دوستان نمیدونم این حس رو تجربه کردین یا نه که انگار یه زمانی هست که دنیای دور و بر / قوانین / خانواده و خیلی چیزای دیگه برات رمز الود جلوه میکنه ... من کیم؟/ این که کجاییم ؟ / چرا دچار سیکل مدرسه دانشگاه کار زن و بچه میشیم ؟ / چرا هستیم ؟ و از این جنس سوالا ... من به شخصه در 18 سالگی این "تحول" برام رخ داد ... برای ممن اینجوری بود که حس خوبی حداقل اولاش نداشتم چون یجورایی واقعا گوشه گیر شده بودم و فط دنبال مطالبی بودم که به سوالاتم جواب بده ( جدا از اینکه فهمیدم فقط خودت به سوالات خودت میتونی جواب بدی و کتاب و صحبت های نیچه و ازین دست ته تهش یه نوع طرح کلی میده بهت ) ...
خوش حال میشم دوستان سن "بحران فلسفی" خودشون رو بگن با یک مختصر توضیحی یعنی نه فقط بیاین سن رو بگین !
دوستان توجه داشته باشین سنی که این سوالات مثل دغدغه شده بود نه اینکه صرفا یک سوال گذرا به حساب بیاد ( نمیدونم گرفتین یا نه ؟ )