سلام.
اگه سنتون رو ذکر میکردید بهتر میشد نظر داد. اصولا با آغاز نوجوانی و بلوغ و ترشحات یکسری هورمون های خاص حالتی هیجانی رو در نوجوان ها به وجود میاره که باعث خنده ی زیاد حتی به مسایل عادی میشه. خوب این به تدریج و با افزایش سن رفع خواهد شد.
اما اگه در جوانی یا بزرگتر به سر میبرید و هنوز خنده ی زیاد در شما غیر قابل کنترله میتونه یکی از علت ها باقی موندن و زیاد بودن هورمون مورد نظر در شما باشه که با دارو درمانی قابل رفعه. ممکنه این نوعی اختلال روانی هم باشه که با مراجعه به روان پزشک و متخصص اعصاب و روان درمان خواهد شد.
با پزشک مشورت کنید و اگه مشکلی نبود روش های دیگه رو میتونید بکار بگیرید.
اما اینها درمان های دارویی اند.در کل ممکنه خلق بعضی افراد به دلایل بالا و هر دلیل دیگه ای به خنده ی زیاد عادت کرده باشه (در اصطلاح میگیم خوش خنده) و قابل کنترله. برای مثال هنگامی که بحثی مطرح میشه که ممکنه خنده ی زیاد رو برای شما به همراه داشته باشه سعی کنید بحث رو عوض کنید و اصلا به اون موضوع فکر نکنید. اینطوری به کم خندیدن عادت میکنید چراکه در بسیاری از رفتار های اجتماعی تمرین و تکرار موثره.
و این هم مهمه که شما تا چه حد خندیدن رو زیاد فرض کنید. خنده ای که شما رو لوس و بی مزه و کم ابهت نشان بده اضافیه ولی خنده در حد نرمال و معمولا به شکل تبسم و نه قهقهه زیاد هم از نظر پزشکی و سلامت روان فوایدی رو داره و هم از نظر خوش جلوه دادن شخصیت شما.