مشاهده نسخه کامل
: Mohsen khan
03-04-2007, 18:40
در سال جاري نه تنها اسمي از اينترنت ملي در بودجه پيشنهادي دولت برده نشد، بلكه حتي بودجهاي به فناوري اطلاعات نيز اختصاص داده نشد تا وزارت ارتباطات بتواند از محل آن اين پديده نو را به عنوان اولين كشور در جهان به سرانجام رسانده و ادعاي خلق اينترنت را در جهان داشته باشد.
اين روزها ديگر صحبت از اينترنت ملي نيست. واژهاي كه از زبان مديران وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات در بهمنماه سال 84 مطرح و به نقل محافل كارشناسي و رسانهاي تبديل شد، اين روزها خاموش مانده است.
به گزارش ايلنا، بيش از يك سال از ابداع كلمه اينترنت ملي گذشته است؛ اما خبري از اين ايده نوي دبير شورايعالي فناوري اطلاعات براي رقابت با شبكه بيمرز اينترنت نيست.
عبدالمجيد رياضي كه نبود شبكه ملي را ضعف اصلي It درايران ميدانست, آن روزها در حالي از اينترنت ملي به عنوان يك طرح مورد نياز كشور نام ميبرد كه فهم نسبي از مزاياي اينترنت به عنوان يك شبكه جهاني اطلاعرساني در كشور ايجاد شده بود.
اگرچه از زمان مطرح شدن اينترنت ملي كارشناسان بسياري به نقد اين پديده پرداختند؛ اما پر واضح بود كه ايجاد نسخه ايراني از اينترنت نه عملي است و نه منطقي و اگر قصد بر اين بود كه به دليل موضوعات هستهاي ايران و شرايط سياسي شبكهاي در موازات اينترنت جهاني ايجاد شود، نيازي به انتخاب نام آن به عنوان اينترنت ملي نبود.
زماني كه كارشناسان فناوري اطلاعات بر اين باور بودند كه اينترنت در سطح كشور به تنهايي قابل راهاندازي نيست و مطرح كردن اينترنت ملي بدون داشتن ديتاسنتر ملي محال است, اين مديران تراز اول وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات بودند كه به دفاع از استقرار يك اينترنت كشوري برخاستند و سنگش را به سينه زدند.
اما اين دفاع تنها در يك بازه زماني كوتاهمدت شكل گرفت و پس از رد درخواست بودجه آن توسط مجلس در سال 85 به دليل توجيه نبودن مفهوم اين طرح, به دست فراموشي سپرده شد.
در سال جاري نيز نه تنها اسمي از اينترنت ملي در بودجه پيشنهادي دولت برده نشد، بلكه حتي بودجهاي به فناوري اطلاعات نيز اختصاص داده نشد تا وزارت ارتباطات بتواند از محل آن اين پديده نو را به عنوان اولين كشور در جهان به سرانجام رسانده و ادعاي خلق اينترنت و مباني آن را در جهان داشته باشد.
به عقيده بسياري از كارشناسان در آن زمان شبكه اينترنت ملي كه كمكم به شبكه ملي اينترنت تغيير نام داد همان شبكه ملي ديتا بود كه سالها در حال راهاندازي است و پروژهاي كه تنها مانع انتقال اطلاعات به خارج از كشور شود متفاوت از شبكه اينترنت ملي است.
واقعيت آن است كه نسخه ايراني اينترنت در جهت قطع نياز از وابستگي به كشورهاي ديگر، حركت به سوي برنامهريزي در جهت سانسور اطلاعات منتشر شده در اينترنت و ورود آن به كشور از طريق چند لايه كردن ورود اطلاعات به رايانه كاربران داخلي براساس معيارهاي خاص مطرح شد؛ اما همانند اكثر طرحهاي وزارت ارتباطات در حد حرف باقي ماند و كمكم به دست فراموشي سپرده شد و شايد تنها يك بار خبري از ارائه طرح مفهومي اوليه آن از سوي مركز تحقيقات مخابرات ايران به گوش رسيد كه آن هم فقط در حد يك خبر بود.
به هر حال و با توجه به ناتمام ماندن و به تاريخ پيوستن طرحهاي عظيمي كه در كشور ما عناوين ملي بر دوش ميكشند، واضح بود كه پروژه اينترنت ملي نيز در حد و اندازه همين حرف و حديث باقي خواهد ماند!
اين روزها ديگر صحبت از اينترنت ملي نيست. واژهاي كه از زبان مديران وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات در بهمنماه سال 84 مطرح و به نقل محافل كارشناسي و رسانهاي تبديل شد، اين روزها خاموش مانده است.
به گزارش ايلنا، بيش از يك سال از ابداع كلمه اينترنت ملي گذشته است؛ اما خبري از اين ايده نوي دبير شورايعالي فناوري اطلاعات براي رقابت با شبكه بيمرز اينترنت نيست.
عبدالمجيد رياضي كه نبود شبكه ملي را ضعف اصلي It درايران ميدانست, آن روزها در حالي از اينترنت ملي به عنوان يك طرح مورد نياز كشور نام ميبرد كه فهم نسبي از مزاياي اينترنت به عنوان يك شبكه جهاني اطلاعرساني در كشور ايجاد شده بود.
اگرچه از زمان مطرح شدن اينترنت ملي كارشناسان بسياري به نقد اين پديده پرداختند؛ اما پر واضح بود كه ايجاد نسخه ايراني از اينترنت نه عملي است و نه منطقي و اگر قصد بر اين بود كه به دليل موضوعات هستهاي ايران و شرايط سياسي شبكهاي در موازات اينترنت جهاني ايجاد شود، نيازي به انتخاب نام آن به عنوان اينترنت ملي نبود.
زماني كه كارشناسان فناوري اطلاعات بر اين باور بودند كه اينترنت در سطح كشور به تنهايي قابل راهاندازي نيست و مطرح كردن اينترنت ملي بدون داشتن ديتاسنتر ملي محال است, اين مديران تراز اول وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات بودند كه به دفاع از استقرار يك اينترنت كشوري برخاستند و سنگش را به سينه زدند.
اما اين دفاع تنها در يك بازه زماني كوتاهمدت شكل گرفت و پس از رد درخواست بودجه آن توسط مجلس در سال 85 به دليل توجيه نبودن مفهوم اين طرح, به دست فراموشي سپرده شد.
در سال جاري نيز نه تنها اسمي از اينترنت ملي در بودجه پيشنهادي دولت برده نشد، بلكه حتي بودجهاي به فناوري اطلاعات نيز اختصاص داده نشد تا وزارت ارتباطات بتواند از محل آن اين پديده نو را به عنوان اولين كشور در جهان به سرانجام رسانده و ادعاي خلق اينترنت و مباني آن را در جهان داشته باشد.
به عقيده بسياري از كارشناسان در آن زمان شبكه اينترنت ملي كه كمكم به شبكه ملي اينترنت تغيير نام داد همان شبكه ملي ديتا بود كه سالها در حال راهاندازي است و پروژهاي كه تنها مانع انتقال اطلاعات به خارج از كشور شود متفاوت از شبكه اينترنت ملي است.
واقعيت آن است كه نسخه ايراني اينترنت در جهت قطع نياز از وابستگي به كشورهاي ديگر، حركت به سوي برنامهريزي در جهت سانسور اطلاعات منتشر شده در اينترنت و ورود آن به كشور از طريق چند لايه كردن ورود اطلاعات به رايانه كاربران داخلي براساس معيارهاي خاص مطرح شد؛ اما همانند اكثر طرحهاي وزارت ارتباطات در حد حرف باقي ماند و كمكم به دست فراموشي سپرده شد و شايد تنها يك بار خبري از ارائه طرح مفهومي اوليه آن از سوي مركز تحقيقات مخابرات ايران به گوش رسيد كه آن هم فقط در حد يك خبر بود.
به هر حال و با توجه به ناتمام ماندن و به تاريخ پيوستن طرحهاي عظيمي كه در كشور ما عناوين ملي بر دوش ميكشند، واضح بود كه پروژه اينترنت ملي نيز در حد و اندازه همين حرف و حديث باقي خواهد ماند!