آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
هر کسی ان درود عاقبت کار که کشت
اینو یه ۶ ماه پیش مامانم برای من میگفت منم همین توری الکی میگفتم اره اره ولمون کن بریم دنبال کارمون و کار خودمو میکردم الان نتیجه گرفتم بعد از موقعی که نتیجه اومده تا حالا هر از چند گاهی هی یادش میوفتادم هی کارایی که باید میکردم امروز فردا کردم که همه وقتم از بین رفت و اخرش هیچ کاری هم نکردم و نتیجه هم گرفتیم ولی خداییش این قدر داغون انتظار نداشتم
رنگ سال گذشته را دارد همه لحظه های امسالم
۳۶۵ حسرت را همچنان می کشم به دنبالم
قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمی گنجم
دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم
یک نفر از غبار می آید مژده تازه تو تکراری ست
یک نفر از غبار آمد و زد زخمهای همیشه بر بالم
Last edited by banii; 13-10-2015 at 21:58.
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود...
نیکی پیرمغان بین که چو ما بدمستان
هرچه کردیم به چشم کرمش زیبا بود
با چتـــر باشم با بدون چتر
فرقی نمیكند
" بی دوست خیــــــس بارانم "
رفرنس به نوشته اصلی : از [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اندر آنجا که قضا حمله کند چاره تسلیم و ادب تمکین است
دلم تنهاست...دلگیرم...
همه ش حس میکنم ...
دارم...
بدون عشق میمیرم...
«نسلِ من»
نسلِ من نسلِ بمب و موشک بود،
نسلِ بی‌شیرِ خشک و پوشک بود،
حسرتش سکه‌های قلک بود،
که باهاش توپشو دولایه کنه.
نسلِ سازِ شکسته و تحقیر،
نسلِ وی.اچ.اسای بدتصویر
نسلِ از زندگی و رؤیا سیر،
که نمی‌خواستش گلایه کنه.
نسلِ پاکوب توی اجباری،
کیک و نوشابه‌های پنج‌زاری،
نسلِ ناکامِ بی‌عزاداری،
گریه می‌کرد بی‌صدا زیرِ دوش.
با پیلی‌های ممتدِ شلوار،
پشتِ موهای جرج مایکل‌وار،
با نخای شریکی سیگار،
عشق می‌کرد با خوندنِ داریوش.
نسلی که با نگاهی عاشق شد،
سرنوشتش شبیهِ «صادق» شد،
قه قهش رفته رفته هق هق شد،
آلبوم عکسش آینه‌ی دِق شد.
نسلِ من، نسل شعر و رؤیا بود،
شکلِ پایانِ تلخِ فیلما بود،
بطریِ روی موجِ دریا بود،
که کسی نامه‌شو از آب نگرفت.
نسلِ دق کرده تو صفِ کنکور،
نسلِ رو فرشِ بازیِ پاسور،
نسلِ با الکلای صنعتی کور
که سوال پرسید و جواب نگرفت.
نسلی که «شاملو» رو ازبر کرد،
حرف خوش خنده ها رو باور کرد،
توی میدون تنش رو پرپر کرد،
روی سینه‌ش یه بغض سنگین بود.
نسلی که مثلِ ساعتش خواب رفت،
آرزوهاش یکی یکی آب رفت،
عکسِ فوریش روحجله توقاب رفت،
با چشایی که خیلی غمگین بود.
نسلی که با نگاهی عاشق شد،
سرنوشتش شبیهِ «صادق» شد،
قه قهش رفته رفته هق هق شد،
آلبوم عکسش آینه‌ی دِق شد. //
یغما گلرویی
-----------------
پ ن: یک زمانی این تاپیک در انجمن ادبیات بود و هرچی میگفتن لطفا پستهاتونو در روز محدود کنید گوش کسی بدهکار نبود ... حالا آمدم این تاپیک که با این صحنه روبرو شدم ... همه ش هم شده پستای من ... منم دیگه نیام سنگین ترم ... میدونم که سالهاست که دیگه فروم و وبلاگ و ... منسوخ شده ... دیروز فیس بوک اومد اینا رو کنار زد امروز اینستاگرام و فردا معلوم نیس چی ... همینطور این پروسه ادامه داره ... اما سوالی که الان ذهنمو مشغول کرده اینکه چرا من نوعی در این مورد هم مثل بقیه موارد زندگیم توی سالهای گذشته موندم و بیرون نیامدم ..؟!
Last edited by banii; 25-05-2016 at 16:59.
آه، بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست.
------------------------------
پ.ن: بعضی علایق تاریخ انقضاء نداره و خوبه که banii هنوز داره
من به قول معروف حسش باشه میام
باران تویی به خاک من بزن
بازآ ببین که بی مه تو من هوای پر زدن ندارم
باران تویی به خاک من بزن
بازآ ببین که در ره تو من نفس بریده در گذارم
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
