مشاهده نسخه کامل
: Jalal
28-08-2007, 12:36
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پر کردن شکاف ديجيتال تنها راه کم کردن فاصله کشورهای پيشرفته و جهان سوم است. اين حقيقتی است که در سال‌های اخير پررنگ‌تر می‌شود.
بايد قبول کنيم که دور ماندن از دنيای فناوری در عصر جديد می‌تواند فاصله تمدن‌های بشری را در مدت کوتاهی به طور تصاعدی افزايش دهد و این به معنای ايزوله شدن در جزيره‌ای دوردست است که راهی برای نجاتش نيست، مگر استفاده از فناوری. لوازم الکترونيک با سرعتی عجيب تغيير ماهيت می‌دهند. اگر سالی را جدا از مردم و دور از هر رسانه‌ای زندگی کنيد، پس از بازگشت از تغييرات پيرامون خود دچار شگفتی خواهيد شد. شايد شما هم هر از چند گاهی اخباری را می‌شنويد درباره افرادی که پس از سال‌ها از کما خارج می‌شوند. آنها به سختی با ابزار و ادواتی که در طول زندگی نباتی‌شان عمومی شده‌اند کنار می‌آيند. تمام اين دلايل باعث شده تا نهادهای بين‌المللی و خيريه زيادی بخواهند به هر ترتيب از عميق‌تر شدن شکاف ديجيتالی بين جهان سوم و کشورهای توسعه‌یافته جلوگيری کنند. يکی از اين طرح‌ها طرح عرضه لپ‌تاپ‌های صد دلاری برای کودکان جهان سومی است. پنج سال پس از ارائه طرح ابتکاری يک لپ‌تاپ به ازای هر کودک، توليد انبوه اين لپ‌تاپ‌ها آغاز مي‌شود. اين ايده که نخستين بار در سال 2002 مطرح شد، مورد تمسخر و انتقاد فراوانی قرار گرفت. اما پس از آن که فراهم‌کنندگان سخت‌افزاری اين طرح، به توليد تمام مؤلفه‌های مورد نياز برای ساخت ميليون‌ها لپ‌تاپ ارزان قيمت چراغ سبز نشان دادند، انجام آن شتاب بيشتری گرفت. اولين مشکل اجرايی شدن طرح اين بود که توليد انبوه اين لپ‌تاپ‌ها نيازمند سفارش سه ميليون لپ‌تاپ بود. يکی ديگر از چالش‌های اين طرح توليد نرم‌افزارهايی است که با اين لپ‌تاپ‌ها هم‌خوانی داشته باشند.
با آن که اين طرح در آغاز منتقدان زيادی داشت و برای مثال رئيس اينتل آن را اسباب‌بازی 100 دلاری خوانده و بيل گيتس رئيس مايکروسافت به طراحی آن اشکال‌های فنی گرفته بود، گروه توانست کار خود را آرام آرام پيش ببرد. با گذشت زمان منتقدان در عقيده خود تجديد نظر کردند. اينتل که سازنده Classmate، لپ‌تاپ رقيب اين پروژه بود، همين ماه به پروژه پيوست و عاقبت با طراحی مبتکرانه لپ‌تاپ‌های XO تحسين جامعه فنی را برانگيخت.
علاوه بر برنامه مناسب سيستم عامل برای اين لپ‌تاپ‌ها، جذابيت‌های جالبی در طراحی آن نهفته است. بدنه محکم و ضدآب، در کنار مصرف کم دستگاه، طراحی برای محيط‌هايی که فاقد کلاس درس هستند و صفحه نمايشی که در زير نور خورشيد هم قابل خواندن است، از ويژگی‌های بارز و مفيد آن است. اين دستگاه‌ها در کشورهای نيجريه و برزيل عرضه شده‌اند و قيمت فعلی آن 176 دلار است، هر چند هدف نهايی فروش آن به قيمت100 دلار به دولت‌هاست. اين لپ‌تاپ به اندازه يک کتاب درسی است و دسته‌ای دارد تا با شارژ دستی، در مناطق فاقد برق، انرژی مورد نياز تأمين شود. رنگ اين دستگاه سبز روشن و رنگ دسته آن زرد است تا برای کودکان جالب توجه باشد.
پر کردن شکاف ديجيتال تنها راه کم کردن فاصله کشورهای پيشرفته و جهان سوم است. اين حقيقتی است که در سال‌های اخير پررنگ‌تر می‌شود.
بايد قبول کنيم که دور ماندن از دنيای فناوری در عصر جديد می‌تواند فاصله تمدن‌های بشری را در مدت کوتاهی به طور تصاعدی افزايش دهد و این به معنای ايزوله شدن در جزيره‌ای دوردست است که راهی برای نجاتش نيست، مگر استفاده از فناوری. لوازم الکترونيک با سرعتی عجيب تغيير ماهيت می‌دهند. اگر سالی را جدا از مردم و دور از هر رسانه‌ای زندگی کنيد، پس از بازگشت از تغييرات پيرامون خود دچار شگفتی خواهيد شد. شايد شما هم هر از چند گاهی اخباری را می‌شنويد درباره افرادی که پس از سال‌ها از کما خارج می‌شوند. آنها به سختی با ابزار و ادواتی که در طول زندگی نباتی‌شان عمومی شده‌اند کنار می‌آيند. تمام اين دلايل باعث شده تا نهادهای بين‌المللی و خيريه زيادی بخواهند به هر ترتيب از عميق‌تر شدن شکاف ديجيتالی بين جهان سوم و کشورهای توسعه‌یافته جلوگيری کنند. يکی از اين طرح‌ها طرح عرضه لپ‌تاپ‌های صد دلاری برای کودکان جهان سومی است. پنج سال پس از ارائه طرح ابتکاری يک لپ‌تاپ به ازای هر کودک، توليد انبوه اين لپ‌تاپ‌ها آغاز مي‌شود. اين ايده که نخستين بار در سال 2002 مطرح شد، مورد تمسخر و انتقاد فراوانی قرار گرفت. اما پس از آن که فراهم‌کنندگان سخت‌افزاری اين طرح، به توليد تمام مؤلفه‌های مورد نياز برای ساخت ميليون‌ها لپ‌تاپ ارزان قيمت چراغ سبز نشان دادند، انجام آن شتاب بيشتری گرفت. اولين مشکل اجرايی شدن طرح اين بود که توليد انبوه اين لپ‌تاپ‌ها نيازمند سفارش سه ميليون لپ‌تاپ بود. يکی ديگر از چالش‌های اين طرح توليد نرم‌افزارهايی است که با اين لپ‌تاپ‌ها هم‌خوانی داشته باشند.
با آن که اين طرح در آغاز منتقدان زيادی داشت و برای مثال رئيس اينتل آن را اسباب‌بازی 100 دلاری خوانده و بيل گيتس رئيس مايکروسافت به طراحی آن اشکال‌های فنی گرفته بود، گروه توانست کار خود را آرام آرام پيش ببرد. با گذشت زمان منتقدان در عقيده خود تجديد نظر کردند. اينتل که سازنده Classmate، لپ‌تاپ رقيب اين پروژه بود، همين ماه به پروژه پيوست و عاقبت با طراحی مبتکرانه لپ‌تاپ‌های XO تحسين جامعه فنی را برانگيخت.
علاوه بر برنامه مناسب سيستم عامل برای اين لپ‌تاپ‌ها، جذابيت‌های جالبی در طراحی آن نهفته است. بدنه محکم و ضدآب، در کنار مصرف کم دستگاه، طراحی برای محيط‌هايی که فاقد کلاس درس هستند و صفحه نمايشی که در زير نور خورشيد هم قابل خواندن است، از ويژگی‌های بارز و مفيد آن است. اين دستگاه‌ها در کشورهای نيجريه و برزيل عرضه شده‌اند و قيمت فعلی آن 176 دلار است، هر چند هدف نهايی فروش آن به قيمت100 دلار به دولت‌هاست. اين لپ‌تاپ به اندازه يک کتاب درسی است و دسته‌ای دارد تا با شارژ دستی، در مناطق فاقد برق، انرژی مورد نياز تأمين شود. رنگ اين دستگاه سبز روشن و رنگ دسته آن زرد است تا برای کودکان جالب توجه باشد.