روانشناسی آواتار
آواتارسازی به نوعی اسطوره سازی است به این معنا که فرد با ساخت آواتار، اسطوره مدنظر از خودش را ساخته و برای دیگران به نمایش می گذارد، اسطوره ای که خودش را در قالب آن ریخته است.
جهان مجازی فضای نو و جدیدی برای شکل دهی به یک زندگی دوم (Second Life) مجازی را در اختیار بشر قرار داده است.
یک فرد می تواند در زندگی دوم مجازی با چهره ی مطلوب و دلخواه خود حضور پیدا کرده و با دیگران به تعامل بپردازد و در واقع مبتنی بر رؤیاهای خویش زندگی کند، اما هیچ یک از مؤلفه های این زندگی واقعیت ندارند.
افراد در حالی از ساعات حضور خود در جهان واقعی کاسته و به زندگی مجازی(Virtual Life) می پردازند که این فضا هیچ گاه رنگ و بوی واقعیت و تجسم مادی را به خود نخواهد گرفت.
بسیاری از کسانی که وارد زندگی دوم(Second Life) می شوند مجازی، غیرواقعی و تصوری بودن فضایی که وارد آن شده اند را فراموش کرده و خیال می کنند زندگی مجازی نیز همانند زندگی در جهان واقعی، واقعیت دارد، همچون فردی که موهومات حاصل از مواد توهم زا را واقعی می پندارد.
بحران زندگی دوم از اینجا آغاز می شود، از اینکه این زندگی به موازات زندگی واقعی، اهمیت پیدا می کند.
(منبع: روزنامه شرق)
همچنین برپایه یکسری تحقیق های انجام شده، افرادی که حس میکنن ظاهر زیبایی ندارن در فضای مجازی اواتارهایی زیبا رو انتخاب میکنن و این قضیه مخصوصا در بین خانم ها شایع تر هست.
در واقع با آواتاری جذاب تر نظرهای بیشتری رو جلب کنن که در واقعیت توانایی جذب دیگران رو به دلیل معمولی بودن ندارن.
و برعکس افرادی که ظاهر جذابی داشتن اکثرا سعی کردن آواتارهایی تقریبا معمولی را انتخاب کنند.
نظر شما در مورد روانشناسی اواتار چیست؟
آیا چهره شما تاثیری در انتخاب اواتار زشت یا زیبا داشته؟
یا بیشتر طرز فکرتون رو میخواهید با آواتارتون نشون بدین؟
خلاصه هرچه در مورد ارتباط شخصیت و اواتارتون حس میکنین رو بگین.
)
