متنی که در ادامه میخوانید رو چندین وقت پیش جایی خوندم.
و اینکه درنهایت به مترو میرسه
جایی که شاید رفتار آن لحظهی ما نتیجهی همین بازیای است که به آن اشاره میشود
و شاهد آن هم بودیم که در مکانهای مختلف چنین بازی یا سرگرمی رو برای بچهها اجرا میکنند.
آیا موارد مشابه دیگری به نظرتان میآید؟
رفتارهای بهتصور عادیِ این روزهایمان که ریشه در زمان کودکیمان دارد.
در مهد کودک های ایران 9 صندلی میذارن و به 10 بچه میگن هر کی نتونه سریع برای خودش یه جا بگیره باخته!
بعد 9 بچه و 8 صندلی و ادامه بازی تا یک بچه باقی بمونه ...!
بچه ها هم همدیگر رو هل میدن تا خودشون بتونن روی صندلی بشینن!
اما.....!
در مهد کودک های ژاپن 9 صندلی میذارن و به 10 بچه میگن اگه یکی روی صندلی جا نشه همه باختین!
لذا بچه ها نهایت سعی خودشونو میکنن و همدیگر رو طوری بغل میکنن که کل تیم 10 نفره روی 9 تا صندلی جا بشن و کسی بی صندلی نمونه!
بعد 10 نفر روی 8 صندلی، بعد 10 نفر روی 7 صندلی و همینطور تا آخر...!
با این بازی ما از بچگی به کودکان خود آموزش میدیم که هر کی باید به فکر خودش باشه!
اما در سرزمین آفتاب، چشم بادامی ها با این بازی به بچه هاشون فرهنگ همدلی و کمک به همدیگر و کار تیمی رو یاد میدن!
"حتما نتیجه این بازی رو تو مترو و خط واحد دیدید که از روی هم رد میشن برای صندلی!!!"