فروغ فرخزاد

[Sanomas]

شهامت می خواهد سرد باشی

اما گرم لبخند بزنی



فروغ فرخزاد

[raha bash]

24بهمن سالروز درگذشت فروغ فرخزاد



من از نهایت شب حرف می زنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت
شب
حرف می زنم
اگر به خانه ی من آمدی
برای من
ای مهربان!
چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم .


+
آري آغاز دوست داشتن است
گرچه پايان راه نا پيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست


روحش هزاران بار شاد

[Sanomas]

«... قبل از سال 42 شعر را باور نداشتم و آن را يك وسيله تفنن می‌دانستم. بعد زمانی ديگر بود كه حس كردم اگر شعر بگويم چيزی به من اضافه خواهد شد. و حالا مدتی است كه هر وقت شعر می‌گويم، فكر می‌كنم چيزی از من كم می‌شود. يعنی من از خودم چيزی می‌تراشم و به دست ديگران می‌دهم. برای همين است كه شعر را به صورت يك امر جدی برايم مطرح شده و حالا روی آن تعصب دارم. مدتها زحمت كشيده‌ام تا توانستم اين چيز غريب وحشی را رام كنم و او را در خود نفوذ بدهم، با او در آميزم و با هم در آميخته شويم. آنچنان كه جدا كردن آسان نباشد.»


مصاحبه با صدرالدين الهی - مجله سپيد و سياه - اسفند 45




مطلب بالا پی‌نوشت دوم صفحه 40‌‌ ام از كتاب "شعر زمان ما 4 فروغ فرخ زاد" از "محمد حقوقی" می‌باشد.

[Atghia]

شادم که در شرار تو میسوزم

شادم که در خیال تو می گریم

شادم که بعد وصال تو باز اینسان

در عشق بی زوال تو می گریم

من با لبان سرد نسیم صبح

سر می کنم ترانه برای تو

من آن ستاره ام که درخشانم

هر شب در آسمان سرای تو

در دل چگونه یاد تو می میرد

یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیزیست

کاو را هزار جلوه رنگین است

بگذار زاهدان سیه دامن

رسوا ز کوی و انجمنم خوانند

نام مرا به ننگ بیالایند

اینان که آفریده شیطانند

اما من آن شکوفه اندوهم

کز شاخه های یاد تو می رویم

شب ها ترا بگوشه تنهائی

در یاد آشنای تو می جویم

[sarinaj]

نسیم از من هزاران بوسه گرفت
هزاران بوسه بخشدیم به خورشید
در آن زندان که زندانبان تو بودی
شبی بنیادم از یک بوسه لرزید

[abootalebkheshmati]

هر چه دادم به او حلالش باد

غیر از آن دل که مفت بخشیدم

دل من کودکی سبکسر بود

خود ندانم چگونه رامش کرد

او که میگفت دوستت دارم

پس چرا زهر غم به جامش کرد

[dorhato]

ای شب از رویای تو رنگین شده
سینه از عطر توام سنگین شده
ای به روی چشم من گسترده خویش
شادیم بخشیده از اندوه بیش