Elfin-D
29-07-2007, 11:58
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پرش به: ناوبری, جستجو
MOSFET سرنامی است برای گونهای ترانزیستور اثر میدان که نخستین بار در 1304(1925 م) معرفی شد. در آن هنگام، ساخت و به کارگیری این ترانزیستورها، به سبب نبود علم و ابزار و امکان، با دشواری همراه بود و از همین روی، برای پنج دهه فراموش شدند و از میدانِ پیشرفتهای الکترونیک بر کنار ماندند. در آغازِ دهه ی 1970م، بارِ دیگر نگاهها به MOSFETها افتاد و برای ساختنِ مدارهای مجتمع به کار گرفته شدند. ترانزیستورهای MOS، بسته به کانالی که در آنها شکل میگیرد، NMOS یا PMOS نامیده میشوند. در آغازِ کار، PMOS، ترانزیستورِ پرکاربردتر در فناوری MOS بود. اما از آن جا که ساختنِ NMOS آسانتر است و مساحتِ کمتری هم میگیرد، از PMOS پیشی گرفت. بر خلافِ ترانزیستورهای دوقطبی، در ترانزیستورهای MOSFET، جریان، نتیجه ی شارش ِ تنها یک حامل (یا الکترون یا حفره) در میانِ پیوندها است و از این رو، این ترانزیستورها را تکقطبی هم مینامند. ترانزیستورهای اثرِ میدانِ MOS، را میتوان بسیار ریزتر و سادهتر از ترانزیستورهای دوقطبی ساخت؛ بی آن که- حتا در مدارها و تابعهای پیچیده و مقیاسهای بزرگ هم- نیازی به مقاومت، دیود، یا دیگر قطعههای الکترونیکی داشته باشند. همین ویژگی، تولیدِ انبوهِ آنها را آسان میکند، چندان که هم اکنون بیشتر از 85 درصدِ مدارهای مجتمع، بر پایه ی فناوریِ MOS طراحی و ساخته میشوند.
ساختار و کارکرد MOSFET افزایشی
در ترانزیستور اثرِ میدان ( فت ) - FET چنان که از نام اش پیدا است، پایه ی کنترلی، جریانی مصرف نمیکند و تنها با اعمال ولتاژ و ایجاد میدان درون نیمه رسانا، جریان عبوری از FET کنترل میشود. از همین روی ورودی این مدار هیچ اثر بارگذاری بر روی طبقات تقویت قبلی نمی گذارد و امپدانس بسیار بالایی دارد.
حالتهای سه گانه ی کارِ ترانزیستور
فت دارای سه پایه با نامهای درین D، سورس S و گیت G است که پایه گیت، جریان عبوری از درین به سورس را کنترل میکند. فت ها دارای دو نوع N کانال و P کانال هستند. در فت نوع N کانال زمانی که گیت نسبت به سورس مثبت باشد جریان از درین به سورس عبور می کند . FET ها معمولاً بسیار حساس بوده و حتی با الکتریسیته ساکن بدن نیز تحریک میگردند. به همین دلیل نسبت به نویز بسیار حساس هستند. نوع دیگر ترانزیستورهای اثر میدانی MOSFET ها هستند ( ترانزیستور اثر میدانی اکسید فلزی نیمه هادی - Metal-Oxide Semiconductor Field Efect Transistor ) یکی از اساسی ترین مزیت های ماسفت ها نویز کمتر آنها در مدار است. فت ها در ساخت فرستنده باند اف ام رادیو نیز کاربرد فراوانی دارند. برای تست کردن فت کانال N با مالتی متر ، نخست پایه گیت را پیدا می کنیم. یعنی پایه ای که نسبت به دو پایه دیگر در یک جهت مقداری رسانایی دارد و در جهت دیگر مقاومت آن بی نهایت است. معمولاً مقاومت بین پایه درین و گیت از مقاومت پایه درین و سورس بیشتر است که از این طریق میتوان پایه ی درین را از سورس تشخیص داد.
MOSFET کاهشی
ساختار این گونه ی ترانزیستورِ MOS، همانند ساختار ترانزیستورهای افزایشی است، تنها با این تفاوت که هنگامِ ساخت آن، کانال را، به وسیله ی یک نوار از جنس سیلیسیم، میانِ سورس و درین تعبیه میکنند. از این رو، اگر اختلاف پتانسیل میان آن دو اعمال شود، جریانی از سورس به درین خواهیم داشت؛ هرچند که ولتاژ اعمال شده به گیت صفر باشد.
پرش به: ناوبری, جستجو
MOSFET سرنامی است برای گونهای ترانزیستور اثر میدان که نخستین بار در 1304(1925 م) معرفی شد. در آن هنگام، ساخت و به کارگیری این ترانزیستورها، به سبب نبود علم و ابزار و امکان، با دشواری همراه بود و از همین روی، برای پنج دهه فراموش شدند و از میدانِ پیشرفتهای الکترونیک بر کنار ماندند. در آغازِ دهه ی 1970م، بارِ دیگر نگاهها به MOSFETها افتاد و برای ساختنِ مدارهای مجتمع به کار گرفته شدند. ترانزیستورهای MOS، بسته به کانالی که در آنها شکل میگیرد، NMOS یا PMOS نامیده میشوند. در آغازِ کار، PMOS، ترانزیستورِ پرکاربردتر در فناوری MOS بود. اما از آن جا که ساختنِ NMOS آسانتر است و مساحتِ کمتری هم میگیرد، از PMOS پیشی گرفت. بر خلافِ ترانزیستورهای دوقطبی، در ترانزیستورهای MOSFET، جریان، نتیجه ی شارش ِ تنها یک حامل (یا الکترون یا حفره) در میانِ پیوندها است و از این رو، این ترانزیستورها را تکقطبی هم مینامند. ترانزیستورهای اثرِ میدانِ MOS، را میتوان بسیار ریزتر و سادهتر از ترانزیستورهای دوقطبی ساخت؛ بی آن که- حتا در مدارها و تابعهای پیچیده و مقیاسهای بزرگ هم- نیازی به مقاومت، دیود، یا دیگر قطعههای الکترونیکی داشته باشند. همین ویژگی، تولیدِ انبوهِ آنها را آسان میکند، چندان که هم اکنون بیشتر از 85 درصدِ مدارهای مجتمع، بر پایه ی فناوریِ MOS طراحی و ساخته میشوند.
ساختار و کارکرد MOSFET افزایشی
در ترانزیستور اثرِ میدان ( فت ) - FET چنان که از نام اش پیدا است، پایه ی کنترلی، جریانی مصرف نمیکند و تنها با اعمال ولتاژ و ایجاد میدان درون نیمه رسانا، جریان عبوری از FET کنترل میشود. از همین روی ورودی این مدار هیچ اثر بارگذاری بر روی طبقات تقویت قبلی نمی گذارد و امپدانس بسیار بالایی دارد.
حالتهای سه گانه ی کارِ ترانزیستور
فت دارای سه پایه با نامهای درین D، سورس S و گیت G است که پایه گیت، جریان عبوری از درین به سورس را کنترل میکند. فت ها دارای دو نوع N کانال و P کانال هستند. در فت نوع N کانال زمانی که گیت نسبت به سورس مثبت باشد جریان از درین به سورس عبور می کند . FET ها معمولاً بسیار حساس بوده و حتی با الکتریسیته ساکن بدن نیز تحریک میگردند. به همین دلیل نسبت به نویز بسیار حساس هستند. نوع دیگر ترانزیستورهای اثر میدانی MOSFET ها هستند ( ترانزیستور اثر میدانی اکسید فلزی نیمه هادی - Metal-Oxide Semiconductor Field Efect Transistor ) یکی از اساسی ترین مزیت های ماسفت ها نویز کمتر آنها در مدار است. فت ها در ساخت فرستنده باند اف ام رادیو نیز کاربرد فراوانی دارند. برای تست کردن فت کانال N با مالتی متر ، نخست پایه گیت را پیدا می کنیم. یعنی پایه ای که نسبت به دو پایه دیگر در یک جهت مقداری رسانایی دارد و در جهت دیگر مقاومت آن بی نهایت است. معمولاً مقاومت بین پایه درین و گیت از مقاومت پایه درین و سورس بیشتر است که از این طریق میتوان پایه ی درین را از سورس تشخیص داد.
MOSFET کاهشی
ساختار این گونه ی ترانزیستورِ MOS، همانند ساختار ترانزیستورهای افزایشی است، تنها با این تفاوت که هنگامِ ساخت آن، کانال را، به وسیله ی یک نوار از جنس سیلیسیم، میانِ سورس و درین تعبیه میکنند. از این رو، اگر اختلاف پتانسیل میان آن دو اعمال شود، جریانی از سورس به درین خواهیم داشت؛ هرچند که ولتاژ اعمال شده به گیت صفر باشد.