صورت های فلکی آسمان[مقاله]

[bidastar]

Andromeda

زن در زنجیر - امراة المسلسله



یکی از زیباترین و معروفترین اجرام آسمان شب کهکشان آندرومدا است . برای اولین این کهکشان را عبدالرحمن صوفی اخترشناس ایرانی قرن چهارم به صورت لکه ای ابر مانند ثبت کرد. . اما ماهیت آن چنیدن قرن بعد آشکار شد .درسال 1924 ادوین هابل با استفاده از تلسکوپ 2.5 متری مونت ویلسون متوجه شد که این لکه ابر مانند متعلق به کهکشان راه شیری نیست و خود یک کهکشان دیگری است . M31 از همسایه های کهکشان ماست و در حدود2.9 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد. M31از راه شیری کمی بزرگتر است و دارازای آن در حد 150000 سال نوری است و شامل حدود 400000 میلیون ستاره یعنی دوبرابر تعداد ستاره های کهکشان ماست . همانطور که ما با رصد کردن این کهکشان لذت می بریم شاید موجودات باهوشی در کهکشان آندرومدا نیز از دیدن کهکشان ما لذت ببرند

پیدا کردن این کهکشان بسیار ساده است : ابتدا باید مربع بزرگ آسمان (فرس العظم ) را پیدا کنید . سپس به سراغ پرنورترین ستاره این مربع یعنی آلفا امراه المسلسله بروید . سپس 7 درجه به طرف شمال شرقی بروید تا به دلتا امراه المسلسله برسید . بعد در 8 درجه ای شمال دلتا امراه المسسله به ستاره قدر دوم بتا -امراه المسلسله خواهید رسید . در 4 درجه ای شمال غرب مو- امراه المسلسله را خواهید دید باز هم اگر 4 درجه به همین طرف بروید در 2,5 درجه ای غرب ستاره نو- کهکشان آندرومدا منتظر شماست . کهکشان آندرومدا پرنورترین کهشکان نیم کره شمالیست . در آسمانی که به قدر کافی مطلوب باشد این کهشان با چشم قابل مشاهده است با دوربین دو چشمی در شهرهای بزرگ هم به آسانی پیداست . اگر در آسمان تاریک باشید با دوربین دوچشمی معمولی تا گستره زاویه ای 4 درجه ای دیده میشود . ممکن است نوار تاریک توده مرکزی نیز تشخیص دهید . در شهرها فقط توده پرنور مرکزی پیداست . در هنگام رصد این کهشکان به یاد رصد دو همدم کوچکتر یعنی M32 وM110باشيد.

بعد 00 : 42.7 (h:m)

میل +41 : 16 (deg:m)

فاصله 2900 (kly)

قدر ظاهری 3.4 (mag)

اندازه زاویه ای 178x63 (arc min)

[bidastar]

(( امراة المسلسله )) زنی دز زنجیر ، اشاره به شاهزاده " آندرومدا " دختر " کاسیوپیا " و " قیفاووس " دارد که با زنجیر به صخره ای بسته شده بود تا طعمه ی غول دریایی " قِیطَُس " گردد. البته آندرومدا به دست "برساووش " که شیفته ی او بود نجات می یابد و به یاد بود این واقعه در آسمان جای می گیرد.

این صورت فلکی در کنار اسب بالدار ( فرس اعظم ) مشاهده می شود که ستاره ی آلفا ی آندرومدا با سه ستاره ی آلفا ، بتا و گاما ی اسب بالدار ، مربعی را تشکیل می دهد که به مربع " پگاسوس " معروف است. همچنین باید آندرومدا را در کنار ذات الکرسی ، قیفاووس و برساووش مشاهده کرد. این صورت فلکی با مساحت 720 درجه ی مربع از آسمان که اشغال کرده است به راحتی قابل مشاهده است و در شرایط مساعد 55 ستاره از آن با چشم دیده می شود.





اجرام مهم قابل مشاهده :

M31 :کهکشان آندرومدا به عنوان دورترین جرم آسمانی که با چشم غیر مسلح ، در شبهایی که هوا تمیز و آسمان بدون آلودگی نوری باشد این کهکشان مانند یک توده ی مه آلود و کم فروغ ذیذه می شود. والتر باد ( Walter Baade ) در سال 1952 فاصله این کهکشان را حدود دو میلیون و دویست هزار سال نوری تخمین زد که امروزه این عدد تقریبأ دو میلیون و نهصد هزار سال نوری و قدر آن 5ر4 است.




M32 و M110 : دو کهکشان همجوار و اقماری کهکشان آندرومدا یعنی M32 (جرم گوی مانند بالای m31 ) که یک کهکشان کوتوله از قدر نهم و M110 (کهکشان کوچک پایین m31 ) که یک کهکشان کوتوله ی بیضوی مسطح است در تصویر بالا بو وضوح دیده می شوند.




NGC7662 : سحابی سیاره نما ی " گلوله برفی آبی " ( Blue snow ball ) از قدر 5ر9



ستارگان :

ستاره ی آلفای آن سّیره و الفراتز نیز نامیده می شود ، ستاره ای است دو قلو که دو جزء آن بسیار به یکدیگر نزدیک بوده و تنها از طریق تجزیه طیف نور آنها می توان به دوتایی بودنشان پی برد. ستاره ی گاما یا المعاک دوتایی بوده ، که اولی به رنگ نارنجی و دومی آبی است و از دوگانه های زیبای آسمان است. درجه ی جدایی آنها 10 ثانیه و هر دو ستاره خود از دو جزء تشکیل شده شده اند که با طیف سنجی مشخص شده است. ستاره ی تتا در شمال الفراتز دیده می شود که دارای قدر 5ر4 است . در کنار آن ستاره ی R قرار گرفته است متغیر است که روشنایی آن در طی 410 روز از 9ر5 تا 15 تغییر میکند.

[bidastar]

Perseus

برساووش



این صورت فلکی در پاییز ، در شرق و در بالای سر ، بویژه در نیمکره ی شمالی ، به خوبی دیده می شود و در میان" آندرومدا "،" ذات الکرسی " و" ارابه ران " جای دارد . پرسه ئوس (برساووش) فرزند زئوس و دانایی ، پس از نبرد با مدوزا (زنی که موهایی از مار داشت ) اورا کشته، سرش جدا کرده و با خود می برد و با استفاده از آنغول دریا ها ، قیطوس را سنگ میکند و سر مار آبی Hydra با داسی که از الماس ساخته شده بود قطع می کند و آندرومدا را نجات می دهد و با هم زندگی شادی را در آسمان ها شروع ودر کنار یکدیگر تا ابد ادامه می دهند.



اجرام مهم قابل مشاهده :

M34 :کهکشان خوشه ی باز از قدر 6 که دارای حدود 60 ستاره است و تقریباً 1450 سال نوری از ما دور است.



M76 : سحابی سیاره نمای دمبل کوچک Little Dumbbell nebula از قدر 12 است و حدود 8200 سال نوری با ما فاصله دارد.




NGC 884-869 : خوشه ی باز و زیبای برساووش یا X و H از قدر 5ر4 است و در آسمان با چشم غیر مسلح قابل تشخیص است و با دوربین دوچشمی تصویری خیره کننده از آن دیده می شود.




NGC 1499 : سحابی کالیفرنیا از قدر 7



NGC 1275 که کهکشانی نا منظم از قدر 11 و همچنین خوشه های باز NGC 1245 -1342 - 1528 نیز از اجرام داخل این صورت فلکیند.

ستارگان :

ستاره ی بتا ی بر ساووش یا الغول ( اشاره به سر مدوزا است ) یک ستاره ی آغازین از نوع گرفتی جفتی و از طبقه ی متغیر هاست ، یعنی هر یک از این دو ستاره ، به تناوب باعث گرفتگی دیگری می شود. ستاره ی اصلی بیش از صد برابر خورشید قدرت انرژی زایی دارد و ستاره ی دومی نیز بزرگتر از خورشید بوده ولی قدرت انرژی زاییش کمتر است. گرفت آنها کامل نیست از این رو زمانی که ستاره ی ضعیف تر در جلوی ستاره ی روشنتر قرار می گیرد ، الغول چشمک می زند ولی وقتی عکی این قضیه اتفاق بیفتد چشمک زدن آن بسیار ناچیز است. روشنایی الغول از 1ر2 تا 4ر3 با دوره ی 9ر2 روز تغییر می کند .

ستاره ی آلفا یعنی روشنترین ستاره ی این برج مرفق ( Mirfak ) - آرنج - نام دارد. ستاره ی "رو" یک ستاره متغیر با روشنایی 2ر3 تا 1ر4 است و دوره ی تناوب آن 40 شبانه روز طول می کشد. ستاره ی "اتا" دوتایی است با روشنایی های 8ر3 تا 5ر8 و جدایی زاویه ای 38 ثانیه. ستاره اپسیلون نیز دوتایی با قدر های 3 و 8 و جدایی 8ر8 است.

[bidastar]

دب اكبر:

دب اكبر از جمله صور فلكی دور قطبی است كه به دلیل قدر بالای ستارگان آن و ارزش آن از نظر جهت یابی از قدیم العیام برای دریا نوردان ارزش زیادی داشته است
افسانه صورت فلکي دب اکبر

بدون شک يکی از مشهورترين ستاره های درون اسمان هفت ستاره دب اکبر هستند که آنها دم و قسمت پايين تنه خرس را تشکيل ميدهند و بقيه اين شکل اين خرس توسط ستاره های کم نور تر کامل ميشود. دب اکبر سومین صورت فلکی بزرگ است.
در اسطوره های یونان خرس بزرگ به دارای دو شخصیت است.. یکی به عنوان معشوقه ی Zeus و Adrasteia که Callisto نام داشت و دیگر به عنوان درختی که از زیوس موقعی که کودک بود نگهداری کرد. داستانهای بسیاری در مورد چگونگی تبدیل شدن Callisto به خرس بزرگ هست که ما به یکی از آنها میپردازیم. معمولا Callisto را دختر شاه آرکاد (قسمتی در یونان) که Lycaon نام داشت میدانند. ولی در یک داستان دیگر او را دختر پسر این شاه(Ceteus) میدانند.
در این نسخه او ((Ceteus) صورت فلکی هرکول است که زانو زده و دست خود را به سمت خدا دراز کرده و به او برای تبدیل شدن دخترش به خرس التماس میکند.

Callisto عضو و پیرو الهه ماه و شکار (Artemis) شد . او مانند Artemis لباس میپوشید و موهای خود را میبست. و خیلی زود به عنوان شکارچی محبوب و همراه Artemis شناخته شد. او قسم به پاکدامنی و نجابت برای Artemis خورد. یک روز وقتی Callisto در بیشه زیر سایه یک درخت دراز کشیده بود زیوس تغییر شکل داد و به او نزدیک شد(داستان کامل Ovid in Book II of his Metamorphoses) . زیوس خود را به شکل Artemis در اورد و Callisto را بغل کرد. قبل از اینکه دختر از وحشت کاری انجام دهد خود را به شکل واقعی بر گشت و به او تجاوز کرد.

یک روز گرم وقتی که گروه شکار به نزدیکی رودی رسیدند تصمیم به شکار گرفتند و Artemis لباسهایش را در آورد و بقیه را به رودخانه راهنمایی کرد. و Callisto در کمال بی میلی لباسهایش را در آورد و شک بر امده او که نشانه ی حاملگی بود نمایان شد.Artemis او را رسوا کرد و از گروه خود اخراج کرد.

بدترین زمان موقعی بود که او پسری به نام Arcas به دنیا آورد . هرا همسر زیوس که شوهر خود را میشناخت و این مسیله را فهمیده بود تصمیم گرفت که انتقام بگیرد. Hera موهای Callisto را گرفت و روی زمین کشید. بعد از آن روی دستها و پاهای Callisto موهای سیاهای شروع به جوانه زدن کرد و دستها و پاهای او به شکل پنجه در آمدند و در آخر به شکل یک خرس در آمد.

برای ۱۵ سال او در جنگل زندگی کرد و او به شکل خرس بود ولی مغز انسان داشت.روزی گروهی را مشغول شکار دید و پسر خود Arcas را بین آنها تشخیص داد. او سعی کرد به پسرش نزدیک شود ولی Arcas ترسید. او سعی کرد که خرس را متواری کند ولی در همان هنگام زیوس یک گرد باد فرستاد که هر دوی آنها را به آسمان برد و Callisto را به دب اکبر تبدیل کرد وArcas را به صورت فلکی Boötes تبدیل کرد.(در بعضی از داستانها او به خرس کوچک تبدیل شد)

[bidastar]

orion

شکارچی - جبار



صورت فلکی از زیبا ترین ، باشکوه ترین ، بارزترین و شناخته شده ترین صورتهای فلکی به شمار می آید، که به کمک استوای سماوی تقریباً به دو نیم شده ، که نیمی از آن در نیمکره ی شمالی و نیمی دیگر در نیمکره ی جنوبی واقع شده است . این صورت فلکی تقریباً در 5 بهمن به نصف النهار می رسد و می توان در شرایط مناسب حدود 70 ستاره ی آن را در مساحت 594 متر مربعی " جبار " با جشم تنها می توان مشاهده کرد .



این صورت فلکی از زمانهای باستان شناخته می شد و افسانه های گوناگونی در مورد آن نقل شده است.

" اُریون " شکارچی ماهری بود ، اما برای بدست آوردن دل " مروپ " از شکار کردن های خود تعریف میکرد. این کار او به مذاق خدایان خوش نیامد و هنگامی شد که گفتند : (( درست است که او هر حیوانی را شکار می کند اما حشرات را چه ؟ )) از این رو عقربی را به سراغ او فرستادند و اُریون از نیش آن مرد. خدایان عقرب را به پاس خدمتش در گوشه ای از آسمان قرار دادند و چندی بعد که از عمل ناجوانمردانه ی خود پشیمان شدند ، او را زنده کرده و برای همیشه در گوشه ی دیگر آسمان که دست عقرب به وی نرسد ، قرار دادند. در نتیجه این دو صورت فلکی در دو سمت مقابل هم در آسمان قرار گرفته اند ، بنابر این زمانی که عقرب طلوع میکند ، جبار غروب می نماید.

اجرام مهم قابل مشاهده :

M42 : سحابی صادر کننده ی نور- نشری(Diffuse Nebula) جبار از قدر 4 که از اجرام مسیه پر نور و پر طرفدار برای رصدگران و عکاسان نجومی به حساب می آید. (در سمت چپ عکس مقابل دیده میشود.)




M43 : سحابی مرد دونده (Running man) که در نزدیکی سحابی جبار قرار دارد. (درقسمت راست تصویر بالا دیده می شود )

M78 :یک سحابی زیبا ولی نچندان پرنور ( از قدر 8) و جالب برای رصد مستقیم ، عکس روبرو توسط آقای رابرت گندلر گرفته شده است.



NGC 2024 : سحابی شعله که به همراه NGC 2023 و سحابی سر اسب مجموعه ی زیبایی را در یک فریم عکس ایجاد میکنند.



IC 434 : سحابی اسب که از شگفت انگیز ترین اجرام آسمان است . بیشتر بخوانید




ستارگان :

ستاره ی بتا ی آن به نام " رجل " (Rigel) که در عربی پا معنی می دهد و در اینجا پای چپ جبار است، هفتمین ستاره ی روشن آسمان است ، به سفید - آبی بوده ، دمای سطح آن حدود ده هزار درجه ی سلسیوس و دمای هسته ی مرکزی آن حدود صد میلیون درجه ی سلسیوس است . این ستاره دارای ستاره ی همراهی است با قدر6 و جدایی 10 ثانیه و حدود صد برابر خورشید قدرت نورزایی دارد اما در کنار غولی همچون " رجل " کم نور جلوه می نماید ، با تلسکوپ های معمولی می توان این دو ستاره را از هم تشخیص داد.

ستاره ی آلفای آن ( ابط الجوزا ) ، به رنگ قرمز بوده و متغیری است نیمه منظم که روشنایی آن از 1ر0- 3ر1 در نوسان است. ابط الجوزا مثل همه ی غول های سرخ دارای حجم زیاد و جرم کم است به گونه ای که پانزده هزار برابر خورشید قدرت نورزایی دارد ولی جرمش تنها پانزده برابر آن است.



سه ستاره ی درخشان به نام های ، منطقه ( Mintaka ) ، نیام ( Alnilam ) و نطاق (Alnitak) ، کمربند جبار را تشکیل می دهند که از غول های آسمان هستند. " نیام " روشن ترین آنهاست و نامش فارسی پهلوی است که در زبان عربی به النیام تبدیل شده و امروزه با نام مسخ شده ی النیلام در جهان شناخته می شود. " نطاق " دوقلو است ، ستاره ی اول از قدر 8ر1 و دومی از قدر 2ر4 است. درجه ی جدایی آنها 5ر2 ثانیه و زمان تناوبشان 1500 سال است. هر سه ستاره ی کمربند نسبتاً جوان و بسیار انرژیزا هستند و رنگ آنها سفید - آبی است.

متغیر دیگر این صورت فلکی ستاره ی " یو " است که متغیری با دوره ی تناوب طولانی است و یک سال طول میکشد تا روشنتیی آن از 5ر4 به 13 برسد. ستاره های " اتا " و " لاندا " دوتایی هستند که دو جزء اتا دارای قدر 4 و 8ر4 و درجه ی جدایی 5ر1 ثانیه هستند و دو ستاره ی لاندا دارای قدر 5ر3 و 5ر5 و جدایی زاویه 5ر4 ثانیه هستند



شمشیر جبار که به حمایل آویزان است ، منطقه ی ابرهای ستاره ای (سحابی ها) است . یکی از مهمترین آنها به نام سحابی جبار ( M42 ) است که حدود 30 سال نوری قطر داردو محل زاده شدن ستارگان است، ستارگان جوان و درخشانی که خود سحابی را نورانی ساخته و قابل دیدن می نماید.

[bidastar]

دو پیکر - جوزا



این صورت فلکی مربوط به دو برادر دو قلو به نامهای " کاستور Castor " و " پولوکس Pollux " است که فرزندان " لدا " و " زئوس " و برادران "هلن " تروا هستند . در میان این دو پولوکس فنا ناپذیر بوده ولی کاستور همچون دیگران زندگیش به مرگ منتهی می شد . سالها گذشت ، تا روزی کاستور در جنگ کشته شد و پولوکس تصمیم گرفت تا جاودانگیش را با برادرش تقسیم کند و سرانجام دو برادر در آسمانها جای گرفتند . در شرایط مساعد می توان 45 ستاره از آن را با چشم غیر مسلح دید. در اواخر پائیز و فصل زمستان و اوایل بهار به خوبی می توان این صورت فلکی را در کنارصورت فلکی بارز و زیبای " جبار Orion " دید .

اجرام مهم قابل مشاهده :





M35 : یا NGC 2168 یک خوشه ی باز با قدر 5 که در فاصله ی 2800 سال نوری از ما قرار گرفته است. این جرم در نزدیکی لبه ی غربی جوزا و در شمال غربی اتای جوزا قرار دارد .




NGC 2392 : سحابی سیاره نما با اسم C39 را اولین بار ویلیام هرشل در سال (1787م) گزارش کرد. روشنایی این جرم حدود 9 بوده و فاصله آن از خورشید پنج هزار سال نوری است . این سحابی از بقایای ستاره ای شبیه خورشید است که در طول ده هزار سال لایه ی خارجی خود را به تدریج از دست داده و در حال تبدیل شدن به یک کوتوله سفید است. دوربین های مستقر در زمین آن را به شکل صورتی که کلاهی از پر دور آن قرار گرفته است ، نشان می دهند و از این رو (( اسکیمو )) نیز نام گذارده شده است.

NGC 2129 : خوشه ی باز از قدر 12 در نزدیکی M35

ستارگان



صورت فلکی دو پیکر در شمالی ترین ناحیه منطقة البروج جای دارد و یکی از بزرگ ترین و آشکار ترین آنهاست. نوار راه شیری این صورت فلکی را قطع می کند ، از این رو ناحیه مزبور بسیار پرستاره است . پیکر یکم (ستاره ی کاستور) سفید رنگ و پیکر دوم (ستاره ی پولوکس) نارنجی رنگ است، تفاوت رنگ آنها با چشم تنها نیز قابل تشخیص است . ستاره ی کاستور خود از 6 ستاره تشکیل شده است .

بدین گونه که دو ستاره ی اصلی آن با روشنایی 9ر1 و 9ر2 با تلسکوپ معمولی قابل تشخیص است. کاستور یک ستاره ی دوتا یی است که هر 420 سال یک بار یکدیگر را دور می زنند و فاصله ی آنها از هم حدود 8ر12 میلیارد کیلومتر و جدایی ظاهریشان 5ر2 ثانیه ی قوس است .

هر یک از این دو ستاره نیز خود یک ستاره ی دوتاییند بدان گونه که کاستور A از دو ستاره که هرکدام دو برابر خورشیدند ، تشکیل یافته است که فاصله ی آنها از هم 4ر6 میلیون کیلومتر بوده و هر 2ر9 روز همدیگر را دور می زنند. کاستور B از دوستاره به فاصله ی پنج میلیون کیلومتر که هر 9ر2 روز یکبار همدیگر را دور می زنند تشکیل شده است. کاستور c نیز یک ستاره ی دوتایی است که در فاصله ی 160 هزار میلیون سال نوری از دم جزء اصلی قرار دارد و زمان گردش انتقالی آن به دور کاستور AوB حدود ده هزار سال است.

ستاره ی " زتا " Mekbuda ، متغیری از نوع قیفاووسی است . متغیر های قیفاووسی متغیر های کوتاه مدتند که از ویژگی شان برای اندازه گیری فاصله اسنفاده می شود.
ستاره ی بتای این صورت فلکی یا پولوکس بر خلاف تصور از نام لاتین آن ، پر نور ترین ستاره ی این صورت فلکی است که طیف آن از نوع K0 III با قدر 1ر1 و فاصله ی 36 سال نوری است .
ستاره ی " اتا " یا Propus و ستاره ی " مو " یا Tejat ، از دسته ی متغیر های نیمه منظم هستند. زمان تناوب اتا حدود 230روز است و بهگونه ای پیش بینی نا پذیر کم و زیاد می شود .

منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[senaps]

معرفی صورت فلکی اسد(leo)شیر
زمان رسیدن به نصف النهار:21فروردین مساحت:947 درجه ی مربع

ستارگانی که امروزه به نام اسد خوانده می شوند در فرهنگ های باستانی سومری،بابلی،ایرانی،سوری،ی ونانی و رومی شناخته شده بود.در دایرۀ البروج چین باستان ان را به صورت اسب دیده بودنند و در تمدن اینکا(incan lore) ها به شکل شیر کوهی(یوزپلنگ درنده)تشبیه می کردنند.سر صورت فلکی شیر و یال ان با هم شکل داس را می سازند.(البته قوه های تخیل ضعیف یا قوی تر از من می تونن اون رو به شکل علامت سوال یا قلاب ماهی گیری هم دیدنند!)
در ارن شیر،یک مثلث از ستارگان وجود دارد.

ستاره ها

ستاره ی الفا به نام قلب الاسد(در لاتین نام این ستاره "سلطان کوچک"معنی می شود)کم فروغ ترین ستاره ی قدر یکم و در حد1.4است.طیف ان از نوع B7 V و به فاصله ی69سال نوری از ما فاسله درد.ستاره ی قلب الاسد مانند نقطه ی زیر علامت سوال بوده و مکان ان خیلی نزدیک به دایرۀ البروج است.ستاره بتای اسد به نام دم شیر،در زبان عربی هم،چنین معنایی را دارد.طیف ان از نوعA3 V با قدر1.2 و فاصله ی39سال نوری است.

اجرام عمقی اسمان در این صورت فلکی:
در صورت لکی اسد تعداد زیادی کهکشان وجود دارد که درخشنده ترین انها از قدر9است:M56 و M66(یک جفت نزدیک)،NGC3628 و M95وM96 (نزدیک به هم) از ساکنان صورت فلکی شیر بوده و همه مارپیچ هستند.


منبع: سایت علمی اموزشی سیناپس(senaps.co.cc)

[senaps]

دب اکبر(UMa)خرس بزرگ
زمان رسیدن به نصف النهار:31 فروردین مساحت:1280درجه ی مربع

دب اکبر همانند صورت پفلکی جبار،شاید شناخته شده ترین و پرداستان ترین صورت فلکی محسوب گردد.این مجموعه نماینگر یک خرس بزرگ برای یونانیان باستان و همچنین بومی های امریکا بوده است.هفت ستاره ی روشنی که بخش اصلی خرس بزرگ را می سازد به نام گاو اهن یا گاری(ارابه)معروف است.(در اصطلاح فارسی به ان یغلاوی و یا ابگردان هم می گن<<البته درباره املای اولی مطمئن نیستم>>)


ستاره ها:

الفای دب اکبر به نام دوبه در عربی به معنای خرس است.طیف ان از نوعK0 III،باقدر1.8 و فاصله ی75سال نوری می باشد.دوبه و مراقه به نام ستاره های راهنما،برای یافتن ستاره ی قطبی هستند.ستاره ی زتا(مئز ریاعناق،ستاره ی وسطی ابگردان) و ستاره ی 80 خرس بزرگ یا سها به نظر جفتی می رسند،در حالی که هیچ ارتباطی با هم ندارند.مشاهده ی ستاره ی سهای کم فروغ به وسیله ی اعراب و بومی های امریکا،به عنوان ازمایش قدرت چشم انسان شناخته گردیده است(در حال حاظر من با عینک افتابی هم می تونم سه رو ببینم،پس لطفا این امتحان رو برای سنجش قدرت چشمتون انجام ندید)و عناق دارای طیف A2 V ،قدر2.3 و فاصله ی59سال نوری است.سها با طیف A5 V قدر4 و در فاصله ی82سال نوری قرار گرفته است

اجرام عمقی اسمان:

در صورت فلکی خرس بزرگ ،کهکشان های بسیاری وجود دارد.در فاصله ی12 میلیون سال نوری از ما کهکشان مارپیچیm81(یکی از درخشان ترین کهکشان های اسمان)با قدر7 قرار گرفته و M101 کهکشانی خاص با قدر8است که ظاهرا انفجاری غول اسا در مرکز ان در شرف انجام است(کانت داونش هنوز تموم نشده،امرکا گروهای سوات رو داره واسه کنترل میفرسته!!!!)M101 یک کهکشان مارپیچی با قدر8 می باشد

منبع: سایت علمی اموزشی سیناپس(senaps.co.cc)