نخستین رویت ِشکل گیری هستۀ یک کهکشان
ستاره شناسان برای اولین بار نخستین مراحل شکل گیری یک کهکشان پرجرم در جوانی جهان را مشاهده کردند. این کشف با ترکیب مشاهدات تلسکوپ هابل، تلسکوپ اسپتزر، تلسکوپ هرشل و رصدخانه کبک هاوایی امکان پذیر شد.
هسته ی در حال رشد کهکشان این کهکشان با نام GOODS-N-774 با نوری معادل تولد میلیون ها ستاره با یک نرخ بسیار بالا در حال شکل گیری است، به نظر می رسد این کهکشان یازده میلیارد سال داشته باشد و تنها سه میلیارد سال بعد از بیگ بنگ(انفجار بزرگ) تشکیل شده است. کهکشان های بیضوی بزرگ از اجتماع ستاره های قدیمی تر و گازها تشکیل شده اند و یکی از اصلی ترین نوع کهکشان ها به همراه کهکشان های مارپیچی و جزء خویشاوندان کهکشان های عدسی شکل هستند. طبق نظریه ی شکل گیری کهکشان ها پیشنهاد می شود که کهکشان های غول پیکر عدسی شکل از یک هسته بزرگ برخوردار هستند.
فرآیند شکل گیری هسته کهکشان یک پدیده منحصر به فرد در جهان اولیه است. دانشمندان تاکنون کهکشان هایی را که به این صورت شکل گرفته اند ندیده بودند. دانشمندان معتقدند جهان اولیه ممکن است توسط اجرام متراکم تر ایجاد شده باشد، زیرا جهان فورا بعد از بیگ بنگ بطور کلی متراکم تر شد و هم اکنون تراکم کمتری دارد. بنابراین این تغییرات نمی تواند در حال حاضر صورت گرفته باشد. در حالی که کهکشان مزبور تنها کسری از اندازه کهکشان راه شیری را داشت و یک کهکشان نوزاد محسوب می شود، در حال حاضر دو برابر جرم کل کهکشان ما و اندازه ای معادل آن را دارد. تصور می شود این کهکشان نوپا به رشد خود ادامه خواهد داد تا به یک کهکشان بیضوی بزرگ تر تبدیل شود.
ستاره شناسان می گویند که این کهکشان به سختی قابل مشاهده است و چشم انداز بسیار بزرگتری از اجرام مشابه که بسیار کم نور هستند به وسیله گرد و غبار اطرافش پوشیده شده است، درست مانند خورشید که ممکن است در پشت دود یک آتش سوزی جنگل به شکل یک غول کم نور به نظر برسد. در کنار تعیین اندازه این کهکشان با تصاویر هابل، تیمی که آرشیو تصاویر مادون قرمز اسپیتزر و هرشل را بررسی می کردند دریافتند که این کهکشان در هر سال، ۳۰۰ ستاره تولید می کند و در مقایسه با کهکشان راه شیری که سالی ۱۰ ستاره تولید می کند، ۳۰ برابر نرخ بیشتری ستاره سازی دارد که نرخ بسیار شدیدی در کهکشان ها دارد. این نیروگاه کوچک ستاره ایی معادل دو برابر راه شیری دارد که همه آنها در منطقه ای به اندازه ی تنها ۶۰۰۰ سال نوری قرار گرفته اند، در حالی که اندازه راه شیری ۱۰۰ هزار سال نوری است.
دانشمندان معتقد هستند این نوع شکل گیری دیوانه وار ستارگان بدلیل هسته ی مرکز کهکشان است که از یک چاه گرانشی ماده تاریک تشکیل شده است. فرم نامرئی این ماده مرموز باعث می شود تا کهکشان ها در جهان اولیه شکل بگیرند و با یک سیل از گاز به داخل کهکشان های فشرده به خوبی جریان یابد و همین امر تلاطم و ناهنجاری هایی به وجود می آورد و باعث تولید ستارگان جدید می شود. این مقدار خالص گرد و غبار به همراه نواحی خشن شکل گیری ستاره ها می تواند توضیح دهد که چرا این ناحیه تاکنون به دست ستاره شناسان به فراموشی سپرده شده است. انفجارهای ستاره ای که گرد و غبار را در فضا ایجاد می کنند، می توانند نور ستاره را مسدود کنند و تنها راه مشاهده با رصد مادون قرمز می تواند رمز و راز آنها را آشکار کند. دانشمندان معتقدند این کهکشان بیشتر از یک میلیارد سال شاهد چنین شکل گیری شدید و خشن ستاره ای بوده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جواب بصورت نقل قول
