یک مقوله ایست به نام Simulation Argument یا Simulation Hypothesis که توضیح می ده حداقل یکی از سه فرضیه زیر صحیحه:
1. در کل کیهان هیچ تمدن و موجودات زنده ای، به حدی از پیشرفت و علم نخواهند رسید که بتونیم اون رو پست مدرن بنامیم. در چنین دوره ای اون موجودات قادر خواهند بود یک جامعه موجودات رو (اعم از انسان یا حیوانات، به شکل کامل یا ناقص) همراه با قوانین علمی (کامل یا ناقص) در یک شبیه سازی کامپیوتری قرار بدهند و طبیعتا کامپیوتر هایی که چنین قدرتی داشته باشند هم باید داشته باشند.
2. هر تمدنی که در این سطح فوق باشه، علاقه ای به اجرا کردن تعداد قابل توجهی از این شبیه سازی ها نخواهد داشت.
3. ما به احتمال بسیار زیاد (0.99999999999999999999999999999) در یک شبیه سازی کامپیوتری هستیم.
نکته اینجاست که حداقل یکی از این سه فرضیه باید صحیح باشه. اثبات منطقی و فلسفی محکمی داره که دانشمندان زیادی روش کار کردند و من دربارش بحث نمی کنم (پیدا کردنش بسیار ساده است).
درباره فرضیه اول: اگه این فرضیه صحیح باشه، یعنی ادعا می کنیم هیچ تمدن بشری به اون سطح از علم و دانش نخواهد رسید. نه فرضا ما که حدود 50 هزار سال از تمدنمون می گذره، نه ما در صد هزار سال دیگه، نه ما در صد میلیون سال دیگه، نه در صد میلیارد سال دیگه. نه تمدن های موجوداتی که هوش و توانایی چند صد برابر ما دارند. صحیح دونستن این فرضیه لازمه اینه که یکی از این دو فرضیه زیر صحیح باشه:
A. یا همه تمدن های کیهان قبل از رسیدن به این مرحله نابود خواهند شد.
B. یا رسیدن به این مرحله از تمدن اصلا ممکن نیست.
درباره فرضیه دوم: اگه این فرضیه صحیح باشه، یعنی اصلا این موضوع، موضوع جالبی نیست که افراد رو نسبت به اجرای چنین شبیه سازی هایی مشتاق کنه. اینکه منظور از عدد قابل توجه چقدره، به نسبتی برمی گرده که ما از اون در فرضیه سوم استفاده می کنیم. فرضا اگه چنین شبیه سازی ای فقط یک بار اجرا بشه، احتمالی که ما در فرضیه سوم داریم 50 درصد خواهد بود. اگه 100 بار انجام بشه، 99 درصد خواهد بود و ...
نکته: سنگین بودن پردازش چنین شبیه سازی هایی دلیل موجه برای صحیح دونستن فرضیه دوم نیست چون سنگین بودن پردازش ها فاکتوری است وابسته به زمان، فرضا محاسباتی که امروز ما با لپ تاپ خودمون می تونیم خیلی راحت انجام بدیم 30 سال پیش اصلا با سوپر کامپیوتر ها هم ممکن نبود. محاسباتی که صد سال آینده می تونند انجام بدن رو ما الان با کل کامپیوتر های دنیا هم نمی تونیم. بنابرین حتی اگه در زمانی چنین محاسباتی سنگین باشه، در آینده همون تمدن سنگین نخواهد بود.
درباره فرضیه سوم: این فرضیه به این صورت شکل می گیره (خلاصه) که در صورتی که هر دو فرضیه اول و دوم لزوما صحیح نباشند، یعنی اینکه تمدنی می تواند پدید بیاید که چنین شبیه سازی هایی را انجام دهد و چنین شبیه سازی هایی هم مورد علاقه خواهند بود، پس تعداد دنیاهایی که موجودات زنده (انسان یا غیر انسان) در آنها هستند بسیار بالاست، ولی در عین حال فقط یک دنیای واقعی وجود دارد و تعداد بسیار زیادی دنیاهای شبیه سازی شده، و احتمال اینکه ما در این دنیاهای شبیه سازی شده باشیم بسیار بالاتر است (قانون احتمال).
نکته: به فرض اینکه تمدنی به چنین مرحله ای از پیشرفتگی برسه، یعنی بتونه چنین شبیه سازیی هایی رو انجام بده، و علاقه داشته باشه تعداد زیادی از این شبیه سازی ها رو انجام بده، در حقیقت داره ثابت می کنه اون دو فرض ابتدایی لزوما صحیح نیستند، پس در همون لحظه نشون داده به احتمال بسیار زیادی خودش هم در یک شبیه سازی به سر می بره. یعنی هر وقت ما تونستیم چنین شبیه سازی هایی کنیم، در اصل ما داریم نشون می دیم به احتمال بسیار زیاد خودمون هم در یک شبیه سازی هستیم.
حقیقت داریم ؟
جواب بصورت نقل قول
محتوای مخفی: Simulation Argument 
نوشته شده توسط Stream
.
