فاجعه بیکاری ۱ میلیون تحصیل‌‌کرده دانشگاهی بیکارند !!!

[Stream]

بزرگ ترین مشکل در اشتغال کشور مسئله جمعیت بالاست که کشور ما توان پشتیبانی از چنین جمیعتی رو نداره و برای همین ما همیشه نرخ بسیار بالای بیکاری خواهیم داشت. فرستادن همه افراد به دانشگاه هم مشکل بیکاری رو حل نمی کنه چون تحصیل کردن افراد باعث اشتغال زاییشون نمیشه. در کشوری که شاید توان پشتیبانی از 15-20 میلیون نفر جمعیت با استانداردهای کشورهای توسعه یافته و شاید نهایتا 40 میلیون نفر با استانداردهای متوسط رو داره، وقتی 80 میلیون نفر جمعیت داریم طبیعتا عده محسوسی بیکار خواهند بود... حالا اگه 80 میلیون نفر با مدرک و حتی تخصص سطح دکتری هم داشته باشیم باز هم همون عده بیکار خواهند بود.

راه حل سریعی برای حل این مسئله نیست. مقصر افراد بیکار و سطح توقعشون و کیفیت دانشگاه ها و ... نیستند. همه اونها تاثیر دارند در این مسئله ولی اصل کار بحث جمعیت بسیار بالا و خارج از حد کنترل کشور است.

[hamed29]

شما بخوای کار یاد بگیری، طرف اگه خیلی منصف باشه یه سری کلیات رو بهت میگه؛ اما فوت کوزه گری رو برای خودش نگه میداره
شما مثلاً بخوای گلخونه بزنی؛ یا باید مادرزادی بلد باشی یا اینکه از کسی کمک بگیری. حالا چون طرف نمیاد اصل مطلب رو بهت بگه، ناچار باید با آزمون و خطا پیش بری تا بتونی اون فوت کوزه گری رو هم یاد بگیری. البته یاد هم میگیری منتها بعد از کلی تلفات وقت و سرمایه و انرژی. اینجاست که خسته میشی و کار رو رها میکنی و بازار همچنان در انحصار استاد شریف باقی خواهد ماند!


حرف کاپتان رو تا حدی قبول دارم. شما بهترین مهندس دنیا هم که باشی یا باید واسه خودت کار کنی یا برای یک سازمان
این سازمان اگه درست اداره نشه و ساختار درستی نداشته باشه، شما نمیتونی پیشرفت کنی. یعنی اصلاً توانایی هات رو بروز نمیدی. چرا؟ چون فایده نداره + چون قدر نمیدونن + چون اون بیسوادی که مدیر شماست اصلاً نمیفهمه شما دارید چکار میکنید.

مدیر محترم هم باید تفکر سازمانی داشته باشه حالا میخواد مدرکش مهندسی باشه، میخواد حقوق باشه، میخواد اصلاً بیسواد باشه!
تحصیل و مطالعه هم خوبه؛ اما به قول حضرات مثل یه نردبونه میتونه مفید باشه، میتونه نباشه.

[MOHAMMAD2010]

بزرگ ترین مشکل در اشتغال کشور مسئله جمعیت بالاست که کشور ما توان پشتیبانی از چنین جمیعتی رو نداره و برای همین ما همیشه نرخ بسیار بالای بیکاری خواهیم داشت. فرستادن همه افراد به دانشگاه هم مشکل بیکاری رو حل نمی کنه چون تحصیل کردن افراد باعث اشتغال زاییشون نمیشه. در کشوری که شاید توان پشتیبانی از 15-20 میلیون نفر جمعیت با استانداردهای کشورهای توسعه یافته و شاید نهایتا 40 میلیون نفر با استانداردهای متوسط رو داره، وقتی 80 میلیون نفر جمعیت داریم طبیعتا عده محسوسی بیکار خواهند بود... حالا اگه 80 میلیون نفر با مدرک و حتی تخصص سطح دکتری هم داشته باشیم باز هم همون عده بیکار خواهند بود.

راه حل سریعی برای حل این مسئله نیست. مقصر افراد بیکار و سطح توقعشون و کیفیت دانشگاه ها و ... نیستند. همه اونها تاثیر دارند در این مسئله ولی اصل کار بحث جمعیت بسیار بالا و خارج از حد کنترل کشور است.

پست های دیگه تاپیک رو نخوندم ولی مطمئنم بهترین پست تاپیک همینه !
متاسفانه بعضی دوستان فقط بلدن مشکل رو بندازن گردن همدیگه ! که مثلا تو تخصص نداری - فلان نداری ، چنان نداری به خاطر همینم بیکاری ! کلا جوری شده این روزا بگی بیکارم مقصر هم میشی انگار ! شاید این حرف ها درست هم باشه ولی مشکل اصلی اینه تعداد فارغ التحصیل های دانشگاهی بسیار بالاست و کار به اندازه اونا نیست ! اینم به خاطر جمعیته !
پدر من اون زمان با یه دیپلم از 3 جا پیشنهاد کاری داشته ! دو جا استخدام رسمی یه جا هم یه کار ازاد خوب ! چرا ؟ چون جمعیت کم بوده و کار به اندازه اون جمعیت زیاد بوده !

[paveej]

وقتی جمعیت زیاد میشه کار هم باید زیاد بشه.مثلن اگه برای یه شهر چند نونوایی کافی باشه اگه جمعیت دو برابر بشه باید تعداد نونوایی ها هم دو برابر بشه.به
همون نسبت تولید لباس و محصولات کشاورزی و خوراک و وسایل و خدمات و....باید دو برابر بشه.خوب پس دلیل اینکه کار با افزایش جمعیت زیاد نمیشه چیه.چون
بطور طبیعی باید زیاد بشه

[Captain_America]

بزرگ ترین مشکل در اشتغال کشور مسئله جمعیت بالاست که کشور ما توان پشتیبانی از چنین جمیعتی رو نداره و برای همین ما همیشه نرخ بسیار بالای بیکاری خواهیم داشت. فرستادن همه افراد به دانشگاه هم مشکل بیکاری رو حل نمی کنه چون تحصیل کردن افراد باعث اشتغال زاییشون نمیشه. در کشوری که شاید توان پشتیبانی از 15-20 میلیون نفر جمعیت با استانداردهای کشورهای توسعه یافته و شاید نهایتا 40 میلیون نفر با استانداردهای متوسط رو داره، وقتی 80 میلیون نفر جمعیت داریم طبیعتا عده محسوسی بیکار خواهند بود... حالا اگه 80 میلیون نفر با مدرک و حتی تخصص سطح دکتری هم داشته باشیم باز هم همون عده بیکار خواهند بود.

راه حل سریعی برای حل این مسئله نیست. مقصر افراد بیکار و سطح توقعشون و کیفیت دانشگاه ها و ... نیستند. همه اونها تاثیر دارند در این مسئله ولی اصل کار بحث جمعیت بسیار بالا و خارج از حد کنترل کشور است.

جمعیت نمیتونه عامل منفی میشه بلکه با مدیریت صحیح میتونه یه عامل موثر در رشد و رونق اقتصادی باشه، مثلا کشور لیبی با مساحتی بیشتر از ایران که جمعیتش به 6.5 میلیون نفر هم نمیرسه و از نظر ذخائر طبیعی هم بسیار غنی هست. یعنی اگه فقط پول فروش نفت رو به هر لیبیایی بدن و هیچ کار دیگه ای تو کشورشون نباشه باید از همه مردم جهان ثروتمندتر بودن ولی میبینید که اینجوری نیست و بی ثباتی و عدم امنیت اون کشور رو برداشته. همه چیز به مدیریت صحیح منابع بر میگیرده جمعیت هم یک منبع هست مثل سایر منابع ولی مهم اینه که چه جور مدیریت بشه. اتفاقاً کشور ما پتانسیل دو برابر جمعیت فعلی رو هم داره به شرطی که مدیریت و بهره برداری درستی از منابع و سر مایه ها صورت بگیره.

[Stream]

جمعیت نمیتونه عامل منفی میشه بلکه با مدیریت صحیح میتونه یه عامل موثر در رشد و رونق اقتصادی باشه، مثلا کشور لیبی با مساحتی بیشتر از ایران که جمعیتش به 6.5 میلیون نفر هم نمیرسه و از نظر ذخائر طبیعی هم بسیار غنی هست. یعنی اگه فقط پول فروش نفت رو به هر لیبیایی بدن و هیچ کار دیگه ای تو کشورشون نباشه باید از همه مردم جهان ثروتمندتر بودن ولی میبینید که اینجوری نیست و بی ثباتی و عدم امنیت اون کشور رو برداشته. همه چیز به مدیریت صحیح منابع بر میگیرده جمعیت هم یک منبع هست مثل سایر منابع ولی مهم اینه که چه جور مدیریت بشه. اتفاقاً کشور ما پتانسیل دو برابر جمعیت فعلی رو هم داره به شرطی که مدیریت و بهره برداری درستی از منابع و سر مایه ها صورت بگیره.

جمعیت کم خود به خود عامل موفقیت نخواهد بود و فاکتورهای زیاد دیگه ای دخیل هستند ولی جمعیت خارج از کنترل همه چیز رو شدیدا به هم می ریزه. وقتی جمعیت ایران از سال 1960 تا حالا تقریبا 4 برابر شده طبیعتا کشور آماده پشتیبانی از چنین شدت افزایشی نیست و "مدیریت صحیح" هم که شما می فرمایید یک چیز ساده نیست بلکه مسئله بسیار پیچیده ای است که دهه ها زمان می بره و باید همزمان با رشد جمعیت صورت بگیره که در کشور ما وجود نداشته.

[MOHAMMAD2010]

اتفاقاً کشور ما پتانسیل دو برابر جمعیت فعلی رو هم داره

[محمد7966]

به دنیا که اومدیم جنگ بود، سال ۶۳. فقر بود و بدبختی، با کوپن و یارانه بزرگ شدیم. سال ۶۹ شد رفتیم مدرسه، تازه جنگ تموم شده بود.کشور داشت برای سازندگی آماده می‌شد. باز هم فقر بود و بدبختی. پدر کارمند بود و حقوق بخور و نمیر با یه جین بچه.

بزرگ شدیم دبستان، راهنمایی، دبیرستان، پیش دانشگاهی باز هم فقر بود و بدبختی، به اضافه غول کنکور! بخون تا آینده ساز مملکت بشی. غول رو شکست دادیم و در یکی از دانشگاه‌های معتبر در علوم پایه قبول شدیم. دو سال اول خوب بود ولی کم کم متوجه شده بودیم که لیسانس به درد نمیخوره باید ادامه تحصیل بدیم. دوباره غول کنکور فوق لیسانس (یا با کلاس تر بگم کارشناسی ارشد) در یکی از دانشگاه‌های معتبر کشور در پایتخت سال اول خوب بود پایان نامه رسید و هزینه‌هاش دانشگاه فقط ۴۰ هزار تومان ناقابل پول پرینت پایان نامه رو میده... ولی هزینه پایان نامه چی؟

سال ۸۹ شده و پایان نامه رو به پایانه. بازم فقر بود و بدبختی... دوباره کم کم متوجه شده بودیم که فوق لیسانس به درد نمی خوره باید ادامه تحصیل بدیم مثل لیسانس. فوق لیسانس تموم شده. سه ماهی دنبال کار گشتیم نبود ... نه که نبود، بود ولی ماهی ۳۰۰ هزارتومان، کرایه خونه ماهی ۴۰۰ هزار تومن. به هم نمی خورد. هزینه تو تهران زیاده برگشتیم شهرستان رزومه دادیم تا یه روز شرکت زنگ زد بیا کار. رفتیم روز سوم قرار داد اومد کلو چشمامون ۳۳۲ هزار تومان که پول غذا هم ازش کم میشه. نرفتم جواب دکترا اومد قبول شدیم.باز هم دانشگاه معتبر تو پایتخت. یه سال اول خوب بود تو فراخوان هیئت علمی مهر و بهمن شرکت کردیم... ولی... سال ۴ دکترا هنوز بورس نیست چه برسه به ما؟.... تا آقازاده ها هستن ما چکاره ایم؟ رفتیم سراغ دانشگاه آزاد....گفتن باید حداقل یه مقطع تو این دانشگاه تحصیل کرده باشد تا شما رو جذب کنیم (جالبه خانم دکتر؟ سه مقطع دانشگاه آزاد بوده اینجا هیئت علمیه، سواد هم که! آشنای فلانیه این مهمه)

رفتیم شرکت خصوصی کار کنیم ۱۲ روز کار کردیم (سال۹۱) شرکت نیمه ورشکست شد... پروژه ها نیمه تمام ماند.... اخراج شدیم ... خوب بود ساعتی ۴۵۰۰ بهمون دادن ماهی ۶۰۰ میشد ولی همین هم قطع شد. رفتیم حق التدریسی کار کنیم دانشگاه واحدی ساعتی ۶۵۰۰، دو سال بعد پول رو می ریزن حساب چون بودجه نیست. ترمی ۲۳۸ هزار تومان. این که هزینه سلف دانشگاه هم نمیشه. گفتیم مشاور بچه های دانشگاه آزاد بشیم. اه. مشاور نمی خوان. زیرزمین‌های روبروی دانشگاه تهران ۲میلیون می گیره پایان نامه میده. زودتر از ما هم سر کار میرن... بازم فقر و بدبختی... دانشجوی دکترا؟ تایپیست؟ مترجم؟ هر چی خواستی اسم بذار...

نه هنوز هم امید هست دو تا دانشجو برای مشاوره اومدن ... یه هفته نشد... مسئولین پژوهشی دانشکاه آزاد دستور دادن مشاوره از پایان نامه دانشگاه آزاد حذف شده.... ۳۰ ساله شدیم... هنوز بابا هفته ای ۱۰۰ تومان می ریزه حسابمون... ناسلامتی ما دکترای آینده، آینده سازای جامعه ایم... حالا هم تو خوابگاهیم و افسرده... اول سال هم دانشگاه می خواست اخراجمون کنه بابت تاخیر در پرداخت هزینه خوابگاه... ازدواج هم که هیچی؟ گفتیم می خوایم به زندگیمون سروسامون بدیم... گفتن برو بابا مگه عشق رو میشه تو بشقاب گذاشت... زندگی پول می خواد... به یکی هم که دل بسته بودیم زن یه تاجر شد... فشار ۱۵ روی ۱۰ هفته ای دو بار، ریزش مو، بقیه هم که سفید، شماره چشم ۴، دیسک گردن هم که داریم... و زندگی ادامه دارد...

مسئولین محترم، تو رو خدا یه فکری به حال این جوونا بکنید.... به خدا بالای ۷۰ درصد دانشجوهای دکترا افسردگی گرفتن.


این مطلبو سال 92 خوندم،منبع و نظرات مردم رو هم میتونید از اینجا سایت الف پیگیر باشید

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[hosseinf722]

بنظر من:


1- این افرادی که تو آمار گفتین تحصیل کرده و دانشجو اصلا تحصیل کرده و دانشجو نیستن ، تحصیلات این نیست که تو دانشگاه آزاد یا غیر انتفاعی جزوه ای که استاد داده رو بخونی (تازه اگر بخونی) بعد استاد بیاد از رو همون امتحان بگیره و بعد واحدا رو پاس کنی و تموم
پس باید ببینیم چن نفر تحصیل کرده داریم و از اون تحصیل کرده ها چندتاشون بیکارن.

2- اولویت نداشتن تخصص ، الان همه چی شده پارتی بازی و باند بازی. الان تو شرکت ها و سازمان های دولتی و نیمه دولتی چیزی که مطرح نیست همین تخصصه و برای بالاترین رده ها مثل وزیر تا کارمند ساده و جزء ، افراد خاص (پارتی و باند ) انتخاب میشن.

[Squall Leonhart]

به نظر من دلیل اصلیش فقط مدیریت ضعیف هست.
دلایل دیگه از همین مسئله ناشی میشن.
راه حل هم خیلی ساده هست فقط باید افراد دلسوز و متخصص و نخبه و باتجربه توی پست های مهم مدیریتی قرار بگیرن تا یه فکری بکنن.