اولين حوادث زمين
زمين هسته ای دارد که احتمالا از ترکيب آهن، نيکل و سولفور ساخته شده است. بيشتر شواهد اشاره به تشکيل هسته در اوائل تاريخ سياره، احتمالا در 100 ميليون سال اول، دارند. اطلاعات هسته تهی شدگی سنگهای گوشته و ماگماهای مشتق شده از آنها، در مقايسه با فراوانی آهن در جهان، اشاره دارند. از آنجا که تمايل به توزيع برخی عناصر به مذابهای دارای آهن فلزی 10000 بار بيشتر از مذابهای سيليکاته است، چنين فلزات سيدروفيل(آهن دوست) در لايه های بيرونی زمين به شدت تهی شده اند. اين امر يکی از دلايلی است که باعث می شود طلا و فلزات گروه پلاتين در سطح زمين بسيار کمياب و ذيقيمت باشند. در حقيقت، چنين فلزاتی بسيار فراوانتر از حضور در هسته فلزی می باشدو آنها فراوانی بسيار کمی دارند.
يک توضيح برای اين تضاد اين است که طلا و PGE اضافی که بعد از تشکيل هسته رسيده اند، تمام شده اند، عامل تحويل بوسيله خرده های متئوريتی به طور پيوسته در نيم ميليارد سال اول تاريخ منظومه شمسی بمباران شده اند. توضيح ديگر اين است که تمايل چنين فلزاتی به آهن در فشارهای بسيار بالا کاهش می يابد. ژئوشيميستهای آلمانی، کانادايي و استراليايي(Holzheid،A. et al،2000،Evidence for a late chondritic Veneer in the Earth s mantle from high-pressure partitioning of palladium، Nature،V. 406،p. 396-399) نشان دادند که چنين کاهشی، حداقل در 500 کيلومتر بيرونی زمين، اتفاق نمی افتد. اين امر به حملاتی که گوشته فوقانی را با فلزات نجيب بذز پاشی کرده، البته با مسائل جانبی آن، اشاره دارد. اين موضوع بحث قديمی افزايش همگن يا ناهمگن زمين را دوباره مطرح کرد که با اين حقيقت که فلزات سيدروفيل متداولتر، مثل نيکل و کبالت فراوانی گوشته را نشان نمی دهد که در عدم تعادل با تشکيل هسته می باشد. برای بيشتر تحول زمين که از ترکيب درونی آن مشتق شده اند بخصوص محتوای آب و راديو اکتيو آن، تمايز جزئي نيست.
ماه به نظر می رسد به عنوان نتيجه ای از برخورد عظيم يک توده به اندازه مريخ با زمين اوليه حاصل شده باشد. از آنجا که ماه هسته و ترکيب جهانی آهن را ندارد، چنين آغاز مصيبت باری(به طور موثر "سال صفر " برای ژئوشيمی دو توده) بايد بعد از تشکيل هسته زمين صورت گرفته باشد. به علت اينکه سنگهای ماه با حوادث بعدی تغيير کمی کرده اند، سن آن با کمی تصحيح به عنوان سن مبنا در تظر گرفته می شود- Land Highlands در حدود Ma450 سن دارند. مقايسه فراوانی طلا وPGE بين زمين و ماه مي تواند جالب باشد، چون دوره ای را که بمباران عناصر سيدروفيل را تحويل داد، مشخص می کند. تا 8/3 ميليارد سال پيش، هر دو برخوردهای فراوان داشته اند که درفاصله 8/3 تا 0/4 ميليارد سال پيش به حداکثر خود رسيده و کراترهای بسيار بزرگ ماه تشکيل شده است که اختر شناسان به آنها اصطلاح Maria يا " درياها " را داده اند.
جواب بصورت نقل قول