باید ببینیم جنین چه زمانی به آگاهی میرسه، کی تبدیل به یک موجود میشه...این رو نمیدونم.
با تعیین این محدوده، از طرفی مگر ما میزبانشیم که تعیین تکلیف کنیم؟ من حق زنان میدونم که سقط جنین داشته باشند، در اصل مردان نمیتوانند چنین شرایطی رو تعیین کنند. حتی در نقش شریک.
عمر 60-70 سال ... بدون شک یک سالش با حمل جنین و بدنیا آوردن و نقاهت میره و باقیش هم در تمام فرهنگها دستکم تا 14-15 سالگی فرزند، وظیفه تمام وقتی مادر داره... بعد هم تا پایان عمر.
دلش نمیخواهد... ناخواسته بوده،یا اصلا پشیمون گشته. وقتی هورمون های مادرانه حریفش نمیشوند قانون چه میتواند بکند؟ دست او را برای رفتن به کلینیک ببندد تا با مشت به شکم خود بکوبد؟ یا کودکی را در گوشه خیابان رها کند؟
این با پراگماتیسم که به نظر من در حقوق باید در نظر گرفته شود در تضاد و این حق رو بصورت آزاد به همه انسانها متعلق میدانم. با رعایت حق انسانی اون که در خط اول اشاره کردم.