Ad Hoc-wtls-wepهمه چی در مورد این موارد

[محسن خان]

بروبچ شبکه سلام خسته نباشید.
آقا در مورد این سه موضوع هر چی اعم از مقاله،سایت و...چه فارسی چه لاتین سراغ دارید رو کنید.
مرسی

[secure]

درباره WEP

استاندارد شبکه های محلی بی سیم
در ماه ژوئن سال 1997 انجمن مهندسان برق و الكترونيك (IEEE) استاندارد IEEE 802.11-1997 را به عنوان اولين استانداردِ شبكه‌های محلی بی‌سيم منتشر ساخت. اين استاندارد در سال 1999 مجدداً بازنگری شد و نگارش روز آمد شده آن تحت عنوان IEEE 802.11-1999 منتشر شد. استاندارد جاری شبكه‌های محلی بی‌سيم يا همانIEEE 802.11 تحت عنوان ISO/IEC 8802-11:1999، توسط سازمان استاندارد سازی بين‌المللی (ISO) و مؤسسه استانداردهای ملی آمريكا (ANSI) پذيرفته شده است. تكميل اين استاندارد در سال 1997، شكل گيری و پيدايش شبكه سازی محلی بی‌سيم و مبتنی بر استاندارد را به دنبال داشت. استاندارد 1997، پهنای باند 2Mbps را تعريف می‌كند با اين ويژگی كه در شرايط نامساعد و محيط‌های دارای اغتشاش (نويز) اين پهنای باند می‌تواند به مقدار 1Mbps كاهش يابد. روش تلفيق يا مدولاسيون در اين پهنای باند روش DSSS است. بر اساس اين استاندارد پهنای باند 1 Mbps با استفاده از روش مدولاسيون FHSS نيز قابل دستيابی است و در محيط‌های عاری از اغتشاش (نويز) پهنای باند 2 Mbpsنيز قابل استفاده است. هر دو روش مدولاسيون در محدوده باند راديويی 2.4 GHz عمل می‌كنند. يكی از نكات جالب توجه در خصوص اين استاندارد استفاده از رسانه مادون قرمز علاوه بر مدولاسيون‌های راديويی DSSS و FHSS به عنوان رسانهانتقال است. ولی كاربرد اين رسانه با توجه به محدوديت حوزه عملياتی آن نسبتاً محدود و نادر است. گروه كاری 802.11 به زير گروه‌های متعددی تقسيم می‌شود. شكل‌های 1-1 و 1-2 گروه‌های كاری فعال در فرآيند استاندارد سازی را نشان می‌دهد. برخی از مهم‌ترين زير گروه‌ها به قرار زير است:



كميته 802.11e كميته‌ای است كه سعی دارد قابليت QoS اِتـِرنت را در محيط شبكه‌های بی‌سيم ارائه كند. توجه داشته باشيد كه فعاليت‌های اين گروه تمام گونه‌های 802.11 شامل a، b، و g را در بر دارد. اين كميته در نظر دارد كه ارتباط كيفيت سرويس سيمی يا Ethernet QoS را به دنيای بی‌سيم بياورد.
كميته 802.11g كميته‌ای است كه با عنوان 802.11 توسعه يافته نيز شناخته می‌شود. اين كميته در نظر دارد نرخ ارسال داده‌ها در باند فركانسی ISM را افزايش دهد. باند فركانسی ISM يا باند فركانسی صنعتی، پژوهشی، و پزشكی، يك باند فركانسی بدون مجوز است. استفاده از اين باند فركانسی كه در محدوده 2400 مگاهرتز تا 2483.5 مگاهرتز قرار دارد، بر اساس مقررات FCC در كاربردهای تشعشع راديويی نيازی به مجوز ندارد. استاندارد 802.11g تا كنون نهايی نشده است و مهم‌ترين علت آن رقابت شديد ميان تكنيك‌های مدولاسيون است. اعضاء اين كميته و سازندگان تراشه توافق كرده‌اند كه از تكنيك تسهيم OFDM استفاده نمايند ولی با اين وجود روش PBCC نيز می‌تواند به عنوان يك روش جايگزين و رقيب مطرح باشد.
كميته 802.11h مسئول تهيه استانداردهای يكنواخت و يكپارچه برای توان مصرفی و نيز توان امواج ارسالی توسط فرستنده‌های مبتنی بر 802.11 است.
فعاليت دو كميته 802.11i و 802.11x در ابتدا برروی سيستم‌های مبتنی بر 802.11b تمركز داشت. اين دو كميته مسئول تهيه پروتكل‌های جديد امنيت هستند. استاندارد اوليه از الگوريتمی موسوم به WEP استفاده می‌كند كه در آن دو ساختار كليد رمز نگاری به طول 40 و 128 بيت وجود دارد. WEP مشخصاً يك روش رمزنگاری است كه از الگوريتم RC4 برای رمزنگاری فريم‌ها استفاده می‌كند. فعاليت اين كميته در راستای بهبود مسائل امنيتی شبكه‌های محلی بی‌سيم است.
اين استاندارد لايه‌های كنترل دسترسی به رسانه (MAC) و لايه فيزيكی (PHY) در يك شبكه محلی با اتصال بی‌سيم را دربردارد. شكل 1-1 جايگاه استاندارد 802.11 را در مقايسه با مدل مرجع نشان می‌دهد.

[secure]

درباره Ad hoc
تکنولوژی شبکه‌های بی‌سیم، با استفاده از انتقال داده‌ها توسط اموج رادیویی، در ساده‌ترین صورت، به تجهیزات سخت‌افزاری امکان می‌دهد تا بدون‌استفاده از بسترهای فیزیکی همچون سیم و کابل، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. شبکه‌های بی‌سیم بازه‌ی وسیعی از کاربردها، از ساختارهای پیچیده‌یی چون شبکه‌های بی‌سیم سلولی -که اغلب برای تلفن‌های همراه استفاده می‌شود- و شبکه‌های محلی بی‌سیم (WLAN – Wireless LAN) گرفته تا انوع ساده‌یی چون هدفون‌های بی‌سیم، را شامل می‌شوند. از سوی دیگر با احتساب امواجی همچون مادون قرمز، تمامی تجهیزاتی که از امواج مادون قرمز نیز استفاده می‌کنند، مانند صفحه کلید‌ها، ماوس‌ها و برخی از گوشی‌های همراه، در این دسته‌بندی جای می‌گیرند. طبیعی‌ترین مزیت استفاده از این شبکه‌ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکان نقل و انتقال تجهیزات متصل به این‌گونه شبکه‌ها و هم‌چنین امکان ایجاد تغییر در ساختار مجازی آن‌هاست. از نظر ابعاد ساختاری، شبکه‌های بی‌سیم به سه دسته تقسیم می‌گردند : WWAN، WLAN و WPAN.
مقصود از WWAN، که مخفف Wireless WAN است، شبکه‌هایی با پوشش بی‌سیم بالاست. نمونه‌یی از این شبکه‌ها، ساختار بی‌سیم سلولی مورد استفاده در شبکه‌های تلفن همراه است. WLAN پوششی محدودتر، در حد یک ساختمان یا سازمان، و در ابعاد کوچک یک سالن یا تعدادی اتاق، را فراهم می‌کند. کاربرد شبکه‌های WPAN یا Wireless Personal Area Network برای موارد خانه‌گی است. ارتباطاتی چون Bluetooth و مادون قرمز در این دسته قرار می‌گیرند.
شبکه‌های WPAN از سوی دیگر در دسته‌ی شبکه‌های Ad Hoc نیز قرار می‌گیرند. در شبکه‌های Ad hoc، یک سخت‌افزار، به‌محض ورود به فضای تحت پوشش آن، به‌صورت پویا به شبکه اضافه می‌شود. مثالی از این نوع شبکه‌ها، Bluetooth است. در این نوع، تجهیزات مختلفی از جمله صفحه کلید، ماوس، چاپگر، کامپیوتر کیفی یا جیبی و حتی گوشی تلفن همراه، در صورت قرارگرفتن در محیط تحت پوشش، وارد شبکه شده و امکان رد و بدل داده‌ها با دیگر تجهیزات متصل به شبکه را می‌یابند. تفاوت میان شبکه‌های Ad hoc با شبکه‌های محلی بی‌سیم (WLAN) در ساختار مجازی آن‌هاست. به‌عبارت دیگر، ساختار مجازی شبکه‌های محلی بی‌سیم بر پایه‌ی طرحی ایستاست درحالی‌که شبکه‌های Ad hoc از هر نظر پویا هستند. طبیعی‌ست که در کنار مزایایی که این پویایی برای استفاده کننده‌گان فراهم می‌کند، حفظ امنیت چنین شبکه‌هایی نیز با مشکلات بسیاری همراه است. با این وجود، عملاً یکی از راه حل‌های موجود برای افزایش امنیت در این شبکه‌ها، خصوصاً در انواعی همچون Bluetooth، کاستن از شعاع پوشش سیگنال‌های شبکه است. در واقع مستقل از این حقیقت که عمل‌کرد Bluetooth بر اساس فرستنده و گیرنده‌های کم‌توان استوار است و این مزیت در کامپیوترهای جیبی برتری قابل‌توجه‌یی محسوب می‌گردد، همین کمی توان سخت‌افزار مربوطه، موجب وجود منطقه‌ی محدود تحت پوشش است که در بررسی امنیتی نیز مزیت محسوب می‌گردد. به‌عبارت دیگر این مزیت به‌همراه استفاده از کدهای رمز نه‌چندان پیچیده، تنها حربه‌های امنیتی این دسته از شبکه‌ها به‌حساب می‌آیند.

[secure]

WAP-wtls

منبع:Sam's Blog

شما ومیلیون ها نفر دیگر در سراسر جهان هر روز از اینترنت جهت برقرای ارتباط با دیگران استفاده می کنید. خرید، سرگرمی، کنترل وضعیت آب و هوا و کارهایی از این قبیل. حتما درباره دریافت نامه های الکترونیکی و یا اخبار بوسیله رایانه های جیبی و یا تلفن های همراه مطالبی را شنیده اید. در این مقاله قصد داریم تا شما را با پروتکلی به نام WAP یا Wireless Application Protocol آشنا کنیم.

یکی از مهمترین علل پیدایش اینترنت بی سیم در چند سال اخیر، استفاده اکثر مردم از گوشی هایی است که قابلیت های بالایی دارند. توسعه شبکه های سلولی دیجیتال و خدمات ارتباطی شخصی زمینه ایجاد چنین خدمتی را فراهم نموده است به طوریکه هم اکنون در حدود ۶۰ میلیون تلفن همراه در حال فعالیت در شبکه های اینترنت بی سیم در سراسر دنیا برآورد می شود.

در سال ۱۹۹۷ شرکت های موتورولا، نوکیا، اریکسون و شرکت فون دات کام، جهت ایجاد پروتکل WAP گرد هم آمدند چراکه به اعتقاد آنها، ارائه یک استاندارد جهانی در این رابطه، عامل مهمی جهت پیشرفت در بازار های جهانی محسوب می شود. از آن زمان تا کنون بیش از ۳۵۰ شرکت دیگر نیز به این گروه پیوسته اند.WAP چیست و چگونه کار می کند؟

ایجاد یک وب سایت که بتواند توسط تجهیزات اینترنت همراه قابل دستیابی باشد، در مراحل اولیه کار، خود چالش مهمی تلقی می شد چراکه تنها تعداد اندکی از میلیون ها وب سایت موجود در اینترنت، چنین قابلیتی را دارا بودند.

جالب آنکه پروتکل WAP با هدف دستیابی به خدمات زیر ارائه شده بود:

• خدمات پیام کوتاه (SMS)

• خدمات داده سوئیچ مداری با سرعت بالا(CSD)

• خدمات داده بسته ای (GPRS)

پروتکل WAP از زبان Wireless Markup Language که قابلیت نمایش Handheld Device Markup Language را نیز دارا می باشد بهره می برد.

به طور کلی سه دلیل اصلی را می توان به عنوان مبنای استفاده از اینترنت در شبکه های بدون سیم ذکر کرد که عبارتند از: سرعت انتقال داده ها، سهولت کاربری و نیز مسیر یابی. مدلهای اولیه تلفن های همراه مجهز به WAP ویا PDA های مجهز به این سیستم نرخ تبادل داده ای برابر با Kbp۱۴.۴ و یا کمتر داشتند که این مقدار در مقایسه با مودم های دایل آپ و یا سیستم DSL خیلی کمتر بود. امروزه اکثر سایت های اینترنتی از قدرت گرافیکی و حجم بالایی برخوردارند و بارگذاری آنها با چنین سرعت اندکی یکی از مشکلات اصلی این سرویس ها محسوب می شد. به علاوه آنکه کوچک بودن صفحات نمایشگر تلفن های سلولی و یا PDA ها چالش دیگر پیش روی این مسیر بود چرا که اکثر صفحات اینترنتی برای وضوح نمایشی برابر ۶۴۰ در ۴۸۰ پیکسل طراحی می شدند، ولی صفحات نمایشگر تجهیزات همراه در حدود ۱۵۰ در ۱۵۰ پیکسل بیشتر نبود.

مشکل دیگر، مسئله مرور و مسیر یابی از میان لینک ها و حرکت در میان صفحات مختلف بود. شما از پشت رایانه رومیزی خود براحتی می توانید به کمک ماوس و صفحه کلید، در میان اجزا و لینک های مختلف یک صفحه اینترنتی، حرکت کنید و به مقصود خود برسید ولی از طریق تلفن های همراه و یا PDA ها، محدودیت های بیشتری خواهید داشت. در حقیقت سیستم WAP با هدف بر طرف کردن این محدودیت ها و ایجاد استانداردی برای سهولت کار با اینترنت از طریق تجهیزات سیار وارد عرصه شد. در این بخش با هم آنچه را که به هنگام مرور یک پایگاه اینترنتی توسط تجهیزات مجهز به وپ اتفاق می افتد را مرور می کنیم.WAP چیست و چگونه کار می کند؟

کاربر دستگاه خود را روشن و برنامه مرورگر آن را فعال می کند

دستگاه در این زمان یک سیگنال رادیویی را جهت درخواست خدمات مورد نیاز به مرکز خدمات دهنده ارسال می کند

سپس ارتباط با مرکز خدمات برقرار می گردد

کاربر به نشانی پایگاه اینترنتی مورد نظر خود مراجعه می کند

در این زمان یک درخواست از طریق دروازه خدمات دهنده WAP به مرکز کنترل ارسال خواهد شد

دروازه خدمات دهنده، نشانی مورد نظر را از طریق پروتکل HTTP می یابد

دروازه خدمات دهنده، اطلاعاتی را که در قالب HTTP دریافت نموده است به حالت WML تغییر می دهد

اطلاعات با فرمت WMLبرای دستگاه کاربر ارسال می شود

و در نهایت کاربر قادر خواهد بود تا وب سایت مورد نظر خود را در حالت وپ از طریق تجهیزات سیار مرور نماید

جهت دستیابی به این فرآیند، وب سایت های اینترنتی، باید نسخه مخصوصی از سایت خود را به شکل تمام متن و یا کم گرافیک علاوه بر نسخه رایج تهیه نمایند. این داده ها، در قالب HTTPاز طریق خدمات دهنده وب به دروازه های سیستم WAP ارسال می شوند. این سیستم شامل مبدل WAP ، ترکیب کننده اسکریپت ها و تطبیق دهنده پروتکل به منظور تبدیل HTTP به WML است. پس از آن، دروازه، اطلاعات تبدیل شده به WAP را برای تجهیزات کاربر می فرستد.

پروتکل WAP متشکل از مراحل و قسمت های مختلفی است که به اختصار آنها را مرور خواهیم کرد:

WAE- که ارتباط میان اجزاء بدون سیم را برقرار نگه می دارد. این قسمت شامل اسکریپت های WML نیز هستند.

WSP- وظیفه برقراری و یا قطع ارتباط میان تجهزات بدون سیم را بر عهده دارد.

WTP- بخشی است که مدیریت ترافیک انتقال داده ها را به عهده دارد.

WTLS- که وظیفه برقراری و حفظ امنیت دسترسی به شبکه و داده های در حال تبادل در سیستم را بر عهده دارد.

WDP- که نقش پروتکل رابط میان شبکه حامل را بازی می کند.

Network carriers- که اغلب به نام bearers معروف است رابط و فراهم آورنده ارتباط میان سیستم های بدون سیم و سطوح سیستم WAP است.

به نظر می رسد که اینترنت بدون سیم از طریق WAP هنوز راه زیادی تا یکسان شدن با دسترسی معمولی به اینترنت از طریق رایانه ها در پیش دارد. اما تردیدی نیست که سرعت پیشرفت فن آوری ها بزودی همه این مشکلات را برطرف خواهد نمود

[secure]

منبع :سایت سخاروش
امنيت
برای پياده سازی امنيـت در شبکه های بدون کابل از سه روش متفاوت استفاده می شود :

WEP : Wired Equivalent Privacy . در روش فوق ، هدف توقف ره گيری سيگنال های فرکانس راديوئی توسط کاربران غير مجاز بوده و برای شبکه های کوچک مناسب است . علت اين امر به عدم وجود پروتکل خاصی به منظور مديريت "کليد " بر می گردد. هر "کليد " می بايست به صورت دستی برای سرويس گيرندگان تعريف گردد. بديهی است در صورت بزرگ بودن شبکه ، فرآيند فوق از جمله عمليات وقت گير برای هر مدير شبکه خواهد بود . WEP ، مبتنی بر الگوريتم رمزنگاری RC4 است که توسط RSA Data System ارائه شده است . در اين رابطه تمامی سرويس گيرندگان و Aceess Point ها بگونه ای پيکربندی می گردند که از يک کليد مشابه برای رمزنگاری و رمزگشائی استفاده نمايند .

SSID: Service Set Identifier. روش فوق به منزله يک "رمزعبور" بوده که امکان تقسيم يک شبکه WLAN به چندين شبکه متفاوت ديگر که هر يک دارای يک شناسه منحصر بفرد می باشند را فراهم می نمايد . شناسه های فوق، می بايست برای هر access point تعريف گردند. يک کامپيوتر سرويس گيرنده به منظور دستيابی به هر شبکه ، می بايست بگونه ای پکربندی گردد که دارای شناسه SSID مربوط به شبکه مورد نظر باشد . در صورتی که شناسه کامپيوتر سرويس گيرنده با شناسه شبکه مورد نظر مطابقت نمايد ، امکان دستيابی به شبکه برای سرويس گيرنده فراهم می گردد .

-------- آدرس های ( MAC ( Media Access Control : در روش فوق ، ليستی از آدرس های MAC مربوط به کامپيوترهای سرويس گيرنده، برای يک Access Point تعريف می گردد . بدين ترتيب ، صرفا" به کامپيوترهای فوق امکان دستيابی داده می شود . زمانی که يک کامپيوتر درخواستی را ايجاد می نمايد ، آدرس MAC آن با آدرس MAC موجود در Access Point مقايسه شده و در صورت مطابقت آنان با يکديگر ، امکان دستيابی فراهم می گردد . اين روش از لحاظ امنيتی شرايط مناسبی را ارائه می نمايد ، ولی با توجه به اين که می بايست هر يک از آدرس های MAC را برای هر Access point تعريف نمود ، زمان زيادی صرف خواهد شد . استفاده از روش فوق، صرفا" در شبکه های کوچک بدون کابل پيشنهاد می گردد

[farshid83]

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[farshid83]

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید