مشاهده نسخه کامل
: آرسـام
01-05-2008, 12:38
استاد بنان هنرمندی که از اساتید موسیقی و آواز ایران است، در روز دهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۲۹۰خورشیدی در تهران به دنیا آمد.
پدرش کریم خان بنان‌الدوله نوری، از دیوانیان و فردی دارای آوازی خوش بود و مادرش دختر شاهزاده محمد تقی میرزا رکنی( رکن‌الدوله)، برادر ناصرالدین شاه یا پسر محمد‌شاه قاجار بود و با نواختن پیانو آشنا بود. غلامحسین بنان از شش سالگی به توصیه استاد نی‌داوود به خوانندگی و نوازندگی ارک و پیانو پرداخت.و در این راه از راهنمایی های مادرش که پیانو را بسیار خوب می نواخت بهره ها گرفت، اولین استاد او پدرش بود.
بنان در سال ۱۳۲۱ خوانندگی را در رادیو آغاز کرد، درآن زمان، شادروان روح اله خالقی مسولیت رادیو را بر عهده داشت. از همان سال صدای غلامحسین بنان، همراه با همکاری عده یی از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت که نام بنان زبانزد همه شد و شیفتگان فراوانی در سراسر کشور پیدا کرد. خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید «گلهای جاویدان» بنا به دعوت استاد ارجمند داود پیر نیا همکاری داشت.
بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۴۵۰ اهنگ را اجرا کرد و انچه که امتیاز مسلم صدای او را پدید می اورد، زیر و بم ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش می باشد. بنان نه تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت. تصنیف زیبا و روح پرور «الهه ناز» او بهترین معرف این ادعا می باشد.
در سال ۱۳۳۲ به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل شد و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول گردید و در سال ۱۳۳۴ ریئس شورای موسیقی رادیو شد.
غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته که ره آورد این همکاری‌ها دهها برنامه گلهای جاویدان، گلهای رنگارنگ و برگ سبز می باشد.و برنامه های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است.
غلام حسین بنان در سال ۱۳۳۶ در یک سانحه اتومبیل، یکی از چشمان خود را از دست داد. وی با آنکه فعالیت هنری خود را ادامه داد، اما از سال ۱۳۴۵ از حجم کار آوازش کاست و به دلیل ناراحتی‌های جهاز هاضمه در ۲۰ سال آخر عمرش فعالیت هنری چشم‌گیری نداشت.
استاد بنان در تاریخ هشتم اسفندماه ۱۳۶۴ خورشیدی در بیمارستان ایرانمهر قلهک جهان را بدرود گفت. یاد این استاد برجسته موسیقی و آواز ایران گرامی باد!
پدرش کریم خان بنان‌الدوله نوری، از دیوانیان و فردی دارای آوازی خوش بود و مادرش دختر شاهزاده محمد تقی میرزا رکنی( رکن‌الدوله)، برادر ناصرالدین شاه یا پسر محمد‌شاه قاجار بود و با نواختن پیانو آشنا بود. غلامحسین بنان از شش سالگی به توصیه استاد نی‌داوود به خوانندگی و نوازندگی ارک و پیانو پرداخت.و در این راه از راهنمایی های مادرش که پیانو را بسیار خوب می نواخت بهره ها گرفت، اولین استاد او پدرش بود.
بنان در سال ۱۳۲۱ خوانندگی را در رادیو آغاز کرد، درآن زمان، شادروان روح اله خالقی مسولیت رادیو را بر عهده داشت. از همان سال صدای غلامحسین بنان، همراه با همکاری عده یی از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت که نام بنان زبانزد همه شد و شیفتگان فراوانی در سراسر کشور پیدا کرد. خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید «گلهای جاویدان» بنا به دعوت استاد ارجمند داود پیر نیا همکاری داشت.
بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۴۵۰ اهنگ را اجرا کرد و انچه که امتیاز مسلم صدای او را پدید می اورد، زیر و بم ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش می باشد. بنان نه تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت. تصنیف زیبا و روح پرور «الهه ناز» او بهترین معرف این ادعا می باشد.
در سال ۱۳۳۲ به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل شد و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول گردید و در سال ۱۳۳۴ ریئس شورای موسیقی رادیو شد.
غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته که ره آورد این همکاری‌ها دهها برنامه گلهای جاویدان، گلهای رنگارنگ و برگ سبز می باشد.و برنامه های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است.
غلام حسین بنان در سال ۱۳۳۶ در یک سانحه اتومبیل، یکی از چشمان خود را از دست داد. وی با آنکه فعالیت هنری خود را ادامه داد، اما از سال ۱۳۴۵ از حجم کار آوازش کاست و به دلیل ناراحتی‌های جهاز هاضمه در ۲۰ سال آخر عمرش فعالیت هنری چشم‌گیری نداشت.
استاد بنان در تاریخ هشتم اسفندماه ۱۳۶۴ خورشیدی در بیمارستان ایرانمهر قلهک جهان را بدرود گفت. یاد این استاد برجسته موسیقی و آواز ایران گرامی باد!