احـترام به عـقـایـد دیـگـران :: بحث و تبادل نظر

[Stream]

در خیلی از بحث های فلسفی و حتی علمی، گفته میشه به عقاید دیگران باید احترام بگذاریم. اما این قضیه واقعا گنگ و نامفهوم است:


احترام به عقاید دیگران یعنی چه؟ چه کاری باعث بی احترامی به عقاید دیگران می شود؟
آیا باید همیشه و در هر شرایطی به عقاید دیگران احترام گذاشت؟
تا چه حد باید به عقاید دیگران احترام گذاشت؟ آیا نقد کردن عقاید دیگران بی احترامی است؟
چه نوع پاسخی برای بی احترامی به عقاید ما منطقی و قابل قبول است؟
آیا هر شخص، خودش می تواند تعیین کند چه نوع رفتاری در مقابل عقایدش، بی احترامی تلقی می شود یا نیاز است یک حد و روال معمول داشته باشیم؟ آیا من حق دارم اشتباه شمردن اعتقاداتم توسط سایرین را بی احترامی به اعتقاداتم تلقی کنم؟

در این تاپیک قصد داریم درباره مفهوم احترام به عقاید دیگران بحث کنیم. در اینجا درباره خود عقاید بحثی نخواهیم داشت. دوستان عزیز می تونید در نظرسنجی هم شرکت کنید.

[A M ! N]

درود.

واقعن بحث کوچکی نیست و بنده فکر میکنم بهتر است ابتدا گفتمان را با ارائه ی یک تعریف برای "احترام به عقاید" میبایست آغاز نماییم و به جوانب مختلف "احترام گذاشتن" بپردازیم، سپس نتیجه بگیریم که در چه شرایطی احترام گذاشتن ضروری میباشد. بنده سعی کردم همه ی حالتهای ممکن را در نظر بگیرم و چیزی را از قلم نندازم. نظر خود بنده طبق چیزی که در قسمت B3 گفتم ، رای به گزینه ی دو هستش.


A - عقاید مردم

عقاید بسیار هستند ، هر کس به نحوی برای خود عقایدی دارد ، هرکس اجازه دارد عقاید خود را بیان کند و آن ها را به عموم مردم بگوید. این نکته بسیار مهم است که عقاید با افکار تفاوت دارد:

A1 - عقاید میتواند نتیجه ی افکار خود شما باشد یا حاصل افکار اشخاص دیگری،
A2 - ولی افکار شما حاصل فعل و انفعلات ذهن خود شماست و مختص خود شماست.




B-احترام به عقاید مردم را به چند جهت میتوان نقد کرد:



B1- احترام به اینکه هرشخص حق دارد عقیده ی خاصی داشته باشد :: احترام به اینکه هرشخص حق دارد عقیده ای را انتخاب کند و حق انتخاب داشته باشد.

ما نمیتوانیم دیگران را از داشتن عقیده منع کنیم ، بنابراین باید به آنها اجازه دهیم که هر عقیده ای که دوست دارند داشته باشند.

{

نمونه:

تو حق نداری به اینکه زمین گرد است ، عقیده داشته باشی - نمونه ی 2 : تو حق عقیده داشتن نداری }

}

{توضیح: در اینجا شخص از داشتن عقیده منع شده است و طبیعتن یک نوع بی احترامیست (بی احترامی به حقوق افراد (آزادی بیان)، نه به عقیده ی افراد)



B2- احترام به خود افراد:

ما نمیتوانیم به افراد بی احترامی کنیم تنها به این خاطر که آنها عقیده ی خاصی دارند که مطلوب ما نیست.

{

نمونه:

شخص معتقد: من فکر میکنم زمین صاف است ، چون هرچه در افق پیش میروم درمیابم که سطح زمین کاملن صاف است
شخص منتقد : زمین صاف نیست ، تو یک احمق هستی!

}

{ توضیح: در اینجا شخص عقیده ی نادرستی دارد ، ولی به خود آن فرد توهین میشود. این یک بی احترامی به خود فرد است. ( نه به عقیده ) }


B3- احترام به عقیده و افکار:

عقاید و افکار، ملزم به محترم شمرده شدن نیستند. اصلن ما نمیتوانیم یک عقیده یا فکر را محترم بشماریم. عقیده یا فکر تنها یک ادعا است که یا حقیقت دارد و یا خیر. اگر خلاف یک عقیده یا یک فکر ثابت شود یا نشود ، نه به آن عقیده بی احترامی شده و نه به آن احترام گذاشته شده است. بنابراین "احترام به عقاید و افکار" از لحاظ معنایی دچار مشکل است.

{

نمونه:

شخص معتقد: دلیل رعد و برق ، بدون شک خشم خدایان است.
شخص منتقد: دلیل رعد و برق ، تخلیه ی الکتریکی میان دو ابر با یکدیگر و یا یک ابر با زمین می باشد.
شخص معتقد: تو به عقیده ی من احترام نمیگذاری!!

}

{ توضیح: در اینجا شخص معتقد عقیده ای را اذعان می نماید. ولی شخص منتقد به نادرستی عقیده ی معتقد اشاره میکند و دلیل صحیح آن رخداد را برمی تابد. روشن است که هیچ گونه بی احترامی صورت نگرفته است. بلکه تنها منطقی صحیح جایگزین عقیده ی نادرست شده است. بدیهی هست که شخص معتقد حق دارد به این عقیده ی نادرست ادامه بدهد یا ندهد و کسی جلوی او را نخواهد گرفت }


B4- بی احترامی غیر مستقیم به افراد از طریق عقیده

بنده گمان دارم که این نوع ، شایع ترین بی احترامی نامحسوس در گفتمانهای پیرامون باور و عقیده می باشد. انواع مختلفی دارد که بهتر است آنها را با مثالهایی شرح دهم:

{

نمونه:

شخص معتقد: گاهی اوقات ماه به طور وحشتناکی مرا دنبال میکند هر جا که میروم. نمیدانم از من چه میخواهد!
شخص منتقد: این یک عقیده ی احمقانه است. ماه کسی را دنبال نمیکند ، بلکه دلیل آن نسبت فاصله ی بیشتر ماه به فاصله ای که تو طی میکنی است.

{ توضیح: اینجا گفته شده عقیده ی احمقانه ، به این معنی که تنها انسانهای احمق چنین عقیده ای دارند. که این می تواند بی احترامی به خود شخص باشد (شماره ی B2 ) }


نمونه ی 2:


شخص معتقد: نمک غذا را خنک می نماید ، فلفل آن را داغ میکند.
شخص منتقد: این عقیده بسیار مضحک و چرند است، نه نمک غذا را خنک میکند و نه فلفل آن را داغ.

{ توضیح: اینجا هم عقیده مضحک و چرند خوانده شده. این میتواند به عنوان یک اهانت و بی احترامی به خود فرد و افکارش شمرده شود( البته اگر این عقیده یک فکر شخصی باشد} }


B5- نکته ی استثنا :

با توجه به صحبتی که در قسمت A1 شد ؛ ممکن است شما یک عقیده ی رایج را به کسی بگویید و نظرش را در مورد آن عقیده ی رایج بخواهید. از انجا که این عقیده حاصل افکار شما نیست ، بازخورد آن همیشه به معنی بی احترامی به شما نیست. نمونه ی پایین رو نگاه کنید.

نمونه:

شخص معتقد: عقیده ای می گوید که اگر تخم یک گیاه را بخوریم ، آن گیاه داخل بدنمان رشد میکند. نظرت چیست ؟
شخص منتقد: این عقیده بسیار مضحک و احمقانه می باشد. زیرا تخم گیاه بلافاصله توسط دستگاه گوارشی بدنمان هضم می شود.

{ توضیح: بر خلاف ظاهر بی احترامانه ی جمله ی شخص منتقد ، ایشان هیچ بی احترامی ای به شخص معتفد نکرده ، چرا که این عقیده حاصل فکر خود شخص معتقد نیست که ازین طریق به وی بی احترامی شود. }



نتیجه گیری : عقیده ها را میتوان مورد چالش قرار داد و آنها را نقد و بررسی کرد ، اگر عقیده ها بررسی و نقد نشوند ، ما شاهد پیشرفتی در جامعه ی علمی نخواهیم بود و لذا همراه با عقیده های درست ، عقیده های نادرست نیز به جامعه تزریق میشود و کم کم به عنوان حقیقت پذیرفته میشوند و این بسیار خطرناک است. بنابراین نقد و بررسی و حتا رد منطقی و علمی یک عقیده ، بی احترامی محسوب نمی شود. لذا احترام اگر به معنای نقد و بررسی نکردن باشد ، لزومی به رعایت آن نیست؛ اما اگر منظور از احترام ، خودداری از اهانت و توهین باشد ، بدیهی است که افراد ملزم به رعایت آن هستند.



باسپاس./.

[Ezel]

سلام /

من به گزینه ی 1 رای دادم ؛ چون مفهوم احترام رو جدای از نقد کردن میدونم ؛

من حد احترام و محترم شمردن نظرات دیگرانو مصون موندن از نقد اون نظرات نمیدونم ، بلکه صرفا احترام رو به گونه ای تعبیر میکنم که نظرات فرد مقابل رو دارای " پیش فرض ها و دلایل قابل قبول برای اون شخص" میدونم که برای خودش معتبره

من در مورد ایرانی ها مشخصا صحبت میکنم ، چون شرایط اجتماعی ما باعث شده اکثریت قاطع ما انسانهایی تندخو و متعصب به نظراتمون باشیم /

فکر میکنید علت اینکه برنامه های انتقادی مثل 90 در فوتبال یا هفت در سینما به برنامه های پرمخاطبی تبدیل میشن چیه ؟ به علت درون مایه ی چالشی اونهاست که فقط و فقط از انتقاد به افراد و تصمیمات افراد و سازمانها بودجود میاد این چالشها و به واقع از عدم احترام " صحیح " به نظرات همدیگه

نکته ای هست اینه که از کودکی به ما آموخته نشده خیلی از موارد ؛ حتی آداب معاشرت هم به بسیاری از ما آموخته نشده که حداقل بتونیم تا انتهای صحبت یک شخص ، صحبت رو گوش کنیم و بعد از پایان حرفاش اگر نظر مخالفی داریم بیان کنیم .

چیزی که خیلی زیاد در بحثهای مختلف میشنویم به عنوان اولین کلمه و جمله ی طرف مقابل بحث ؛ اینه که : " نه اینطور نیست "

خب مشخصه با این شروع ما داریم یه گارد قوی میگیریم در جهت مخالفت ؛ و اینطور گاردگرفتن ها یه بحث مطمئنا بدون سرانجام رو پیش میاره که هیچ یک از طرفین هم کوتاه نخواهند اومد ؛ البته تنها علت همین نیست .

مورد اصلی که شاید مشخصا بیشترین مشکل و حاشیه رو بوجود میاره بحث هایی هست که به نوعی به مذهب مربوط میشه و یک طرف بحث افراد با تمایلات مذهبی هستن :

من فکر میکنم بحث با افراد مذهبی در مورد یک موضوع با خمیره ی مذهبی ؛ برای رسیدن به نتیجه ی خاص باید به گونه ای متفاوت از مثلا یک بحث نجومی یا ریاضیاتی یا علمی باشه ،

چون فرد با دیدگاه مذهبی یک سری فکت هایی داره به طور پیش فرض ، که بواسطه ی تقدس بخشیدن به اونها این عقاید رو الهی و غیر قابل رد و شک و غیر قابل نقد میدونه و به نوعی خط قرمز خودش میدونه رد شدن از عقایدش و انکار کردن اونها توسط دیگران رو .

در کل من حد مشخصی از احترام رو برای نظرات سایرین خوب میدونم /

[Mehran]

سلام...

به نظر من احترام به عقاید دیگران، قبل از اینکه نشون دهنده ی اخترام ما به طرف مقابل باشه، نشون دهنده ی شخصیت ماست ! [چون فقط ارائه ی بلیط که نشون دهنده ی شخصیت آدم نیست!]
از طرفی آدم باید جلوی عقیده و نظر اشتباه بایسته و در بعضی مواقع لازمه اون رو تغییر بده، از طرف دیگه چون عقیده ی هر فرد جزئی از شخصیت اون هست نقد مستقیم اون عقیده ممکنه به نقد
مستقیم شخصیت اون فرد تلقی بشه، موضوعی که سروش هم به اون اشاره کرد، "ادبیات" درست یا نادرست هست که مخصوصا در ابتدای کلام میتونه تاثیر مثبت یا منفی زیادی بزاره. در جواب این
سوال که "احترام به عقاید دیگران یعنی چه؟" جواب من اینه که عقیده ای جز عقیده ی خودمون (که طبعا مطمئن هستیم درست ترین هست) رو قبول کنیم ، حتــی اگر با عقیده ی ما در تضاد باشه !
و این رو ناشی از تفاوت های مختلف فردی، اجتماعی و... بدونیم، به نظر من اولین گام این هست، "پذیرش تفاوت ها" / جواب من به سوال "چه کاری باعث بی احترامی به عقاید دیگران می شود؟"
به دلیلی که چند خط بالاتر گفتم، به کار بردن ادبیات نامناسب و به نوعی حمله به عقیده ی طرف مقابل هست (که فکر میکنم علتش عدم پذیرش تفاوت ها و عقاید هست)...

با تشکر مهران...

[Stream]

این که مفهوم احترام به عقاید، از نقد کردن عقاید جداست کاملا صحیحه (و متاسفانه خیلی ها این تفاوت رو نمی دونند).

من یک مثال می زنم: جنگ جهانی دوم، نازیسم اعتقاد یک عده بود. آیا ضرورتی وجود دارد که به اعتقادات این افراد احترام بگذاریم؟

من اعتقادات رو دو نوع می بینم:

1. اعتقاداتی که فقط به خود شخص مربوط هستند: مثلا من اعتقاد دارم اگه سینه خیز دور میدون بچرخم سرطانم خوب میشه. این اعتقادات، خودشون قابل احترام نیستند، ولی افرادی که به این چیزها معتقد هستند شایسته احترام هستند چون اعتقاداتشون، هرچقدر هم که از دید سایرین احمقانه به نظر بیاد، ضرری به بقیه نمی زنه و به حقوق شخص دیگه ای تجاوز نمی کنه. کماکان سایرین می تونند به اون اعتقادات احترامی نگذازند بدون اینکه به افراد معتقد بی احترامی کرده باشند.

2. اعتقاداتی که به بقیه هم مربوط میشن: مثلا من اعتقاد دارم انسان هایی که رنگ موی روشن دارند لایق حقوق شهروندی نیستند. در اینجا نه این اعتقاد قابل احترامه، و نه شخصی که چنین اعتقادی داره، چون خودش بطور اتوماتیک با داشتن اعتقادی که سایرین رو تحت تاثیر قرار میده، به تفکر و انسانیت سایرین احترام نگذاشته و سایرین هم نیازی نیست به چنین شخصی احترام بگذارند، و حتی مثل جنگ جهانی دوم میان و برای جلوگیری از این اعتقادات با توپ و تفنگ و حتی بمب اتم با این افراد می جنگند. اگه ضرورتی وجود داشت که به این افراد یا عقایدشون احترام بگذاریم که اصلا نباید اعتراضی به رفتار نازی ها می کردیم چون بالاخره این هم اعتقادات و عقاید اونها بود. اگه الان عقیده یک نفر این باشه که در یک روز خاص از سال شروع کنه به کشتار گاو و گوسفند در خیابان، در بعضی مناطق دنیا اون فرد باید شب رو در بازداشتگاه بخوابه و حتی ممکنه کارش به زندان هم بکشه ولو اینکه این عقیده اون شخص بوده. آیا ضرورتی وجود داره که به این عقیده احترام بگذاریم؟

--

من شخصا ضرورتی رو در احترام به عقاید دیگران نمی بینم. بعضی مواقع میشه عقاید دیگران رو، که تاثیری در زندگی ما ندارند، نادیده گرفت ولی حتی در اون شرایط هم من احترامی برای خود عقاید نمی بینم، فقط افرادی که معتقد به عقاید هستند تا وقتی عقایدشون در نزد خودشون هست و سعی در به زور اعمال کردن اون عقاید بر سایرین و تاثیر زندگی سایرین بر اساس عقاید خودشون رو ندارند، شایسته احترام هستند.

سلام...

به نظر من احترام به عقاید دیگران، قبل از اینکه نشون دهنده ی اخترام ما به طرف مقابل باشه، نشون دهنده ی شخصیت ماست ! [چون فقط ارائه ی بلیط که نشون دهنده ی شخصیت آدم نیست!]
از طرفی آدم باید جلوی عقیده و نظر اشتباه بایسته و در بعضی مواقع لازمه اون رو تغییر بده، از طرف دیگه چون عقیده ی هر فرد جزئی از شخصیت اون هست نقد مستقیم اون عقیده ممکنه به نقد
مستقیم شخصیت اون فرد تلقی بشه، موضوعی که سروش هم به اون اشاره کرد، "ادبیات" درست یا نادرست هست که مخصوصا در ابتدای کلام میتونه تاثیر مثبت یا منفی زیادی بزاره. در جواب این
سوال که "احترام به عقاید دیگران یعنی چه؟" جواب من اینه که عقیده ای جز عقیده ی خودمون (که طبعا مطمئن هستیم درست ترین هست) رو قبول کنیم ، حتــی اگر با عقیده ی ما در تضاد باشه !
و این رو ناشی از تفاوت های مختلف فردی، اجتماعی و... بدونیم، به نظر من اولین گام این هست، "پذیرش تفاوت ها" / جواب من به سوال "چه کاری باعث بی احترامی به عقاید دیگران می شود؟"
به دلیلی که چند خط بالاتر گفتم، به کار بردن ادبیات نامناسب و به نوعی حمله به عقیده ی طرف مقابل هست (که فکر میکنم علتش عدم پذیرش تفاوت ها و عقاید هست)...

با تشکر مهران...

مهران جان چطور میشه به عقیده کسی احترام گذاشت، و بطور همزمان اون رو اشتباه دونست و جلوش ایستاد و چطور میشه "وقتی لازمه" اون رو تغییر داد، این کار رو همراه با احترام گذاشتن به اون عقاید انجام داد؟ آیا ما به مرحله ای می رسیم که دیگه نباید به عقیده دیگران احترام بگذاریم؟

پاسخ شما به عقاید نازی ها چیست؟ باید بهش احترام گذاشت؟ اونها رو قبول کرد؟ عقیده یک عده اینه که نژادشون از بقیه بهتر است و فقط خودشون لایق زندگی کردن هستند. عقیده یک عده هم اینه که سرزمین X رو خدا بهشون قول داده و باید ساکنین فعلی رو قتل عام کنند و خودشون صاحب اونجا باشند. آیا باید به این عقاید احترام گذاشت؟

[Reza31001]

بجث جالب و روشن گرایانه هست
در وهله اول فکر میکردم که عقیده دارم می بایست به عقاید دیگران احترام گذاشت اما با خوندن پست دوستان فهمیدم عقیده دارم نباید به عقاید دیگران بی احترامی کرد ( پس ضرورتی به احترام گذاشتن به عقاید دیگران نمیبینم)

[havzhini]

به نظر من اول باید احترام رو تعریف کرد که به چی ما میگیم احترام و به چی میگیم بی احترامی

ایا نقد کردن و به چالش کشیدن عقاید انتشار یافته دیگران بی احترامی هست؟
ایا شوخی و فکاهی قرار دادن عقاید دیگران بی احترامی هست؟بحث شوخی با تمسخر و زیرسوال بردن متفاوت هست لطفا اشتباه گرفته نشه
و خیلی موارد دیگه

به نظر من اصولا بحث احترام برای عقاید کلا غلط هست و اصلا عقاید چیزی نیست که قابل احترام باشه یا قابل بی احترامی

بزارید اینطور مثال بزنم
گروهی اعتقاد قلبی و واقعی دارن که باید به عقاید دیگران بی احترامی کنن
حالا باید چیکار کرد؟ایا باید احترام قائل بود برای این گروه یا نه نباید احترامی برای عقیدشون قائل بود و با این اعتقاد جنگید؟
میبینید در هر دو حالت ما اصل احترام به عقاید رو نقض کردیم

پس اصولا من بحث احترام به اعتقادات رو قبول ندارم و اینو فقط یه حربه از طرف کسایی میدونم که نمیخوان عقیدشون مورد نقد قرار بگیره
وگرنه عقیده ای که قابل ارائه دادن باشه هیچ نگرانی از اینکه حتی بهش بی احترامی هم بشه نداره چه برسه به اینکه مورد نقد قرار بگیره

[Mehran]

به نظر من آدم نباید فقط به عقیده ای که درست میدونه یا حداقل در نقطه ی مقابل خودش نمیدونه، احترام بذاره... ضمن اینکه احترام به عقیده ای، تفکری به معنای تایید اون نیست
ما باید بین یک موضوع و کسی که به اون مووع معتقد هست، تفکیک قابل بشیم... مثال میزنم، صرف نظر از اینکه ما "هولوکاست" رو قبول داریم یا نه، موظفیم به کسانی که همچین
تفکری دارن احترام بگذاریم ولی در عین حال باید با ادبیاتی که به شخصیت اونها توهین نکنه، نظر منطقی رو راجع به اون موضوع بگیم چون احترام به عقیده ای، تفکری به معنای تایید
اون نیست / در عین احترام باید "واقعیت" ـی که بهش معتقدیم رو بیان کنیم... جواب من به این سوال که چه زمانی لازم هست جلوی عقیده ی دیگران ایستاد، اینه که اول ببینیم اون
تفکر چه تاثیری در زندگی فردی یا اجتماعی داره؟ این یه عقیده ی فردی هست یا ممکنه تاثیر اجتماعی داشته باشه؟ در هـر دو حال مخصوصا حالت دوم باید جلوی تفکر غلط رو گرفت
ولی معنی اون بی احترامی نیست ! (چون احترام به معنای تایید نیست) بخشی از حرفم در پست قبل رو دوباره تکرار میکنم، باید تفکیک کرد بین یک تفکر و شخصیت یک فرد به نظر
من ما میتونیم راجع به یک تفکر صحبت کنیم حتی تند ! ولی نباید به شخصیت افرادی که اون تفکر رو قبول دارن، بی احترامی کنیم، چون شخصیت افراد به نوعی کرامت انسانی اونها
ست. من شاید این موضوع که "حضرت مسیح کشته شده" رو قبول نداشته باشم و به نظرم اشتباه بیاد ولی باید به کسانی که این تفکر رو دارن احترام بگذارم (چون احترام...) ضمن
این که باید حقیقت (حداقل از نظر خودم) متفاوت با تفکر اون افراد رو بیان کنم و واقعیت رو بگم...

این نظر شخصی من هست.

با تشکر مهران...

[havzhini]

به نظر من آدم نباید فقط به عقیده ای که درست میدونه یا حداقل در نقطه ی مقابل خودش نمیدونه، احترام بذاره... ضمن اینکه احترام به عقیده ای، تفکری به معنای تایید اون نیست
ما باید بین یک موضوع و کسی که به اون مووع معتقد هست، تفکیک قابل بشیم... مثال میزنم، صرف نظر از اینکه ما "هولوکاست" رو قبول داریم یا نه، موظفیم به کسانی که همچین
تفکری دارن احترام بگذاریم ولی در عین حال باید با ادبیاتی که به شخصیت اونها توهین نکنه، نظر منطقی رو راجع به اون موضوع بگیم چون احترام به عقیده ای، تفکری به معنای تایید
اون نیست / در عین احترام باید "واقعیت" ـی که بهش معتقدیم رو بیان کنیم... جواب من به این سوال که چه زمانی لازم هست جلوی عقیده ی دیگران ایستاد، اینه که اول ببینیم اون
تفکر چه تاثیری در زندگی فردی یا اجتماعی داره؟ این یه عقیده ی فردی هست یا ممکنه تاثیر اجتماعی داشته باشه؟ در هـر دو حال مخصوصا حالت دوم باید جلوی تفکر غلط رو گرفت
ولی معنی اون بی احترامی نیست ! (چون احترام به معنای تایید نیست) بخشی از حرفم در پست قبل رو دوباره تکرار میکنم، باید تفکیک کرد بین یک تفکر و شخصیت یک فرد به نظر
من ما میتونیم راجع به یک تفکر صحبت کنیم حتی تند ! ولی نباید به شخصیت افرادی که اون تفکر رو قبول دارن، بی احترامی کنیم، چون شخصیت افراد به نوعی کرامت انسانی اونها
ست. من شاید این موضوع که "حضرت مسیح کشته شده" رو قبول نداشته باشم و به نظرم اشتباه بیاد ولی باید به کسانی که این تفکر رو دارن احترام بگذارم (چون احترام...) ضمن
این که باید حقیقت (حداقل از نظر خودم) متفاوت با تفکر اون افراد رو بیان کنم و واقعیت رو بگم...

این نظر شخصی من هست.

با تشکر مهران...

ببنید اینکه با الفاظ مناسب جواب داده بشه اخلاق هست و برای تمام موارد باید رعایت بشه و مخصوص عقاید نیست که فقط بگیم برای عقاید باید مراعات بشه

مشکل دقیقا همینه که بعضی افراد بی خلاقی میکنن و حتی ممکنه برای یک حرف معمولی هم با بی اخلاقی برخورد کنن حالا برای عقاید هم همینکار رو میکنن و ما میگیم باید به عقاید احترام گذاشت
رعایت اخلاق در تمام جوانب واجب هست پس ربطی به عقاید نداره و نباید نقد و مواجهه با عقاید رو حمل بر بی اخلاقی کرد و اسم اونو بی احترامی به عقاید گذاشت

در هـر دو حال مخصوصا حالت دوم باید جلوی تفکر غلط رو گرفت
ولی معنی اون بی احترامی نیست !

وقتی گروهی جلوگیری از رواج عقایدش رو بی احترامی بدونه چی؟برای این گروه عقیدشون درست هست که تبلیق میکنه ولی این عقیده شماست که اونو غلط میدونه
خب با احترام به عقیده شما و جلوگیری از عقیده اون گروه شما به عقیده اون گروه بی احترامی کردین
اگر هم جلوگیری نکنین به عقیده شما بی احترامی میشه

ن شاید این موضوع که "حضرت مسیح کشته شده" رو قبول نداشته باشم و به نظرم اشتباه بیاد ولی باید به کسانی که این تفکر رو دارن احترام بگذارم

خب وقتی کسی که اعتقاد داره مسیح کشته شده ، باور نداشتن به این اعتقاد رو بی احترامی به اعتقادش و همینطور به خودش میدونه
پس شما در تفکر این فرد با گفتن اینکه اعتقادی به کشته شدن مسیح ندارین عملا دارین به اعتقادش بی احترامی میکنین
همینطور این فرد پیش خودش اینطور برداشت میکنه که به شخصیت خودش هم توهین کردین


پس کلا این بحث احترام به عقاید اشتباه هست و هرگز نمیشه به هیچ صورت عملیش کرد
و این فقط میتونه برای کسانی که نمیخوان عقایدشون به چالش کشیده بشه میتونه مفید باشه

[shabe.saket]

از نظر من بسياري از عقايد قابل احترام نيستند.....
در ديگراني که اينجا ذکر شده است گروه طالبان نيز حضور دارد...بوکو حرام هم همچنين.....تروريسم جزو همين گروه است.....به هر شکل..مذهبي يا دولتي غربي.....

رده هاي راديکالي آنارشيسم هم همچنين

انسانها را بکش و چاق تر شو با نفت زير زمين
الماس مال تو است حتي اگر قرمز باشد

اينها همش ديگران هست...

من از اظهار نظر به گزينه خير لحظه اي ترديد نکردم،.....از نظر من هر عقيده اي نبايد مجال نفس کشيدن داشته باشد، چون به تنفس عقايد نرم خاتمه خواهد داد.....