مشاهده نسخه کامل
: alitopol
28-06-2007, 07:38
تافته های جدابافته: ستاره ها و پديده های اينترنتی
قديم‌ها، که کت و شلوار به عنوان يک لباس تازه وارد ايران شده بود و اتوها هم از مدل ذغالی پيشرفت بيشتری نکرده بودند، مردان شلوارشان را نمناک می‌کردند و زير تشکشان می‌گذاشتند تا خط اتويش به اصطلاح هندوانه قاچ کند. اين يعنی يک تير و دو نشان. خواب و اتوی توأمان!
اين، شايد مثال خوبی برای تيری باشد که اين روزها به دو نشان اينترنتی رها می‌شود؛ گوگلی که ما را بازی می‌دهد.
بياييد برچسب‌بازی کنيم
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اخيراً گوگل يک بازی جالب و اعتيادآور به نام «برچسب‌زنی گوگل» يا Google Image Labeler در سايت خود قرار داده است.
در اين بازی دو نفره شما و يک کاربر ديگر دو دقيقه وقت داريد تا کلماتی را در وصف يک تصوير بنويسيد. برای مثال گوگل به شما تصويری از يک «پرنده دريايی» را نشان می‌دهد. شما و آن کاربر کلماتی چون «دريا»، «پرنده»، «پرواز» و... را به آن نسبت می‌دهيد.
اگر اين دو بازيکن، کلماتی يکسان را به تصويری يکسان اختصاص دهند، امتياز می‌گيرند. اما در پشت پرده چيزی فراتر از يک بازی سرگرم‌کننده پنهان شده است.
شما در واقع دارید به بهينه‌سازی جست‌وجوی گوگل کمک می‌کنيد. شما بازی می‌کنيد اما گوگل در حين بازی از قوه تشخيص شما به نفع جست‌وجويی بهتر بهره‌برداری می‌کند و کليدواژه هايش برای تصاوير مختلف را گسترش می دهد.
پشت ديوارهای گوگل‌سرا
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گوگل که لقب «غول جست‌وجوی اينترنت» را يدک می‌کشد، سعی می‌کند با انواع و اقسام روش‌ها نتايجی دقيق‌تر برای جست‌وجوها عرضه کند. يکی از دلايل خريد سايت‌هايی چون «يوتيوب» و «بلاگر» توسط گوگل و «خوشمزه» و «فليکر» توسط ياهو برای فهرست کردن هر چه سريع‌تر محتوای روی اينترنت است تا نتايج جستجو را با دقت بيشتری به کاربران ارائه دهند.
اما نقطه ضعف همه موتورهای جست‌وجو در جست‌وجوی تصاوير است. موتورهای جست‌وجو در ارائه نتايج دقيق‌تر در جست‌وجوی تصاوير با هم رقابت تنگاتنگی دارند.
اساساً روبات‌های جست‌وجوگر اين موتورها مشکل چندانی با يافتن و فهرست کردن متون ندارند اما برای فهرست کردن تصاوير تنها به «برچسب»ها و تکنيک‌های «هوش مصنوعی» در تشخيص تصاوير متکی هستند.
اين وصله‌ها به کی می‌چسبد؟
اصطلاحی که اين روزها با نام «برچسب» يا label باب شده در حقيقت يک همکاری دسته جمعی، برای رسيدن به آينده‌ای بهتر در جست‌وجوی اينترنتی است.
با ايجاد مفهومی به نام وب ۲، برچسب‌ها نيز پای خود را به وبلاگ‌ها، فتوبلاگ‌ها و سايت‌های مديريت محتوا باز کردند. اين روزها توليدکنندگان محتوا با قرار دادن کلماتی کليدی به عنوان برچسب در پای هر نوشته يا عکس به تدريج نوعی دسته‌بندی موضوعی ايجاد می‌کنند که در حقيقت به نفع کاربران است.
کاربر چنين سايتی می‌تواند با مشاهده يک متن يا عکس، متن‌ها و عکس‌های مرتبط با آن را به سادگی بيابد. موتورهای جست‌وجو هم با تغييراتی در روش خود به اين برچسب‌ها حساس شده‌اند و روبات‌های جست‌وجوگر ارتباطی منطقی با اين برچسب‌ها پيدا کرده‌اند. نکته اینجاست که اين وصله‌ها به هر کسی اگر نچسبد، به گوگل حسابی می‌چسبد.
هوش از نوع ماشينی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تکنيک OCR در هوش مصنوعی در واقع استفاده از روش‌هايی است که شامل پردازش محتوای تصاوير می‌شود.
بگذاريد برايتان مثالی بزنم. شما دو عکس ديجيتالی داريد که يکی از آنها منظره‌ای از جنگل است و ديگری صفحه‌ای اسکن شده از يک کتاب. برای کامپيوتر به عنوان يک ماشين هر دوی آنها تصاويری هستند متشکل از نقاط رنگی (پيکسل) و هيچ مفهومی ندارند.
در حقيقت اين شما هستيد که تشخيص می‌دهید کدام يک منظره است و کدام يک متن، و کامپيوتر از اين تشخيص عاجز است.
شاخه‌ای از هوش مصنوعی (به عنوان يکی از علوم انفورماتيک) OCR ناميده می‌شود که تلاشی است برای پردازش تصاوير تا کامپیوتر را واجد چنين تشخيصی کند. اما در بسياری از موارد ماشين باز هم در اين شناخت ناموفق است. اين جا است که کاربران به عنوان کارگران تعليم‌دهنده وارد عمل می‌شوند.
تلاش‌های اخير بر تعليم کامپیوترها استوار است و اين چيزی نيست به جز واداشتن کامپيوترها به فکرکردن مانند انسان. اين شيوه را «تشديد هوش» يا Intelligence Augmentation نام داده اند. اما پشت اين عنوان پرهيبت چيزی نيست جز يک ترفند زيرکانه دلنشين يعنی: کلاه گذاشتن!
در اين روش انسان به حل بخش‌هايی خاص از يک مسأله وادار می‌شود. حل چنين مسأله‌ای برای کامپيوتر مشکل يا ناممکن اما برای انسان پيش پا افتاده است. همزمان، با اين کار کامپيوتر تعليم می‌بيند تا بيشتر شبيه به انسان عمل کند.
خلاصه آن که شما با «برچسب‌زنی گوگل» در حال بازی هستيد اما کلمه‌ای را که به عنوان برچسب به يک عکس اختصاص می‌دهيد و با برچسب هم‌بازی شما منطبق می‌شود به عکس مورد نظر وابسته می‌شود. از آن به بعد آن تصوير در نتايجی ظاهر خواهد شد که با آن کلمه جست‌وجو شده‌اند.
شما در ظاهر بازی می‌کنيد اما در باطن روبات‌های گوگل را آموزش می‌دهيد که اين عکس «پرنده»ای «دريا»يی است در حال «پرواز».
روش تشديد هوش، دايره گسترده‌ای را در بر می‌گيرد و گوگل تنها بازيگر اين عرصه نيست. «کپچاهای ترجمه» نمونه‌ای جالب‌تر از اين روش است که درباره‌اش خواهيم نوشت.
نيما اکبرپور ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
20/06/2007
قديم‌ها، که کت و شلوار به عنوان يک لباس تازه وارد ايران شده بود و اتوها هم از مدل ذغالی پيشرفت بيشتری نکرده بودند، مردان شلوارشان را نمناک می‌کردند و زير تشکشان می‌گذاشتند تا خط اتويش به اصطلاح هندوانه قاچ کند. اين يعنی يک تير و دو نشان. خواب و اتوی توأمان!
اين، شايد مثال خوبی برای تيری باشد که اين روزها به دو نشان اينترنتی رها می‌شود؛ گوگلی که ما را بازی می‌دهد.
بياييد برچسب‌بازی کنيم
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اخيراً گوگل يک بازی جالب و اعتيادآور به نام «برچسب‌زنی گوگل» يا Google Image Labeler در سايت خود قرار داده است.
در اين بازی دو نفره شما و يک کاربر ديگر دو دقيقه وقت داريد تا کلماتی را در وصف يک تصوير بنويسيد. برای مثال گوگل به شما تصويری از يک «پرنده دريايی» را نشان می‌دهد. شما و آن کاربر کلماتی چون «دريا»، «پرنده»، «پرواز» و... را به آن نسبت می‌دهيد.
اگر اين دو بازيکن، کلماتی يکسان را به تصويری يکسان اختصاص دهند، امتياز می‌گيرند. اما در پشت پرده چيزی فراتر از يک بازی سرگرم‌کننده پنهان شده است.
شما در واقع دارید به بهينه‌سازی جست‌وجوی گوگل کمک می‌کنيد. شما بازی می‌کنيد اما گوگل در حين بازی از قوه تشخيص شما به نفع جست‌وجويی بهتر بهره‌برداری می‌کند و کليدواژه هايش برای تصاوير مختلف را گسترش می دهد.
پشت ديوارهای گوگل‌سرا
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گوگل که لقب «غول جست‌وجوی اينترنت» را يدک می‌کشد، سعی می‌کند با انواع و اقسام روش‌ها نتايجی دقيق‌تر برای جست‌وجوها عرضه کند. يکی از دلايل خريد سايت‌هايی چون «يوتيوب» و «بلاگر» توسط گوگل و «خوشمزه» و «فليکر» توسط ياهو برای فهرست کردن هر چه سريع‌تر محتوای روی اينترنت است تا نتايج جستجو را با دقت بيشتری به کاربران ارائه دهند.
اما نقطه ضعف همه موتورهای جست‌وجو در جست‌وجوی تصاوير است. موتورهای جست‌وجو در ارائه نتايج دقيق‌تر در جست‌وجوی تصاوير با هم رقابت تنگاتنگی دارند.
اساساً روبات‌های جست‌وجوگر اين موتورها مشکل چندانی با يافتن و فهرست کردن متون ندارند اما برای فهرست کردن تصاوير تنها به «برچسب»ها و تکنيک‌های «هوش مصنوعی» در تشخيص تصاوير متکی هستند.
اين وصله‌ها به کی می‌چسبد؟
اصطلاحی که اين روزها با نام «برچسب» يا label باب شده در حقيقت يک همکاری دسته جمعی، برای رسيدن به آينده‌ای بهتر در جست‌وجوی اينترنتی است.
با ايجاد مفهومی به نام وب ۲، برچسب‌ها نيز پای خود را به وبلاگ‌ها، فتوبلاگ‌ها و سايت‌های مديريت محتوا باز کردند. اين روزها توليدکنندگان محتوا با قرار دادن کلماتی کليدی به عنوان برچسب در پای هر نوشته يا عکس به تدريج نوعی دسته‌بندی موضوعی ايجاد می‌کنند که در حقيقت به نفع کاربران است.
کاربر چنين سايتی می‌تواند با مشاهده يک متن يا عکس، متن‌ها و عکس‌های مرتبط با آن را به سادگی بيابد. موتورهای جست‌وجو هم با تغييراتی در روش خود به اين برچسب‌ها حساس شده‌اند و روبات‌های جست‌وجوگر ارتباطی منطقی با اين برچسب‌ها پيدا کرده‌اند. نکته اینجاست که اين وصله‌ها به هر کسی اگر نچسبد، به گوگل حسابی می‌چسبد.
هوش از نوع ماشينی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تکنيک OCR در هوش مصنوعی در واقع استفاده از روش‌هايی است که شامل پردازش محتوای تصاوير می‌شود.
بگذاريد برايتان مثالی بزنم. شما دو عکس ديجيتالی داريد که يکی از آنها منظره‌ای از جنگل است و ديگری صفحه‌ای اسکن شده از يک کتاب. برای کامپيوتر به عنوان يک ماشين هر دوی آنها تصاويری هستند متشکل از نقاط رنگی (پيکسل) و هيچ مفهومی ندارند.
در حقيقت اين شما هستيد که تشخيص می‌دهید کدام يک منظره است و کدام يک متن، و کامپيوتر از اين تشخيص عاجز است.
شاخه‌ای از هوش مصنوعی (به عنوان يکی از علوم انفورماتيک) OCR ناميده می‌شود که تلاشی است برای پردازش تصاوير تا کامپیوتر را واجد چنين تشخيصی کند. اما در بسياری از موارد ماشين باز هم در اين شناخت ناموفق است. اين جا است که کاربران به عنوان کارگران تعليم‌دهنده وارد عمل می‌شوند.
تلاش‌های اخير بر تعليم کامپیوترها استوار است و اين چيزی نيست به جز واداشتن کامپيوترها به فکرکردن مانند انسان. اين شيوه را «تشديد هوش» يا Intelligence Augmentation نام داده اند. اما پشت اين عنوان پرهيبت چيزی نيست جز يک ترفند زيرکانه دلنشين يعنی: کلاه گذاشتن!
در اين روش انسان به حل بخش‌هايی خاص از يک مسأله وادار می‌شود. حل چنين مسأله‌ای برای کامپيوتر مشکل يا ناممکن اما برای انسان پيش پا افتاده است. همزمان، با اين کار کامپيوتر تعليم می‌بيند تا بيشتر شبيه به انسان عمل کند.
خلاصه آن که شما با «برچسب‌زنی گوگل» در حال بازی هستيد اما کلمه‌ای را که به عنوان برچسب به يک عکس اختصاص می‌دهيد و با برچسب هم‌بازی شما منطبق می‌شود به عکس مورد نظر وابسته می‌شود. از آن به بعد آن تصوير در نتايجی ظاهر خواهد شد که با آن کلمه جست‌وجو شده‌اند.
شما در ظاهر بازی می‌کنيد اما در باطن روبات‌های گوگل را آموزش می‌دهيد که اين عکس «پرنده»ای «دريا»يی است در حال «پرواز».
روش تشديد هوش، دايره گسترده‌ای را در بر می‌گيرد و گوگل تنها بازيگر اين عرصه نيست. «کپچاهای ترجمه» نمونه‌ای جالب‌تر از اين روش است که درباره‌اش خواهيم نوشت.
نيما اکبرپور ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
20/06/2007