بهداشت و مراقبت از قلب

[Boye_Gan2m]

تاریخچه آنژیوگرافی
این روش که در ابتدا بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شد، برای اولین بار در سال 1929توسط ورنر فورسمن بر روی انسان صورت گرفت.هدف فورسمن ابداع روشی برای رساندن مستقیم داروها به درون قلب بود، اما قابلیت تکنیک فورسمن، به عنوان یک ابزار تشخیصی توسط افراد دیگر مورد توجه قرار گرفت. امروزه سالانه بیش از یک میلیون مورد کاتتریزاسیون و آنژیوگرافی قلبی برای اهداف تشخیصی، مداخله درمانی و یا هر دو انجام می‌پذیرند.





نحوه انجام آنژیوگرافی
آنژیوگرافی یکی از اقدامات تهاجمی قلبی به شمار می‌رود به این صورت که کاتتر یا لوله‌ای باریک از طریق سیاهرگ یا سرخرگهای پا یا دست به سمت قلب هدایت شده و مستقیماً اندازه‌گیری‌ها و تصویربرداریهای لازم را انجام می‌دهد. اگر کاتتر از سیستم سیاهرگ وارد قلب شود. قلب راست و سرخرگ ریوی مورد بررسی قرار می‌گیرد و اگر از مسیر سرخرگی وارد قلب شود، آئورت، قلب چپ و سرخرگ کرونروی ارزیابی می‌شوند.

کاربرد آنژیوگرافی
کاربرد تشخیصی
در این روش امکان اندازه‌گیری مستقیم فشارهای داخل قلب (می‌تواند به طور مستقیم فشار خون بطنها ، دهلیزها و سرخرگهای قلبی و حتی مویرگهای ریوی را اندازه‌گیری نماید)، میزان اشباع اکسیژن و با تزریق ماده حاجب امکان مشاهده عروق کرونر قلب، حفره‌های قلبی و عروق بزرگ (می‌توان از مسیر حرکت خون در قلب یا رگهاب کرونری فیلم یا عکس تهیه کرد) فراهم می‌شود. کاربرد معمول آنژیوگرافی شامل تایید ناهنجاریهای احتمالی قلب و تعیین موقعیت آناتومیک و اهمیت فیزیولوژیک آنها می‌باشد. اغلب قبل از اقدامات درمانی مانند آنژیوپلاستی شریان (سرخرگ) کرونر، پیوند عروق کرونر یا عمل جراحی دریچه‌ها نیز به آنژیوگرافی قلبی نیاز است.

کاربرد درمانی (آنژیوپلاستی)
اقدام دیگری که گاه از طریق همین کاتر انجام می‌گردد آنژیوپلاستی نام دارد. آنژیوپلاستی به معنی باز کردن یا ترمیم رگ می‌باشد. در این روش رگ مسدود توسط بادکنکی متسع می‌شود و چند ثانیه در این حالت نگاه داشته می‌شود تا رگ باز شود. گاهی نیز برای محکم کاری یک لوله محکم به نام استنت (Stent) داخل رگ مسدود قرار داده می‌شود تا از انسداد مجدد آن جلوگیری به عمل آید.






در مواردی که آنژیوپلاستی با موفقیت روبرو نمی‌شود یا تعداد رگهای مسدود یا شدت انسداد آن زیاد باشد از اقدام دیگری به نام بای‌پس شریان کرونروی (یا عمل کنار گذر) استفاده می‌شود. در این عمل جراحی که معمولاً چند ساعت به طول می‌انجامد تکه‌ای از سیاهرگهای پا یا سرخرگهای داخل قفسه سینه بریده شده و به صورت کنار گذر در محل انسداد سرخرگ کرونری پیونده زده می‌شود تا جریان خون به نواحی پائین دست آن برقرار بماند و از سکته‌های قلبی یا قطع کامل جریان خون پیشگیری شود.

عوارض آنژیوگرافی
انجام این بررسی نیاز به یک روز بستری شدن دارد ولی انجام آن دقایقی بیش به طول نمی‌انجامد و معمولاً بیمار بدون عارضه‌ای خاص از بیمارستان مرخص می‌شود. اگر در حین عبور کاتتر بیمار دچار مشکل شود معمولاً می‌توان به سرعت داروهای لازم را به طور مستقیم به داخل قلب تزریق کرد و مشکل را رفع نمود. اگرچه آنژیوگرافی قلب معمولا روش بی‌خطری است، بصورت نادر ممکن است با عوارضی چون آسیب عروق، نارسایی کلیه (به علت ماده حاجب) سکته قلبی یا مغزی همراه باشد.

[h2006]

منم همین نظر رو دارم!!!ayval

[Luti]

كدام فشار خون مي بايست درمان شود .

اهميت پر فشاري خون به عنوان يك ريسك فاكتور بزرگ بيماريهاي قلبي – عروقي ، كليوي و فايده درمان اين بيماري در مقالة قبل مورد بحث قرار گرفت . در اين نوشتار به انواع درمانهاي پر فشاري خون و جايگاه هر كدام اشاره مي كنيم . درمان به طور كلي شامل درمانهاي غير داروئي و درمانهاي داروئي است .

درمانهاي غير داروئي

كاستن متوسط از مصرفي سديم به حدود 100 ميلي مول در روز ( معادل 4/2 گرم سديم و يا 6 گرم كلرايد ) ، كاستن وزن در افراد چاق ، محدود كردن مصرف الكل ، ورزش فيزيكي ديناميك ( حدود 30 الي 45 دقيقه اكثر روزهاي هفته ) ، قطع سيگار و كاستن از مصرف چربيهاي اشباع و كلسترول ، دريافت مقادير كافي كلسيم ، پتاسيم و منيزيم . ( در مورد درمان غير داروئي در فصل جداگانه اي بحث خواهد شد ) .

درمانهاي غيرداروئي به تمام مبتلايان به پر فشاري خون ( يعني آنهايي كه فشار خون سيستوليك معادل 140 و يا بالاتر و فشارخون دياستوليك 90 و يا بالاتر دارند ) توصيه مي شود . اين درمانها به تمامي افرادي كه فشار خون بالاي طبيعي يا Normal – High ( يعني فشار خون دياستوليك بين 85 تا 90 ميليمتر جيوه و فشار خون سيستوليك 130 تا 140 ميليمتر جيوه ) دارند هم توصيه مي شود . ( Staging )

با توجه به شيوع بالاي پر فشاري خون در عموم مردم ، توصيه به رعايت اين موارد براي عموم مردم نيز مناسب به نظر مي رسد . اقدامات غير داروئي مي تواند در پيشگيري از پر فشاري خون نقش داشته باشد ، همچنين اثر قابل توجهي در كاهش فشار خون در مبتلايان به پر فشاري خون دارد . ضمن اينكه ساير ريسك فاكتورهاي آترواسكلروز را نيز تعديل مي كند .

درمان داروئي

جهت تصميم گيري براي شروع دارو مي بايست به سه موضوع توجه كنيم : اول شدت پرفشاري خون ( Staging ) كه در نوشتار قبل به آن اشاره شد . مسلم است كه هر چه شدت فشاري خون بيشتر باشد ، ريسك فاكتور جدي تري لازم است . مطالعات گوناگوني مويد اين مطلب است كه درمان داروئي جهت پيشگيري از بيماريهاي قلبي – عروقي در فشار خونهاي متوسط تا شديد نسبت به فشار خون خفيف تر مفيدتر است .

موضوع دومي كه در شروع درمان داروئي مي بايست مدنظر باشد ، وجود و يا عدم وجود ساير فاكتورهاي خطر براي آترواسكلروز است . مصرف دخانيات ، هيپرليپيدمي ، ديابت قندي سن بالاتر از 60 سال ، سابقه خانوادگي بيماري قلبي- عروقي زودرس ( در خانمها كمتر از 65 سال و در آقايان كمتر از 55 سال )، ريسك فاكتورهاي بزرگ آترواسكلروز ( علاوه بر پرفشاري خون ) هستند .

موضوع سوم كه بايد بدان توجه شود ، وجود و يا عدم وجود آسيب به ارگانهاي هدف و بيماري قلبي – عروقي است . مسلم است با وجود ساير ريسك فاكتورها و يا وجود بيماري قلبي – عروقي اصرار بيشتري در شروع دارو درماني وجود خواهد داشت .

عوامل ريسك عمده آترواسكلروز

1- مصرف دخانيات 2- هيپرليپيدمي 3- ديابت قندي 4- سن بالاي 60 سال 5- جنس ( آقايان و يا خانمهاي پي از يائستگي ) 6- سابقه خانوادگي بيماري قلبي – عروقي

( در خانمها سن كمتر از 65 سال و در آقايان سن كمتر از 55 سال ) .

آسيب ارگانهاي هدف –بيماري قلبي- عروقي

بيماري قلبي ،هيپراروفي بطن چپ ، انفاركتوس ميوكارد و يا آنژين قلبي ، سابقه رواسكولاريزاسيون كرونر ( باي پس كرونر ) ، نارسايي قلبي ، استروك ( سكته مغزي ) ، نفروپاتي ، بيماري شرياني محيطي ، رتينوپاتي .

JNC-6 با توجه به مطالب فوق مبتلايان به پرفشاري خون را در سه گروه طبقه بندي مي كند :

þ گروه ريسك A ، شواهدي از بيماري قلبي-عروقي و اسيب ارگانهاي هدف ندارند .

þ گروه ريسك B ، ريسك فاكتور ديگري علاوه بر پرفشاري خون ( مانند هيپرليپيدمي و مصرف دخانيات و سابقه خانوادگي بيماري قلبي – عروقي و غيره دارند . ولي شواهدي از آسيب ارگانهاي هدف و بيماري قلبي –عروقي ندارند .

þ گروه ريسك C ، شواهد آسيب ارگانهاي هدف و بيماري قلبي- عروقي دارند ( با توجه به اهميت ديابت ، كسانيكه ديابت دارند هم جزء اين گروه طبقه بندي مي شوند ).

خط مشي درمان در هر سه گروه در صورتيكه فشار خون سيستوليك مساوي يا بيشتر از 160 و يا فشارخون دياستوليك مساوي يا بيشتر از 100 باشد ، دارو درماني بعلاوه اقدامات غيردارويي است .

بيماران گروه A در صورتيكه دچار پرفشاري خون خفيف باشند ( فشار خون سيستوليك بين 140 تا 160 و فشارخون دياستوليك بين 90تا100 ميليمتر جيوه ) ، توصيه مي شود تا يكسال درمانهاي غيرداروئي ( Life Style Modification ) دريافت نمايند و چنانچه پس از اين مدت همچنان دچار پرفشاري خون باشند ، درمانهاي داروئي شروع شود . بيماران گروه B در صورتيكه دچار پرفشاري خون خفيف باشند ، توصيه مي شود تا شش ماه درمانهاي غيردارويي دريافت نمايند و در صورت عدم پاسخ مناسب ، درمانهاي داروئي شروع شود . بيماران گروه C ، در هر مرحله اي از پرفشاري خون باشند ، از همان ابتدا دارو درماني شروع مي شود .

در فشار خون بالاي طبيعي در تمامي گروهها درمان غير دارويي توصيه مي شود . ولي متعاقب توصيه JNC-6 چنانچه فرد دچار نارسايي كليوي و يا نارسايي قلبي و ديابت قندي باشند ، علاوه بر اقدامات غير داروئي دارو درماني نيز توصيه مي شود .

فشار خون ايده آل

مطابق تعريف JNC-6 فشار خون طبيعي براي بالغين فشارخون سيستوليك كمتر از 130 و فشارخون دياستوليك كمتر از 85 قلمداد مي شود . درحاليكه فشار خون ايده آل براي بالغين فشارخون سيستوليك كمتر از 120 و فشارخون دياستوليك كمتر 80 است . در افراد دچار پرفشاري خون ، درمان داروئي و غيردارويي مطابق دستورالعمل ذكر شده شروع مي شود و اهداف درماني ( Goal of Therapy ) با توجه به هزينه دارو و عوارض احتمالي درمان با توجه به J.Curve

منحني J.Curve

عليرغم كاهش حوادث قلبي –عروقي در اثر كاهش فشارخون ، برخي مطالعات نشانگر آن استكه چنانچه فشارخون دياستوليك كمتر از 80تا85 شود ، ريسك حوادث قلبي ديگر پايين تر نيامده و شايد افزايش يابد . ( اين مطلب در مورد كاهش فشارخون سيستوليك صدق نمي كند ) J.Curve را زير سوال برده است .

توضيحي كه مورد اين تناقض مي توان ارائه كرد ، آن است كه شايد ان بيمارانيكه با فشارخون دياستوليك پايين تر ، دچار حوادث قلبي بيشتر هستند ، از بيماري زمينه اي شديدتري رنج مي برند و پايين بودن فشارخون دياستوليك نزد اين بيماران علامتي از آن بيماري زمينه اي ( بيماري قلبي – عروقي جدي ) است كه طبيعتاً با مرگ و مير قلبي بيشتري همراه است .

با توجه به مطالعات انجام شده ، اهداف درماني در پرفشاري خون شامل رساندن فشارخون دياستوليك به كمتر از 90 ( حدود 85 ) ميليمتر جيوه و فشارخون سيستوليك به كمتر از 140 ميليمتر جيوه است .گرچه در موارد زير درمان جدي تر پرفشاري خون و كاهش بيشتر آن توصيه مي شود :

1- سياهپوستان كه در ريسك بالاتر عوارض پرفشاري خون هستند .

2- در افرادي كه درجاتي از نارسايي كليوي پيشرونده با پروتئينوري دارند .

واضح است كه نزد اين افراد پايين تر آورده فشارخون به حفظ بهتر عملكرد كليه منجر مي شود .

3- در افراد ديابتيك ( IDDM )( Insulin – Dependent Diabetes Mellitus)

در سه گروه اخير توصيه مي شود فشارخون دياستوليك تا حدود 80 ويا پايين تر كاهش يابد .

در حال حاضر در كسانيكه بيماري عروق كرونر ( IHD ) Ischemic Heart Disease دارند . توصيه مي شود فشارخون دياستوليك كمتر از 85 نشود ( با توجه به اهميت J.Curve نزد اين گروه خاص ) .

انتخاب دارو

انتخاب اول : اولين انتخاب مي تواند ديورتيك و يا بتابلوكر و يا مهار كننده آنزيم تبديل كننده آنژيوتانسين و يا مهار كننده كانال كلسيم باشد . توصيه JNC-6 در درمان پرفشاري خون بدون عارضه در وحله اول ديورتيك يا بتابلوكر است . اين توصيه با توجه به مطالعات متعدد گسترده اي كه حاكي از ارزش اين دو دسته دارو در كاستن از مرگ و مير بيماران است ، اتخاذ شده است . در حاليكه ساير داروها ( CCB.ACEL ) هم مي توانند به عنوان انتخاب اول مورد استفاده قرار بگيرند و چه بسا در بسياري از مواقع با عارضه كمتري همراه باشند .

انتخاب اول در پرفشاري خون همراه با ديابت قندي ( تيپ I ) با پروتئينوري ، ACEL است . همچنين انتخاب اول در پرفشاري خون همراه نارسايي قلبي ، ACEL و يا ديورتيك است . در پرفشاري خون ايزوله افراد مسن ، انتخاب اول ديورتيك و يا Long Acting CCB است و در پرفشاري خون و سابقه انفاركتوس ميوكارد ، انتخاب اول بتابلوكر ( از نوع NON-ISA ) و يا ACEL ( در صورت وجود ديسفونكسيون سيستوليك ) خواهد بود .

وازوديلاتاتورهاي با اثر مستقيم روي عضلات صاف ، آگونيستهاي آلفاي مركزي و آنتاگونيست هاي آدرنرژيك محيطي به واسطه عوارض جانبي متعدد به عنوان انتخاب اول مطرح نيستند .

در فرد مبتلا به پرفشاري خون ، وجود بيماريهاي همزمان ، سن و نژاد هم در انتخاب دارو مي بايست در نظر گرفته شوند .

مدت اثر دارو

داروي انتخابي مي بايست در طول مدت 24 ساعت موثر باشند . ضمناً در يك نوبت در 24 ساعت مصرف شود .

( حداقل 50% اثر Peak آن تا مصرف دوز بعدي يعني 24 ساعت بعد حفظ شود ) . علت اين توصيه ، مصرف راحتتر ، ارزانتر و كنترل بهتر پرفشاري خون و پيشگيري از بالا رفتن ناگهاني فشارخون هنگام برخواستن از خواب ( كه مي تواند با سكته قلبي – مغزي همراه شود ) ، است .

دوز شروع دارو

دارو هميشه با دوز كم شروع مي شود ( مثال آتنولول ( Atenolol ) 25 ميلي گرم و يا هيدروكلروتيازيد (Hyolrochlorothiazide ) 5/12 ميلي گرم و يا انالاپريل ( Enalaprill ) 5/2 ميلي گرم ) . علت اين توصيه پايين آوردن سريع پرفشاري خون منجر به عوارض خاصي مانند گيجي ، ضعف و گاه سنكوب خواهد شد .

مي دانيم در فرد مبتلا به پرفشاري خون ، پرفيوژن مغز با فشارخونهاي بالاتري تنظيم شده است ( Auto Regulation ) و پايين آوردن تدريجي فشارخونهاي بالا ، طي زمان با تحمل بهتري همراه خواهد بود .

بايد توجه شود كه اكثر افراد به دوز متوسط دارو پاسخ كافي مي دهند در حاليكه گروهي با حداكثر دوز دارو و گروه ديگر با ميزان حداقل دارو فشارشان تحت كنترل در مي ايد . ضمن اينكه ميزان پاسخ افراد به داروي ضد فشارخون و اينكه فرد در كدام گروه قرار دارد ، دقيقاً قابل پيش بيني نيست . بنابراين صلاح است هميشه دارو با دوز كم شروع شده و پس از مدتي برحسب نياز افزايش يابد .

زمان مصرف دارو

همانگونه كه اشاره شد ، داروي انتخابي دارويي است كه نيمه عمر طولاني داشته باشد و با هدف يك نوبت در 24 ساعت ، در طول شبانه روز موثر باشد . بهترين زمان مصرف چنين داروئي صبح اول وقت هنگام بيدار شدن ( مثلاً ساعت4 بامداد ).

مي دانيم به طور معمول فشارخون در هنگام خواب ( در نيمه شب ) در حد كمترين مقدار بوده و صبح هنگام برخواستن از رختخواب افزايش مي يابد و اين سقوط و افزايش مي تواند با حوادث قلبي – عروقي همراه باشد و دستورالعمل فوق مي تواند در پيشگيري از آن مفيد باشد . چنانچه از موثر بودن دارو طي 24 ساعت با دوز واحد مطمئن نيستيم بهتر است دارو را در دو روز 12 ساعته تجويز كنيم .

سرعت پايين آوردن فشار خون

با توجه به مطلبي كه در مورد اتوريگولاسيون پرفيوژن مغزي بيان شد ، جهت كاستن از عوارض دارو توصيه مي شود در افرادي كه تحت درمان پرفشاري خون قرار مي گيرند ، ما بين دو ويزيت حداكثر 10 الي15 ميليمتر جيوه فشارخون پايين آورده شود ( با سرعت آهسته اي به فشار خون ايده آل برسيم ). فواصل ويزيت ها در فردي كه هنوز فشارخون وي تحت كنترل در نيامده است بين يك هفته تا يكماه بسته به شدت پرفشاري خون خواهد بود .

عدم كنترل فشارخون با انتخاب اول

چنانچه با انتخاب اول ( دوز كم ديورتيك و يا بتابلوكر و يا ACEL و يا CCB ) فشارخون كنترل نشد ، مي توان دوز دارو را به حداكثر رسانده و يا از داروي ديگر استفاده كرد و يا داروي اول با دوز كم همراه ا دارويي ديگر آنهم با دوز كم تجويز نمود .

چنانچه بيمار با مصرف داروي اول دچار عوارض قابل توجهي شود ، طبيعتاً مي بايست داروي ديگري را تجويز نمود ولي اگر عوارضي ديده نشد و فشارخون هم كنترل نشد ، مي توان با اضافه كردن دارويي ديگ انهم داروي دوم پاسخ درماني موثرتري مورد نظر است ، به عنوان يك قانون انتخاب دوم همواره مي بايست از ديورتيكها باشد و در اين مورد ، داروي انتخابي دوم تيازيد با دوز 25/6 تا 5/12 داروي انتخابي دوم تيازيد با دوز 25/6 تا 5/12 ميلي گرم است .

تجويز تيازيد با دوز ياد شده ضمن اينكه فاقد عوارض است حتي باعث تقويت اثر داروي اول نيز مي شود ، از تركيبات داروئي خوب ديگر تركيب CCB و ACEL تركيب بتابلوكر و CCB ( بجز وراپاميل ) است .

منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Luti]

تعدادي از بيماران كه داراي هيپرتانسيون ( Hypertension ) متوسط هستند ، اغلب با يك دارو تحت كنترل هستند . بعد از يك دوره درماني اين سوال پيش مي آيد كه آيا مي توان درمان با داروهاي ضدفشار خون را بتدريج كم كرده و يا حتي آنها را قطع كرد ؟

مطالعات فراواني در رابطه با ادامه دارو درماني يا قطع درمان صورت گرفته است كه در آنها نشان داده شده كه بين 55-5 درصد بيماران پس از قطع دارو در حدود 2-1 سال فشارخون طبيعي داشته اند ، همچنين تعداد زيادي از بيماران با كاهش در تعداد يا دوز داروهاي دريافتي بهبود يافته اند . ادامه كنترل فشارخون علاوه بر كاهش در مقدار داروي دريافتي ، حدود 80-45 درصد از اثرات جانبي داروهايي را مثل ديورتيك ها ( Diuretics ) كه باعث هيپوكالمي ( Hypokalemia ) و هيپراورمي ( Hyperuremia ) مي شوند ، مي كاهد .

هدف عمده در مراحل اوليه درمان پيدا كردن راهايي جهت كنترل بيماريهاي شديدتر است . آثار بهبودي در بيمارانيكه داراي هيپرتانسيون خفيف اوليه بوه اند و اقدام به قطع دارو كرده اند و يا بيماراني كه با يك دارو فشار خونشان كنترل شده بيشتر است ؛ به عبارت ديگر كاهش تدريجي دوز دارو در بيمارانيكه از چند دارو به طور همزمان استفاده مي كنند ، نشان دهنده اين موضوع است كه فشار خون در اين بيماران خوب كنترل شده است .

مكانيسم

كنترل فشارخون با كاهش مكرر در دوز دارو هنوز شناخته شده نيست ، كنترل فشارخون با اين شيوه در دراز مدت ممكن است منجر به هيپرپلازي ( Hyperplasia ) شريانچه هايي كه برگشت هيپرتانسيون شود و يا بوسيله كاهش مقاومت عروقي بطور مستقيم باعث بالا رفتن حساسيت عضلات صاف جدار عروق و توليد آنژيوتانسين II و نوراپي نفرين شده و سبب افزايش فشارخون شوند .

يك گروه تحقيقات پزشكي مطالعاتي بر روي جايگزين شونده هاي دارويي ( پلاسبو ) انجام داده و نتايج خود را چنين عنوان كرده اند كه مي توان هم با تيازيدها Thiazides و مسدود كننده هاي كانال

بتابلوكرهاي درمان را ادامه داد و يا اينكه از جايگزين شونده هاي دارويي به مدت 5-6 سال استفاده كرد . فشارخون بيمارانيكه پلاسبو دريافت مي كرده اند نسبت به بيمارانيكه پلاسبو دريافت نمي كردند . بين 6-9 ماه بعد به حد قابل قبولي كاهش پيدا كرد . امام در هر حال فشارخون بيشتر از 45% از بيماران در هر دو گروه در مدت ياد شده به حد طبيعي رسيد . اين يافته ها عنوان مي كنند كه درمان موثر ممكن است دوره بيماري را تغيير ندهد اما تعدادي از بيمارانيكه داراي هيپرتانسيون خفيف بوده اند ، درمان شدند و فشارخونشان طبيعي شد . عوامل متعددي از جمله عدم رعايت رژيم غذايي ممكن است در اين مسئله دخالت داشته باشند . در مجموع مي توان گفت كه قدرت حداقل مقدار دارو در كنترل فشارخون در بسياري از بيماران ممكن است مربوط به استفاده بيماران از دوز اوليه بالا باشد .

طبقه بندي اشتباه
تعدادي از بيمارانيكه از ابتدا بيمار هيپرتانسيون متوسط تشخيص داده مي شوند ، در واقع فشار خونشان طبيعي است . واقعيت اين است كه اين افراد به دنبال مواجهه با پزشك دچار استرس شديد مي شوند و دچار افزايش فشارخون مي شوند اين پديده را فشارخون White-Coat (روپوش سفيد ) مي نامند ، مجدداً اين نكته مهم توضيح داده مي شود كه براي اثبات هيپرتانسيون حقيقي در بيماري كه فاقد علائم بوده و آسيب به ارگانهاي حياتي و مهم او وارد نيامده است بايد براي چندين ماه فشار خون بيمار اندازه گيري شود ( مطلب كنترل فشارخون متغير و پديده روپوش سفيد و مطلب اندازه گيري فشار خون جهت تشخيص هيپرتانسيون ).

تغيير رژيم غذايي

بيمارانيكه داراي افزايش فشارخون خفيف هستند مي توانند به تنهايي با تغيير در رژيم غذايي ، فشارخون پايين و درحدطبيعي داشته باشند . محدوديت مصرف سديم خوراكي ، كاهش وزن در افراد چاق و بويژه اجتناب از مصرف الكل اگر درمان مرحله به مرحله مدنظر باشد ، مي تواند مهم تلقي شود . در يك مطالعه تغييرات شيوه زندگي و به دنبال آن رفع داروهاي ضدفشارخون مورد ارزيابي قرار گرفت. طي 4 سال مشاهده گرديد كه 40% بيماران با رعايت رژيم غذايي نسبت به كمتر از 10% از گروه شاهد فشارخون ثابت پيدا كرده بودند .

افزايش دوز دارويي



در حال حاضر مشخص شده كه قبلاً مقدار دوز داروهاي ضدفشارخون خيلي بالا بوده و در نتيجه منجر به عوارض جانبي مي گرديده است ، در حاليكه هيچگونه كاهش يا مختصر كاهشي در فشارخون ايجاد نمي كرده اند در بسياري از بيماران كه با 50 ميلي گرم هيدروكلروتيازيد ( Hydrochlorothiazide ) درمان مي شوند و بطور مثال كاهش روزانه دوز دارويي 50-25-5/12 ميلي گرم توانست فشار خون بيمار را كناترل كند ؛ بعلاوه 25-5/12 ميلي گرم از هيدروكلروتيازيد يا ( داروهاي مشابه ) در درمان اوليه اغلب اثرات 100-50 ميلي گرم را در برخواهد داشت ، گرچه اغلب با دوز بالا يك ديور شديد ايجاد مي گردد ولي به دنبال افزايش در رنين و آنژيوتانسين II مقاومت عروقي افزايش يافته در نتيجه باعث كاهش حجم خون مي گردد . درمان با دوز پايين گرچه هيپوكالمي و هيپواورمي را به حداقل مي رساند ولي باعث افزايش متوسط در كلسترول و غلظت قندخون مي گردد .

مطلب دوزاژ تيازيدي در هيپرتانسيون حقيقي

سندرمهاي قطع ناگهاني : نكته ايكه بايد مورد توجه واقع شود اين است كه قطع ناگهاني درمان با بتابلوكرهاي كوتاه اثر ( مانند پروپرانولول ( Propranolol ) يا آلفا آگونيستهاي كوتاه اثر مانند كلونيدين ( Clonidine ) مي تواند بالقوه منجر به سندرم قطع كشنده شود . اين سندرم بوسيله افزايش فعاليت سمپاتيك ( مربوط به گيرنده سطح سلول كه در طي دوره فعاليت سمپاتيك كاهش پيدا مي كند ) هيپرتانسيون بازگشتي و احتمالاً آنژين صدري شدت يافته و يا MI ( انفاركتوس ميوكارد ) مشخص مي شود . قطع تدريجي اين عوامل دارويي كه در يك دوره چند هفته اي (شامل تبديل داروهاي فوق به داروهاي طولاني اثر از همان گروه مثل آتنولول (Atenolol ) يا متيل دوپا ( Methyldopa ) مي تواند از اين مشكلات پيشگيري كند ( مطلب سندرمهاي قطع دارويي با داروهاي ضدفشار خون ).

اثر رژيم غذايي در هيپرتانسيون خفيف

عواملي مثل كم كردن وزن در افراد چاق محدوديت مصرف نمك و اجتناب از مصرف الكل مي تواند موثر باشد ؛ فشارخون گروه كنترل نسبت به گروهي كه رژيم غذايي آنها كنترل نمي شوند ، طبيعي مي ماند . اينكار بعد از پايان موفقيت آميز درمان با داروهاي ضدفشارخون انجام مي شود .فشارخون در بيش از 90% از بيمارانيكه فشارخونشان كنترل شده است ، مجدداً رخ مي دهد ؛ ولي فقط 60%از كسانيكه با رژيم غذايي فشارشان كنترل شده است ، عود مجدد افزايش فشار خون شده اند .

persiandc

[bidastar]

برای اغلب مردم سکته ی قلبی اولین علامت بیماری قلبی است. بنابراین همه ی افراد بایستی علائم مشخص کننده ی بیماری قلبی و هم ‌چنین چگونگی کمک کردن پزشکی اورژانس را بدانند.

یک درمان موثر بایستی در ساعات اولیه ی شروع علائم آغاز شود. به یاد داشته باشید آگاهی از شکایات و کمک سریع نجات بخش زندگی شماست.




شناخت علائم اخطار کننده
اغلب حملات قلبی با شروع ناگهانی دردهای فشارنده که اغلب هم در فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی نشان داده می ‌شود، آغاز می ‌شود. اغلب این حملات قلبی در آغاز آهسته‌اند و به صورت درد کم یا احساس ناراحتی در ناحیه ی سینه بیان می شوند.

شایع تر‌ین علامت اخطار برای مردان و زنان همین درد سینه است.




ناراحتی سینه :
اغلب حملات قلبی ناحیه ی مرکزی قفسه ی صدری را به صورت درد ناراحت کننده‌ای که حداقل چند دقیقه طول می ‌کشد درگیر می‌ کند. بیمار احساس فشار ناراحت ‌کننده یا درد را دارد. این ناراحتی می ‌تواند خفیف تا شدید باشد.

ناراحتی در قسمت‌های دیگر بدن از قبیل یک یا دو بازو، پشت، گردن، فک و معده نیز رخ می ‌دهد. نفس‌های کوتاه که اغلب همراه با ناراحتی قفسه ی صدری است اتفاق می ‌افتد، اما می ‌تواند قبل از شروع علائم قفسه ی صدری آغاز شده باشد.

دیگر علائم شامل: تهوع، سبکی ‌سر، عرق و سردرد می ‌باشد.




هر چه زودتر کمک بخواهید :

اگر فکر می‌ کنید شما یا شخص دیگری احتمالاً یک حمله ی قلبی خواهید داشت، برای جلوگیری از مرگ یا ناتوانی به طور سریع و فوری اقدام کنید و بیش از چند دقیقه (حداکثر 5 دقیقه) معطل نشوید و بعد به اورژانس 115 تلفن کنید.


شما بایستی به طور سریع عمل کنید، زیرا داروهای از بین برنده ی لخته ی خون و دیگر تکنیک ‌های درمانی برای باز نگه داشتن سرخرگ‌‌ها می ‌توانند حمله ی قلبی را متوقف سازند.

این درمان‌ها بهترین نتایج را در اولین ساعات بعد از شروع حمله ی قلبی دارند. معمولا خانم‌ها تمایل به تأخیر در دریافت کمک نسبت به آقایان در حملات قلبی دارند. تأخیر خانم‌ها به این دلیل است که آن ها نمی‌ خواهند دیگران نگرانشان باشند.

مواقعی که شما به بیمارستان می ‌روید، از صحبت کردن درباره ی آن چه احتیاج دارید یا آوردن فردی که بتواند با شما صحبت کند، نترسید. از انجام آزمایشاتی که می‌ تواند مشخص کننده ی داشتن یک حمله ی قلبی در شما باشد سوال کنید. آزمایشات معمول شامل نوار قلب، آنزیم‌های قلبی و اسکن‌های هسته‌ای آنژیوگرام کرونروی یا آرتریوگرام می ‌باشد.

در بیمارستان اجازه ندهید که هر کسی به شما بگوید علائم شما مربوط به سوء‌هاضمه یا فعالیت بیش از اندازه است.

شما حتماً باید اجازه دهید که یک معاینه ی کامل برای تشخیص حمله ی قلبی در شما انجام شود و اگر دچار حمله ی قلبی شده باشید، اجازه دهید هرچه سریع تر درمان برای متوقف کردن حمله آغاز شود.

[bidastar]

پیشنهاد می كنیم كه برای حفظ سلامت قلب خود به نكات زیر توجه كنید، اما این نكته را متذكر می شویم كه با پزشك نیز مشورت كنید:
1 - روزی 30دقیقه ورزش كنید.

2 - هر دو ساعت یك لیوان آب بنوشید.

3 - اگر می توانید روزی 20دقیقه دوچرخه سواری كنید.

4 - طبق نظر پزشك، هر روز ویتامین ب كمپلكس مصرف كنید.

5 - صدای خود را در شب حین خواب ضبط كنید یا از اطرافیانتان بخواهید تا توجه كنند كه آیا در خواب خر و پف می كنید یا نه. اگر جواب مثبت بود با پزشك مشورت كنید چرا كه این امر می تواند در تنفس و فشارخون شما اختلال به وجود آورد و در نهایت سلامت قلبتان را در معرض خطر قرار دهد.


وقت كافی به گردش و هم صحبتی با آنهایی كه دوستشان دارید اختصاص دهید.
6 - حداقل روزی دو فنجان چای نوش جان كنید.

7 - هر هفته مقدار كمی كاكائوی تلخ بخورید.

8 – شب ها حداقل هفت ساعت بخوابید. كم خوابی می تواند یكی از دلایل حمله قلبی باشد.

9 - دست كم هفته ای یك بار ماهی مصرف كنید .

10- از خوردن صبحانه كامل و سرشار از فیبر غافل نشوید.

11- مواد غذایی دارای امگا 3 را در برنامه غذایی بگنجانید.

12- به مصرف لوبیا نیز توجه كنید و آن را به شكل خوراك یا بر روی سالاد میل نمایید.

13- طبق نظر پزشك هر روز یك آسپیرین بچه بخورید.

14- خوب است بدانید خوردن آلبالو برای سلامت قلب خالی از لطف نیست.

15- هر روز پرتقال بخورید. می توانید به جای آن از آب پرتقال هم استفاده كنید منتهی اگر خود پرتقال برایتان فراهم بود، آن را ترجیح دهید.

16- در روزهای تعطیل فقط استراحت كنید. تلفن همراه و رایانه را كنار بگذارید.

17- از استرس پرهیز كنید.

18- به مصرف مولتی ویتامین نیز اهمیت دهید اما پیش از آن نظر پزشك را بخواهید.

19- وقت كافی به گردش و هم صحبتی با آنهایی كه دوستشان دارید اختصاص دهید.


روزنامه هموطن سلام

[ghazal_ak]

بيماريهاي قلب و عروق علت اصلي مرگ و مير و از عوامل مهم ناتواني هاي افراد ديابتي است . مهمترين علت پيدايش بيماريهاي -قلبي -عروقي ،تصلب شراين مي باشد . تصلب شراين باعث مي شود که سرخرگ هاي گوناگوني که به قسمتهاي مختلف بدن خون مي رسانند ، بتدريج سخت و تنگ گردند و توانايي آنها براي انتقال اکسيژن و مواد غذايي به سلول هاي بدن کاهش يابد .عواملي هستند که موجب سريعتر شدن تصلب شراين ميگردند.و در صورت وجود آنها احتمال پيدايش بيماريهاي قلبي و عروقي افزايش پيدا مي کند . براي پيشگيري از پيدايش بيماريهاي قلبي -عروقي و مرگ و مير و ناتواني ناشي از آنها ، بايد اين عوامل خطر را بشناسيد و به توصيه هاي پزشکي لازم توجه نماييد . عوامل خطر براي بيماريهاي قلب و عروق عبارتند از : سن بالا ، جنس مذکر ، سابقه خانوادگي سکته قلبي زودرس ، فشار خون بالا ، افزايش چربي هاي خون (بويژه کلسترول ) ، بيماري قندي ، سيگار کشيدن ، چاقي ، کم تحرکي و اختلال در انعقاد خون. با توجه به اينکه ديابت از عوامل خطر بيماريهاي قلبي عروقي است و معمولا با عوامل خطر ديگر همراهي دارد (وگاهي شايد ايجاد کننده آنها باشد مبتلايان به ديابت بايد بيش از ديگران مراقب سلامت قلب و عروق خود باشند . پژوهشهاي فراوان پزشکي نيز نشان داده اند که عوامل خطر قلبي -عروقي در مبتلايان به ديابت نوع 2 شايعتر است .
بيماريهاي قلبي عروقي را مي توان به سه گروه عمده تقسيم کرد :
* بيماريهاي عروق کرونر قلب
* حوادث عروقي مغز
* بيماريهاي رگهاي محيطي بزرگ


بيماريهاي عروق کرونر قلب
قلب يک پمپ عضلاني به اندازه مشت گره کرده انسان است که در هر دقيقه بطور متوسط 60 تا 100 بار مي تپد و خون را در بدن به گردش در مي آورد . گردش خون سبب مي شود که اکسيژن و مواد غذايي به اعضاي بدن برسد و مواد زايد ناشي از فهاليت سلولهل نيز دفع گردد .عضله قلب هم از اين قاعده مستثني نيست . وبايد خون رساني مناسبي داشته باشد . تا عمل حياتي خود را بدرستي انجام دهد . خونرساني به عضله قلب توسط رگهايي موسوم به سرخرگهاي کرونر صورت مي گيرد رسيدن خون به قلب و ميزان فعاليت عضله قلب تا حدي مشابه وضعيت عرضه و تقاضا است ؛هر چه قلب فعاليت بيشتري داشته باشد به خون بيشتري احتياج خواهد بود . سرخرگهاي کرونر بايد بتوانند اين افزايش نياز را تامين کنند و گرنه سلولهاي عضله قلب با مشکل کم خوني روبرو خواهند شد.
تصلب شراين و همچنين پيدايش لخته ها درون رگهاي کرونر سبب مي شود که خونرساني به سلولهاي عضله قلب کاهش يابد .در نتجه کمبود اکسيژن و مواد غذايي و انباشت مواد زائد در عضله قلب ، دردي پديد مي آيد که به درد قلبي يا آنژطن صدري معروف است اگر سرخرگ کرونر بطور کامل بسته شود ، سلولهاي قلبي مربوط به آن حوزه خواهند مرد که به اين وضعيت انفاکتوس يا سکته قلبي مي گويند . گاهي نيز در اثر اختلال شديد و گسترده در کارکرد عضله قلب ،مرگ ناگهاني رخ ميدهد.

نشانه هاي مهم بيماريهاي قلبي

1- درد قفسه سينه : اين درد فشارنده در ناحيه پشت جناغ سينه احساس مي شود و ممکن است به گردن ، دستها ، پشت ويا شکم هم انتشار يابد . آنژين صدري اغلب هنگام کارهاي بدني يا فشارهاي روحي و رواني که فعاليت قلب افزايش پيدا مي کند ، بروز مي نمايد و معمولا با استراحت ي نيتروگلسيرين زيرزباني تسکين مي يابد اگر درد با استراحت يا چندين دقيقه پس از مصرف قرص زير زبان بهبود نيافت و ويزه اگر همراه با تنگي نفس ، تهوع و تعرق شديد بود ، ممکن است نشانه سکته قلبي باشد . بدليل اختلال در اعصاب محيطي ، شدت نشانه هاي بيماري قلبي در افراد ديلبتي ممکن است کمتر از ميزان مورد انتظار باشد . از اين رو شما که به ديابت مبتلا هستيد بايد بطشتر مراقب باشيد و بموقع به پزشک مراجعه کنيد البته درد هاي سينه فقط نشانه بيماري قلبي نيست و ممکن است در اثر بيماري گوارشي يا ريوي نيز پديد آيد .

2- تنگي نفس : احساس تنگي نفس مي تواند از نشانه هاي بيماري عروق کرونر قلب باشد گرچه در بسياري از بيماريهاي تنفسي و ... نيز اين حالت پديد مي آيد.

3- تپش قلب : در اين وضعيت ، فرد بطور ناراحت کننده اي ضربان قلب خود را احساس مي کند . تپش قلب در حالتهاي اضطراب و برخي بيماريهاي ديگر قلبي نيز ممکن است پديدار شود.

4 - خيز يا ادم :در مراحل پيشرفته تر بيماري قلبي که کارکرد پمپ قلب اشکال پيدا مي کند ، مايع موجود در بافتهاي بدن بطور کامل تخليه نمي شود و در زير جلد انباشته مي گردد. البته خيز يا آدم در نتجه بطماريهاي وتريسي پاها ، بيماري کبد ، اختلالات کليوي و ... نيز ممکن است پديد آيد .


حوادث عروقي مغز ( سکته مغزي )
هنگامي که رگهاي تغذيه کننده مغز بشدت آسيب ببيند ، خون به سلولهاي مغزي نمي رسد و آنها دچار مرگ خواهند شد . که به اين حالت سکته مغزي مي گويند . سکته مغزي هم در اثر تنگي و بسته شدن رگهاي مغز پديد مي آيد و هم بدنبال پاره شدن و خونريزي رگهاي مغز . مهمترين عامل خطر براي حوادث عروقي مغز افزايش فشار خون است . خطر سکته مغزي در مبتلايان به ديابت که فشار خون بالا هم دارند ، دو برابرافرادي است که تنها به پرفشاري خون دچار هستند . اين همسئله اهميت کنترل فشار خون در بيماري ديابت را آشکار تر مي سازد . نشانه هاي حوادث عروقي مغز بسته به اينکه کدام قسمت مغز اختلال خونرساني پيدا کند ، بسيار گوناگون هستند . کرختي يا ضعف حرکتي شديد در يک نيمه بدن و نابينايط يا تاري ديد زودگذر يک چشم از جمله نشانه هاي حوادث عروقي مغز مي باشند .

بيماريهاي رگهاي محيطي

منظور از بيماريهاي رگهاي محيطي بيماريهايي است که عروق غير رگهاي قلب و مغز را گرفتار مي کنند . اين بيماريها معمولا در نتيجه تنگ شدن رگهايي که خون را به پاها و دستها مي رسانند ، پديد مي آيند.کاهش خونرساني به پاها به سبب دو نوع عارضه مي شود .


1- قانقاريا يا گانگرن : مرگ بافتي در اثر رسيدن خون به اندامها که در نهايت به قطع آن اندام مي انجامد.

2 - لنگش متناوب : بعلت تصلب رگهايي که خون را به اندامهاي تحتاني برسانند ، پس از مدتي راه رفتن درد شديدي معمولا در عضلات پشت ساق پا بوجود مي آيد که باعث لنگيدن مي شود .

بطور کلي احتمال اينکه مبتلايان به ديابت نياز به قطع قسمتي از پاهايشان پيدا کنند ، 15 تا 40 برابر افراد غير مبتلا به ديابت است . بنابراين پايبندي به توصيه هاي مربوط به پيشگيري از بيماريهاي قلبي و عروقي و نيز رعايت اصول مراقبت از پاها ، براي افراد ديابتي بسيار اهميت دارد .

اصول پيشگيري از بيماريهاي قلب و عروق در افراد ديابتي

1- چربي بويژه کلسترول خون خود را کاهش دهيد .
کلسترول که نوعي چربي است ، در پيدايش و گسترش تصلب شراين نقش مهمي دارد زيرا مي تواند در ديواره رگها رسوب کند و همراه با عوامل ديگر به تنگي و بسته شدن سرخرگها بيانجامد . کلسترول دو نوع مهم دارد - کلسترول بد Ldl که موجب بسته شدن رگها و بيماري قلبي -عروقي مي شود 2-کلسترول خوب (ldh) که کلسترول اضافي بدنرا از بافتها خارج مي کند و خطر بيماري قلبي را مي کاهد .نوعي از کلسترول که بايد غلظت کمي در خون داشته باشد ، همان نوع بد يا Ldl است . شما مي توانيد با مصرف غذاهاي پرچربي و رعايت توصيه هاي پزشکتان ، چربي خون خود را در سطح مناسب نگه داريد .

2- فشار خون خود را کنترل کنيد .
فشار خون بالا افزون براينکه فشار بيشتري برقلب وارد مي سازد و نياز آن بخون را افزايش مي دهد ، روند تصلب شراين را تسريع مي کند. و سبب آسيب اعضاي گوناگون بدن هم مي شود .

3 - وزن خود را در حد مطلوب نگه داريد .
چاقي عامل خطر مهمي براي افزايش فشار خون است .همچنين چاقي يا اضافه وزن موجب افزايش مقاومت سلولهاي بدن نسبت به انسولين مي شود.شما بايد زير نظر يک پزشک يا متخصص تغذيه وزن بدنتان را به ميزان متناسب با قد ، جنس وسن خود برسانيد

4 - سيگار نکشيد
استعمال دخانيات سبب افزايش ضربان قلب و در نتيجه کار قلب مي شود و فشار خون را هم بالا مي برد . همچنين سيگار با اثر روي عوامل انعقادي و نيز تغليظ خون ، احتمال تشکيل لخته و بسته شدن سرخرگها را افزايش مي دهد . افزون بر اين ، سيگار با اثر بر روي رگهاي کوچک ،خونرساني به بخشهاي انتهايي اندام ها را مختل مي کند و اين عارضه در افراد ديابتي که گرفتاري اعصاب محيطي نيز دارند ، بسيار مهم است و خطر قطع عضو را باز هم افزايش مي دهد اين آثار جدي از آثار سرطان زايي سيگار است .که موجب ناتواني و مرگ خواهد شد . امروزه سيگار مهمترين علت قابل پيشگيري سرطان بشمار مي رود .

5- قند خون خود را کنترل کنيد .
کنترل دقيق قند خون، هم بطور مستقيم و هم بطور غير مستقيم ، نقش مهمي در پيشگيري از بيماريهاي عروقي مي تواند داشته باشد .


6 - فعاليت ورزشي منظم داشته باشيد .
پژوهشهاي پزشکي نشان داده اند که داشتن يک زندگي کم تحرک ، صرف نظر از عوامل خطر ديگر ، احتمال ديابت ، چاقي و بيماري کرونر قلب را افزايش مي دهد . پياده روي ، دوچرخه سواري ، تنيس روي ميز ، باغباني و دويدن آرام فعاليتهاي بدني هستند که اثر مفيدي بر تندرستي شما خواهند داشت . توصيه مي شود که روزانه 30 دقيقه به فعاليتهاي بدني بپردازيد اين ميزان فعاليت را مي توانيد در سه دوره 10 دقيقه اي نيز انجام دهيد .

[eMer@lD]

ایست قلبی



منظور از ایست قلبی حالتی است که ضربان قلب کاملاً از بین می‌رود و منظور از ایست تنفسی از کار افتادن تنفس خود بخودی در فرد است. این حالات می‌تواند به دنبال سکته قلبی ، شوک ، خونریزیهای بسیار شدید ، گیر کردن اجسام خارجی در حلق ، غرق شدگی ، برق گرفتگی و ... رخ دهد. ایست تنفسی اولیه ظرف دقایقی کوتاه باعث ایست قلبی می‌شود و ایست قلبی اولیه نیز به سرعت به ایست تنفسی می‌انجامد.


تشخیص ایست قلبی و تنفسی
جهت اطمینان از ایست تنفسی با مشاهده حرکات تنفسی قفسه سینه می‌توان به وجود تنفس در مصدوم پی برد و یا می‌توان گوش یا گونه خود را نزدیک دهان وی قرار داد تا صدای تنفس وی را شنیده، یا جریان آن را حس کرد و یا از گرفتن شیشه ساعت یا آینه کوچک جلوی دهان و بینی مصدوم استفاده کرد تا بخارات خارج شده از دهان مصدوم مشخص شود. سپس نبض بیمار بررسی می‌شود. بهترین محل لمس نبض در بچه‌های کوچک نبض شریان رانی است که در ناحیه کشاله ران لمس می‌شود و یا شریان بازویی ؛ و بهترین محل نبض در بچه‌های بزرگتر (بالای یک سال) و بالغین نبض گردنی است که در ناحیه گردن و کنار غضروف تیروئید قرار دارد. لمس نبض باید با دو انگشت نشانه و میانی صورت گیرد. در صورتی که هیچگونه نبضی احساس نشود و یا مصدوم تنفس خود بخودی نداشته باشد، عملیات احیاء باید انجام شود.

زمان انجام عملیات احیاء
بیشترین شانس برای زنده ماندن ارگانهای حیاتی بدن خصوصاً مغز در صورت ایست قلبی و تنفسی 3 الی 4 دقیقه است و در این فرصت باید سریعاً اقدامات اولیه برای مصدوم انجام شود. حداکثر زمان انجام عملیات احیای قلبی – ریوی در منابع علمی مختلف ، گوناگون ذکر شده ؛ اما مدت زمانی بین 30 تا 45 دقیقه زمانی مناسب به نظر می‌رسد که پس از این مدت اگر عملیات احیاء موفق به نجات مصدوم یا بیمار نگردید، می‌توان از ادامه عملیات خودداری نمود.

احیای قلبی – ریوی (cpr)
همان گونه که ذکر شد چنانچه پس از وقوع ایست قلبی و تنفسی در کمتر از 4 دقیقه به فرد مصدوم رسیدگی شود و عملیات احیاء وی شروع گردد شانس زنده ماندن وی بالا خواهد رفت. قبل از شروع عملیات احیای قلبی – ریوی باید مطمئن شد آیا فرد واقعاً دچار ایست قلبی – ریوی شده است یا خیر، چرا که انجام عملیات احیای قلبی – ریوی بر روی فردی که دچار ایست قلبی نشده باشد، می‌تواند منجر به ایست قلبی و مرگ وی شود و انجام ماساژ قلبی و دادن تنفس مصنوعی صرفاً در مواردی باید انجام شود که یا ایست کامل قلبی و تنفسی صورت گرفته باشد و یا وضعیت ضربان قلب و تنفس به گونه‌ای مختل باشد که باعث اختلال و افت شدید هوشیاری ، بیهوشی مصدوم ، کبودی صورت و لبها و بروز اختلال شدید در علائم حیاتی شده باشد و با ادامه حیات وی منافات داشته باشد.

مراحل عملیات احیا
1- بیمار را به پشت بخوابانید و او را صدا بزنید و به آرامی تکان دهید تا پاسخ به تحریک مشخص شود.

2- اگر بیمار بدون پاسخ باشد راههای تنفسی او را کنترل کنید. چنانچه راه تنفسی بسته است با کمک انگشت راه تنفسی وی را باز کنید و چنانچه راه تنفسی باز است ولی بیمار نفس نمی‌کشد تنفس مصنوعی را شروع کنید.

3- در صورتی که از صدمه ندیدن مهره‌های گردنی مصدوم مطمئن هستید، گردن مصدوم را به جلو و سر او را به عقب خم نمایید تا مسیر راه هوایی مصدوم در بهترین و مستقیم‌ترین وضعیت واقع شود و چانه مصدوم را بالا و جلو بیاورید. در صورت صدمه دیدن مهره‌های گردنی بدون حرکت دادن به سر و گردن مصدوم ، با قرار دادن شست‌ها روی چانه فک پایینی مصدوم را به سمت جلو و بالا آورید تا ضمن باز شدن دهان ، مسیر راه هوایی نیز مستقیم قرار گیرد.

4 - دو تنفس مناسب دهان به دهان به وی بدهید.

5- نبضها را لمس نمایید. اگر ضربان نبضها لمس شود باید به تنفس مصنوعی ادامه داد و اگر لمس نشود، ماساژ قلبی باید شروع شود.

6- جهت انجام ماساژ قلبی ، دست چپ خود را به حالت ضربدر پشت دست دیگر گذاشته ، پاشنه دست راست را بر روی جناق سینه به اندازه دو بند انگشت بالاتر از محل دو شاخه شدن جناق قرار دهید. آرنج‌ها نباید خم شوند. به کمک وزن بدن فشار محکمی به قفسه سینه وارد کنید تا جناق سینه به اندازه تقریبی 4 الی 5 سانتیمتر به داخل برود. تعداد مفید ماساژ قلبی باید حدود 100-80 بار در دقیقه باشد و به ازای هر 15 ماساژ قلبی 2 تنفس مصنوعی با روش دهان به دهان داده شود.

در صورتی که فرد دیگری به امدادگر کمک می‌کند باید به ازای هر 5 ماساژ قلبی یک تنفس مصنوعی داده شود. امروزه بر اساس نظر متخصصین و بسیاری از مراجع علمی در عملیات احیای قلبی – ریوی دو نفره نیازی به قطع ماساژ قلبی برای انجام تنفس مصنوعی نیست و همزمان با انجام ماساژ قلب توسط یک فرد ، فرد دیگر می‌تواند تنفس مصنوعی را انجام دهد.

7- پس از گذشت یک دقیقه عملیات را به مدت 4-5 ثانیه جهت لمس نبض گردنی متوقف نمایید. اگر نبض لمس شود ماساژ قلبی را قطع نمایید و چنانچه تنفس هم برقرار شده باشد تنفس مصنوعی را متوقف کنید. در صورت عدم لمس نبض و عدم برقراری تنفس خود به خودی ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی را مجدداً شروع کنید و هر 3 دقیقه یک بار عملیات را جهت لمس نبضها به مدت 4-5 ثانیه متوقف نمایید.

عملیات احیا در کودکان
در شیرخواران (زیر یک سال) تنفس به روش «دهان» به «دهان و بینی» است یعنی دهان امدادگر روی بینی و دهان کودک قرار می‌گیرد. و تنفس مصنوعی با شدت و حجم ملایمتر از بالغین که باعث پارگی ریه کودک نشود انجام می‌شود. در کودکان بالای یک سال ، مانند بزرگسالان ، تنفس دهان به دهان انجام می‌شود ولی با شدت و حجم ملایم و متوسط. برای شیرخواران در هنگام ماساژ قلبی فقط از فشار روی جناق سینه با 2 انگشت اشاره و میانی استفاده می‌شود و در کودکان بالای یک سال فقط از فشار یک دست استفاده می‌شود تا صدمه‌ای به قلب و ارگانهای داخلی نرسد. در ضمن در انجام عمل احیای قلبی – ریوی چه به شکل یک نفره و چه به شکل 2 نفره برای افراد زیر 8 سال به ازای هر 5 ماساژ قلبی یک تنفس مصنوعی لازم است.

نکات مهم احیا
فرد را نباید روی سطح نرم مثل تشک یا تختخواب بخوابانید، بلکه سطح سختی مثل کف اتاق بهتر است.
در تنفس دهان به دهان باید بینی مصدوم را با دو انگشت خود ببندید تا هوایی که به ریه‌ها دمیده می‌شود مستقیماً از آن خارج نشود.
موقعیت سر و گردن را درست تنظیم کنید.
طی عملیات احیاء فردی را جهت تماس با اورژانس یا پزشک مأمور نمایید.


باید دهان شما با دهان مصدوم کاملاً مماس باشد تا هوایی از بین آنها خارج نشود. برای پیشگیری از انتقال بیماریها در حین انجام تنفس مصنوعی می‌توان از ماسک ویژه این کار یا پارچه توری مناسب استفاده نمود.
عملیات احیاء را تا زمانی که فرد با تجربه یا پزشک بر بالین بیمار برسد و یا تا زمانی که وی به درمانگاه منتقل شود ادامه دهید.
چنانچه مصدوم مشکوک به ضایعه نخاعی است، سر را مختصری به عقب کشیده به آرامی کمی به عقب خم نمایید سپس تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی را ادامه دهید.

[eMer@lD]

علائم پرولاپس

پرولاپس دريچه ميترال ممكن است نشانه خاصي را در پي نداشته باشد. شايع‌ترين علائم آن عبارتند از:

- تپش قلب كه معمولا مربوط به انقباضات ناقص بطني است ، اما ضربات مافوق بطني (ضربان غيرطبيعي كه در بالاي بطن‌ها شروع مي‌شود) نيز تشخيص داده شده‌اند. در برخي موارد نادر بيماران ممكن است تپش‌هايي را تجربه كنند بدون آن كه ناهماهنگي ضرباني مشاهده شود.

- درد قفسه سينه: اين درد مربوط به Mvp متفاوت از درد قفسه سينه مربوط به بيماري عروق كرونر است و گاهي روي مي‌دهد. معمولا درد قفسه سينه مانند آنژين صدري نيست اما مي‌تواند قابل برگشت و ناتوان‌كننده باشد.

بسته به شدت بازگشت خون به دهليز چپ طي سيستول (پس‌زني ميترال) ،‌ دهليز چپ و بطن چپ ممكن است بزرگ شوند كه اين امر منجر به علائم نارسايي قلب مي‌شود. اين علائم شامل ضعف ، خستگي و تنگي نفس است.

علائم پرولاپس دريچه ميترال ممكن است شبيه ديگر مشكلات پزشكي باشد و براي تشخيص مشورت با پزشك ضروري است

تشخيص پرولاپس

افرادي كه دچار پرولاپس دريچه قلب هستند معمولا نشانه‌اي ندارند و تشخيص آن از طريق آزمايشات روتين صورت مي‌گيرد. يك راه تشخيص گوش دادن به صداي قلب به وسيله استتوسكپ است كه پرولاپس را تشخيص مي‌دهد. علاوه بر سابقه پزشكي كامل و آزمايشات بدني ، روش‌هاي تشخيصي براي Mvp به قرار زير است:

- الكتروكارديوگرام (ECG يا EKG): تستي است كه فعاليت الكتريكي قلب را ثبت مي‌كند ، ضربان‌هاي بي‌نظم را نشان مي‌دهد و صدمه عضلاني قلب را تشخيص مي‌دهد.
- اكو كارديوگرام: يا اكو ، يك روش غيرتهاجمي است كه در آن از امواج صوتي براي مطالعه حركت حفره‌هاي قلب و دريچه‌ها استفاده مي‌شود. امواج صوتي كه تصويري را روي صفحه مونيتور به صورت يك مبدل اولتراسوند ايجاد مي‌كنند از قلب عبور داده مي‌شود.

- تست استرس يا همان تست ورزش روشي است كه در حالي كه بيمار روي يك سطح متحرك راه مي‌رود انجام مي‌شود تا قلب را طي ورزش نشان دهد. تنفس و ميزان فشار خون نيز نشان داده مي‌شود.

- كاتاتريزاسيون قلبي: با اين روش،‌ تصاوير اشعه ايكس پس از تزريق ماده شفاف كننده به يك سرخرگ، گرفته مي‌شود تا محل باريك شدن، انسداد و ديگر ناهنجاري‌هاي خاص عروق را نشان دهد.

نحوه درمان

روش درماني پرولاپس دريچه ميترال به وسيله متخصص قلب مشخص مي‌شود و بستگي به موارد زير دارد:

- سلامت كلي فرد و سابقه پزشكي او
- تحمل فرد براي داروهاي خاص ، روش‌ها يا درمان‌ها
- شدت بيماري
- نشانه‌ها و علائم
- نظر و انتخاب بيمار

به دليل آن كه Mvp ندرتا به يك مشكل جدي تبديل مي‌شود معمولا درمان خاصي نياز ندارد اما كنترل مرتب زيرنظر پزشك توصيه مي‌شود.

به دليل آن كه Mvp شايع‌ترين علت اندوكارديت باكتريايي دريچه ميترال (عفونت لايه قلب) است ، ممكن است مصرف آنتي بيوتيك پيش از انجام اعمال دندانپزشكي ، دستگاه ادراري ، روده‌اي يا جراحي عمومي به ويژه زماني كه پس‌زني ميترال وجود دارد ، توصيه شود.
افرادي كه مبتلا به ناهنجاري‌هاي ضربان قلب هستند ممكن است نياز به درمان با مسدودكننده‌هاي بتا يا ديگر داروها براي كنترل تاكي كاردي (ضربان‌هاي سريع قلب) داشته باشند.

در اكثر موارد محدود كردن محرك‌ها همچون كافئين و سيگار تنها چيزي است كه براي كنترل علائم مورد نياز است.

اگر فيبريلاسيون دهليزي يا بزرگي دهليز چپ وجود داشته باشد ، درمان با يك داروي ضدانعقادي (شامل آسپرين يا دارفارين) ممكن است توصيه شود.

براي كساني كه علائم سرگيجه يا بيهوشي دارند حفظ هيدراسيون كافي (حجم مايع در عروق خوني) با نمك زياد و دريافت مايع حائز اهميت است.

جام‌جم آنلاين

[eMer@lD]

پيام هاي بهداشتي بيماريهاي قلب و عروق

سيگاريها در دهه سوم و چهارم زندگي خود 5 برابر ديگران احتمال ابتلا به حمله قلبي دارند يكسال پس از ترك سيگار خطر بيماري عروق قلب نصف ميشود و 15 سال پس از ترك ، خطر نسبي مرگ ناشي از بماري قلبي به حد افراد غيرسيگاري مي رسد تنگي نفس ، تپش قلب و افزايش فشارخون از اثرات قلبي زودرس استعمال دخانيات است

استعمال سيگار به تنهايي خطر بيماري عروق قلبي را بطور متوسط 2 برابر مي كند سيگار عامل 21 درصد بيماريهاي قلبي كشنده است دود سيگار مرگ و مير ناشي از بيماريهاي قلبي را براي همسران و فرزندان افراد سيگاري 3/1 برابر مي كند اضطراب خطر سكته قلبي مجدد را دو برابر و مزگ را 3 برابر مي كند افسردگي در 25 درصد بيماران دچار ناراحتي قلبي حاد ديده مي شود و مرگ ومير آنان را 4 برابر مي كند مصرف نمك زياد موجب 44 درصد افزايش خطر مرگ ناشي از بيماري عروق قلب است مصرف نمك زياد موجب 32 درصد افزايش خطر بروز سكته مغزي است مصرف نمك زياد موجب 89 درصد افزايش خطر مرگ و مير سكته مغزي است

آلودگي هوا احتمالا اثر مستقلي در ابتلاء به بيماريهاي قلبي دارد سيگاريها 4 برابر ديگران در معرض سكته مغزي هستند.

اگر كسي حتي با 1 درصد از دود سيگار يك فرد سيگاري مواجه شود خطر بيماري قلبي در او 10 تا 20 درصد افزايش مي يابد.

مقدار اسيد اوريك خون كه با خوردن زياد از حد گوشت و حبوبات افزايش مي يابد در برخي. پژوهشها مستقلا عامل خطر بيماري عروق قلب شناخته شده است. فعاليت جسمي خطر بروز بيماري عروق قلب را نصف مي كند.

عادت هميشگي به ورزش در افرادي كه دچار سكته قلبي مي شوند ، بخت زنده ماندن را دو برابر مي كند

تحرك جسمي احتمال بروز سكته مغزي را كم مي كند تحرك جسمي احتمال بروز بيماري قند را كم مي كند

مصرف بيش از حد شيريني ها و چاقي خطر بروز بيماري قند را مي افزايد كه خود عامل خطري براي بيماري عروق قلب است پياده روي تند ، دوچرخه سواري و شنا بهترين نوع فعاليت جسمي براي پيشگيري از بيماري قلبي هستند

سكته قلبي ممكن است در هر ساعتي از شبانه روز چه در حال استراحت و چه در حال فعاليت رخ دهد

تنشهاي رواني ، هيجانها و عصبانيتهاي بيش از حد خطر ابتلا، به بيماري عروق قلب و سكته قلبي را مي افزايد

چاقي عامل خطري براي زادي فشارخون ، بيماري قند ، سكته هاي قلبي و مغزي است
اضافه وزن و چاقي خطر بيماري عروق قلب را حداقل 50 درصد مي افزايد

گلودردهاي كودكان را بايد پزشك درمان كند تا از خطر ابتلاء آنان به بيماري قلبي جلوگيري شود
بيماران قلبي و مبتلايان به فشار خون هرگز نبايد بطور خودسرانه و يكدفعه داروي خود را قطع كنند يا تغيير دهند

برخي پژوهشها نشان ميدهند رعايت بهداشت دهان و دندان در پيشگيري از عوارض قلبي مؤثر است
تنگي نفس در هنگام فعاليت يا خواب ، ورم پاها و پلكها و تكرر ادرار شبانه از نشانه هاي غير اختصاصي نارسايي قلبي هستند

درد چند دقيقه اي قفسه سينه در هنگام فعاليت يا هيجان و تنگي نفس هنگام فعاليت يا خواب از علائم بيماري عروق قلب است.

ورزش منظم راهي براي سلامت فلب است
با ورزش منظم خود را در مقابل حملات قلبي محافظت كنيم

اگر از جواني عادت به ورزش نداشته ايد ، قبل از شروع فعاليت جسمي با پزشك مشورت كنيد
فعاليت جسمي براي سلامت قلب بايد پرتحرك ، منظم و مداوم باشد

با كاهش مصرف چربيها ؛ به ويژه نوع جامد آن ، نمك و گوشت قرمز و افزايش مصرف ميوه ها ، سبزيها و گوشت ماهي و ماكيان خود را در مقابل سكته هاي قلبي و مغزي بيمه كنيد