مشاهده نسخه کامل
: S.A.R.A
11-10-2007, 15:05
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شاید پرده برداشتن از یك موضوع خیلی پیش پا افتاده برای كسانی كه اول از همه به مارك لباس اهمیت می دهند، زیاد خوشایند نباشد؛ خیلی از لباس هایی كه من و شما با عنوان مارك های ایتالیایی، اسپانیایی و فرانسوی از فروشگاه هایی كه مثلاً به آنها اطمینان داریم، می خریم دوخت خیاطان زبردست ترك یا حتی ایرانی است، اگرچه معمولاً فروشندگان ما هم از نظر زبردستی از این خیاطان كم نمی آورند و آنها هم یك برچسب «اصل» روی همان لباس می زنند و با آب و تاب فراوان آنقدر روی این موضوع تأكید می كنند كه آخرش حتی كسی هم كه به مارك خیلی دقت دارد، باورش شود كه این مارك اصل است. البته پذیرفتن چنین ادعایی برای كسی كه مارك لباس اهمیت زیادی برایش دارد سخت است ولی چه می شود كرد، این موضوع واقعاً «واقعیت» دارد.
این موضوع را می توان با واردكنندگان و فروشندگان لباس مطرح كرد و در این باره به نكات جالبی رسید.
یكی از تجار لباس كه نه فقط واردكننده لباس است بلكه خودش یك فروشگاه بزرگ لباس در یكی از مناطق بالای شهر تهران دارد و ازقضا معروف است در فروشگاهش هر نوع مارك معروفی كه شما بخواهید پیدا می شود. اما گویا یك جای كار ایراد دارد، چون معمولاً او برای وارد كردن جنس هایی كه متعلق به كشورهای اروپایی است به تركیه سفر می كند و همین موضوع بود كه برای ما یك علامت سؤال بزرگ ایجاد كرد. اما توضیحات او در این باره جای تأمل داشت به ویژه وقتی كه مدعی شد بخش بزرگی از این اجناس به اصطلاح اورجینال (اصل) نیست. «اگر بگویم كه بیش از ۹۰ درصد جنس هایی كه در بازار ایران و فروشگا ه های معتبر وجود دارد، اصل نیست، غلو نكرده ام چون بسیاری از لباس هایی كه وارد كشور ما می شود یا به دست خیاطان حرفه ای تركیه با نصب مارك كمپانی های معروف روی آنها تولید می شود و یا در گوشه و كنار همین تهران خودمان داخل تولیدی های زیرزمینی دوخته شده و به عنوان جنس مارك دار اصل وارد بازار می شود»
او ادامه می دهد: «البته شاید این كار برای مصرف كننده ایرانی بهتر هم باشد چون اگر قرار باشد این مارك های پرطرفدار واقعاً از كارخانه های اصلی به بازار ایران وارد شود قیمت آنها بسیار بالاتر از این اجناس مشابه است كه آن وقت شاید تهیه آنها برای علاقه مندان ایرانی ممكن نباشد.»
اما آیا وجود چنین بازار مكاره ای واقعیت دارد؟ محمد آزاد رئیس شورای اصناف كشور گستردگی چنین موضوعی را در كشور قبول ندارد. اگرچه صحبت های بعدی او باز هم مهر تأییدی بر ادعای این واردكننده پوشاك است. او می گوید: «بازرسان شورای اصناف در مراجعاتی كه به واحدهای پوشاك داشته اند، با چنین لباس هایی روبه رو شده اند كه با وجود مارك خارجی، تولید ایران و یا كشورهای همسایه بوده است اما تعداد این گونه لباس ها اندك است و این گونه نیست كه حجم بسیار زیادی از بازار پوشاك را در بربگیرد.»
وی ادامه می دهد: «البته فروشندگان این لباس ها خودشان به بازرسان اعلام كرده اند كه این لباس ها تولید كارخانه اصلی نیست و تأكید هم كرده اند كه به خریداران هم می گویند اما بااین وجود ما به آنها تذكر می دهیم تا مارك واقعی اجناس را روی لباس ها بزنند، ضمن آن كه این البسه باید كد شناسایی داشته باشند تا مشخص شود لباس در ایران تولید شده است.»
رئیس شورای اصناف كشور، البته فروش پوشاك ایرانی كه آرم خارجی دارد را نتیجه استقبال بهتر مردم می داند و خاطرنشان می كند: «بعضی از تولیدكنندگان با تولید تعداد زیادی از این آرم های تقلبی آنها را روی لباس ها می زنند چون تجربه به آنها ثابت كرده است كه مردم این كالاها را بهتر می خرند اما با راهكارهایی كه اندیشیده شده است، تلاش داریم چنین فرهنگ و روشی را اصلاح كنیم چرا كه به اعتقاد ما اگر لباس خوب است باید مارك ایرانی داشته باشد و اگر بد است با مارك خارجی هم كیفیت ندارد.»
وی تصریح می كند: «البته از این لباس ها دركشورهای دیگر تقلب می شود و پس از تولید در كشورهایی غیر از كشور تولیدكننده، مارك ایتالیا و آلمان می خورد و بعد هم از طریق امارات و یا كشورهای دیگر در منطقه خاورمیانه توزیع می شود و حتی اخیراً هم دیده شده كه برخی از لباس های چینی با مارك های اروپایی به بازار ما آمده است اما متأسفانه برای ما مقدور نیست كه جلوی این كار را در خارج از كشور بگیریم و تنها كاری كه می توانیم انجام بدهیم این است كه جلوی فروش این لباس های وارداتی تقلبی را بگیریم مگر آن كه لباسی به صورت قاچاق وارد كشور شود و به صورت غیرقانونی هم به فروش برسد كه پیگیری آنها روند دیگری دارد.»
وی تأكید می كند: «از نظر ما كالاهایی كه تولید تركیه باشد اما با مارك معتبر عرضه شود، اجازه ورود به كشور را ندارد و قاچاق است، مگر آن كه گمرك به آنها اجازه ورود بدهد كه مسئولیت این قسمت از كار با ما نیست. هر چند كه گاهی واردكنندگان لباس مداركی را ارائه می دهند كه از اصل بودن لباس حكایت دارد كه این مرحله كار به قوانین كشورهای دیگر مانند تركیه بستگی دارد و از ما كاری در زمینه این تقلب برنمی آید.»رئیس شورای اصناف كشور البته اعلام می كند كه از كنترل ورود لباس های وارداتی به صورت قاچاق با جدیت جلوگیری می شود و تصریح می كند: «خوشبختانه واردات لباس های قاچاق خارج از كشور در سال جاری افت شدیدی داشته است و واردكنندگان لباس به صورت قانونمند و از طریق گمرك به این امر مبادرت می كنند.»
وی اضافه می كند: «به هر صورت براساس گزارش های موجود ۲۵۰ واحد تولید و فروشگاهی در ماه های اخیر از سوی نیروی انتظامی پلمب شده است كه تعداد زیادی از آنها یا مجوز و پروانه كسب نداشته اند و یا از آرم هایی استفاده كرده اند كه متعلق به پوشاك تولیدی آنها نبوده است و به عبارتی مارك تقلبی داشته اند، ضمن آن كه درباره اجناس وارداتی نیز اگر بازرسان شورا در فروشگاه ها به اجناس قاچاق برخورد كنند، ضمن جمع آوری البسه، فروشنده را به هیأت های رسیدگی به تخلفات صنف معرفی می كنند و فروشنده متخلف نیز مطابق با قانون نظام صنفی جریمه می شود.»
اما یكی از راه های جلوگیری از تقلب در فروش البسه با مارك واقعی، كددار كردن پوشاك است كه از تیرماه سال جاری به اجرا درآمد، رئیس شورای اصناف كشور یكی از علت های انجام این طرح را شناسایی دقیق پوشاك عنوان می كند و می افزاید: «براساس این طرح تمامی تولیدكنندگان داخلی ملزم شده اند آرم خودشان را روی لباس نصب كنند تا تولید داخل بودن لباس كاملاً مشخص شود، علاوه بر این لباس هایی نیز كه از خارج كشور وارد می شود باید كد و برگ سبز قانونی ورود به كشور را داشته باشند.»
وی ادامه می دهد: «كددار كردن لباس ها به معنای شماره ای است كه هر تولیدكننده، از اتحادیه تولیدكنندگان پوشاك دریافت می كند تا اجناسش از دیگران متمایز شود كه با اجرای این طرح هر تولیدكننده باید در صورت تخلف در مورد نحوه طراحی لباس، نوع و جنس آن پاسخگو باشد.»
وی ادامه می دهد: «طرح شناسنامه دار كردن لباس های خارجی نیز در حال انجام است. براین اساس كالاهای وارداتی نیز موظف به داشتن كد هستند، ضمن آن كه برطبق اعلام وزارت بازرگانی همه واحدهای تولیدی پوشاك تا پایان سال ۸۷ مهلت دارند تا كالاهای خود را كدگذاری كنند.»
اما شواهد امر حكایت از این نكته دارد كه كددار كردن پوشاك در ماه های اخیر منجر به ایجاد شبكه ای زیرزمینی برای تولید و فروش لباس شده است، به نحوی كه در مراجعه به برخی فروشگاه ها، فروشندگان كالاهایی را كه شرایط دریافت كد ندارد و یا مارك های تقلبی دارد، و به صورت مخفیانه تولید شده است به صورت مخفیانه هم به فروش می رسانند.
رئیس شورای اصناف كشور البته وجود این شبكه های زیرزمینی را نمی پذیرد بلكه كددار كردن پوشاك را راهی برای جمع آوری این شبكه های زیرزمینی تولید و عرضه پوشاك می داند و معتقد است كه با اجرای این طرح شبكه های زیرزمینی تقریباً متلاشی شده اند. وی خاطرنشان می كند: «البته اگر گزارشی مبنی بر فعالیت این تولیدی های غیرمجاز دریافت شود، مكان آن بلافاصله از سوی نیروی اماكن پلمب می شود.»
موضوع دیگری نیز كه در زمینه پوشاك كشور قابل بررسی است وجود لباس های نامناسب در فروشگاه های لباس است كه با شئونات اسلامی ما تطبیقی ندارد. رئیس شورای اصناف كشور در این باره نیز می گوید: «چگونگی ظاهر پوشاك و همخوانی آن با شئونات كشور و فرهنگ ایرانی به صورت مداوم از طریق بازرسان شورای اصناف مورد بررسی قرار می گیرد و تمامی فروشندگان موظفند لباسی را در معرض فروش قرار دهند كه در آن رعایت موارد فرهنگی و اخلاقی شده باشد.»
وی تصریح می كند: «چنانچه پوشاك تولیدی خصوصیات مورد نظر را نداشته باشد، هیچ فروشنده ای حق عرضه آن لباس را در هیچ فروشگاهی ندارد ضمن آن كه اگر بازرسان شورا در فروشگاهی لباس نامناسبی را مشاهده كنند كه به شئونات ملی و مذهبی ما صدمه وارد می كند، آن را صورت جلسه می كنند و پس از جمع آوری لباس، مسئولان واحد صنفی را برای تعیین جریمه به دادگاه معرفی خواهند كرد.»به گفته آزاد، پس از بازرسی واحدهای تولید و فروش پوشاك در ماه های اخیر ۳۸ واحد عرضه پوشاك در تهران به خاطر ارائه لباس های نامناسب، از سوی نیروهای اماكن نیروی انتظامی پلمب و موظف شده اند با قانونمند كردن عملكرد خود دوباره به فعالیت ادامه بدهند.
مارك های اورجینال و باكلاس روی جدیدترین لباس های سال، پشت ویترین مغازه های شیك و آنچنانی خیابان های بالای شهر و یا حتی بازار تهران چشمك می زنند و منتظرند تا با قیمت های آنچنانی به فروش برسند، اما كمی دقت ماجرا را جالب می كند این كه لباس ها در هیچ كدام از ژورنال های كمپانی معروف تولیدكننده آن لباس موجود نیست.
غزل آدینه - روزنامه ایران
شاید پرده برداشتن از یك موضوع خیلی پیش پا افتاده برای كسانی كه اول از همه به مارك لباس اهمیت می دهند، زیاد خوشایند نباشد؛ خیلی از لباس هایی كه من و شما با عنوان مارك های ایتالیایی، اسپانیایی و فرانسوی از فروشگاه هایی كه مثلاً به آنها اطمینان داریم، می خریم دوخت خیاطان زبردست ترك یا حتی ایرانی است، اگرچه معمولاً فروشندگان ما هم از نظر زبردستی از این خیاطان كم نمی آورند و آنها هم یك برچسب «اصل» روی همان لباس می زنند و با آب و تاب فراوان آنقدر روی این موضوع تأكید می كنند كه آخرش حتی كسی هم كه به مارك خیلی دقت دارد، باورش شود كه این مارك اصل است. البته پذیرفتن چنین ادعایی برای كسی كه مارك لباس اهمیت زیادی برایش دارد سخت است ولی چه می شود كرد، این موضوع واقعاً «واقعیت» دارد.
این موضوع را می توان با واردكنندگان و فروشندگان لباس مطرح كرد و در این باره به نكات جالبی رسید.
یكی از تجار لباس كه نه فقط واردكننده لباس است بلكه خودش یك فروشگاه بزرگ لباس در یكی از مناطق بالای شهر تهران دارد و ازقضا معروف است در فروشگاهش هر نوع مارك معروفی كه شما بخواهید پیدا می شود. اما گویا یك جای كار ایراد دارد، چون معمولاً او برای وارد كردن جنس هایی كه متعلق به كشورهای اروپایی است به تركیه سفر می كند و همین موضوع بود كه برای ما یك علامت سؤال بزرگ ایجاد كرد. اما توضیحات او در این باره جای تأمل داشت به ویژه وقتی كه مدعی شد بخش بزرگی از این اجناس به اصطلاح اورجینال (اصل) نیست. «اگر بگویم كه بیش از ۹۰ درصد جنس هایی كه در بازار ایران و فروشگا ه های معتبر وجود دارد، اصل نیست، غلو نكرده ام چون بسیاری از لباس هایی كه وارد كشور ما می شود یا به دست خیاطان حرفه ای تركیه با نصب مارك كمپانی های معروف روی آنها تولید می شود و یا در گوشه و كنار همین تهران خودمان داخل تولیدی های زیرزمینی دوخته شده و به عنوان جنس مارك دار اصل وارد بازار می شود»
او ادامه می دهد: «البته شاید این كار برای مصرف كننده ایرانی بهتر هم باشد چون اگر قرار باشد این مارك های پرطرفدار واقعاً از كارخانه های اصلی به بازار ایران وارد شود قیمت آنها بسیار بالاتر از این اجناس مشابه است كه آن وقت شاید تهیه آنها برای علاقه مندان ایرانی ممكن نباشد.»
اما آیا وجود چنین بازار مكاره ای واقعیت دارد؟ محمد آزاد رئیس شورای اصناف كشور گستردگی چنین موضوعی را در كشور قبول ندارد. اگرچه صحبت های بعدی او باز هم مهر تأییدی بر ادعای این واردكننده پوشاك است. او می گوید: «بازرسان شورای اصناف در مراجعاتی كه به واحدهای پوشاك داشته اند، با چنین لباس هایی روبه رو شده اند كه با وجود مارك خارجی، تولید ایران و یا كشورهای همسایه بوده است اما تعداد این گونه لباس ها اندك است و این گونه نیست كه حجم بسیار زیادی از بازار پوشاك را در بربگیرد.»
وی ادامه می دهد: «البته فروشندگان این لباس ها خودشان به بازرسان اعلام كرده اند كه این لباس ها تولید كارخانه اصلی نیست و تأكید هم كرده اند كه به خریداران هم می گویند اما بااین وجود ما به آنها تذكر می دهیم تا مارك واقعی اجناس را روی لباس ها بزنند، ضمن آن كه این البسه باید كد شناسایی داشته باشند تا مشخص شود لباس در ایران تولید شده است.»
رئیس شورای اصناف كشور، البته فروش پوشاك ایرانی كه آرم خارجی دارد را نتیجه استقبال بهتر مردم می داند و خاطرنشان می كند: «بعضی از تولیدكنندگان با تولید تعداد زیادی از این آرم های تقلبی آنها را روی لباس ها می زنند چون تجربه به آنها ثابت كرده است كه مردم این كالاها را بهتر می خرند اما با راهكارهایی كه اندیشیده شده است، تلاش داریم چنین فرهنگ و روشی را اصلاح كنیم چرا كه به اعتقاد ما اگر لباس خوب است باید مارك ایرانی داشته باشد و اگر بد است با مارك خارجی هم كیفیت ندارد.»
وی تصریح می كند: «البته از این لباس ها دركشورهای دیگر تقلب می شود و پس از تولید در كشورهایی غیر از كشور تولیدكننده، مارك ایتالیا و آلمان می خورد و بعد هم از طریق امارات و یا كشورهای دیگر در منطقه خاورمیانه توزیع می شود و حتی اخیراً هم دیده شده كه برخی از لباس های چینی با مارك های اروپایی به بازار ما آمده است اما متأسفانه برای ما مقدور نیست كه جلوی این كار را در خارج از كشور بگیریم و تنها كاری كه می توانیم انجام بدهیم این است كه جلوی فروش این لباس های وارداتی تقلبی را بگیریم مگر آن كه لباسی به صورت قاچاق وارد كشور شود و به صورت غیرقانونی هم به فروش برسد كه پیگیری آنها روند دیگری دارد.»
وی تأكید می كند: «از نظر ما كالاهایی كه تولید تركیه باشد اما با مارك معتبر عرضه شود، اجازه ورود به كشور را ندارد و قاچاق است، مگر آن كه گمرك به آنها اجازه ورود بدهد كه مسئولیت این قسمت از كار با ما نیست. هر چند كه گاهی واردكنندگان لباس مداركی را ارائه می دهند كه از اصل بودن لباس حكایت دارد كه این مرحله كار به قوانین كشورهای دیگر مانند تركیه بستگی دارد و از ما كاری در زمینه این تقلب برنمی آید.»رئیس شورای اصناف كشور البته اعلام می كند كه از كنترل ورود لباس های وارداتی به صورت قاچاق با جدیت جلوگیری می شود و تصریح می كند: «خوشبختانه واردات لباس های قاچاق خارج از كشور در سال جاری افت شدیدی داشته است و واردكنندگان لباس به صورت قانونمند و از طریق گمرك به این امر مبادرت می كنند.»
وی اضافه می كند: «به هر صورت براساس گزارش های موجود ۲۵۰ واحد تولید و فروشگاهی در ماه های اخیر از سوی نیروی انتظامی پلمب شده است كه تعداد زیادی از آنها یا مجوز و پروانه كسب نداشته اند و یا از آرم هایی استفاده كرده اند كه متعلق به پوشاك تولیدی آنها نبوده است و به عبارتی مارك تقلبی داشته اند، ضمن آن كه درباره اجناس وارداتی نیز اگر بازرسان شورا در فروشگاه ها به اجناس قاچاق برخورد كنند، ضمن جمع آوری البسه، فروشنده را به هیأت های رسیدگی به تخلفات صنف معرفی می كنند و فروشنده متخلف نیز مطابق با قانون نظام صنفی جریمه می شود.»
اما یكی از راه های جلوگیری از تقلب در فروش البسه با مارك واقعی، كددار كردن پوشاك است كه از تیرماه سال جاری به اجرا درآمد، رئیس شورای اصناف كشور یكی از علت های انجام این طرح را شناسایی دقیق پوشاك عنوان می كند و می افزاید: «براساس این طرح تمامی تولیدكنندگان داخلی ملزم شده اند آرم خودشان را روی لباس نصب كنند تا تولید داخل بودن لباس كاملاً مشخص شود، علاوه بر این لباس هایی نیز كه از خارج كشور وارد می شود باید كد و برگ سبز قانونی ورود به كشور را داشته باشند.»
وی ادامه می دهد: «كددار كردن لباس ها به معنای شماره ای است كه هر تولیدكننده، از اتحادیه تولیدكنندگان پوشاك دریافت می كند تا اجناسش از دیگران متمایز شود كه با اجرای این طرح هر تولیدكننده باید در صورت تخلف در مورد نحوه طراحی لباس، نوع و جنس آن پاسخگو باشد.»
وی ادامه می دهد: «طرح شناسنامه دار كردن لباس های خارجی نیز در حال انجام است. براین اساس كالاهای وارداتی نیز موظف به داشتن كد هستند، ضمن آن كه برطبق اعلام وزارت بازرگانی همه واحدهای تولیدی پوشاك تا پایان سال ۸۷ مهلت دارند تا كالاهای خود را كدگذاری كنند.»
اما شواهد امر حكایت از این نكته دارد كه كددار كردن پوشاك در ماه های اخیر منجر به ایجاد شبكه ای زیرزمینی برای تولید و فروش لباس شده است، به نحوی كه در مراجعه به برخی فروشگاه ها، فروشندگان كالاهایی را كه شرایط دریافت كد ندارد و یا مارك های تقلبی دارد، و به صورت مخفیانه تولید شده است به صورت مخفیانه هم به فروش می رسانند.
رئیس شورای اصناف كشور البته وجود این شبكه های زیرزمینی را نمی پذیرد بلكه كددار كردن پوشاك را راهی برای جمع آوری این شبكه های زیرزمینی تولید و عرضه پوشاك می داند و معتقد است كه با اجرای این طرح شبكه های زیرزمینی تقریباً متلاشی شده اند. وی خاطرنشان می كند: «البته اگر گزارشی مبنی بر فعالیت این تولیدی های غیرمجاز دریافت شود، مكان آن بلافاصله از سوی نیروی اماكن پلمب می شود.»
موضوع دیگری نیز كه در زمینه پوشاك كشور قابل بررسی است وجود لباس های نامناسب در فروشگاه های لباس است كه با شئونات اسلامی ما تطبیقی ندارد. رئیس شورای اصناف كشور در این باره نیز می گوید: «چگونگی ظاهر پوشاك و همخوانی آن با شئونات كشور و فرهنگ ایرانی به صورت مداوم از طریق بازرسان شورای اصناف مورد بررسی قرار می گیرد و تمامی فروشندگان موظفند لباسی را در معرض فروش قرار دهند كه در آن رعایت موارد فرهنگی و اخلاقی شده باشد.»
وی تصریح می كند: «چنانچه پوشاك تولیدی خصوصیات مورد نظر را نداشته باشد، هیچ فروشنده ای حق عرضه آن لباس را در هیچ فروشگاهی ندارد ضمن آن كه اگر بازرسان شورا در فروشگاهی لباس نامناسبی را مشاهده كنند كه به شئونات ملی و مذهبی ما صدمه وارد می كند، آن را صورت جلسه می كنند و پس از جمع آوری لباس، مسئولان واحد صنفی را برای تعیین جریمه به دادگاه معرفی خواهند كرد.»به گفته آزاد، پس از بازرسی واحدهای تولید و فروش پوشاك در ماه های اخیر ۳۸ واحد عرضه پوشاك در تهران به خاطر ارائه لباس های نامناسب، از سوی نیروهای اماكن نیروی انتظامی پلمب و موظف شده اند با قانونمند كردن عملكرد خود دوباره به فعالیت ادامه بدهند.
مارك های اورجینال و باكلاس روی جدیدترین لباس های سال، پشت ویترین مغازه های شیك و آنچنانی خیابان های بالای شهر و یا حتی بازار تهران چشمك می زنند و منتظرند تا با قیمت های آنچنانی به فروش برسند، اما كمی دقت ماجرا را جالب می كند این كه لباس ها در هیچ كدام از ژورنال های كمپانی معروف تولیدكننده آن لباس موجود نیست.
غزل آدینه - روزنامه ایران