farbod123
24-09-2008, 17:54
در این تاپیک مقالاتی در مورد راه شیری میذاریم...
مشاهده نسخه کامل
: راه شیری (مقالات)
farbod123
24-09-2008, 17:55
دانشمندان به توده های بزرگی از ستاره ها که به دلیل نیروی جاذبه کنار هم قرار دارندن کهکشان (Galaxy) می گوید. شاید بدانید در تقسیم بندی کهکشان ها، آنها را درسه دسته مختلف قرار می دهند که عبارتند از مارپیچی (Spiral)، بیضوی (Elliptical) و بی قاعده (Irregular). وجه نام گذاری آنها طبیعتا" به آنگونه که این کهکشانها از بیرون دیده می شوند باز می گردد.
برخلاف تصور بسیاری از ما کهکشان راه شیری (Milk Way) یعنی جایی که زمین و منظومه شمسی جزوی از آن هست بصورت یک روبان نیست، بلکه از نوع مارپیچی می باشد. هنگامی که از بیرون به کهکشان راه شیری نگاه می کنید ممکن است آنرا بعنوان توده ای از ابر و یا غبار تعبیر کنید اما آن چیزی نیست جز تعداد غیرقابل شمارش از ستاره ها که برای چشم قابل رویت نیستند.
راه شیری را تقریبا" می توان مسطح در نظر گرفت که تنها قسمت مرکزی این کهکشان کمی برآمدگی دارد. قطر این کهکشان چیزی حدود 120 هزار سال نوری بوده و اگر ابرهای پیچی اطراف آنرا هم در نظر بگیریم این قطر می تواند به 300 هزار سال نوری هم برسد.
فاصله خورشید ما از مرکز کهکشان راه شیری چیزی حدود 30 هزار سال نوری میباشد و برآوردها نشان می دهد که حدود 400 بیلیون ستاره در کهکشان ما وجود دارد. برای درک عظمت هستی همین بس که تا کنون برآورد دانشمندان از تعداد کهکشان هایی که وجود دارد به عددی حدود 120 بیلیون میرسد.
قسمتهای اصلی کهکشان ما
در قسمت مرکزی یک هسته برآمده وجود دارد که به آن Bluge گفته میشود. تراکم جرمی ستاره ها در این محدوده بسیار بالا می باشد و سن ستاره هایی که در این قسمت قرار دارد به بیش از 10 بیلیون سال میرسد.
دیسک (Disk) قسمت تقریبا" مسطحی است شامل تعداد زیادی ستاره و اجرام آسمانی که همراه کهکشان حرکت می کند. خورشید و منظومه شمسی نیز در همین قسمت از کهکشان راه شیری قرار دارند که در هر 250 میلیون سال یکبار به دور هسته مرکزی کهکشان راه شیری گردش می کنند. اغلب اجرامی که در این قسمت قرار دارند جوان بوده و سن آنها از حدود یک میلیون سال به بالا می باشد.
اطراف دیسک قسمتهایی بنام هاله (Halo) قرار دارد که شکل گیری آن به اوایل پیدایش کهکشان راه شیری بر می گردد شاید چیزی حدود 10 تا 15 بیلیون سال پیش. علاوه بر اجرام موجود در این قسمت، توده هایی از گازهای بسیار گرم و یونیزه شده نیز در هاله کهکشان راه شیری موجود هست. مطالعاتی که در باره گردش کهکشان راه شیری انجام شده است نشان می دهد که جرم این قسمت بیشتر توسط موادی که بخوبی شناسایی نشده اند و به آنها dark-matter گفته میشود تشکیل شده است و در کل جرم کلی کهکشان ما را احاطه کرده اند.
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
برخلاف تصور بسیاری از ما کهکشان راه شیری (Milk Way) یعنی جایی که زمین و منظومه شمسی جزوی از آن هست بصورت یک روبان نیست، بلکه از نوع مارپیچی می باشد. هنگامی که از بیرون به کهکشان راه شیری نگاه می کنید ممکن است آنرا بعنوان توده ای از ابر و یا غبار تعبیر کنید اما آن چیزی نیست جز تعداد غیرقابل شمارش از ستاره ها که برای چشم قابل رویت نیستند.
راه شیری را تقریبا" می توان مسطح در نظر گرفت که تنها قسمت مرکزی این کهکشان کمی برآمدگی دارد. قطر این کهکشان چیزی حدود 120 هزار سال نوری بوده و اگر ابرهای پیچی اطراف آنرا هم در نظر بگیریم این قطر می تواند به 300 هزار سال نوری هم برسد.
فاصله خورشید ما از مرکز کهکشان راه شیری چیزی حدود 30 هزار سال نوری میباشد و برآوردها نشان می دهد که حدود 400 بیلیون ستاره در کهکشان ما وجود دارد. برای درک عظمت هستی همین بس که تا کنون برآورد دانشمندان از تعداد کهکشان هایی که وجود دارد به عددی حدود 120 بیلیون میرسد.
قسمتهای اصلی کهکشان ما
در قسمت مرکزی یک هسته برآمده وجود دارد که به آن Bluge گفته میشود. تراکم جرمی ستاره ها در این محدوده بسیار بالا می باشد و سن ستاره هایی که در این قسمت قرار دارد به بیش از 10 بیلیون سال میرسد.
دیسک (Disk) قسمت تقریبا" مسطحی است شامل تعداد زیادی ستاره و اجرام آسمانی که همراه کهکشان حرکت می کند. خورشید و منظومه شمسی نیز در همین قسمت از کهکشان راه شیری قرار دارند که در هر 250 میلیون سال یکبار به دور هسته مرکزی کهکشان راه شیری گردش می کنند. اغلب اجرامی که در این قسمت قرار دارند جوان بوده و سن آنها از حدود یک میلیون سال به بالا می باشد.
اطراف دیسک قسمتهایی بنام هاله (Halo) قرار دارد که شکل گیری آن به اوایل پیدایش کهکشان راه شیری بر می گردد شاید چیزی حدود 10 تا 15 بیلیون سال پیش. علاوه بر اجرام موجود در این قسمت، توده هایی از گازهای بسیار گرم و یونیزه شده نیز در هاله کهکشان راه شیری موجود هست. مطالعاتی که در باره گردش کهکشان راه شیری انجام شده است نشان می دهد که جرم این قسمت بیشتر توسط موادی که بخوبی شناسایی نشده اند و به آنها dark-matter گفته میشود تشکیل شده است و در کل جرم کلی کهکشان ما را احاطه کرده اند.
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
farbod123
24-09-2008, 17:56
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جهان هستی ۵۰ درصد بیش از چیزی که سابق بر این تصور میشد کلسیم دارد.
کهکشان راه شیری و باقی جهان ما نیز مانند شیر، سرشار از کلسیم - ماده مستحکم کننده استخوانها - است. در حقیقت بنابر تحقیقات جدید، جهان هستی ۵۰ درصد بیش از چیزی که سابق بر این تصور میشد کلسیم دارد.
کلسیم یک فلز نرم و پنجمین عنصر فراوان بر روی پوسته زمین است. ترکیب بدن موجودات زنده به خاطر تاثیر شیمیایی آن بر انقباض و انبساط ماهیچه ها، بافت دندانها و استخوانها، انعقاد خون، تعادل مایعات در سلولها، تنظیم ضربان قلب و فرایندهای دیگر به آن وابسته است.
انفجارات ستاره های عظیم مقدار فراوانی از عناصر سنگین را به بیرون و در فضا پرتاب میکند. قطعات سازنده ستاره های جدید، سیارات و زندگی، در آخرین دقایق انفجار این ابرنو اختران یا supernova آزاد میشود. آهن که ماده کمکی سازنده گلبولهای قرمز خون و کلسیم که مستحکم کننده بافت استخوانی بدن ما هستند، از اتمهای حاصل از این فورانهای شدید ساخته شده اند.
جسم ستاره واری که از چنین انفجاری به بیرون رانده میشود به گازهای داغ چرخانی که کهکشانها را احاطه کرده اندف مبدل میشود. اتمهای کلسیم موجود در گازهای داغ، طول موج خاصی از اشعه ایکس را منتشر میکنند که این تشعشعات با دستگاههای موجود بر رصدخانه اشعه ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا (ESA) قابل پیگیری است.
جل دوپلا (Jelle de Plaa) یکی از محققین انستیتوی تحقیقات فضایی هلند میگوید: “مقدار تشعشعات ایکس در این طول موج خاص، با مقدار واقعی کلسیم نسبت مستقیم دارد”دوپلا و همکارانش برای اندازه گیری مقدار کلسیم به مطالعه خوشه های کهکشانی Cluster دور از یکدیگر – که دارای ۲۰ تا ۳۰ درصد جسم قابل رویت باشند- پرداخته اند.
دوپلا در اینباره گفته است: “مقدار زیادی از محصولات ابر نواختری موجود در خوشه ها به شکل گازهای داغ در می آیند. این خوشه ها از بسیاری جهات شهرهای بزرگ کیهان هستند.”
این محققین مقدار مواد به دست آمده در مدلهای فرضی انفجار ابرنو اختران را با اندازه گیریهای انجام شده توسط رصدخانه XMM-Newton از ۲۲ کهکشان مقایسه کردند. مقادیر مشاهده شده هفت عنصر - اکسیژن، نئون، سیلیکون، گوگرد، آرگون، آهن و نیکل - با پیش بینیهای تئوری مطابقت داشتند، اما در مورد کلسیم چنین نبود.
به گفته دوپلا: “از آنجایی که ما اندازه گیری های خود را بررسی کرده و هیچ خطایی درآن مشاهده نکردیم، چنین نتیجه گرفتیم که در محاسبات ابر نواختر مدل (فرضی)، وفور کلسیم از ابتدا دست کم گرفته شده است.”
انفجار ابر نو اختران یا Supernova در هر گوشه کیهان رخ میدهد، اما تاثیر آن میتواند بر روی کره زمین احساس شود.
دوپلا افزود: “اگر براستی انواع خاصی از ابرنو اختران وجود دارند که کلسیم بیشتری تولید میکنند، به این معنا خواهد بود که باید در جهان کلسیم بیشتری از آنچه در محاسبات تئوریک به دست آمده، وجود داشته باشد.”
“و همچنین این مسئله تنها در مورد خوشه های کهکشانی صدق نمیکند، بلکه بر منظومه شمسی ما و هرچه در آن زندگی میکند هم موثر است، زیرا همه ما تقریبا از یک مجموعه مشابه مواد حاصل از ابر نو اختران ساخته شده ایم.”
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
جهان هستی ۵۰ درصد بیش از چیزی که سابق بر این تصور میشد کلسیم دارد.
کهکشان راه شیری و باقی جهان ما نیز مانند شیر، سرشار از کلسیم - ماده مستحکم کننده استخوانها - است. در حقیقت بنابر تحقیقات جدید، جهان هستی ۵۰ درصد بیش از چیزی که سابق بر این تصور میشد کلسیم دارد.
کلسیم یک فلز نرم و پنجمین عنصر فراوان بر روی پوسته زمین است. ترکیب بدن موجودات زنده به خاطر تاثیر شیمیایی آن بر انقباض و انبساط ماهیچه ها، بافت دندانها و استخوانها، انعقاد خون، تعادل مایعات در سلولها، تنظیم ضربان قلب و فرایندهای دیگر به آن وابسته است.
انفجارات ستاره های عظیم مقدار فراوانی از عناصر سنگین را به بیرون و در فضا پرتاب میکند. قطعات سازنده ستاره های جدید، سیارات و زندگی، در آخرین دقایق انفجار این ابرنو اختران یا supernova آزاد میشود. آهن که ماده کمکی سازنده گلبولهای قرمز خون و کلسیم که مستحکم کننده بافت استخوانی بدن ما هستند، از اتمهای حاصل از این فورانهای شدید ساخته شده اند.
جسم ستاره واری که از چنین انفجاری به بیرون رانده میشود به گازهای داغ چرخانی که کهکشانها را احاطه کرده اندف مبدل میشود. اتمهای کلسیم موجود در گازهای داغ، طول موج خاصی از اشعه ایکس را منتشر میکنند که این تشعشعات با دستگاههای موجود بر رصدخانه اشعه ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا (ESA) قابل پیگیری است.
جل دوپلا (Jelle de Plaa) یکی از محققین انستیتوی تحقیقات فضایی هلند میگوید: “مقدار تشعشعات ایکس در این طول موج خاص، با مقدار واقعی کلسیم نسبت مستقیم دارد”دوپلا و همکارانش برای اندازه گیری مقدار کلسیم به مطالعه خوشه های کهکشانی Cluster دور از یکدیگر – که دارای ۲۰ تا ۳۰ درصد جسم قابل رویت باشند- پرداخته اند.
دوپلا در اینباره گفته است: “مقدار زیادی از محصولات ابر نواختری موجود در خوشه ها به شکل گازهای داغ در می آیند. این خوشه ها از بسیاری جهات شهرهای بزرگ کیهان هستند.”
این محققین مقدار مواد به دست آمده در مدلهای فرضی انفجار ابرنو اختران را با اندازه گیریهای انجام شده توسط رصدخانه XMM-Newton از ۲۲ کهکشان مقایسه کردند. مقادیر مشاهده شده هفت عنصر - اکسیژن، نئون، سیلیکون، گوگرد، آرگون، آهن و نیکل - با پیش بینیهای تئوری مطابقت داشتند، اما در مورد کلسیم چنین نبود.
به گفته دوپلا: “از آنجایی که ما اندازه گیری های خود را بررسی کرده و هیچ خطایی درآن مشاهده نکردیم، چنین نتیجه گرفتیم که در محاسبات ابر نواختر مدل (فرضی)، وفور کلسیم از ابتدا دست کم گرفته شده است.”
انفجار ابر نو اختران یا Supernova در هر گوشه کیهان رخ میدهد، اما تاثیر آن میتواند بر روی کره زمین احساس شود.
دوپلا افزود: “اگر براستی انواع خاصی از ابرنو اختران وجود دارند که کلسیم بیشتری تولید میکنند، به این معنا خواهد بود که باید در جهان کلسیم بیشتری از آنچه در محاسبات تئوریک به دست آمده، وجود داشته باشد.”
“و همچنین این مسئله تنها در مورد خوشه های کهکشانی صدق نمیکند، بلکه بر منظومه شمسی ما و هرچه در آن زندگی میکند هم موثر است، زیرا همه ما تقریبا از یک مجموعه مشابه مواد حاصل از ابر نو اختران ساخته شده ایم.”
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
saeed-d
25-09-2008, 14:58
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مقدمه
در شبی تاریک و صاف ، ستارگان چنان می‌درخشند که گویی می‌توان با دست آنها را لمس کرد. در واقع بیشتر ستارگان قابل دید برای چشم غیر مسلح ، در محدوده یک هزار سال نوری واقع هستند. گذشته از ستارگان چشمک زن ، نواری مه مانند و کم نور در سرتاسر آسمان کشیده شده است که به آن راه شیری می‌گوییم. این مه حفره فام ، دهها هزار سال نوری با ما فاصله دارد. با دوربین دو چشمی یا تلسکوپ کوچک ، به صورت اجتماع انبوهی از هزاران هزار ستاره کم نور دیده میشود. گرچه این ستارگان بسیار دور دست هستند، ولی مجموع نور آنها را می‌توان با چشم دید.
مشخصات کهکشان راه شیری
کهکشان راه شیری ، کهکشانی مارپیچی است که شامل حدود 500 میلیارد ستاره است. این کهکشان حدود 10 میلیارد سال پیش ، از یک ابر عظیم گاز و غبار تشکیل یافت. در قسمت مرکزی کهکشان راه شیری هسته‌ای کروی قرار دارد که ممکن است شامل یک حفره سیاه نیز باشد. هسته توسط گروهی از دنباله‌های مارپیچی در برگرفته شده است. این دنباله‌ها از ستاره‌های فروزان تازه شکل یافته تشکیل شده‌اند. هسته و قرص کهکشان با هاله‌ای از ستاره‌هایی با طول عمر بسیار زیاد ، در بر گرفته شده‌اند.
قطر هسته یک کهکشان در حدود 10000 سال نوري است. قسمت احاطه کننده هسته دارای قطری برابر با 100000 سال نوری و ضخامتی برابر با 1000 سال نوری است . هاله کهکشان دارای قطری تا 50000 سال نوری است. منظومه شمسی (شامل ابر اوپتیک-اورت) با عرضی برابر با سه سال نوری نسبتا کوچک به نظر میرسد. خورشید با سرعتی حدود 220 کیلومتر (135 مایل) در ثانیه ، مرکز کهکشان را در مدت زمانی حدود 250 میلیون سال دور می‌زند. تا کنون خورشید 15 تا 20 دور به گرد هسته کهکشان چرخیده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گذر صورتهای فلکی از راه شیری
بیرون از راستای راه شیری تعداد بسیار کمی ستاره کم نور وجود دارد. بطوری که درخشش مبهمی نیز از آنها آشکار نمی‌شود. به علت آنکه راه شیری دایره کاملی در سرتاسر آسمان تشکیل میدهد، در هر نقطه روی زمین می‌توان بخشهایی از آن را دید. چند صورت فلکی مهم که راه شیری از میانشان می‌گذرد، شامل ذات الکرسی ، پرساوس ، ممسک الاعنه (ارابه ران) ، تکشاخ ، بادبان ، صلیب ، عقرب ، قوس ، دلو و دجاجه است.
فراوانی میدان ستاره
انبوهترین میدان ستاره‌ای ، در راه شیری جنوبی قرار دارد که منظر زیبایی در آسیای جنوبی و آفریقایی جنوبی بوجود می‌آورد. برای رصد کنندگان واقع در نیمکره شمالی ، بهترین حالت راه شیری اواخر تابستان دیده میشود. هنگامی که دجاجه را بتوان در بالای سر دید.
ماهیت راه شیری
ما منظره کهکشان عظیم و پرستاره‌ای را که درون آن زندگی می‌کنیم، به صورت راه شیری می‌بینیم. در کهکشان ما ، احتمالا صد هزار میلیون ستاره وجود دارد. ما در میان این کهکشان هستیم و به همین دلیل نمی‌توانیم شکل کلی آن را به آسانی تجسم کنیم. در واقع ، کهکشان راه شیری ، شبیه یک چرخ فلک غول پیکر است و دو بازوی پرستاره دارد، که چندین بار به دور بخش مرکزی پیچیده‌اند. طول کهکشان ما 100000 سال نوری است. 30000 سال طول می‌کشد تا یک پیام رادیویی از زمین به مرکز آن برسد. اگر ستارگان کهکشان را با سرعت سه ستاره در یک ثانیه بشماریم، هزار سال طول می‌کشد.
قسمت نورانی راه شیری
روشن ترین بخش راه شیری در صورت فلکی قوس است. تلسکوپهای رادیویی فروسرخ، علامتهای پرقدرتی از این منطقه آشکار میکنند. شاید درمرکز بیظلم کهکشان ما ، یعنی نقطه‌ای در راستای صورت فلکی قوس ، سیاهچاله و بسیار بزرگی وجود داشته باشد که آزادانه ستارگان و سیاره‌ها را می‌بلعد و توده انبوهی از آنها را در کنار هم جمع میکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] عکس اشعه X از کهکشان راه شیری توسط ناسا
تغییر صورتهای فلکی
چرخش آرام کهکشان ما که در آن بخشهای مرکزی پیوسته از قسمتهای بیرونی پیشی می‌گیرند، به این معنی است که ستارگان نیز بطور مداوم در پهنه آسمان حرکت میکنند. در چند میلیون سال آینده ، منظره صورتهای فلکی در نتیجه این حرکت بی وقفه ستارگان تغییر حالت خواهد داد.
مقدمه
در شبی تاریک و صاف ، ستارگان چنان می‌درخشند که گویی می‌توان با دست آنها را لمس کرد. در واقع بیشتر ستارگان قابل دید برای چشم غیر مسلح ، در محدوده یک هزار سال نوری واقع هستند. گذشته از ستارگان چشمک زن ، نواری مه مانند و کم نور در سرتاسر آسمان کشیده شده است که به آن راه شیری می‌گوییم. این مه حفره فام ، دهها هزار سال نوری با ما فاصله دارد. با دوربین دو چشمی یا تلسکوپ کوچک ، به صورت اجتماع انبوهی از هزاران هزار ستاره کم نور دیده میشود. گرچه این ستارگان بسیار دور دست هستند، ولی مجموع نور آنها را می‌توان با چشم دید.
مشخصات کهکشان راه شیری
کهکشان راه شیری ، کهکشانی مارپیچی است که شامل حدود 500 میلیارد ستاره است. این کهکشان حدود 10 میلیارد سال پیش ، از یک ابر عظیم گاز و غبار تشکیل یافت. در قسمت مرکزی کهکشان راه شیری هسته‌ای کروی قرار دارد که ممکن است شامل یک حفره سیاه نیز باشد. هسته توسط گروهی از دنباله‌های مارپیچی در برگرفته شده است. این دنباله‌ها از ستاره‌های فروزان تازه شکل یافته تشکیل شده‌اند. هسته و قرص کهکشان با هاله‌ای از ستاره‌هایی با طول عمر بسیار زیاد ، در بر گرفته شده‌اند.
قطر هسته یک کهکشان در حدود 10000 سال نوري است. قسمت احاطه کننده هسته دارای قطری برابر با 100000 سال نوری و ضخامتی برابر با 1000 سال نوری است . هاله کهکشان دارای قطری تا 50000 سال نوری است. منظومه شمسی (شامل ابر اوپتیک-اورت) با عرضی برابر با سه سال نوری نسبتا کوچک به نظر میرسد. خورشید با سرعتی حدود 220 کیلومتر (135 مایل) در ثانیه ، مرکز کهکشان را در مدت زمانی حدود 250 میلیون سال دور می‌زند. تا کنون خورشید 15 تا 20 دور به گرد هسته کهکشان چرخیده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گذر صورتهای فلکی از راه شیری
بیرون از راستای راه شیری تعداد بسیار کمی ستاره کم نور وجود دارد. بطوری که درخشش مبهمی نیز از آنها آشکار نمی‌شود. به علت آنکه راه شیری دایره کاملی در سرتاسر آسمان تشکیل میدهد، در هر نقطه روی زمین می‌توان بخشهایی از آن را دید. چند صورت فلکی مهم که راه شیری از میانشان می‌گذرد، شامل ذات الکرسی ، پرساوس ، ممسک الاعنه (ارابه ران) ، تکشاخ ، بادبان ، صلیب ، عقرب ، قوس ، دلو و دجاجه است.
فراوانی میدان ستاره
انبوهترین میدان ستاره‌ای ، در راه شیری جنوبی قرار دارد که منظر زیبایی در آسیای جنوبی و آفریقایی جنوبی بوجود می‌آورد. برای رصد کنندگان واقع در نیمکره شمالی ، بهترین حالت راه شیری اواخر تابستان دیده میشود. هنگامی که دجاجه را بتوان در بالای سر دید.
ماهیت راه شیری
ما منظره کهکشان عظیم و پرستاره‌ای را که درون آن زندگی می‌کنیم، به صورت راه شیری می‌بینیم. در کهکشان ما ، احتمالا صد هزار میلیون ستاره وجود دارد. ما در میان این کهکشان هستیم و به همین دلیل نمی‌توانیم شکل کلی آن را به آسانی تجسم کنیم. در واقع ، کهکشان راه شیری ، شبیه یک چرخ فلک غول پیکر است و دو بازوی پرستاره دارد، که چندین بار به دور بخش مرکزی پیچیده‌اند. طول کهکشان ما 100000 سال نوری است. 30000 سال طول می‌کشد تا یک پیام رادیویی از زمین به مرکز آن برسد. اگر ستارگان کهکشان را با سرعت سه ستاره در یک ثانیه بشماریم، هزار سال طول می‌کشد.
قسمت نورانی راه شیری
روشن ترین بخش راه شیری در صورت فلکی قوس است. تلسکوپهای رادیویی فروسرخ، علامتهای پرقدرتی از این منطقه آشکار میکنند. شاید درمرکز بیظلم کهکشان ما ، یعنی نقطه‌ای در راستای صورت فلکی قوس ، سیاهچاله و بسیار بزرگی وجود داشته باشد که آزادانه ستارگان و سیاره‌ها را می‌بلعد و توده انبوهی از آنها را در کنار هم جمع میکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] عکس اشعه X از کهکشان راه شیری توسط ناسا
تغییر صورتهای فلکی
چرخش آرام کهکشان ما که در آن بخشهای مرکزی پیوسته از قسمتهای بیرونی پیشی می‌گیرند، به این معنی است که ستارگان نیز بطور مداوم در پهنه آسمان حرکت میکنند. در چند میلیون سال آینده ، منظره صورتهای فلکی در نتیجه این حرکت بی وقفه ستارگان تغییر حالت خواهد داد.
vBulletin , Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.