پرسش و پاسخ روانپزشکی

[DrH.motasami]

دوست عزی بنده اصلا متوجه نمیشم بر اساس کدوم بررسی بیماری مریض من رو تشخیص میدید که میگید بنده و دکتر مربوطه اشتباه میکنیم و بیماری چیز دیگه هست

من یک سوال مشخص از یک بیماری داشتم و شما اصرار دارید بیماری چیزه دیگه هست؟

بیماری مورد نظر من شخصیت وسواسی هست نه اختلال وسواس جبری

علایم هم هیچکدوم از این مواردی که شما میگید نیست
نه وسواس در مریض شدن و شستن و نظافت، نه شمردن وسایل، نه مصرف بی رویه دارو ....

بلکه شرایط و علایم اینها هست
کمالگرایی
اشتغال فکری با لیست بندی و برنامه ریزی مفرط که کار اصلی کلا فراموش میشه
علاقه زیاد به کار و دوری از تفریح و زندگی نرمال
مشکل در دور انداختن وسایل قدیمی
پایبندی مفرط و خشک به مسائل اخلاقی
مشکل در کار گروهی
و .....

حالا بازم شما اگر میفرمایید مشکل بیماری مورد نظر شماست حرفی نیست

  محتوای مخفی: .......... 

من به سواد و علم و تحصیلات شما ایرادی نگرفتم که شما با این لحن سخن میگید
ولی این لحن و گفتار و نوع برخورد رو اگر با بیماران مراجعه کنند هم داشته باشید وای به حال این تحصیلات و تخصص که دکتر اون هم روانشناس با بیمار اینطور برخورد کنه

سلام

بخش بسیار مهمی از درمان رابطه صمیمانه با مراجعه کننده و جلب اعتماد است،بنده برای هر مراجعه کننده به نحوی رفتار میکنم که اعتمادش رو جلب کنم،از برخواستن به ازای هر بیمار تا دست دادن و تشکر بابت حضورش!
اما یه مسله دیگه هم وجود داره:
هیپوکندریاسیس یا خود بیمار پنداری و البته یه مورد بسیار مهم دیگه که مداخله بی مورد در درمان توسط خود مراجعه کننده است،علاوه بر جلب اعتماد بیمار بایدوی رو متوجه ساخت که وی مراجعه کننده و ما درمانگر هستیم،دسترسی آسان به اینترنت در کنار اثرات بسیار مثبت در این دسته از مراجعین دردسر شده،گاها علائم بیماری رو که واقعا ندارن به شکل ناخوداگاه بروز میدن که ما به این معضل Cyberchondria میگیم.اینجاست که مهارت و تجربه روانپزشک خودش رو نشون میده-منظور فقط اختلالات شبه جسمی نیست.
موفق باشی

اما سوال شما:
درمان هر دو داروهای سروتونرژیک هست با این تفاوت که هدف اصلاح شخصیتی و نه درمان اضطراب است،گفتار درمانی و cbt بسیار موثر تر از دارو اند.

دوست گرامی بنده انواع اختلالات وسواسی رو میشناسم.اما هیچ تشخیصی در مورد شما ابراز نکردم،مسله از ابتدای کار اشتباه شما بود که OCPD رو اشتباه گفتید.
پس مسله در مورد آگاهی بنده نیست!بلکه اشتباه تایپی یا حتی مفهومی شما بود.
در رابطه با نظر بنده:از خود تشخیصی و خود درمانی خودداری فرمایید.همین.

عزیز ضمنا در این پست هم باز برداشت شما از اختلال نام برده اشتباهه "شخصیت وسواسی مجبور( OCPD"
پست جنابعالی:خیر منظور بنده همونطور که دوستمون دقیقا اشاره کردن اختلال شخصیت وسواسی مجبور هست Obsessive–compulsive personality disorder
اختلال وسواس عملی( ocd ) کاملا متفاوت هست با شخصیت وسواسی مجبور( OCPD )
forum.p30world.com/showthread.php?t=659016&p=8189922&viewfull=1#post8 189922
اینم پست شما و بنده :
سلام
درباره درمان دارویی اختلال OSPD یک مقدار توضیح میدید
و بفرمایید چه دارویی با چه دوره و سیکل مصرفی تجویز میشه

ممنون
OSPD ؟لطفا مطمئن شوید

[Iloveu-ALL]

@havzhini: سلام دوست عزیز تو روانشناسی (و روانپزشکی) تشخیص یک اختلال، با توجه به اینکه اختلالات زیادی مشابه اون اختلالات وجود داره، کار بسیار دشواریه (حتی برای یک متخصص!) و البته لازمه اون ابتدا دونستن و مسلط بودن به تمام اختلالاته با توجه به وجود بیماری هایی مثل خودبیمارانگاری کار دشوار تر هم میشه، البته تشخیص باید توسط متخصص انجام بشه. این موضوع به عینه بهم ثابت شده!

[ramshad]

رفیق؛ روان شناس ها لزوما و بلکه اکثرا روان پزشک نیستند! البته من دوست روان پزشکی دارم که روان شناس هم هست. اما بسیار روان شناس دیده ام که روان - پزشک نبوده اند!

[ramshad]

دکتر جان من یک دوستی دارم که کودکی و نوجوانی بسیار سختی داشته خیلی فقیر بودن الان در آستانه 50 سالگی وضع مالیش خوبه اما علیرغم این که می تونه ساعت کارش رو کم کنه و از ازندگیش و روابطش لذت ببره احساس فشار شدیدی از درون می کنه برای کار کردن تمام وقت. به لحاظ جسمی هم مشکلات جدی داره ولی حریف بخش "والد" شخصیتش نمیشه. به نظر "کودک" ش سالها پیش تسلیم شده و از صحنه خارج شده. به نظرت اگه باهاش تحلیل رفتار متقابل کار کنم میتونم تشویقش کنم تغییر رو بپذیره؟ امیدی هست؟ یا باید دارو مصرف کنه؟

[Iloveu-ALL]

رفیق؛ روان شناس ها لزوما و بلکه اکثرا روان پزشک نیستند! البته من دوست روان پزشکی دارم که روان شناس هم هست. اما بسیار روان شناس دیده ام که روان - پزشک نبوده اند!

سلام فرقشون میدونم. روانپزشک، رشته پزشکی میخونه و میتونه دارو تجویز کنه... البته روان شناسی بلده!! ولی بیشتر تمرکزش رو دارودرمانیه تا روان درمانی!

[havzhini]

@

havzhini: سلام دوست عزیز تو روانشناسی (و روانپزشکی) تشخیص یک اختلال، با توجه به اینکه اختلالات زیادی مشابه اون اختلالات وجود داره، کار بسیار دشواریه (حتی برای یک متخصص!) و البته لازمه اون ابتدا دونستن و مسلط بودن به تمام اختلالاته با توجه به وجود بیماری هایی مثل خودبیمارانگاری کار دشوار تر هم میشه، البته تشخیص باید توسط متخصص انجام بشه. این موضوع به عینه بهم ثابت شده!

دوست عزیز ایشون به صورت خصوصی پیام دادن و من دیگه نخواستم توی تاپیک پیگیر بشم و ایشون فکر کنن بنده قصد زیرسوال بردن تخصص یا سواد ایشون رو دارم
اولا ایشون لحن برخوردشون در تخصص یک روان پزشک یا روانشناس نبود
دوما بنده فقط یک سوال تخصصی مطرح کردم و به عنوان بیمار به ایشون مراجعه نکردم و ایشون در تخصصشون باید صحبت کنن(موضوع اشباه تایپی بنده هم بین حروف c s هم بکنار)
سوما مطرح کردن خودبیمار پنداری یا Cyberchondria قبل از ویزیت و بررسی بالینی مریض چیز مزحکی هست و اول باید بیمار ویزیت بشه و تشخیص داده بشه بیماری وجود نداره نه اینکه فردی شاید برای اطلاعات عمومی سوالی رو مطرح کنه شما سریع انگ و برچسب خودبیمار پنداری بهش بزنید
چهارم برای مریض من چند دکتر متخصص وجود بیماری رو با ویزیت و بررسی بالینی تایید کردن و مراحل درمان هم طی شده حالا ایشون روی هوا اسم خودبیمار پنداری رو مطرح میکنید هرچند عجیب نیست در سیستم پزشکی کشور ما ولی جای تاسف داره

~snipped~

بازم میگم بنده قصد جسارت یا زیرسوال بردن علم و تخصص ایشون رو ندارم چون هیچ شناختی ندارم و تخصصی هم برای این کار ندارم و فقط نظر شخصیم هست و میتونه نظرم 100%غلط باشه

[DrH.motasami]

رفیق؛ روان شناس ها لزوما و بلکه اکثرا روان پزشک نیستند! البته من دوست روان پزشکی دارم که روان شناس هم هست. اما بسیار روان شناس دیده ام که روان - پزشک نبوده اند!

همونطور که فرمودید روانپزشکی شاخه ای از پزشکی است که به سلامت روان میپردازه،روانپزشکی شامل مبانی اساسی روانشناسی هم میشه و جنبه های روانی همه مسایل در نظر گرفته میشه،اکثر روانپزشکها علاوه بر دارو، رواندرمانی و cbt هم جزئی از کارشونه،مطمئن باشید روانپزشکها هم به سخت افزار (اعصاب)و هم به نرم افزار(روان) آشنایی کافی رو دارند.
در کل میتونم بگم روانپزشک به اندازه روانشناس به روان آدمی آشنایی داره،چون به جنبه جسمی روان هم مسلطه پس درکش از روان آدمی بیشتره،البته امروزه در مقاطع ارشد و بالاتر روانشناسی هم نورولوژی و پاتولوژی و فیزیولوژی اختلالات روانی رو مطالعه و بررسی میکنند.
اثر بخشی روانپزشکی در ایران بیشتر از روانشناسیه که دلایل عمیقی داره،نه اینکه وضعیت روانی مردم بدتره بلکه شرایط اجتماعی متفاوتی دارن.

[DrH.motasami]

دوست عزیز ایشون به صورت خصوصی پیام دادن و من دیگه نخواستم توی تاپیک پیگیر بشم و ایشون فکر کنن بنده قصد زیرسوال بردن تخصص یا سواد ایشون رو دارم
اولا ایشون لحن برخوردشون در تخصص یک روان پزشک یا روانشناس نبود
دوما بنده فقط یک سوال تخصصی مطرح کردم و به عنوان بیمار به ایشون مراجعه نکردم و ایشون در تخصصشون باید صحبت کنن(موضوع اشباه تایپی بنده هم بین حروف c s هم بکنار)
سوما مطرح کردن خودبیمار پنداری یا Cyberchondria قبل از ویزیت و بررسی بالینی مریض چیز مزحکی هست و اول باید بیمار ویزیت بشه و تشخیص داده بشه بیماری وجود نداره نه اینکه فردی شاید برای اطلاعات عمومی سوالی رو مطرح کنه شما سریع انگ و برچسب خودبیمار پنداری بهش بزنید
چهارم برای مریض من چند دکتر متخصص وجود بیماری رو با ویزیت و بررسی بالینی تایید کردن و مراحل درمان هم طی شده حالا ایشون روی هوا اسم خودبیمار پنداری رو مطرح میکنید هرچند عجیب نیست در سیستم پزشکی کشور ما ولی جای تاسف داره

~snipped~

بازم میگم بنده قصد جسارت یا زیرسوال بردن علم و تخصص ایشون رو ندارم چون هیچ شناختی ندارم و تخصصی هم برای این کار ندارم و فقط نظر شخصیم هست و میتونه نظرم 100%غلط باشه

سلام و تشکر.
عزیز آرزوی بهترین هارو برات دارم و لزومی نمیبینم که این بحث "تفکر شخصی" جنابعالی رو ادامه بدیم،سوالی رو با توضیحات کافی مطرح فرمایید اگه در پاسخ اشتباهی بود حتما اصلاح و عذرخواهی خواهد شد.

[DrH.motasami]

دکتر جان من یک دوستی دارم که کودکی و نوجوانی بسیار سختی داشته خیلی فقیر بودن الان در آستانه 50 سالگی وضع مالیش خوبه اما علیرغم این که می تونه ساعت کارش رو کم کنه و از ازندگیش و روابطش لذت ببره احساس فشار شدیدی از درون می کنه برای کار کردن تمام وقت. به لحاظ جسمی هم مشکلات جدی داره ولی حریف بخش "والد" شخصیتش نمیشه. به نظر "کودک" ش سالها پیش تسلیم شده و از صحنه خارج شده. به نظرت اگه باهاش تحلیل رفتار متقابل کار کنم میتونم تشویقش کنم تغییر رو بپذیره؟ امیدی هست؟ یا باید دارو مصرف کنه؟

سلام،ابتدا با یک مشاور گفتگو فرمایند،اگر نیاز به مداخله دارویی باشه حتما ارجاعش میدن.زیاد متوجه منظورتون در رابطه با اقدامتان نشدم.

[Iloveu-ALL]

اثر بخشی روانپزشکی در ایران بیشتر از روانشناسیه که دلایل عمیقی داره،نه اینکه وضعیت روانی مردم بدتره بلکه شرایط اجتماعی متفاوتی دارن.

فکر کنم بخاطر اینکه روانشناسی مربوط به فرهنگ های غربی میشه و تفاوت های فرهنگی باعث کم شدن کارایی میشه، درسته؟
حرف شما این معنی رو میده که روانشناسی اونطوری که باید تو ایران کاربرد نداره؟ اگه جواب مثبته، این به نظر شما بد نیست؟
نظرتون درمورد روان کاوی چیه؟ تو ایران خیلی روان کاو کم داریم، دلیلش چیه؟ روان کاوی در کشور های خارجی کاربردی داره؟