مقایسه حجم های ارایه شده توسط شرکتهای خدمات اینترنتی +عکس جدول (بروزرسانی 5آذر 97)

[dj77]

نسخه جدید جدول مقایسه تعرفه‌های غیرحجمی بر اساس حجم بین‌الملل + طرح‌های تشویقی جدید


بر اساس آخرین تغییرات
(5آذر97)

بعد از اجرایی شدن طرح اینترنت غیرحجمی، شرکت‌های اینترنتی تعرفه‌های اینترنت غیرحجمی خود را ارائه داده‌اند. برای مشاهده جدولی از مقایسه تعرفه‌های اینترنت غیر حجمی آن‌ها (به‌روز شده تا پنجم آذر) ادامه مطلب را مطالعه کنید




الزام شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی سرویس‌ اینترنتی از سوی دولت برای تغییر تعرفه‌ها و جایگزین کردن سرویس‌های پیشین با تعرفه‌های موسوم به غیر حجمی، باعث شد تا با تعرفه‌های مختلفی نسبت به گذشته روبه‌رو باشیم. در این مقاله علاوه بر ارائه جدولی کامل در راستای مقایسه تعرفه‌ی شرکت‌های مختلف، به شبهات و ابهامات این طرح نیز پاسخ خواهیم داد.نکات ضروری قبل از مطالعه جدول

• قیمت‌ها و حجم‌های درج شده برای سرویس‌های یک ماهه هستند.
• اعداد درج شده، ترافیک بین‌الملل هستند و شما می‌توانید به میزان اعداد داخل جدول، از اینترنت بین‌الملل استفاده کنید.
• ترافیک داخلی در تمام شرکت ها به صورت نیم‌بها، در پیشگامان یک‌سوم و در مخابرات یک‌چهارم کسر خواهد شد. برای مثال اگر ۶ گیگابایت از سرور داخلی دانلود کنید، در تمام سرویس‌ها ۳ گیگ، در پیشگامان ۲ گیگ و در مخابرات ۱.۵ گیگ از حجم کسر خواهد شد. دقت داشته باشید که برخلاف آنچه وعده داده شد، سرورهای داخل ایران لزوما جزو ترافیک داخل محسوب نمی‌شوند بنابراین از شرکت سرویس‌دهنده‌ی اینترنت خود، لیست سایت‌های داخلی را جویا شوید.
• آسیاتک در راستای ارائه طرحی مناسب برای کاربرانی که سرعت بالا، اما حجم کم می‌خواهند، سرویس‌های ۳ و ۸ مگابیت خود را با طرح جدیدی با حجم و قیمت کمتر جایگزین کرده است که به طور استثنا، در ستون مربوطه در جدول ذکر شده‌اند.
• هرکدام از شرکت‌های اینترنتی، ممکن است دارای طرح‌های تشویقی مختلفی برای مشترکین خود باشند که می‌توانید با مراجعه به سایت یا تماس با پشتیبانان فروش، از این موضوع آگاه شوید.

غیر حجمی یا نامحدود؟ بعد از اتمام حجم چه خواهد شد؟

اولین موضوعی که تقریبا اکثر کاربران اینترنتی به آن اشاره می‌کنند، غیر حجمی بودن طرح‌های ارائه‌شده است. تصوری که کاربران از این طرح دارند «اینترنت نامحدود» است؛ درحالی‌که تعرفه‌های جدید نه با عنوان «نامحدود»، بلکه با عنوان «غیر حجمی» در اختیار کاربران قرار خواهند گرفت. معنای اینترنت غیر حجمی این است که برقرار بودن ارتباط اینترنتی شما وابسته به حجم نیست. درواقع شما حتی با گذر از ترافیک‌های منصفانه همچنان قادر به استفاده از اینترنت خواهید بود و به جای قطع شدن سرویس، با کندی نسبتا شدید سرعت مواجه خواهید شد که برای رفع آن باید ترافیک جداگانه (هر یک گیگابایت بین‌الملل ۲ هزار تومان) خریداری کنید. البته بسیاری از کاربران بر این عقیده‌اند که این طرح در عمل غیر قابل استفاده است و استفاده از اینترنت در سرعت‌های پایین مد نظر وزارت ارتباطات (سرعت ۱۲۸ کیلوبیت با دانلود ۱۶ کیلوبایت در ثانیه) غیر ممکن است و کاربر ناچار به خرید حجم خواهد شد که این امر، عملا معنا غیر حجمی بودن را از بین خواهد برد. از همین رو وزیر ارتباطات اعلام کرده است که به‌زودی سرعت‌های جدیدی را به‌عنوان کف سرعت سرویس‌ها تعیین خواهد کرد.
چه میزان ترافیک؟

متأسفانه شیوه‌ی اجرایی و اعلام شدن تعرفه‌ها به قدری مبهم است که بسیاری از کاربران متوجه طرحی که خریداری می‌کنند، نمی‌شوند. بعد از آنکه جدول اختصاصی زومیت از مقایسه حجم «بین‌الملل» تعرفه‌ها را منتشر کردیم، پیام‌هایی درباره تفاوت حجم‌های جدول ما، با حجم اعلامی خود شرکت‌ها دریافت کردیم و اینجا بود که متوجه شدیم تعداد زیادی از کاربران هنوز آگاه نیستند که در تعرفه‌های جدید، درواقع چند گیگابایت حجم خریداری می‌کنند. شرکت‌های اینترنتی در ابتدا تنها حجم داخلی را در جدول‌های خود وارد کردند اما به مرور، حجم بین‌الملل را نیز به جدول اضافه کردند اما با این حال هنوز کاربرانی وجود دارند که با دیدن میزان حجم داخلی (برای مثال ۷۰۰ گیگ شاتل در سرعت ۱۶مگابیت) تصور می‌کنند که این مقدار حجم در اختیار دارند. اما درواقع این حجم مربوط به ترافیک داخلی است و برای ترافیک بین‌الملل، تنها ۳۵۰ گیگ حجم در اختیار خواهید داشت. اگر هنوز با تفاوت اینترنت داخلی و بین‌المللی آشنا نیستید، بخش بعد را بخوانید.
اینترنت بین‌الملل چیست؟

اینترنت بین‌الملل یعنی تمامی اپلیکیشن‌ها و سایت‌های خارج از ایران مانند اینستاگرام، تلگرام، واتساپ، یوتیوب، فیسبوک، گوگل، اپ‌استور، پلی‌استور، ساندکلاد، اسپاتیفای و تقریبا هرآنچه در دنیای اینترنت به آن نیاز پیدا خواهید کرد. در مقابل ترافیک داخلی به سایت بانک‌ها، آپارات، کافه‌بازار، خبرگزاری‌ها و موارد مشابه خلاصه می‌شود. در واقع در طرح مذکور شاتل شما ۷۰۰ گیگابایت ترافیک را تنها در صورتی در اختیار دارید که از سایت‌های داخلی استفاده کنید! اما اگر قصد استفاده از اینترنت بین‌الملل داشته باشید (که قطعا دارید) فقط یک دوم این عدد را در اختیار خواهید داشت. این میزان در هر شرکت متفاوت هست. اعداد «اصلی» اعلام‌شده توسط مخابرات را تقسیم بر ۴، پیشگامان را تقسیم بر ۳ و باقی شرکت‌ها را تقسیم بر ۲ کنید تا حجم بین‌الملل و خالصی که در اختیارتان قرار خواهد گرفت به دست آورید. البته ما در زومیت سعی کردیم با تهیه‌ی جدولی که فقط در آن ترافیک بین‌الملل محاسبه شده است، نگاهی روشن‌تر به تعرفه‌های ارائه‌شده در اختیارتان قرار دهیم.

سرعت دانلود

مورد دیگری که باعث ابهام کاربران شده، سرعت دانلود در سرویس‌های ارائه‌شده است. تا قبل از تعرفه‌های غیر حجمی، اکثر شرکت‌ها پهنای باند سرویس‌ها را به‌عنوان یک طرح تشویقی تا میزان کشش خط کاربر باز گذاشته بودند. برای مثال کاربری که تعرفه‌ای با پهنای باند ۲ مگابیت خریداری کرده و کیفیت مناسب خط وی اجازه‌ی دریافت پهنای باند ۱۶ مگابیت را در اختیار وی گذاشته بود، در صورت مساعد بودن شرایط قادر به استفاده از این پهنا بود. به این معنا که شما حتی با خرید سرویس یک مگابیت هم می‌توانستید پهنای باندی برابر با بیشینه ظرفیت خط دریافت کنید. اما در تعرفه‌های غیر حجمی، تمامی شرکت‌ها این طرح تشویقی را حذف کردند که در نتیجه، سرعت دانلود در سرویس‌های غیر حجمی شاید برای شماری از کاربران با قبل تفاوت داشته باشد. برای مثال، در تعرفه‌های غیر حجمی سرعت دانلود سرویس ۱۶ مگابیت در بهترین حالت ۲ مگابایت در ثانیه و سرعت دانلود سرویس ۵۱۲ کیلوبیت در بهترین حالت ۶۴ کیلوبایت در ثانیه خواهد بود. باقی سرویس‌ها نیز به همین نسبت محاسبه خواهند شد. درواقع با توجه به اینکه سرعت انتقال اطلاعات در شبکه‌های کامپیوتری و اینترنت با استفاده از بیت در ثانیه بیان می‌شود، کاربران در زمان دانلود اعدادی به‌مراتب پایین‌تر را مشاهده می‌کنند. این تفاوت به این علت است که کوچک‌ترین واحد انتقال اطلاعات در حافظه کامپیوتر برحسب بایت است. با توجه به اینکه هر بایت از هشت بیت تشکیل شده، در بهترین حالت سرعت دانلود در نرم‌افزاری مثل IDM برای سرعت ۱۶ مگابیت در ثانیه، ۲ مگابایت در ثانیه خواهد بود.
حجم ارزان تر، سرعت گران تر

عده‌ای از کاربران انتقادهای شدیدی بر طرح‌های جدید غیر حجمی دارند که البته چندان هم بیراه نیست. در تعرفه‌های جدید، با توجه به نحوه‌ی محاسبه‌ی سرعت دانلود که در بالا اشاره کردیم، برای آنکه سرعت بالایی در اختیار داشته باشید «باید» حجم‌های بالا و گران‌تر را خریداری کنید. برای مثال یک کاربر کم‌مصرف که شاید نهایت استفاده‌ی او ۲۰ گیگابایت باشد، محکوم به استفاده از سرعت یک مگابیت (سرعت دانلود حدودی ۱۲۵ کیلوبایت در ثانیه) است. اگر سرعت بالاتری بخواهد، ناچارا باید با هزینه بیشتر، سرویس‌های بالاتری خریداری کند؛ درحالی‌که تحت هیچ شرایطی به ترافیک‌های موجود در آن سرویس نیاز پیدا نخواهد کرد. بگذارید این موضوع را با یک مثال روشن کنیم: کاربری که قبل از این طرح‌ها، با ۲۰ الی ۳۰ هزار تومان در ماه نهایت سرعت را بر اساس کشش خط خود در اختیار داشت، از حالا باید گران‌ترین طرح موجود یعنی ۱۶ مگابیت ۸۰ هزار تومانی را خریداری کند تا نهایتا سرعت دانلود ۲ مگابایت در ثانیه در اختیار داشته باشد. درواقع اگر ترافیک را ملاک مقایسه با گذشته قرار دهیم، بله! قیمت‌ها کاهش پیدا کرده است و با همان قیمت یا کمتر، میزان ترافیک بسیار بیشتری در اختیار کاربر قرار خواهد گرفت. اما اگر سرعت را ملاک قرار دهیم، خیر! طرح جدید هزینه‌های کاربری که به دنبال سرعت بالا است، چندین برابر افزیش خواهد داد و باید هزینه بسیار بیشتری خرج کند تا بتواند همان سرعتی را در اختیار داشته باشد که قبل از این طرح در اختیار داشت.
نتیجه‌گیری

هرچند بسیاری از شرکت‌های اینترنتی با مطرح شدن طرح‌های غیر حجمی اینترنت از کاهش سوددهی خود خبر دادند، اما می‌توان به‌روشنی دید که ایجاد فضایی رقابتی تقریبا باعث شده است تمام شرکت‌ها در حد توان پای در بازار رقابتی بگذارند و تعرفه‌هایی بهتر از گذشته برای فروش در اختیار کاربرانشان قرار دهند، حال آنکه شاید امکان بهبود بیش از این نیز وجود داشته باشد. هرچند تعرفه‌های جدید از برخی ابعاد نسبت به گذشته بهبود یافته است؛ اما هنوز کاستی‌های زیادی وجود دارد که نمی‌توان شرکت‌های اینترنتی را مسئول اصلاح تمامی این مشکلات خواند. وجود انحصار در ارائه‌ی اینترنت بر بستر فیبر و سیاست‌های شرکت مخابرات برای انحصارگرایی در فروش اینترنت ADSL (ارائه‌ی اینترنت بر بستر کافو نوری و خطوط PCM) باعث شده است شرایط ایده‌آل برای رقابت بهتر که نتیجه‌ی آن افزایش کیفیت خدمات و در نتیجه رضایت بیشتر کاربران است، فراهم نشود.

[bernybeast]

طرح های تشویه آسیاتک خیلی خوبه اگر چند ماهه بخری ترافیکت به ماهای بعدی هم انتقال پیدا میکنه... این الان تشویقی ای هست که به ما دارن میدن...
یه جورایی لطف دارن میکنن که بهشون اینهمه پول میدیم برای چند ماه...بعد ترافیکمونو نمیخورن از یه ماه به یه ماه دیگه انتقال میدن... بهترین اینترنتارو ایران داره

[dj77]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



مدتی پیش هنگامی که وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات از [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] رونمایی کرد، تعیین شاخصه‌ای از این خدمات با عنوانِ سیاست مصرف منصفانه (Fair Use Policy) را بر عهده‌ی شرکت‌های خدمات‌دهنده‌ی اینترنتی گذاشت؛ با این استدلال که به رقابتی‌تر شدن تعرفه‌ها منجر شود. سرویس‌دهندگان هم با نزدیک شدن به مهلت پایانی ارائه‌ی طرح‌های جدید، به‌مرور پیشنهاداتِ خود را ارائه کردند و برخی نیز در مواجهه با رقبا و بازخورد منفی کاربران، مجبور به تجدید نظرِ سریع و اعلامِ مجدد بسته‌های جدیدِ اینترنت غیر حجمی شدند. بسته‌های مصوب با قیمت‌های یکپارچه‌ قرار است به‌طور کامل جایگزینِ بسته‌های متنوع حجمیِ قبلی شوند و از این پس در مرحله‌ی اجرایی قرار گیرند.حالا در تب و تابِ ارائه‌ی این پیشنهادات و حواشی ایجادشده، میزانِ منصفانه بودنِ آن‌ها به یکی از بحث‌های اصلی و داغ در بین کاربرانِ اینترنت و شبکه‌های اجتماعی مبدل شده است و بررسی و مقایسه‌ی آن با طرح‌های گذشته و برآوردِ میزانِ نفع و زیانِ آن برای کاربران از جنبه‌های گوناگون، خالی از لطف نیست.

سیاست مصرفِ منصفانه یا سقفِ حجمی؟


سیاستِ مصرف منصفانه (FUP)، سابق بر این در ایران در بسته‌های اینترنتی کاربردی نداشت و آنچنان شناخته‌شده نبود؛ ولی سال‌ها است که در دنیا با تعریفی مشخص اما متفاوت در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] در مطلبی جداگانه به تفصیل شرح داده شد و این نگرانی هم ابراز شد که مبادا استفاده از این مفهوم تنها یک تغییرِ واژگانِ ساده و نه تحولی اساسی در ماهیتِ ارائه‌ی طرح‌های اینترنتی باشد. با پایان مهلتِ ارائه‌ی پیشنهادات و تکمیلِ بسته‌های پیشنهادی، هنوز هم برخی شرکت‌ها برای حفظِ جایگاه کنونی یا جذبِ مشتریانِ بیشتر در صددِ تنظیم و بهبودِ پیشنهاداتِ خود هستند و به تناوب نسخه‌های جدیدتری از طرحِ خود اعلام می‌کنند. در هر حال اکنون برداشتی نسبتا کامل و نهایی از آنچه با عملیاتی شدنِ این طرح در انتظار کاربرانِ اینترنتِ ثابت در ایران خواهد بود امکان‌پذیر است.حتما به خاطر دارید که در طرحِ اولیه‌ی وزارتِ ارتباطات که در اواخرِ کار دولت قبلی تهیه و اعلام شد، میزانی تحتِ عنوان «سقفِ مصرف» در بسته‌های اینترنتی لحاظ شده بود که با توجه به قیمت و سرعتِ انتخاب‌شده متغیر بود. این طرحِ ناشیانه با چنان محدودیت‌های عجیبی مواجه بود که از همان ابتدا با مخالفتِ شدید کاربران مواجه شد و سپس با درخواستِ آذری جهرمی - که کاندیدای اصلیِ تصدی پست وزارت در آن زمان بود - متوقف شد. طرح جدید پس از بررسی طولانی‌مدت و وعده‌ی وزیر برای ارائه‌ی طرحی بهتر، سرانجام پس از چند ماه رونمایی شد و علاوه بر ارائه‌ی سرعت‌های مختلف با قیمت‌های ثابت، میزانِ سقفِ حجمی در آن حذف شد و جای خود را به تعریفِ جدیدی تحت عنوانِ «مصرفِ منصفانه» داد و تعیینِ جزئیاتِ آن هم به گفته‌ی وزیر، برای ایجادِ رقابتِ بیشتر به عهده‌ی شرکت‌های اینترنتی گذاشته شد.

همان‌گونه که در بررسی سیاست مصرف منصفانه شرح داده شد، چند سال پیش هنگامی که سرویس‌های نامحدود در دنیا رایج شد، برخی خدمات‌دهند‌گان اینترنتی برای کنترل کیفیت و سرعت روی شبکه‌ی و پیشگیری از اِشغال پهنای باند توسط معدود کاربرانِ پُرمصرف خود، ناچار به اتخاذ تصمیمِ جدیدی شدند که سیاست مصرف منصفانه نام گرفت و سرویسِ نامحدود کاربران را منوط به رعایتِ شرایطی خاص در الگوی مصرف می‌کرد. برخی از این شرایط شامل محدودیت در دانلود یا آپلود می‌شد و برخی دیگر هم در ساعاتِ اوجِ ترافیکِ روی برخی داده‌های خاص مثل ارتباطاتِ تورنت یا استریمِ اینترنتی اعمال می‌شد که به Traffic Shaping هم مشهور بود. اما اغلبِ شرکت‌هایی که سیاستِ مصرف منصفانه را به کار گرفته بودند، اکنون و پس از گذشتِ چند سال به دلیل افزایشِ سرعت و کاهشِ قیمتِ پهنای باند و البته تجهیزاتِ مورد استفاده در شبکه‌ی توزیع، دیگر ضرورتی به استفاده از این محدودیت‌های ساختگی نمی‌بینند و به همین دلیل سقفِ محدودیت را تا حدِ بسیار زیادی بالا برده‌اند یا استفاده از FUP را به کلی از تعرفه‌های خود حذف کرده‌اند. در اینجا فهرستی کلی از سقفِ محدودیتِ Fair Usage Policy در کشورهای مختلف بر اساس مقاله‌ی قبلی را یادآوری می‌کنیم:

کشور	محدودیت مصرف منصفانه یا FUP در طولِ یک ماه
انگلستان	بدون محدودیت
آمریکا	یک ترابایت در ماه
فرانسه	بدون محدودیت
آلمان	بدون محدودیت
ترکیه	بدون محدودیت
مالزی	بدون محدودیت
کره جنوبی	۱۰۰ گیگابایت در روز (۳ ترابایت در ماه)
ژاپن	بدون محدودیت
استرالیا	۱۰۰ تا ۵۰۰ گیگابایت بر اساس سرعت

اما در ایران معرفیِ میزانِ مصرفِ منصفانه از سوی ISP-ها از همین ابتدا با تعریفی یکسان با محدودیتِ حجمی سقفِ دانلود اشتباه گرفته شد و شرکت‌ها با مقادیری بسیار پایین مثل ۵۰ یا ۶۰ گیگابایت در بالاترین سرعت‌ها، شروع به معرفی سرویس‌های خود بر اساسِ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] کردند. این محدودیت با پیرویِ سرویس‌دهندگان دیگر و اتخاذِ الگوی مشابه همراه شد و برای بالاترین سرعت‌های بستر ADSL هم سقف‌هایی کمابیش در حد بسته‌های حجمیِ قبلی در نظر گرفته شد. این موضوع به روشنی نشان می‌داد که این شرکت‌ها پس از سال‌ها فربه شدن از قبالِ گران‌فروشی سرویس‌های حجمی، در برابر تغییرِ شرایط و تن دادن به قیمت‌های معقول‌تر مقاومت می‌کنند و به ارائه‌ی طرح‌های منصفانه‌ای که قرار است بر مبنای سیاستِ مصرف منصفانه باشد، به آسانی تن نمی‌دهند؛ یا دستِ کم سیاست مصرف منصفانه را منصفانه برای درآمدِ خود و نه برای هزینه‌ی مشتری در نظر می‌گیرند. همچنین نگرانی از تبانیِ شرکت‌های مذکور برای ارائه‌ی سقفی پایین برای مصرفِ منصفانه هم وجود داشت.خدمات‌دهندگانِ اینترنتی در برابر تن دادن به خدمات با کیفیتِ روز و قیمت‌های منصفانه مقاومت می‌کنند
هنوز چند روزی از معرفی طرح‌ها نگذشته بود که برخی شرکت‌ها با هدفِ جذبِ مشتریانِ شرکت‌های خدماتی بزرگ‌تر، در طرح‌های خود تجدید نظر کردند و سقفِ مصرفِ بالاتری برای بسته‌های خود وعده دادند. این حرکت به داغ شدنِ رقابت برای ارائه‌ی پیشنهاداتِ بالاتر بین شرکت‌های مختلف منجر شد و برخی شرکت‌ها برای چندمین بار مجبور شدند در تعرفه‌های اعلامیِ خود تغییراتی ایجاد کنند. به‌عنوان نمونه اکنون بالاترین سقفِ مصرف در بینِ بسته‌های معرفی‌شده از سوی شرکتِ های‌وب، روی سرعت ۱۶ مگابیت و به میزانِ ۲۷۵ گیگابایت در ماه تعیین شده است که البته به‌صورت غیر مستقیم و در ترکیب با معیارِ خودساخته‌ و گمراه‌کننده‌ای به نام ترافیکِ داخلی معرفی می‌شود. این در حالی است که بدترین سناریوی دیده‌شده برای FUP در شرکت‌های اینترنتیِ خارجی، در استرالیا به چشم می‌خورد که کشوری ثروتمند با سرویس‌های اینترنتی گران‌قیمت است و شرکت Teleronدر آنجا مصرف منصفانه را تا سقفِ ۵۰۰ گیگابایت در ماه تعریف کرده و شرکت Optus رقیبِ دیگرش هیچ محدودیتی قائل نشده است.بازخوردِ کاربران

اولین اقدامی که بیشتر کاربران در مواجه با طرح جدید کردند، مقایسه‌ی تعرفه‌های جدید با تعرفه‌هایی بود که تاکنون از آن استفاده می‌کردند. آستانه‌ی مصرف منصفانه در ابتدای معرفی بسته‌های پیشنهادی از طرف ISP-ها بسیار پایین بود و واکنش منفی بیشترِ کاربران را برانگیخت. پس از تجدیدِ نظر در طرح‌های پیشنهادی بود که خواسته‌های برخی از کاربران تأمین شد و برخی دیگر هنوز ناراضی بودند. عمده‌ی انتقادات را می‌توان این‌گونه برشمرد:گنجانده شدن غیر ضروری و غیر کاربردی حجمِ داخلی در تعرفه‌های اینترنتی تنها به ایجاد ابهامِ بیشتر منجر شده است

• بسیاری از کاربران عادت داشتند ابتدا با خرید بسته‌های ارزان‌قیمت و اضافه کردنِ بسته‌های حجمی مثل فشفشه و گیگ باکس و طرح‌های جشنواره‌ایِ مشابه، نیازهای خود را برآورده کنند. از نظر سرعتی هم تا بالاترین ظرفیتِ قابل دسترسی روی خط تلفن قابل بهره‌برداری بود. اما اکنون با حذف بسته‌های حجمی ارزان و محدود شدن سرعت‌ها به سرعتِ اسمی بسته‌ی خریداری‌شده، برخی از کاربران ممکن است مجبور شوند هزینه‌ی بیشتری نسبت به طرح‌های قبلی بپردازند.
• طرح‌های دانلود شبانه که جوابگوی نیاز بسیاری از کاربران برای دانلودهای پُرحجم مثل بازی‌ها بود، از تعرفه‌ی برخی از سرویس‌دهندگان حذف شده است.
• گنجانده شدن ساختگی و غیر ضروری تعریفی به نام حجمِ داخلی در اعلامِ رسمی تعرفه‌های اینترنتی، تنها به پیچیده‌تر شدن و ایجاد ابهام در آن‌ها منجر شده است و برای بیشترِ کاربران هنوز استفاده‌ی کاربردی برای محتوای داخلی وجود ندارد. با این توصیف اعداد و ارقامی که بر اساس حجمِ داخلی اعلام و با تبصره‌ای به میزان یک‌دوم تا یک‌چهارم به حجم واقعی اینترنت تبدیل می‌شوند، فقط گمراه‌کننده هستند و ملاکِ مقایسه برای تمامِ کاربران تنها اینترنت بین‌الملل است. حالا تشخیص و تمایزِ اینترنت داخلی و بین‌الملل هم به پیچیدگی‌های استفاده از اینترنت ایران خصوصا برای کاربرانِ عادی اضافه کرده است.
• تفکیکِ پهنای باند داخلی و خارجی و قیمت‌گذاری متفاوت برای هر یک می‌تواند سرآغازِ برنامه‌ای تدریجی برای محدودسازی اینترنت بین‌الملل و ایجادِ موانعی جدید برای حق انتخابِ کاربران تلقی شود. برنامه‌ای که با افزایشِ تدریجی قیمت اینترنت و ارزان شدنِ دیتای داخلی دنبال شود و به‌تدریج الگوی مصرف کاربران را به استفاده از دیتای کنترل‌شده و منتخبِ داخلی سوق دهد.
• برخی سرویس دهندگان مثل شرکتِ مخابرات ادعا می‌کنند که در طرحِ جدید، کاهشِ سرعت به حداقلِ مصوب پس از گذر از میزانِ مصرف منصفانه، تنها در موردِ ترافیکِ داخلی رخ خواهد داد و ترافیک بین‌الملل کاملا قطع خواهد شد. اظهارِ نظر شفافِ وزارت‌خانه یا شخصِ وزیر در این مورد می‌تواند از سو‌ء استفاده‌های احتمالی برخی سرویس‌دهندگان جلوگیری کند.
• برخی از کاربران به سرعت‌های بالا نیاز دارند؛ اما بدون توجه به غیر حجمی بودنِ سرویس‌های جدید عقیده دارند که در نبود نیاز به سقف‌های حجمی تعیین‌شده و مصرف پایینی که دارند، باید انتخابی وجود داشته باشد که پول به‌مراتب کمتری برای سرویس‌های مد نظرِ خود بپردازند.
• کاربرانی هستند که تمایل به انتخابِ سرویسی بالاتر از ظرفیتِ فیزیکی خط خود دارند؛ چون به دریافتِ حجمی بالاتر نیاز دارند. اما سرویس‌دهنده به خاطرِ محدودیت سرعت به کاربر اجازه‌ی استفاده از سرویس با سرعت بالاتر نمی‌دهد و در نتیجه کاربر مجبور است سرویسی با محدودیتِ حجمی پایین‌تر خریداری و مابقیِ نیاز خود را از طریقِ خرید حجم آزاد برطرف کند که هزینه‌ی کلی را به سطحی بالاتر از قیمتِ تعیین‌شده برای سرویسِ با سرعتِ بیشتر افزایش می‌دهد.

جمع‌بندی

سیاست مصرفِ منصفانه پس از رفع کاستی‌های موجود برای ارائه‌ی کیفیت مطلوب از تعرفه‌های اینترنتی حذف شود
شکی نیست که طرحِ جدید در نگاه کلی چه از نقطه نظرِ قیمت و چه میزانِ حجمی که در اختیار کاربران قرار داده است، نسبت به طرح‌های قبلی پیشرفتِ قابل توجهی محسوب می‌شود؛ اما در عینِ حال هنوز با تعریفِ جهانی FUP در سال ۲۰۱۷ و میزانِ مرسوم آن در دنیا فاصله‌ی محسوسی دارد. از طرف دیگر، واگذار کردنِ سقفِ مصرف منصفانه به سرویس‌دهندگان تصمیمی زیرکانه و ثمربخش بود و سبب شد که برخی ISP-ها برای عقب نماندن از دورِ رقابت، در مدتی کوتاه میزانِ پیشنهادی مصرف منصفانه در پیشنهاداتِ خود را افزایش دهند. رقابت از نوع سالم در همه حال به نفع مشتریان نهایی خواهد بود و خدماتِ اینترنتی هم از این قاعده مستثنا نیست.سیاست مصرف منصفانه هر چند در کوتاه‌مدت می‌تواند راه حلی برای حفظِ کیفیت سرویس مشترکین و پرهیز از ایجادِ گلوگاه در شبکه تلقی شود؛ اما این شیوه باید در میان مدت به همان‌ روشی که بیشترِ سرویس‌دهندگان اینترنتی در دنیا عمل کردند، بهبود یابد و در نهایت FUP از تعرفه‌های اینترنتی حذف شود و به جای آن قیمت و خدمات افزوده ملاکِ رقابت در این عرصه شود. شرکت زیر ساخت و ISP-ها باید تجهیزاتِ خود را برای بالاترین ترافیک ممکن و خدمات‌رسانی به تمام کاربران تقویت و تجهیز کنند و تأمینِ پهنای باندِ اینترنت بر اساس تعرفه‌ها و الگوی مصرفِ مطابق با آن تضمین شود. شبکه‌ی دسترسی و شبکه‌ی توزیع باید نوسازی و تجهیز شوند و اختلالات و تأخیرِ درون شبکه‌ای به حداقل ممکن تنزل پیدا کند.

سرویس‌دهندگان متعهد به سرمایه‌گذاری و ارائه‌ی خدمات بر بستر فناوری‌های نوین و پرسرعت شوند

یکی دیگر از معضلات و عقب ماندگی‌های آشکار کشور در عرضه‌ی خدمات اینترنتی، قدمت و فرسودگی شبکه‌ی توزیع و کابل‌های مخابراتیِ مسی است. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] که حدود ۵۰ درصد از مشترکان در بهترین حالتِ ممکن از نظر فنی سرعت بیشتر از چهار مگابیت بر ثانیه نمی‌توانند دریافت کنند و این یک اعترافِ دیرهنگام و نشانه‌ی کوتاهیِ متولیان مربوطه است. تجربه‌ی سال‌های گذشته گواه این مطلب است که خدمات‌دهندگان اینترنتی به علت هزینه‌های زیاد تمایلی به سرمایه‌گذاری و توسعه‌ی شبکه‌های دسترسی و توزیعِ اینترنت ندارند و باید قانونی تصویب شود که این شرکت‌ها هرساله به سرمایه‌گذاری و تخصیصِ بخشی مشخص از عوایدِ خود در فناوری‌های مدرن و نوسازی شبکه‌ی توزیع ملزم و متعهد شوند و بخشِ قابل توجهی از سرویس‌های خود را روی بسترهای جدیدتر مثل VDSL و فیبر نوری با قیمتِ مناسب عرضه کنند. در غیر این‌ صورت همانند گذشته توسعه‌ی عملیاتی بسترهای نوین در انحصار شرکتِ مخابرات باقی خواهد ماند و تحول جدیدی هم در تعویض کابل‌های کم سرعت و فرسوده‌ی مسی با شبکه‌های مدرن و ارزان‌قیمتِ فیبر نوری رخ نخواهد داد. اما مسئولیت این امر مستقیما متوجه‌ی وزارت ارتباطات خواهد بود و کوتاهی در رفعِ این معضل می‌تواند لطماتِ جبران‌ناپذیری در سال‌های آینده متوجه‌ی صنعت آی‌تی در ایران کند.در آستانه‌ی آغازِ عملیاتی شدنِ عرضه‌ی اینترنت مبتنی بر طرحِ جدید، بسیاری از کاربران و کارشناسان به توانایی سرویس‌دهندگان برای ارائه‌ی خدماتِ مطلوب با الگوی جدید با دیده‌ی تردید می‌نگرند و به تعهدِ آن‌ها در ارائه‌ی ظرفیت و پهنای باند بیشتر به مشتریان با استانداردهای کیفی و تضمین ادعایی ۹۵ درصدیِ سرعت و عدم استفاده از ضریبِ اشتراک اطمینان ندارند. انتظار می‌رود راهکارهای دقیق‌تر و محکم‌تری برای نظارت بر کیفیت و عملکردِ ISP-ها پس از اجرایی شدنِ طرح جدید پیش‌بینی و به‌سرعت عملیاتی شود. وعده‌ی شرکت مخابرات برای تخلیه‌ی خط و انتقال یک‌روزه‌ی سرویس اینترنتی به شرکت‌های دیگر هم به سهولتِ جابجایی و تصمیم گیری کاربران برای انتخابِ سرویس‌دهنده‌ی مناسب کمکِ شایانی خواهد کرد.برخی ایراداتِ مشخص دیگر مانند گرانیِ بیش از حد حجم آزاد در طرحِ جدید مشهود است. قیمت حجم آزاد در سرویس‌دهنده‌های معتبر خارجی به ازای هر ۵۰ گیگابایت ۱۰ دلار تعیین شده که قیمت به‌مراتب ارزان‌تری نسبت به دو هزار تومان به ازای هر گیگابایت است. موردِ دیگر این‌که کاهش سرعت در طرح غیر حجمی پس از عبور از آستانه‌ی مصرفِ منصفانه برای تمام سرویس‌ها حداقلی و ۱۲۸ کیلوبیت در نظر گرفته شده که اصلا معقول نیست و حداقلِ سرعت باید به میزانی قابل استفاده در کارهای متداول در حد یک مگابیت یا بالاتر تغییر کند.انتظارِ کاربران این است که اگر طرحِ مصوبِ دولت برای اینترنت غیر حجمی با هدف رضایتِ کاربران و بهبود کمی و کیفیِ سرویس‌های اینترنتی در سطح کشور تهیه و تدوین شده است، ایرادها و کاستی‌های وارده و پیشنهادات اصولی کارشناسان هم به‌سرعت بررسی و در آن لحاظ شود و حق بهره‌مندی آزاد، غیر گزینشی و بدونِ محدودیت هر ایرانی از این فناوری در این طرح و طرح‌های مشابه همیشه اولویتِ اول تصمیم‌سازان باشد تا در آینده به‌عنوانِ یک دستاوردِ واقعی و نه اقدامی نمادین و تبلیغاتی از سوی دولتمردان مورد ارجاع قرار گیرد.

[italodance]

وزیر محترم باید دستور میزان یکسان FUP را در ایران به همه ISP ها ابلاغ کنه تا کلا معضل ایران حل بشه چون سبب انواع سو استفاده فروشندگان میشه
البته نبود کپی رایت جهانی و حتی بدتر لگدمال شدن کپی رایت ایرانی و نبود فرهنگ سازی و زیر ساخت در جامعه ناخوش ایرانی سبب استفاده ناصحیح اینترنت و نیاز آن میشه که پدیده زشت دانلودر را شاهد هستیم در ادامه مشکلات پهنای باند هر کاربر و تاثیر کاربر پر مصرف بر دیگر کاربران.
این موضوع اصلا ساده نیست و خیلی هم در ایران سخته و پیچیده است از اینرو هنوز هم که شده مبهم است.

[bernybeast]

وزیر محترم باید دستور میزان یکسان FUP را در ایران به همه ISP ها ابلاغ کنه تا کلا معضل ایران حل بشه چون سبب انواع سو استفاده فروشندگان میشه
البته نبود کپی رایت جهانی و حتی بدتر لگدمال شدن کپی رایت ایرانی و نبود فرهنگ سازی و زیر ساخت در جامعه ناخوش ایرانی سبب استفاده ناصحیح اینترنت و نیاز آن میشه که پدیده زشت دانلودر را شاهد هستیم.
این موضوع اصلا ساده نیست و خیلی هم در ایران سخته و پیچیده است از اینرو هنوز هم که شده مبهم است.

دانلودر ها؟... تو بخوای سریال دانلود کنی با تماشا کنی چه فرقی داره؟(تازه حجمش بالاتر میره) تو بخوای یه بازی آپدیت کنی الان چقدر حجم میبره؟(دانلودش که جدا اگرم کپی رایت رعایت بشه الان همه دانلود میکنن از steam 40 گیگ پایین تر بازی نیست دیگه دیگه کسی فیزیکی بازی نمیخره)
یوتوبو تاحالا من روی 4k ندیدم روی 480 میترسم ببینم نکنه حجمم تموم شه... twitch روی 320 بالاتر نمیاره اصن... اره دانلودر ها مشکل اصلیه اینترنت ایرانن
وقتی فرهنگ سازی کنن کپی رایت رعایت شه یه بازی 200 تومن بخوای بخری در حالی که حقوقت 1 تومن به زوره اونوقت فرهنگسازی میشه درست میگی

[italodance]

دانلودر ها؟... تو بخوای سریال دانلود کنی با تماشا کنی چه فرقی داره؟(تازه حجمش بالاتر میره) تو بخوای یه بازی آپدیت کنی الان چقدر حجم میبره؟(دانلودش که جدا اگرم کپی رایت رعایت بشه الان همه دانلود میکنن از steam 40 گیگ پایین تر بازی نیست دیگه)
یوتوبو تاحالا من روی 4k ندیدم روی 480 میترسم ببینم نکنه حجمم تموم شه... twitch روی 320 بالاتر نمیاره اصن... اره دانلودر ها مشکل اصلیه اینترنت ایرانن
وقتی فرهنگ سازی کنن کپی رایت رعایت شه یه بازی 200 تومن بخوای بخری در حالی که حقوقت 1 تومن به زوره اونوقت فرهنگسازی میشه درست میگی

منظور من‌ کسانی هستند که ۲۴ ساعت دارند هر چی رو میگیرند
منظور من‌ معتادان دانلود هست
منظورم کسانی که فقط میگیرند اصلا شاید وقت استفاده و یا نیاز فایل دریافتی رو نداشته باشند
منظور من کسانی هستند که پهنای باند دیگران رو میخورند
منظور من انسانهای بی فکر بی مرام مجرم مریض و ظالم هستند
منظور من کسانی که عقده دارند

بله من و شما اگه استیم و امازون و نتفلیکس و ... استفاده کنیم که هر روز یا شاید هفته که نباشه؟ اره؟ اصلا هفته ای یکبار استیم اوکی هر روز که تو استیم نیستی که؟
فرهنگ سازی با پول نیست مگه هر کی پول داره فرهنگ و شعور داره؟ اره بازی ۲۰۰ تومانی بخره خیلی بهتره

[bernybeast]

الان 150 گیگ تو ماه کجای این اینترنو میگیره تا 5 روز 4 نفر خونواده رو که تلگرام و اینستاگرام میرن و یه سریال نگاه کنن یه 2 تا فیلم ببینن ته میکشه (5 روزم زیاد گفتم اگه با کیفیت بخوای ببینی)
اینقدرم گرونه

[bernybeast]

منظور من‌ کسانی هستند که ۲۴ ساعت دارند هر چی رو میگیرند
منظور من‌ معتادان دانلود هست
منظورم کسانی که فقط میگیرند اصلا شاید وقت استفاده و یا نیاز فایل دریافتی رو نداشته باشند
منظور من کسانی هستند که پهنای باند دیگران رو میخورند
منظور من انسانهای بی فکر بی مرام مجرم مریض و ظالم هستند
منظور من کسانی که عقده دارند

بله من و شما اگه استیم و امازون و نتفلیکس و ... استفاده کنیم که هر روز با شاید هفته که نباشه؟ اره؟ هفته ای یکبار استیم اوکی هر روز که تو استیم نیستی که؟

فرهنگ سازی با پول نیست مگه هر کی پول داره فرهنگ و شعور داره؟ اره بازی ۲۰۰ تومانی بخره خیلی بهتره

چرا نیستم خسته کوفته میام بشینم 2 ساعت relax کنم بازی کنم میبینم اینقدر حجم کمه حالا بگو معتاد اینترنتی... تفریح داریم ما تو این مملکت؟ برم هرجا هر تفریحی بخوام بکنم حداقل 50-100 تومن خرج میزاره رو دستم...

[italodance]

چرا نیستم خسته کوفته میام بشینم 2 ساعت relax کنم بازی کنم میبینم اینقدر حجم کمه حالا بگو معتاد اینترنتی... تفریح داریم ما تو این مملکت؟ برم هرجا هر تفریحی بخوام بکنم حداقل 50-100 تومن خرج میزاره رو دستم...

درکت میکنم تو درست اما متاسفانه ما این معضل رو داریم طرف چسبیده به IDM (تو ایران به اینترنت IDM هم میگند «واسه بعضی ها») ول نمیکنه همین پهنای باند و سرعتت رو میاره پایین بعد شاخ در میاری میگی چرا اینترنتم پوکید.

[ERF@NIAN]

اینترنت آب و برق نیست که تموم بشه. به جای محدود کردن کاربر باید تجهیزات رو گسترش داد.
حالا که اومدن قیمت مشخص کردن خوبه که یک حداقل حجم هم برای هر سرویس مشخصص کنن تا شرکتی نتونه زیر این مقدار ترافیک بفروشه. تعیین FUP هم باید براساس حجم بین الملل باشه غیر از این فقط باعث دزدی میشه.