مشاهده نسخه کامل
: Asalbanoo
11-04-2008, 13:46
زگشت محمدرضا لطفی و در ادامه گفت‌وگوهایی که او در محافل موسیقایی به راه انداخت و در ادامه کنسرتی که در تابستان ۸۶ برگزار کرد، مقدمه‌ای شد که بزرگان دیگر هم دست به کار شوند.
بعد از لطفی تمام بزرگان موسیقی یکی پس از دیگری با همکاری خانه موسیقی به روی صحنه رفتند. البته برخی برای برگزاری کنسرت‌شان از قبل برنامه ریزی کرده بودند و بعضی دیگر به‌واسطه حضور همه بزرگان در صحنه تصمیم به اجرا گرفتند.
کنسرت محمدرضا شجریان به همراه گروه جدیدش- آوا-، کنسرت کامکارها و علیزاده در نیمه اول سال در تالار بزرگ کشور و در ادامه اجرای گروه عارف به سرپرستی پرویز مشکاتیان اتفاقی بود که در سال‌های گذشته کمتر شاهد آن بودیم.
و حاصل کنسرت‌های ریز و درشتی که مجوز گرفت و به خیر و خوشی برگزار شد، گردش مالی ۳ میلیارد تومانی بود که در نوع خود جالب توجه است.
درسالی که به گمان بیشتر صاحب‌نظران، دست‌اندرکاران واهالی موسیقی، از حیث برگزاری کنسرت و روی صحنه آمدن بزرگان این هنر، سالی پرطنین برای موسیقی به شمار می‌رفت، نشرآلبوم و سی‌دی و کتاب روزهایی آرام و بی تلاطم را طی کرد و متاسفانه رشد شایسته و در خور توجهی در این حوزه شاهد نبودیم.
آماری در دست نیست که بخواهیم گردش مالی حوزه نشر آثار موسیقایی را با گردش مالی اجرای کنسرت‌ها مقایسه کنیم. اما آن چه واضح است اینکه فاصله این و آن زمین تا آسمان است.
موسیقی‌دانان ما در سال های اخیر به خاطر مشکلات فراوانی که در راه اخذ مجوز و انتشار کاست باید بگذرانند، و البته سود مالی کمی که در مقایسه با اجرای برنامه از این بعد نصیب‌شان می‌شود، ترجیح می‌دهند تا کمتر فعالیتی در این زمینه داشته باشند.
بسیاری از آلبومهای موسیقی ایرانی (سنتی) در سال ۸۶ روانه بازار شد، یا ضبط کنسرت بود و یا گزیده‌ای از یک اجرای قدیمی.
هر چه آلبومهای موسیقی سنتی ما از لحاظ کمی کم و کمتر شد، موسیقی پاپ، - در بخش زیرزمینی- بی مجوز شاهد آثاری بود که دست به دست می‌چرخید. قرار بود با ورود موسیقی پاپ به جشنواره موسیقی فجر، این نوع موسیقی را که اتفاقا امروز طرفداران بسیاری پیدا کرده است، به راه راست هدایت کنند و نبض فعالیت این نوع موسیقی را در دست گیرند که نشد. به نظر می‌رسد مسئولان کمی دیر به فکر این کار افتاده اند...
در بخش برترین‌های موسیقی سال ۸۶ به مانند گذشته تقسیم‌بندی در هفت بخش انجام گرفت که در نهایت با نظرسنجی از برخی کارشناسان به این جمع بندی رسیدیم:
● موسیقی سنتی
▪ برگزیده اول: «سرود گل»، حسین علیزاده، گروه همنوایان
▪ برگزیده دوم: «سوگواران خموش»، گروه «ایرانی»، خواننده: علیرضا قربانی
▪ برگزیده سوم: «پنهان چو دل»، موسیقی: گروه شمس، آواز: حمیدرضا نوربخش
بزرگِ موسیقی ما که بی شک پرکارترین موزیسین سال ۸۶ به شمار می آید در ادامه کارهای اخیرش- راز نو و به تماشای آب های سپید- آلبوم اجراهای گروه هم آوایان در تهران و آمریکا با نام «سرود گل» در فرانسه منتشر کرد.
علیزاده در «سرود گل» سعی در ارائه موسیقی متفاوت از حیث سازبندی و رنگ آمیزی دارد. این دستاورد علیزاده خود گام بسیار بزرگی است در تحول موسیقی ایرانی که شاید بتوان آن را حتی با کار نیما در تحول شعر ایران مقایسه کرد. در کارهای علیزاده هر چه به جلو می رویم این سازبندی پخته تر و دلنشین تر جلوه می‌کند. این سازبندی و در هم آمیختن صدای انسان و سازآنچنان لطیف و روح بخش و البته بی نقص است که آدمی از چنین ترکیبی به وجد می آید. «سرود گل» بیش از آنکه در موسیقی سازی حرف تازه ای داشته باشد، شیوه تازه ای را در بیان موسیقی آوازی ایران مطرح می کند.
برگزیده دوم این بخش آلبوم سوگواران خموش، از گروه موسیقی «ایرانی» به خوانندگی علیرضا قربانی از نشر آوای باربد است. مدیر اجرایی گروه ایرانی دربخشی از یادداشت آلبوم سوگواران خموش نوشته است :"...سوگواران خموش می تواند سرآغازی برای دوره جدید حیات گروه نوازی موسیقی ایرانی در برهه حاضر باشد.چرا که فارغ از اشعار آواز و تصانیف ،ریتم،آهنگ،تنظیم و حتی سونوریته سازهای اثر ،دقیقا منطبق با حال وروز وفضای حسی و تاریخی امروز ایران است و..."
گروه ایرانی قطعات این اثر را در اوایل سال ۱۳۸۵در قالب یک تور، در چندین کشور اروپایی ودر محل های مهمی چون سازمان ملل،سازمان انرژی اتمی و سالن دانشگاه موسیقی وین به اجرا درآوردند. «سوگواران خموش» از میان اشعار هوشنگ ابتهاج، ملک الشعرای بهار، شهریار، فریدون مشیری و شفیعی کدکنی انتخاب شده اند.
برگزیده سوم «پنهان چو دل» با موسیقی گروه شمس و آواز حمیدرضا نوربخش است که توسط نشر سروش منتشر شد. این آلبوم بخشی از قطعات اجرا شده در آخرین کنسرت گروه شمس به همراهی ارکستر فیلارمونیک اوکراین و خوانندگی حمید رضا نوربخش است. این کنسرت سال ۸۵ در تالار وزارت کشور برگزار شد.
آهنگسازی قطعات توسط پور ناظری ها صورت گرفته است. در این آلبوم یازده قطعه مگذار و مگذر، هیهای دل، تکنوازی سه تار، نقش آفرین، صورتگر، آفتاب، همه تو، تکنوازی کمانچه، آواز امید و پنهان چو دل ارائه شده است.
آلبوم موسیقی «پنهان چو دل» با ۱۱ قطعه در مایه‌های مختلف موسیقی ایرانی و در قالبی تلفیقی از موسیقی ردیف دستگاهی و ارکسترال روانه بازار موسیقی شد.این آلبوم، تجربه‌ای جدید برای گروه موسیقی شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری (پدر خانواده پورناظری‌ها) محسوب می‌شود چراکه در «پنهان چو دل» دیگر ردپایی از تنبور (ساز اجدادی خانواده پورناظری) دیده نمی‌شود و در عوض ما شاهد حضور سازهایی نظیر تار، سه‌تار، بربت، کمانچه، سنتور، قانون، نی، تنبک و پرکاشن‌های مختلف هستیم. همین ارکستر به‌علاوه چند ساز سمفونیک قالبی تازه پدید آورده که از تجربه قبلی این گروه (مستان سلامت می‌کنند) کاملاً متمایز است.
● موسیقی پاپ
▪ برگزیده اول: «سلام آخر»، احسان خواجه‌امیری
▪ برگزیده دوم: «فقط نگاه می‌کنم»، حمید حامی
▪ برگزیده سوم: «از تو دورم»، فریدون آسرایی
پس از آلبوم اولی که احسان خواجه امیری با همراهی پدرش – ایرج – روانه بازار کرد، شاید هیچکس فکر نمی کرد خواننده ای که دراولین آلبوم خود می خواسته با یدک کشیدن نام پدرش کارش را بفروشد، امروز آنقدر به مرز پختگی و زیرکی رسیده باشد که در مدتی کوتاه آلبومش یکی از پرفروش ترین آلبومهای سال باشد.
خواجه امیری موسیقی تیتراژهای تلویزیونی را سکوی پرتاب خود با بالا کرد و پس از مدتی کوتاه این کار جواب داد و صدای خواجه امیری شناخته شد و جانی تازه گرفت.
بی انصافی است اگر از شخصیت صدای او، تحریرهایی که به سبک پدر در اوج می زند و البته آهنگسازی کارهایش حرفی نزد. «سلام آخر» نسبت به دو آلبوم قبلی خواجه امیری از تنوع وپختگی و تنظیم در ساخت و خوانندگی سود می برد.
«فقط نگاه می‌کنم» از حمید حامی برگزیده دوم این بخش است. حامی از آن دسته خوانندگانی است که همیشه مهجورتر از بقیه است. گه گاه سری به تلویزیون می زند و قطعه ی معروفش به آهنگسازی زنده یاد بابک بیات را می خواند و می رود. چهار سالی بود که آلبومی روانه بازار نکرده بود. اما بالاخره با «فقط نگاه می کنم» در سال ۸۶ طلسم را شکست.
انتشار این آلبوم برای خودش ماجراهای جالبی داشت. انتشار بی مجوز « فقط نگاه می کنم» برای ناشرش کلی دردسر ساز شد و به تعلیق شش ماهه «آوای باربد» انجامید. به هر حال حامی هم به نسبت دو آلبوم گذشته اش در این کاست پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده است.
برگزیده سوم این بخش آلبوم «از تو دورم» اثر فریدون آسرایی است. بعد از سر و صدایی که فریدون در اولین آلبومش به پا کرد رفت و چند سالی غیبش زد تا دوباره طعم همکاری با عبدالجبار کاکایی را بچشد. البته این بار نه مانند بار پیش که کم فروغ تر از گذشته. « از تو دورم» که از تبلیغ بسیار بهتری نسبت به آلبوم قبلی فریدون سود می برد، آن طور که باید و شاید نتوانست طرفداران فریدون را راضی کند. البته دلایلی هم برای این اتفاق می توان نام برد که از جمله آن ها به افزودن دکلمه و شعر خوانی به این مجموعه می توان اشاره کرد. « از تو دورم» با آهنگسازی پدرام کشتکار و ترانه های کاکایی منتشر شد.
بعد از لطفی تمام بزرگان موسیقی یکی پس از دیگری با همکاری خانه موسیقی به روی صحنه رفتند. البته برخی برای برگزاری کنسرت‌شان از قبل برنامه ریزی کرده بودند و بعضی دیگر به‌واسطه حضور همه بزرگان در صحنه تصمیم به اجرا گرفتند.
کنسرت محمدرضا شجریان به همراه گروه جدیدش- آوا-، کنسرت کامکارها و علیزاده در نیمه اول سال در تالار بزرگ کشور و در ادامه اجرای گروه عارف به سرپرستی پرویز مشکاتیان اتفاقی بود که در سال‌های گذشته کمتر شاهد آن بودیم.
و حاصل کنسرت‌های ریز و درشتی که مجوز گرفت و به خیر و خوشی برگزار شد، گردش مالی ۳ میلیارد تومانی بود که در نوع خود جالب توجه است.
درسالی که به گمان بیشتر صاحب‌نظران، دست‌اندرکاران واهالی موسیقی، از حیث برگزاری کنسرت و روی صحنه آمدن بزرگان این هنر، سالی پرطنین برای موسیقی به شمار می‌رفت، نشرآلبوم و سی‌دی و کتاب روزهایی آرام و بی تلاطم را طی کرد و متاسفانه رشد شایسته و در خور توجهی در این حوزه شاهد نبودیم.
آماری در دست نیست که بخواهیم گردش مالی حوزه نشر آثار موسیقایی را با گردش مالی اجرای کنسرت‌ها مقایسه کنیم. اما آن چه واضح است اینکه فاصله این و آن زمین تا آسمان است.
موسیقی‌دانان ما در سال های اخیر به خاطر مشکلات فراوانی که در راه اخذ مجوز و انتشار کاست باید بگذرانند، و البته سود مالی کمی که در مقایسه با اجرای برنامه از این بعد نصیب‌شان می‌شود، ترجیح می‌دهند تا کمتر فعالیتی در این زمینه داشته باشند.
بسیاری از آلبومهای موسیقی ایرانی (سنتی) در سال ۸۶ روانه بازار شد، یا ضبط کنسرت بود و یا گزیده‌ای از یک اجرای قدیمی.
هر چه آلبومهای موسیقی سنتی ما از لحاظ کمی کم و کمتر شد، موسیقی پاپ، - در بخش زیرزمینی- بی مجوز شاهد آثاری بود که دست به دست می‌چرخید. قرار بود با ورود موسیقی پاپ به جشنواره موسیقی فجر، این نوع موسیقی را که اتفاقا امروز طرفداران بسیاری پیدا کرده است، به راه راست هدایت کنند و نبض فعالیت این نوع موسیقی را در دست گیرند که نشد. به نظر می‌رسد مسئولان کمی دیر به فکر این کار افتاده اند...
در بخش برترین‌های موسیقی سال ۸۶ به مانند گذشته تقسیم‌بندی در هفت بخش انجام گرفت که در نهایت با نظرسنجی از برخی کارشناسان به این جمع بندی رسیدیم:
● موسیقی سنتی
▪ برگزیده اول: «سرود گل»، حسین علیزاده، گروه همنوایان
▪ برگزیده دوم: «سوگواران خموش»، گروه «ایرانی»، خواننده: علیرضا قربانی
▪ برگزیده سوم: «پنهان چو دل»، موسیقی: گروه شمس، آواز: حمیدرضا نوربخش
بزرگِ موسیقی ما که بی شک پرکارترین موزیسین سال ۸۶ به شمار می آید در ادامه کارهای اخیرش- راز نو و به تماشای آب های سپید- آلبوم اجراهای گروه هم آوایان در تهران و آمریکا با نام «سرود گل» در فرانسه منتشر کرد.
علیزاده در «سرود گل» سعی در ارائه موسیقی متفاوت از حیث سازبندی و رنگ آمیزی دارد. این دستاورد علیزاده خود گام بسیار بزرگی است در تحول موسیقی ایرانی که شاید بتوان آن را حتی با کار نیما در تحول شعر ایران مقایسه کرد. در کارهای علیزاده هر چه به جلو می رویم این سازبندی پخته تر و دلنشین تر جلوه می‌کند. این سازبندی و در هم آمیختن صدای انسان و سازآنچنان لطیف و روح بخش و البته بی نقص است که آدمی از چنین ترکیبی به وجد می آید. «سرود گل» بیش از آنکه در موسیقی سازی حرف تازه ای داشته باشد، شیوه تازه ای را در بیان موسیقی آوازی ایران مطرح می کند.
برگزیده دوم این بخش آلبوم سوگواران خموش، از گروه موسیقی «ایرانی» به خوانندگی علیرضا قربانی از نشر آوای باربد است. مدیر اجرایی گروه ایرانی دربخشی از یادداشت آلبوم سوگواران خموش نوشته است :"...سوگواران خموش می تواند سرآغازی برای دوره جدید حیات گروه نوازی موسیقی ایرانی در برهه حاضر باشد.چرا که فارغ از اشعار آواز و تصانیف ،ریتم،آهنگ،تنظیم و حتی سونوریته سازهای اثر ،دقیقا منطبق با حال وروز وفضای حسی و تاریخی امروز ایران است و..."
گروه ایرانی قطعات این اثر را در اوایل سال ۱۳۸۵در قالب یک تور، در چندین کشور اروپایی ودر محل های مهمی چون سازمان ملل،سازمان انرژی اتمی و سالن دانشگاه موسیقی وین به اجرا درآوردند. «سوگواران خموش» از میان اشعار هوشنگ ابتهاج، ملک الشعرای بهار، شهریار، فریدون مشیری و شفیعی کدکنی انتخاب شده اند.
برگزیده سوم «پنهان چو دل» با موسیقی گروه شمس و آواز حمیدرضا نوربخش است که توسط نشر سروش منتشر شد. این آلبوم بخشی از قطعات اجرا شده در آخرین کنسرت گروه شمس به همراهی ارکستر فیلارمونیک اوکراین و خوانندگی حمید رضا نوربخش است. این کنسرت سال ۸۵ در تالار وزارت کشور برگزار شد.
آهنگسازی قطعات توسط پور ناظری ها صورت گرفته است. در این آلبوم یازده قطعه مگذار و مگذر، هیهای دل، تکنوازی سه تار، نقش آفرین، صورتگر، آفتاب، همه تو، تکنوازی کمانچه، آواز امید و پنهان چو دل ارائه شده است.
آلبوم موسیقی «پنهان چو دل» با ۱۱ قطعه در مایه‌های مختلف موسیقی ایرانی و در قالبی تلفیقی از موسیقی ردیف دستگاهی و ارکسترال روانه بازار موسیقی شد.این آلبوم، تجربه‌ای جدید برای گروه موسیقی شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری (پدر خانواده پورناظری‌ها) محسوب می‌شود چراکه در «پنهان چو دل» دیگر ردپایی از تنبور (ساز اجدادی خانواده پورناظری) دیده نمی‌شود و در عوض ما شاهد حضور سازهایی نظیر تار، سه‌تار، بربت، کمانچه، سنتور، قانون، نی، تنبک و پرکاشن‌های مختلف هستیم. همین ارکستر به‌علاوه چند ساز سمفونیک قالبی تازه پدید آورده که از تجربه قبلی این گروه (مستان سلامت می‌کنند) کاملاً متمایز است.
● موسیقی پاپ
▪ برگزیده اول: «سلام آخر»، احسان خواجه‌امیری
▪ برگزیده دوم: «فقط نگاه می‌کنم»، حمید حامی
▪ برگزیده سوم: «از تو دورم»، فریدون آسرایی
پس از آلبوم اولی که احسان خواجه امیری با همراهی پدرش – ایرج – روانه بازار کرد، شاید هیچکس فکر نمی کرد خواننده ای که دراولین آلبوم خود می خواسته با یدک کشیدن نام پدرش کارش را بفروشد، امروز آنقدر به مرز پختگی و زیرکی رسیده باشد که در مدتی کوتاه آلبومش یکی از پرفروش ترین آلبومهای سال باشد.
خواجه امیری موسیقی تیتراژهای تلویزیونی را سکوی پرتاب خود با بالا کرد و پس از مدتی کوتاه این کار جواب داد و صدای خواجه امیری شناخته شد و جانی تازه گرفت.
بی انصافی است اگر از شخصیت صدای او، تحریرهایی که به سبک پدر در اوج می زند و البته آهنگسازی کارهایش حرفی نزد. «سلام آخر» نسبت به دو آلبوم قبلی خواجه امیری از تنوع وپختگی و تنظیم در ساخت و خوانندگی سود می برد.
«فقط نگاه می‌کنم» از حمید حامی برگزیده دوم این بخش است. حامی از آن دسته خوانندگانی است که همیشه مهجورتر از بقیه است. گه گاه سری به تلویزیون می زند و قطعه ی معروفش به آهنگسازی زنده یاد بابک بیات را می خواند و می رود. چهار سالی بود که آلبومی روانه بازار نکرده بود. اما بالاخره با «فقط نگاه می کنم» در سال ۸۶ طلسم را شکست.
انتشار این آلبوم برای خودش ماجراهای جالبی داشت. انتشار بی مجوز « فقط نگاه می کنم» برای ناشرش کلی دردسر ساز شد و به تعلیق شش ماهه «آوای باربد» انجامید. به هر حال حامی هم به نسبت دو آلبوم گذشته اش در این کاست پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده است.
برگزیده سوم این بخش آلبوم «از تو دورم» اثر فریدون آسرایی است. بعد از سر و صدایی که فریدون در اولین آلبومش به پا کرد رفت و چند سالی غیبش زد تا دوباره طعم همکاری با عبدالجبار کاکایی را بچشد. البته این بار نه مانند بار پیش که کم فروغ تر از گذشته. « از تو دورم» که از تبلیغ بسیار بهتری نسبت به آلبوم قبلی فریدون سود می برد، آن طور که باید و شاید نتوانست طرفداران فریدون را راضی کند. البته دلایلی هم برای این اتفاق می توان نام برد که از جمله آن ها به افزودن دکلمه و شعر خوانی به این مجموعه می توان اشاره کرد. « از تو دورم» با آهنگسازی پدرام کشتکار و ترانه های کاکایی منتشر شد.