مشاهده نسخه کامل
: saiiddz
06-02-2009, 13:26
مهم نيست كه شما چقدر به همسفر خود در روي زمين علاقه داريد، بلكه اين دوستي مي بايد طي يك ماموريت سه ساله به مريخ آزمايش شود؛ البته آزمايش دوستي دليل اصلي براي تحقيق در مورد ايجاد يك حالت هوشيار و آرامش در بين فضانوردان طي سفرهاي فضائي طولاني مدت نيست.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سولفيد هيدروژن (همان گاز ايجاد شده در تخم مرغ گنديده) موش‌ها را در حالتي شبيه خواب زمستاني فرو مي برد بدون آنكه به اندام‌اي حياتي آنها كه با اكسيژن سروكار دارند گرسنگي دهد. شايد بتوان با استفاده از اين گاز به عنوان داروي مسكن چنين حالتي را در فضانوردان ايجاد كرد تا طي سفر سه ساله خود به مريخ آرام باشند.
حمل مواد غذائي، اكسيژن و پاك كنندگي دي اكسيد كربن كه باعث زنده ماندن فضانوردان در فضا مي شوند و همچنين دفع ضايعات انساني، مستلزم هزينه هاي بسيار بالائي است.
دكتر وارن زاپل، سرپرست بخش بيهوشي بيمارستان عمومي ماساچوست وابسته به دانشگاه هاروارد مي‌گويد:« در صورتي كه بتوان اين مواد و ضايعات را از فضاپيما حذف كرد سفر تميزتري براي فضانوردان فراهم مي شود. يكي از گزينه ها سرد كردن كابين خدمه است؛ اما حرارتهاي كمتر از 30 درجه سانتي‌گراد باعث اخلال در آهنگ ضربان قلب مي شود.»
يك احتمال ديگر اين است كه فضانوردان گاز سولفيد هيدروژن را تنفس كنند. اين گاز هماني است كه توسط تخم مرغ گنديده و گاز مرداب توليد مي شود.
گزارش زاپل و همكاران وي نشان مي دهد كه چگونه اين گاز سوخت و ساز (متابوليسم) بدن موش ر كند مي‌كند بدون آنكه جريان خون به مغز را قطع كند.
وي مي گويد:« در آزمايشهاي ما، موش‌ها به خواب نمي رفتند زيرا زماني كه انتهاي دم آنها را نيشگون مي‌گرفتيم آنها واكنش نشان مي دادند. من نمي دانم كه اين حالت به چه چيزي شباهت دارد ولي احتمالا شبيه دنياي حركت آرام است.»
هنوز سئوالات و سالها تحقيقات نياز مي باشد تا افراد سالمي مانند فضانوردان را در حالتي مانند خواب زمستاني فرو برد.
به نوشته پارس اسكاي، طي آزمايشهاي زاپل ، ميزان سوخت و ساز بدن موش مانند مصرف اكسيژن و توليد دي اكسيد كربن، 10 دقيقه بعد از تنفس سولفيد هيدروژن كاهش پيدا كرد.
اين ميزان تا زماني كه اين گاز مورد استفاده قرار مي گرفت پايين بود. 30 دقيقه بعد از اينكه هواي عادي شروع به جريان مي كرد موش‌ها به حالت عادي بر مي گشتند. تا زماني كه موش‌ها گاز را تنفس مي كردند ميزان طپش قلب آنها بدون آنكه تغييري در فشار خون يا توان ضربان قلب ايجاد شود، حدود 50 درصد كاهش داشت.
ميزان تنفس كاهش داشت اما در سطح اكسيژن خون تغييري حاصل نشد كه نشان دهنده اين است كه اندام‌هاي حياتي با خطر كمبود اكسيژن روبرو نشدند.
زاپل در نظر دارد تا آزمايشهاي بيشتري را بر روي پستانداران بزرگتري مانند گوسفند انجام دهد.
وي مي گويد:«قبل از استفاده از اين گاز توسط فضانوردان، مي بايد مطمئن شد كه كاملا بدون خطر است.»
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سولفيد هيدروژن (همان گاز ايجاد شده در تخم مرغ گنديده) موش‌ها را در حالتي شبيه خواب زمستاني فرو مي برد بدون آنكه به اندام‌اي حياتي آنها كه با اكسيژن سروكار دارند گرسنگي دهد. شايد بتوان با استفاده از اين گاز به عنوان داروي مسكن چنين حالتي را در فضانوردان ايجاد كرد تا طي سفر سه ساله خود به مريخ آرام باشند.
حمل مواد غذائي، اكسيژن و پاك كنندگي دي اكسيد كربن كه باعث زنده ماندن فضانوردان در فضا مي شوند و همچنين دفع ضايعات انساني، مستلزم هزينه هاي بسيار بالائي است.
دكتر وارن زاپل، سرپرست بخش بيهوشي بيمارستان عمومي ماساچوست وابسته به دانشگاه هاروارد مي‌گويد:« در صورتي كه بتوان اين مواد و ضايعات را از فضاپيما حذف كرد سفر تميزتري براي فضانوردان فراهم مي شود. يكي از گزينه ها سرد كردن كابين خدمه است؛ اما حرارتهاي كمتر از 30 درجه سانتي‌گراد باعث اخلال در آهنگ ضربان قلب مي شود.»
يك احتمال ديگر اين است كه فضانوردان گاز سولفيد هيدروژن را تنفس كنند. اين گاز هماني است كه توسط تخم مرغ گنديده و گاز مرداب توليد مي شود.
گزارش زاپل و همكاران وي نشان مي دهد كه چگونه اين گاز سوخت و ساز (متابوليسم) بدن موش ر كند مي‌كند بدون آنكه جريان خون به مغز را قطع كند.
وي مي گويد:« در آزمايشهاي ما، موش‌ها به خواب نمي رفتند زيرا زماني كه انتهاي دم آنها را نيشگون مي‌گرفتيم آنها واكنش نشان مي دادند. من نمي دانم كه اين حالت به چه چيزي شباهت دارد ولي احتمالا شبيه دنياي حركت آرام است.»
هنوز سئوالات و سالها تحقيقات نياز مي باشد تا افراد سالمي مانند فضانوردان را در حالتي مانند خواب زمستاني فرو برد.
به نوشته پارس اسكاي، طي آزمايشهاي زاپل ، ميزان سوخت و ساز بدن موش مانند مصرف اكسيژن و توليد دي اكسيد كربن، 10 دقيقه بعد از تنفس سولفيد هيدروژن كاهش پيدا كرد.
اين ميزان تا زماني كه اين گاز مورد استفاده قرار مي گرفت پايين بود. 30 دقيقه بعد از اينكه هواي عادي شروع به جريان مي كرد موش‌ها به حالت عادي بر مي گشتند. تا زماني كه موش‌ها گاز را تنفس مي كردند ميزان طپش قلب آنها بدون آنكه تغييري در فشار خون يا توان ضربان قلب ايجاد شود، حدود 50 درصد كاهش داشت.
ميزان تنفس كاهش داشت اما در سطح اكسيژن خون تغييري حاصل نشد كه نشان دهنده اين است كه اندام‌هاي حياتي با خطر كمبود اكسيژن روبرو نشدند.
زاپل در نظر دارد تا آزمايشهاي بيشتري را بر روي پستانداران بزرگتري مانند گوسفند انجام دهد.
وي مي گويد:«قبل از استفاده از اين گاز توسط فضانوردان، مي بايد مطمئن شد كه كاملا بدون خطر است.»