاب ماهيگيري كه در پوست فرورفته است، به دليل انتهاي تيز و برگشته قلاب، كار دشواري است. در صورت امكان، مطمئن شويد كه قلاب توسط يكي از متخصصان بهداشتي خارج ميشود. تنها در صورتي كه نميتوانيد با سهولت به كمك پزشكي دسترسي داشته باشيد، خودتان اقدام به خارج كردن قلاب كنيد. قلاب فرورفته ميتواند با خطر عفونت (از جمله كزاز) همراه باشد.
اهداف
خارج كردن قلاب ماهيگيري بدون وارد كردن آسيبهاي بيشتر يا درد به مصدوم
هشدار!
سعي نكنيد قلاب را بيرون بكشيد مگر زماني كه بتوانيد انتهاي تيز آن را ببريد. در صورتي كه نميتوانيد اين كار را انجام دهيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
وقتي دسترسي فوري به كمك پزشكي مقدور نيست
۱) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. اگر انتهاي تيز قلاب قابل مشاهده است، از سيم بر براي بريدن آن استفاده كنيد؛ حلقه قلاب را به دقت بكشيد و آن را خارج كنيد.
۲) زخم را تميز كنيد، يك لايه گاز روي آن قرار دهيد و آن را باند پيچي كنيد.
مورد خاص
انتهاي تيز قلاب قابل مشاهده نيست
قلاب را به داخل فشار دهيد تا انتهاي تيز آن آشكار شود. انتهاي تيز را ببريد و قلاب را خارج كنيد (سمت راست صفحه). اگر نمي توانيد اين كار را انجام دهيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، با پزشك تماس بگيريد:
اگر مصدوم هرگز (عليه كزاز) واكسينه نشده است.
اگر مصدوم درباره زمان و تعداد دفعات تزريق واكسن مطمئن نباشد.
اگر از آخرين تزريق واكسن، بيش از ۱۰ سال گذشته باشد.
اهداف
درخواست كمك پزشكي
به حداقل رساندن خطر عفونت
وقتي دسترسي فوري به كمك پزشكي مقدور است
۱) درصورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. از مصدوم بخواهيد كه بنشينيد و محل آسيبديده را نگه دارد. نخ ماهيگيري راهرچه نزديكتر به قلاب، قطع كنيد.
۲) بالشتكهايي از گاز در اطراف قلاب بسازيد تا بتوانيد بدون فشردن قلاب به داخل، روي آن را باند پيچي كنيد.
۳) روي بالشتكها و قلاب را باندپيچي كنيد؛ دقت كنيد كه روي قلاب فشار وارد نكنيد. مطمئن شويد كه مصدوم در اسرع وقت، تحت پيگيري پزشكي قرار خواهد گرفت.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
يخ زدگي
در اين وضعيت، بافتهاي اندامها (معمولاً انگشتان دست و پا) به دليل درجه حرارت پايين دچار يخزدگي ميشوند. در موارد شديد، اين يخزدگي ميتواند منجر به از دست دادن پايدار حس و نهايتاً پس از تخريب پايدار رگهاي خوني، سبب گانگرن (مرگ بافت و سياه شدن) شود. يخ زدگي معمولاً در شرايط يخبندان يا هواي سرد و وزش شديد باد رخ ميدهد. بهخصوص افرادي كه نميتوانند حركت كنند، مستعد اين وضعيت هستند. در بسياري از موارد، يخزدگي با كاهش درجه حرارت بدن، همراهي دارد و اين حالت را بايد مطابق دستورالعمل آن درمان كرد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
در ابتدا، احساس «سوزن سوزن شدن»
رنگپريدگي و به دنبال آن، كرختي
سخت و خشك شدن پوست
تغيير رنگ پوست در موضع آسيب: ابتدا سفيد، سپس منقوط و آبي. در زمان بهبود، پوست ميتواند قرمز، داغ، دردناك و تاولي شود. هرجايي كه گانگرن روي دهد، بافت به دليل فقدان جريان خون ممكن است سياه شود.
اهداف
گرم كردن آهسته محل مبتلا به منظور پيشگيري از آسيب بافتي بيشتر
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) در صورت امكان، قبل از آب كردن يخ قسمت مبتلا، بيمار را به يك محل گرم منتقل كنيد (مبحث « جابهجا كردن بيماران » را ببينيد).
۲) دستكش، حلقه يا هر شيء فشارنده ديگر (مثل چكمه) را با ملايمت خارج كنيد. قسمت مبتلا را به كمك دستان يا گوشه لباس خود و يا در حفره زير بغل مصدوم گرم كنيد. از مالش دادن قسمت مبتلا خودداري كنيد چون اين كار منجر به تخريب پوست و بافتهاي ديگر ميشود.
۳) قسمت مبتلا را در آب گرم حدوداً ۴۰ درجه سانتيگراد قرار دهيد. پس از خشك كردن قسمت مبتلا، يك پانسمان سبك از جنس باند گازدار خشك روي آن قرار دهيد.
۴) اندام مبتلا را بالا ببريد و نگه داريد تا تورم كاهش پيدا كند. در صورت وجود درد شديد در يك بزرگسال، ميتوانيد دو عدد قرص استامينوفن به بيمار بدهيد. بيمار را به بيمارستان منتقل كنيد.
احتياط!
قسمت مبتلا را در مجاورت گرماي مستقيم قرار ندهيد.
اگر خطر يخزدگي مجدد وجود دارد، از آب كردن يخ قسمت مبتلا خودداري كنيد.
بيمار را از سيگار كشيدن منع كنيد.
كاهش درجه حرارت بدن
اين حالت وقتي رخ ميدهد كه درجه حرارت بدن به زير ۳۵ درجه سانتيگراد سقوط كند. آثار اين وضعيت، بسته به سرعت شروع آن و سطحي كه درجه حرارت بدن تا آن حد سقوط ميكند، متغير است. كاهش متوسط درجه حرارت معمولاً بهطور كامل بهبود پيدا ميكند. كاهش شديد درجه حرارت (وقتي حرارت مركزي بدن به زير ۳۰ درجه سانتيگراد سقوط كند) اغلب (البته نه هميشه) كشنده است. با اين حال، صرفنظر از مقدار كاهش درجه حرارت، شروع و تداوم اقدامات نجاتدهنده حيات تا زماني كه يك پزشك براي ارزيابي بيمار برسد، هميشه ارزشمند است.
عوامل ايجادكننده كاهش درجه حرارت
كاهش درجه حرارت در منازلي كه خوب گرم نميشوند، ميتواند طي چند روز بروز كند. شيرخواران، افراد بيخانمان، سالمندان و افراد لاغر و نحيف، مشخصاً آسيبپذير هستند. كمبود فعاليت (بدني)، بيماري مزمن و خستگي، همگي ميزان خطر را افزايش ميدهند؛ الكل و مواد مخدر ميتوانند وضعيت را تشديد كنند. همچنين ممكن است كاهش درجه حرارت در اثر مواجهه طولانيمدت با سرماي خارج از ساختمان رخ دهد . هواي وزنده اثر سرمايشي بيشتري نسبت به هواي راكد دارد. بنابراين، «عامل باد ـ سرما»ي زياد ميتواند به مقدار زيادي خطر بروز كاهش درجه حرارت را در فرد افزايش دهد. مرگ ناشي از فرو رفتن در آب سرد ميتواند به دليل كاهش درجه حرارت باشد نه غرق شدگي. وجود آب سرد در اطراف بدن ۳۰ بار سريعتر از هواي سرد، بدن را سرد ميكند و دماي بدن با سرعت بيشتري سقوط ميكند.
تشخيص
با پيشرفت اين وضعيت ممكن است موارد زير ظاهر شوند:
- لرزيدن و پوست خشك، رنگ پريده و سرد
- بيتفاوتي، عدم آگاهي نسبت به زمان و مكان يا رفتار غيرمنطقي؛ گاهي، پرخاشگري
- بيحالي يا اختلال هوشياري
- تنفس كند و كمعمق
- نبض كند و ضعيف. در موارد شديد، ممكن است قلب از ضربان بايستد.
اهداف
پيشگيري از اتلاف گرماي بيشتر از بدن
گرم كردن بيمار به طور آهسته
در صورت لزوم، فراخواني كمكهاي پزشكي
درمان در شرايط داخل ساختمان
۱) در مورد بيماري كه از خارج ساختمان به داخل آورده شده است، به سرعت لباسهاي مرطوب را با لباسهاي گرم و خشك تعويض كنيد.
۲) در صورتي كه بيمار جوان و خوش بنيه است و ميتواند بدون كمك وارد وان حمام شود، ميتوان براي گرم كردن مجدد او از حمام استفاده كرد. آب بايد گرم باشد نه خيلي داغ (تقريباً ۴۰ درجه سانتيگراد).
۳) بيمار را در بستر قرار دهيد و مطمئن شويد كه او كاملاً پوشيده شده است. به بيمار نوشيدنيهاي گرم، سوپ يا غذاهاي پرانرژي مثل شكلات بدهيد تا به گرم شدن مجدد او كمك كنيد.
مورد خاص
كاهش درجه حرارت در سالمندان
سالمندان ممكن است با سرعت كمتر و طي چندين روز دچار كاهش درجه حرارت شوند. افراد سالمند اغلب از تغذيه و گرمايش كافي برخوردار نيستند و احتمالاً بيشتر دچار بيماريهاي مزمني ميشوند كه تحرك آنها را مختل ميكند.
هنگام درمان يك سالمند مبتلا به كاهش درجه حرارت، مراقب باشيد كه وي را بهطور آهسته گرم كنيد. بيمار را در اتاقي كه درجه حرارت آن تقريباً ۲۵ درجه سانتيگراد است، با پتو بپوشانيد. اگر بيمار را خيلي سريع گرم كنيد، ممكن است خون بهطور ناگهاني از قلب و مغز به سطح بدن منتقل شود.
هميشه با يك پزشك تماس بگيريد زيرا كاهش درجه حرارت ميتواند علايم سكته مغزي، حمله قلبي يا كمكاري غده تيروييد را بپوشاند يا آنكه همراه با آنها بروز كند.
احتياط!
به بيمار سالمند اجازه ندهيد كه براي گرم كردن بدن خود از حمام استفاده كند (گرم شدن ناگهاني ميتواند سبب انحراف ناگهاني خون از قلب و مغز به سطح بدن شود).
- هيچ منبع گرمايي (مثل بطري آب داغ يا بخاري) را در مجاورت بيمار قرار ندهيد چون اين كار ميتواند خون را خيلي سريع جابهجا كند. بهعلاوه، اين وسايل ممكن است منجر به سوختگي در بيمار شود.
- الكل منجر به بدتر شدن كاهش درجه حرارت ميشود.
– با ملايمت به بيمار رسيدگي كنيد زيرا در موارد شديد، جابهجايي يا درمان شتابزده ميتواند قلب را از ضربان باز نگه دارد.
۴) علايم حياتي بيمار (سطح پاسخدهي، تنفس، نبض و درجه حرارت) را بهطور مرتب كنترل و ثبت كنيد.
۵) اگر ذرهاي در مورد وضعيت بيمار مشكوك هستيد، تماس با يك پزشك بسيار حايز اهميت است. اگر كاهش درجه حرارت در يك فرد سالمند يا شيرخوار روي داده است، هميشه بايد كمك پزشكي درخواست كنيد.
مورد خاص
كاهش درجه حرارت در شيرخواران
روشهاي تنظيم دماي بدن در شيرخواران تكامل نيافته است، به همين جهت يك شيرخوار ممكن است در يك اتاق سرد دچار كاهش درجه حرارت شود. پوست شيرخوار ممكن است سالم بهنظر برسد اما در لمس، سرد است؛ وي ممكن است شل و بيحال بوده، بهطور غيرمعمول ساكت باشد و از خوردن شير امتناع كند. با پوشاندن شيرخوار در پتو و گرم كردن اتاق، وي را به تدريج گرم كنيد. در صورتي كه مشكوك هستيد كه شيرخواري دچار كاهش درجه حرارت هست يا خير، هميشه بايد با يك پزشك تماس بگيريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آفتاب سوختگي
اين نوع سوختگي در اثر مواجهه بيش از حد با آفتاب يا لامپ حمام آفتاب روي ميدهد. در ارتفاعات بالا، اين حالت، حتي ممكن است در يك روز نيمهآفتابي هم روي دهد. بعضي از داروها سبب حساسيت شديد به نور آفتاب ميشوند. آفتاب سوختگي ممكن است به ندرت در اثر مواجهه با مواد راديواكتيو روي دهد. اكثر آفتاب سوختگيها سطحي هستند؛ در موارد شديد، پوست بهرنگ قرمز خرچنگي درميآيد و تاولدار ميشود و ممكن است مصدوم دچار گرمازدگي شود.
تشخيص
پوست قرمز شده
درد در موضع سوختگي مورد زير ممكن است ديرتر بروز كند:
تاول زدن پوست آسيبديده
اهداف
دور كردن مصدوم از نور (مستقيم) آفتاب
تسكين ناراحتي و درد
هشدار!
در صورتي كه تعداد تاولها بسيار زياد است و يا آسيبهاي پوستي ديگري وجود دارند، با يك پزشك تماس بگيريد.
۱) پوست مصدوم را با يك لباس سبك يا حوله بپوشانيد. به وي كمك كنيد كه به سايه يا ترجيحاً داخل ساختمان برود.
۲) به مدت ۱۰ دقيقه، پوست را با آب سرد خيس كنيد يا منطقه آسيب ديده را در يك ظرف آب سرد فرو ببريد.
۳) مصدوم را تشويق كنيد تا چندين جرعه آب سرد بنوشد.
۴) اگر سوختگي جزيي است، با كالامين يا يك تركيب ضدآفتاب ميتوان آن را تسكين داد. در موارد شديد، كمك پزشكي درخواست كنيد.
عرقسوز
عرقسوز، بثورات قرمز شديداً آزاردهنده و سوزشآور است كه عمدتاً در هواي داغ تشكيل ميشود. اين حالت وقتي رخ ميدهد كه باكتريها و سلولهاي پوستي مرده، غدد عرق را مسدود كنند. اين بثورات به خصوص مناطقي را درگير ميكنند كه عرق در آنجا گير ميافتد و نميتواند تبخير شود (مثلاً انتهاي پا). افرادي كه غالباً دچار عرقسوز ميشوند، مستعد به شوك ناشي از گرما نيز هستند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
احساس سوزش و سوختگي
بثوراتي شامل لكههاي قرمز ريز يا تاول
اهداف
تسكين ناراحتي و درد
۱) فرد را ترغيب كنيد كه تا حد امكان در شرايط خنك قرار بگيرد.
۲) پوست را به ملايمت با آب سرد خيس كنيد تا خنك شود.
گرمازدگي
اين اختلال به دليل از دست رفتن آب و نمك بدن از طريق عرق كردن بيش از حد روي ميدهد. اين حالت معمولاً به صورت تدريجي ظاهر ميشود. گرمازدگي معمولاً افرادي را گرفتار ميكند كه به آب و هواي گرم و مرطوب عادت ندارند. افرادي كه حال عمومي مناسبي ندارند (به ويژه آنهايي كه به بيماريهاي اسهالزا و استفراغزا مبتلا هستند) نسبت به سايرين، بيشتر در معرض گرمازدگي هستند. يك علت شايع و خطرناك گرمازدگي، افزايش بيش از حد درجه حرارت بدن و ساير تغييرات فيزيكي ناشي از مصرف مواد خاص براي دستيابي به سرخوشي (مثلاً اكستازي) است. مصرف اين مواد به دليل ايجاد بيشفعالي طولانيمدت، سبب عرق كردن شديد و سپس كاهش آب بدن ميشوند كه به گرمازدگي ختم ميشود. اين آثار همراه با اثر اين مواد روي مركز تنظيم درجه حرارت در مغز، ميتوانند منجر به شوك ناشي از گرما و حتي مرگ شوند.
تشخيص
با پيشرفت وضعيت، ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
سردرد، گيجي و منگي
از دست دادن اشتها و تهوع
عرق كردن همراه با پوست رنگپريده و سرد
گرفتگي عضلاني در دست، پا يا ديواره شكم
نبض و تنفس تند و ضعيف
اهداف
جايگزين كردن مايعات و نمك از دست رفته از بدن
در صورت لزوم، خنك كردن بيمار
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
۱) بيمار را به يك محل خنك منتقل كنيد. وي را به حالت درازكش (بهطوري كه پاها بالاتر قرار بگيرند) درآوريد.
۲) مقدار زيادي آب به بيمار بدهيد؛ در صورت امكان، به دنبال آن يك محلول نمكي ضعيف (يك قاشق چايخوري نمك در يك ليتر آب) هم بدهيد.
۳) حتي اگر بيمار به سرعت بهبود يافت، اطمينان حاصل كنيد كه به پزشك مراجعه خواهد كرد. اگر پاسخدهي بيمار رو به وخامت رفت، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۴) علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد .
شوك ناشي از گرما
اين وضعيت در اثر از كار افتادن «ترموستات» مغز كه تنظيم درجه حرارت بدن را بر عهده دارد، روي ميدهد. بدن بهطور خطرناكي گرم ميشود كه معمولاً ناشي از تب بالا يا مواجهه طولانيمدت با گرما است. شوك ناشي از گرما ممكن است در اثر مصرف مواد (مثلاً اكستازي) هم روي دهد. در برخي موارد گرمازدگي، بهدنبال توقف عرق كردن و ناتواني بدن در خنكسازي خود به كمك تبخير عرق، رخ ميدهد. شوك ناشي از گرما ممكن است دوره هشداردهنده كوتاهي داشته باشد بهطوري كه بيمار ظرف چند دقيقه پس از احساس ناخوشي، بيهوش شود.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
سردرد، گيجي و احساس ناراحتي
بيقراري و منگي
پوست داغ، برافروخته و خشك
وخيم شدن سريع سطح پاسخدهي
نبض ضربهزننده و پر
دماي بدن بالاتر از ۴۰ درجه سانتيگراد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين حالت وقتي رخ ميدهد كه درجه حرارت بدن به زير ۳۵ درجه سانتيگراد سقوط كند. آثار اين وضعيت، بسته به سرعت شروع آن و سطحي كه درجه حرارت بدن تا آن حد سقوط ميكند، متغير است. كاهش متوسط درجه حرارت معمولاً بهطور كامل بهبود پيدا ميكند. كاهش شديد درجه حرارت (وقتي حرارت مركزي بدن به زير ۳۰ درجه سانتيگراد سقوط كند) اغلب (البته نه هميشه) كشنده است. با اين حال، صرفنظر از مقدار كاهش درجه حرارت، شروع و تداوم اقدامات نجاتدهنده حيات تا زماني كه يك پزشك براي ارزيابي بيمار برسد، هميشه ارزشمند است.
عوامل ايجادكننده كاهش درجه حرارت
كاهش درجه حرارت در منازلي كه خوب گرم نميشوند، ميتواند طي چند روز بروز كند. شيرخواران، افراد بيخانمان، سالمندان و افراد لاغر و نحيف، مشخصاً آسيبپذير هستند. كمبود فعاليت (بدني)، بيماري مزمن و خستگي، همگي ميزان خطر را افزايش ميدهند؛ الكل و مواد مخدر ميتوانند وضعيت را تشديد كنند. همچنين ممكن است كاهش درجه حرارت در اثر مواجهه طولانيمدت با سرماي خارج از ساختمان رخ دهد . هواي وزنده اثر سرمايشي بيشتري نسبت به هواي راكد دارد. بنابراين، «عامل باد ـ سرما»ي زياد ميتواند به مقدار زيادي خطر بروز كاهش درجه حرارت را در فرد افزايش دهد. مرگ ناشي از فرو رفتن در آب سرد ميتواند به دليل كاهش درجه حرارت باشد نه غرق شدگي. وجود آب سرد در اطراف بدن ۳۰ بار سريعتر از هواي سرد، بدن را سرد ميكند و دماي بدن با سرعت بيشتري سقوط ميكند.
تشخيص
با پيشرفت اين وضعيت ممكن است موارد زير ظاهر شوند:
- لرزيدن و پوست خشك، رنگ پريده و سرد
- بيتفاوتي، عدم آگاهي نسبت به زمان و مكان يا رفتار غيرمنطقي؛ گاهي، پرخاشگري
- بيحالي يا اختلال هوشياري
- تنفس كند و كمعمق
- نبض كند و ضعيف. در موارد شديد، ممكن است قلب از ضربان بايستد.
اهداف
پيشگيري از اتلاف گرماي بيشتر از بدن
گرم كردن بيمار به طور آهسته
در صورت لزوم، فراخواني كمكهاي پزشكي
درمان در شرايط داخل ساختمان
۱) در مورد بيماري كه از خارج ساختمان به داخل آورده شده است، به سرعت لباسهاي مرطوب را با لباسهاي گرم و خشك تعويض كنيد.
۲) در صورتي كه بيمار جوان و خوش بنيه است و ميتواند بدون كمك وارد وان حمام شود، ميتوان براي گرم كردن مجدد او از حمام استفاده كرد. آب بايد گرم باشد نه خيلي داغ (تقريباً ۴۰ درجه سانتيگراد).
۳) بيمار را در بستر قرار دهيد و مطمئن شويد كه او كاملاً پوشيده شده است. به بيمار نوشيدنيهاي گرم، سوپ يا غذاهاي پرانرژي مثل شكلات بدهيد تا به گرم شدن مجدد او كمك كنيد.
مورد خاص
كاهش درجه حرارت در سالمندان
سالمندان ممكن است با سرعت كمتر و طي چندين روز دچار كاهش درجه حرارت شوند. افراد سالمند اغلب از تغذيه و گرمايش كافي برخوردار نيستند و احتمالاً بيشتر دچار بيماريهاي مزمني ميشوند كه تحرك آنها را مختل ميكند.
هنگام درمان يك سالمند مبتلا به كاهش درجه حرارت، مراقب باشيد كه وي را بهطور آهسته گرم كنيد. بيمار را در اتاقي كه درجه حرارت آن تقريباً ۲۵ درجه سانتيگراد است، با پتو بپوشانيد. اگر بيمار را خيلي سريع گرم كنيد، ممكن است خون بهطور ناگهاني از قلب و مغز به سطح بدن منتقل شود.
هميشه با يك پزشك تماس بگيريد زيرا كاهش درجه حرارت ميتواند علايم سكته مغزي، حمله قلبي يا كمكاري غده تيروييد را بپوشاند يا آنكه همراه با آنها بروز كند.
احتياط!
به بيمار سالمند اجازه ندهيد كه براي گرم كردن بدن خود از حمام استفاده كند (گرم شدن ناگهاني ميتواند سبب انحراف ناگهاني خون از قلب و مغز به سطح بدن شود).
- هيچ منبع گرمايي (مثل بطري آب داغ يا بخاري) را در مجاورت بيمار قرار ندهيد چون اين كار ميتواند خون را خيلي سريع جابهجا كند. بهعلاوه، اين وسايل ممكن است منجر به سوختگي در بيمار شود.
- الكل منجر به بدتر شدن كاهش درجه حرارت ميشود.
– با ملايمت به بيمار رسيدگي كنيد زيرا در موارد شديد، جابهجايي يا درمان شتابزده ميتواند قلب را از ضربان باز نگه دارد.
۴) علايم حياتي بيمار (سطح پاسخدهي، تنفس، نبض و درجه حرارت) را بهطور مرتب كنترل و ثبت كنيد.
۵) اگر ذرهاي در مورد وضعيت بيمار مشكوك هستيد، تماس با يك پزشك بسيار حايز اهميت است. اگر كاهش درجه حرارت در يك فرد سالمند يا شيرخوار روي داده است، هميشه بايد كمك پزشكي درخواست كنيد.
مورد خاص
كاهش درجه حرارت در شيرخواران
روشهاي تنظيم دماي بدن در شيرخواران تكامل نيافته است، به همين جهت يك شيرخوار ممكن است در يك اتاق سرد دچار كاهش درجه حرارت شود. پوست شيرخوار ممكن است سالم بهنظر برسد اما در لمس، سرد است؛ وي ممكن است شل و بيحال بوده، بهطور غيرمعمول ساكت باشد و از خوردن شير امتناع كند. با پوشاندن شيرخوار در پتو و گرم كردن اتاق، وي را به تدريج گرم كنيد. در صورتي كه مشكوك هستيد كه شيرخواري دچار كاهش درجه حرارت هست يا خير، هميشه بايد با يك پزشك تماس بگيريد.
سوختگي با آب جوش ، الكتريكي ، شيميايي ، در اثر اشعه ، سوختگيهاي راه تنفسي
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سوختگيهاي شديد و سوختگي با آب جوش
در درمان سوختگيهايي كه عميق يا وسيع هستند، مراقبت كافي به عمل آوريد. هرچه طول مدت سوختگي بيشتر باشد، شدت آسيب هم بيشتر خواهد بود. اگر مصدوم در جريان آتشسوزي دچار سوختگي شده است، بايد فرض كنيد كه دود يا هواي داغ به دستگاه تنفسي نيز آسيب رسانده است (مبحث « سوختگيهاي راه تنفسي » را ببينيد). اولويتها عبارتند از: شروع سريع خنكسازي سوختگي و بررسي تنفس. مصدومي كه دچار سوختگي شديد يا سوختگي با آب جوش شده است، به احتمال يقين دچار شوك خواهد شد و بايد تحت مراقبت بيمارستاني قرار بگيرد. صرف نظر از سن مصدوم، امكان آسيب غيرتصادفي بايد هميشه مدنظر قرار بگيرد. جزييات را به دقت ثبت كنيد. لباسهايي را كه از تن مصدوم خارج كردهايد، براي تحقيقات آتي حفظ كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد
اشكال در تنفس
نشانههاي شوك
اهداف
متوقف كردن سوختگي و تسكين درد
باز نگه داشتن راه تنفسي
درمان آسيبهاي همراه
به حداقل رساندن خطر عفونت
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان و جمعآوري اطلاعات براي نيروهاي خدمات اورژانس
هشدار!
بهدنبال نشانههاي اشكال در تنفس بگرديد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد).
۱) به مصدوم كمك كنيد تا دراز بكشد. در صورت امكان، سعي كنيد از تماس ناحيه دچار سوختگي با زمين، ممانعت بهعمل آوريد.
۲) حداقل به مدت ۱۰ دقيقه، (محل سوختگي را با مقدار زيادي از يك مايع خنك، خيس كنيد اما انتقال مصدوم به بيمارستان را به تأخير نيندازيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۳) خنكسازي محل سوختگي را تا زمان تسكين درد، ادامه دهيد.
۴) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. قبل از آنكه بافتها شروع به تورم كنند، به آرامي وسايلي مثل حلقه، ساعت، كمربند، كفش يا لباسهاي در حال سوختن را خارج كنيد. با دقت لباسهاي سوخته شده را از تن خارج كنيد (مگر آنكه اين لباسها به محل سوختگي چسبيده باشند).
۵) روي محل آسيب ديده را با يك پانسمان استريل بپوشانيد تا در برابر عفونت محافظت شود. اگر پانسمان استريل در دسترس نيست، از يك باند مثلثي تا شده، قسمتي از يك ملحفه يا پلاستيك نازك آشپزخانه (دو دور اول لوله را كنار بگذاريد و بقيه را بهطور طولي روي محل سوختگي قرار دهيد) استفاده كنيد. ميتوان از كيسه پلاستيكي تميز براي پوشاندن دست يا پا استفاده كرد؛ اين كيسه را به كمك باند يا چسب نواري كه روي خود پلاستيك ميبنديد (نه روي پوست)، محكم كنيد.
۶) جزييات آسيبهاي مصدوم را جمعآوري و ثبت كنيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را بهطور مرتب كنترل و ثبت كنيد .
احتياط!
بدن مصدوم را بيش از حد خنك نكنيد چون ممكن است درجه حرارت بدن را تا سطح خطرناكي پايين بياوريد. اين خطر، به ويژه شيرخواران و سالمندان را تهديد ميكند.
لباسهايي را كه به محل سوختگي چسبيدهاند، خارج نكنيد؛ (با اين كار) امكان دارد صدمات بيشتري وارد كنيد و راه ورود عفونت را به محل سوختگي باز كنيد.
به محل سوختگي به هيچ صورت دست نزنيد.
هيچ تاولي را نتركانيد.
از به كار بردن موادي مثل لوسيون، پماد، روغن يا نوارچسب (زخمبندي) روي محل سوختگي، خودداري كنيد.
مورد خاص
سوختگي صورت
اگر مصدوم دچار سوختگي صورت شده است، روي موضع آسيب را نپوشانيد؛ اين كار ميتواند موجب رنج مصدوم و انسداد راه تنفسي شود. تا زمان رسيدن نيروي امدادي، با استفاده از آب، موضع را خنك كنيد تا درد تخفيف پيدا كند.
۷) در زماني كه منتظر رسيدن نيروهاي امدادي هستيد، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و در صورت بروز شوك ، به درمان آن بپردازيد.
سوختگيهاي خفيف
سوختگيهاي خفيف سطحي اغلب ناشي از حوادث خانگي (مثلاً دست زدن به يك اتوي داغ يا ريزش آب جوش روي پوست) هستند. بسياري از سوختگيهاي سطحي را ميتوان با ارايه كمكهاي اوليه به صورتي موفقيتآميز درمان كرد؛ اين سوختگيها بهطور طبيعي بهبود خواهند يافت. با اين حال، اگر در مورد شدت آسيب نگران هستيد، به مصدوم توصيه كنيد كه به يك پزشك مراجعه كند (مبحث « ارزيابي سوختگي » را ببينيد). تاولها ممكن است مدتي پس از سوختگي تشكيل شوند. اين «حبابهاي» ظريف، در اثر نشت مايع بافتي (سرم) به داخل محل سوختگي (درست زير سطح پوست) ايجاد ميشوند. هرگز نبايد تاولي را بتركانيد چون (با اين كار،) عفونت را وارد زخم ميكنيد.
تشخيص
قرمز شدن پوست
درد درموضع سوختگي مورد زير ممكن است ديرتر ظاهر شود:
بروز تاول روي پوست دچار سوختگي
اهداف
توقف سوختگي
تخفيف دادن درد و تورم
به حداقل رساندن خطر عفونت
احتياط!
از تركاندن تاولها يا هرگونه دست زدن به موضع آسيبديده خودداري كنيد.
از قرار دادن پانسمان چسبدار (چسب زخم) يا نوارچسب روي پوست خودداري كنيد؛ وسعت سوختگي ممكن است گستردهتر از آن چيزي باشد كه در ابتدا بهنظر ميرسد.
از پماد يا روغن استفاده نكنيد؛ اين وسايل ممكن است به بافتها صدمه بزنند و خطر عفونت را افزايش دهند.
۱) به مدت حداقل ۱۰ دقيقه، منطقه آسيبديده را با آب سرد بشوييد تا سوختگي متوقف شود و درد تسكين پيدا كند. اين عمل، اثربخشتر از استفاده از اسپريها است. در صورتي كه آب در دسترس نباشد، ميتوان از هر مايع سرد و بيضرر (مثل شير يا نوشيدنيهاي كنسرو شده) استفاده كرد.
۲) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. قبل از آنكه موضع آسيبديده شروع به تورم كند، هرگونه وسايل زينتي، ساعت، كمربند يا لباسهاي تنگ را به آرامي خارج كنيد.
۳) موضع را با يك پانسمان استريل يا يك تكه پارچه تميز بدون كرك بپوشانيد و آن را به كمك باند در محل نگه داريد. يك كيسه پلاستيكي يا سلفون آشپزخانه را ميتوان بهعنوان پوشش موقت مناسب بهكار برد. سلفون آشپزخانه را به صورت طولي قرار دهيد تا در صورت تورم بافت، روي موضع فشار وارد نكند.
مورد خاص
تاول تاول را معمولاً بايد درمان كرد. با اين حال، اگر تاولها شكافته شوند يا در شرف تركيدن بودند، يك پانسمان غيرچسبي كه اندازه آن وسيعتر از حدود تاول است، روي آن قرار دهيد. پانسمان را تا زمان فروكش كردن تاول، در محل باقي بگذاريد.
سوختگيهاي راه تنفسي
سوختگيهاي صورت و سوختگيهاي داخل دهان و حلق، بسيار جدي هستند چون راه هوايي در اين سوختگيها به سرعت دچار تورم ميشود. معمولاً نشانههاي سوختگي آشكار هستند. با اين حال، در مواردي كه سوختگي در يك فضاي بسته روي داده است، به دليل آنكه امكان دارد مصدوم گاز يا هواي داغ را استنشاق كرده باشد، بايد هميشه به آسيب راه تنفسي مشكوك شويد. در موارد شديد، هيچ درمان خاصي از عهده ارايهكننده كمكهاي اوليه برنميآيد؛ تورم ميتواند به سرعت راه تنفسي را مسدود كند و خطر خفگي وجود دارد. كمكهاي طبي فوري و تخصصي ضروري هستند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
دوده در اطراف دهان و بيني
سوختگي موهاي بيني
قرمزي، تورم يا حتي سوختگي زبان
آسيب به پوست اطراف دهان
خشن شدن صدا
مشكلات تنفسي
اهداف
باز نگه داشتن راه تنفسي
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش شد، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). اگر مصدوم نفس ميكشد، او را در وضعيت بهبود قرار دهيد.
۱) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. به افسر مسؤول بگوييد كه مشكوك به سوختگي راه تنفسي هستيد.
۲) گامهاي ممكن براي بهبود جريان هواي مصدوم (مثل شل كردن لباسهاي اطراف گردن) را طي كنيد.
۳) از يخ يا مقادير كم آب سرد براي كاهش تورم و يا درد استفاده كنيد.
۴) به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد. تا رسيدن نيروهاي امدادي، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد .
سوختگي الكتريكي
با عبور الكتريسيته از داخل بدن، ممكن است سوختگي رخ دهد. بيشترين آسيب قابل مشاهده در نقاط ورود و خروج جريان برق ظاهر ميشود. با اين حال، امكان دارد ردّي از آسيب داخلي هم وجود داشته باشد. محل و جهت جراحات ورودي و خروجي، در مورد مكان احتمالي و وسعت آسيب پنهان و نيز درجه شوك (كه احتمالاً مصدوم دچار آن شده است) اطلاعاتي به شما ميدهند. سوختگي الكتريكي ممكن است در اثر صاعقه و يا جريانهاي الكتريكي ولتاژ پايين يا ولتاژ بالا ايجاد شود. همچنين شوك الكتريكي ميتواند سبب ايست قلبي شود. اگر مصدوم بيهوش است، اولويت فوري شما پس از اطمينان از بيخطر بودن محل، باز كردن راه تنفسي و كنترل تنفس و گردش خون است.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
بيهوشي
سوختگيهاي تمام ضخيم همراه با تورم، دودهزدگي و زغالي شدن محلهاي ورود و خروج جريان برق
نشانههاي شوك
اگر مصدوم قرباني «قوس الكتريكي» ولتاژ بالا باشد، يك تهمانده قهوهاي مسي روي پوست باقي ميماند (اين تهمانده را با آسيب اشتباه نگيريد).
اهداف
درمان سوختگيها و شوك
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
۱) قبل از دست زدن به مصدوم، بايد مطمئن شويد كه تماس با منبع الكتريكي قطع شده است.
۲) بهمنظور خنك كردن سوختگيها، موضع آسيب (در نقاط ورود و خروج جريان برق) را با مقدار زيادي آب سرد بشوييد.
۳) در صورت امكان دستكش يكبار مصرف بپوشيد. به منظور محافظت از سوختگيها در برابر عفونتهاي منتقل شونده از راه هوا، روي آنها را با پانسمان استريل، باند مثلثي تا شده يا يك قطعه پارچه تميز بدون كرك بپوشانيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۴) به مصدوم اطمينان بدهيد و در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد.
احتياط!
تا زماني كه رسماً به شما اطلاع داده شود كه جريان قطع و مصدوم از برق جدا شده است، به مصدوم ناشي از الكتريسيته ولتاژ بالا نزديك نشويد.
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش است، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد .
سوختگي شيميايي
برخي مواد شيميايي ميتوانند سبب آزردگي، سوختگي يا سوراخ شدن پوست شوند و از اين طريق، صدمات گسترده و گاه كشنده ايجاد كنند. نشانههاي سوختگي شيميايي بر خلاف سوختگي ناشي از حرارت، به آرامي بروز ميكنند اما (نحوه ارايه) كمكهاي اوليه مشابه است. بسياري از مواد شيميايي قوي و خورنده در صنعت يافت ميشوند اما سوختگيهاي شيميايي در منازل هم ميتوانند روي دهند بهويژه در اثر موادي مثل محصولات ظرفشويي (شايعترين علت سوختگي قليايي در كودكان)، پاككنندههاي فر و رنگبرها. سوختگيهاي شيميايي هميشه جدي هستند و ممكن است مصدوم به درمان بيمارستاني فوري نياز داشته باشد. درصورتامكان، نام و علامت تجاري ماده سوزاننده را يادداشت كنيد. قبل از پرداختن به درمان مصدوم، مطمئن شويد كه محل براي شما و سايرين بيخطر است زيرا از برخي مواد شيميايي، گازهاي سمي متصاعد ميشود.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
شواهدي از مواد شيميايي در محل
درد شديد سوزشآور
در ادامه، تغييررنگ، تاول زدن، پوستهريزي و تورم محل آسيبديده
اهداف
بيخطر كردن محل واطلاع دادن به مسؤولان مربوط
زدودن و از بين بردن ماده شيميايي زيانبار
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
هرگز در جهت خنثي كردن اسيد يا الكل تلاش نكنيد مگر آن كه براي اين كار آموزش ديده باشيد.
شروع درمان را به دليل جستجو به دنبال يك پادزهر، به تأخير نيندازيد.
۱) مطمئن شويد كه محلي كه مصدوم در آن بهسر ميبرد، بيخطر است. با تهويه محل، گازها را پراكنده كنيد و در صورت امكان، سر ظرف (محتوي) ماده شيميايي را محكم ببنديد. در صورت لزوم، مصدوم را از محل خارج كنيد.
۲) حداقل به مدت ۲۰ دقيقه، محل سوختگي را بشوييد تا ماده شيميايي پخش و سوختگي متوقف شود. اگر مصدومي را روي زمين درمان ميكنيد، دقت كنيد كه آب در زير او جمع نشود.
۳) هنگام شستن محل آسيب، لباسهاي آلوده را به آرامي خارج كنيد.
۴) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد. اطمينان حاصل كنيد كه راه تنفسي باز است. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد . جزييات ماده شيميايي را به اعضاي گروه پزشكي منتقل كنيد. در صورتي كه آسيب در محل كار رخ داده است، به مأمور ايمني و يا گروه خدمات اروژانس اطلاع دهيد.
سوختگي چشم در اثر اشعه
اين وضعيت وقتي رخ ميدهد كه سطح چشم (قرنيه) در اثر مواجهه با پرتو ماوراء بنفش (مثلاً تابش طولانيمدت نور آفتاب بازتابيده از روي برف به چشم) دچار آسيب شود. علايم معمولاً به صورت تدريجي ظاهر ميشوند و روند بهبود ممكن است تا يك هفته طول بكشد. تابش نور شعله جوشكاري نيز ميتواند به سوختگي ناشي از اشعه بينجامد.
تشخيص
درد شديد در چشم(هاي) آسيبديده ممكن است موارد زير نيز وجود داشته باشند:
احساس «سنگريزه (جسم خارجي)» در چشم(ها)
حساسيت به نور
قرمزي و اشك ريزش از چشم(ها)
اهداف
پيشگيري از صدمات بيشتر
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
لنز تماسي را خارج نكنيد.
۱) به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد. از او بخواهيد يك پوشش چشمي روي چشم آسيب ديده نگه دارد. اگر تا زمان پيشگيري پزشكي مدتي طول ميكشد، با استفاده از باند، اين لايه پوششي را به صورت شل در محل خود ببنديد.
۲) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد.
مننژيت ، سردرد ، ميگرن
[][ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مننژيت
مننژيت اختلالي است كه در آن، پوششهاي اطراف مغز و نخاع (مننژها) دچار التهاب ميشوند. اين حالت ممكن است توسط انواع متفاوتي از باكتريها و ويروسها ايجاد شود و ميتواند در هر سني روي دهد. مننژيت يك بيماري بسيار جدي است و ممكن است وضعيت بيمار، خيلي سريع رو به وخامت برود. درمان فوري با داروهاي ضدميكروبي در بيمارستان بسيار حياتي است. بدون درمان فوري، مننژيت ميتواند ناتواني پايدار (مثلاً كري يا صدمه مغزي) ايجاد كند و يا حتي كشنده باشد. به دلايل فوق، توانايي شما در تشخيص علايم مننژيت (كه شامل تب بالا، سردرد شديد و بثورات پوستي مشخص است)، بسيار حايز اهميت است. با تشخيص به موقع و درمان زودهنگام، اكثر افراد بهطور كامل بهبود پيدا ميكنند.
آزمون تشخيص مننژيت
يك ليوان را روي بثور پوستي فشار دهيد. اگر رنگ بثور در زير ليوان محو نشد، به مننژيت مشكوك شويد.
تشخيص
علايم و نشانه به شرح زير هستند (اما معمولاً همه آنها در يك زمان بروز نميكنند):
- درجه حرارت بالا يا تب
- استفراغ (اغلب شديد است) يا از دست دادن اشتها
- سردرد شديد
- سفتي گردن (بيمار نميتواند چانه خود را به قفسه سينه برساند).
- دردهاي عضلاني يا مفصلي
- خوابآلودگي
- منگي يا عدم آگاهي نسبت به زمان و مكان
- عدم تحمل نور درخشان
- تشنج
- بثورات پوستي به صورت لكههاي كوچك قرمز ـ ارغواني «خراش سوزن» كه ممكن است گسترش يابد و شبيه به كبودشدگي تازه شود (ديدن اين بثورات روي پوستهاي تيره، مشكلتر است). با فشردن كناره ليوان روي اين بثورات، رنگ آن محو نميشود.
در شيرخواران و كودكان خردسال، ممكن است موارد زير هم وجود داشته باشند:
- خوابآلودگي يا بيقراري و گريه با صداي زير
- عدم تمايل نسبت به غذا خوردن
- حساسيت در لمس و تورم قسمتهاي نرم جمجمه در شيرخواران
اهداف
درخواست كمك پزشكي به صورت فوري
هشدار!
اگر نميتوانيد با يك پزشك تماس بگيريد و يا رسيدن پزشك با تأخير همراه است: با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر بيمار بدحال و وضعيت او رو به وخامت است، حتي اگر وي قبلاً به پزشك مراجعه كرده است، فوراً با پزشك تماس بگيريد.
۱) اگر نگران هستيد كه شايد فردي دچار مننژيت شده باشد، فوراً با پزشك تماس بگيريد. صبر نكنيد تا تمام نشانهها و علايمي كه در بالاي صفحه فهرست شدهاند، ظاهر شوند چون همه اين موارد ممكن است هميشه در بيماران مبتلا به مننژيت بروز نكنند.
۲) پس از تماس با پزشك يا مركز آمبولانس، علايم را توصيف كنيد و ذكر كنيد كه شما نگران هستيد كه شايد اين علايم مربوط به مننژيت باشند. ممكن است لازم باشد براي درخواست پزشك اصرار كنيد.
۳) در زماني كه منتظر رسيدن پزشك يا آمبولانس هستيد، به بيمار اطمينان خاطر بدهيد و بدن او را خنك نگه داريد.
سردرد
سردرد ميتواند همراه با هر بيماري، به ويژه يك كسالت تبدار مثل سرماخوردگي تظاهر كند. سردرد ميتواند بدون هيچ علتي رخ دهد اما اغلب ميتوان آن را با خستگي، فشار عصبي، استرس و يا گرما يا سرماي مفرط مرتبط دانست. مسموميت خفيف كه در اثر يك فضاي خفه يا پر از گاز و يا در اثر سوءمصرف الكل يا ساير داروها ايجاد ميشود هم ميتواند منجر به سردرد شود با اين همه، سردرد ميتواند بارزترين علامت مننژيت يا سكته مغزي باشد.
اهداف
تسكين درد
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
۱) به بيمار كمك كنيد تا در يك مكان ساكت، بنشيند يا دراز بكشد. يك كمپرس سرد روي سر قرار دهيد .
احتياط!
در صورتي كه درد هريك از شرايط زير را داشت، فوراً با پزشك تماس بگيريد:
- بسيار ناگهاني ايجاد شده است.
- شديد و ناتوانكننده است.
- با تب يا استفراغ همراهي دارد.
- عود ميكند يا ثابت است.
- با از دست دادن قدرت (حركتي) يا حس و يا اختلال هوشياري همراه است.
- با سفتي گردن همراه است.
- به دنبال آسيب سر شروع شده است.
۲) يك بزرگسال ميتواند ۲ عدد قرص استامينوفن و يك كودك ميتواند دوز توصيه شده از شربت استامينوفن را مصرف كند. به كودكان آسپيرين ندهيد.
ميگرن
بسياري از افراد، نسبت به حملات ميگرن (سردرد شديد «ناخوشكننده») استعداد دارند. علل مختلفي (مثل آلرژي، استرس يا خستگي) ميتوانند حمله ميگرن را آغاز كنند. ساير عوامل آغازگر عبارتند از: كمبود خواب، غذا نخوردن، الكل و برخي مواد غذايي (مثل پنير يا شكلات). مبتلايان به ميگرن معمولاً با چگونگي تشخيص و برخورد با حملات آشنا هستند و ممكن است داروهاي خود را به همراه داشته باشند.
تشخيص
قبل از شروع حمله ممكن است يك دوره هشداردهنده شامل اختلال بينايي بهصورت جرقههاي نوراني چشمكزننده و يا يك «لكه كور» وجود داشته باشد.
سردرد شديد ضرباندار (زقزقكننده) كه گاه فقط محدود به يك طرف سر است.
درد شكم، تهوع و استفراغ
ناتواني در تحمل نور درخشان يا صداي بلند
اهداف
تسكين درد
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
۱) به بيمار كمك كنيد تا دارويي را كه براي حملات ميگرن همراه خود دارد، مصرف كند.
۲) به بيمار توصيه كنيد كه در يك اتاق تاريك و ساكت به مدت چند ساعت دراز بكشد يا بخوابد. چند حوله و يك ظرف به او بدهيد تا در صورت استفراغ كردن از آنها استفاده كند.
۳) اگر اين حمله، اولين حمله ميگرن است به بيمار توصيه كنيد كه به پزشك خود مراجعه كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تشنج در بزرگسالان
تشنج (كه حمله تشنجي يا حمله غش هم نام دارد) شامل انقباضات غيرارادي تعداد زيادي از عضلات بدن است. اين وضعيت ناشي از وجود يك اختلال در فعاليت الكتريكي مغز است. تشنجها معمولاً منجر به از دست رفتن يا اختلال هوشياري ميشوند. شايعترين علت تشنج، صرع است. ساير علل عبارتند از: برخي از بيماريهاي تخريبكننده مغز، آسيب سر، كمبود اكسيژن يا گلوكز در مغز و مصرف سموم خاصي مثل الكل. تشنجهاي صرعي، ناشي از اختلالات عمده و عودكننده فعاليت مغز هستند. اين تشنجها ميتوانند ناگهاني و بدون مقدمه روي دهند. درست قبل از (شروع) تشنج، بيمار ممكن است يك دوره هشداردهنده (اورا) با يك سري علايم را تجربه كند كه مثلاً به صورت يك احساس عجيب و غريب يا يك بو يا مزه خاص است. صرف نظر از علت تشنج، مراقبتهاي ارايه شده هميشه بايد شامل باز و پاك نگه داشتن راه تنفسي و كنترل علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) باشد. همچنين شما بايد از وارد آمدن آسيبهاي بيشتر به بيمار طي يك حمله تشنج پيشگيري كنيد و شرايط ارايه مراقبتهاي مناسب پس از بهبود را فراهم كنيد.
تشخيص
بهطور كلي:
- بيهوشي ناگهاني
- سفت و قوسي شدن پشت
- حركات تشنجي
ترتيب اتفاقات زير در صرع شايع است:
- بيمار بهطور ناگهاني و اغلب با فرياد كشيدن، بيهوش به زمين ميافتد.
- بدن بيمار سفت و پشت او قوسدار ميشود.
- ممكن است تنفس متوقف شود. لبها ممكن است تهرنگ خاكستري ـ آبي (سيانوز) داشته باشند و صورت و گردن، قرمز و پفآلود شوند.
- حركات تشنجي آغاز ميشوند. ممكن است فك، قفل شود و تنفس صدادار شود. بزاق روي دهان ظاهر ميشود و در صورتي كه زبان يا لبها بريده شده باشند، بزاق ميتواند خوني باشد. ممكن است كنترل مثانه يا روده از دست برود.
- عضلات شل شده، تنفس به حالت طبيعي برميگردد؛ بيمار معمولاً در عرض چند دقيقه، هوشياري خود را دوباره پيدا ميكند. بيمار ممكن است دچار احساس منگي شود يا كارهاي عجيب و غريبي از خود بروز دهد. امكان دارد كه نسبت به رفتار خود آگاهي نداشته باشد.
- پس از يك حمله تشنج، بيمار ممكن است احساس خستگي كند و به خواب عميق فرو برود.
اهداف
محافظت از بيمار در برابر آسيب
ارايه مراقبت پس از برگشتن هوشياري
در صورت لزوم، فراهم كردن شرايط انتقال بيمار به بيمارستان
۱) اگر ميبينيد كه بيمار در حال افتادن است، سعي كنيد به بيخطر كردن سقوط او كمك كنيد (مبحث « كنترل سقوط » را ببينيد). فضاي اطراف بيمار را خالي كنيد؛ از ناظران بخواهيد كه محل را ترك كنند. اشياي بالقوه خطرناك (مثل نوشيدني داغ يا اجسام تيز) را دور كنيد. زمان شروع تشنج را يادداشت كنيد.
۲) در صورت امكان، با قرار دادن يك بالشتك نرم در زير سر بيمار، از سر محافظت كنيد. لباسهاي اطراف گردن را شل كنيد.
۳) پس از توقف تشنج، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد .
۴) اگر بيمار نفس ميكشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. طول مدت تشنج را يادداشت كنيد.
احتياط!
از حركت دادن بيمار خودداري كنيد مگر آنكه وي در معرض خطر فوري باشد.
از قرار دادن چيزي در دهان بيمار يا استفاده از نيروي خود براي مهار كردن حركات او خودداري كنيد.
هشدار!
در صورتي كه هريك از موارد زير صادق باشد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد:
بيمار به مدت بيش از ۱۰ دقيقه، بيهوش بوده است.
تشنج بيش از ۵ دقيقه طول كشيده است.
بيمار دچار تشنجهاي مكرر شده است و يا اين تشنج، اولين تشنج او است.
بيمار هيچ دليلي براي تشنج خود نميشناسد.
تشنجهاي نهفته
برخي افراد، اشكال خفيفي از صرع را به صورت تشنجهاي كوچك تجربه ميكنند كه طي آن، بهنظر ميرسد اين افراد از محيط اطراف خود جدا ميشوند و نسبت به آن آگاهي ندارند. اين حوادث كه «تشنج نهفته يا ابسنس» ناميده ميشوند، بيشتر كودكان را مبتلا ميكند تا بزرگسالان. احتمال وقوع حركات تشنجي يا از دست رفتن هوشياري كم است، اما ممكن است يك تشنج كامل به دنبال اين نوع تشنج بروز كند.
تشخيص
«خاموش شدن» ناگهاني؛ ممكن است بيمار مستقيماً به جلو خيره شود.
لرزش يا تكان خوردن مختصر يا موضعي لبها، پلكها، سر يا اندامها
حركات «خودكار» عجيب و غريب مثل ملچ و ملوچ كردن، جويدن يا صدا درآوردن
اهداف
محافظت از بيمار تا زمان بهبود كامل
۱) به بيمار كمك كنيد تا در يك مكان ساكت بنشيند. فضاي اطراف او را خالي كنيد؛ اشياي بالقوه خطرناك (مثل نوشيدني داغ يا اجسام تيز) را دور كنيد.
۲) با بيمار به شيوهاي خونسرد و اطمينانبخش گفتگو كنيد. وي را با سؤالات خود كلافه نكنيد. تا زماني كه مطمئن شديد بيمار كاملاً بهبود يافته است، در كنار او بمانيد.
۳) اگر بيمار نسبت به وضعيت خود آگاهي ندارد و يا آن را نميشناسد، به او توصيه كنيد تا در اسرع وقت به پزشك خود مراجعه كند.
تشنج در كودكان
تشنج در كودكان خردسال (كه گاهي غش يا حمله تشنجي هم ناميده ميشود) اغلب از افزايش درجه حرارت بدن كه با عفونت حلق يا گوش يا ساير بيماريهاي عفوني همراهي دارد، ناشي ميشود. اين نوع تشنج، تشنج ناشي از تب ناميده ميشود و (در واقع) واكنش مغز نسبت به درجه حرارت بالاي بدن است. يك علت احتمالي ديگر براي تشنجهاي شيرخواران و كودكان، صرع است. اگرچه تشنج ميتواند نگرانكننده باشد، اما درصورت برخورد صحيح با آن به ندرت خطرناك است. اما از جهت (اثبات) بيخطر بودن آن، كودك بايد حتماً در بيمارستان ويزيت شود تا هرگونه وضعيت زمينهاي جدي رد شود.
تشخيص
لرزش عضلاني شديد همراه با مشتهاي قفل شده و قوسي شدن پشت ممكن است موارد زير هم وجود داشته باشند:
نشانههاي آشكار تب: پوست داغ و برافروخته و گاه عرق كردن
لرزش صورت همراه با چشمهاي منحرف شده، ثابت يا به بالا چرخيده
توقف تنفس همراه با صورت و گردن قرمز و «پفآلود» يا جاري شدن آب از دهان
از دست رفتن يا اختلال هوشياري
اهداف
محافظت از كودك در برابر آسيب
خنك كردن بدن كودك
اطمينان دادن به والدين با مراقب از كودك
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) چند بالش يا بالشتك نرم در اطراف كودك قرار دهيد تا حتي حركات شديد نيز نتوانند منجر به آسيب او شوند.
۲) هرگونه پوشش يا لباس را خارج كنيد. جريان مناسبي از هواي تازه و خنك برقرار كنيد (اما بدن كودك را بيش از حد سرد نكنيد).
۳) پوست كودك را با آب ولرم خيس كنيد تا زودتر خنك شود؛ اين كار را از پيشاني كودك شروع كنيد و به سمت پايين بدن ادامه دهيد.
۴) پس از پايان تشنج، با قرار دادن كودك در وضعيت بهبود ، راه تنفسي را باز نگه داريد. در صورت لزوم، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۵) به كودك و والدين او يا مراقب كودك اطمينان خاطر بدهيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را تا رسيدن نيروهاي امداد پزشكي، كنترل و ثبت كنيد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسيب مچ پا
شكستگي مچ پا را مانند شكستگي ساق درمان كنيد. پيچخوردگي، آسيب شايعتري است كه معمولاً در اثر چرخش مچ پا روي ميدهد. قسمت آسيبديده را بيحركت كنيد، (روي محل آسيب) يخ بگذاريد، (موضع را) با استفاده از باند فشار دهيد و آن را بالا ببريد.
تشخيص
دردي كه با حركت يا وزن انداختن روي پا، شديدتر ميشود. تورم
اهداف
كاهش درد و تورم
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
احتياط!
اگر مشكوك به شكستگي استخوان هستيد، به مصدوم بگوييد كه وزن خود را روي پا نيندازد. ساق را ثابت كنيد و نگه داريد و مصدوم را به بيمارستان منتقل كنيد.
۱) مچ پا را در راحتترين وضعيت، بيحركت و ثابت كنيد و آن را نگه داريد.
۲) اگر زمان زيادي از وقوع آسيب نميگذرد، يك كيسه يخ يا كمپرس سرد روي موضع قرار دهيد تا تورم كاهش پيدا كند.
۳) مچ پا را در يك لايه پوششي ضخيم و باند، محكم بپيچيد. اندام آسيبديده را بالا ببريد و نگه داريد. به مصدوم توصيه كنيد كه مچ خود را بيحركت نگه دارد و در صورت پايدار بودن درد، به يك پزشك مراجعه كند.
آسيبهاي انگشتان و انتهاي پا
شكستگيهاييكه استخوانهاي متعدد و كوچك انتهاي پا را مبتلا ميسازند، معمولاً در اثرآسيبهاي لهشدگي روي ميدهند. بهترين محل درمان اين شكستگيها، بيمارستان است. در زمان ارايه كمكهاي اوليه، بر روي علايمي مثل تورم، و كاهش آنها تمركز كنيد.
تشخيص
اشكال در راه رفتن
خشكي حركات
كبودي و تورم
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اهداف
به حداقل رساندن تورم
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) به سرعت انتهاي پا را بلند كنيد و نگه داريد تا جريان خون منطقه كاهش پيدا كند و تورم به حداقل برسد.
۲) يك كيسه يخ يا كمپرس سرد (روي موضع) قرار دهيد. اين كار نيز به كاهش تورم كمك ميكند.
۳) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد. اگر مصدوم را با آمبولانس منتقل نميكنيد، دقت كنيد كه در طول مسير، پاي او بالا برده شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسيب سر
تمام آسيبهاي سر، جدي هستند و نياز به ارزيابي مناسب دارند چون ممكن است به اختلال هوشياري منجر شوند. آسيبهاي سر ميتوانند با آسيب به بافت مغز يا رگهاي خوني داخل جمجمه و يا شكستگي جمجمه همراه باشند. آسيب سر ميتواند سبب تكان مغزي شود كه عبارت است از يك دوره كوتاه بيهوشي و سپس به دنبال آن، بهبود كامل. بعضي از آسيبهاي سر منجر به فشردگي مغز ميشوند كه تهديدكننده حيات است. بنابراين، توانايي شناخت نشانههاي احتمالي فشردگي مغز و به ويژه، سطح پاسخدهي بدترشونده، بسيار حايز اهميت است. يك جراحت سر بايد توجه شما را نسبت به يك صدمه زمينهاي عمقيتر (مثل شكستگي جمجمه) كه ميتواند جدي باشد، جلب كند. همچنين امكان دارد خونريزي در داخل جمجمه رخ دهد و منجر به فشردگي مغز شود. نشت مايع زلال يا خونابه از گوش يا بيني، نشانهاي از يك آسيب جدي است. در مورد تمام مصدوماني كه دچار آسيب به سر شدهاند، بايد فرض كرد كه آسيب گردني (نخاعي) هم وجود دارد و به درمان آن پرداخت .
هشدار!
سر مصدوم را به دليل خطر آسب گردني (نخاعي)، بسيار با دقت حركت دهيد. راه تنفسي را به روش «بالا راندن فك» باز كنيد و تنفس را كنترل كنيد. اگر وضعيتي كه مصدوم را در آن حالت يافتيد، مانع از باز كردن راه تنفسي ميشود و يا شما نميتوانيد راه تنفسي را به روش «بالا راندن فك» باز كنيد، مصدوم را در وضعيت بهبود قرار دهيد. اگر به نيروهاي كمكي دسترسي داريد، از روش «چرخاندن مثل الوار» استفاده كنيد.
تكان مغزي
مغزي ميتواند آزادانه حركت مختصري در داخل جمجمه داشته باشد و بنابراين در اثر ضربه به سر، مغز ممكن است «تكان بخورد». اين حالت را تكان مغزي مينامند. حوادث رانندگي، آسيبهاي ورزشي، سقوط و ضرباتي كه در زد و خورد به فرد اصابت ميكنند، از شايعترين علل تكان مغزي هستند. تكان مغز سبب بروز اختلال منتشر اما موقت در فعاليت طبيعي مغز ميشود. با اين حال، تكان مغزي معمولاً با هيچ صدمه پايدار مغزي همراهي ندارد. مصدوم ممكن است دچار اختلال هوشياري شود اما اين حالت فقط مدت كوتاهي (معمولاً فقط چند دقيقه) طول ميكشد و به دنبال آن، بهبود كامل وجود دارد. بر اساس تعريف، تشخيص تكان مغزي تنها زماني مسجل ميشود كه مصدوم بهطور كامل بهبود يافته باشد. اگر علايمي مثل سردرد يا تاري ديد در مصدومي كه دچار تكان مغزي شده است، بعداً ظاهر شوند، بايد وي را تحت كنترل قرار داد و به او توصيه كرد كه به پزشك مراجعه كند.
تشخيص
دوره كوتاهي از اختلال هوشياري به دنبال وارد آمدن يك ضربه به سر. ممكن است موارد زير نيز وجود داشته باشند:
گيجي يا تهوع در زمان به هوش آمدن.
از دست دادن حافظ نسبت به تمام حوادثي كه در زمان حادثه يا بلافاصله پيش از آسيب رخ دادهاند.
سردرد خفيف و منتشر.
نحوه ايجاد تكان مغزي
تكان مغزي معمولاً در اثر وارد آمدن يك ضربه به سر روي ميدهد. اين ضربه سبب «تكان خوردن» مغز در داخل جمجمه ميشود كه به اختلال موقت كاركرد مغز منجر ميشود.
اهداف
اطمينان حاصل كردن از به هوش آمدن كامل و بيخطر مصدوم
واگذاري مسؤوليت مراقبت از مصدوم به يك فرد مسؤول
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
هشدار!
اگر مصدوم بهطور كامل به هوش نيامد و يا پس از بهبود اوليه، سطح پاسخدهي وي رو به وخامت بود: با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
احتياط!
تمام مصدوماني كه دچار آسيب سر شدهاند، بايد از جهت آسيب گردني هم تحت مداوا قرار بگيرند .
۱) از اقدامات درماني مربوط به اختلال هوشياري پيروي كنيد.
۲) علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. حتي اگر بهنظر ميرسد كه مصدوم بطور كامل بههوش آمده است، وي را از نظر بدتر شدن سطح پاسخدهي، تحت نظر بگيريد.
۳) پس از به هوش آمدن مصدوم، مسؤوليت مراقبت از او را به يك فرد مسؤول بسپاريد. اگر مصدوم در ميادين ورزشي دچار آسيب شده است، هرگز به او اجازه ندهيد كه قبل از مراجعه به پزشك، بازي را از سر بگيرد.
۴) اگر مدتي پس از وارد شدن ضربه به سر، مصدوم دچار سردرد، تهوع، استفراغ يا خوابآلودگي بيش از حد شده است، به او توصيه كنيد كه به بيمارستان مراجعه كند.
فشردگي مغز
تحت فشار قرار گرفتن مغز (كه فشردگي مغز ناميده ميشود) يك وضعيت بسيار جدي است و تقريباً هميشه نياز به عمل جراحي دارد. اين حالت زماني روي ميدهد كه فشار روي مغز افزايش يافته باشد. اين فشار ميتواند ناشي از يكي از چندين علت مختلف (مثل جمع شدن خون در داخل جمجمه يا تورم بافتهاي مغزي آسيبديده) باشد. فشردگي مغز معمولاً در اثر آسيب سر ايجاد ميشود. با اين حال، علل ديگري مثل سكته مغز، عفونت يا تومور مغزي، ميتوانند اين حالت را ايجاد كنند. اين وضعيت ميتواند بلافاصله پس از وارد آمدن ضربه يا چند ساعت و يا حتي چند روز پس از آن، روي دهد. به همين دليل، هميشه بايد سعي كنيد كه وجود سابقه اخير آسيب به سر را در مصدوم كشف كنيد.
تشخيص
بدتر شدن سطح هوشياري (ممكن است تا بيهوشي پيشرفت كند). ممكن است موارد زير نيز وجود داشته باشند:
سابقه اخير آسيب به سر
سردرد شديد
تنفس صدادار كه در حال كند شدن است.
نبض كند اما پُر و قوي
نامساوي بودن اندازه دو مردمك
ضعف و يا فلج از يك طرف صورت و يا بدن به پايين
درجه حرارت بالا؛ چهره برافروخته
خوابآلودگي
تغيير قابل توجه در شخصيت يا رفتار (مثلاً تحريكپذيري)
فشردگي مغز در اثر خونريزي
به دنبال آسيب به سر يا اختلالي مثل سكته مغزي، ممكن است در داخل جمجمه خونريزي روي دهد. اين خون نشت كرده ميتواند روي بافتهاي مغز فشار بياورد.
اهداف
فراهم كردن شرايط انتقال فوري مصدوم به بيمارستان
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش است، با استفاده از روش «بالا راندن فك» راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد . با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر مصدوم نفس ميكشد، سعي كنيد راه تنفسي را در همان وضعيت ابتدايي مصدوم باز نگه داريد.
۱) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر مصدوم هوشيار است، وي را در وضعيت بيحركتي كه احساس راحتي ميكند نگه داريد و به او اطمينانخاطر بدهيد.
۲) علايم حياتي مصدوم (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را بهطور مرتب و تا رسيدن نيروهاي امداد پزشكي، كنترل و ثبت كنيد.
احتياط!
مصدوم را از خوردن، نوشيدن و سيگار كشيدن منع كنيد چون امكان دارد در بيمارستان، بيهوشي عمومي موردنياز باشد.
شكستگي جمجمه
اگر مصدومي دچار جراحت سر شده است، دقت كنيد كه ممكن است شكستگي جمجمه وجود داشته باشد. مصدوم مبتلا به شكستگي جمجمه ممكن است اختلال هوشياري داشته باشد. شكستگي جمجمه يك آسيب جدي است چون خطر صدمه به بافت مغز، چه مستقيماً به خاطر قطعات استخواني شكسته شده از جمجمه و چه در اثر خونريزي داخل جمجمه، وجود دارد. نشت مايع زلال (مايع مغزي ـ نخاعي) يا خونابه از گوش يا بيني، نشانه يك آسيب جدي است. در هر مصدومي كه دچار آسيب به سر و در نتيجه آن، اختلال هوشياري شده است، به شكستگي جمجمه مشكوك شويد. به خاطر داشته باشيد كه مصدومي كه دچار شكستگي احتمالي جمجمه است، ميتواند آسيب گردني (نخاعي) هم داشته باشد و لذا بر اساس اقدامات درماني مربوط به آسيب گردني، تحت مداوا قرار بگيرد .
تشخيص
جراحت يا كبودي روي سر
ناحيه نرم يا فرو رفته در پوست سر
كبودي تا تورم در پشت يك گوش
كبودي در اطراف يك يا هر دو چشم
از دست رفتن مايع زلال يا خونابه از بيني يا يكي از گوشها
وجود خون در سفيدي چشم
انحراف شكل سر يا صورت يا از دست رفتن تقارن آنها
بدتر شدن سطح هوشياري (ممكن است تا بيهوشي پيشرفت كند).
اهداف
باز نگه داشتن راه تنفسي
فراهم كردن شرايط انتقال فوري مصدوم به بيمارستان
۱) اگر مصدوم هوشيار است، به او كمك كنيد تا دراز بكشد. در صورتي كه آسيب گردني وجود دارد، از چرخاندن سر خودداري كنيد.
۲) با وارد كردن فشار روي محل جراحت، خونريزي پوست سر را مهار كنيد. به دنبال آسيبهاي ديگر بگرديد و آنها را درمان كنيد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۳) اگر از يك گوش ترشح خارج ميشود، با يك پانسمان استريل يا لايه پوششي تميز، روي گوش را بپوشانيد و با ملايمت به كمك باند محكم كنيد (مبحث « خونريزي از گوش » را ببينيد). (خروجي) گوش را مسدود نكنيد.
۴) تا رسيدن نيروهاي امداد پزشكي، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش است، با استفاده از روش «بالا راندن فك» راه تنفسي را باز كنيد و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را در ببينيد). با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر وضعيتي كه مصدوم را در آن حالت يافتيد، مانع از باز كردن راه تنفسي ميشود و يا شما نميتوانيد راه تنفسي را به روش «بالا راندن فك» باز كنيد، مصدوم را در وضعيت بهبود ، قرار دهيد. اگر به نيروهاي كمكي دسترسي داريد، از روش «چرخاندن مثل الوار» استفاده كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسيب زانو
زانو يك مفصل لولايي بين استخوان ران و استخوان درشتني است. اين مفصل ميتواند تا شود، به حالت مستقيم درآيد و در حالت تا شده، مختصري بچرخد. مفصل زانو توسط رباطها و عضلاتي قوي نگه داشته ميشود و در جلو توسط يك استخوان پهن به نام كشكك محافظت ميشود. سطوح استخوانهاي اصلي توسط لايههايي از غضروف حفاظت ميشود. اين ساختارها ممكن است در اثر ضربات مستقيم، چرخشهاي شديد يا پيچخوردگيها دچار صدمه شوند. آسيبهاي احتمالي زانو عبارتند از: شكستگي كشكك، پيچخوردگيها و صدمه به غضروف. آسيب زانو ممكن است توانايي تا كردن مفصل را از مصدوم سلب كند و شما بايد مطمئن شويد كه مصدوم روي پاي آسيبديده، راه نرود. خونريزي يا تجمع مايعات در داخل مفصل زانو ميتواند به تورم قابل توجه در اطراف مفصل منجر شود.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد كه از محل آسيب انتشار پيدا ميكند و در عمق مفصل مينشيند.
درد حاد در تلاش براي راست كردن پا (در صورتي كه زانوي تا شده «قفل» شده باشد).
تورم سريع در مفصل زانو
اهداف
محافظت از زانو در راحتترين وضعيت (براي مصدوم)
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان
۱) به مصدوم كمك كنيد تا ترجيحاً روي يك پتو دراز بكشد تا بين او و زمين فاصله ايجاد شود. يك بالشتك نرم (مثل يك بالش، پتو يا كت) زير زانوي آسيبديده قرار دهيد تا زانو را در راحتترين وضعيت نگه دارد.
هشدار!
سعي نكنيد با وارد كردن نيرو، زانو را به حالت مستقيم درآوريد. ممكن است جابهجا شدگي غضروف يا خونريزي داخلي، راست كردن مفصل زانو را غيرممكن كرده باشند.
مصدوم را از خوردن، آشاميدن و سيگار كشيدن منع كنيد چون ممكن است در بيمارستان نياز به بيهوشي عمومي داشته باشد.
مصدوم را از راه رفتن منع كنيد.
۲) بالشتك نرم را به دور مفصل ببنديد. با پيچيدن باند از ميانه ران تا ميانه ساق، بالشتك را محكم كنيد.
۳) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد. مصدوم بايد در وضعيت درماني باقي بماند، پس انتقال بايد توسط آمبولانس صورت گيرد.
آسيب ساق
آسيبهاي ساق عبارتند از: شكستگيهاي استخوان درشتني و نازكني و پارگي بافتهاي نرم (عضلات، رباطها و تاندونها). شكستگيهاي درشتني معمولاً در اثر ضربات سنگين (مثلاً ناشي از سپر يك وسيله نقليه در حال حركت) روي ميدهند. از آنجايي كه بافت نرم اطراف درشتني اندك است، شكستگي به احتمال زياد با توليد زخم همراه خواهد بود. چرخشهايي كه سبب پيچخوردگي مچ پا ميشوند، ميتوانند به شكستگي نازكني منجر شوند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد موضعي
تورم، كبودي و تغيير شكل پا
زخم باز
اهداف
بيحركت كردن اندام پاييني
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
۱) به مصدوم كمك كنيد تا دراز بكشد و با دقت، پاي آسيبديده را ثابت كنيد و نگه داريد. اگر زخم باز وجود دارد، با ملايمت آن را برهنه كنيد و خونريزي را درمان كنيد. براي محافظت از محل آسيب، يك لايه پوششي روي آن قرار دهيد.
۲) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. پاي آسيبديده را با دستان خود نگه داريد تا از جابهجايي محل شكستگي پيشگيري كنيد. اين عمل را تا زمان رسيدن آمبولانس، ادامه دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
اگر مسير انتقال مصدوم به بيمارستان احتمالاً طولاني و ناهموار است، بالشتكهايي را در سمت خارج پاي آسيبديده (از زانو تا انتهاي پا) قرار دهيد. با استفاده از باندهاي تا شده پهن، مطابق روشي كه در بالاي صفحه تشريح شده است، پاها را ثابت كنيد.
۳) اگر آمبولانس با تأخير به محل ميرسد، پاي آسيبديده را به پاي ديگر ثابت كنيد. اندام سالم را در كنار اندام آسيبديده قرار دهيد و باندها را از زير هر دو پا بلغزانيد. باندها را در مناطق مچ و انتهاي پا و سپس زانوها قرار دهيد. دو باند هم در بالا و پايين محل شكستگي اضافه كنيد.
۴) بين دو ساق، بالشتك قرار دهيد. با گره زدن در سمت سالم، باندها را محكم ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مورد خاص
شك به شكستگي نزديك مچ پا به جاي استفاده از يك باند به شكل « ۸ »، باندهاي جداگانهاي روي انتهاي پا و بالاتر از مچ پا ببنديد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شكستگي لگن
آسيبهاي وارد بر لگن معمولاً در اثر نيروي غيرمستقيم (مثلاً در تصادف اتومبيل يا در لهشدگيها) روي ميدهند. بهعنوان مثال، برخورد داشبورد اتومبيل به زانو ميتواند سر استخوان ران را به داخل حفره مفصل لگن بفشارد. شكستگي استخوان لگن ممكن است در اثر آسيب به بافتها و اعضاي داخل لگن (مثل مثانه و مجاري ادراري)، دچار عارضه شود. بهعلاوه، خونريزي داخلي همراه با شكستگي، ميتواند شديد باشد. علت اين امر آن است كه تعدادي از رگهاي خوني بزرگ و اعضاي مهم درون لگن قرار دارند. در نتيجه اين خونريزي، اغلب شوك بروز ميكند كه بايد فوراً درمان شود.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
ناتواني در حركت يا حتي ايستادن (با وجودي كه پاها سالم بهنظر ميرسند).
درد و حساسيت در لمس نواحي لگن، كشاله ران يا پشت كه در اثر حركت، تشديد ميشود.
وجود خون در محل خروجي دستگاه ادرار (بهخصوص در مردان). ممكن است مصدوم قادر به دفع ادرار نباشد و يا اين عمل دردناك باشد.
نشانههاي شوك و خونريزي داخلي.
اهداف
به حداقل رساندن خطر شوك.
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان.
۱) به مصدوم كمك كنيد كه روي پشت خود دراز بكشد. پاها را به حالت مستقيم و مسطح قرار دهيد و يا در صورتي كه مصدوم با تا كردن مختصر زانوها، احساس راحتي بيشتري ميكند، با استفاده از بالشتكهايي (مثل يك بالش يا لباس تا شده) زانوها را (در اين وضعيت) نگه داريد.
۲) بين نقاط استخواني دو زانو و دو مچ پا، بالشتك قرار دهيد. با پيچيدن يك باند مثلثي تا شده به دور هر دو پا، آنها را بيحركت كنيد
(۱) ابتدا، انتها و مچ پا و (۲) سپس، زانوها را محكم كنيد.
۳) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
احتياط!
اگر باندپيچي به دور دو پاي مصدوم، درد را افزايش ميدهد، از انجام اين كار صرف نظر كنيد. در اين موارد، در اطراف موضع آسيب، بالشتكهاي نرم (مثلاً لباس يا حوله) قرار دهيد.
۴) تا رسيدن نيروهاي امدادي، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، تنفس و نبض) را كنترل و ثبت كنيد.
آسيبهاي لگن خاصره و ران
جديترين آسيب استخوان ران، شكستگي است. براي شكسته شدن تنه اين استخوان، نيروي قابل توجهي (مثلاً طي حادثه رانندگي يا سقوط از ارتفاع) موردنياز است. جدي بودن اين آسيب از آن جهت است كه دو انتهاي استخوان شكسته شده ميتوانند رگهاي خوني اصلي را سوراخ كرده و خونريزي ايجاد كنند و احتمال بروز شوك وجود دارد. شكستگي گردن استخوان ران در افراد مسن (بهويژه زنان) كه استخوانهايشان با گذشت سن كمتراكمتر و شكننده شدهاند، شايع است. گاهي دو انتهاي استخواني در هم فشرده ميشوند و اين شكستگي حالت پايدار پيدا ميكند (مبحث « شكستگيها » را ببينيد). ممكن است مصدوم مبتلا به شكستگي گردن استخوان ران، قادر باشد قبل از مشخص شدن شكستگي تا مدتي راه برود. جديترين نوع آسيب در مفصل لگن خاصره كه البته شيوع بسيار كمي دارد، دررفتگي آن است.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
- درد در موضع آسيب
ناتواني در راه رفتن
نشانههاي شوك
- كوتاه شدن اندام پاييني و چرخش زانو و انتهاي پا به خارج (چون عضلات قوي، دو انتهاي استخواني شكسته شده را به روي يكديگر حركت ميدهند).
اهداف
بيحركت كردن اندام پاييني
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
۱) به مصدوم كمك كنيد تا دراز بكشد. در صورت امكان، از يك امدادگر بخواهيد كه به آرامي، اندام آسيبديده را ثابت كند و نگه دارد.
۲) ساق مصدوم را با ملايمت به حالت مستقيم درآوريد. در صورت لزوم، مچ پا را تحت كشش قرار دهيد تا به راست شدن اندام پاييني كمك كند.
۳) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر انتظار داريد آمبولانس سريع به محل برسد، تا زمان ورود آمبولانس، اندام پاييني را در همين وضعيت نگه داريد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
4) اگر تصور ميكنيد كه آمبولانس با تأخير وارد خواهد شد، با ثابت كردن اندام مبتلا به اندام سالم، آن را بيحركت كنيد. اندام سالم را به آرامي در مجاورت اندام آسيبديده قرار دهيد. يك باند در محل مچ پا و انتهاي پا (۱) و سپس يكي هم در محل زانو (۲) بپيچيد. دو باند هم در بالا (۳) و پايين (۴) محل شكستگي بپيچيد. بالشتكهاي نرمي بين دو پا قرار دهيد تا از مالش قسمتهاي استخواني به يكديگر پيشگيري شود؛ سپس، باندها را در سمت سالم گره بزنيد.
۵) گامهاي ممكن را براي درمان شوك در مصدوم طي كنيد: با استفاده از پتو يا (چند تكه) لباس، مصدوم را از سرما محافظت كنيد اما پاهاي او را بالا نبريد.
هشدار!
مصدوم را از خوردن، آشاميدن يا سيگار كشيدن منع كنيد چون ممكن است در بيمارستان به بيهوشي عمومي نياز داشته باشد.
حتي اگر نشانههاي شوك در مصدوم ظاهر شدهاند، پاهاي او را بالا نبريد چون ممكن است صدمات داخلي بيشتري را سبب شويد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مورد خاص
آمادهسازي جهت انتقال
اگر مسير انتقال تا بيمارستان احتمالاً طولاني و ناهموار است، اقدامات نگهدارنده مستحكمتري براي اندامهاي پاييني و انتهاي پاها موردنياز است. از يك آتل مناسب يا يك شي محكم و طويل (مثلاً ديرك نرده) كه طول آن از حفره زير بغل تا انتهاي پا باشد، استفاده كنيد. آتل را در كنار سمت آسيبديده قرار دهيد. چند بالشتك بين دو پا و بين آتل و بدن مصدوم بگذاريد. انتهاي دو پا را با هم در يك باند تا شده باريك بپيچيد (۱). با بستن باندهاي تا شده پهن در مناطق قفسه سينه (۲)، لگن (۳)، زانوها (۴)، بالا و پايين محل شكستگي (۵ و ۶) و يك نقطه ديگر (۷)، آتل را به بدن ثابت كنيد. روي محل شكستگي را باندپيچي نكنيد. وقتي پاي مصدوم كاملاً بيحركت شد، بايد با استفاده از روش چرخاندن مثل الوار او را به روي بيماربر منتقل كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسيب قفسه سينه
در اثر وارد شدن يك نيروي مستقيم به قفسه سينه در اثر يك ضربه يا سقوط يا در اثر آسيب لهشدگي ، ممكن است يك يا تعداد بيشتري از دندهها دچار شكستگي شوند. اگر جراحت باز در محل شكستگي وجود داشته باشد و يا يكي از دندههاي شكسته شده، ريه را سوراخ كرده باشد، تنفس مصدوم ممكن است شديداً مختل شود. وارد آمدن آسيب به قفسه سينه ميتواند قسمتي از دندههاي شكسته شده را از ساير قسمتهاي قفسه سينه جدا كند و حالتي به نام «قفسه سينه مواج» ايجاد كند. اين قسمت جدا شده، در زمان دم به داخل كشيده ميشود و در بازدم، رو به خارج حركت ميكند. اين تنفس «متناقض» باعث ايجاد مشكلات تنفسي شديد ميشود. شكستگي دندههاي پاييني ميتواند به اعضاي داخلي (مثل كبد و طحال) آسيب برساند و خونريزي داخلي ايجاد كند.
تشخيص
بسته به شدت آسيب، ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد تيز (غيرگنگ) در محل شكستگي
درد در تنفس عميق
تنفس كمعمق
يك جراحت باز روي محل شكستگي كه احتمالاً صداي «مكش» هوا از طريق اين جراحت به داخل حفره قفسه سينه را ميشنويد.
تنفس «متناقض»
نشانههايي از خونريزي داخلي و شوك.
اهداف
نگه داشتن ديواره قفسه سينه
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) در مورد شكستگي دندهها، با استفاده از يك آويز اندام بالايي ، دست را ثابت نگه داريد و مصدوم را به بيمارستان منتقل كنيد. اگر جراحت نافذ قفسه سينه وجود دارد، مصدوم را به سمت آسيبديده خم كنيد، روي زخم را بپوشانيد و لايه پوششي را از ۳ طرف محكم بچسبانيد .
احتياط!
اگر مجبور هستيد كه مصدوم را در وضعيت بهبود بگذاريد، وي را روي سمت آسيبديده قرار دهيد. اين وضعيت به ريه سالم اجازه ميدهد كه با حداكثر ظرفيت كار كند.
۲) به مصدوم كمك كنيد تا در يك وضعيت متمايل به سمت آسيبديده كه در آن احساس راحتي بيشتري ميكند، قرار بگيرد. دست سمت آسيبديده را با يك آويز بالا نگهدارنده ثابت نگه داريد. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
آسيب ستون فقرات
آسيبهاي وارد بر ستون فقرات ميتوانند يك يا چند قسمت از پشت و يا گردن استخوانها ( مهرهها ) ، ديسكهاي جداكننده مهرهها، عضلات و رباطهاي اطراف يا نخاع و شاخههاي عصبي كه از آن جدا ميشوند را درگير كنند. جديترين خطر همراه با آسيب ستون فقرات، صدمه به نخاع است. چنين آسيبي ممكن است سبب از دست رفتن توان حركتي و يا حس در نواحي پايينتر از قسمت آسيبديده شود. نخاع يا ريشههاي عصبي در صورتي كه توسط ديسك دررفته يا جابهجا شده و يا در اثر قطعات استخوان شكسته شده، تحت فشار قرار گيرند، ممكن است دچار صدمات موقتي شوند. در صورتي كه نخاع بهطور كامل يا ناكامل قطع شود، صدمات احتمالاً پايدار و دايمي خواهند بود.
چهوقت به آسيب ستونفقرات مشكوكميشويم؟
روش ايجاد آسيب، مهمترين شاخص است. در صورتي كه نيروهاي غيرطبيعي به پشت يا گردن وارد شده باشند (به خصوص اگر مصدوم از اختلال حس يا حركت شاكي باشد)، همواره به آسيب ستون فقرات مشكوك شويد. اگر در حادثه موردنظر، مصدوم شديداً به جلو و عقب خم شده يا ستون فقرات دچار پيچش شده است، بايد فرض كنيد كه او مبتلا به آسيب ستون فقرات است. خصوصاً بايد دقت كنيد كه همواره از حركت دادن غيرضروري سر و گردن، اجتناب كنيد. اگرچه آسيب نخاع ممكن است در غياب صدمه به مهرهها روي دهد، شكستگي ستون فقرات به شدت اين خطر را افزايش ميدهد. مناطقي كه بيش از ساير نقاط آسيبپذير هستند، عبارتند از استخوانهاي گردن و كمر.
ساختار ستون فقرات نخاع توسط مهرهها (استخوانهاي پشت) محافظت ميشود. وارد آمدن آسيب به يك مهره يا يك ديسك بين مهرهاي ممكن است به ريشههاي عصبي كه از نخاع خارج ميشوند يا به خود طناب، صدمه برساند.
تشخيص
اگر مهرهها آسيب ببيند.
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
- درد در گردن يا پشت در محل آسيب؛ ممكن است ساير آسيبهاي دردناكتر، اين درد را مخفي كنند.
- وجود حالت پلكاني، نامنظمي يا انحراف در انحناي طبيعي ستون فقرات
- حساسيت در پوست روي ستون فقرات اگر نخاع آسيب ببيند، ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
- از دست دادن حس يا حس غيرطبيعي (مثلاً احساس سوختن يا گزگز و مورمور). مصدوم ممكن است ذكر كند كه اندامهايش خشك، سنگين يا فاقد مهارتهاي گذشته هستند.
- از دست دادن كنترل مثانه و يا روده
- مشكلات تنفسي
برخي از علل آسيب ستون فقرات
هريك از شرايط زير بايد وجود آسيب احتمالي ستون فقرات را به شما هشدار دهد:
- سقوط از ارتفاع
- سقوط به دليل عدم داشتن مهارت حين ورزشهايي مثل ژيمناستيك يا آكروبات
- شيرجه زدن به داخل يك استخر كمعمق و برخورد با كف آن
- پرتاب شدن از روي اسب يا موتورسيكلت
- كاهش ناگهاني سرعت در داخل يك وسيله نقليه
- افتادن يك جسم سنگين به روي بدن
- آسيب به سر يا صورت
اهداف
پيشگيري از آسيبهاي بيشتر
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
احتياط!
موقعيت مصدوم را نسبت به حالتي كه او را يافتيد تغيير ندهيد مگر آنكه در معرض خطر باشد.
اگر جابهجا كردن مصدوم ضروري است، از روش چرخاندن مثل الوار استفاده كنيد. روش ديگر آن است كه از بيماربر ارتوپدي استفاده كنيد.
مصدوم هوشيار است
۱) به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و به او توصيه كنيد كه حركت نكند. با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد.
۲) پشت سر مصدوم زانو بزنيد. دو طرف سر مصدوم را محكم بگيريد به طوري كه دستان شما روي گوشهاي او قرار بگيرد. گوشها را كاملاً نپوشانيد (مصدوم بايد همچنان قادر به شنيدن سخنان شما باشد). سر مصدوم را در وضعيت خنثي (كه در آن، سر، گردن و ستون فقرات همراستا هستند) ثابت كنيد و نگه داريد. كمضررترين وضعيت سر در يك مصدوم مشكوك به آسيب ستون فقرات، همين حالت است.
هشدار!
اگر مشكوك به آسيب گردن هستيد، از يك امدادگر بخواهيد كه در زماني كه شما سر مصدوم را در وضعيت خنثي نگه داشتهايد، چند پتو، حوله يا لباس لوله شده را در دو طرف سر او قرار دهد. تا زماني كه نيروهاي خدمات پزشكي اورژانس مسؤوليت را بر عهده بگيرند، همچنان سر و گردن مصدوم را در تمام لحظات ثابت نگه داريد.
۳) همچنان سر مصدوم را تا رسيدن نيروهاي خدمات پزشكي اورژانس و قبول مسؤوليت توسط آنها و بدون توجه به مدت زماني كه ممكن است اين كار طول بكشد، در وضعيت خنثي نگه داريد. از يك امدادگر بخواهيد كه علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كند.
اهداف
باز نگه داشتن راه تنفسي
در صورت لزوم، احياي مصدوم
پيشگيري از صدمات بيشتر نخاع
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
مصدوم بيهوش است
۱) پشت سر مصدوم زانو بزنيد. با قرار دادن دستان خود روي گوشهاي مصدوم، دو طرف سر او را محكم بگيريد. سر مصدوم را در وضعيت خنثي (كه در آن، سر، گردن و ستون فقرات همراستا هستند) ثابت كنيد و نگه داريد.
۲) در صورت لزوم، با استفاده از روش «بالا راندن فك» راه تنفسي مصدوم را باز كنيد. دستان خود را در دو طرف سر طوري قرار دهيد كه نوك انگشتانتان روي زاويه فك قرار بگيريد. فك را به آرامي بالا بكشيد تا راه تنفسي باز شود. دقت كنيد كه گردن مصدوم را جابهجا نكنيد.
۳) تنفس مصدوم را كنترل كنيد. اگر وي نفس ميكشد، همچنان سر او را نگه داريد. از يك امدادگر بخواهيد كه با مركز اورژانس تماس بگيرد و آمبولانس درخواست كند. اگر تنها هستيد و مجبوريد براي تماس با مركز آمبولانس، مصدوم را ترك كنيد و يا اگر امكان بازماندن راه تنفسي در مصدوم وجود ندارد، بايد قبل از ترك مصدوم، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد.
مورد خاص
روش چرخاندن مثل الوار
در صورتي كه مجبور هستيد مصدوم مبتلا به آسيب ستون فقرات را بچرخانيد، بايد از اين روش استفاده كنيد. بهترين حالت براي انجام اين روش، حضور ۵ امدادگر است اما اين حركت را ۳ نفره هم ميتوان انجام داد. در حالي كه سر و گردن مصدوم را ثابت نگه داشتهايد، از امدادگران بخواهيد كه به آرامي اندامهاي او را به حالت مستقيم درآورند. سپس، با اطمينان از اينكه همه (هماهنگ) با هم كار ميكنند، امدادگران را هدايت كنيد تا مصدوم را بچرخانند. در تمام لحظات، سر، تنه و انگشتان پاي مصدوم را در يك خط مستقيم نگه داريد.
۴) اگر مصدوم نفس نميكشد و نشانههاي گردش خون وجود ندارند، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). اگر مجبور هستيد كه مصدوم را بچرخانيد، از روش چرخاندن مثل الوار استفاده كنيد.
۵) تا رسيدن نيروهاي امداد پزشكي، علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
درد پشت
درد ممكن است در خود ستون فقرات يا عضلات و رباطهاي اطراف آن بروز كند. در اكثر موارد، درد پشت ناشي از يك مشكل جزيي است. با اين حال، درد ميتواند نشانهاي از يك بيماري زمينهاي جدي باشد.
علت درد پشت
شايعترين علت درد پشت عبارت است از كشيدگي بيش از حد رباطها يا عضلات در نتيجه سقوط يا فعاليت طاقتفرسا. ساير علل شايع درد پشت عبارتند از: آسيبهاي «شلاقي» (كه منجر به درد گردن ميشوند) و بارداري و عادت ماهيانه (كه كمردرد ايجاد ميكنند). علل خطرناكتر عبارتند از: آسيب ديدن يك ديسك در ستون فقرات (كه ممكن است نخاع يا اعصاب را تحت فشار قرار دهند يا آنها را تحريك كند) و بيماري كليه. در صورتي كه درد پشت با مواردي مثل گرفتگي عضلات، تب، سردرد، استفراغ، تهوع، اختلال هوشياري، بياختياري (ادرار يا مدفوع) يا هرگونه از دست دادن حس يا حركت همراه باشد، مراجعه به پزشك ضرورت خواهد داشد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد مبهم تا شديد در پشت يا گردن كه معمولاً با حركت تشديد ميشود.
دردي كه به داخل اندامها منتشر ميشود و احتمالاً با گزگز و مورمور و كرختي همراه است.
گرفتگي عضلات كه سبب ميشود گردن يا پشت به حالت سفت يا خم شده درآيند.
حساسيت در لمس عضلات
اهداف
تسكين دادن درد.
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي.
احتياط!
اگر مصدوم درد شديد در پشت دارد، به او كمك كنيد تا دراز بكشد و با يك پزشك تماس بگيريد.
۱) به بيمار توصيه كنيد كه روي يك سطح مسطح (يا روي زمين يا روي يك تشك سفت) در راحتترين وضعيت ممكن دراز بكشد.
۲) به بيمار توصيه كنيد كه در حد توان، بيحركت بماند تا درد تسكين پيدا كند. به بيمار كمك كنيد تا قرصهاي ضددرد خود را بخورد. اگر علايم پايدار بودند، با پزشك خود تماس بگيريد و يا بيمار را به بيمارستان منتقل كنيد.
مورد خاص
درد گردن
شما ميتوانيد با استفاده از يك روزنامه تا شده كه با يك باند يا روسري پوشيده شده باشد، يك گردنبند موقت بسازيد و (به كمك آن) درد گردن را بهبود ببخشيد. مركز اين گردنبند را در جلوي گردن بيمار و در زير چانه قرار دهيد. دو انتهاي آزاد (گردنبند) را به دور گردن بيمار بچرخانيد و در جلو گره بزنيد. مطمئن شويد كه تنفس مختل نشده باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسيب بازو
جديترين شكل آسيب بازو، شكستگي استخوان دراز بازو (هومروس) است. استخوان بازو ميتواند در اثر يك ضربه مستقيم بهطور عرضي از مركز بشكند. با اين حال، شكستگي استخوان در انتهاي شانهاي و معمولاً در اثر سقوط، بسيار شايعتر (بهخصوص در افراد مسن) است. شكستگي نوك استخوان معمولاً يك آسيب پايدار ، است و دو انتهاي استخوان شكسته شده در محل خود باقي ميمانند. به همين دليل، امكان دارد كه شكستگي استخوان فوراً آشكار نشود، گرچه احتمالاً بازو دردناك خواهد بود. ممكن است مصدوم با اين درد مدارا كند و تا مدتي شكستگي را بدون درمان رها كند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد تشديد شونده با حركت
حساسيت در لمس و تغيير شكل روي محلي كه دچار شكستگي شده است.
تورم سريع
كبودي كه ممكن است آهستهتر بروز كند.
اهداف
بيحركت كردن بازو
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) از مصدوم بخواهيد كه بنشيند. ساعد مصدم را به ملايمت، بهطور افقي روي تنه او و در وضعيتي قرار دهيد كه براي او راحتتر است. از مصدوم بخواهيد كه در صورت امكان، ارنج خود را نگه دارد.
۲) يك بالشتك نرم زير دست آسيبديده قرار دهيد. سپس اين دست و بالشتك مربوط به آن را به كمك يك آويز اندام بالايي ببنديد تا ثابت نگه داشته شوند .
۳) با بستن يك باند تا شده پهن ، به دور قفسه سينه و روي آويز، دست آسيبديده را محكم كنيد. سعي كنيد از پيچيدن باند روي محل شكستگي پرهيز كنيد. شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد.
آسيب آرنج
شكستگيها يا دررفتگيهاي آرنج معمولاً ناشي از سقوط روي (قسمت انتهايي) دست هستند. در كودكان اغلب استخوان بازو درست در بالاي آرنج دچار شكستگي ميشود. اين آسيب، ناپايدار است و امكان دارد دو انتهاي استخواني به رگهاي خوني صدمه برسانند. گردش خون اندام بالايي را بايد بهطور مرتب كنترل كرد. در تمام آسيبهاي آرنج، اين بخش سفت و خشك ميشود و صاف كردن آن مشكل ميشود. هرگز آرنج را با زور تا نكنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
دردي كه با حركت دادن شديدتر ميشود.
وجود حساسيت در لمس روي محلي كه دچار شكستگي شده است.
تورم، كبودي و تغيير شكل
بيحركت شدن آرنج
اهداف
بيحركت كردن دست بدون وارد كردن آسيب بيشتر
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
ميتوان آرنج را خم كرد
مثل «آسيب بازو» درمان كنيد.
احتياط!
بهطور مرتب، نبض مچ را در سمت مبتلا كنترل كنيد. اگر نبض وجود ندارد، به آرامي آرنج را به حالت مستقيم درآوريد تا نبض برگردد. دست را در اين وضعيت نگه داريد.
اهداف
بيحركت كردن دست بدون وارد كردن آسيب بيشتر
فراهم كردن شرايط انتقال فوري به بيمارستان
نمي توان آرنج را خم كرد
۱) به مصدوم كمك كنيد تا دراز بكشد. براي نگه داشتن آرنج و آرامش مصدوم، بالشتكهايي (مثل چند بالش كوچك يا حوله) در اطراف آرنج قرار دهيد.
۲) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. نبض اندام آسيبديده را تا زمان رسيدن نيروهاي امداد پزشكي كنترل كنيد.
هشدار!
اندام آسيبديده را حركت ندهيد.
اگر نيروهاي امدادي در راه هستند، از انجام باندپيچي خودداري كنيد.
مورد خاص
آمادهسازي جهت انتقال
بين اندام آسيبديده و تنه مصدوم، چند بالشتك قرار دهيد. سپس با استفاده از ۳ باند مثلثي تا شده، اندام آسيبديده را در ۳ نقطه (۱) مچ و مفصل لگن خاصره، (۲) بالاي آرنج و (۳) پايين آرنج، به تنه ثابت كنيد.
آسيبهاي ساعد و مچ
استخوانهاي ساعد (زند زيرين و زبرين) ميتوانند در اثر برخوردهايي مثل يك ضربه شديد يا سقوط روي دست در حالت كاملاً باز شده، دچار شكستگي شوند. از آنجايي كه پوشش بافت نرم در اطراف اين استخوانها كم است، ممكن است انتهاهاي استخوانهاي شكسته، پوست را سوراخ كنند و شكستگي باز ايجاد كنند. شايعترين شكل شكستگي در مچ عبارت است از شكستگي كاليس كه در واقع شكستگي انتهاي زند زيرين است. اين آسيب اغلب در زنان مسن روي ميدهد. در بزرگسالان جوان، سقوط ممكن است به شكستگي يكي از استخوانهاي كوچك مچ منجر شود. دررفتگي در مفصل مچ نادر است اما اين مفصل اغلب دچار پيچخوردگي ميشود. افتراق بين پيچ خوردگي و شكستگي به خصوص اگر استخوان كوچك ناوي شكل در قاعده شست دچار آسيب شده باشد، ممكن است مشكل باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
دردي كه با حركت دادن شديدتر ميشود.
تورم، كبودي و تغيير شكل
زخم يا خونريزي (در شكستگي باز)
اهداف
بيحركت كردن دست
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) از مصدوم بخواهيد كه بنشيند. ساعد آسيبديده را به آرامي ثابت كنيد، آن را به صورت عرضي روي بدن قرار دهيد و نگه داريد. هر زخمي را كه يافتيد با پوشيدن دستكش يكبار مصرف (در صورت امكان)، برهنه و درمان كنيد.
۲) درست مثل آويز اندام بالايي ، يك باند مثلثي را بين قفسه سينه و دست آسيبديده قرار دهيد. با استفاده از يك لايه پوششي نرم (مثل يك حوله كوچك يا يك لايه ضخيم از پنبه) دور ساعد را بپوشانيد.
۳) با استفاده از يك گره ، آويز اندام بالايي را به دور دست و لايه پوششي آن محكم كنيد. گره را در تقعر استخوان ترقوه در سمت آسيبديده ببنديد.
۴) اگر احتمالاً مدت زمان انتقال به بيمارستان طولاني است، با بستن يك باند تا شده پهن روي آويز، دست مصدوم را به بدن او محكم كنيد. اين باند را نزديك به آرنج بپيچيد. سپس مصدوم را به بيمارستان منتقل كنيد.
آسيبهاي دست و انگشتان
استخوانها و مفاصل دست ممكن است دچار انواع مختلفي از آسيب شوند. شكستگيهاي جزيي معمولاً در اثر نيروي مستقيم ايجاد ميشوند. شايعترين نوع از اين شكستگيها (شكستگي مفصل بين انگشت كوچك و دست) اغلب در اثر نشانهگيري اشتباه در ضربه مشت رخ ميدهد. شكستگيهاي متعدد (كه در آن، تمام يا اكثر استخوانهاي دست آسيب ميبينند) معمولاً در اثر آسيبهاي لهكننده روي ميدهند. اين شكستگيها ممكن است باز يا همراه با خونريزي و تورم شديد باشند و نياز به درمانهاي اوليه فوري دارند. گاهي ممكن است مفاصل انگشتان و شست در نتيجه سقوط بر روي دست (مثلاً موقع اسكي يا اسكيت روي يخ) دچار دررفتگي يا پيچخوردگي شوند. هميشه دستي را كه مشكوك به شكستگي است با دست طبيعي مقايسه كنيد زيرا شكستگي انگشتان منجر به تغيير شكلهايي ميشوند كه ممكن است بلافاصله آشكار نشوند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
دردي كه با حركت دادن شديدتر ميشود.
تورم، كبودي و تغييرشكل
زخم يا خونريزي (در شكستگي باز)
اهداف
بيحركت كردن و بالا بردن دست
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) اگر خونريزي وجود دارد، در صورت امكان دستكش يكبار مصرف بپوشيد. يك قطعه پانسمان تميز و بدون كرك روي زخم قرار دهيد.
۲) حلقههاي موجود (در انگشتان) را قبل از شروع تورم دست خارج كنيد و دست را بالا ببريد تا شدت تورم كاهش پيدا كند. موضع آسيبديده را با پيچيدن دست در يك لايه پوششي، محافظت كنيد.
۳) با استفاده از يك آويز بالا نگهدارنده ، دست آسيبديده را به صورت عرضي روي بدن مصدوم نگه داريد.
۴) در صورت لزوم، با پيچيدن يك باند تا شده پهن به دور قفسه سينه و روي آويز، دست مصدوم را به بدن او ثابت كنيد. سپس شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را فراهم كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شكستگي استخوان ترقوه
استخوان ترقوه، بين استخوان كتف و بالاي استخوان جناغ، «بستي» تشكيل ميدهد كه به نگهداري اندام بالايي كمك ميكند. شكستگي استخوان ترقوه در اثر ضربه مستقيم نادر است. شكستگي معمولاً در اثر يك نيروي غيرمستقيم كه از يك ضربه وارد بر شانه منتقل ميشود و يا در امتداد اندام بالايي سير ميكند (مثلاً در اثر سقوط روي بازوي كاملاً باز شده)، ناشي ميشود. شكستگي استخوان ترقوه اغلب در افراد جوان و در نتيجه فعاليتهاي ورزشي روي ميدهد. دو انتهاي استخوان ترقوه شكسته شده، ممكن است جابهجا شوند و منجر به تورم و خونريزي در بافتهاي اطراف و نيز انحراف شانه شوند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد و حساسيت در لمس كه در اثر حركت تشديد ميشوند.
تورم و تغيير شكل شانه
مصدوم تلاش ميكند كه عضلات خود را شل كند و درد را تسكين دهد؛ او ممكن است دست خود را از ناحيه آرنج نگه دارد و سرش را به قسمت آسيبديده خم كند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اهداف
بيحركت كردن شانه و دست آسيبديده
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) به مصدوم كمك كنيد تا بنشيند. دست آسيبديده را بهطور مورب روي قفسه سينه قرار دهيد بهطوري كه نوك انگشتان روي شانه مقابل قرار بگيرد. از مصدوم بخواهيد كه آرنج خود را با دست ديگرش نگه دارد.
۲) دست سمت آسيبديده را با استفاده از يك آويز بالا نگهدارنده نگه داريد.
۳) يك بالشتك نرم (مثلاً يك حوله كوچك يا لباس تا شده) را به آرامي بين دست و تنه مصدوم قرار دهيد تا وي احساس راحتي بيشتري داشته باشد.
۴) با استفاده از يك باند تا شده پهن كه به دور قفسه سينه و از روي آويز عبور داده و گره زدهايد، دست مصدوم را به قفسه سينه محكم كنيد.
۵) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را در يك وضعيت نشسته مهيا كنيد.
آسيب شانه
سقوط بر روي شانه يا بازوي كاملاً باز شده و يا يك نيروي پيچاننده ميتوانند سر استخوان بازو (هومروس) را از حفره مفصلي خارج كنند. همزمان امكان دارد كه رباطهاي اطراف مفصل شانه نيز پاره شوند. اين آسيب دردناك را دررفتگي مفصل شانه مينامند. بعضي از افراد دچار دررفتگيهاي مكرر ميشوند و احتمالاً نياز به يك عمل تقويتكننده بر روي شانه مبتلا دارند. سقوط بر روي نوك شانه ميتواند به رباطهايي كه استخوان ترقوه را در محل شانه مستحكم ميكنند، صدمه بزند. ساير آسيبهاي شانه عبارتند از: صدمه به كپسول مفصلي و صدمه به تاندونهاي اطراف شانه؛ اين آسيبها در افراد مسن، شايعتر هستند. براي درمان آسيبهاي شانه، از اقداماتي كه عنوان شد (بيحركت كردن قسمت آسيبديده، قرار دادن يخ، فشار دادن و بالا بردن محل)، پيروي كنيد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد شديدي كه با حركت تشديد ميشود؛ درد ممكن است ميل به حركت را از مصدوم سلب كند.
مصدوم تلاش ميكند كه با نگه داشتن دست خود و خم كردن سر به سمت آسيبديده، درد را تسكين دهد.
زاويه نگاه مصدوم به سمت شانه و حالت نگاه بدون احساس است.
اهداف
نگه داشتن و بيحركت كردن اندام آسيبديده
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) به مصدوم كمك كنيد كه بنشيند. دست سمت آسيبديده را به آرامي روي تنه مصدوم و در وضعيتي قرار دهيد كه او كاملاً احساس راحتي كند.
۲) يك باند مثلثي را بين دست و قفسه سينه مصدوم قرار دهيد تا امكان ساخت آويز اندام بالايي فراهم شود.
۳) يك بالشتك نرم (مثلاً يك حوله يا لباس تا شده) را بين دست و قفسه سينه مصدوم و در داخل باند قرار دهيد.
احتياط!
سعي نكنيد استخوان در رفته را به داخل حفره مفصلي جا بيندازيد.
مصدوم را از خوردن، آشاميدن يا سيگار كشيدن منع كنيد چون ممكن است در بيمارستان نياز به بيهوشي عمومي داشته باشد.
۴) پس از پايان ساخت آويز اندام بالايي، دست و بالشتك بايد به خوبي نگه داشته شوند.
۵) با بستن يك باند تا شده پهن به دور قفسه سينه و روي آويز، اندام بالايي را به قفسه سينه محكم كنيد.
۶) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را در يك وضعيت نشسته
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شكستگي عمده صورت
شكستگي استخوانهاي صورت معمولاً در اثر تصادفات شديد روي ميدهد. شكستگيهاي شديد صورت ميتوانند ظاهري وحشتانگيز داشته باشند. ممكن است كاسههاي چشم از شكل طبيعي خارج شده باشند و تورم كلي، كبودي و خونريزي از بافتهاي جابهجا شده يا از بيني و دهان روي دهد. خطر اصلي در تمام انواع شكستگيهاي صورت، انسداد راه تنفسي در اثر خون، بزاق يا بافتهاي متورم و ايجاد مشكلات تنفسي است. هنگامي كه به معاينه مصدوم دچار آسيب صورت ميپردازيد، به دنبال صدمات وارد به جمجمه، مغز يا گردن بگرديد. نسبت دادن نادرست علايم شكستگي صورت به سياه شدن دور چشم، خطري است كه همواره وجود دارد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد در اطراف محل آسيبديده؛ اشكال در صحبت كردن، جويدن يا بلع كردن در صورت درگير شدن فك.
اشكال در تنفس
تورم و از ريخت افتادن صورت
كبودي و يا سياهي دور چشم
اهداف
باز نگاه داشتن راه تنفسي
به حداقل رساندن درد و تورم
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
احتياط!
در مواردي كه مصدوم استفراغ ميكند يا مشكل تنفسي دارد، قسمت پاييني صورت يا فك پاييني را باندپيچي نكنيد.
۱) با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر مصدوم هوشيار است، از او بخواهيد كه خون، دندان جابهجا شده يا دندانهاي مصنوعي را از دهان خود به بيرون بريزد.
۲) يك كمپرس سرد را بهطور ملايم روي صورت مصدوم قرار دهيد تا به كاهش درد و محدود كردن تورم كمك كند. در صورت بروز شوك ، به درمان آن بپردازيد.
۳) علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را بهطور مرتب (تا زمان رسيدن نيروهاي امداد پزشكي) كنترل و ثبت كنيد .
هشدار!
اگر مصدوم بيهوش است، راه تنفسي را پاك و باز كنيد. تنفس را كنترل كنيد و آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد (مبحث « اقدامات نجاتدهنده حيات » را ببينيد). با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد. اگر مصدوم نفس ميكشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد طوري كه سمت آسيبديده رو به پايين باشد تا امكان تخليه خون و ساير مايعات بدن و پاك ماندن راه تنفسي وجود داشته باشد. دستهاي مصدوم را از صورت وي دور كنيد و يك بالشتك نرم زير سر او بگذاريد. خطر آسيب گردني نخاع) را مورد توجه قرار دهيد.
شكستگيهاي بيني و استخوان گونه
شكستگي بيني و استخوان گونه معمولاً در نتيجه ضربات عمدي به صورت روي ميدهند. بافتهاي متورم صورت احتمالاً ايجاد ناراحتي ميكنند و ممكن است راههاي هوايي بيني دچار انسداد شده، تنفس را مشكل كنند. معاينه اين آسيبها هميشه بايد در بيمارستان صورت بگيرد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد، تورم و كبودي
وجود جراحت يا خونريزي از بيني يا دهان
اهداف
به حداقل رساندن درد و تورم
فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان
۱) يك كمپرس سرد را بهطور ملايم روي موضع آسيبديده قرار دهيد تا به كاهش درد و محدود كردن تورم كمك كند.
احتياط!
اگر يك مايع زرد كمرنگ از بيني مصدوم ترشح ميشود، مصدوم را با فرض شكستگي جمجمه درمان كنيد.
۲) اگر مصدوم دچار خونريزي از بيني شده است، سعي كنيد خونريزي را متوقف كنيد . شرايط انتقال يا فرستادن مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد.
آسيب فك پاييني
شكستگيهاي فك معمولاً در اثر نيروي مستيم (مثلاً وارد شدن يك ضربه به چانه) رخ ميدهند. در برخي موارد، ممكن است وارد شدن ضربه به يك سمت چانه، با ايجاد يك نيروي غيرمستقيم، در سمت مقابل شكستگي ايجاد كند. سقوط بر روي نوك چانه ميتواند سبب شكستگي فك در هر دو سمت شود. همچنين امكان دارد در اثر وارد آمدن ضربه به صورت يا گاهي در اثر خميازه كشيدن، فك پاييني دچار دررفتگي شود. اگر صورت دچار آسيب جدي شده باشد بهطوري كه فك در بيش از يك نقطه شكسته باشد، اقدامات درماني مربوط به شكستگي عمده صورت را اجرا كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
اشكال در صحبت كردن، بلع و حركت دادن فك
درد و تهوع در حركت دادن فك
لقي يا جابهجايي دندانها و خروج قطرات آب از دهان
تورم و كبودي داخل و خارج دهان
اهداف
محافظت از راه تنفسي
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان
۱) اگر مصدوم دجار آسيب جدي نشده است، به او كمك كنيد تا بنشيند و سرش را كاملاً به سمت جلو خم كند تا امكان تخليه مايعات از دهان فراهم شود. مصدوم را تشويق كنيد كه دندانهاي لق شده را به بيرون بيندازد؛ اين دندانها را نگه داريد و همراه با مصدوم به بيمارستان بفرستيد.
۲) يك لايه پوششي نرم به مصدوم بدهيد تا آن را محكم روي فك خود بگيرد و فك را (ثابت) نگه دارد.
۳) مصدوم را در شرايطي كه فك او ثابت نگه داشته شده است، به بيمارستان انتقال دهيد.
دررفتگي مفصل
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در اين نوع آسيبهاي مفصلي، استخوانها بهطور كامل يا نسبي از محل خود خارج ميشوند. دررفتگي مفصل در اثر نيروي شديدي كه استخوان را به يك وضعيت غيرطبيعي منحرف ميكند يا در اثر انقباض شديد عضلات روي ميدهد. اين آسيب كه شديداً دردناك است، اغلب شانه، فك يا مفاصل انگشتان يا شست را گرفتار ميكند. دررفتگي ممكن است با پارگي رباطها (مبحث « رگ به رگشدگيها و پيچخوردگيها » را ببينيد) يا صدمه به غشاهاي سينوويالي (كه سطح داخلي كپسول مفصلي را ميپوشانند همراه باشد. در برخي موارد، دررفتگي مفصل ميتواند عواقب جدي به دنبال داشته باشد. اگر مهرههاي ستون فقرات دچار دررفتگي شوند، ممكن است نخاع آسيب ببيند. دررفتگي مفاصل شانه يا لگن خاصره ميتواند به اعصاب اصلي اندامها صدمه برساند و منجر به فلج شود. دررفتگي شديد هر مفصلي ممكن است به شكستگي استخوانهاي آن مفصل نيز منتهي شود. در بسياري از موارد، افتراق دررفتگي از شكستگي بسته ممكن است مشكل باشد. اگر ذرهاي شك داشتيد، آسيب را با فرض شكستگي درمان كنيد.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد شديد «ناخوشكننده» و اشكال در حركت دادن محل آسيبديده
تورم و كبودي در اطراف مفصل
كوتاه شدن، تا شدن يا پيچ خوردن محل آسيبديده
اهداف
ممانعت از جابهجايي محل آسيبديده
فراهم كردن شرايط انتقال به بيمارستان بهطوري كه طي انتقال، اندام آسيبديده، با حفظ راحتي مصدوم، ثابت نگه دشته شود.
احتياط!
سعي نكنيد استخوان دررفته را به حفره خود برگردانيد چون اين كار ممكن است شدت آسيب را افزايش دهد.
قبل از محكم شدن و ثابت كردن بخش آسيبديده، از حركت دادن مصدوم خودداري كنيد؛ در غير اين صورت، مصدوم در معرض خطر خواهد بود.
مصدوم را از خوردن، نوشيدن يا سيگار كشيدن منع كنيد، چون ممكن است نياز به بيهوشي عمومي داشته باشد.
1) به مصدوم توصيه كنيد كه بيحركت بماند. قبل از بيحركت كردن بخش آسيبديده، آن را در وضعيتي كه كاملاً براي مصدوم راحت باشد، ثابت نگه داريد.
2) بخش آسيبديده را به كمك يك لايه پوششي، باند و آويز بيحركت كنيد. بهمنظور استحكام بيشتر، با استفاده از باند، قسمت آسيبديده را به يك قسمت سالم از بدن ببنديد.
3) شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان را مهيا كنيد. در صورت بروز شوك، به درمان آن بپردازيد. علايم حياتي (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد.
4) هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باندپيچي كنترل كنيد . در صورتي كه گردش خون مختل شده است، باند را شل كنيد.
رگ به رگشدگيها و پيچخوردگيها
ساختارهاي نرم اطراف استخوانها و مفاصل (رباطها، عضلات و تاندونها) ممكن است به طرق مختلف دچار آسيب شوند. آسيبهاي اين بافتهاي نرم را معمولاً «پيچخوردگي و رگ به رگشدگي» مينامند. اين آسيبها وقتي رخ ميدهند كه در اثر حركات ناگهاني يا شديد، اين بافتها بيش از حد كشيده شود و دچار پارگي ناكامل يا كامل شوند. به همين دليل، پيچخوردگيها و رگ به رگ شدگيها، اغلب با فعاليتهاي ورزشي همراه هستند.
آسيب عضله و تاندون
عضلات و تاندونها ميتوانند دچار رگ به رگ شدگي، پارگي يا كوفتگي (كبودي) شوند. وقتي عضله بيش از حد كشيده شود و احتمالاً دچار پارگي ناكامل شود، رگ به رگ شدگي روي داده است. اين اتفاق اغلب در محل اتصال عضله به تاندون (كه عضله را به استخوان وصل ميكند) روي ميدهد.
پارگي تاندون انگشت تاندونها، عضلات را به استخوان موجود در مفصل متصل ميكنند. اگر يك جسم سخت به انتهاي انگشت برخورد كند، تا شدن ناگهاني انگشت ميتواند سبب پارگي تاندون بازكننده (كه از بالاي مفصل انگشت عبور ميكند) از محل اتصال آن شود.
پارگي وقتي روي ميدهد كه عضله يا زردپي كاملاً پاره شوند؛ اين حالت ميتواند در تنه اصلي عضله يا در محل تاندون رخ دهد.
پارگي عضله حركات شديد ميتوانند به پارگي رشتههاي عضلاني منجر شوند. پارگي عضله، تورم و درد شديد ايجاد ميكند.
تشخيص
ممكن است موارد زير وجود داشته باشند:
درد و حساسيت در لمس
اشكال در حركت دادن بخش آسيبديده (خصوصاً اگر مفصل باشد).
تورم و كبودي موضع
كوفتگي ممكن است در قسمتهايي از بدن كه حجم عضلات بالا است، بهطور گسترده روي دهد. آسيبهاي اين مناطق معمولاً با خونريزي به داخل بافتهاي اطراف همراه هستند كه اين موضوع ميتواند منجر به درد، تورم و كبودي شود. براي درمان ابتدايي كشيدگيها و پيچخوردگي، بايد اقدامات زير را به كار ببريد: 1) بخش آسيبديده را بيحركت كنيد. 2) از يخ يا كمپرس سرد استفاده كنيد. 3) محل آسيب را فشار دهيد. 4) بخش آسيبديده را بالا ببريد. احتمالاً اين درمان براي تخفيف علايم كفايت ميكند اما اگر در مورد شدت آسيب ذرهاي شك داريد، آسيب را با فرض شكستگي درمان كنيد.
آسيب رباط ها
پيچخوردگي از اشكال شايع آسيبهاي رباطها است. اين حالت، در واقع پارگي رباط در محل مفصل يا نزديك به مفصل است و اغلب ناشي از يك حركت پيچدهنده ناگهاني يا غيرمنتظره است كه فاصله زيادي بين استخوانهاي مفصل ايجاد ميكند و سبب پارگي بافتهاي اطراف ميشود.
پيچخوردگي مچ
اين حالت ناشي از كشيده شدن بيش از حد يا پارگي رباطها (طنابهاي ليفي كه استخوانها را در محل مفصل به يكديگر متصل ميكنند) است. در مثال زير، يكي از رباطهاي مچ پا بهطور ناكامل پاره شده است.
اهداف
كاهش درد و تورم
در صورت لزوم، درخواست كمك پزشكي
1) به مصدوم توصيه كنيد كه بنشيند يا دراز بكشد. بخش آسيبديده را در وضعيتي كه براي مصدوم راحت باشد، نگه دارد.
2) در صورتي كه از زمان بروز حادثه، مدت كوتاهي ميگذرد، موضع را با قرار دادن كيسه يخ يا كمپرس سرد، خنك كنيد. اين عمل به كاهش تورم، كبودشدگي و درد كمك خواهد كرد.
3) با قرار دادن يك لايه پوششي ضخيم و نرم (مثل پنبه يا اسفنج) به دور محل آسيبديده و محكم كردن آن به كمك باند، فشار يكنواخت و ملايمي (كمپرس) روي قسمت آسيبديده وارد كنيد. هر 10 دقيقه، گردش خون را در نواحي پايينتر از محل باندپيچي كنترل كنيد.
4) قسمت آسيبديده را بلند كنيد و نگه داريد تا جريان خون به محل آسيب كاهش پيدا كند. اين عمل، كبودي را در موضع به حداقل ميرساند.
5) اگر مصدوم درد شديدي را متحمل ميشود يا قادر نيست قسمت آسيبديده را به كار گيرد، وي را به بيمارستان منتقل كنيد. در غير اين صورت، به او توصيه كنيد كه استراحت كند و در صورت لزوم، به پزشك خود مراجعه كند.
ghazal_ak
13-09-2008, 11:44
حفاظت از خانه برای جلوگیری از ورود آتش، وظیفه شخص شماست؛ لذا برای کاهش این خطر باید مقاومت خانه، نوع ساختمان و نیز ماهیت گیاهان اطراف محل را درنظر داشته باشید.
قبل از هرچیز یک نکته را به یادداشته باشید و آن اینکه درصورت مشاهده آتش سوزی با شماره ۱۲۵ تماس بگیرید و فکر نکنید فرددیگری حتماً تا حالا با آتش نشانی تماس گرفته است؛ موقعیت را دقیق و واضح شرح دهید و به تمام سؤالات فرد مسئول، پاسخ دهید.
● در برابر آتش چه باید کرد؟
۱) به هنگام بروز آتش سوزی افراد خانواده که برای آماده کردن شرایط منزل، وجودشان ضروری نیست، را از خانه خارج کنید. افرادی که دارای مشکل جسمی و ناتوانی می باشند و نیز کودکان و سالخوردگان باید خیلی سریع از محل خارج شوند.
۲) لباس محافظ در برابر آتش بپوشید.
۳) تمام اجسام سوختنی را که در اطراف منزل وجود دارد، مثل تیرهای چوبی، ابزار چمن، منقل خوراک پزی، برزنت و…، از اطراف خانه دور کنید و آنها را در جایی مناسب در بیرون از خانه قرار دهید.
۴) اتاق زیرشیروانی، پنجره های پاسیو، تمامی درها، ازجمله در زیرزمین و طویله را از بیرون ببندید. پرده و پارچه های قابل احتراق را از محل دور کنید، تمام پوشش ها و حفاظ های غیرقابل احتراق پنجره ها را برای کاهش اثر تابشی گرما و آتش ببندید.
۵) تمامی درها را برای جلوگیری از ورود جریان هوا ببندید، دریچه هوای بالای شومینه را بازکنید اما در اصلی آن را ببندید.
۶) شیر اصلی گاز را ببندید، به عبارت دیگر هر منبع اصلی اعم از گاز طبیعی، مخازن گازوییل یا پروپان را از محل منبع قطع کنید.
۷) شلنگ های باغبانی را به هم وصل کرده و استخر، وان، سطل های زباله و تمامی ظروف را از آب پرکنید.
۸) اگر در منزل پمپ های بنزینی دارید مطمئن شوید که مخزن بنزین آنها پر است و در ضمن، خوب کار می کنند.
۹) نردبانی را برای مواقع لزوم، در محل مناسبی از خانه قرار دهید.
۱۰) وسیله نقلیه خود را در مسیر ورودی قرار دهید و پنجره های آن را ببندید.
۱۱) درب بازکن های خودکار گاراژ را از کار بیاندازید، بطوری که اگر برق قطع شود، بتوان درها را با دست بازکرد. سپس تمامی درهای گاراژ را ببندید.
۱۲) اوراق بهادار و ارزشمند و اشیای قیمتی را در داخل ماشین قرار دهید و آماده باشید که به سرعت از گاراژ خارج شوید.
● اقداماتی برای ترک خانه
۱) همه چراغ های بیرون و یک چراغ را در هر اتاق روشن بگذارید این کار باعث می شود حتی در دود سنگین هم خانه قابل دید باشد.
۲) در و پنجره ها را بدون اینکه قفل کنید ببندید، تا درصورت نیاز به ورود سریع و اطفای حریق از سوی آتش نشانان، این کار به راحتی انجام شود. البته تمام منطقه توسط نیروهای پلیس قرنطینه و مراقبت خواهد شد.
۳) توسط خودرو، خود را نجات دهید
هرچند این کار خطرناک است اما در تنها مواقع اضطراری همچون هجوم طوفان آتش، برای در امان ماندن باید در وسیله نقلیه خود بمانید چراکه این کار به مراتب از دویدن با پای پیاده بهتر است.
۴) پنجره ها و دریچه های هوا را ببندید. به آرامی و با چراغ روشن رانندگی کنید. مراقب سایر خودروها و عابرین باشید و از میان دود غلیظ حرکت نکنید.
۵) اگر مجبور شدید بایستید، دور از بوته ها و درختان حجیم خودروی خود را متوقف کنید، چراغ های جلوی خودرو را همچنان روشن نگهدارید اما موتور را خاموش کنید و پنجره ها و دریچه های هوا را ببندید.
۶) در کف خودرو قرار بگیرید و روی خود را با یک کت یا پتو بپوشانید.
۷) تا عبور جبهه اصلی آتش، در خودروی خود بمانید.
۸) به خاطر داشته باشید که ممکن ا ست موتور خودرو خاموش شود و دیگر روشن نشود، همچنین ممکن است جریان هوا باعث تکان خوردن خودرو شود و یا دود و جرقه داخل خودرو شود که در این صورت دمای داخل بالا می رود اما مخزن های فلزی بنزین به ندرت منفجر می شود.
▪ چند نکته مهم
۱) اگر در خانه گیر افتاده اید خونسردی خود را حفظ کنید؛ درصورتی که جبهه آتش به طرف شما درحرکت است، به داخل خانه پناه ببرید چون داخل خانه ایمن تر است و جبهه آتش قبل از اینکه خانه شما را بسوزاند و تخریب کند، از شما عبور کرده است.
۲) اگر در فضای باز گرفتار شده اید، بهترین سرپناه موقت، قرارگرفتن در یک منطقه دور ازمنابع سوخت می باشد. در یک سراشیبی کوهستان، قرارگرفتن در قسمت پشت یک سراشیبی کوهستان از قرارگرفتن در دره های باریک، بریدگی های طبیعی و ستیغ کوه ایمن تر است.
۳) اگر جاده نزدیک است، در امتداد جاده یا در داخل گودال یا نهر آب جاده به شکل روبه پایین قرار بگیرید و خودتان را با هرچیزی که شما را از حرارت آتش حفظ می کند، بپوشانید.
۴) درصورت راه پیمایی در منطقه ای دور از نواحی مسکونی بدنبال گودال یا چاله ای دور از منابع سوخت باشید. در آن هنگام که آتش در حال نزدیک شدن است منابع سوخت را از محل دور کنید، سپس به شکل روبه پایین در گودال یا حفره ای قرار بگیرید و خود را بپوشانید و تا عبور کامل آتش همانجا بمانید!
● اقدامات بعد از آتش سوزی
الف) بلافاصله بعد از آتش سوزی، پشت بام را بازرسی کنید و درصورت مشاهده آتش، جرقه یا خاکستر گرم آن را از بین ببرید. اتاق زیرشیروانی را نیز برای مشاهده جرقه های پنهان وارسی کنید.
ب) اگر منزلتان دچار آتش سوزی شده از همسایه تان برای مهار آن کمک بخواهید.
ج) آب هایی که در استخر، وان و یا هر ظرف و وسیله دیگری نگهداری کرده اید حالا به دردتان می خورد. اگر برق قطع شده است، سعی کنید از آب گرمکن استفاده کنید.
د) تا ساعت ها بعد از (فروکش کردن) آتش، سراسر خانه را برای یافتن اثر دود یا جرقه آتش مرتب وارسی کنید.
ghazal_ak
08-10-2008, 18:51
نبض
بـه ضربان شريانها اطلاق ميگردد كه از موج فشاري كه دررگــها سير ميكند پديد مي آيد. (نبض به سبب حركت روبه جـلو خـون ايجاد نمي گـردد) سـرعـت ايـن مـوج در نـاحـيـه سـرخـرگ آئـورت ۵-۳ متـر در ثـانـيـه، در عـروق مـحيطي ازقـدرت آن كـاسـتـه شده اما به سرعتش افزوده مي گـردد،
بنابراين سرعت آن در انشعابات شريانهاي بزرگ ۱۰-۷ متر در ثانيه و در شريانهاي كوچك ۳۵-۱۵ متر در ثانيه است. موج فشار نبض ۱۵ برابر سريعتر از جريان خون منتقل ميگردد.
نكته:
تعداد ضربان نبض در دقيقه در افراد سالم برابر با تعداد ضربان قلب در دقيقه است، اما در آريتمي (ضربان قلب نامنظم) ضربان نبض و قلب يكسان نبوده و ضربان قلب بايستي توسط گوشي طبي و سمع صداي قلب تعيين گردد.
نكته:
خصوصيات نبض شامل سرعت، ريتم (منظم و يا غير منظم) و قدرت (ضعيف و يا قوي) مي باشد.
نكته:
سرعت ضربان نبض در افراد سالم در حالت استراحت ۱۰۰-۶۰ بار در دقيقه، در هنگام خواب ممكن است تا ۴۰ بار در دقيقه و پس از فعاليت شديد جسمي به ۲۲۰-۲۰۰ ضربان در دقيقه نيز برسد.
نكته: تعداد ضربان قلب و يا نبض در دقيقه به سن، جثه، وزن و آمادگي جسماني افراد بستگي دارد.
حدود نرمال ضربان نبض در سنين مختلف در حالت استراحت به قرار زير است:
۱- نوزادان: ۱۷۰-۱۰۰ (متوسط ۱۴۰) بار در دقيقه.
۲- كودكان ۱۰-۱ سال: ۱۴۰-۶۰ (متوسط ۹۰) بار در دقيقه.
۳- كودكان ۱۰ سال به بالا و مردان بالغ: ۱۰۰-۶۰ (متوسط ۷۲) بار در دقيقه.
۴- در ورزشكاران حرفه اي: ۶۰-۴۰ بار در دقيقه.
۵- افراد مسن: ۶۵-۵۰ بار دردقيقه.
۶- زنان بالغ: ۸۶-۷۶ بار در دقيقه.
نحوه گرفتن نبض:
نبض را با دو انگشت اشاره و مياني بايستي حس كرد. با انگشت شست اقدام به گرفتن نبض نكنيد چراكه شست خود داراي نبض است و با نبض ساير نقاط تداخل ايجاد ميكند. انگشتان اشاره و مياني بايد روي شريان قرار گرفته و با اعمال فشار اندك در برابر يك ساختار محكم نظير استخوان نبض لمس گردد.
نقاط نبض دار بدن:
۱- نـبـض راديـال و يا زند زبـريـن (RAIDAL PULSE):
درسمت خارجي مچ دست (سمت شست) واقع شده است.
۲- نـبـض زنـد زيرين(ULNAR PULSE):
در سمت داخلي مچ (انگشت كوچك) واقع شده است.
۳- نـبـض كـاروتـيـد و يا گردني(CAROTID PULSE):
در گردن در طول لبه خارجي ناي و يا زير فك واقع است.
نكته:
از اعـمـال فـشـار زيـاد روي شـريان هـاي گـردني جداً اجـتــناب كنيد، چراكه تحريك گيرنده هاي فشار آن (با لمس مـحـكم) مـيتواند كاهش ضربان قلب و يا حتي توقف قلب را در پـي داشته بـاشـد.
هـمـچـنين نـبـايـد دو شـريـان گردني هـمزمـان لـمـس گـردند. لـمــــس همزمان دو شريان گردني غـش و يـا ايسكـمي (كاهش خونراساني موقت به قلب) را در پي خواهد داشت.
۴- نبض بازويي و يا براكيال(BRACHIALPULSE):
ميان عضلات دوسر و سه سر و در قسمت مياني و داخلي آرنج واقع است.
۵- نبض راني(FEMORALPULSE):
در كشاله ران واقع است.
۶- نبض پس زانو(POPLITEAL PULSE):
در پشت زانو واقع است. براي لمس آن زانو بايستي ۱۲۰ درجه خم گردد.
۷- نبض پشت پايي(DORSALIS PEDIS):
در روي پا و وسط دو قوزك واقع است.
۸- نبض درشت ني خلفي(TIBIALIS POSTERIOR PULSE):
در پشت قوزك داخلي پا واقع است.
۹- نبض گيجگاهي(TEMPORAL PULSE) :
روي شقيقه ها درست كنار گوش واقع است.
۱۰- نبض اپيكال(APICAL PULSE):
همان مكاني است كه پزشكان با گوشي طبي ضربان قلب را شمارش ميكنند.
نكته:چنانچه فشار سيستوليك فرد پايين تر از ۹۰ ميلي متر جيوه باشد نبض راديال غير قابل لمس خواهد شد.
نكته:چنانچه فشار سيستوليك فرد پايين تر از ۸۰ ميلي متر جيوه باشد نبض بازويي غير قابل لمس خواهد شد.
نكته: چنانچه فشار سيستوليك فرد پايين تر از ۶۰ ميلي متر جيوه باشد نبض كاروتيد غير قابل لمس خواهد شد. از آنجايي كه فشار سيستوليك به ندرت تا اين اندازه افت ميكند، فقدان نبض گردني معمولا نشانه مرگ است.
نحوه اندازه گيري نبض:
تعداد ضربان نبض را در ۱۵ ثانيه شمارش كرده و آن را در عدد ۴ ضرب كنيد، و يا تعداد ضربان را در مدت زمان ۱۰ ثانيه شمارش كرده و سپس آن را در عدد ۶ ضرب كنيد.
نكته:
هنگام گرفتن نبض زمان گيري بايد از اولين موج نبض شروع شده و اين نبض برابر با صفر فرض شود. سپس نبض بعدي به عنوان شماره ۱ به حساب آورده گردد. بنابراين شمارش بايد از صفر شروع شود و نه از يك.
نكته:
به ازاي هر ۰.۵۶ درجه سانتي گراد تب (افزايش دماي بدن) سرعت قلب و نبض ۱۰ ضربان افزايش مي يابند.
نكته:
كاهش فشار خون تعداد ضربان نبض و قلب را افزايش ميدهد.
نكته:
مصرف غذا و روند گوارش ضربان قلب را اندكي افزايش ميدهد.
ضربان قلب ماكزيموم:
حداكثر تعداد ضربان قلب و يا نبضي است كه قلب قادر به توليد آن ميباشد.
اين تعداد ضربان با فرمول زير قابل سنجش است:
ضربان قلب ماكزيموم = سن -۲۲۰
ضربان قلب هدف:
حد ضربان قلبي است كه در آن به سيستم قلبي عروقي بدن صدمه نرسيده وبه بدن فشار وارد نميگردد. هنگام فعاليت بدني نبايد تعداد ضربان قلب از حد ضربان قلب هدف فراتر رود. ضربان قلب هدف معمولا ۸۰-۶۰ در صد ضربان قلب ماكزيموم ميباشد.
زمان بازگشت به حالت اوليه:
مدت زماني است كه پس از فعاليت جسمي، ضربان قلب به ضربان در حال استراحت بازمي گردد. هر چه اين زمان كوتاهتر باشد، فرد از آمادگي جسمي بالاتري برخوردار است.
علل تعداد ضربان بيشتر ازحد نرمال:
شوك-خونريزي-گرما زدگي-كم آبي-تب-درد-هيجانات-فعاليت بدني-استرس-پركاري غده تيروئيد-كم خوني-مصرف كافئين و ساير محركات-استعمال سيگار-مصرف داروهاي ويژه درمان آسم.
علل تعداد ضربان كمتر از حد نرمال:
كم كاري غده تيروئيد-مصرف داروهاي قلبي عروقي-بيماريها ونارساييهاي قلبي-افت حرارت بدن-بي اشتهايي عصبي-گرمازدگي شديد-مصرف سركوب كننده ها(مثل الكل)
علل نبض ضعيف:
نارسايي هاي قلبي-شوك-فشار خون پايين-كم آبي-خونريزي-استفراغ شديد-سوء تغذيه.
سرعت تنفس:
در نوزادان: ۶۰-۴۰ بار در دقيقه.
در كودكان ۶-۱ سال: ۲۶-۱۸ بار در دقيقه.
در افراد ۷ سال به بالا: ۲۴-۱۲ بار در دقيقه.
خصوصيات تنفس:
سرعت (تعداد تنفس در دقيقه) - عمق (عميق و يا كم عمق) - سهولت (راحت و يا سخت و دردناك) - بي صدا و يا صدا دار.
درجه حرارت بدن:
درجه حرارت بدن به عواملي همچون جنس، فعاليت بدني، مصرف غذا، مصرف مايعات داغ و يا سرد، ساعت از روز و در زنان به مرحله سيكل ماهانه بستگي دارد.
درجه حرارت نرمال:۳۶.۵ تا ۳۷.۲ درجه سانتي گراد است.
تب
درجه حرارت مقعدي و گوشي فراتر از ۳۸.۳ و دهاني (زير زباني) فراتر از ۳۷.۸ درجه سانتي گراد تب محسوب ميگردند.
هيپوترمي (كاهش دماي بدن):
به درجه حرارت كمتر از ۳۶.۱ درجه سانتي گراد اطلاق ميگردد.
محل هاي اندازه گيري دماي بدن:
دهان (زير زباني) - مقعد - زير بغل- گوش (پرده صماخ) - پوست (پيشاني)
نكته:
درجه حرارت مقعدي و گوشي دقيق تر از دهاني ميباشند.
نكته:
دماي اندازه گيري شده زير زباني ۰.۳ تا ۰.۶ سانتي گراد كمتر از دماي مقعدي و گوشي ميباشد.
نكته:
دماي اندازه گيري شده زير بغلي ۰.۳ تا ۰.۶ سانتي گراد بيشتر از دماي زير زباني ميباشد.
نكته:
دماي زير زباني تحت تاثير نوشيدنيهاي گرم ويا سرد، غذا و تنفس قرار دارد.
نكته:
دماي پوستي قابل اطمينان نيست چراكه تحت تاثير دماي محيط، جريان هوا و جريان خون موضعي قرار دارد.
نكته:
دماي بدن در هنگام عصر ۰.۶ سانتي گراد بيشتر از صبح هنگام است.
نكته:
دماي بدن زنان در هنگام تخمك گذاري در حداكثر خود ميباشد. دماي بدن زنان در طول سيكل ماهانه تا ۰.۶ سانتي گراد در نوسان است.
علل تب:
عفونت ها-مصرف داروهاي آنتي بيوتيك، مخدر و آنتي هيستامين ها-آسيب ها و جراحات شديد (حمله قلبي، گرمازدگي، سكته، سوختگي ها)-پر كاري غده تيروئيد-آرتريت-برخي سرطانها.
علل كاهش دماي بدن:
شوك-در معرض سرما واقع شدن-مصرف الكل و برخي داروها-ديابت-كم كاري غده تيروئيد-در پي عفونت در افراد مسن و يا نوزاد.
انواع دماسنجها:
دماسنج شيشه اي حاوي جيوه-دماسنج الكترونيكي-دما سنج مادون قرمز گوشي-دماسنج نواري پيشاني.
نكته:
استفاده از دماسنجهاي شيشه اي و حاوي جيوه توصيه نميگردد. بويژه براي كودكان چرا كه احتمال شكسته شدن شيشه و خروج جيوه هنگام اندازه گيري وجود دارد.
نكاتي كه بايد پيش از اندازه گيري درجه حرارت بدن مد نظر قرار گيرند:
۱- دماي بدن بايستي پس از يك ساعت از فعاليت شديد جسمي و يا استفاده از وان آب گرم و يا جكوزي اندازه گيري شود.
۲- دماي بدن بايد ۳۰ دقيقه پس از استعمال سيگار، مصرف غذا و يا مصرف نوشيدنيهاي سرد و يا گرم اندازه گيري گردد.
نحوه اندازه گيري دماي بدن با دماسنج ديجيتال و يا جيوه اي:
نكته:
پيش از قرار دادن دماسنج جيوه اي مطمئن شويد كه سطح جيوه پايين تر از ۳۷ درجه سانتي گراد است.
۱- دماسنج ديجيتال و يا جيوه اي را زير زبان قرار دهيد. سپس لبها را كاملا ببنديد.
۲- دماسنج جيوه اي را ۴-۳ دقيقه و دماسنج ديجيتال را تا شنيدن صداي بوق در زير زبان نگه داريد.
۳- پس از خارج ساختن دماسنج ديجيتال دماي اندازه گيري شده را بخوانيد. براي خواندن دما در دماسنج جيوه اي آن را بصورت افقي نگه داشته و به آرامي آن را بچرخانيد تا ستون جيوه آن رويت گردد. فاصله ميان علايم بلند يك درجه و فاصله ميان علايم كوتاه ۰.۲ درجه سانتيگراد ميباشد.
۴- در انتها دماسنج را با آب سرد و صابون و يا الكل طبي (سفيد) شستشو دهيد.
نكته:
به منظور اندازه گيري دماي زير بغل دماسنج جيوه اي را زير بغل قرار داده و ۳-۲ دقيقه صبر كنيد. سپس ۰.۶ سانتي گراد به عدد خوانده شده اضافه كنيد.
نكته:
براي اندازه گيري دماي مقعد سر دماسنج را توسط مواد لغزده ساز چرب كرده و سر آن را به ميزان ۲.۵ سانتي متر به داخل مقعد داخل كنيد. پس از اندازه گيري دماسنج را با آب و صابون و الكل طبي كاملا تميز كنيد.
نكته:
براي اندازه گيري دماي گوش كافيست سر دماسنج ويژه گوش را داخل مجراي گوش قرار داده و دكمه آغاز اندازه گيري را فشار دهيد. پس از يك ثانيه دماي پرده صماخ تعيين خواهد شد.
ghazal_ak
08-10-2008, 18:52
برای خارج کردن جسم خارجی از چشم چه باید کرد ؟
وارد شدن جسم خارجی به چشم به خودی خود ممکن است به چشم آسیب بزند. و ممکن است تلاش شما برای خارج کردن آن این آسیب را بیشتر می کند.
برای خارج کردن گرد و غبار، مژه یا سایر اشیای کوچک از چشمتان بدون اینکه به خودتان آسیب بزنید، به این توصیهها توجه کنید:
۱- دستهایتان را به طور کامل بشویید و چشمتان را در محلی با نور کافی معاینه کنید. به بالا و پایین و طرفین نگاه کنید، و سعی کنید جسم خارجی درون چشمتان را پیدا کنید.
۲- چشمتان را نمالید.
۳- اگر جسم را پیدا نمیکنید، به آرامی پوست زیر چشم را پایین بکشید و زیر پلک پایین را بررسی کنید. همچنین به آرامی پلک بالا را بگیرید و بالا بکشید و زیر آن را هم جستجو کنید.
۴- هنگامی که جسم وارد شده به چشم را پیدا کردید، سعی کنید به آرامی چشم یا پلک را با آب بشویید.
۵- اگر نمیتوانید به آسانی جسم خارجی را از چشم خارج کنید یا به نظر میرسد که آن جسم از قبل به چشم آسیب زده است، فورا به پزشک مراجعه کنید
ghazal_ak
22-12-2008, 15:09
حوادث رانندگي
شدت حوادث رانندگي از سقوط دوچرخه تا تصادف شديد با اتومبيل، متفاوت است. محل حادثه اغلب به دليل ترافيك در حال حركت، پر از خطرهاي جدي است.
بيخطر كردن محل حادثه قبل از حاضر شدن بر سر مصدومان، بسيار حياتي است. اين اقدام به شما امكان ميدهد كه از خود، مصدوم و ساير افراد عبوركننده از جاده، حفاظت كنيد. به محض بيخطر شدن محل، به سرعت وضعيت مصدومان را ارزيابي كرده، درمان را اولويتبندي كنيد. به مصدوماني كه به كمكهاي اورژانس نياز دارند، قبل از ديگران رسيدگي كنيد.
بيخطر كردن محل
- ابتدا از امنيت خود مطمئن شويد و از انجام كاري كه ممكن است شما را به مخاطره بيندازد، پرهيز كنيد.
- اتومبيل خود را در محلي امن و كاملاً با فاصله نسبت به محل حادثه پارك كنيد و چراغهاي خطر آن را به حالت چشمكزن قرار دهيد.
- هرگز در عرض يك جاده عريض ندويد.
- در شب، لباسي بپوشيد يا چيزي حمل كنيد كه روشن يا منعكسكننده نور باشد و از چراغقوه استفاده كنيد. پس از انجام موارد فوق، احتياطهاي كلي زير را رعايت كنيد:
- چند ناظر را براي هشدار دادن به ساير رانندگان و كاستن از سرعت آنها روانه كنيد.
- حداقل به فاصله ۴۵ متر از محل حادثه در هر دو طرف آن، مثلث يا چراغ هشداردهنده قرار دهيد.
موتور تمام وسايل نقليه آسيبديده را خاموش كرده، در صورت امكان، مخزن سوخت را در ماشينهاي ديزلي و موتور سيكلتها خاموش كنيد.
- وسيله نقليه را بيحركت كنيد. اگر وسيله نقليه روي چهارچرخ است، ترمز دستي را كشيده، اتومبيل را در دنده قرار دهيد و يا چند قطعه سنگ بزرگ را درست در جلوي چرخها بگذاريد. اگر وسيله نقليه چپ كرده است، سعي نكنيد آن را برگردانيد اما از واژگون شدن آن پيشگيري كنيد.
- مراقب خطرهاي فيزيكي باشيد. اطمينان حاصل كنيد كسي سيگار نميكشد. گروه خدمات اورژانس را از وجود خطوط نيروي آسيبديده، سوخت پخش شده و هرگونه وسيله نقليهاي كه نشانه «خطر شيميايي» دارد، آگاه سازيد.
نشانههاي خطر شيميايي پلاك خطر شيميايي (شكل زير) نشان ميدهد كه وسيله نقليه در حال حمل يك ماده خطرناك است. ماهيت اين خطر بالقوه با يك نشانه (شكلهاي سمت راست) مشخص ميشود. خدمات اورژانس قادر به تفسير اين اطلاعات خواهد بود.
مواد خطرناك
در هر حادثه (رانندگي) ممكن است عوارضي مثل ريزش مواد خطرناك يا فرار گازهاي سمي رخ دهد. ناظران را از صحنه حادثه دور كرده، موافق جريان باد بايستيد. به علامتهاي «خطر شيميايي» روي وسايل نقليه توجه كرده، گروه خدمات اورژانس را در جريان قرار دهيد. اگر در مورد امنيت خود يا مفهوم يك نشانه مشكوك هستيد، از محل فاصله بگيريد. در صورتي كه ريزش مواد وجود دارد و يا روي نوار بالا و چپ علامت «خطر شيميايي» حرف « e » به چشم ميخورد (حرف « e » به معناي خطر امنيت عمومي است)، به دقت مراقب اوضاع باشيد.
بررسي وضعيت مصدومان
به سرعت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد. اگر بيش از يك مصدوم وجود دارد، ابتدا به آنهايي كه ممكن است آسيبهاي تهديدكننده حيات (مثل سوختگي يا زخم شديد) داشته باشند، رسيدگي كنيد.
در صورت امكان، مصدومان را در همان وضعيتي كه با آنها مواجه شديد، درمان كنيد؛ تنها در صورتي كه مصدومي در خطر باشد يا به منظور ارايه درمان نجاتبخش، ميتوانيد وي را جابهجا كنيد. محل را بهطور كامل جستجو كنيد تا از مصدوماني كه به مناطق دورتر پرتاب شدهاند يا از آنهايي كه به خاطر منگي، بيهدف حركت كرده و از محل دور شدهاند، غفلت نكرده باشيد.
اگر مصدومي در داخل يا زير يك وسيله نقليه گير افتاده است، به كمك خدمات آتشنشاني و نجات احتياج خواهيد داشت. بنابراين در اسرع وقت با اين مراكز تماس بگيريد.
نحوه برخورد با مصدومان داخل وسيله نقليه:
در زماني كه شما مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي بالقوه تهديدكننده حيات ارزيابي ميكنيد، ناظران ميتوانند با نگه داشتن سر مصدوم، به شما كمك كنند.
در برخورد با يك مصدوم، ابتدا يك ارزيابي اوليه انجام دهيد و در صورت امكان، به آسيبهاي تهديدكننده حيات رسيدگي كنيد. در مورد هر مصدومي كه در حوادث رانندگي آسيب ديده است، هميشه فرض كنيد كه آسيب گردن (نخاع) وجود دارد و سر مصدوم را تا رسيدن نيروهاي كمكي، با دست نگه داريد. در مدتي كه منتظر رسيدن كمكهاي تخصصي هستيد، علايم حياتي مصدوم (سطح پاسخدهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد .
نحوه برخورد با مصدومان روي جاده:
پس از اطمينان از بيخطر بودن اوضاع، مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي تهديدكننده حيات بررسي كنيد. مصدوم را فقط در صورتي ميتوانيد جابهجا كنيد كه كاملاً ضرورت داشته باشد.
هشدار!
مصدوم را حركت ندهيد مگر وقتي كه قطعاً ضرورت داشته باشد.
اگر لازم باشد مصدوم را حركت دهيد، روش مورد استفاده براي جابهجا كردن مصدوم بسته به وضعيت وي و نيز وجود يا عدم وجود نيروهاي كمكي، فرق ميكند (مبحث « جابهجا كردن بيماران » را ببينيد).
از يك ناظر بخواهيد كه موقعيت وسيله نقليه و مصدوم را نشانهگذاري كند؛ اين اطلاعات براي پليس مفيد است.
ghazal_ak
22-12-2008, 15:12
][ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اقدامات در وضعيتهاي اورژانس
در هر موقعيت اورژانس، بايد از يك مجموعه اقدامات مشخص پيروي كنيد. از اين طريق، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري را اولويتبندي كنيد و شخصاً تصميمگيري كنيد.
گامهاي اصلي عبارتند از: ارزيابي وضعيت، بيخطر كردن محل، ارايه كمكهاي اورژانس و كمك گرفتن از ديگران. قبل از دست زدن به هر كاري، سعي كنيد بر احساسات خود غلبه كنيد و يك لحظه بينديشيد.
بسيار مهم است كه خود را در معرض خطر قرار ندهيد بنابراين در مواردي كه خطرناك است، به سرعت وارد نشويد. به خطر وجود گاز يا بنزين دقت كنيد. به علاوه، سعي نكنيد همه كارها را به تنهايي انجام بدهيد.
اولويتهاي كمكهاي اوليه
وضعيت را ارزيابي كنيد. به سرعت و با حفظ خونسردي، آنچه را كه رخ داده تحت نظر بگيريد و به دنبال هرگونه خطر تهديدكننده خود يا مصدوم بگرديد. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهيد.
محل را از خطر عاري كنيد. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت كنيد اما به محدوديتهاي خودتان هم واقف باشيد.
كمكهاي اورژانس را ارايه دهيد. وضعيت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد تا بتوانيد اولويتها را مشخص كنيد و اول آنهايي را كه دچار وضعيتهاي تهديدكننده حيات هستند درمان كنيد.
از ديگران كمك بگيريد. به سرعت مطمئن شويد كه هرگونه كمك طبي ضروري يا كمكهاي تخصصي درخواست شدهاند و در راه هستند.
ارزيابي وضعيت
رويكرد شما بايد بسيار سريع و در عين حال با حفظ خونسردي و كنترل باشد. اولويتهاي كاري شما عبارتند از: شناسايي هرگونه خطر براي خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسي امكانات موجود و نوع كمكي كه ممكن است به آن نياز داشته باشيد. هنگامي كه پيشنهاد كمك به شخص ميدهيد، بگوييد كه از مهارتهاي كمكهاي اوليه برخوردار هستيد. اگر هيچ پزشك، پرستار يا افراد كارآزموده ديگري در محل حضور ندارند، با خونسردي مسؤوليت را بپذيريد. ابتدا سؤالات زير را از خود بپرسيد:
آيا خطر همچنان وجود دارد؟
آيا جان كسي در معرض خطر فوري قرار دارد؟
آيا ناظري براي كمك وجود دارد؟
آيا من به كمك تخصصي نياز دارم؟
بيخطر كردن محل
شرايطي كه منجر به وقوع حادثه شده است، ميتواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نكنيد كه امنيت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش كردن يك سوييچ) براي بيخطر كردن محل كفايت ميكند. اگر نميتوانيد خطر تهديدكننده حيات را از بين ببريد، بايد سعي كنيد بين مصدوم و محل خطر، قدري فاصله ايجاد كنيد و در صورت امكان، ميزان خطر را به حداقل برسانيد. به عنوان آخرين اقدام، بايد مصدوم را از محل خطر دور كنيد (به مبحث « جابهجا كردن بيماران » مراجعه كنيد). معمولاً براي جابهجا كردن مصدوم به تجهيزات و كمكهاي تخصصي نياز خواهيد داشت.
بيخطر كردن وسيله نقليه در برخورد با مصدومي كه داخل وسيله نقليه است، خاموش كردن سوييچ در اولويت قرار دارد. اين عمل خطر ايجاد آتشسوزي ناشي از شمع اتومبيل را كاهش ميدهد.
ارايه كمكهاي اورژانس
پس از بيخطر شدن محل، به سرعت يك بررسي مقدماتي و ارزيابي اوليه از هر مصدوم انجام دهيد تا مصدوماني را كه به كمكهاي اوليه اورژانس نياز دارند، فوراً درمان كنيد. به هر حال، درخواست كمك ضروري را به تأخير نيندازيد؛ در صورت امكان، از يك ناظر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد. براي پي بردن به وجود يا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سينه وي نگاه كنيد. در مورد هر مصدوم، موارد زير را بررسي كنيد:
آيا مصدوم هوشيار است؟
آيا راه تنفس باز است؟
آيا مصدوم نفس ميكشد؟
آيا نشانههاي گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولويتها و نيز زمان نياز به كمك و ميزان كمك موردنياز را تعيين ميكنند.
انجام كمكهاي اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزيابي اوليه را انجام دهيد: بررسي كنيد كه آيا راه تنفس مصدوم باز است، نفس ميكشد و نشانههاي كار كردن قلب و گردش خون وجود دارند يا خير.
كمك گرفتن از ديگران
گاهي امكان دارد كه همزمان با چندين كار مواجه شويد: حفظ امنيت، تماس تلفني براي درخواست كمك و آغاز كمكهاي اوليه. ميتوانيد از افراد ديگري براي انجام كارهاي زير كمك بخواهيد:
بيخطر كردن محل
انجام تماس تلفني براي درخواست كمك
آوردن تجهيزات كمكهاي اوليه
كنترل ترافيك و ناظران
كنترل خونريزي يا نگه داشتن يك اندام
خلوت كردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به يك مكان بيخطر
برخورد با ناظران ممكن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راههاي مختلف به شما كمك كنند (مثلاً آوردن تجهيزات يا كنترل كردن ساير ناظران). به آنها بگوييد كه آموزشهاي مربوط به كمكهاي اوليه را پشت سر گذاردهايد و درخواستهاي خود را با صراحت مطرح كنيد.
كنترل كردن ناظران
واكنشهاي ناظران ممكن است باعث شود كه شما نگران يا حتي عصباني شويد. ممكن است اين افراد هيچ آموزشي درباره اين كمكهاي اوليه نديده باشند و احساس ترس يا بيفايده بودن كنند. در صورتي كه اين عده خود در حادثه حضور داشته باشند و يا شاهد آن بودهاند، ممكن است آسيب ديده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طريقي نياز به كمك يك ناظر داشتيد، اين مطالب را فراموش نكنيد. روشي قاطعانه توأم با خوش رفتاري به كار بگيريد.
ghazal_ak
22-12-2008, 15:15
نجات غريق
حوادثي كه اطراف آب رخ ميدهند، ممكن است افرادي از هر گروه سني را گرفتار كنند. كودكان كمسن حتي در آبهاي بسيار كمعمق هم در معرض خطر هستند.
با اين حال، اكثر موارد غرقشدگي شامل افرادي است كه مشغول شنا در جريانهاي قوي يا آبها بسيار سرد بودهاند و يا پس از مصرف الكل، به شنا يا قايقسواري پرداختهاند.
خطرات آب سرد
آبهاي آزاد حتي در تابستان هم سرد هستند. درجه حرارت دريا از ۱۵-۵ درجه سانتيگراد متغير است؛ آبهاي داخلي حتي ميتوانند (از اين هم) سردتر باشند.
آب سرد، خطرهاي پيش روي غريق يا منجي غريق را افزايش ميدهد چون ميتواند منجر به موارد زير شود:
نفس نفس زدن غيرقابل كنترل در زماني كه شخص وارد آب ميشود و به دنبال آن، خطر استنشاق آب
افزايش ناگهاني فشار خون كه ميتواند زمينهساز حمله قلبي باشد.
ناتواني در شنا كردن بهطور ناگهاني
كاهش درجه حرارت در صورتي كه شخص مدت زيادي در آب بماند يا با وزش باد مواجه شود.
دسترسي به غريق در صورت امكان، از ورود به آب براي نجات غريق خودداري كنيد. در عوض، يك شيء دراز مثل يك قطعه چوب را نگه داريد تا غريق بتواند آن را بگيرد، سپس وي را به سوي خشكي بكشيد.
احتياط!
اگر غريق بيهوش است، وي را كاملاً از آب بيرون آوريد و طوري جا به جا كنيد كه سرش پايينتر از قفسه سينهاش قرار گيرد تا در صورتي كه استفراغ كرد، از راههاي تنفسي محافظت كرده باشد.
آنچه شما ميتوانيد انجام دهيد
اولين اولويت شما آن است كه با كمترين خطر، غريق را به سطحي خشك منتقل كنيد. بيخطرترين راه براي نجات يك غريق، آن است كه خود روي خشكي بمانيد با دست خود يا يك تكه چوب، شاخه يا طناب، او را از آب بيرون بكشيد؛ راه ديگر آن است كه يك تيوب به سوي غريق پرتاب كنيد.
اگر يك منجي غريق كارآزموده هستيد و يا غريق بيهوش است، ممكن است مجبور باشيد به آب بزنيد يا به سمت غريق شنا كنيد و وي را به سمت خشكي بكشيد.
به آب زدن بيخطرتر از شنا كردن است. وقتي غريق را از آب خارج كرديد، در صورت امكان وي را در برابر وزش باد محافظت كنيد تا بدن او بيش از پيش دچار لرز نشود.
سپس اقدامات درماني مربوط به غرقشدگي را اجرا كنيد و عوارض مربوط به سرماي شديد را مداوا كنيد (مبحث « كاهش دماي بدن » را ببينيد). حتي در صورتي كه بهنظر ميرسد غريق كاملاً بهبود يافته است، شرايط انتقال يا بردن وي به بيمارستان را مهيا كنيد.
در صورت لزوم و يا در صورتي كه كاملاً دستپاچه شدهايد، آمبولانس درخواست كنيد.
wichidika
19-09-2011, 14:31
در گفتوگو با فارس
روش انتقال اعضاي قطع شده براي پيوند تشريح شد
خبرگزاری فارس: سادهترین روش انتقال صحیح اعضای قطع شده برای پیوند در حین حوادث حوادث تشریح میشود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]ساده ترين روش صحیح انتقال اعضای قطع شده برای پیوند-------------------------------
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان فارس، در طی سالهای اخیر تجربیات در جراحی میکروسکوپی و پیوند عضو قطع شده به قدری افزایش یافته که امروزه حتی قطع بند انتهایی انگشتان را نیز جزء مواردی میدانند که انجام پیوند در آن قابل قبول است. اما برای انتقال درست اعضای قطع شده در حوادث نقش مهمی در موفقیت پیوند دارد که آگاهی عمومی مردم از این موضوع بسیار اهمیت دارد.
به همین منظور با مسعود یاوری، جراح دست و میکروسکوپی و معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به گفت و گو پرداختیم.
یاوری در گفتوگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، اظهار داشت: پیوند عضو قطع شده به شرایط خاصی نیاز دارد برای مثال مکانیسم ضایعه، سن بیمار، فاصله زمانی بین قطع شدن عضو و برقراری جریان خون مجدد، وجود تیم جراحی پیوند مجرب، وسایل جراحی ریز مناسب، میکروسکوپ مناسب، حتی صندلی مناسب و نحوه انتقال عضو قطع شده همگی از عواملی هستند که در نتیجه نهایی عمل جراحی پیوند موثر هستند.
* نحوه انتقال عضو قطع شده تأثیر گذار در نتیجه نهایی پیوند
یاوری بیان داشت: علیرغم اینکه وجود تیم پیوند مجرب مهمترین فاکتور در موفقیت عمل جراحی پیوند است اما انتخاب بیمار و نیز نحوه انتقال عضو قطع شده نیز از موارد بسیار تأثیر گذار در نتیجه نهایی پیوند است.
وی ادامه داد: بیماران مناسب برای انجام این نوع پیوندها از قبیل قطع شست، قطع چند انگشت، قطع از ناحیه مچ است همچنین در بچهها با هر میزان قطع انگشت یا دست، قطع از ناحیه ساعد، قطع از ناحیه آرنج یا بالاتر از آن و در مورد پیوند انگشت در افراد بالغ نیز چنانچه محل قطع انتهایی تر به محل چسبندگی تاندونهای خم کننده سطحی
FDSباشد مناسب پیوند خواهد بود.
* برخی مواقع قطع شدگی اندامها را نباید پیوند کرد
یاوری تصریح کرد: در این راستا عضو قطعی که له شده باشد، عضو قطعی که در چند سطح باشد (چندتیکه)، بیمار دارای آسیبهای همراه (دارای مصدومیت های متعدد)، فرد بیمار دارای بیماری زمینهای باشد، وجود گرفتگی عروق توسط چربی در بیمار، افراد دارای اختلالات روانپزشکی یا در افراد بالای 70 سال و در نهایت وقتی فاصله زمانی بین قطع عضو تا عمل جراحی پیوند طولانی باشد نباید پیوند در مورد این افراد صورت پذیرد.
وی بیان داشت: همچنین وقتی تنها قطع یک انگشت در افراد بالغ داریم که محل قطع شده ابتدائی تر به محل چسبندگی تاندونهای خم کننده سطحی (FDS) باشد به خصوص وقتی این انگشت کوچک باشد نباید پیوند صورت پذیرد.
یاوری ادامه داد: نحوه انتقال عضو قطع شده از موارد بسیار تأثیر گذار در نتیجه نهایی است که در این فاکتور بسیار مهم علاوه بر مرکز ارجاع دهنده، خود بیمار و همراهان او نیز با داشتن آگاهی لازم و انتقال صحیح میتوانند به بیمار کمک بسزایی کنند.
* روش صحیح انتقال اعضای قطع شده برای پیوند را بیاموزیم
وی افزود: برای این منظور اگر چه روشهای متفاوتی برای نحوه انتقال عضو قطع شده ذکر شده است ولی سادهترین و عملیترین روش انتقال عضو قطع شده برای پیوند این است که در گام نخست باید ابتدا یک گاز استریل را با سرم فیزیولوژیک خیس و مرطوب کنیم و در صورت عدم دسترسی به گاز و سرم میتوان از دستمال تمیز و آب استفاده کرد. (شکل 1)
یاوری گفت: سپس عضو قطع شده را در داخل گاز مرطوب شده باید بپیچیم (شکل 2) و عضو قطع شده و گاز استریل را با هم به داخل یک دستکش یا یک پلاستیک داخل میکنیم (شکل 3) و هوای داخل دستکش را تخلیه میکنیم (شکل 4) و دهانه دستکش را گره میزنیم (شکل 5) و سرانجام یک کیسه پلاستیک یخ و آب تهیه کرده و مجموعه دستکش، گاز و عضو قطع شده را به داخل کیسه حاوی آب و یخ میاندازیم و باید روی کیسه اسم انگشت یا عضو مربوطه فرد نوشته شود و آن را به داخل یک یخدان قرار داده و به سرعت به مرکز پیوند انتقال دهیم.
وی خاطرنشان کرد: انتقال صحیح عضو قطع شده کمک بسیار مهمی است که بیمار یا همراهان بیمار میتوانند در این زمینه ایفاء کنند که باید در سریعترین و کوتاهترین زمان ممکن انجام شود.
وی اضافه کرد: مردم باید آگاه باشند که با این روش میتوان تمام اعضای قطع شده از جمله دست، پا و دیگر اندامها را به صورت صحیح برای پیوند انتقال داد ولی باید این مسئله را در نظر داشت که هر چه اندام قطع شده بزرگتر باشند اندام مربوطه زودتر فاسد میشود که در این زمینه باید سرعت انتقال عضو قطع شده برای پیوند افزایش یابد.
انتهای پیام/ش
الف: آمادگي و انتظاراين مرحله قبل از وقوع حادثه مي باشد كه براي به حداقل رساندن خسارات آن در نظر گرفته مي شود كه شامل فعاليتهاي زير مي باشد.
1- آموزش افراد جامعه: مهمترين مسئله قبل از وقوع بلاياي طبيعي جهت كاهش خسارات جاني و مالي ميزان آگاهي افراد جامعه از حوادث و نحوه برخورد با آن مي باشد.
2- تربيت نيروي انساني متخصص : قبل از وقوع حوادث بايد نيروي انساني مناسب را آموزش داده و هميشه جهت امدادرساني به منطقه حادثه ديده آماده نگه داشت.
3- ساخت بناها در منطقه مناسب و به صورت استاندارد:
جهت ساخت بنا در منطقه مناسب مي توان از كارشناسان زمين شناسي استفاده نمود و محل مناسب را انتخاب كرد يا در صورت نياز به ساخت بنا در اين نقاط با استفاده از استانداردهاي موجود ساختمان را محكم بنا كرد.
4- تكميل و آماده نگه داشتن وسايل امداد و نجات :
جهت تكميل وسايل امداد رساني بايستي هميشه با شركتهاي سازنده اين گونه تجهيزات در ارتباط بوده و بتوان وسايل مورد نياز را تهيه نمود. بعضي از وسايل و تجهيزات امدادي نيز نياز به نگهداري ويژه اي دارند و بايستي در مكانهاي مناسب نگهداري شوند و طي مدتي دوباره بررسي و آزمايش شوند تا از سالم بودن و كارآيي آن مطمئن شد.
ب : اعلام خطراعلام خطر هنگام يا بعد از وقوع حادثه مي باشد و ممكن است به صورتهاي زير از وقوع آن مطلع شويم:
1- سانحه در نزديك يا در منطقه ما روي مي دهد.
2-از طريق چارت بندي امدادي
3-اطلاع يافتن از طريق رسانه ها مانند راديو، تلويزيون و ...
ج: عمليات امداد و نجات پس از وقوع حادثه هم زمان و يا قبل از ورود نيروهاي امدادي از شهرهاي مجاور عمليات امداد و نجات انجام مي پذيرد و شامل مراحل زير مي باشد:
1. برقراري ارتباط با شهرهاي پيرامون:
پس از وقوع حادثه مديريت حوادث در منطقه آسيب ديده بايد با در نظر گرفتن نوع خسارات و تلفات احتمالي و نيازهاي مردم با شهرهاي پيرامون تماس گرفته و در خواست كمك نمايد.
در سازمان امداد كشور شهرها و يا استانهاي معين ( جفت ) وجود دارد كه در صورت دريافت خبر به حالت آماده باش درآمده و در صورت نياز به منطقه اعزام مي گردند و يا فقط كمكهاي خود را از قبيل چادر، مواد غذايي و ... ارسال مي كنند.
2. تلاش براي مهار سانحه:
در حوادث و سوانح يكي از عوامل ايجاد خسارت كه در زلزله بيشتر مي باشد آتش سوزي است كه مديريت سانحه در منطقه بايستي خود را براي مقابله و جلوگيري از آن آماده سازد كه بهترين راه و اولين راه قطع جريان برق و گاز در اين مناطق مي باشد.
3. عمليات جستجو و نجات:
در بعضي از عملياتهاي امدادرساني نياز به عمليات طولاني مدت نمي باشد زيرا بناها به طور كلي تخريب نشده يا آسيب جدي نديده اند در اين گونه موارد عمليات امدادرساني بدين صورت انجام مي گيرد كه ابتدا افراد گروه امدادي به دسته هاي مختلفي تقسيم مي شوند و هر كدام از افراد به بررسي نقاط مختلفي از منطقه آسيب ديده مي پردازند و ميزان خسارات وارده را بررسي و حتي الامكان براي هر خانوار شناسنامه امدادي تكميل مي كنند. كليه ساختمانها بايد از نظر قابل سكونت بودن مورد بررسي قرار گيرند. در صورت امكان سعي شود تا اقلام توزيعي بين آسيب ديدگان به يك اندازه باشد. به خاطر داشته باشيد كه افرادي نيز در منطقه آسيب ديده هستند كه هيچ گونه خسارت مالي نديده اند يا خسارت وارده به آنها ناچيز مي باشد ولي آنها نيز از شما تقاضاي كمك دارند. مراقب باشيد كه با اين گونه افراد چگونه ارتباط برقرار نماييد تا در منطقه تنش ايجاد نشود . سعي كنيد اعتماد افراد را نسبت به خود جلب كنيد ولي به آنها دروغ نگوييد يا قول بي اساس ندهيد و در حيطه مسووليتها و وظايف خود عمل كنيد.
معمولا در اين گونه حوادث پس از گذشت چند روز منطقه به حالت عادي خود با ز مي گردد كه در اين موقع سازمانها و نهادهاي ديگر نسبت به بازسازي و تعمير بعضي از بناها كه قابل سكونت نيستند اقدام خواهند كرد.
حال اگر سانحه وسيع باشد و تخريب بناها را در بر داشته باشد پس از وقوع آن عمليات جستجو ونجات افراد زير آوار آغاز مي شود كه گروهاي امدادي به تيم هاي مختلف تقسيم مي شوند و هر تيم مسوول تجسس در قسمتي از منطقه مي باشد در كنار گروه تجسس و نجات گروههاي ديگري نيز فعاليت مي كنند مانند كمكهاي اوليه ترياژ ، پشتيباني ، اطفا حريق و ... كه كار كليه اين گروهها وابسته به يكديگر مي باشد.
4. ترياژ:ترياژ به معني تقسيم بندي افراد صدمه ديده در حادثه مي باشد كه براي هر مرحله اي متفاوت مي باشد. جهت انجام اقدامات پزشكي براي مصدومان ابتدا يك تيم ترياژ تشكيل شده و مصدومان را از لحاظ آسيبهاي وارده به وسيله نوارهاي رنگي مخصوص و يا كارتهاي ويژه تقسيم بندي مي كنند تا بتوان مصدومان را به ترتيب اولويت انتقال و اقدامات پزشكي را براي آنها انجام داد.
5. درمان و مراقبتهاي پزشكي از مجروحان:
جهت اقدامات پزشكي اوليه در منطقه بيمارستانهاي صحرايي احداث مي گردد و حتي الامكان مصدومان در اين مراكز درمان مي شوند و در صورت نياز به بيمارستانهايي در شهرهاي مجاور اعزام مي شوند.
6. مرحله عادي سازي :
معمولا اين مرحله همزمان با عمليات امداد ونجات يا كمي بعد از آن اجرا مي شود كه شامل اقدامات زير مي باشد.
1- ايجاد سرپناه اضطراريبراي ايجاد سرپناه موقت بهترين وسيله استفاده از چادر هاي امدادي مي باشد بسته به نوع سانحه و در صورت نياز اردوگاههاي امدادي احداث مي شود. كه در حوادث با وسعت كم معمولا اين كار صورت نمي گيرد و چون افراد آسيب ديده تمايل دارند كه در محل خانه خود باشند در همان محل عمل چادر زني انجام مي شود.
2- تامين آب آشاميدني سالم:معمولا بعد از حوادث بزرگ به علل مختلفي آبهاي منطقه آلوده مي شوند و چون اكثر بيماريها توسط آب آلوده منتقل مي شود نياز به تامين آب آشاميدني سالم در منطقه مي باشد كه اين امر را با استفاده از تانكرهاي مخصوص انجام مي گيرد.
3-تغذيه افراد آسيب ديدهيكي از مهمترين بخشهاي امدادرساني در مراحل اوليه حوادث بزرگ تغذيه افراد آسيب ديده مي باشد كه در روزهاي اول معمولا كنسرو و غذاهاي سرد مي باشد ولي پس از گذشت چند روز جيره غذايي خشك بين حادثه ديدگان توزيع مي گردد تا خود نسبت به طبخ غذا اقدام نمايند.
4-تدفين جان باختگانتدفين جان باختگان پس از شناسايي توسط خانواده متوفي انجام شود زيرا هم از لحاظ بهداشتي و هم از لحاظ روحي بسيار موثر مي باشد.
5-ايجاد امنيتدر حوادث و سوانح بزرگ معمولا افراد سودجو در خود منطقه يا از شهرهاي مختلف اطراف به منطقه آمده و شروع به دزدي و غارت اموال مي كنند كه وظيفه ايجاد امنيت و حفاظت از اموال مردم به عهده نيروي انتظامي و امدادي منطقه مي باشد.
بازسازي و توان بخشي:
اين مرحله پس از عمليات امدادرساني و پس از گذشت مدتي از حادثه مي باشد كه بستگي به نوع و وسعت حادثه مدت زمان آن متفاوت مي شود كه براي اين امر بايستي كارهاي زير انجام پذيرد.
1-ساختن خانه هاي جديد توسط دولت
2-اختصاص دادن وام به حادثه ديدگان جهت جبران خسارات
3-ساخت زير بناهاي اساسي منطقه
و ....
emdadgar.com
vBulletin , Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.