waralaw
13-06-2008, 10:19
اگر به انتهای جهان هستی که میگن 15 میلیارد سال نوری با ما فاصله داره سفر کنیم و به انتهای گیتی برسیم بعد دست یا پامون از لبه مرز گیتی ببریم انور دست یا پامون تو کجاست؟
مشاهده نسخه کامل
: سوال : پایان گیتی !
seied-taher
13-06-2008, 20:25
سلام هر موقع عمرمون رسید وبه اونجا رسیدیم جوابت ومیگیم
احسان ...
میبینم که در بحث ها شرکت مینمایید ...
به به ......... به به
احسان ...
میبینم که در بحث ها شرکت مینمایید ...
به به ......... به به
waralaw
13-06-2008, 22:15
جهان در حال انبساطه
؟؟
؟؟
waralaw
13-06-2008, 22:18
سلام هر موقع عمرمون رسید وبه اونجا رسیدیم جوابت ومیگیم
جهان در حال انبساطه؟!
جهان در حال انبساطه؟!
starpars
13-06-2008, 22:21
این که مشکلی نداره دستو پامون میوفته تو گیتی بغلی
مرتضی nvcd
14-06-2008, 02:37
اگر به انتهای جهان هستی که میگن 15 میلیارد سال نوری با ما فاصله داره سفر کنیم و به انتهای گیتی برسیم بعد دست یا پامون از لبه مرز گیتی ببریم انور دست یا پامون تو کجاست؟
سلام دوست عزيز ...
اين سوال رو مي شه از دو منظر نگاه كرد ... يكي از نظر مفهومي .. و ديگري از نظر فيزيكي
از نظر مفهومي ... تا هرجا كه زمان و جرم وجود داشته باشه ... مي شه جهان ... يعني اون فوتون هايي حركت رو شروع كردن و الان پيشتازن ... لبه جهان رو مي سازن ... بعد از اون چون هنوز نرفته شده ... جزو جهاني كه ما مي شناسيم حساب نمي شه ...
اما از نظر فيزيكي ...
هر جا كه شما بتوني نور رو بفرستي ... يعني نور اونجا رفته باشه .. و در نتيجه اون زمان هم بره ( خاصيت فضا زماني ) ...مي شه محدوده گيتي ...
اگه فرض كنيم ما بريم اونجايي كه نور داره طي مي كنه ... و دستمون رو ببريم اونطرف اون لبه اي كه شما فرض كرديد ... دست ما خودش خاصيت فضا زماني رو برده به اون فضاي ناشناخته ... و اونجا هم شده جزوي از جهان ما ...
پس در نتيجه ما محدود به اين جهان هستيم و از غير اون خبري نداريم ... اگه هم كسي به روشهايي فرضي و فيزيكي كه مطرح مي شه بره اون ور اين جهان ... نمي تونه خبري از اونجا برامون بياره ... چون اونجا در محدوده فضا زماني ما قرار نداره ...
به قول هاوكينگ در كتاب تاريخچه زمان ... اون محل ها در مخروط نوري ما قرار نمي گيره
پس مي شه گفت جهان ... همون فضا زمان شناخته شده در حال انبساط ماست ...
نظر در مورد چيزي كه در محدوده ما قرار نمي گيره متفاوته ... بعضي ها خارج از اين دنيا رو ورود به دنياي ديگه مي دونن .. بعضي هم ورود به خلاء از نظر مفهوم اون ...
سلام دوست عزيز ...
اين سوال رو مي شه از دو منظر نگاه كرد ... يكي از نظر مفهومي .. و ديگري از نظر فيزيكي
از نظر مفهومي ... تا هرجا كه زمان و جرم وجود داشته باشه ... مي شه جهان ... يعني اون فوتون هايي حركت رو شروع كردن و الان پيشتازن ... لبه جهان رو مي سازن ... بعد از اون چون هنوز نرفته شده ... جزو جهاني كه ما مي شناسيم حساب نمي شه ...
اما از نظر فيزيكي ...
هر جا كه شما بتوني نور رو بفرستي ... يعني نور اونجا رفته باشه .. و در نتيجه اون زمان هم بره ( خاصيت فضا زماني ) ...مي شه محدوده گيتي ...
اگه فرض كنيم ما بريم اونجايي كه نور داره طي مي كنه ... و دستمون رو ببريم اونطرف اون لبه اي كه شما فرض كرديد ... دست ما خودش خاصيت فضا زماني رو برده به اون فضاي ناشناخته ... و اونجا هم شده جزوي از جهان ما ...
پس در نتيجه ما محدود به اين جهان هستيم و از غير اون خبري نداريم ... اگه هم كسي به روشهايي فرضي و فيزيكي كه مطرح مي شه بره اون ور اين جهان ... نمي تونه خبري از اونجا برامون بياره ... چون اونجا در محدوده فضا زماني ما قرار نداره ...
به قول هاوكينگ در كتاب تاريخچه زمان ... اون محل ها در مخروط نوري ما قرار نمي گيره
پس مي شه گفت جهان ... همون فضا زمان شناخته شده در حال انبساط ماست ...
نظر در مورد چيزي كه در محدوده ما قرار نمي گيره متفاوته ... بعضي ها خارج از اين دنيا رو ورود به دنياي ديگه مي دونن .. بعضي هم ورود به خلاء از نظر مفهوم اون ...
مهدی زین الدین
14-06-2008, 16:31
جهان در حال انبساطه؟!
یعنی چی که جهان در حال انبساطه ؟
بیشتر توضیح بده
یعنی چی که جهان در حال انبساطه ؟
بیشتر توضیح بده
seied-taher
14-06-2008, 16:37
جهان در حال انبساطه؟!
حالا کو تا انبساط جهان؟
تازه این یک فرضیست.
یعنی چی که جهان در حال انبساطه ؟
بیشتر توضیح بده
یعنی عالم داره به هم دیگه نزدیکتر میشه و به سمت خورشید.
حالا کو تا انبساط جهان؟
تازه این یک فرضیست.
یعنی چی که جهان در حال انبساطه ؟
بیشتر توضیح بده
یعنی عالم داره به هم دیگه نزدیکتر میشه و به سمت خورشید.
مهدی زین الدین
14-06-2008, 16:39
حالا کو تا انبساط جهان؟
تازه این یک فرضیست.
یعنی عالم داره به هم دیگه نزدیکتر میشه و به سمت خورشید.
خب اگه اون موقع به خورشید نزدیک بشه که باااااااااااااامب منفجر میشیم:41:
تازه این یک فرضیست.
یعنی عالم داره به هم دیگه نزدیکتر میشه و به سمت خورشید.
خب اگه اون موقع به خورشید نزدیک بشه که باااااااااااااامب منفجر میشیم:41:
seied-taher
14-06-2008, 17:35
خب اگه به سمت خورشید بریم که سید جان منظومه کلاً بااااااااااااااااااااامب میشه و منفجر میشه !!!!!!!!!
ممکن نیست همچین چیزی اتفاق بیفته
11
چرا خیلیم ممکنه ...
خوب برو یه مقاله در موردش بگذار تا ببینیم قضیش چیه ؟
ممکن نیست همچین چیزی اتفاق بیفته
11
چرا خیلیم ممکنه ...
خوب برو یه مقاله در موردش بگذار تا ببینیم قضیش چیه ؟
مهدی زین الدین
14-06-2008, 17:52
بر اساس این نظریه ،"]زمین در ابتدای تشکیل ، دمای زیادی داشته و پس از آن مرتبا سرد شده و ضمن آن ، لایه بندی داخلی زمین بوجود آمده است. بدین ترتیب از آنجا که زمین دائما در حال انقباض است، لذا قسمتهای درونی آن تحت کشش و قسمتهای بیرونی ، یعنی پوسته تحت فشار قرار دارد و این "فشار باعث تشکیل کوههاو گسل‌ها در iپوسته زمین شده است
ین نظریه در سال 1847 توسط جیمز دانا James Dana در آمریکا در سال 1852 توسط بیومونت Beaumont در اروپا بطور مستقل از هم بیان شد. لتیلتون در سده بیستم احیای کننده این نظریه بود و بر مبنای برآوردهای وی شعاع زمین از زمان تشکیل تاکنون 300 تا 400 کیلومتر کاهش یافته است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اساس این تئوری بر مبنای سرد شدن تدریجی زمین و انقباض آن است و آهنگ سرد شدن ، ساز و کاری برای کوهزایی محسوب می‌شود. از آنجایی که مشخصات پوسته در قاره‌ها و متفاوت است لذا در فصل مشترک این دو ، بیشترین احتمال چین خوردگی وجود دارد. بعد از اینکه اولین مرحله چین خوردگی به اتمام رسید، دوره آرامش شروع شده و در مرحله بعد باز هم ، فشار وارده بر پوسته به ایجاد چین خوردگیهای جدید شده است.
بر اساس برآورد لتیلتون تغییرات فازی در مرز هسته و گوشته در هر نوبت 70 کیلومتر از شعاع زمین کاسته است و این انقباض باعث کاهش مساحت سطح زمین و در نتیجه تشکیل رشته کوهها می‌شود. پریدهای انقباضی از هر 100 میلیون سال یکبار رخ می‌دهند و این فاصله زمانی با رخدادهای کوهزایی زمین تا حدودی سازگاری دارد.
ایرادهای تئوری انقباض زمین
بر اساس این تئوری می‌توان تشکیل رشته کوهها را در وسط سپرهای پایدار توجیه نمود، ولی این تئوری توضیحی برای مناطق زاینده و کششی و نیز جابجایی زیاد قاره‌ها ندارد. آهنگ سرد شدن زمین به حدی نیست تا جوابگوی کوتاه شدگیهای در مقیاس دهها کیلومتر را توجیه نماید و ضمنا توضیحی برای زونهای ریفتی ، پشته‌های میان اقیانوسی و گسلهای نرمال ندارد. به علاوه دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد زمین از مدتها پیش سردتر نشده است.
ین نظریه در سال 1847 توسط جیمز دانا James Dana در آمریکا در سال 1852 توسط بیومونت Beaumont در اروپا بطور مستقل از هم بیان شد. لتیلتون در سده بیستم احیای کننده این نظریه بود و بر مبنای برآوردهای وی شعاع زمین از زمان تشکیل تاکنون 300 تا 400 کیلومتر کاهش یافته است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اساس این تئوری بر مبنای سرد شدن تدریجی زمین و انقباض آن است و آهنگ سرد شدن ، ساز و کاری برای کوهزایی محسوب می‌شود. از آنجایی که مشخصات پوسته در قاره‌ها و متفاوت است لذا در فصل مشترک این دو ، بیشترین احتمال چین خوردگی وجود دارد. بعد از اینکه اولین مرحله چین خوردگی به اتمام رسید، دوره آرامش شروع شده و در مرحله بعد باز هم ، فشار وارده بر پوسته به ایجاد چین خوردگیهای جدید شده است.
بر اساس برآورد لتیلتون تغییرات فازی در مرز هسته و گوشته در هر نوبت 70 کیلومتر از شعاع زمین کاسته است و این انقباض باعث کاهش مساحت سطح زمین و در نتیجه تشکیل رشته کوهها می‌شود. پریدهای انقباضی از هر 100 میلیون سال یکبار رخ می‌دهند و این فاصله زمانی با رخدادهای کوهزایی زمین تا حدودی سازگاری دارد.
ایرادهای تئوری انقباض زمین
بر اساس این تئوری می‌توان تشکیل رشته کوهها را در وسط سپرهای پایدار توجیه نمود، ولی این تئوری توضیحی برای مناطق زاینده و کششی و نیز جابجایی زیاد قاره‌ها ندارد. آهنگ سرد شدن زمین به حدی نیست تا جوابگوی کوتاه شدگیهای در مقیاس دهها کیلومتر را توجیه نماید و ضمنا توضیحی برای زونهای ریفتی ، پشته‌های میان اقیانوسی و گسلهای نرمال ندارد. به علاوه دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد زمین از مدتها پیش سردتر نشده است.
مهدی زین الدین
14-06-2008, 17:57
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هر چند کرویت زمین از زمانهای قدیم (530 سال قبل از میلاد توسط فیثاغورس) و با استفاده از برخی دلایل فیزیکی مشخص شده بود. ولی امروزه پروازهای فضایی و عکس برداری از زمین مطمئن ترین روش برای مشاهده کرویت زمین است. در نگاه اول می‌توان زمین را کره‌ای به شعاع متوسط 6371 کیلومتر در نظر گرفت. ولی می‌دانیم که کرویت زمین کامل نیست، بلکه زمین در قطبین کمی فرورفتگی دارد. بطوری که شعاع استوائی آن 6378 کیلومتر و شعاع قطبی آن 6356 کیلومتر است.
هر چند کرویت زمین از زمانهای قدیم (530 سال قبل از میلاد توسط فیثاغورس) و با استفاده از برخی دلایل فیزیکی مشخص شده بود. ولی امروزه پروازهای فضایی و عکس برداری از زمین مطمئن ترین روش برای مشاهده کرویت زمین است. در نگاه اول می‌توان زمین را کره‌ای به شعاع متوسط 6371 کیلومتر در نظر گرفت. ولی می‌دانیم که کرویت زمین کامل نیست، بلکه زمین در قطبین کمی فرورفتگی دارد. بطوری که شعاع استوائی آن 6378 کیلومتر و شعاع قطبی آن 6356 کیلومتر است.
vBulletin , Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.