آیا زندگی کردن همان زنده بودن است؟
چرا زنده هستیم؟
آیا زنده هستیم چون دیگران زنده هستن و هدف دارند!!
یا چون امید وجود دارد؟ یا چون زنده نبودن ، یعنی از پیش بازی را باختن یا به گناه افتادن!!
چرا انسان با نا امیدی میرسد؟ چرا همه انسان ها نمیتوانند امیدوار باشند شاد زندگی کنند؟
چرا خیلی ها بعد از ناکامی ، قید زندگی را میزنند !! بخاطر شکست ها و اشتباه ها به انسانی دیگر تبدیل می شود؟
آیا انسان های بد ، تمام تقصیر بد بودنشان خودشان هستند؟