به نظر من آدم نباید فقط به عقیده ای که درست میدونه یا حداقل در نقطه ی مقابل خودش نمیدونه، احترام بذاره... ضمن اینکه احترام به عقیده ای، تفکری به معنای تایید اون نیست
ما باید بین یک موضوع و کسی که به اون مووع معتقد هست، تفکیک قابل بشیم... مثال میزنم، صرف نظر از اینکه ما "هولوکاست" رو قبول داریم یا نه، موظفیم به کسانی که همچین
تفکری دارن احترام بگذاریم ولی در عین حال باید با ادبیاتی که به شخصیت اونها توهین نکنه، نظر منطقی رو راجع به اون موضوع بگیم چون احترام به عقیده ای، تفکری به معنای تایید
اون نیست / در عین احترام باید "واقعیت" ـی که بهش معتقدیم رو بیان کنیم... جواب من به این سوال که چه زمانی لازم هست جلوی عقیده ی دیگران ایستاد، اینه که اول ببینیم اون
تفکر چه تاثیری در زندگی فردی یا اجتماعی داره؟ این یه عقیده ی فردی هست یا ممکنه تاثیر اجتماعی داشته باشه؟ در هـر دو حال مخصوصا حالت دوم باید جلوی تفکر غلط رو گرفت
ولی معنی اون بی احترامی نیست ! (چون احترام به معنای تایید نیست) بخشی از حرفم در پست قبل رو دوباره تکرار میکنم، باید تفکیک کرد بین یک تفکر و شخصیت یک فرد به نظر
من ما میتونیم راجع به یک تفکر صحبت کنیم حتی تند ! ولی نباید به شخصیت افرادی که اون تفکر رو قبول دارن، بی احترامی کنیم، چون شخصیت افراد به نوعی کرامت انسانی اونها
ست. من شاید این موضوع که "حضرت مسیح کشته شده" رو قبول نداشته باشم و به نظرم اشتباه بیاد ولی باید به کسانی که این تفکر رو دارن احترام بگذارم (چون احترام...) ضمن
این که باید حقیقت (حداقل از نظر خودم) متفاوت با تفکر اون افراد رو بیان کنم و واقعیت رو بگم...
این نظر شخصی من هست.
با تشکر مهران...