سلام بزرگواران!
خوب هستید؟
امروز می خوام از متن/شعر های موسیقی/آهنگ ها/ترانه ها صحبت کنیم.
آهنگ ها چی میخواهند؟
آیا درخواستی دارند؟
آیا گله ای دارند؟
یا غر می زنند؟
چرا بعضی خواننده ها در آهنگ هایشان طلبکار هستند؟
خب یک عشقی بوده و رفته!
هر عشقی که قرار نیست ابدی بشه
چطور این قدر شعر موضوع شون عشق هست؟
چرا اتفاقات آهنگ ها برای ما دل نشنین هست و گاهی عین اتفاقات ماست.
یعنی ما آدم ها این قدر شبیه هم هستیم؟
چرا شاعر و یا خواننده همیشه سمتی است که ضربه خورده و طرف مقابل کسی هست که ترک کرده
چرا اونی که بلا سرش اومده شعر می خونه و یا شاعره
عشق در واقع یک هورمون یا ماده ای هست که بدن منتشر می کنه
و ما همیشه با عشق اول مون تجربه اش می کنیم
اما بعد جدایی پیش میاد
و گله ها شروع میشه
و آهنگ خوندن خواننده ها
و آهنگ گوش دادن ها شروع میشه
چرا متن بعضی از آهنگ این قدر خطرناک هست؟ یعنی عشق هست ولی طلبکار هست یک نفر!
شاید فیلم رویای خیس رو دیده باشید،
حقایق جامعه رو یجوریا نشون میده پسره عاشق میشه اما پدری هست که غیرت داره
یا نمی خواد دخترش با کسی دوست بشه و ضربه بخوره از این جهت
با این حال خیلی ها بطور پنهانی دوست میشوند
عده ای هم غیر پنهانی : دی
چرا ما با موسیقی ارتباط برقرار میکنیم؟
منظورم این هست بار ها یک آهنگ رو گوش می دهیم
و خسته نمی شویم یا دیر خسته می شویم
گاهی هم آهنگ های مختلف گوش می دهم
علت جادویی بودن این هنر چیه؟ (البته سینما و دیگر هنر ها هم جادویی اند یعنی گاهی ما رو مبهوت خودشون می کنند)
چرا و چطور هست که موضوع خیلی از شعر و ترانه ها عشق و احساسات هستش.
یکی بوده ، اومده و رفته!
چرا این قدر توی فکرش هستیم
چرا این قدر دلتنگ می شیم (در عشق)
و یا چرا این قدر منتظر برگشت طرف مقابل هستیم (پس از عشق و جدایی)
چرا بدن ما عاشق می شود و هورمون و یا ماده عشق را تولید می کند! مگر بدن دشمن ماست؟
البته نا شکری نمی کنم شاید یا حتما ، عشق یه خوبی یا خوبی هایی داشته باشه
چرا گاهی وقت ها این قدر منتظریم و آرزوی برگشت کسی که نیست رو داریم!