نکته ی بسیاااار مثبت بازی دیشب بازی کردن پوگبا و آماده بودنش بود ، و البته نتیجه هم که بحمدالله حاصل شد
فکر میکنم قشنگ مشخص بود لوکاکو از لحاظ فکری آماده نیست که شاید بخشیش به برگشتن زلاتان برمیگشت ، البته فکر میکنم اینکه مورینیو هم زلاتان رو بجای مارسیال آورد و نه به جای لوکاکو باعث میشه کمک فکری و روانی بشه به لوکاکو که الزاما قرار نیست فقط یکی از این دوتا بازی کنه
عاقام زلاتان هم که توی همون 15 دقیقه که اومد دو سه تا پاس خوووب و یه نیمچه برگردون زد و یاد یک عشق قدیمی رِ برای ما و عشاق خویش در اقصی نقاط جهان زنده کرد
مشخصا از لحاظ فرم بازی در سطح عالی نیستیم ولی خب همینکه مثل اول فصل بتونیم پر گل ببریم خیلی نکته ی خوبیه ، به نظر من هنوز جای یک هافبک بازیساز که بتونه عمق بده به بازی تیم بسیار خالیه در تیم و این خلا شاید با حضور اوزیل پر بشه
در مورد نارضایتی از سانترها این نکته دقیقا به هافبکهای تیم برمیگرده ، وقتی در تیم بازیکنی با دید عمق محور و پاسور در فضا وجود نداره و اغلب هافبکها بازیکنهای کناری سرعتی هستن تمایلات ناخواداگاه میره به کناره ها ، نمونه بخوام بگم مثلا در بارسایی که ژاوی و اینیستا همزمان بازی میکردن و یا رئال زمانی که همین اوزیل بازی میکرد یا آرسنال فعلی یا تاتنهام میبینیم که بیشتر تمایلها به عمقه تا عرض و کناره ها ، الان هم مشکل منچستر همین هست که مثلا وسط زمین توپ میرسه به پوگبا ، کنارش فلینی رو میبینیه و در کناره مارسیال و والنسیای پیش تاخته ، خب منطقیه که به مارسیال و والنسیا توپ رو برسونه : دی
به هرحال بنده در برهه ی حساس و خطیر کنونی منطقه و نظام ، از فوتبال نتیجه محور بیشتر طرفداری میکنم تا فوتبال تماشاگرپسند