مشاهده نسخه کامل
: piremard
16-05-2007, 05:21
itiran : سایت رسمی شورای عالی اطلاع رسانی ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) فیلترشده است. این خبر خوبی برای جامعه آی تی ایرانی نیست، آنها که تاثیرات «تکفا» را در توسعه فناوری اطلاعات در ایران به خاطر دارند، و چالش های پیش روی دبیر جدید این شورا پس از جهانگرد(که از عقبه سیاسی، دانش فنی و اقتدار یک سیاستمدار برخوردار بود) را پیش بینی کرده بودند.
شهریاری، که این روز ها براي حضور در نشست مربوط به پيگيري خط عمل شماره دهم اجلاس جهاني جامعه اطلاعات به ژنو سفر کرده است، با دارا بودن جایگاه علمی در خوری در پژوهندگی فلسفه اخلاق، آن هم در مکتب فیلسوف ارسطوگرایی چون مک اینتایر که نظریه اخلاقش سخت به کار سیاستمداران و دولتمردان ایران و جهان می آید، امید های فراوانی را برای تداوم اثربخشی نهاد شورا در استمرار توسعه آی تی ایرانی رقم زد.
البته درست که وظایف این نهاد دچار دگرگونی شد، اما تاکید معاونان ایشان بر اجرای تکفا 2 ، این انتطار را تداوم بخشید.
یکبار در همین تاویلات( گیرم با فونت و جایی دیگر)در پیش بینی انتصابشان نوشتم:« دبیری که دبیر نمی ماند» و نشان دادم که مدیریت بر نهادی عالی در ساختار حاکمیتی ایران،شرایطی سلبی دارد که دکتر حمید شهریاری واجد آن شرایط است.
اینک، فیلتر کردن سایت این شورای عالی ( که در نوع خود الگوی کوچکی از دولت الکترونیک بود) شاید در زمره اتفاقات مهم برای دبیرآن نباشد(دبیری که با معضلاتی ساختاری و بدیهی تر، از جنس تامین معیشت همکارانش درگیربوده است)، اما از منظراین تاویل، مقاومت نشان دادن مسوولان مربوطه به تذکرچند باره این دبیر، برای رفع این(به قول ایشان)« اشتباه عجیب»، آنقدرعجیب نیست.
شورای عالی اطلاع رسانی،که چه دراین دوره و چه در دوران جهانگرد از منابع و نیروی انسانی زبده، متعهد وکاردانی با بهره وری بالا، برخوردار بوده است، همواره از سوی نهاد ها و جریان هایی، با انگیزه های غیر همسان زیر ضرب بوده است.از یک سو برخی نهاد ها در ساختاراجرایی، که برای خود شأن بیشتری در راهبری فناوری اطلاعات قایل بوده اند، و از دیگر سو جریان های غیر شفاف اما با نفوذ در ساختارهای حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران، که اساسا رویکردی بدبینانه و غیر مدرن به فناوری اطلاعات دارند وکارکرد شورایی برآمده از شورای عالی انقلاب فرهنگی را، تنها با راهبردی تحدید کننده و بازدارنده، مطلوب و قابل حمایت ارزیابی می کنند.
اقتدار و هوشمندی سیاسی « نصرالله جهانگرد» در کنار تسلطی فنی که برفناوری اطلاعات داشت، وی را چندان یاری داد که تاثیرات تعیین کننده ای در جا انداختن پدیده آی تی نزد بزرگان نظام و وادار کردن دستگاه دیوانسالاری به تن در دادن به این پدیده، بر جای بگذارد. اما این بار گویا سمبه پر زورتر است چندانکه دکتر شهریاری به رغم تلاش های خود و مجموعه همکارانش تا کنون جز واگذاری سنگر به سنگر تکفا عملا توفیقی نداشته اند. شاید این تحلیل، بدبینانه تلقی شود اما تا زمانی که سندی دال بر نادرستی آن در دسترس نباشد، بنا به شواهد، به قوت واقعبینانه خودباقی است(متاسفانه).
شهریاری، که این روز ها براي حضور در نشست مربوط به پيگيري خط عمل شماره دهم اجلاس جهاني جامعه اطلاعات به ژنو سفر کرده است، با دارا بودن جایگاه علمی در خوری در پژوهندگی فلسفه اخلاق، آن هم در مکتب فیلسوف ارسطوگرایی چون مک اینتایر که نظریه اخلاقش سخت به کار سیاستمداران و دولتمردان ایران و جهان می آید، امید های فراوانی را برای تداوم اثربخشی نهاد شورا در استمرار توسعه آی تی ایرانی رقم زد.
البته درست که وظایف این نهاد دچار دگرگونی شد، اما تاکید معاونان ایشان بر اجرای تکفا 2 ، این انتطار را تداوم بخشید.
یکبار در همین تاویلات( گیرم با فونت و جایی دیگر)در پیش بینی انتصابشان نوشتم:« دبیری که دبیر نمی ماند» و نشان دادم که مدیریت بر نهادی عالی در ساختار حاکمیتی ایران،شرایطی سلبی دارد که دکتر حمید شهریاری واجد آن شرایط است.
اینک، فیلتر کردن سایت این شورای عالی ( که در نوع خود الگوی کوچکی از دولت الکترونیک بود) شاید در زمره اتفاقات مهم برای دبیرآن نباشد(دبیری که با معضلاتی ساختاری و بدیهی تر، از جنس تامین معیشت همکارانش درگیربوده است)، اما از منظراین تاویل، مقاومت نشان دادن مسوولان مربوطه به تذکرچند باره این دبیر، برای رفع این(به قول ایشان)« اشتباه عجیب»، آنقدرعجیب نیست.
شورای عالی اطلاع رسانی،که چه دراین دوره و چه در دوران جهانگرد از منابع و نیروی انسانی زبده، متعهد وکاردانی با بهره وری بالا، برخوردار بوده است، همواره از سوی نهاد ها و جریان هایی، با انگیزه های غیر همسان زیر ضرب بوده است.از یک سو برخی نهاد ها در ساختاراجرایی، که برای خود شأن بیشتری در راهبری فناوری اطلاعات قایل بوده اند، و از دیگر سو جریان های غیر شفاف اما با نفوذ در ساختارهای حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران، که اساسا رویکردی بدبینانه و غیر مدرن به فناوری اطلاعات دارند وکارکرد شورایی برآمده از شورای عالی انقلاب فرهنگی را، تنها با راهبردی تحدید کننده و بازدارنده، مطلوب و قابل حمایت ارزیابی می کنند.
اقتدار و هوشمندی سیاسی « نصرالله جهانگرد» در کنار تسلطی فنی که برفناوری اطلاعات داشت، وی را چندان یاری داد که تاثیرات تعیین کننده ای در جا انداختن پدیده آی تی نزد بزرگان نظام و وادار کردن دستگاه دیوانسالاری به تن در دادن به این پدیده، بر جای بگذارد. اما این بار گویا سمبه پر زورتر است چندانکه دکتر شهریاری به رغم تلاش های خود و مجموعه همکارانش تا کنون جز واگذاری سنگر به سنگر تکفا عملا توفیقی نداشته اند. شاید این تحلیل، بدبینانه تلقی شود اما تا زمانی که سندی دال بر نادرستی آن در دسترس نباشد، بنا به شواهد، به قوت واقعبینانه خودباقی است(متاسفانه).