مشاهده نسخه کامل
: سازهای چینی
Asalbanoo
24-03-2007, 06:25
کاو حو، کمانچه دو تار صوت زیر
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "کاو حو" براساس اصلاح"ار حو" بوجود آمده است و پیدایش آن با موسیقی کاندون ارتباط نزدیک دارد. "موسیقی کاندون " شیوه نمایش سازهای مردمی رایج نواحی کاندون در جنوب چین است که از اپراهای محلی و موسیقی عامه و مردمی منشاء گرفته است. در پس و پیش سالهای ۲۰ قرن ۲۰ آقای "لیو ون شن " آهنکساز و نوازنده موسیقی کاندون ساز کمانچه دو تار چینی را جسورانه تجدید سازی کرد . وی بجای سیم ابریشمی معمولی سیم فلزی جا زده و صوت چله کمان را بالابرده و با دو ران خود لوله ساز را محکم گرفته و به نوازندگی می پرداخت .و کمانچه دوتار صوت زیر که به چینی "کاو حو " نامیده میشود بسرعت با صوت زیر صاف و روشن چون روح در سازهای موسیقی کاندون شده است. ساختار، طرز تهیه و مواد مورد نیاز اساسا با "ار حو " یکسان است فقط لوله ساز نسبتا باریک است. تا کنون تهیه کنندگان آلات موسیقی دست از اصلاح این ساز بر نداشته‌اند. بعضی‌ها بدنه لوله‌ای گرد این ساز را بصورت بیضی شکل درآوردند تا حجم صوت بیشتر باشد. عده‌ای از آنان به‌جای دوتار ،سه تار به "کاو حو" وصل کردند و در نتیجه دامنه صوت آن ۵ درجه توسعه یافته است. "کاو حو" با کیفیت صوت روشن ،پرطنین و ملیح مانند سوپرانو می‌نماید و با ضافه صوت شیرین و گوشنوازش در بخش بم موفق شد در ارکستر جایگاه برجسته‌ای به خود اختصاص دهد. به علاوه در اکستر با قدرت عظیم بیان خود و میلودی ملائم و زنده و مطنطن بطرز پرزوق و برق برای ملودی اصلی آهنگ همراهی میکند و آنرا با آرایش احساساتی زیباتر می‌سازد.
آهنگ :گل "باجیائو " زیر باران "
Asalbanoo
24-03-2007, 06:27
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"لو" یکی از آلات موسیقی سنتی ضربه ای چین است که شکل یک صفحه قوسی برنجی گرد دارد و در جائی ثابت میشود و یا در درست نوازند قرار می گیرد . نوازنده باچکش چوبی بر "لو" می کوبد و بر اثر آن ارتعاش صدا بلند می شود. "لو" در ارکستر ملی چین جایگاه مهمی در اشغال داشته و بطور گسترده در ارکستر ملی ،گروه نوازی آلات موسیقی مردمی و انواع اپراهاو رقص و آوازها و همچنین دراجتماعات و مسابقات قایقرانی ،سیرک و غیره مورد استفاده قرار می گیرد . اقلیتهای ملی در نواحی جنوب باختری چین قبل از دیگر ملیتها از "لو" استفاه می کردند. حدود قرن دوم قبل از میلاد ،بدنبال تبادلات روزافزون فرهنگی بین ملیتها، "لو"ی برنجی بتدریج در نواحی داخلی چین رواج یافت .درآنزمان این آلت موسیقی بیشتر در جنگ ها و درگیری ها بکار میرفت . فرماندهان با این "لو"ی برنجی به ارتش فرمان می دادند.
یک اصطلاح نظامی در چین باستانی موجود بودمبنی بر اینکه با به صدا در آوردن "طلا" سربازان جمع میشوندمقصود از . "طلا" "لو"ی برنجی بود. درسالیان دراز بعلت تفاوت مکانی و موارد کاربرد این آلت موسیقی بیش از ۳۰ نوع "لو"بوجود آمده است ودرمیان آنها "لو"ی بزرگ و "لو"ی کوچک همواره متداول بوده است. "لو"ی بزرگ ازنظر حجم از دیگر سازهای مشابه بزرگتر است . قطر آن درحدود ۳۰تا ۱۰۰ سانتیمتر است وصدای آن رسا ،بلند ،عمیق و پرطنین و درعین حال کیفیت صوت آن ملایم وطنین دار است. در ارکستر بزرگ "لو"ی بزرگ نقش شادکردن محیط و تشدید ریتم و در اپرا و درام نقش برجسته کردن خصوصیت اخلاق رلها دارد. "لوی کوچک " که قطر آن ۲۱ تا ۵/ ۲۲سانتیمتر است ،به "لوی کوچک "باصدای بلند ،متوسط و بم تقسیم میشود. "لوی کوچک ساز موسیقی است که در اپرای پکن و اپراهای محلی و تاترو درام و رقص مردمی مورد استفاده گسترده می باشد.
Asalbanoo
24-03-2007, 06:28
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "کونحو" ساز زهی باستانی است که بانوک انگشت ویا مضراب نواخته میشود. این ساز دو هزار سال قدمت دارد. ساز "کونحو " علاوه بر ارکستر موسیقی دربار در دوران باستانی درمیان مردم نیز مورد علاقه و پسند بوده است. در دوران سلسله امپراتوری "تان " (سالهای ۶۱۸-۹۱۷) بدنبال گسترش سریع اقتصادی و فرهنگی ،هنر نوازندگی "کونحو " به سطح نسبتا بالایی رسید و به کشورهای حاشیه مانند ژاپن و کره منتقل گردید. ولی این ساز قدیمی از قرن ۱۴دیگر رواج نیافته و حتی بتدریج ازیاد مردم رفت. از سالهای ۵۰ قرن ۲۰، موسیقی دانان و تهیه کنندگان در چین برای تجدید حیات این ساز به تحقیقات زیادی دست زدند.
آنان طبق طرح و نقاشی‌های دیواری باستانی این ساز را طراحی و تهیه کردند. ولی به‌علت نواقص آن تعمیم آن مشكل می‌نمود. دهه ۸۰ قرن ۲۰،ساز "کونحو" با طرح جدید بنام " کونحو"و به نام دسته‌ای از مرغان وحشی تهیه گردید. ساخت آن نسبتا درایتمندانه ،علمی و صوت آن با خصوصیت ملی است و در عمل تعمیم یافته است. ساز قدیمی "کونحو"ی عمودی و افقی بود و ساز جدید با تقلید از شکل اساسی "کونحو"ی عمودی بوجود آمده و شکل ظاهری آن با قانون غربی نزدیک است. فرق این است که این ساز دو ردیف سیمی و هر ردیف۳۶تار دارد و هر یکی از این سیمها توسط ستون در جعبه تقویت کننده صدا نصب میشود و شکل این گونه ستون سیم به‌ظاهر با شکل دسته مرغان در حال پرواز شبیه است و در نتیجه نام فوق را بخود گرفته است . سا ز "کونحو"ی جدید با کیفیت صوت ملایم و صاف و دامنه گسترده صوت و قدرت عظیم خود میتواند آهنگهای قدیمی و معاصر ملی و آهنگهای موسیقی غربی را اجرا کند. این ساز دو ردیف سیمی صوتی یکسان دارد و میتواند به‌راحتی ریتمهای سریع و صداهای مختلف را به گوش برساند. نوازندگان همچنین می‌توانند با دو دست چپ و راست خود همزمان موسیقی همراه با زیباترین کیفیت صوت بنوازند.
آهنگ: بامبوی سیان فی
Asalbanoo
24-03-2007, 06:29
"بی لی قلمی" یکی از آلات موسیقی عامه و مردمی است که به‌طور عمده در بخش خودمختار ملیت کره "یان بی آن " و دیگر نواحی کره ائیان نشین استان "جی لین " چین رایج است. این ساز ندای بسیار بلند و پرقدرت و طنین اندازدر میاورد و دارای خصوصیت غلیظ ملیت کره میباشد. ساز "بی لی قلمی"که تاریخ طویلی دارد ،شامل سوت لوله‌ای و و بدنه آن را میشود. سوت لوله‌ای به طول ۴سانتیمتر بانی خیزران پوست کنده شده درست میشود و بدنه ساز که به درازا ۲۰تا۲۵سانتیمتر و قطر آن حدود یک سانتیمتر است، ازساقه بمبوی نازک ساخته میشود ودر روی جلو آن ۷سوراخ صوتی و پشت آن یک سوراخ صوتی بلند وجود دارد.
طرز نوازندگی "بی لی قلمی " مثل اکثر سازهای بادی میباشد . نوازنده بدنه لوله را راست در دو دست می‌گیرد و سوت لوله را در دهان نگهدارد، دست چپ روی سوراخ صوت زیر و سه سوراخ فوقانی در روی ساز و دست راست به ۴ سوراخ دیگر تحتانی آن می‌گذارد . سا ز "بی لی قلمی " به سه نوع صوت زیر و صوت میانه و "بی لی دوتائی "تقسیم میشود . "بی لی قلمی"صوت زیر بر اساس اصلاح روی ساز سنتی ،با اضافه یک سوراخ کوچک دربالای طرف چپ دامنه صوت این ساز را به دو نیم "۸درجه رساند.
"بی لی قلمی "صوت میانه یک ۸ درجه صوت پائین‌تر از اولی است. "بی لی قلمی "دو تائی دو سازصوت زیر را در یک ردیف متصل میکند. روی هر یکی از آن سوت لوله‌ای گذارده میشود. در هنگام نوازندگی می‌توانند دو سوت را علیحده و یا در یکجا بنوازند .حجم صوت آن بیشتر ازتک "بی لی قلمی "و کیفیت صوت آن ممتد و دلنواز است.
آهنگ : تصنیف در صحرا
Asalbanoo
24-03-2007, 06:33
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
" چینگ" قدیمی ترین ساز موسیقی چین است که با شکل ساده و بی پیرایه و ظرافت و دقت در تهیه از دیگر سازها متمایزبوده است . "چینگ " تاریخ دیرینه دارد .در عهد قدیم در جامعه مادرسالاری ، این ساز را "شی"و "مین چیو " یعنی "سنگ "و "توپ صدا دار "هم نامیده اند. در آنزمان مردم پس از کار و شکار با تقلید از حرکات جانواران برای تفریح پایکوبی می کردند این برنامه باعث شد تا بتدریج ساز موسیقی "چینگ " شكل گیرد. ساز "چینگ " ابتدا در تفریحات و پایکوبی مردم مورد استفاده بود ،بعدا در گروه موسیقی در فعالیتهات گوناگون حکمرانان عالی قدر مانند لشگرکشی ویا مراسم مذهبی قربانی نیز از آن استفاده شد. از لحاظ محل استعمال و شیوه نواختن "چینگ " به دو نوع تقسیم میشود :"چینگ ویژه "سازی بود که در مراسم قربانی امپراتور در راه خدا و یا نیاکان استفاده می شد . نوع دوم "مجموعه چینکهای منظم "بود که از تعدادی از چینگهای بزرگ و کوچک تشکیل می شد .این مجموعه چینگها درموقع نواختن روی طاقچه فلزی آویزان بود و از سازموسیقی دربار بود.دو هزار سال پیش در دوران کشورهای جنگجو در ناحیه "چو"صنعت تهیه "چینگ" از سطح بالایی برخوردار بود. اوت سال ۱۹۷۸ باستان شناسان چینی درشهرستان "سوی " استان "خوبه " یک قبرستان قدیمی ۲۴۰۰ساله بنام "قبرستان تسن خوی ای " را کشف کردند . از این قبرستان بیش از ۱۲۰ عدد آلات موسیقی باستانی با خاصیت فرهنگ "چو"و گروه عظیم آثار کهن سال از قبیل "مجموعه زنگهای منظم " ،"مجموعه چینگهای منظم سازهای زهی "سه " " سیائو" و طبل از خاک بیرون آورده شد.مجموعه چینگهای منظم کشف شده جمعا ۳۲عدد بود و تماما از آهک ،سنگ سیاه و یشم تهیه شده و در طاقچه برنز بطور منظم در دو طبقه بالا و پائین آویخته است . سال ۱۹۸۰موزه استان "حو به " با همکاری پژوهشگاه فیزیک" او خان "مجموعه تقلیدی چینگ را تهیه کرد که صدای آنها بسیار زیبا و شنیدنی است. سال ۱۹۸۳ گروه رقص و آواز استان "حوبه " یک مجموعه سنگی ۳۲تا ئی چینگ را ساخت و سپتا مبر سال ۱۹۸۴کارخانه سازهای ملی سوجو و کارخانه سنگ تراشی آن شهر با یشم یک مجموعه ۱۸تائی چینگ را هم درست کردند.
اینم عکس یه ساز چینی که ماله یکی از رفیقامه
باباش از چین براش آورده
اسم ساز پیپا = Pipa
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Asalbanoo
27-03-2007, 20:38
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"شیائو "نوعی فلوت خیزرانی باستانی چین است و چند هزار سال پیش در میان مردم چین رواج داشته است. می‌گویند که "شیائو " در اصل "شیائو " درست شده از چند لوله همردای نی بود . مردم در حین نوازندگی با این ساز متوجه شدند که اگر در یک لوله به فواصل مختلف سوراخ ایجاد شود، میتواند صداهای گوناگون بوجود آید ودر نتیجه "شیائو " امروزه که یک لوله با چند سوراخ میباشد، پیدا شده است. "شیائو " در سلسله امپراتوری "خان " دیده بود و در اصل سازموسیقی ملیت "چیان " ساکن استانهای "سی چوان "و "گان سو" یود و یک قرن پیش از میلاد در مسیر رود زرد رواج پیدا کرده و بتدریج به صورت "شیائو " با ۶ سوراخ شبیه به "شیائو " امروزه در آمده است. شکل "شیائو " با نی لبک بسیار شبیه است و معمولا از بمبوی قرمز ،زرد و یا سفید تهیه شده اندازه لوله در مقایسه با نی لبک نسبتا درازتر است و انتهای بالائی آن با بند بمبو بسته است و در لب آن یک سوراخ بادی و روی لوله این ساز ۵ سوراخ و پشت لوله یک سوراخ صوتی موجود است. به‌علاوه در پشت ته بدنه لوله سه و چهار سوراخ صوتی هم دیده میشود که برای تنظیم و تشدید صوت بکار می‌رود. کیفیت صوت "شیائو" ملائم و آرام و مهذب و شیرین است و فنون نوازندگی اساسا با نی لبک شباهت دارد ولی برای نشان دادن آهنک سریع و پرشدت مناسب نیست بلکه بیشتر با میلودی طنین دار و لظیف و آرام زیبائ طبیعت ولطایف باطنی انسان را بیان میکند. این ساز میتواند در تک نوازی ،موسیقی با دو یا چند نوازنده و گروه نوازی و یا موسیقی فولکلور و محلی جنوب رود یانتسه ،فوجیان و کاندون مورد استفاده قرار گیرد.بعلاوه این ساز هم در همراهی بعضی اپراهای محلی شرکت دارد.انواع "شیائو " هم زیاد است مانند "شائو " بمبوی قرمز ،شیائو یو پین و "شیائو ۹ بندی"و غیره.
آهنگی بنام " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید " که با" شیائو "بمبوی قرمز نواخته میشود، با آهنگ زیر و بم و روان منظره چرخش زدن مرغان وحشی قبل از فرود آمدن را ترسیم میکند.
اینکه آهنگ " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید "
Asalbanoo
27-03-2007, 20:42
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"شن "ساز موسیقی با دی باستانی چین و نیز قدیمی ترین ساز موسیقی در جهان است که با استفاده از وزقه نازک فلزی ساخته میشود. شن برای پیشرفت آلات موسیقی فرنگی نقش مثبت و مساعدی داشته است . سا ل۱۹۷۸در مقبره شاهزاده "زنگ ای هائو" در شهرستان تسو در استان "خوبه "چنذ تاساز "شن "قدیمی مربوط به دو هزار سال پیش از خاک بیرون آورده شد که درتاریخ چین بی‌سابقه است.
"شن " در بیش از ۳۰۰۰سال قبل شکل گرفت اما ابتدا مردم فقط چند ساقه بمبوئی را كه اصوات گوناگون از آن به گوش می‌رسید ،با نخ و یا قالب چوبی بهم پیوند دادند بعدها مردم بر آن ورقه‌های باریک بمبوئی و "شن دو "که از کدوی مخضوصی درست شده بود افزودند. در ابتدا "شن دو " از کدوی غلیانی مخصوص و دهانه بادی از چوپ تهیه میشد یعنی بیش از ده ساقه بمبوئی باندازه‌های مختلف بشکل سم اسب روی "شن دو" قرار می‌گرفت. بعد از سلسله امپراتوری "تان " نوازندگان برای تهیه "شن دو " از چوپ و بعد از مس استفاده می کردند و بجای ورقه‌های نازک بمبوئی ورقه نازک مسی جایگزین شد. بدلیل آنکه "شن " در سالیان زیاد در میان مردم رایج بوده است ،در جاهایمختلف کشور اشکال "شن " نیز فرق داشته است .پس از تاسیس جمهوری خلق چین سازندگان آلات موسیقی و موسیقیدانان "شن " را مورد اصلاح قرار دادند و در نتیجه سازهای جدید "شن " مان ند "شن "باتقویتکننده صدا بوجود آمد که ضمن رفع نواقص "شن " قدیمی نیروی حیاتی جدیدی به این ساز بخشیده است. کیفیت صوت "شن "صاف و روشن و شیرین و پرطنین بوده و حجم صوت آن زیاد است و در ضمن در میان آلات موسیقی سنتی بادی چین تنها "شن "میتواند صوت هماهنگ ایجاد کند و در گروه نوازی با دیگر سازهای موسیقی "شن " میتوا ندکیفیت صوت دسته موسیقی را تنظیم کند و دانگ صوت آنرا افزایش دهد.
آهنگ :"سیمرغ پرو بال خود را باز میکند"
Asalbanoo
30-03-2007, 17:05
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ستنور یک ساز زهی ضربی متداول در چین بوده و باکیفیت عالی ،روشن و طنیندار صوتی و قدرت مظهر بزرگ خود برای تکنوازی ،گروه نوازی و یا همراهی آوازبسیار مناسب بوده ولذا در ارکستر ملی جایگاه مهمی در اشغال دارد. طبق یادداشتهای قدیمی قبل از قرون وسطی سنتور درفارس و کشورهای عربی باستان در خاور میانه رواج داشت و درسلسله ا مپراتوری مین (سالهای ۱۳۶۸-۱۶۴۴)بدنبال رفت و آمدهای روزافزون دوستانه بین چین و آسیای غربی و شرقی سنتور ا زفارس ا ز راه دریائی به چین منتقل شد و در ابتدا در استان ساحلی کانتون رواج یافت و سپس بتدریج در سراسر کشور تعمیم یافت. در سالهای بعد سنتور درنتیجه تجدیدسازی نوازندگان مردمی تدریجا به "یان چین "-آلت موسیقی ملی چین مبدل گردید. سنتور ساز زهی به شکل جعبه ذوزنقه متساوی الساقین ومعمولا دارای ۷۲سیم که هر چهار تای آن بر خرک بسته شده و آن را به وسیله دو مضراب چوبی باریک می نوازند . در چین "یان چین ""خو دیه چین "یعنی ساز پروانه هم نامیده میشود.
نواختن ستنور فنون و شیوه های زیادی دارد و کیفیت صوت آن نیز متنوع است : صوت دربخش بم کلفت و سنگین بوده و دربخش صوت میانه صاف و شفاف بوده و دربخش صوت بلند روشن وپر طنین می باشد . "یان چین " برای آهنگ سریع و بیان احساسات زنده و نشاط انگیز وشادمان مناسب است . در بیش از ۴۰۰سال که ستنور در چین رواج داشت تهیه کنند گان ستنور چین تنوع جدید این ساز را خلق کرده اند از قبیل :"یان چین "با تغیر صدا ،"یان چین "باتغیر پرده و مقام ،"یان چین چنگ " و "یان چین الکترونیک".
در اینجا " یان چین الکترونیک قابل توجه است . این ساز ،بدنه ،پیکاپ،بلند گو و جعبه صدارا شامل می شود .درهنگام ارتعاش سیمها ی ساز ، امواج صوت از راه پیکاپ به علایم الکترونی بدل می شود و پس از زیبا سازی در دستگاه بلندگو از آن پخش می شود. ستنور الکترونی در گروه نوازی و تک نوازی مورد استفاده است . خلاصه کلام "یان چین " که سالیان دراز در چین رایج بوده و پیشرفت کرده ،چه در زمینه تهیه و یا در هنر نوازندگی و افرینش اهنگ صاحب خصوصیات سنتی و سبک ملی شده و مورد علاقه مردم است.
آهنگ :"بهار در رود چینگ جیان "
Asalbanoo
30-03-2007, 17:07
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "ژوان" ساز زهی در چین استکه با نوک انگشت و یا مضراب نواخته میشود. ساز "ژوان" در قدیم "چین پی با" نامیده میشد. حدود قرنهای دوم و سوم پیش از میلاد در دوران کشور "چین " مردم بر نوعی طبل کوچک دسته‌دار سیم اضافه کردند و یک ساز زهی بنام "سژوان تائو " ایجاد کردند و کمی بعد براساس سازهای دیگر مانند "شن "و "جو" سازی جدیدی که از "سژوان تائو " بهتر بود، بوجود آوردند و آنرا "چین پی با" نامیدند. حدود قرن سه میلادی نوازنده‌ای بنام "ژوان جن " مهارت فوق‌العاده‌ای در نواختن این ساز از خود نشان داده و مورد علاقه زیاد مردم واقع گردید و سپس مردم اسم او را "ژوان جن " گذاشتند. یک هزار سال پیش در دوران سلسله امپراتور "سون م" این ساز رسما "ژوان " نامیده شد. ساز "ژوان " از سر ساز، تیر و بدنه تشکیل شده است . سر ساز معمولا با اشیای هنری سنتی مثلا حکاکی بر روی استخوان اژدها تزئین میشود و در دو پهلوی آن چهار محور سیمی نصب میشود و بدنه ساز یک جعبه تقویت کننده صدای بیضی شکل ازتخته‌های متصل به آن است. اصول ساخت ،مواد تهیه و فنون نوارنده با ساز "پی با" شبات زیادی دارد . درسالهای اخیر بر اثر توجهات چین به سازهای ملی "ژوان " نیز مورد اصلاحات قرار گرفته و انواع مختلف "ژوان " ایجاد گردیده است. "ژوان "با صدای زیر با صوت صاف و روشن و پرطنین اغلب در ارکستر نقش ریتم اصلی را ایفا میکند. "ژوان " صدای میانه با صوت آرام و ملایم و شاعرانه در گروه نوازی اثر تکان دهنده و هیجان انگیز دارد و در همراهی آهنگ با تغیرات فراوان ریتمها ویژگی آهنگ را بخوبی نمایان می‌سازد. در ارکستر هم اهنگی این دو ساز بخش صوت میانه را مکمل می‌سازد. "ژوان " بزرگ ۵ درجه پائین‌تر از صوت "ژوان میانه " بوده و با ویولن سل غربی شبیه است و برای ملودی پر احساس مناسب است. و هنگام نواختن ضمن توازن آهنگها میتوان ریتمها را شدت داد و آهنگی گرم و پرشور نواخت. ساز "ژوان " بم، میتواند باصوت بم و حزن انگیزنقش ویولن بم از سازهای غربی را ایفا کند.
Asalbanoo
01-04-2007, 00:16
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"گوچین " ساز سیمی باستانی چین است و تاریخ آن بسیار دیرینه میباشد .دربیش از سه هزار سال قبل درسلسله امپراتوری "جو" نیاکان ملت چین "گو چین "را آفریدند. شکل "گوچین" بسیار ظریف ودقیق با کیفیت صوت شیرین و روشن و گوشنواز و درعین حال صوت متغیر و لطیف و نفیس است .پیشینیان در نوازندگی "گوچین "با ید تشریفات مخصوصی انجام دهند. قبل از نوازندگی باید حمام بگیرند و لباس نو بپوشاند و عود بر آتش بنهند ،سپس چهار زانو نشسته و ساز را روی پا و یا میز می‌گذارند. به هنگام نوازندگی با دست چپ چله کمان را می‌زنند و با دست راست روی چله کمان گذارده صوتها را انتخاب نموده و به درستی صوتها خیلی دقت میکنند. ادبای دوران باستانی چین با موسیقی "گو چین " ارتباط نزدیک و فشرده داشتند یادداشتهای تاریخی زیادی ثابت میکند که ادبای باستانی چینی همواره مشارک عمده موسیقی "گوچین " بودند و در زمینه نوازندگی ،تجزیه و تحلیل و پخش و اشاعه ساز سهم بسزائی ادا نمودند. تهیه "گو چین " یک هنر خاص بوده ودر تهیه آن باید معیارهای مقرر را رعایت کرد. دوران دودمان "تان " و "سون " عصر طلائی ساخت "گو چین " بود و در آن دوران برترین‌های"گوچین" با صنعت دقیق و ظریف و کیفیت صوت زیبا پدیدآمد . معهذا بعلت از بین رفتن فنون تهیه "گوچین " طی سالهای متمادی ،تعدادی از این سازها که از سلسله‌های گذشته به دست رسیده، قطعات و اندازه‌های مختلف داشته است. در چند دهه اخیر در چین تولید "گوچین " همراه با اصلاح احیا شده و در نتیجه این ساز باستانی درخشندگی مجذوب خود را مجددا بدست یافته است. ساز "گو چین " که صاحب قدرت عظیم بیان و تظاهر است، میتواند عواطف گوناگون انسان و مناظر طبیعی را بطور زنده ترسیم نماید. "گوچین " میتواند درتکنوازی ،هماهنگی با ساز "سیائو و همراهی با ترانه‌ها بکار رود. نیمی از نت‌های موجود مخصوصا در همراهی ترانه‌های قدیمی مورد استفاده قرار داشته است.
Asalbanoo
01-04-2007, 00:18
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نی ساز بادی است که در چین به‌طور گسترده متداول است و از بامبوی طبیعی تهیه میشود و لذا به چینی "جو دی " موسوم است. نی ساز بادی از ساقه نی یا چوب باریک و توخالی باپنج سوراخ در یک سمت (جلو) و یک سوراخ بادی در سمت دیگر (عقب) بدنه آن برای قرار دادن انگشتان و تنظیم صدا و شکاف باریکی در یک سر آن که در دهان معمولا میان دندان‌ها قرار می‌گیرد و سوراخی در انتهای دیگر.
نی این ساز ساده و کوتاه هفت هزار سال قدمت دارد. حدود ۴۵۰۰ سال قبیل ماده‌ای برای ساخت "نی "بجای استخوان به بامبو بدل گردید . درپایان قرن یکم قبیل از میلاد در زمان امپراتور "هان او " نی در ارکستر با سازهای بادی جایگاه قابل ملاحظه‌ای در اشغال داشت. از قرن هفتم "نی " مورد اصلاح قرار گرفت و با افزایش سوراخهای آن قابلیت هنری بمراتب فزونی گرفته و فنون هنری نوازندگی ان نیز به سطح بالا رسید و در قرن ۱۰ "نی " ساز اصلی همراه قرائت اشعارشد ضمنا در ارکستر و اپراهای مردمی "نی " نیز ازسازهای حتمی و ضروری است با نی میتوان ملودی بسیار بلندنواخت و یک محیط پهناور و بیكران را ترسیم كرد. موسیقی شادمان و یا تصنیف ملایم و زیبا با آن نواخته میشود. به‌علاوه با نی همچنین میتوان انواع صداهامثلا صدای مرغان و پرندگان را تقلید كرد. درحال حاضر "نی " در چین تنوع زیادی دارد مانند "نی چیو " ،"نی "برای نشانه معیار آهنگ ، "نی یو پین " ،نی با هفت سوراخ و نی با ۱۱سوراخ. به‌علاوه دو فرقه جنوبی و شمالی به سبک نوازندگی کاملا متفاوت "نی " در چین هم موجود است.
نوازند گان "نی " از فرقه جنوبی سبک لطیف و مهذب دارند و بطور عمده از"نیچیو" که بدنه آن نسبتا بلند و کلفت و کیفیت صوت آن کلفت و ملایم ، صاف و شیرین ،طنین دار است، استفاده میکنند. این فرقه بطور عمده در نواحی جنوب رود یانتسه فعالیت میکند. نی نوازان فرقه شما لی بطور عمده از" نی بان" استفاده میکنند. اینگونه نی با بدنه نسبتا کوتاه و باریک میتواند صوت بلند و روشن و صاف یجاد کند که عمدتا در نواحی شمالی چین متداول است .
آهنگ :”سفر در گو سو "
Asalbanoo
14-04-2007, 13:44
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "جیا یه چین " یکی از آلات موسیقی سیمی ملیت کره‌ای است که در بخش خودمختار "یان بین” ملیت کره استان جی لین در شمار شرق چین مرسوم است. شکل "جیا یه چین " با "گو چنگ" ملیت "خان "شباهت و رابطه دیرینه دارد. طبق یادداشتهای تاریخی ، در حدود سال ۵۰۰میلادی ،شاه کشور "جیا یه " - کشور باستانی کره با تقلید از "گوچنگ " یک ساز زهی ساخت و مردم ملیت کره آنرا "جیا یه چین "نامیدند. ساز "جیا یه چین " تا بامروز هزارو پانصد سال تاریخ دارد. درقدیم بدنه سازاز قطعه‌ای چوب تهیه شده و انتهای آن شکل شاخ بز داشت اما به‌علت فقدان تخته در بخش تحتانی آن،حجم صوت ضعیف و قدرت بیان آن کم بود. پس از رواج و اصلاح چند قرن از طرف مردم ملیت کره ،سرانجام ساز "جیا یه چین " با ویژگی بارز و خاصیت عالی خلق شد. پس از تاسیس جمهوری خلق چین ساز "جیا یه چین " باز هم مورد تجدید ساخت قرارگرفت و به ترتیب ساز "جیا یه چین " ۱۸تار و ۲۱ تار بوجود آمد. بخصوص در تهیه نوع دوم این ساز علاوه بربزرگتر کردن جعبه تقویت کننده صدا سیمها را با نیلون و تار فولاد توام با نیلون درست نمودند و صوت ساز را رساتر و طنین‌دارتر و خوش‌تر ساختند. ژست نوازنده نیز بسیار پسندیده ومهذب است. نوازنده با دست چپ روی سیم فشار می‌دهد و با دست راست صوت را انتخاب میکند. نوازنده با مهارت و حرکات ماهرانه عواطف گوناگون انسان مانند شادی و خشم و غم و اندوه بیان و صحنه‌های پرعظمت و پر شور ترسیم میکند.این ساز به‌خصوص برای اجرای موسیقی زنده و نشاط انگیز مردمی و عامه مناسب است . به موازات آنکه ساز "جیا یه چین " بتدریج به یکی از عمده‌ترین سازهای ملی مبدل شده و شما نوازندگان زن نیز روزبروز بیشتر شده است. ساز "جیا یه چین " میتواند برای تکنوازی و یا نواختن موسیقی با دو یا بیشتر آلت موسیقی و ارکستر ملی بکار رود. در میان ملیت کره یک نمایش آواز سنتی بنام "آواز با ساز جیا یه چین " وجود دارد . به هنگام نمایش بیش از ده دختر کره‌ای ملبس به لباس ملی روی صحنه در یک ردیف نشسته و انتهای پائینی هر یک از این سازها راروی زمین گذارده با دست چپ روی تارها فشار می‌دهند و با دست راست صوت انتخاب میکنند و در حین نوازندگی ترانه می‌ربایند. ندای ترانه آمیخته با سازها بسیار زیبا و گوشنواز است.
Asalbanoo
14-04-2007, 13:53
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز"دون بو لا" ساز سیمی باستانی است که با نوک انگشت و یا مضراب نواخته میشود و مورد علاقه ملیت قزاق است. تقریبا همه قزاقی‌ها نواختن این ساز و یا آواز آن را می‌دانند. ساز "دون بو لا" در قرن سوم قبل از میلاد در سین جیان چین مرسوم شد. بدنه این ساز از چوب درست شده و شبیه یک قاشق بزرگ است. در ابتدا هنرمندان مردمی یک قطعه چوب را بشکل قاشق می‌برند و روی آن یک تخته نازک می‌گذارند و دو سیم از روده خشک گوسفند بان وصل نموده و ۹ وسیله صوت در دسته قاشق نصب میکنند و باین ترتیب "دون بو لا" درست میشود. خوانندگان عامی قزاقی "دون بولا" را همیشه همراه خود جابجا می‌كنند و حتی به هنگام گاوچرانی نیز از آن جدا نمی‌شوند و در اوقات فراغت قزاق‌ها با نواختن "دون بو لا" به پایکوبی و آوازخوانی می‌پردازند و از شادی زندگی بهره‌مند می‌شوند. "دون بولا" میتواند در تکنوازی ،گروه نوازی و همراهی با موسیقی‌های دیگر مورد استفاده قرار گیرد .طرز نوازندگی آن با اکثر سازهای زهی فرق ندارد :نوازنده در حالیکه این ساز را بشکل مورب در آغوش گرفته ،با دست چپ ساز را می‌گیرد و با انگشتهای بزرگ و نشانه روی سیم فشار می‌دهد و با انگشتهای بزرگ و میانه دست راست سیم ساز می‌نوازد .با شیوه‌های گوناگون نوازندگی "دون بو لا" صدای ریزش آب چشمه‌ها ،آواز پرندگان و صدای بع بع گوسفندان و همچنین صدای سم اسب‌ها به گوش می‌رسد.
آهنگ : عشق در زادگاه
Asalbanoo
20-04-2007, 17:06
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "کونحو" ساز زهی باستانی است که بانوک انگشت ویا مضراب نواخته میشود. این ساز دو هزار سال قدمت دارد. ساز "کونحو " علاوه بر ارکستر موسیقی دربار در دوران باستانی درمیان مردم نیز مورد علاقه و پسند بوده است. در دوران سلسله امپراتوری "تان " (سالهای ۶۱۸-۹۱۷) بدنبال گسترش سریع اقتصادی و فرهنگی ،هنر نوازندگی "کونحو " به سطح نسبتا بالایی رسید و به کشورهای حاشیه مانند ژاپن و کره منتقل گردید. ولی این ساز قدیمی از قرن ۱۴دیگر رواج نیافته و حتی بتدریج ازیاد مردم رفت. از سالهای ۵۰ قرن ۲۰، موسیقی دانان و تهیه کنندگان در چین برای تجدید حیات این ساز به تحقیقات زیادی دست زدند.
آنان طبق طرح و نقاشی‌های دیواری باستانی این ساز را طراحی و تهیه کردند. ولی به‌علت نواقص آن تعمیم آن مشكل می‌نمود. دهه ۸۰ قرن ۲۰،ساز "کونحو" با طرح جدید بنام " کونحو"و به نام دسته‌ای از مرغان وحشی تهیه گردید. ساخت آن نسبتا درایتمندانه ،علمی و صوت آن با خصوصیت ملی است و در عمل تعمیم یافته است. ساز قدیمی "کونحو"ی عمودی و افقی بود و ساز جدید با تقلید از شکل اساسی "کونحو"ی عمودی بوجود آمده و شکل ظاهری آن با قانون غربی نزدیک است. فرق این است که این ساز دو ردیف سیمی و هر ردیف۳۶تار دارد و هر یکی از این سیمها توسط ستون در جعبه تقویت کننده صدا نصب میشود و شکل این گونه ستون سیم به‌ظاهر با شکل دسته مرغان در حال پرواز شبیه است و در نتیجه نام فوق را بخود گرفته است . سا ز "کونحو"ی جدید با کیفیت صوت ملایم و صاف و دامنه گسترده صوت و قدرت عظیم خود میتواند آهنگهای قدیمی و معاصر ملی و آهنگهای موسیقی غربی را اجرا کند. این ساز دو ردیف سیمی صوتی یکسان دارد و میتواند به‌راحتی ریتمهای سریع و صداهای مختلف را به گوش برساند. نوازندگان همچنین می‌توانند با دو دست چپ و راست خود همزمان موسیقی همراه با زیباترین کیفیت صوت بنوازند.
آهنگ: بامبوی سیان فی
Asalbanoo
20-04-2007, 17:07
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"هولوشیائو" نوعی از آلات موسیقی بادی اقلیتهای ملی چین است که مورد علاقه خاص اقلیتهای ملی چین در نواحی جنوب غربی این کشور از قبیل اقلیتهای ملی "دای "،"آ چان " و "وا" واقع شده و از سازهای متداول آنان است. "هولو شیائو" تاریخ دیرینه دارد و احتمال دارد تاریخ آن به عصرسلسله چین اولیه (قبل از سال ۲۲۱ پیش از میلا د ) باز گردد و "هو لو شیا ئو " امروزه از نظر ساخت ویژگی‌های سازهای مشابه قدیمی را دارد . شکل و ساخت "هولوشیائو" از دیگر سازها متمایز است و از یک کدوی غلیانی مخصوص با سه ساقه بمبو و سه ورقه نازک فلزی تهیه میشود. در انتها ن یک ساقه بمبو چون دهانه بادی گذارده میشود و خود این کدوی غلیانی نقش وسیله تقویت کننده صدا را دارد. در ته این کدو سه ساقه بامبو بکلفتی مختلف به این کدو وصل میشود و هر یک از این سه ساقه بامبومرصع یک ورقه ناز ک مسی و یا نقره ای است. سا قه وسطی ساقه اصلی بوده و از دیگر ساقه‌ها کلفت‌تر است و روی آن هفت سوراخ صوت میتواند ملودی ایجاد کند و دو ساقه فرعی که در دو طرف ساقه اصلی قرار است میتواند با صدای خود هماهنگ و همراه شود. "هولوشیائو" همانند دیگر فلوت خیزرانی حجم صوتی کم دارد ولی ساقه اصلی آن با کیفیت صوت ملایم و گوشنواز بهمراهی دو ساقه فرعی احساسات نهفته و مبهمی به شنوندگان نسبت می‌دهد. از آنجا که صدای لرزش آن همچون ابریشم در حال تکان و اهتزاز است. این ساز "هولو سی " هم نا م دارد. با آنکه "هولوشیائو " بعلت تفاوت ملیتها و نواحی درمیان هر ملیت ساکن استان یونن از لخاظ شکل ،طرز تهیه و شیوه‌های نوازنده فرق دارد، ولی یک اشتراک دارد و آن اینکه اغلب برای همراهی فولکلور استعمال میشود و با صوت زیبا میتواند احساسات نوازنده را بهتر نمایان سازد. دست اندرکاران موسیقی ملی چین این سا ز ملی را مورد اصلاح قرار داده اند و در نتیجه "هولوشیائو " نوین هم کیفیت صوت و سبک سنتی خود را حفظ نموده و هم با افزایش حجم صوت و دانگ صدا و غنی سازی تاثیرات صوت و قدرت بیان این ساز بومی اقلیتهای ملی چین بروی صحنه نمایش آمده و همراه با نمایشات هنرمندان موسیقی چین در صحنه هنر در جهان جائی پیدا کرده است.
آهنگ "هولوشیائو" :"بامبوی دم طاوس در زیر مهتا ب "
خواهر محترم ممنون از کار مفیدتون
میشه منبع تون رو ذکر کنید
قطعه تکنوازی از این سازا میخوام
خیلی خوشم اومد از چنتاشون . دوست دارم گستره صداییشون رو بدونم
بازم ممنونم
Asalbanoo
27-04-2007, 14:03
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"هو گوان "ساز بادی با دو ورقه نازک فلزی است که بر اساس "گوان زه "این ساز موسیقی بومی چین درست شده است . در ابتدا این ساز فقط وسیله‌ای بود که در خیایانهای استان کاندون دست فروشان برای فروش اجناس خود از آن استفاده می‌کردند. در اواخر سالهای ۲۰ قرن ۲۰ ، این لوله بمبو در موسیقی محلی کاندون و اپرای "یو" استعمال شده سپس در نواحی کاندون و گوان سی عمومیت پیدا کرد. ساخت "هو گوان " بسیار ساده است که از سوت ، بدنه و دهانه شیپور مانند تشکیل میشود.سوت آن از نی خیزران تهیه شده و بدنه لوله از بمبو ،آبنوس ،چوب بسیار سخت بنام "پادا وک " ولوله پلاستیک و یافلزی درست میشود و لوله بمبو از همه بهتر است . بدنه "هوگوان " هفت سوراخ صوت دارد و در انتهای تحتانی آن دهانه شیپور مانند ورقه نازک مس بچشم میخورد که نقش تقویت حجم صوت و تزئینی دارد. کیفیت"هوگوان " نیز با بخش بم ساز "گوان زه " شباهت دارد، کلفت و سنگین و نیرومند و توام با صدای تودماغی میباشد. این ساز در ارکستر موسیقی ملی اغلب با "چون هو "و "دی هو" هم اهنگی میکند. در ارکستر موسیقی ملی چین ،دو نوع "هوگوان " :یکی "هوگوان "با صوت میانه آهنگ(جی)و "هوگوان " بم اهنگ (دی )استفاه میشود .نوع اول که طول آن ۵۳سانتیمتر و قطر داخلی آن یک تا یک ممیز سه سانتیمتر است، میتواند ۸ صوت ایجاد کند و مقیاس صوت تنها ۸ درجه است. نوع دیگر "هوگوان " که طول آن ۸۵سانتیمتر و قطر داخلی آن یک ممیز چهار تا یک ممیز هفت سانتیمتر است ،دامنه صوت نسبتا تنگ دارد و برای تغیر آهنگ مناسب نیست. در سالهای ۶۰ قرن ۲۰،سازندگان آلات موسیقی چین بر این ساز کلید بیشتر اضافه کردند و روی بدنه "هوگوان "۱۸تا ۱۹سوراخ صوت بوجود آوردند که نواقص قبلی را رفع کرد.ه و دامنه صوت نیز دو برابر کرده و به ساز تکنوازی بدل گردید.علاوه بر این، کیفیت صوت این ساز نیز مکمل شده است.
آهنگ تکنوازی با "هو گوان "بنام " نسیم بهاره زیر باران "
Asalbanoo
27-04-2007, 14:08
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مجموعه زنگهای منظم نوعی از سازهای ضربی مهم در چین باستان می باشد که زنگهای بزرگ و کوچک متعددفلزی بطور منظم گروه به گروه درطاقچه (قاب ) چوبی آویزان می شود و بر اثر ضربه زدن با چکش چوبی توسط نوازنده آهنگهای متفاوت از آن به گوش می رسد . در دوران مختلف قدیم شکل این زنگها نیز گوناگون بوده ولی روی بدنه همه این زنگها نقش و نگار ظریفی حکاکی شده است. در سلسله امپراتوری "شان " در ۳۵۰۰سال قبل در چین مجموعه زنگهای منظم بوجود آمده بودکه معمولا از سه زنگ تشکیل شده است .بعدها بدنبال پیشرفت های اجتماعی تعداد این مجموعه زندگها نیز بیشتر گردید.
در چین باستان، مجموعه زنگهای منظم خاص طبقه اعیان بود و سمبل طبقات و قدرت محسوب میشد .این زنگها بیشتر در دربار در مراسم مختلف مانند آغاز لشگرکشی ،بار یابی در دربار و زیارت مکان های مقدس نواخته می شد .در زمان معاصر در مقبره های شاهزادگان ،دوک ها و اشرافیان در نواحی استانهای یونن ،شانسی و خوبه تعداد زیادی مجموعه زنگهای منظم کشف و از خاک بیرون آورده شده است . درمیان آنها ،مجموعه کشف شده از مقبره دوک "زان حو ای " در شهرستان "سوی " در استان خوبه بیشتر از همه جالب توجه است .این مجموعه زنگهای منظم که دارای تکنولوژی عالی و ظریف است ،دانگهای صدایش میتواند پنج مجموعه نت های هشتگانه موسیقی را شامل شود و ساخت سلسله نت آن به سلسله نت هشتگانه آهنگ برزگ "سی " نزدیک است بعلاوه بر روی این مجموعه زنگها متن بیش از ۲۸۰۰هیروگلیفی درباره مقررات هماهنگی آهنگ و بسیاری اصطلاحات موسیقی دیده میشود که مبین سطح پیشرفته فرهنگ موسیقی چین باستانی میباشد .مجموعه زنگهای فوق ازمجموعه زنگهای منظمی است که تاکنون ازلحاظ تعداد بیشتراز همه و از لحاظ مقیاس بزرگتر از دیگر مجموعه هابوده و بخوبی محفظ مانده است و بحق معجزه ای در تاریخ فرهنگ بشر نامیده شده است . از انجاکه مجموعه زنگهای منظم قادر است آهنگهای موسیقی روشن و رسا و پر طنین و ملایم و خوش بنوازد و میلودی و ریتم آن چون ترانه است لذا زنگهای ترانه هم نام دارد. سال ۱۹۸۲کارخانه تهیه آلات موسیقی ملی "او خان "و کارخانه تهیه ادوات و ابزار دقیق "او خان "مشترکا با تقلید از مجموعه زنگهای کشف شده از مقبره دوک"زن خو ای " مجموعه نوینی از آن ساختندو طبق نیاز برنامه های روی صحنه و موسیقی معاصر یک سری اصلاحاتی در ساخت آن هم انجام دادند. این مجموعه زنگها از ۲۴زنگ تشکیل میشود و هر زنگ دو صدا ایجاد میکند که در سه ردیف آویزان میگردد.
Asalbanoo
01-05-2007, 09:59
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "لئی چین "نوعی ساز زهی است که در سالهای ۲۰قرن ۲۰در چین بوجود آمده است. ساز "لئی چین " بدست "وان دیان یو" هنرمند مردمی براساس ساز سنتی و پس از اصلاح تهیه شده است .این هنرمند مردمی اهل استان شاندون که در یک خانواده فقیر بدنیا آمده و دربچگی به‌علت بیماری نابینا شده بود، نزد آستادان موسیقی فنون نوازندگی سازهای مردمی ازقبیل "جوای هو" را یاد گرفت و در اثر هوش و ذکاوت ذاتی و تلاشها یش موفق به فراگیری نوازندگی آوازها و اپراهای محلی با ساز "جوای هو " شده است. او در اواخر سالهای ۲۰قرن ۲۰ به اصلاح جسورانه ساز فوق‌الذکر پرداخت: وی ضمن تمدید تیر ساز و بزرگتر کردن ساقه ساز ،روی آن قطعه‌ای از پوست مار بوآ پوشاندو در نتیجه یک ساز نوین با حجم صوت بیشنرودامنه صوت وسیعتر و کیفیت صوت زیباتری پا به عرصه وجود گذاشت. سال ۱۹۵۳،این ساز نوینرسما ساز "لئی چین "نامیده شده است. ساز "لئی چین " را قطعاتی مانند ساقه ساز، تیر ساز، محور و کمان تشکیل می‌دهد. تیر و ساقه و سر ساز از چوب بسیار سفت درست میشود و سر این سازبشکل بیل است و روی محورهای زه کمان نقش و نقار میشود و انتهای محور با تزئینات استخوانی آراسته میگردد.
ساقه "لئی چین "نسبتاکوتاه بوده و از ورقه نازک مسی ایجاد شد. روی کمان دسه‌ای دم موی اسب آویزان میشود. ساز "لئی چین " به بزرگ و کوچک تقسیم میشود. ساز "لئی چین " بزرک بدرازای ۱۱۰سانتیمتر و کمان باسیم فولادی میتواند دامنه صوت را به سه و نیم هشت درجه برساند. ساز "لئی چین " کوچک که طول آن ۹۰سانتی متر بوده و کمان آن از الباف ابریشمی درست میشود صوت یک هشت درجه ای بالاتر از اولی را ایجاد میکند. طرز نوازندگی این ساز با سازهای زهی دیگر فرق نمی‌کند و نوازنده روی صندلی مینشیند و ساقه ساز روی رام چپ می‌گذارد، سازو زه کمان را در دست چپ گرفته و با دست راست کمان گرفته و بین دو زه کمانه میزند. نوازندگی ساز "لئی چین " شیوه‌های مخصوص فشار دادن انگشت و مهارت خاص نوازندگی دارد. با انکه طرز انگشت زنی با ساز "ار حو" نزدیک است ولی هنگام کمانه زنی بیشتر با انگشنهای نشان و حلقه عملی میشود. ساز "لئی چین " قدرت بیان بسیار زیاد دارد . این ساز با دامنه وسیع صوت و حجم صوت زیاد و کیفیت شیرین و آرام صوتی میتواند در تکنواز گروه نوازی و یاموسیقی چند نوازنده شرکت دارد و همچنین میتوانداز آهنگ اپراها و صداهای مرغان و پرندگان و همچنین صدای فریادهای حیوانات وصدای انسان و آهنگهای سازهای زهی و ضربی مانند "شن " سورنا " "کمانچه دو تار " طبل و سنج و غیره تقلید کند.
آهنگ : آواز ایفندی
Asalbanoo
01-05-2007, 10:00
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز "خوبوس" ساز زهی باستانی است که با نوک انگشت و مضراب نواخته شده و مورد علاقه مغول‌ها است. قرن یکم قبل از میلاد ملیتهای شمال چین بر اساس سازهای ملت "حان "مانند "گوچنگ " و "گون حو" این ساز را آفریدند. شکل سنتی این ساز شبیه یک قاشق با بدنه‌ای به طول ۹۰سانتیمتر ،سرساز پیچیده و دسته آن راست است، روی جعبه تقویت کننده صدا پوست ماربوآ كشیده شده و سه تا چهار سیم نصب است. به‌علت آنکه تیر ساز نسسبتا بلند بوده و جعبه تقویت کننده کوچک میباشد و روی آن پوست است ،صوت آن صاف و روشن با کیفیت ملایم و لطیف است و دارای روح مراتع شمالی چین میباشد و اغلب در تکنوازی، گروه نوازی ویا برای همراهی رقص و آواز مورد استفاده واقع میشود. طرز نوازندگی آن اساسا با دیگر سازهای زهی تفاوتی ندارد. ساز "خوبوس" ابتدا در کتاب تاریخ چین به عنوان "تاریخ سلسله امپراتوری "یوان: یادداشت موسیقی تشریفاتی "در قرنهای ۱۳ تا۱۴ ضبط شده بود. در آن زمان "خوبوس" در فهرست آلات موسیقی دولتی ضبط شده و در مجلس ضیافت پرشکوه اجرا می‌گردید و بعد در میان مردم رواج یافت. بعد از اضمحلال سلسله دودمان "یوان " "خوبوس" از طرف حکمرانان سلسله مین از فهرست آلات موسیقی دولتی حذف شد و در قرن ۱۷ درسلسله دودمان "چینگ" بر اثر رواج عادات و رسوم ملیت مغول ،ساز"خوبوس" دوباره در فهرست آلات موسیقی دولتی جا گرفت و در ضیافتها ،گردهمائی‌های اعضای خاندان سلسله "چینگ " و حتی در شکار دستجمعی ندای پرطنین ساز "خوبوس" شنیده میشد. بدلائل گوناگون بعد از سلسله "چینگ " ساز"خوبوس" بتدریج از بین رفت . پس از تاسیس جمهوری خلق چین دست اندرکاران موسیقی بر اساس کشفیات باستانی ساز نوین "خوبوس" را تولید کردند و به این ساز قدیمی حیات نو بخشیدند. طبق طراحی جدید ساز"خوبوس" سه نوع با صوت زیر، میانه و بم دارد. شکل برونی آن طبق رسوم سنتی ملیت مغول انتهای بالائی ساز مانند یک تیردان و روی آن یک کمان کاملا کشیده شده حکاکی گردیده و جعبه تقویت کننده صدا به شکل کدوی غلیانی بیضی از جعبه سنتی دو برابر بزرگتر است و روی آن تخته نازکی از درخت جلا كشیده شده است که حجم صوت تقویت شده وصدای آن رساتر و کلفت‌تر است و درضمن طراحان این ساز به منظور شکوفای خصوصیت ملی "خوبوس "روی گردن ساز بیش از ۲۰ قطعه استخوانی متصل کردند و حجم صوت کل آن را بهبود بخشیدند.
Asalbanoo
05-05-2007, 08:30
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"سیون " یکی از آلات موسیقی بادی قدیمی چین است و حدود ۷ هزار سال قدمت دارد. روایت است که "سیون "از نوعی وسیله شکاری تقلید شده است . در زمان قدیمی مردم اغلب باپرتاب توپ گلی و یا سنگی که یک طرف آن با طناب وصل شده بود ،به شکار پرندگا ن و حیوانان می‌پرداختند. از انجاکه اینگونه توپ توخالی بود و هنگام پرتاب به دلیل وزش باد صدایی از آن به گوش می‌رسید ؛ بعدها مردم برای تفریح در سوراخهای این توپ را فوت می کردند و این وسیله شکار بتدریج به آلت موسیقی "سیون " مبدل شد. ساز "سیون "درابتدا از سنگ و یا استخوان و سپس با سفال درست میشد و اشکال گوناگون مثل شلغمی شکل ،بیضی شکل ،شکل توپ ،ماهی و گلابی دارد. روی سر این "سیون " یک دهانه بادی موجود است و ته آن مسطح بوده و در دو جناح آن سوراخهای صوتی هست. قدیمی‌ترین "سیون " فقط یک سوراخ داشت و سپس بتدریج با چند سوراخ تهیه شدو در اواخر قرن سوم قبل از میلاد "سیون "شش سوراخی بوجود آمد. " تسائو چن " پروفسور کنسرواتوار چین از سالهای ۳۰ قرن ۲۰ به تهیه "سیون "سفالی تقلیدی دست زد و "چن جون " کنسرواتوارتیان جین "سیون " سفالین نوع جدید با ۹ سوراخ را طراحی کرده و با سفال قرمز رنگ درست نمود. این گونه "سیون " اصلاح شده از نظر حجم صوت و دانگ صدا از "سیون "قدیمی خیلی یهتر شده است و در هنگام نوازندگی با عادات معاصر بیشتر وفق دارد و میتواند در تک نوازی ،گروه نوازی و همراهی موسیقی مورد استفاده قرار گیرد. پبدایش "سیون "سفالین با ۹ سوراخ نشانه تجدید حیات "سیون "قدیمی چین است . "چاو لین شان " از گروه رقص و آواز استان "حو به " باچوب بسیار سخت بنام "پاداوک ""سیون " با ۱۰ سوراخ را تهیه کرد که میتواند صوت بسیار بلند ایجاد کند. "سیون " در تاریخ موسیقی چین بطور عمده در موسیقی دربار سلسله‌ها بکار میرفت. در موسیقی دربار از دو نوع "سیون " استفاه میشد. یکی که شکل آن به کوچکی تخم مرغ است، حجم صوت بالا دارد و دیگری که شکل آن نسبتا بزرگ است وصوت نیرومند و پائین دارد. اغلب با یک ساز بادی بامبوئی بنام "تسی" یکجا نواخته میشود.
آهنگ :"سرود چو"
Asalbanoo
26-05-2007, 08:13
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساز با سر اسب از آلات موسیقی زهی ملیت مغول است. تاریخ آن ساز دیرینه است و در اوائل قرن ۱۳ این ساز در بین مردم مغول رواج گسترده پیدا کرد و در نواحی مختلف اسم، شکل، کیفیت صوت و طرز نوازندگی آن متنوع بود .ساز با نقشه سر اسب ،یک وسیله تقویت کننده صدا به شکل ذوزنقه دارد وروی بدنه ساز سر اسب حکاکی میشود. این سرمنشا اسم این ساز میباشد. زه آن از چند ده دم موی اسب تهیه میشود و دو انتهای آن با سیم الیاف ابریشمی بسته میگردد. هنگام اصطکاک بین کمان دم موی اسب با زه دم موی اسب صوت بسیار شنیدنی ،شیرین و کلفتی ایجاد میشود که ازدیگر سازهای سیمی چینی و خارجی متمایز است. ساز با نقشه سر اسب (ما تو چین) در ابتدا به علت ضعف حجم صوت فقط برای اجرا در چادرهای مغولی یا اطاق مناسب بود و بعد از اصلاح ،دامنه صوت توسعه یافته وبه دلیل استفاده از زه نیلونی بجای زه دم اسب، حجم صوت زیادتر شده و کوک آن چهار درجه بالا رفته است. ساز "ما تو چین " اصلاح شده هم کیفیت صوت قبلی خود را حفظ کرده و هم شفافیت و وضوح بیشتری یافته است و کاملا برای نوازندگی روی صحنه و بیرون از سالن مناسب میباشد و یکی از سازهای تک نوازی عمده موسیقی ملت مغول است. در ضمن سازندگان آلات موسیقی همچنین موفق به تحقیق و تهیه "مانوچین "بزرگ و متوسط شده‌اند. شیوه نواختن این دو ساز جدید با شیوه اجرای ویولن سل و ویلون با صدای بم یکسان است .این مجموعه "ماتو چین‌ها" ارکستر ملی چین را تکمیل کرده است. با این حال، سازهای جدید "ما تو چین " از نظر تزئین کماکان خصوصیات ملی مغول را حفظ نموده است. روی بدنه ساز نقش و نقار ملی ظریف وبی پیرایه و ساده ترسیم میشود و ظاهرا یک شی بسیار زیبا در میان هنرهای دستی را نمایندگی میکند.
آهنگ : چهار فصل سال.
Asalbanoo
26-05-2007, 08:15
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"لیو چین " ساز زهی از زمره ساز "پی با "میباشد که ازچوب درخت بید مجنون تهیه شده و شکل آن نیز شبیه برگ بید است و لذا "لیو چین " و یا "لیو یه چین "یعنی ساز برگ بید نام گرفته است و به "پی بای بومی "هم ملقب میباشد. این ساز مدت طولانی در میان مردم استانهای شاندونگ ،آن خویی و جیانگ سو" برای همراهی در اپراهای محلی مورد استفاده واقع گردیده است . ساز "لیو چین " از لحاظ شکل برونی ،ساخت و طرز نوازندگی با "پی با" فرق ندارد . تنها درموقع نوازندگی از مضراب استفاده میشود. نوازنده باید راست بنشیند و سازرا جلو سینه خود نگهدارد با دست چپ این ساز را گرفته و انگشتها برزه فشار دهد و مضراب را وسط انگشتهای بزرگ و نشان دست راست گیرد و به ساز زنی بپردازد. پایان سال ۱۹۵۸"وان حوی ژان " نوازنده مشهور سازهای ملی چین باهمکاری با استادان کارخانه آلات موسیقی سازی موفق به تحقیق و تهیه نسل اول "لیو چین " تیپ جدید یعنی "لیو چین " سه تار شد .ستون‌های صوت آن از ۷ تا به ۲۴تا افزایش یافته و کیفیت صوت نیز روشن‌تر و صاف‌تر گردیده است .بدنبال آن ،در سالهای ۷۰ نسل دوم "لیوچین طراز نوین یعنی "لیوچین " چهار تار صدای زیر ایجاد شد. تغیر عمده در ساز مزبور این است که بجای ساقه گیاهی گذشته ساقه بامبو و بجای سیم الیاف ابریشمی ،سیم فولادی جا گرفته و کار کردهای "لیو چین" از هر حیث به مراتب بهتر کرده است. در نتیجه ساز"لیو چین " تاریخ بیش از ۲۰۰ساله خودرابعنوان ساز همراهی پایان داده و راه پیشرفت بسوی ساز تکنوازی را در پیش گرفته است . امروز "لیو چین " در نمایش موسیقی چین نقش مختلف را ایفا میکند. در ارکستر ملی "لیو چین " ازگروه آلات موسیقی سیمی صدای زیر و دارای تاثیر ویژه صوتی است و ریتمهای اصلی بخش صدای زیر را اجرا میکند و گاهی هم قطعات پر زوق و برق اهنگ را که طالب مهارت عالی است، می‌نوازد. به‌علاوه "لیو چین" اثرات صوتی "کاندولین" این ساز غربی را دارد و در هماهنگی با ارکستر سمفونیک خیلی جالب توجه است.
vBulletin , Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.