سلام
بله؛ درستش اینه که پسرها نرن خدمت و یه سیستم سربازی حرفه ای داشته باشیم. نه اینکه حالا چون در خدمت به من نوعی خوش نمیگذره پس باید به همه مردم بد بگذره. که چی بشه آخه؟!
سوال اینجاست این چند ده میلیونی که رفتن سربازی مثلا آدم شدن؟
اگر رفته باشی خدمت میفهمی که خشک ترین نظم هم نمیتونه 20 سال مفت خوری، راحت طلبی و نظم گریزی رو جبران کنه. شما نهایتا 2 ماه به سبک نظامی زندگی میکنید اون هم بر حسب عادت و نه هیچ عامل دیگه. 2 ماه که تموم شد میشی همونی که قبل خدمت بودی
اگه یه دختر دنبال راحت طلبی و... باشه با سربازی درست نمیشه؛ همونطوری که یه مرد با خدمت رفتن آدم نمیشه.
سربازی نهایتا میتونه آدم رو کمی با واقعیتهای زندگی آشنا کنه. که البته چون 99% آدمها در برابر اصلاح و یادگیری مقاومت میکنن اونقدرها هم نمیتونه مفید باشه
کسی که 20 سال با بی مسئولیتی زندگی کرده وقتی وارد پادگان میشه اولین کاری که میکنه دنبال راه های جیم زدن، فرار از پست و... میگرده. از پایه بالاها مشاوره میگیره که قلق فرمانده ها رو پیدا کنه، و من حیث المجموع بفهمه که چطور میتونه با بی عقلی خودش بقیه رو گرفتار کنه
طرف حاضره برای فرار از پست هر کاری بکنه؛ کارهایی که به عقل جن هم نمیرسه. مثلا کف پاش میخچه پرورش بده!
حالا کی باید جور این بی مسئولیتی رو بکشه زیاد مهم نیست
حالا چرا این حرف رو زدم؟
میخوام بگم 2 سال خدمت نمیتونه از کسی که 20 سال مفت خورده و خوابیده، یا کسی که با ناز و عشوه صحبت کردن رو برای مرد کلاس میدونه، آدم بسازه.
منظور اینکه انسان رو خانواده، جامعه، آموزش و پرورش، دانشگاه و... میسازن مخصوصا در سالهای اول زندگی؛ نه سربازی اون هم بعد 20 سال
جواب بصورت نقل قول
